Actueel
alle pijlers
Wakker liggen door schulden
donderdag 19 april 2007 om 12:20
Je leest het de laatste tijd steeds vaker in de krant. Mensen die letterlijk wakker liggen door zorgen om schulden.
Nu ben ik zelf ook iemand die, geheel door mijn eigen schuld, in de schulden is geraakt. Op dit moment heb ik een schuld van 92000 euro, en de helft daarvan heb ik over 5 jaar afbetaald.
Ik lig er niet (meer) wakker van, want ik weet dat ik het zelf bewerkstelligd heb en het ook zelf zal moeten oplossen. Zonder hulp van derden.
Ik vraag me af hoe dat bij anderen zit, het blijft toch een soort 'taboe' om erover te praten, mijn familie weet het zelfs niet. Terwijl het overgrote gedeelte van de bevolking wel een schuld/lening heeft, afgezien van een hypotheek dan. Hoe gaan jullie ermee om? Lig je er wakker van, of doe je alles in de je macht om de schuld zo snel mogelijk op te lossen? Alle tips zijn welkom.
Nu ben ik zelf ook iemand die, geheel door mijn eigen schuld, in de schulden is geraakt. Op dit moment heb ik een schuld van 92000 euro, en de helft daarvan heb ik over 5 jaar afbetaald.
Ik lig er niet (meer) wakker van, want ik weet dat ik het zelf bewerkstelligd heb en het ook zelf zal moeten oplossen. Zonder hulp van derden.
Ik vraag me af hoe dat bij anderen zit, het blijft toch een soort 'taboe' om erover te praten, mijn familie weet het zelfs niet. Terwijl het overgrote gedeelte van de bevolking wel een schuld/lening heeft, afgezien van een hypotheek dan. Hoe gaan jullie ermee om? Lig je er wakker van, of doe je alles in de je macht om de schuld zo snel mogelijk op te lossen? Alle tips zijn welkom.
donderdag 19 april 2007 om 17:59
Ik lig niet wakker door mijn studieschuld (2600 euro) maar wel door zorgen of ik rondkom en dergelijke. Vorig jaar heb ik ongeveer vijf maanden een WW-uitkering gehad. Daarin is al mijn spaargeld eraan gegaan om de vaste lasten te kunnen blijven betalen. Toen heb ik twee maanden gewerkt en nu zit ik weer thuis (geheel buiten mijn schuld overigens).
Er is dus geen reservepotje meer. En vanmiddag bij UWV kreeg ik te horen nog maar een maand aan WW te kunnen krijgen. Ik solliciteer me suf, maar dat deed ik in die vijf maanden vorig jaar ook...
Dus ja, ik lig weleens wakker vanwege financiele zorgen.
Er is dus geen reservepotje meer. En vanmiddag bij UWV kreeg ik te horen nog maar een maand aan WW te kunnen krijgen. Ik solliciteer me suf, maar dat deed ik in die vijf maanden vorig jaar ook...
Dus ja, ik lig weleens wakker vanwege financiele zorgen.
donderdag 19 april 2007 om 18:16
mischien kun je , als je dan toch die bonnetjes bekijkt, ook eens kijken hoeveel van je aankopen de vuilbak is ingegan, omdat jehet niet zo lekekr vond, het over de datum raakte of gewoon te lang is blijven liggen en rot werd.
Er schijnt nogal wat materiaal van het winkelwagentje , via de voorraadruimte/koelkast de kliko in te gaan
groetjes
Er schijnt nogal wat materiaal van het winkelwagentje , via de voorraadruimte/koelkast de kliko in te gaan
groetjes
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 20 april 2007 om 08:07
Wij kopen ook vaak op de markt, groenten die ingevroren kunnen worden. We snijden, wassen (en indien nodig blancheren) het.
Vlees kopen we ook al in grote aantallen zodat dat ook in de vriezer kan.
Maar het zijn bij ons de kleine dingen die toch aantikken en inderdaad soms ook het weggooien van het eten.
Ook zoveel mogelijk apparaten vervangen door een A-energie klasse. Vorig jaar is de droger kapot gegaan, maar we hebben toen een xtra droogrek aangeschaft en vind die droger niet zo belangrijk.
Wij zijn vorig jaar verhuisd en hadden genoeg gespaard, maar er ging vanalles mis en nog meer dingen toen hebben we toch maar geleend, met de intentie het zo snel mogelijk af te betalen.
Die leen reclames vind ik ook zo overkomen als of het allemaal geen probleem is om geld te lenen. Onze kinderen (9 en 10) zeiden wel eens, kijk mam daar kan je lenen, dan kunnen we veel kopen.
Heb even goed uitgelegd dat wanneer je iets wil hebben dat er voor gespaard moet worden en ook gewerkt om te kunnen sparen.
Ze weten ondertussen ook dat er gewerkt dient te worden om alles te kunnen betalen om een huishouden draaiende te houden. Nu zeggen ze dus bij die reclames, die mensen moeten werken en sparen.
(Dat is misschien het enige voordeel aan die reclames, dat ze zich er van bewust worden dat lenen toch niet zo normaal is ;))
Vlees kopen we ook al in grote aantallen zodat dat ook in de vriezer kan.
Maar het zijn bij ons de kleine dingen die toch aantikken en inderdaad soms ook het weggooien van het eten.
Ook zoveel mogelijk apparaten vervangen door een A-energie klasse. Vorig jaar is de droger kapot gegaan, maar we hebben toen een xtra droogrek aangeschaft en vind die droger niet zo belangrijk.
Wij zijn vorig jaar verhuisd en hadden genoeg gespaard, maar er ging vanalles mis en nog meer dingen toen hebben we toch maar geleend, met de intentie het zo snel mogelijk af te betalen.
Die leen reclames vind ik ook zo overkomen als of het allemaal geen probleem is om geld te lenen. Onze kinderen (9 en 10) zeiden wel eens, kijk mam daar kan je lenen, dan kunnen we veel kopen.
Heb even goed uitgelegd dat wanneer je iets wil hebben dat er voor gespaard moet worden en ook gewerkt om te kunnen sparen.
Ze weten ondertussen ook dat er gewerkt dient te worden om alles te kunnen betalen om een huishouden draaiende te houden. Nu zeggen ze dus bij die reclames, die mensen moeten werken en sparen.
