Actueel
alle pijlers
War on (soft)drugs of legalisering?
donderdag 15 november 2007 om 22:26
Softdrugs zijn niet zacht en niet onschadelijk - legalisering is een vergissing
Andreas Kinneging
De VVD is `om'. Er is nu een Kamermeerderheid voor de legalisering van softdrugs. Een nieuwe stap op weg naar het liberale vrijheidsparadijs zal dus waarschijnlijk binnenkort worden genomen. Maar de argumenten daarvoor zijn beslist niet onweerlegbaar.
Even een 'samenvatting'' als jullie niet de hele lap tekst willen lezen:
In de VS wordt een geheel ander drugsbeleid gevoerd. Men spreekt er wat bombastisch over de `war on drugs', maar die term geeft wel de ernst van de zaak aan en de kwaadaardigheid van de vijand. Anders dan wel eens gedacht wordt is de Amerikaanse `war on drugs' een betrekkelijk groot succes. Het drugsgebruik in de VS is sedert de jaren zeventig, toen men ook daar een liberaal beleid voerde, met meer dan éénderde gedaald. Kan men meer vragen dan zo'n gedeeltelijk succes. Drugs zullen helaas waarschijnlijk nooit meer verdwijnen. In die zin zullen we ermee moeten leren leven. Maar dat betekent niet dat we de handdoek in de ring moeten gooien en kunnen stoppen met de bestrijding van het kwaad.
Afrondend en concluderend: in plaats van het gebruik van softdrugs te legaliseren, moeten we het gebruik ervan veel meer dan nu tegengaan. Het gaat tenslotte niet om een kleinigheid, maar om een maatschappij waarin onze kinderen veilig en gezond kunnen opgroeien en volwassenen gelukkige en vruchtbare levens kunnen leiden
Nu de hele tekst:
1 Softdrugs zijn niet schadelijk voor de gebruiker.
What's in a name? Cannabisproducten – wiet en hasj – worden min of meer vergoelijkend softdrugs genoemd: `zachte' drugs. Alsof hiermee niets aan de hand zou zijn: ,,sommigen eten een broodje shoarma, anderen roken een joint''. In werkelijkheid zijn cannabisproducten bijzonder slecht voor de gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk.
In de eerste plaats hebben diverse studies aangetoond dat iemand die vijf joints per week rookt even veel kankerveroorzakende chemicaliën binnen kan krijgen als iemand die een pakje sigaretten per dag rookt. En we weten inmiddels hoe ongezond dat is. Niet voor niets staat tegenwoordig met grote letters op sigarettenpakjes dat roken dodelijk is.
In de tweede plaats leidt het gebruik van cannabis tot ernstig geheugenverlies, een vertekende waarneming, afname van het concentratievermogen, verminderd denkvermogen, een verminderd vermogen problemen op te lossen, minder initiatief en een afname van de motivatie om wat te ondernemen. Cannabis produceert een chronisch passief individu, dat liever in bed blijft liggen dan op te staan en iets met zijn leven te doen. De meeste gebruikers van cannabisproducten zijn jong en zitten nog op school of doen een studie. Het gevolg van hun gebruik is slechtere school- en studieresultaten en vaak ook schooluitval: iets wat hun hele verdere leven dramatisch beïnvloedt. Sommige gebruikers zullen inderdaad in staat zijn hun drugsgebruik door een grote mate van zelfdiscipline binnen zulke strikte grenzen te houden dat hun leven er verder niet onder lijdt, maar voor velen geldt dat niet. Hun drugsgebruik gaat ten koste van hun verantwoordelijkheden thuis in het gezin, op het werk of in de studie. Een flink aantal glijdt daardoor af en maakt de mogelijkheden die ze hebben niet waar. Verreweg de meesten daarvan komen niet letterlijk op straat terecht en daarom is die schade min of meer onzichtbaar voor de statistieken, maar ze is er niet minder reëel om.
