Actueel
alle pijlers
Vrouwen in deeltijdbaan het gelukkigst?
maandag 24 september 2007 om 13:30
Hallo! Vandaag in het nieuws: vrouwen zijn het gelukkigst wanneer ze een deeltijdbaan hebben, waarbij ze hun beroep kunnen combineren met hun gezinsleven. Deze vrouwen zijn gelukkiger dan vrouwen die een volle werkweek hebben en ze voelen zich ook beter dan huisvrouwen.
Ik ben zo benieuwd hoe dit nou zit?? Ik kan me voorstellen dat de meningen nogal verdeeld zullen zijn, vooral onder vrouwen die fulltime werken of fulltime huisvrouw zijn??
Ik ben zo benieuwd hoe dit nou zit?? Ik kan me voorstellen dat de meningen nogal verdeeld zullen zijn, vooral onder vrouwen die fulltime werken of fulltime huisvrouw zijn??
zaterdag 10 november 2007 om 14:13
De dame in kwestie werkte al vrij lang bij mijn werkgever en had dus een vaste aanstelling. Terecht want ze functioneerde goed. In onze CAO is geregeld dat je parttime mag gaan werken als daar geen zwaarwegende bezwaren tegen zijn. Van iemand die altijd goed gefunctioneerd heeft, verwacht je niet dat de mentaliteit ineens omslaat maar het was dus wel zo. Even een vraag aan jullie: wat zouden jullie doen als iemand probeert zo min mogelijk op het werk te verschijnen door zich steeds ziek te melden terwijl daar geen medische noodzaak voor is?
zaterdag 10 november 2007 om 14:21
Zo vreemd vind ik de veronderstelling dat degenen met de kleinere parttime banen eerder verstek laten gaan, nou ook weer niet. Heel in 't algemeen zijn dat toch vaak degenen waarbij de partner een full time baan heeft, en de zorg voor kinderen en huishouden meer bij de parttimer belandt. Dus als kind ziek is, zal de parttimende ouder eerder thuis blijven dan de fulltimende ouder.
Maar da's uiteraard volstrekt in het algemeen en geldt totaal niet voor de deelnemers aan deze discussie...
Maar da's uiteraard volstrekt in het algemeen en geldt totaal niet voor de deelnemers aan deze discussie...
zaterdag 10 november 2007 om 14:23
Zuig, ik heb nooit ergens beweerd dat alle parttimers slecht functioneren! Ik heb alleen gezegd dat mijn ervaringen niet best zijn en dat ik er daarom voor kies er niet weer aan te beginnen als ik het kan voorkomen. Kijk, iemand die in vaste dienst is en minder wil werken, daar kan ik niet zoveel tegen doen maar nieuw aannemen, daar ben ik vrij in.
zaterdag 10 november 2007 om 14:23
Allereerst vind ik het erg raar dat deze mevrouw zo veranderde. Je zou bijna denken dat er nog iets anders achter zit. Jaren goed gefunctioneerd en dan ineens dit? Apart hoor.
De persoon in jouw voorbeeld wil gewoon niet werken. En heeft uiteraard geen verantwoordelijkheidsgevoel. Ik denk dat je gewoon voorzichtig moet zijn met het uitdelen van vaste aanstellingen.
Tja dan kom je op het momenteel zo actuele ontslagrecht, hè. Als iemand zo slecht functioneert, door veelvuldig "ziek" te zijn, moet ie gewoon ontslagen kunnen worden. Maar nu heb je het over een hypothetische situatie. Elk geval is verschillend. En...soms is het lastig om er achter te komen wie nou daadwerkelijk niet goed functioneert, in het grote rader dat bedrijf heet.
Soms functioneert een leidinggevende niet goed, of iemand van OOP (= onderwijsondersteunend personeel, ) en dan zijn docenten de dupe, waardoor het lastiger wordt er achter te komen waar de fout zit.
Nu schets ik dan even een voorbeeld uit mijn eigen vakgebied.
De persoon in jouw voorbeeld wil gewoon niet werken. En heeft uiteraard geen verantwoordelijkheidsgevoel. Ik denk dat je gewoon voorzichtig moet zijn met het uitdelen van vaste aanstellingen.
Tja dan kom je op het momenteel zo actuele ontslagrecht, hè. Als iemand zo slecht functioneert, door veelvuldig "ziek" te zijn, moet ie gewoon ontslagen kunnen worden. Maar nu heb je het over een hypothetische situatie. Elk geval is verschillend. En...soms is het lastig om er achter te komen wie nou daadwerkelijk niet goed functioneert, in het grote rader dat bedrijf heet.