(Dat is misschien het enige voordeel aan die reclames, dat ze zich er van bewust worden dat lenen toch niet zo normaal is ;))
vrijdag 20 april 2007 om 08:40
Het "fijne" van een studieschuld is, dat er een lage rente gevraagd wordt en dat de percentages ook zelden veranderen. In die zin is het ook een investering in jezelf. Als je uit een niet zo welgesteld gezin komt, moet je wel lenen om je studie te kunnen betalen. Dat is geen wonder.
Als het goed is, krijg je aan het eind van je studie ook een goed betaalde baan en kun je de lening ook terug betalen. Mijn studieschuld was 18.000 euro en die is inmiddels bijna afgelost.
vrijdag 20 april 2007 om 09:28
Ik heb ook nog wel eens een nachtje wakker gelegen... waarbij ik dan met name kwaad was op mezelf dat ik zo dom was geweest.
Ooit, een jaar of zes terug ofzo, heb ik een doorlopend krediet afgesloten voor het bekostigen van een verhuizing, maar vooral het bekostigen van mijn rijbewijs (ik heb laatst eens uitgerkeend wat ik in totaal kwijt ben geweest aan mijn rijlessen...dat is pas ècht genant, dat ga ik hier dus ook niet plaatsen :$;)) en een antiek peugeotje 205.
Op zich heb ik daar geen spijt van gehad; zo'n rijbewijs is een investering en zonder mijn koekblikje had ik er weinig aan gehad.
Mja, dat krediet was er.... en ipv alleen maar braaf aflossen, had ik ook de neiging om zo af en toe er weer eens een honderdje van op te nemen, als ik wat krap zat. Of als ik een weekendje weg wilde en eigenlijk geen geld had. Of als ik na een vakantie net niet meer uitkwam. Of als ik mijn theater abonnement moest afrekenen. Of..... Relatief kleine bedragen steeds, maar jee wat liep dat op!
Twee jaar terug is de rem erop gegaan! (na een nachtje of twee wakker liggen ;)) Nu los ik alleen maar af en neem er niets meer van op!
Er staat nu nog zo'n 4.000 euries open. Ik lig er niet meer wakker van. Ik verdien redelijk en kan prima leven zo. Ik doe iets minder luxe dingen en ga wat minder uit dan een aantal jaar terug en dat lijkt me wel zo slim!
Ervan uitgaand dat mijn schuld redelijk 'gemiddeld' is - en er nog altijd heel veel mensen schuldenvrij zijn - betekent dat dat er dus heel veel mensen zjn, die veel hogere schulden hebben dan ik. Waarschijnlijk door hetzelfde onnadenkende gedrag. Maar dan erger....
Ooit, een jaar of zes terug ofzo, heb ik een doorlopend krediet afgesloten voor het bekostigen van een verhuizing, maar vooral het bekostigen van mijn rijbewijs (ik heb laatst eens uitgerkeend wat ik in totaal kwijt ben geweest aan mijn rijlessen...dat is pas ècht genant, dat ga ik hier dus ook niet plaatsen :$;)) en een antiek peugeotje 205.
Op zich heb ik daar geen spijt van gehad; zo'n rijbewijs is een investering en zonder mijn koekblikje had ik er weinig aan gehad.
Mja, dat krediet was er.... en ipv alleen maar braaf aflossen, had ik ook de neiging om zo af en toe er weer eens een honderdje van op te nemen, als ik wat krap zat. Of als ik een weekendje weg wilde en eigenlijk geen geld had. Of als ik na een vakantie net niet meer uitkwam. Of als ik mijn theater abonnement moest afrekenen. Of..... Relatief kleine bedragen steeds, maar jee wat liep dat op!
Twee jaar terug is de rem erop gegaan! (na een nachtje of twee wakker liggen ;)) Nu los ik alleen maar af en neem er niets meer van op!
Er staat nu nog zo'n 4.000 euries open. Ik lig er niet meer wakker van. Ik verdien redelijk en kan prima leven zo. Ik doe iets minder luxe dingen en ga wat minder uit dan een aantal jaar terug en dat lijkt me wel zo slim!
Ervan uitgaand dat mijn schuld redelijk 'gemiddeld' is - en er nog altijd heel veel mensen schuldenvrij zijn - betekent dat dat er dus heel veel mensen zjn, die veel hogere schulden hebben dan ik. Waarschijnlijk door hetzelfde onnadenkende gedrag. Maar dan erger....
Ik geloof niet meer in sprookjes.
vrijdag 20 april 2007 om 11:46
heb helaas ook ervaring met schulden......
toen ik ex man leerde kennen en net 2 weken samenwoonde kwam ik erachter dat hij een fikse schuld had....
Naast achteraf alle andere problemen.
via schulodsanering hebben we de schulden afbetaald en vooral ik heb de financien weer opde rails gewkregen.
dwz eerst sparen dan pas kopen en kijken of het deze maand wel kan.
saai misschien maar heeft er wel voor gezorgd dat we na 2 jaar geen schulden meer hadden.
Maar wat waren die 2 jaren lang..........
echt maar voor 3 weken van de maand eten kunnen kopen en alles goedkoop.
geen kleren geen uitstapjes , allen de rekeningen en eten.
Nadat we nog een apar jaar normaal geleefd hebben is hij er van door gegaan met een ander.......
nu zit ik in de bijstand, heb niet veel geld amar kan me prima redden.
heb een spaarpot voor als er een apparaat kapot gaat en koop alleen dingen als ik er geld voor heb.
Voor mij werkt dit het prettigste.
slaap er een stuk beter van.Doe ik liever dan luxe dingen doen en kopen en daarna wakker liggen.
Zoontje van bijna 3 komt ook niks te kort.heeft leuke kleren aan(van de zeeman) en krijgt alles wat hij nodig heeft.
lees: gezond eten, af en toe wat lekkers, soms een klein kadootje,
En schrijf ik dit omdat ik vind dat ik het allemaal zo goed doe?
nee, werkt voor mij het beste, geeft de meeste rust.
en heeft me geleerd dat ik ook kan gneiten van kleine dingen......
en ja ik zou heel graag weer ene keer op vakantie gaan.......en een keer lekker shoppen en niet naar de prijs kijken.
en soms heb ik zo'n dag........heb voor mezelf ene bedrag afgesproken wat ik uit mag/kan geven en dan koop ik luxe dingen.
en wat kan ik daar van genieten.
Nee ben blij met wat ik heb en vooral wat ik niet heb( schulden)
toen ik ex man leerde kennen en net 2 weken samenwoonde kwam ik erachter dat hij een fikse schuld had....