Het gebruik van cannabisproducten is bovendien het voorportaal van het gebruik van harddrugs. Niet voor iedereen, natuurlijk. Maar iedereen die aan de harddrugs verslaafd is, is ooit begonnen met cannabis. De werelden van softdrugs en harddrugs zijn niet te scheiden, ook niet als softdrugs gelegaliseerd worden. Dat ze onafscheidelijk zijn, komt niet door het beleid, maar door het feit dat het beide drugs zijn.
Tenslotte, begint cannabis – en met name wiet, dat het meest gebruikt wordt – zelf steeds meer een harddrug te worden, omdat het roeseffect dat erdoor teweeg wordt gebracht steeds krachtiger wordt. Dit is dankzij het feit dat het percentage van de effectieve stof erin (THC) steeds verder oploopt. Tegenwoordig is dat al het viervoudige van wat het twintig jaar geleden was. Een cannabisverslaafde die aanklopt bij een afkickcentrum is er tegenwoordig vaak slechter aan toe dan zijn heroïneverslaafde evenknie.
2 Softdrugs zijn niet schadelijker voor de gebruiker dan alcohol en sigaretten. En die zijn toch ook vrijelijk verkrijgbaar?
De overheid discrimineert softdrugsgebruikers, zeggen de voorstanders van legalisering. Immers, andere roesmiddelen zoals alcohol en tabak zijn wel legaal en vrij verkrijgbaar, terwijl de gezondheidsrisico's van drugs niet groter zijn dan die van alcohol en tabak. Zegt men.
Dat laatste – dat de gezondheidsrisico's van drugs niet groter zijn dan die van alcohol en tabak – is maar helemaal de vraag. Ik wees er al op dat iemand die vijf joints per week rookt even veel kankerveroorzakende chemicaliën binnen kan krijgen als iemand die een pakje sigaretten per dag rookt. De kans dat iemand die regelmatig alcohol gebruikt aan alcohol verslaafd raakt, wordt door deskundigen becijferd op 10 procent, terwijl de kans dat een regelmatige softdruggebruiker verslaafd raakt aan drugs een stuk hoger schijnt te zijn. Maar zelfs als het waar zou zijn dat de gezondheidsrisico's van drugs niet groter zijn dan die van alcohol en tabak, dan nog is de klacht absurd en geeft ze blijk van een werkelijkheidsvreemde studeerkamermentaliteit. Laat het zo zijn dat we discrimineren tussen enerzijds drugs en anderzijds alcohol en tabak. We hebben al genoeg problemen met de alcohol- en tabaksverslaving. Beide eisen een enorme tol. Ze vernietigen honderdduizenden mensenlevens. Op nog een probleem erbij zit niemand te wachten. In plaats van drugs vrij te geven, omdat alcohol en tabak vrij te koop zijn, moet de conclusie andersom zijn. Omdat alcohol en tabak in vele opzichten even problematisch en onwenselijk zijn als drugs, zou ook de consumptie daarvan eigenlijk meer aan banden moeten worden gelegd.
3 Softdrugsgebruik is een `slachtofferloos delict'. Dat wil zeggen: de drugsgebruiker schaadt geen anderen, zoals een moordenaar of een dief, maar alleen zichzelf. Heeft John Stuart Mill, de grote 19de-eeuwse filosoof van de vrijheid, ons niet terecht voorgehouden dat ,,de enige reden op grond waarvan macht legitiem kan worden uitgeoefend over een lid van een beschaafde maatschappij is: het voorkomen van schade aan anderen''. Met andere woorden: Zelfs als softdrugs slecht zouden zijn, wat dan nog? Als mensen zichzelf te gronde willen richten, dan moeten ze dat toch zelf weten? We moeten toch niet paternalistisch willen zijn?