Soms functioneert een leidinggevende niet goed, of iemand van OOP (= onderwijsondersteunend personeel, ) en dan zijn docenten de dupe, waardoor het lastiger wordt er achter te komen waar de fout zit.
Nu schets ik dan even een voorbeeld uit mijn eigen vakgebied.
zaterdag 10 november 2007 om 14:34
Ik denk dat ze het moeilijk vond om haar baan met haar kinderen te combineren. Dan is het een kwestie van keuzes maken. Of goedkoper gaan wonen of gewoon wel je baan naar behoren doen. Is toch niet zo onlogisch? Deze mevrouw is trouwens geen alleenstaande moeder maar heeft een partner en bovendien ouders en schoonouders in de buurt wonen die graag bereid waren een helpende hand toe te steken dus van enige zieligheid is geen sprake.
zaterdag 10 november 2007 om 14:45
Een gesprek aangaan malu waarom dit gebeurd plus waarschuwing en als ze zo blijft doen de laan uitsturen ja.
Wat ik graag wil hier, is beide parrtime werken. Dat kan ook prima, vriend doet het al (zelfs voor we een kind hadden werkte hij al een tijd vier dagen) en ik zoek nog iets (heb nog deel ziekteuitkering). Eerst voor 2,5 of 3 dagen en als dat goed gaat meer, ik weet alleen niet wanneer. Dus dan beide 4 dagen en kind drie dagen naar creche.
We zouden het beide vreselijk vinden als hij (meer dan) fulltime zou (moeten) werken. Tijd met je kind en met elkaar vinden we allebei belangrijker dan geld. Dus verdelen we alles ook al verdient hij meer per uur zodat hij die tijd ook heeft. En hij heeft dus al lang geleden bij zijn werkgever bedongen dat hij vier dagen werkt. Plus als ik aan de weg blijf timmeren met werken kan ik in ieder geval een gooi doen om daarbij in de buurt te komen qua loon natuurlijk, gaat niet vanzelf.
Dit wisten we al duidelijk van elkaar voor we aan kinderen begonnen, als hij zijn carriere belangrijker had gevonden had ik geen kinderen met hem gewild. Ik wil inderdaad niet zo'n parttimer worden die overal maar verantwoordelijk voor is of denkt dat ze dat is (huis, kinderen) en om elke scheet weer naar huis rent. Ik kan dus ook veel flexibeler zijn als er bv eens overgewerkt moet worden, nemen we dus om de beurt de taken op ons, het is niet alleen mijn pakkie an. Die mensen heb ik ook meegemaakt (waren trouwens zowel full-als parttimende moeders) en dat is echt heel irritant en geven andere moeders een slechte naam.
Nu hebben wij wel de mazzel dat mijn ouders ook nog kunnen bijspringen als nodig, die werken beide fulltime maar kunnen ook flexibel zijn omdat ze zoveel uren maken dat ze veel compensatie uren hebben.
Die werkmentaliteit heb ik van hun overgenomen maar ik ben wel zwakker dan hun en moet veel op mezelf letten, dit heeft wel ff geduurd voor ik dit kon accepteren hoor maar nu zie ik ook de leuke kanten.
Als op een gegeven moment de kinderen groter zijn kijken we wel weer maar misschien blijven we wel beide vier dagen werken. Genoeg leuke dingen te doen. Ik besef wel dat we dus een probleem met pensioen enz gaan krijgen dus dat moeten we wel goed uitzoeken, dit is wel een hele grote consequentie. Maar alles heeft een prijs, je zult keuzes moeten maken.
En mochten we uit elkaar gaan? Tja dan moeten we allebei maatregelen nemen en dus beide meer gaan werken. Ik weet niet hoe het zou lopen maar met kind(eren) hopen we dat we dat kunnen blijven verdelen.
Wat ik graag wil hier, is beide parrtime werken. Dat kan ook prima, vriend doet het al (zelfs voor we een kind hadden werkte hij al een tijd vier dagen) en ik zoek nog iets (heb nog deel ziekteuitkering). Eerst voor 2,5 of 3 dagen en als dat goed gaat meer, ik weet alleen niet wanneer. Dus dan beide 4 dagen en kind drie dagen naar creche.
We zouden het beide vreselijk vinden als hij (meer dan) fulltime zou (moeten) werken. Tijd met je kind en met elkaar vinden we allebei belangrijker dan geld. Dus verdelen we alles ook al verdient hij meer per uur zodat hij die tijd ook heeft. En hij heeft dus al lang geleden bij zijn werkgever bedongen dat hij vier dagen werkt. Plus als ik aan de weg blijf timmeren met werken kan ik in ieder geval een gooi doen om daarbij in de buurt te komen qua loon natuurlijk, gaat niet vanzelf.