Naast achteraf alle andere problemen.
via schulodsanering hebben we de schulden afbetaald en vooral ik heb de financien weer opde rails gewkregen.
dwz eerst sparen dan pas kopen en kijken of het deze maand wel kan.
saai misschien maar heeft er wel voor gezorgd dat we na 2 jaar geen schulden meer hadden.
Maar wat waren die 2 jaren lang..........
echt maar voor 3 weken van de maand eten kunnen kopen en alles goedkoop.
geen kleren geen uitstapjes , allen de rekeningen en eten.
Nadat we nog een apar jaar normaal geleefd hebben is hij er van door gegaan met een ander.......
nu zit ik in de bijstand, heb niet veel geld amar kan me prima redden.
heb een spaarpot voor als er een apparaat kapot gaat en koop alleen dingen als ik er geld voor heb.
Voor mij werkt dit het prettigste.
slaap er een stuk beter van.Doe ik liever dan luxe dingen doen en kopen en daarna wakker liggen.
Zoontje van bijna 3 komt ook niks te kort.heeft leuke kleren aan(van de zeeman) en krijgt alles wat hij nodig heeft.
lees: gezond eten, af en toe wat lekkers, soms een klein kadootje,
En schrijf ik dit omdat ik vind dat ik het allemaal zo goed doe?
nee, werkt voor mij het beste, geeft de meeste rust.
en heeft me geleerd dat ik ook kan gneiten van kleine dingen......
en ja ik zou heel graag weer ene keer op vakantie gaan.......en een keer lekker shoppen en niet naar de prijs kijken.
en soms heb ik zo'n dag........heb voor mezelf ene bedrag afgesproken wat ik uit mag/kan geven en dan koop ik luxe dingen.
en wat kan ik daar van genieten.
Nee ben blij met wat ik heb en vooral wat ik niet heb( schulden)
vrijdag 20 april 2007 om 12:40
Bedankt voor alle reacties!
Zo zie je maar dat als je genoeg doorzettingsvermogen hebt, niks onmogelijk is...
Iemand zei iets over een droger, het bespaart heel wat geld door je droger weg te doen, dat zijn echte energie vreters!
Een studieschuld zie ik overigens ook als investering, ook al kan die flink oplopen...als het goed is krijg je een goedbetaalde baan waarmee je de schuld weer in kan lossen.
Doornroosje, dat is dus het gevaar van een doorlopend krediet, altijd weer die verleiding om toch iets op te nemen als je het 'nodig' hebt. Wij hebben nu een persoonlijke lening waar je echt alleen maar op kan aflossen (dus niks kan opnemen). Dit vind ik de beste constructie omdat je er na verloop van tijd dan ook echt vanaf bent...en niet in de verleiding kan komen.
benmamman, wat ontzettend knap dat je er weer bovenop gekomen bent, en het was niet eens jouw schuld! En wat een loser dat ie ervandoor ging met een ander!
Gelukkig gaat het nu weer beter met je!
Zo zie je maar dat als je genoeg doorzettingsvermogen hebt, niks onmogelijk is...
Iemand zei iets over een droger, het bespaart heel wat geld door je droger weg te doen, dat zijn echte energie vreters!
Een studieschuld zie ik overigens ook als investering, ook al kan die flink oplopen...als het goed is krijg je een goedbetaalde baan waarmee je de schuld weer in kan lossen.
Doornroosje, dat is dus het gevaar van een doorlopend krediet, altijd weer die verleiding om toch iets op te nemen als je het 'nodig' hebt. Wij hebben nu een persoonlijke lening waar je echt alleen maar op kan aflossen (dus niks kan opnemen). Dit vind ik de beste constructie omdat je er na verloop van tijd dan ook echt vanaf bent...en niet in de verleiding kan komen.
benmamman, wat ontzettend knap dat je er weer bovenop gekomen bent, en het was niet eens jouw schuld! En wat een loser dat ie ervandoor ging met een ander!
Gelukkig gaat het nu weer beter met je!
vrijdag 20 april 2007 om 13:38
Ik begrijp niet dat iedereen 600 euro zoveel vind voor boodschappen per maand. Wij zijn samen en zijn dat ook kwijt. Ik ga bij AH, Lidl en de markt. Daarnaast nog naar de bakker en slager. Maar we roken en drinken niet. Benzine komt daar nog apart bij, maar we kunnen tanken met pasje van de baas dus dat is makkelijk. Alles is toch heel duur. Ik eet echt niet iedere dag biefstuk, maar veel verse groenten en fruit. Vroeger gaf ik 600 gulden per maand uit en de euro is nu toch gewoon in plaats van de gulden gekomen.
vrijdag 20 april 2007 om 13:47
~~~Iemand zei iets over een droger, het bespaart heel wat geld door je droger weg te doen, dat zijn echte energie vreters!~~~HalloIk heb geen schulden (al zit ik de laatste tijd wel wat krap en heb ik een tijdje op m'n spaarrekening 'gelopen'... maar dat is tijdelijk, ga ik vanuit)Ik ben een voorbeeld van "penny-wise but pound-stupid" (als ik de uitdrukking goed heb).Opgevoed met 'eerst sparen, dan kopen'. Daar ligt het niet aan. Heb bijvoorbeeld pas sinds kort kabelinternet omdat ik er eerder nooit die twee tientjes per maand voor over had. Ben achterlijk zuinig met energie en water (ook voor het milieu), zou het nóóit in m'n hoofd halen een droger aan te schaffen maar ~tegenstrijdig~ maar eet wel bijna altijd buiten de deur of laat m'n eten bezorgen... Daarbij rook ik als een ketter en haal m'n bier bij de avondwinkel.Gelukkig wonen we goedkoop en kan ik het betalen...Pukkie, succes en petje af!
vrijdag 20 april 2007 om 17:32
Dan zal ik ook maar van wal steken...
Tijdens het laatste jaar van mijn opleiding heb ik mijn eerste 10.000 gulden geleend bij de bank om een autootje te kunnen kopen. Deze had ik absoluut nodig voor mijn stage en daarna voor mijn werk. Aangezien de vooruitzichten in mijn branche zeer rooskleurig waren was dit totaal geen probleem. Ik betaalde, al tijdens mijn studie, keurig netjes af. Want zo hoorde dat toch?
Na mijn opleiding heb ik het eerste half jaar maar een heel klein inkomen gehad. Ik moest, om te overleven, mijn DK weer "leegtrekken" en heb zelfs nog iets bijgeleend. Totale schade: 12.500 gulden.