Zo geredeneerd, moeten we ook de verplichte autogordel en bromfietshelm afschaffen. Ook dat zijn vormen van paternalisme, omdat ze althans ten dele zijn ingegeven door de zorg voor leven en welzijn van betrokkene zelf. Willen we dat? Ik niet. Maar een andere parallel is veel sprekender: de parallel met de gokverslaving. Deze heeft, sinds de overheid enkele decennia geleden het gokken heeft gelegaliseerd – en zelf gokondernemer is geworden – enorme proporties aangenomen. Tienduizenden mensen in Nederland zijn gokverslaafd geraakt, hebben daardoor hun hele leven te grabbel gegooid en zijn in de goot beland, waar ze vervolgens door de hulpverlening weer moesten worden uitgehaald. Een nog grotere groep heeft net op tijd de steven kunnen wenden, maar zit door hun gokverslaving zwaar in de schulden en verkeert in een uitzichtloze positie. De statistieken nemen die laatste groep niet waar. Maar het is wel realiteit. Is dat wat we willen?
Natuurlijk zijn de autogordel en bromfietshelm niet alleen verplicht om de betrokkenen te beschermen tegen zichzelf, maar ook omdat de maatschappelijke kosten van verkeersongelukken daardoor afnemen. Het rijden zonder autogordel berokkent anderen schade, al was het maar financiële schade, door hogere verzekeringspremies. Hetzelfde geldt voor drugsgebruik. Het is alles behalve een `slachtofferloos delict'.
Softdrugsgebruikers hebben hogere ziektekosten vanwege een grotere kans op lichamelijke en geestelijke problemen. Het beslag op de gezondheidszorg en de rekening ervan voor alle verzekerden zal toenemen; fors toenemen, als het aantal gebruikers, zoals ik denk, fors zal stijgen.
De softdrugsgebruiker, die na afloop van een feestje achter het stuur kruipt is een even groot gevaar voor andere weggebruikers als iemand die alcohol gedronken heeft. Legalisering zal dus tot een toename van ongelukken leiden, in het verkeer en daarbuiten, bij voorbeeld thuis en op het werk.
Maar wat nog het allerbelangrijkst is: omdat softdrugsgebruik passief en ongeïnteresseerd maakt en de werking van zintuigen en verstand sterk negatief beïnvloedt, doet de softdrugsgebruiker het veel minder goed als ouder, werknemer, student, en wat dies meer zij. Dat gaat ten koste van iedereen die met hem of haar te maken heeft. Vooral als het om kinderen gaat is dat schrijnend. Maar een werkgever met zo'n werknemer kun je ook niet feliciteren.
4 Liberalisering van softdrugs brengt `ontcriminalisering' van productie en handel met zich mee. Iedereen, van de kleine kwekertjes tot de grote, internationaal opererende drugsbendes, is in één klap getransformeerd tot eerbare ondernemer. Dat is goed, want een zeer groot deel van de tijd en het geld van politie en justitie gaat op aan het bestrijden van deze vorm van criminaliteit. Het gevaar voor omkoping van politici, ambtenaren en anderen dreigt en is soms al werkelijkheid geworden. Bepaalde legale economische sectoren zijn deels met drugsgeld door de onderwereld overgenomen: denk aan delen van de horeca en de vastgoedsector. Legalisering van softdrugs zal ons van al deze problemen in één klap verlossen.
Dit is, naar ik vrees, de belangrijkste reden voor veel bestuurders om te pleiten voor liberalisering. Het lost een bestuurlijk probleem op, denken ze. Maar is dat wel zo?
Genoemde problemen – en een aantal andere, zoals `verwervingscriminaliteit'– worden vooral veroorzaakt door criminelen die zich bezighouden met de productie en handel in harddrugs en gebruikers van die drugs. De problemen worden dus helemaal niet opgelost door de legalisering van softdrugs. Dat geldt eens te meer als je, zoals men kennelijk wil, de productie streng wilt reguleren. Als alleen erkende, `bonafide' producenten softdrugs mogen produceren, zal er een grote zwarte markt blijven bestaan en dus ook alle problemen, die hebben geleid tot roep om liberalisering.