Dit wisten we al duidelijk van elkaar voor we aan kinderen begonnen, als hij zijn carriere belangrijker had gevonden had ik geen kinderen met hem gewild. Ik wil inderdaad niet zo'n parttimer worden die overal maar verantwoordelijk voor is of denkt dat ze dat is (huis, kinderen) en om elke scheet weer naar huis rent. Ik kan dus ook veel flexibeler zijn als er bv eens overgewerkt moet worden, nemen we dus om de beurt de taken op ons, het is niet alleen mijn pakkie an. Die mensen heb ik ook meegemaakt (waren trouwens zowel full-als parttimende moeders) en dat is echt heel irritant en geven andere moeders een slechte naam.
Nu hebben wij wel de mazzel dat mijn ouders ook nog kunnen bijspringen als nodig, die werken beide fulltime maar kunnen ook flexibel zijn omdat ze zoveel uren maken dat ze veel compensatie uren hebben.
Die werkmentaliteit heb ik van hun overgenomen maar ik ben wel zwakker dan hun en moet veel op mezelf letten, dit heeft wel ff geduurd voor ik dit kon accepteren hoor maar nu zie ik ook de leuke kanten.
Als op een gegeven moment de kinderen groter zijn kijken we wel weer maar misschien blijven we wel beide vier dagen werken. Genoeg leuke dingen te doen. Ik besef wel dat we dus een probleem met pensioen enz gaan krijgen dus dat moeten we wel goed uitzoeken, dit is wel een hele grote consequentie. Maar alles heeft een prijs, je zult keuzes moeten maken.
En mochten we uit elkaar gaan? Tja dan moeten we allebei maatregelen nemen en dus beide meer gaan werken. Ik weet niet hoe het zou lopen maar met kind(eren) hopen we dat we dat kunnen blijven verdelen.
zaterdag 10 november 2007 om 14:51
Ze hield bij hoog en bij laag vol dat er niks aan de hand was. Ja, dan kan ik er ook niks meer mee. Het is bij ons echt wel zo dat er een oplossing gezocht wordt als er problemen zijn. Natuurlijk moest ze ook bij de bedrijfsarts verschijnen die ook concludeerde dat ze niet ziek was. Met iemand die niks wil, kun je niks.
zaterdag 10 november 2007 om 14:57
Zamirah trust me, niet alle klaplopers haal je er tijdens de sollicitatieprocedure uit. Was dat maar waar.
Vaak kunnen mensen best een tijd mooi weer spelen om dan zo gauw het vaste contract binnen is als een blad aan een boom om te draaien.
Dat kan deels liggen aan de werksfeer maar ligt ook vaak bij de persoon in kwestie. Er lopen nu eenmaal mensen rond die vinden dat ze alleen rechten hebben en weinig plichten.
Overigens ben ik ervan overtuigd dat je mensen wel kunt motiveren, ok als ze gedemotiveerd zijn. Ik heb er zelf een paar voorbeelden van.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 10 november 2007 om 15:00
zaterdag 10 november 2007 om 15:21
Hoe kom je er bij dat er 1 gesprek geweest is? Je verzint zelf maar van alles. Als je herhaaldelijk vraagt aan iemand wat er is en die persoon zegt: niks, moet ik haar dan de duimschroeven aan gaan draaien? Ze is de laan uitgestuurd omdat ze zich om de haverklap ziek meldde terwijl duidelijk is vastgesteld door een arts dat ze niet ziek was en ze heeft zich nergens aan gehouden en dat moet wel. Je krijgt je salaris niet voor de kat zijn viool. En nee, ze krijgt geen fikse ontslagvergoeding mee, zou een mooie boel zijn zeg, te beroerd om te werken en nog een zak geld op de koop toe.
zaterdag 10 november 2007 om 15:24
Traincha, we hebben met volwassen mensen te maken die een universitaire opleiding hebben gehad. Wat dacht je van eigen inbreng? Ik zal je wel zeggen dat ik op een gegeven moment helemaal klaar was met deze mevrouw dus van willen behouden was op den duur geen sprake meer. Als je het ergens niet naar je zin hebt, moet je naar een andere baan op zoek gaan. Dat is wat je moet doen en niks anders!
zaterdag 10 november 2007 om 15:44
Gestraft? Ellende?
Huh?
Zo zie ik dat totaal niet. Ik zie het als een logisch gevolg van een bedrijf, een branche, een economie die nou eenmaal draaien op 5 dagen per week. Klanten hebben geen boodschap aan parttimers die niet bereikbaar zijn. Die willen hun contactpersoon spreken; het bedrijf is immers open, dus er heeft maar een persoon te zitten die weet wat er gaande is.