Na die zes maanden ging ik, als freelancer, beginnen met werken en dus met verdienen. Maar om te kunnen werken moest ik in de plaats wonen waar ik werkte, dus heb ik daar een huis gehuurd. In de vrije sector want sociale woningbouw kon ik wel vergeten (wachtlijsten). Dus: hoge lasten. Maar wel: proberen zo snel mogelijk af te lossen!
Daarna kreeg ik een auto-ongeluk. Was zelfstandige, maar had nog niet de financiele ruimte gehad om een arbeidsongeschiktheidsverzekering af te sluiten. Geen werk, geen inkomen, alles was ik had afgelost werd weer opgenomen om te kunnen overleven.
Een paar maanden later ging ik weer werken. Eerst in loondienst, later weer als freelancer. Ik verdiende goed en probeerde zoveel mogelijk en zo snel mogelijk af te lossen. Maar: mijn oude autootje begaf het. Inmiddels had ik een financieel adviseur en die adviseerde mij om een nieuwe auto te kopen. Een nieuwe? Nou, dat hoefde voor mij niet. Het werd een jonge tweedehands. En weer een lening dus, maar dat was niet erg wánt makkelijk terug te betalen in korte tijd. En als de financieel adviseur het mij aan raadt dan kan het toch? Het was ook goed om een lening te hebben als zelfstandige, belastingtechnisch dan. Totale schade (oude lening plus auto): 37.500 gulden.
Ik kon een bedrijfje overnemen en ging weer naar de financieel adviseur. Het zou een verhuizing betekenen, maar dat had ik er graag voor over! Terug naar de provincie waar ik vandaan kwam, weg uit de randstand!
De overname werd een feit. Ik leende een bedrag van (alles bij elkaar) 120.000 gulden. Dit werd in een bedrijfslening "gegoten". Een huurhuis was niet te krijgen, koophuizen waren er goedkoop dus we kochten toen ook een klein huisje.
Ik trouwde maar kwam vrij snel daarna iemand anders tegen. Ik ging scheiden en kreeg een relatie met X. Op dat moment liep het financieel eigenlijk goed, hypotheek en aflossingen werden netjes betaald, het bedrijfje liep goed. Officieel samenwonen deden we nog maar niet, in verband met alle financiën leek ons dat niet handig.
Helaas: ik werd ziek. Gelukkig had ik nu wél een arbeidsongeschiktheidsverzekering. Die keerde dan ook netjes uit. Alle vaste lasten liepen gewoon door maar konden dan ook gewoon betaald worden.
De arbeidsongeschiktheidsverzekering stuurde een arts om te kijken wat ik mankeerde. dat was niet veel volgens hen (later is wel anders gebleken, maar oke). De uitkering werd stop gezet. Werken kon ik absoluut niet!
Ik heb mijn huis te koop gezet (liever zelf dan dat de bank dat doet tegen een veel lagere opbrengst) en ben in een huurwoning terecht gekomen. Mijn bedrijf was ik kwijt, maar de lening was er nog wel! Plus nog een bedrag aan onderwaarde van mijn woning. Ik had een schuld van 150.000 gulden.
Ik heb nog geprobeerd te werken, in loondienst, maar dit lukte echt niet meer. Ik ben in de ziektewet terecht gekomen in 2001. Het inkomen was toen gelukkig nog zo dat ik mijn lasten nog kon dragen.
Tót ik in de WAO terecht kwam. Mijn inkomen kelderde van 3000 euro netto naar 900 euro netto. Tóen kon ik dus mijn lasten niet meer dragen. Inmiddels was ik ook gaan samenwonen met X en die bleek ook schulden te hebben. Een "happie" bij zijn moeder, een deel bij zijn oma, een rechtzaak rondom zijn ex die nog geld van hem kreeg..... Hij had uiteindelijk bij de bank geld geleend om dit allemaal te kunnen bekostigen: 20.000 euro!
Dus.... alles bij elkaar en opgeteld, inclusief kosten en rente hadden we samen 90.000 euro schuld.
We hebben een aanvraag gedaan bij de GKB en in het minnelijke traject is alles opgelost. We kregen één lening bij de GKB van 10.500 en zouden dit in 5 jaar afbetalen. Dit kwam neer op een bedrag van 280 euro per maand. We zouden zuinig moeten blijven leven maar dat was ik inmiddels wel gewend en dat vond ik ook niet erg, als we er maar af zouden komen! Al zonk de moed ook mij soms wel in de schoenen hoor....
Mijn ex verweet mij vaak dat het allemaal mijn schuld was dat het zo ver was gekomen. Ik was immers ziek geworden!?! Hij verweet mij dat er nooit eens wat kon., terwijl dat wel kon toen ik nog een goed inkomen had. (alsof hij mij om het geld had gekozen...). Hij wilde graag zijn hobby blijven uitoefenen maar daar was geen geld voor.
Uiteindelijk ging hij dat, ondanks dat het écht niet kon, weer oppakken. Hij "restaureert" een auto en daar gaat veel, heel erg veel geld in zitten. Daarnaast moesten alle evenementen weer worden afgelopen (inclusief de bijbehorende weekenden). Zodra zijn loon er was ging de pinpas er weer 'doorheen'.
Eind 2005 hoefde we nog "maar" 6000 euro bij GKB af te lossen, maar hadden we huurachterstand, achterstand in G/W/L, ziekenfonds, onderdelen die hij had besteld moesten nog betaald, bekeuringen (tja, kon hij écht niet helpen, er lag voor 1000 euro aan bekeuringen!), ongelofelijk. Ik zag er geen brood meer in.
In februari 2006 kwam ik er achter dat hij een verhouding had met een vriendin van mij. Dit resulteerde in een echtscheiding. Samen met mijn familie heb ik alles op een rij kunnen zetten. Mijn familie was echt boos op mij dat ik het zo ver had kunnen laten komen. Ik kon hen niet duidelijk maken dat ik niet de persoon was die alléén deze "schade" had aangericht, ik was er wel bij maar mijn ex was zó sterk dat ik het niet tegen heb kunnen houden.
Mijn ex heeft de lening bij de GKB 'meegenomen' na de scheiding en ik heb alle lopende zaken 'op mij genomen'. Mijn familie heeft geholpen met een lening bij de bank (mijn moeder heeft meegetekend), zodat ik in één keer alle rekeningen kon betalen. Dit vond ik belangrijk, ik bleef in het huis en zó wist ik zéker dat het ook inderdaad betaald werd. Eén van mij twee zusjes hielp mij continu en bleef ook opletten dat alles "goed ging" (ingebouwde zekerheid voor mijn moeder die meegetekend had).