Ook het gebruik wil men reguleren: alleen meerjarigen mogen softdrugs kopen. Ook die – goed bedoelde regel – speelt de zwarte markt in de kaart. Veel van de softdrugsgebruikers zijn minderjarig. Een grote illegale markt zal dus blijven bestaan om in hun vraag te voorzien en daarmee de al dan niet georganiseerde criminaliteit om aan die vraag te voldoen – en haar zo mogelijk flink op te vijzelen. Of zouden de voorstanders van legalisering gegeven dit feit, om dit probleem op te lossen, er bij nader inzien toch maar voor kiezen drugs ook voor minderjarigen vrij te geven? Waarbij goed moet worden bedacht dat de prijzen dankzij legalisering vast lager komen te liggen en dus ook betaalbaar zijn met een klein wekelijks zakcentje.
Maar de georganiseerde criminaliteit zal toch in ieder geval een flinke knauw krijgen, als softdrugs worden gelegaliseerd? Het is ongetwijfeld zo dat een deel van de vraag wegvalt, maar zal daarmee de georganiseerde criminaliteit verdwijnen of zelfs maar afnemen? Het is onwaarschijnlijk. Die zoekt gewoon een andere markt. Na de beëindiging van de drooglegging in de VS, die volgens velen de georganiseerde criminaliteit zo gestimuleerd had, is de georganiseerde misdaad in de VS ook niet omlaag gegaan. En ze bloeit er tot op heden. Men heeft gewoon een andere markt gezocht.
5 Liberalisering van softdrugs zal slechts tot enige toename van het gebruik leiden.
Dat legalisering leidt tot een flinke toename van het drugsgebruik, is empirisch veelvuldig vastgesteld. In Nederland is het gebruik van softdrugs dankzij het fameuze gedoogbeleid feitelijk sedert halverwege de jaren zeventig legaal. Overal in Nederland zijn sedert die tijd zogenaamde coffeeshops opgedoken, waar vrijelijk softdrugs kunnen worden gekocht. Het gebruik van cannabisproducten is in de afgelopen dertig jaar drastisch gestegen. Tussen 1984 en 1996 is het gebruik onder jongeren van 18 tot 25 verdubbeld. Tussen 1995 en 1999 is het aantal jongeren dat experimenteert met softdrugs wederom verdrievoudigd. Dit heeft alles te maken met de lage drempel om aan deze drugs te komen – er is altijd wel een coffeeshop in de buurt – en het feit dat het gebruik van softdrugs door grote groepen mensen, mede door het feit dat men het legaal kan verkrijgen, niet meer gezien wordt als iets slechts en afkeurenswaardigs.
Ook op grond van theoretische argumenten komt men tot dezelfde conclusie. Een noodzakelijk gevolg van de prijsverlaging die het gevolg zal zijn van legalisering van drugs is immers dat veel meer mensen drugs zullen gaan gebruiken. Voor verreweg de meeste goederen in de markt geldt dat een prijsverlaging leidt tot een toename van de consumptie. Het valt niet in te zien waarom dat niet ook zou gelden voor softdrugs. De relatief hoge prijs is een van de factoren die nu mensen – met name jonge mensen met een smalle beurs – ervan weerhoudt om aan drugs te beginnen of ze vaak te gebruiken. Die factor valt dan helemaal weg. Volgens sommige experts zou bij legalisering van drugs er zelfs sprake zijn van een verdubbeling van het aantal gebruikers. Voor Nederland zou dit betekenen dat tussen de één en twee miljoen mensen drugs zouden gaan gebruiken.
6 Het overheidsbeleid ten aanzien van drugs heeft gefaald.
Eens. Anders dan de voorstanders van liberaliSering echter ben ik van mening dat dit komt omdat het beleid te liberaal is en niet te repressief. Juist doordat men in Nederland de laatste decennia zo'n liberaal beleid heeft gevoerd, is de drugsproblematiek zo groot als ze is.