Dat is met parttimers een beetje een gepuzzel soms. Je komt er wel... met een goede overdracht en registratie enzo. Maar dat kost wel eventjes een omslag in werk- en denkpatronen.
* zo ... en nu eerst de rest van de discussie 's doorlezen
*
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zaterdag 10 november 2007 om 16:09
Sjonge, ik vind dat Malu wel erg onder vuur ligt hoor....
al die aannames. Volgens mij meldde Malu al redelijk aan het begin dat ze een dossier had opgebouwd alvorens de dame in kwestie te ontslaan. En ik weet uit ervaring dat in een dergelijk dossier behoorlijk wat documentate moet zitten alvorens een ontslagvergunning te krijgen.
Ik heb eigenlijk net bedacht dat ik misschien wel eens 4 dagen per week zou willen werken. Dat voelt niet als parttime ... haha (net als wat Malu zegt)
al die aannames. Volgens mij meldde Malu al redelijk aan het begin dat ze een dossier had opgebouwd alvorens de dame in kwestie te ontslaan. En ik weet uit ervaring dat in een dergelijk dossier behoorlijk wat documentate moet zitten alvorens een ontslagvergunning te krijgen.
Ik heb eigenlijk net bedacht dat ik misschien wel eens 4 dagen per week zou willen werken. Dat voelt niet als parttime ... haha (net als wat Malu zegt
)
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zaterdag 10 november 2007 om 16:18
Natuurlijk heeft de dame in kwestie niet zo maar ontslag gekregen, daar is heel wat aan vooraf gegaan maar je hebt nu eenmaal mensen die altijd vinden dat je als werknemer alleen maar rechten hebt. Dan heb ik nieuws voor je, je hebt ook plichten. Voor het geld dat op je rekening gestort wordt aan het eind van iedere maand moet je namelijk ook wat doen. En iemand die zich zonder reden ziek meldt, vind ik oncollegiaal en een luie donder!
zaterdag 10 november 2007 om 16:23
Dat idee gaf je mij door te zeggen dat als jij een dag er niet zou zijn dat het niet opweegt tegen de volle mailboxerfenis en dat je dus maar liever fulltime werkt, omdat je anders op de dagen dat je wel werkt nog harder eraan moet trekken,dankzij vrijaf, je postte dat zelf volgens mij.:
[...]
Gestraft? Ellende?
Huh?
Zo zie ik dat totaal niet. Ik zie het als een logisch gevolg van een bedrijf, een branche, een economie die nou eenmaal draaien op 5 dagen per week. Klanten hebben geen boodschap aan parttimers die niet bereikbaar zijn. Die willen hun contactpersoon spreken; het bedrijf is immers open, dus er heeft maar een persoon te zitten die weet wat er gaande is.
Dat is met parttimers een beetje een gepuzzel soms. Je komt er wel... met een goede overdracht en registratie enzo. Maar dat kost wel eventjes een omslag in werk- en denkpatronen.
* zo ... en nu eerst de rest van de discussie 's doorlezen
zaterdag 10 november 2007 om 16:25
zaterdag 10 november 2007 om 16:49
Ja, dat heb ik eerder in deze discussie ook al 's geopperd, maar toen waren diverse dames het toch niet met me eens. Dat men geen vrouw zou moeten zeggen als er moeder wordt bedoeld.
(tsssss..alsof Vriendlief, Poezebeest, Vis en ik geen gezin vormen)
Er bestaat overigens volgens mij nog wel een klein verschilletje tussen een straf en een nadeeltje.
(tsssss..alsof Vriendlief, Poezebeest, Vis en ik geen gezin vormen
)Er bestaat overigens volgens mij nog wel een klein verschilletje tussen een straf en een nadeeltje.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zaterdag 10 november 2007 om 17:01
nadeeltje dan
het ontneemt iig jou de lust om minder te gaan werken, of niet??
Wat ik mij kan voorstellen trouwens, je hoort dat wel vaker.
Is niet v toepassing in elke sector.
In het onderwijs draait alles normaal door, is vanaf het begin vh jaar al bekend of een LL 2 leerkrachten heeft of niet.
Ze zijn allebei aanspreekpunt, ware het niet dat degene die het meest werkt de eindverantwoordelijke is.
Dat kan ook niet in elke sector.
het ontneemt iig jou de lust om minder te gaan werken, of niet??
Wat ik mij kan voorstellen trouwens, je hoort dat wel vaker.
Is niet v toepassing in elke sector.
In het onderwijs draait alles normaal door, is vanaf het begin vh jaar al bekend of een LL 2 leerkrachten heeft of niet.
Ze zijn allebei aanspreekpunt, ware het niet dat degene die het meest werkt de eindverantwoordelijke is.
Dat kan ook niet in elke sector.