In het echtscheidingsconvenant heb ik laten zetten dat ik verantwoordelijk was voor 'mijn aflossing' en hij voor de 'zijne'. Als één van ons twee zich niet zou houden aan de aflossingen en de schuldeisers zouden bij de ander aankloppen (onder het mom van gemeenschap van goederen..) dan zouden die weer op de 'eigenaar van de schuld' verhaald kunnen worden. Niet dat ik bang was dat ik mijn eigen schulden niet af zou (kunnen) betalen, maar ik was wel bang dat de kredietbank bij mij zou aankloppen. En dan kon ik dus met het convenant in de hand zó loonbeslag laten leggen.
Ik had dus een schuld van 8500 euro. Via een fonds hier in het dorp kreeg ik éénmalig een bedrag, mijn auto heb ik weg gedaan, alle abonnementen de deur uitgedaan, vakantiegeld heb ik als aflossing gebruikt. Ik betaalde daarnaast een vast bedrag aan aflossing per maand (naast de rente die automatisch van mijn rekening af ging), alles droeg bij tot een snelle terugbetaling.
Ik moet nog een bedrag terugkrijgen van Nuon en de belastingdienst (over 2006) en als dat binnen is dan heb ik zelfs spaargeld! Alles is afgelost en ik ben schuldenvrij! Mijn familie is met stomheid geslagen, die hadden nooit verwacht dat ik dit (zo snel) zou redden, want....
Vanaf het moment dat mijn ex de deur uit ging had ik (alles bij elkaar, dus inclusief kinderalimenatatie, kinderbijslag, belasting etc.) een inkomen van 1400 euro. Op zich niet verkeerd, ware het niet dat ik in een huis woon van een kleine 650 euro huur. Dat is net boven de grens voor huurtoeslag (vrije sector) dus ik had nergens recht op. Dan zou je het normaal gesproken écht niet redden......
Ik nam 50 euro per week op voor boodschappen, zakgeld, kleding etc. voor mij en mijn zoon. Nadat ik een nieuwe partner had gevonden en we veel samen waren hebben we een potje gemaakt om samen de boodschappen te betalen. Daarnaast hadden we ieder ons eigen huis en dat hielden we lekker zo. Inmiddels wonen we sinds kort samen en delen we alles.
Voor mij is dit nu leven in luxe: ik heb altijd heel zuinig geleefd om eerst mijn autootje af te kunnen betalen, later mijn bedrijfslening zo snel mogelijk afgelost te krijgen, later omdat het nodig was omdat mijn ex zijn hobby belangrijker vond dan zijn gezin....
En mijn ex? Het eerste wat hij deed toen we uit elkaar gingen was een andere auto kopen (op afbetaling natuurlijk) en het behoeft geen nadere uitleg dat hij nog lang niet uit de schulden is...
De moraal?
* schulden kunnen een opeenstapeling zijn van pech en tegenkomen van verkeerde personen, ontstaan niet altijd door het nemen van verkeerde beslissingen
* schuldhulpverlening kan een zéér goede oplossing zijn MITS beide partners hier ook naar willen leven
* als je écht wilt is er altijd een oplossing voor schulden!
* waar twee schulden hebben, hebben niet altijd allebei schuld!
Sterkte voor de personen die nog moeten beginnen aan een traject/oplossing.
Groetjes,
Carrrie.
*
Tijdens het laatste jaar van mijn opleiding heb ik mijn eerste 10.000 gulden geleend bij de bank om een autootje te kunnen kopen. Deze had ik absoluut nodig voor mijn stage en daarna voor mijn werk. Aangezien de vooruitzichten in mijn branche zeer rooskleurig waren was dit totaal geen probleem. Ik betaalde, al tijdens mijn studie, keurig netjes af. Want zo hoorde dat toch?
Na mijn opleiding heb ik het eerste half jaar maar een heel klein inkomen gehad. Ik moest, om te overleven, mijn DK weer "leegtrekken" en heb zelfs nog iets bijgeleend. Totale schade: 12.500 gulden.
Na die zes maanden ging ik, als freelancer, beginnen met werken en dus met verdienen. Maar om te kunnen werken moest ik in de plaats wonen waar ik werkte, dus heb ik daar een huis gehuurd. In de vrije sector want sociale woningbouw kon ik wel vergeten (wachtlijsten). Dus: hoge lasten. Maar wel: proberen zo snel mogelijk af te lossen!
Daarna kreeg ik een auto-ongeluk. Was zelfstandige, maar had nog niet de financiele ruimte gehad om een arbeidsongeschiktheidsverzekering af te sluiten. Geen werk, geen inkomen, alles was ik had afgelost werd weer opgenomen om te kunnen overleven.
Een paar maanden later ging ik weer werken. Eerst in loondienst, later weer als freelancer. Ik verdiende goed en probeerde zoveel mogelijk en zo snel mogelijk af te lossen. Maar: mijn oude autootje begaf het. Inmiddels had ik een financieel adviseur en die adviseerde mij om een nieuwe auto te kopen. Een nieuwe? Nou, dat hoefde voor mij niet. Het werd een jonge tweedehands. En weer een lening dus, maar dat was niet erg wánt makkelijk terug te betalen in korte tijd. En als de financieel adviseur het mij aan raadt dan kan het toch? Het was ook goed om een lening te hebben als zelfstandige, belastingtechnisch dan. Totale schade (oude lening plus auto): 37.500 gulden.
Ik kon een bedrijfje overnemen en ging weer naar de financieel adviseur. Het zou een verhuizing betekenen, maar dat had ik er graag voor over! Terug naar de provincie waar ik vandaan kwam, weg uit de randstand!
De overname werd een feit. Ik leende een bedrag van (alles bij elkaar) 120.000 gulden. Dit werd in een bedrijfslening "gegoten". Een huurhuis was niet te krijgen, koophuizen waren er goedkoop dus we kochten toen ook een klein huisje.
Ik trouwde maar kwam vrij snel daarna iemand anders tegen. Ik ging scheiden en kreeg een relatie met X. Op dat moment liep het financieel eigenlijk goed, hypotheek en aflossingen werden netjes betaald, het bedrijfje liep goed. Officieel samenwonen deden we nog maar niet, in verband met alle financiën leek ons dat niet handig.
Helaas: ik werd ziek. Gelukkig had ik nu wél een arbeidsongeschiktheidsverzekering. Die keerde dan ook netjes uit. Alle vaste lasten liepen gewoon door maar konden dan ook gewoon betaald worden.