In de VS wordt een geheel ander drugsbeleid gevoerd. Men spreekt er wat bombastisch over de `war on drugs', maar die term geeft wel de ernst van de zaak aan en de kwaadaardigheid van de vijand. Anders dan wel eens gedacht wordt is de Amerikaanse `war on drugs' een betrekkelijk groot succes. Het drugsgebruik in de VS is sedert de jaren zeventig, toen men ook daar een liberaal beleid voerde, met meer dan éénderde gedaald. Kan men meer vragen dan zo'n gedeeltelijk succes. Drugs zullen helaas waarschijnlijk nooit meer verdwijnen. In die zin zullen we ermee moeten leren leven. Maar dat betekent niet dat we de handdoek in de ring moeten gooien en kunnen stoppen met de bestrijding van het kwaad.
Wat is het Amerikaanse beleid? Het is gebaseerd op drie pijlers:
1. een keiharde aanpak van de productie en de handel in drugs.
2. een niet-vrijblijvende behandeling van drugsverslaafden, in de rug gesteund door politie en justitie.
3. de voortdurende publieke stigmatisering van alle drugs, door steeds maar weer, via de scholen, de media etc., te wijzen op de gevaren ervan en de negatieve consequenties ervan voor het eigen leven en het maatschappelijk welzijn.
Afrondend en concluderend: in plaats van het gebruik van softdrugs te legaliseren, moeten we het gebruik ervan veel meer dan nu tegengaan. Het gaat tenslotte niet om een kleinigheid, maar om een maatschappij waarin onze kinderen veilig en gezond kunnen opgroeien en volwassenen gelukkige en vruchtbare levens kunnen leiden
Andreas is duidelijk voorstander van het Amerikaanse systeem. En jullie?
Andreas Kinneging
De VVD is `om'. Er is nu een Kamermeerderheid voor de legalisering van softdrugs. Een nieuwe stap op weg naar het liberale vrijheidsparadijs zal dus waarschijnlijk binnenkort worden genomen. Maar de argumenten daarvoor zijn beslist niet onweerlegbaar.
Even een 'samenvatting'' als jullie niet de hele lap tekst willen lezen:
In de VS wordt een geheel ander drugsbeleid gevoerd. Men spreekt er wat bombastisch over de `war on drugs', maar die term geeft wel de ernst van de zaak aan en de kwaadaardigheid van de vijand. Anders dan wel eens gedacht wordt is de Amerikaanse `war on drugs' een betrekkelijk groot succes. Het drugsgebruik in de VS is sedert de jaren zeventig, toen men ook daar een liberaal beleid voerde, met meer dan éénderde gedaald. Kan men meer vragen dan zo'n gedeeltelijk succes. Drugs zullen helaas waarschijnlijk nooit meer verdwijnen. In die zin zullen we ermee moeten leren leven. Maar dat betekent niet dat we de handdoek in de ring moeten gooien en kunnen stoppen met de bestrijding van het kwaad.
Afrondend en concluderend: in plaats van het gebruik van softdrugs te legaliseren, moeten we het gebruik ervan veel meer dan nu tegengaan. Het gaat tenslotte niet om een kleinigheid, maar om een maatschappij waarin onze kinderen veilig en gezond kunnen opgroeien en volwassenen gelukkige en vruchtbare levens kunnen leiden
Nu de hele tekst:
1 Softdrugs zijn niet schadelijk voor de gebruiker.
What's in a name? Cannabisproducten – wiet en hasj – worden min of meer vergoelijkend softdrugs genoemd: `zachte' drugs. Alsof hiermee niets aan de hand zou zijn: ,,sommigen eten een broodje shoarma, anderen roken een joint''. In werkelijkheid zijn cannabisproducten bijzonder slecht voor de gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk.
In de eerste plaats hebben diverse studies aangetoond dat iemand die vijf joints per week rookt even veel kankerveroorzakende chemicaliën binnen kan krijgen als iemand die een pakje sigaretten per dag rookt. En we weten inmiddels hoe ongezond dat is. Niet voor niets staat tegenwoordig met grote letters op sigarettenpakjes dat roken dodelijk is.