De arbeidsongeschiktheidsverzekering stuurde een arts om te kijken wat ik mankeerde. dat was niet veel volgens hen (later is wel anders gebleken, maar oke). De uitkering werd stop gezet. Werken kon ik absoluut niet!
Ik heb mijn huis te koop gezet (liever zelf dan dat de bank dat doet tegen een veel lagere opbrengst) en ben in een huurwoning terecht gekomen. Mijn bedrijf was ik kwijt, maar de lening was er nog wel! Plus nog een bedrag aan onderwaarde van mijn woning. Ik had een schuld van 150.000 gulden.
Ik heb nog geprobeerd te werken, in loondienst, maar dit lukte echt niet meer. Ik ben in de ziektewet terecht gekomen in 2001. Het inkomen was toen gelukkig nog zo dat ik mijn lasten nog kon dragen.
Tót ik in de WAO terecht kwam. Mijn inkomen kelderde van 3000 euro netto naar 900 euro netto. Tóen kon ik dus mijn lasten niet meer dragen. Inmiddels was ik ook gaan samenwonen met X en die bleek ook schulden te hebben. Een "happie" bij zijn moeder, een deel bij zijn oma, een rechtzaak rondom zijn ex die nog geld van hem kreeg..... Hij had uiteindelijk bij de bank geld geleend om dit allemaal te kunnen bekostigen: 20.000 euro!
Dus.... alles bij elkaar en opgeteld, inclusief kosten en rente hadden we samen 90.000 euro schuld.
We hebben een aanvraag gedaan bij de GKB en in het minnelijke traject is alles opgelost. We kregen één lening bij de GKB van 10.500 en zouden dit in 5 jaar afbetalen. Dit kwam neer op een bedrag van 280 euro per maand. We zouden zuinig moeten blijven leven maar dat was ik inmiddels wel gewend en dat vond ik ook niet erg, als we er maar af zouden komen! Al zonk de moed ook mij soms wel in de schoenen hoor....
Mijn ex verweet mij vaak dat het allemaal mijn schuld was dat het zo ver was gekomen. Ik was immers ziek geworden!?! Hij verweet mij dat er nooit eens wat kon., terwijl dat wel kon toen ik nog een goed inkomen had. (alsof hij mij om het geld had gekozen...). Hij wilde graag zijn hobby blijven uitoefenen maar daar was geen geld voor.
Uiteindelijk ging hij dat, ondanks dat het écht niet kon, weer oppakken. Hij "restaureert" een auto en daar gaat veel, heel erg veel geld in zitten. Daarnaast moesten alle evenementen weer worden afgelopen (inclusief de bijbehorende weekenden). Zodra zijn loon er was ging de pinpas er weer 'doorheen'.
Eind 2005 hoefde we nog "maar" 6000 euro bij GKB af te lossen, maar hadden we huurachterstand, achterstand in G/W/L, ziekenfonds, onderdelen die hij had besteld moesten nog betaald, bekeuringen (tja, kon hij écht niet helpen, er lag voor 1000 euro aan bekeuringen!), ongelofelijk. Ik zag er geen brood meer in.
In februari 2006 kwam ik er achter dat hij een verhouding had met een vriendin van mij. Dit resulteerde in een echtscheiding. Samen met mijn familie heb ik alles op een rij kunnen zetten. Mijn familie was echt boos op mij dat ik het zo ver had kunnen laten komen. Ik kon hen niet duidelijk maken dat ik niet de persoon was die alléén deze "schade" had aangericht, ik was er wel bij maar mijn ex was zó sterk dat ik het niet tegen heb kunnen houden.
Mijn ex heeft de lening bij de GKB 'meegenomen' na de scheiding en ik heb alle lopende zaken 'op mij genomen'. Mijn familie heeft geholpen met een lening bij de bank (mijn moeder heeft meegetekend), zodat ik in één keer alle rekeningen kon betalen. Dit vond ik belangrijk, ik bleef in het huis en zó wist ik zéker dat het ook inderdaad betaald werd. Eén van mij twee zusjes hielp mij continu en bleef ook opletten dat alles "goed ging" (ingebouwde zekerheid voor mijn moeder die meegetekend had).
In het echtscheidingsconvenant heb ik laten zetten dat ik verantwoordelijk was voor 'mijn aflossing' en hij voor de 'zijne'. Als één van ons twee zich niet zou houden aan de aflossingen en de schuldeisers zouden bij de ander aankloppen (onder het mom van gemeenschap van goederen..) dan zouden die weer op de 'eigenaar van de schuld' verhaald kunnen worden. Niet dat ik bang was dat ik mijn eigen schulden niet af zou (kunnen) betalen, maar ik was wel bang dat de kredietbank bij mij zou aankloppen. En dan kon ik dus met het convenant in de hand zó loonbeslag laten leggen.
Ik had dus een schuld van 8500 euro. Via een fonds hier in het dorp kreeg ik éénmalig een bedrag, mijn auto heb ik weg gedaan, alle abonnementen de deur uitgedaan, vakantiegeld heb ik als aflossing gebruikt. Ik betaalde daarnaast een vast bedrag aan aflossing per maand (naast de rente die automatisch van mijn rekening af ging), alles droeg bij tot een snelle terugbetaling.
Ik moet nog een bedrag terugkrijgen van Nuon en de belastingdienst (over 2006) en als dat binnen is dan heb ik zelfs spaargeld! Alles is afgelost en ik ben schuldenvrij! Mijn familie is met stomheid geslagen, die hadden nooit verwacht dat ik dit (zo snel) zou redden, want....
Vanaf het moment dat mijn ex de deur uit ging had ik (alles bij elkaar, dus inclusief kinderalimenatatie, kinderbijslag, belasting etc.) een inkomen van 1400 euro. Op zich niet verkeerd, ware het niet dat ik in een huis woon van een kleine 650 euro huur. Dat is net boven de grens voor huurtoeslag (vrije sector) dus ik had nergens recht op. Dan zou je het normaal gesproken écht niet redden......
Ik nam 50 euro per week op voor boodschappen, zakgeld, kleding etc. voor mij en mijn zoon. Nadat ik een nieuwe partner had gevonden en we veel samen waren hebben we een potje gemaakt om samen de boodschappen te betalen. Daarnaast hadden we ieder ons eigen huis en dat hielden we lekker zo. Inmiddels wonen we sinds kort samen en delen we alles.
Voor mij is dit nu leven in luxe: ik heb altijd heel zuinig geleefd om eerst mijn autootje af te kunnen betalen, later mijn bedrijfslening zo snel mogelijk afgelost te krijgen, later omdat het nodig was omdat mijn ex zijn hobby belangrijker vond dan zijn gezin....
En mijn ex? Het eerste wat hij deed toen we uit elkaar gingen was een andere auto kopen (op afbetaling natuurlijk) en het behoeft geen nadere uitleg dat hij nog lang niet uit de schulden is...
De moraal?
* schulden kunnen een opeenstapeling zijn van pech en tegenkomen van verkeerde personen, ontstaan niet altijd door het nemen van verkeerde beslissingen
* schuldhulpverlening kan een zéér goede oplossing zijn MITS beide partners hier ook naar willen leven
* als je écht wilt is er altijd een oplossing voor schulden!
* waar twee schulden hebben, hebben niet altijd allebei schuld!
Sterkte voor de personen die nog moeten beginnen aan een traject/oplossing.
Groetjes,
Carrrie.
*
vrijdag 20 april 2007 om 17:39
Om nog even terug te komen op goedkoop boodschappen doen en zo: in de zomer van 2002 ben ik op de pagina's van msn een groep begonnen "Leven en genieten met een klein budget". Daar zijn veel verhalen / ervaringen / goedkope tips.
Een paar tips wil ik jullie niet onthouden:
* maak een weekmenu
* stel aan de hand daarvan een boodschappenlijstje op
* kijk daarbij goed naar de reclames van je vaste supermarkt en evt. één andere supermarkt
* koop alleen wat er op je lijstje staat
* koop alleen aamnbieidngen als het dingen zijn die je ook echt gebruikt, ga niet experimenteren in deze tijd, dat kan later wel weer!
Bespaar-ze!
Groetjes,
Carrrie.
Een paar tips wil ik jullie niet onthouden:
* maak een weekmenu
* stel aan de hand daarvan een boodschappenlijstje op
* kijk daarbij goed naar de reclames van je vaste supermarkt en evt. één andere supermarkt
* koop alleen wat er op je lijstje staat
* koop alleen aamnbieidngen als het dingen zijn die je ook echt gebruikt, ga niet experimenteren in deze tijd, dat kan later wel weer!
Bespaar-ze!
Groetjes,
Carrrie.
vrijdag 20 april 2007 om 17:55
miezjuh bedankt! we doen ons best! is misschien wel tegenstrijdig wat je allemaal zegt maar je kan het je permiteren, dus niks mis mee hoor!
Carrie wat een verhaal zeg en wat een leven heb jij al achter de rug! wat fijn dat alles nu wel weer beter gaat door al je harde werken!
En ja. zo'n traject waardoor je sneller uit de schulden bent, ik denk dat we daar niet eens voor in aanmerking zouden komen omdat we niet echt schuldeisers hebben (geen deurwaarders/incassobureaus die achter ons aanzitten) en geen achterstanden hebben. Alleen een hele hoge schuld...
Bedankt voor de tips! er zitten heel wat bruikbare tussen.
Morgen ga ik kijken naar een huurhuis, ik hoop zo dat het wat is en dat we dit huis snel kunnen verkopen. Als het allemaal lukt met het huren dan, ik weet namelijk niet of ze bij huurhuizen ook naar je schulden kijken....weet iemand dat?
Carrie wat een verhaal zeg en wat een leven heb jij al achter de rug! wat fijn dat alles nu wel weer beter gaat door al je harde werken!
En ja. zo'n traject waardoor je sneller uit de schulden bent, ik denk dat we daar niet eens voor in aanmerking zouden komen omdat we niet echt schuldeisers hebben (geen deurwaarders/incassobureaus die achter ons aanzitten) en geen achterstanden hebben. Alleen een hele hoge schuld...
Bedankt voor de tips! er zitten heel wat bruikbare tussen.
Morgen ga ik kijken naar een huurhuis, ik hoop zo dat het wat is en dat we dit huis snel kunnen verkopen. Als het allemaal lukt met het huren dan, ik weet namelijk niet of ze bij huurhuizen ook naar je schulden kijken....weet iemand dat?
vrijdag 20 april 2007 om 18:45
@pukkie
Ik begrijp het best. Mijn vriend en ik hebben door onze scheidingen en andere oorzaken een schuld van ongeveer €80.000, ja erg veel. Maar we redden het wel. We hebben beide een goede baan en kunnen gewoon doen wat we willen.
Die €80.000 is nog zonder onze hypotheken, we hebben beide een hypotheek. Wij hebben het zo opgelost: mijn vriend woont bij mij en hij verhuurt zijn huis. Van die huur betalen we twee hypotheken af. We hebben wel veel moeten investeren om zijn huis helemaal op te knappen en opnieuw te meubileren maar het was een investering in de toekomst.
Van ons salaris blijft ongeveer €800 over, precies genoeg voor de boodschappen van een maand. Maar we liggen er niet meer van wakker. Over een paar jaar is alles afgelost en kunnen we nog meer genieten dan we nu doen. Wij liggen er absoluut niet wakker van hoor!
Je doet het goed!
Liefs, tikkie
Ik begrijp het best. Mijn vriend en ik hebben door onze scheidingen en andere oorzaken een schuld van ongeveer €80.000, ja erg veel. Maar we redden het wel. We hebben beide een goede baan en kunnen gewoon doen wat we willen.
Die €80.000 is nog zonder onze hypotheken, we hebben beide een hypotheek. Wij hebben het zo opgelost: mijn vriend woont bij mij en hij verhuurt zijn huis. Van die huur betalen we twee hypotheken af. We hebben wel veel moeten investeren om zijn huis helemaal op te knappen en opnieuw te meubileren maar het was een investering in de toekomst.
Van ons salaris blijft ongeveer €800 over, precies genoeg voor de boodschappen van een maand. Maar we liggen er niet meer van wakker. Over een paar jaar is alles afgelost en kunnen we nog meer genieten dan we nu doen. Wij liggen er absoluut niet wakker van hoor!
Je doet het goed!
Liefs, tikkie
vrijdag 20 april 2007 om 22:24
Heb het al een aantal keren eerder geschreven, maar mijn vriend heeft door toedoen van zijn vrouw een schuld van 100.000 euro op zijn naam staan. Zij weigert te betalen, zodat hij alles kan ophoesten. En hoewel we mijn salaris nog hebben en hij nu 900 euro per maand overhoudt, lig ik er gigantisch wakker van. Niet echt letterlijk, maar ik voel me wel gigantisch klote erover.