In de tweede plaats leidt het gebruik van cannabis tot ernstig geheugenverlies, een vertekende waarneming, afname van het concentratievermogen, verminderd denkvermogen, een verminderd vermogen problemen op te lossen, minder initiatief en een afname van de motivatie om wat te ondernemen. Cannabis produceert een chronisch passief individu, dat liever in bed blijft liggen dan op te staan en iets met zijn leven te doen. De meeste gebruikers van cannabisproducten zijn jong en zitten nog op school of doen een studie. Het gevolg van hun gebruik is slechtere school- en studieresultaten en vaak ook schooluitval: iets wat hun hele verdere leven dramatisch beïnvloedt. Sommige gebruikers zullen inderdaad in staat zijn hun drugsgebruik door een grote mate van zelfdiscipline binnen zulke strikte grenzen te houden dat hun leven er verder niet onder lijdt, maar voor velen geldt dat niet. Hun drugsgebruik gaat ten koste van hun verantwoordelijkheden thuis in het gezin, op het werk of in de studie. Een flink aantal glijdt daardoor af en maakt de mogelijkheden die ze hebben niet waar. Verreweg de meesten daarvan komen niet letterlijk op straat terecht en daarom is die schade min of meer onzichtbaar voor de statistieken, maar ze is er niet minder reëel om.
Het gebruik van cannabisproducten is bovendien het voorportaal van het gebruik van harddrugs. Niet voor iedereen, natuurlijk. Maar iedereen die aan de harddrugs verslaafd is, is ooit begonnen met cannabis. De werelden van softdrugs en harddrugs zijn niet te scheiden, ook niet als softdrugs gelegaliseerd worden. Dat ze onafscheidelijk zijn, komt niet door het beleid, maar door het feit dat het beide drugs zijn.
Tenslotte, begint cannabis – en met name wiet, dat het meest gebruikt wordt – zelf steeds meer een harddrug te worden, omdat het roeseffect dat erdoor teweeg wordt gebracht steeds krachtiger wordt. Dit is dankzij het feit dat het percentage van de effectieve stof erin (THC) steeds verder oploopt. Tegenwoordig is dat al het viervoudige van wat het twintig jaar geleden was. Een cannabisverslaafde die aanklopt bij een afkickcentrum is er tegenwoordig vaak slechter aan toe dan zijn heroïneverslaafde evenknie.
2 Softdrugs zijn niet schadelijker voor de gebruiker dan alcohol en sigaretten. En die zijn toch ook vrijelijk verkrijgbaar?
De overheid discrimineert softdrugsgebruikers, zeggen de voorstanders van legalisering. Immers, andere roesmiddelen zoals alcohol en tabak zijn wel legaal en vrij verkrijgbaar, terwijl de gezondheidsrisico's van drugs niet groter zijn dan die van alcohol en tabak. Zegt men.
Dat laatste – dat de gezondheidsrisico's van drugs niet groter zijn dan die van alcohol en tabak – is maar helemaal de vraag. Ik wees er al op dat iemand die vijf joints per week rookt even veel kankerveroorzakende chemicaliën binnen kan krijgen als iemand die een pakje sigaretten per dag rookt. De kans dat iemand die regelmatig alcohol gebruikt aan alcohol verslaafd raakt, wordt door deskundigen becijferd op 10 procent, terwijl de kans dat een regelmatige softdruggebruiker verslaafd raakt aan drugs een stuk hoger schijnt te zijn. Maar zelfs als het waar zou zijn dat de gezondheidsrisico's van drugs niet groter zijn dan die van alcohol en tabak, dan nog is de klacht absurd en geeft ze blijk van een werkelijkheidsvreemde studeerkamermentaliteit. Laat het zo zijn dat we discrimineren tussen enerzijds drugs en anderzijds alcohol en tabak. We hebben al genoeg problemen met de alcohol- en tabaksverslaving. Beide eisen een enorme tol. Ze vernietigen honderdduizenden mensenlevens. Op nog een probleem erbij zit niemand te wachten. In plaats van drugs vrij te geven, omdat alcohol en tabak vrij te koop zijn, moet de conclusie andersom zijn. Omdat alcohol en tabak in vele opzichten even problematisch en onwenselijk zijn als drugs, zou ook de consumptie daarvan eigenlijk meer aan banden moeten worden gelegd.
3 Softdrugsgebruik is een `slachtofferloos delict'. Dat wil zeggen: de drugsgebruiker schaadt geen anderen, zoals een moordenaar of een dief, maar alleen zichzelf. Heeft John Stuart Mill, de grote 19de-eeuwse filosoof van de vrijheid, ons niet terecht voorgehouden dat ,,de enige reden op grond waarvan macht legitiem kan worden uitgeoefend over een lid van een beschaafde maatschappij is: het voorkomen van schade aan anderen''. Met andere woorden: Zelfs als softdrugs slecht zouden zijn, wat dan nog? Als mensen zichzelf te gronde willen richten, dan moeten ze dat toch zelf weten? We moeten toch niet paternalistisch willen zijn?
Zo geredeneerd, moeten we ook de verplichte autogordel en bromfietshelm afschaffen. Ook dat zijn vormen van paternalisme, omdat ze althans ten dele zijn ingegeven door de zorg voor leven en welzijn van betrokkene zelf. Willen we dat? Ik niet. Maar een andere parallel is veel sprekender: de parallel met de gokverslaving. Deze heeft, sinds de overheid enkele decennia geleden het gokken heeft gelegaliseerd – en zelf gokondernemer is geworden – enorme proporties aangenomen. Tienduizenden mensen in Nederland zijn gokverslaafd geraakt, hebben daardoor hun hele leven te grabbel gegooid en zijn in de goot beland, waar ze vervolgens door de hulpverlening weer moesten worden uitgehaald. Een nog grotere groep heeft net op tijd de steven kunnen wenden, maar zit door hun gokverslaving zwaar in de schulden en verkeert in een uitzichtloze positie. De statistieken nemen die laatste groep niet waar. Maar het is wel realiteit. Is dat wat we willen?
Natuurlijk zijn de autogordel en bromfietshelm niet alleen verplicht om de betrokkenen te beschermen tegen zichzelf, maar ook omdat de maatschappelijke kosten van verkeersongelukken daardoor afnemen. Het rijden zonder autogordel berokkent anderen schade, al was het maar financiële schade, door hogere verzekeringspremies. Hetzelfde geldt voor drugsgebruik. Het is alles behalve een `slachtofferloos delict'.
Softdrugsgebruikers hebben hogere ziektekosten vanwege een grotere kans op lichamelijke en geestelijke problemen. Het beslag op de gezondheidszorg en de rekening ervan voor alle verzekerden zal toenemen; fors toenemen, als het aantal gebruikers, zoals ik denk, fors zal stijgen.
De softdrugsgebruiker, die na afloop van een feestje achter het stuur kruipt is een even groot gevaar voor andere weggebruikers als iemand die alcohol gedronken heeft. Legalisering zal dus tot een toename van ongelukken leiden, in het verkeer en daarbuiten, bij voorbeeld thuis en op het werk.
Maar wat nog het allerbelangrijkst is: omdat softdrugsgebruik passief en ongeïnteresseerd maakt en de werking van zintuigen en verstand sterk negatief beïnvloedt, doet de softdrugsgebruiker het veel minder goed als ouder, werknemer, student, en wat dies meer zij. Dat gaat ten koste van iedereen die met hem of haar te maken heeft. Vooral als het om kinderen gaat is dat schrijnend. Maar een werkgever met zo'n werknemer kun je ook niet feliciteren.
4 Liberalisering van softdrugs brengt `ontcriminalisering' van productie en handel met zich mee. Iedereen, van de kleine kwekertjes tot de grote, internationaal opererende drugsbendes, is in één klap getransformeerd tot eerbare ondernemer. Dat is goed, want een zeer groot deel van de tijd en het geld van politie en justitie gaat op aan het bestrijden van deze vorm van criminaliteit. Het gevaar voor omkoping van politici, ambtenaren en anderen dreigt en is soms al werkelijkheid geworden. Bepaalde legale economische sectoren zijn deels met drugsgeld door de onderwereld overgenomen: denk aan delen van de horeca en de vastgoedsector. Legalisering van softdrugs zal ons van al deze problemen in één klap verlossen.