Hij heeft schuldsanering aangevraagd, maar die proberen er op allerlei manier onderuit te komen. Iedere keer moet hij iets doen, vragen, opvragen, nagaan. En zodra hij dat gedaan heeft komen ze met het volgende. Ik snap werkelijk niet waarom ze niet alles in 1 keer kunnen vragen/eisen.
Als de schuldsanering niet lukt kan hij 10 jaar zelf gaan afbetalen. Dat betekent dus totaal geen toekomst voor ons. Niet samen een leuk huisje kopen, misschien iets minder werken, niet trouwen, hij kan zijn dochter niet helpen. De schulden zijn het enige waar ik maar aan denk, die zitten alles in de weg.
Uiteindelijk zal de enige oplossing zijn het overlijden van zijn moeder. Zij heeft behoorlijk wat geld op haar spaarrekening staan en een huis met een gigantische overwaarde. Maar ja.......dat wil je ook niet. Ik heb liever dat ze nog tig jaar leeft. Ik wil ook niet dat haar spaarcentjes de oplossing voor zijn probleem worden. Daar heeft zij niet voor gespaard en haar man niet voor gewerkt.
Op dit moment weet ik het echt even niet meer. Het is dat ik met hem oud wil worden en dat de schulden voor het grootste gedeelte niet zijn eigen schuld zijn, maar anders had ik allang gezegd zoek het zelf maar uit. Maar ja...ik hou van hem en wil met hem verder, dus zal ik de schulden moeten accepteren. En ik zal ook moeten accepteren dat we een rottoekomst hebben.
Hij heeft schuldsanering aangevraagd, maar die proberen er op allerlei manier onderuit te komen. Iedere keer moet hij iets doen, vragen, opvragen, nagaan. En zodra hij dat gedaan heeft komen ze met het volgende. Ik snap werkelijk niet waarom ze niet alles in 1 keer kunnen vragen/eisen.
Als de schuldsanering niet lukt kan hij 10 jaar zelf gaan afbetalen. Dat betekent dus totaal geen toekomst voor ons. Niet samen een leuk huisje kopen, misschien iets minder werken, niet trouwen, hij kan zijn dochter niet helpen. De schulden zijn het enige waar ik maar aan denk, die zitten alles in de weg.
Uiteindelijk zal de enige oplossing zijn het overlijden van zijn moeder. Zij heeft behoorlijk wat geld op haar spaarrekening staan en een huis met een gigantische overwaarde. Maar ja.......dat wil je ook niet. Ik heb liever dat ze nog tig jaar leeft. Ik wil ook niet dat haar spaarcentjes de oplossing voor zijn probleem worden. Daar heeft zij niet voor gespaard en haar man niet voor gewerkt.
Op dit moment weet ik het echt even niet meer. Het is dat ik met hem oud wil worden en dat de schulden voor het grootste gedeelte niet zijn eigen schuld zijn, maar anders had ik allang gezegd zoek het zelf maar uit. Maar ja...ik hou van hem en wil met hem verder, dus zal ik de schulden moeten accepteren. En ik zal ook moeten accepteren dat we een rottoekomst hebben.
zaterdag 21 april 2007 om 11:12
Nee, ik kan het toch niet laten. Voor diegenen die klagen dat boodschappen zo duur zijn en toch echt honderden euro's nodig hebben. Wisten zij dat €800,- die hier al een paar keer genoemd is, het bedrag is als het sociaal minimum voor alleenstaanden? Het bedrag waarmee genoeg mensen dus álles moeten doen.
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 21 april 2007 om 13:27
Absoluut mee eens! Achthonderd euro is inderdaad maar een klein bedrag, maar... (en daarkomt die "maar van mij weer")....
Als je een inkomen hebt van 800 euro
* krijg je huurtoeslag
* zorgtoeslag
* kwijtschelding uitwaterende sluizen / hoogheemraadschap
* kwijtschelding gemeentelijke belastingen
Zelf had ik een gemiddeld inkomen uit WAO van 970 euro. Daar kwam 296 euro alimentatie bij. Zorgtoeslag van 34 euro en belastingteruggave van 67 euro en de kinderbijslag verdeeld over drie maanden maakt dan een kleine 1430 euro.
* mijn huur bedroeg 650 euro. Huurtoeslag kreeg ik niet, de huur zat boven de huurgrens. Een andere woning kon ik wel krijgen maar dan moest ik wel zes tot zeven jaar wachten.
* voor mijn huis betaalde ik dus ook veel aan G/W/L, een groot huis en boven geen dubbel glas. Gelukkig ishet een warme winter geweest. Ik betaalde 160 euro per maand maar krijg nu wel 320 euro terug.
* kwijtscheldingen kreeg ik ook niet. Reden: wel op tijd ingestuurd maar op de stapel blijven liggen, te laat om bezwaar in te dienen en het jaar was toch al begonnen dus moest ik het maar afmaken ook...
* alleenstaande ouderkorting kreeg ik wel. Het is alleen lastig om het gelijk allemaal in orde te krijgen. Vanaf 1 april 2006 had ik er recht op, maar ik heb het geheel in februari 2007 gestort gekregen (mooie extra aflossing dus).
1430 euro
- 642 huur
- 142 Nuon
- 30 PWN
- 30 verzekeringen
- 82 ziekenfonds
- 60 gemeente en uitwaterende sluizen
- 40 internet, tv en telefoon
- 20 rente over de lening
- 100 aflossing
- 50 thuiszorg
Dit is samen 1200 euro. Van de 1430 euro blijft dan 230 euro over per maand! Een geldopname van 50 euro per week completeerde het geheel....
Over per maand: NIKS!
Maar: wel alle rekeningen betaald en voor 50 euro per week ruimte voor kleding, zakgeld en boodschappen. Ik deed het er mee, vond het genoeg! Er was geen ruimte meer voor zwemlessen, maar schoolzwemmen stond eraan te komen en dat vond ik ook prima. En verder zijn er genoeg dingen om jezelf te kunnen vermaken hoor!
En... het is nu dat ik inmiddels samen woon, maar anders was de allenstaande ouderkorting waarschijnlijk wel gewoon per 1 januari gestort per maand en dat is ook 195 euro per maand. Dan had ik een riant leven kunnen leiden!
De moraal: kijk naar wat je hebt, zorg dat je alle vaste lasten betaalt en wat je over houdt kun je uitgeven (en niet andersom!).
Groetjes,
Carrrie.