Dit is, naar ik vrees, de belangrijkste reden voor veel bestuurders om te pleiten voor liberalisering. Het lost een bestuurlijk probleem op, denken ze. Maar is dat wel zo?
Genoemde problemen – en een aantal andere, zoals `verwervingscriminaliteit'– worden vooral veroorzaakt door criminelen die zich bezighouden met de productie en handel in harddrugs en gebruikers van die drugs. De problemen worden dus helemaal niet opgelost door de legalisering van softdrugs. Dat geldt eens te meer als je, zoals men kennelijk wil, de productie streng wilt reguleren. Als alleen erkende, `bonafide' producenten softdrugs mogen produceren, zal er een grote zwarte markt blijven bestaan en dus ook alle problemen, die hebben geleid tot roep om liberalisering.
Ook het gebruik wil men reguleren: alleen meerjarigen mogen softdrugs kopen. Ook die – goed bedoelde regel – speelt de zwarte markt in de kaart. Veel van de softdrugsgebruikers zijn minderjarig. Een grote illegale markt zal dus blijven bestaan om in hun vraag te voorzien en daarmee de al dan niet georganiseerde criminaliteit om aan die vraag te voldoen – en haar zo mogelijk flink op te vijzelen. Of zouden de voorstanders van legalisering gegeven dit feit, om dit probleem op te lossen, er bij nader inzien toch maar voor kiezen drugs ook voor minderjarigen vrij te geven? Waarbij goed moet worden bedacht dat de prijzen dankzij legalisering vast lager komen te liggen en dus ook betaalbaar zijn met een klein wekelijks zakcentje.
Maar de georganiseerde criminaliteit zal toch in ieder geval een flinke knauw krijgen, als softdrugs worden gelegaliseerd? Het is ongetwijfeld zo dat een deel van de vraag wegvalt, maar zal daarmee de georganiseerde criminaliteit verdwijnen of zelfs maar afnemen? Het is onwaarschijnlijk. Die zoekt gewoon een andere markt. Na de beëindiging van de drooglegging in de VS, die volgens velen de georganiseerde criminaliteit zo gestimuleerd had, is de georganiseerde misdaad in de VS ook niet omlaag gegaan. En ze bloeit er tot op heden. Men heeft gewoon een andere markt gezocht.
5 Liberalisering van softdrugs zal slechts tot enige toename van het gebruik leiden.
Dat legalisering leidt tot een flinke toename van het drugsgebruik, is empirisch veelvuldig vastgesteld. In Nederland is het gebruik van softdrugs dankzij het fameuze gedoogbeleid feitelijk sedert halverwege de jaren zeventig legaal. Overal in Nederland zijn sedert die tijd zogenaamde coffeeshops opgedoken, waar vrijelijk softdrugs kunnen worden gekocht. Het gebruik van cannabisproducten is in de afgelopen dertig jaar drastisch gestegen. Tussen 1984 en 1996 is het gebruik onder jongeren van 18 tot 25 verdubbeld. Tussen 1995 en 1999 is het aantal jongeren dat experimenteert met softdrugs wederom verdrievoudigd. Dit heeft alles te maken met de lage drempel om aan deze drugs te komen – er is altijd wel een coffeeshop in de buurt – en het feit dat het gebruik van softdrugs door grote groepen mensen, mede door het feit dat men het legaal kan verkrijgen, niet meer gezien wordt als iets slechts en afkeurenswaardigs.
Ook op grond van theoretische argumenten komt men tot dezelfde conclusie. Een noodzakelijk gevolg van de prijsverlaging die het gevolg zal zijn van legalisering van drugs is immers dat veel meer mensen drugs zullen gaan gebruiken. Voor verreweg de meeste goederen in de markt geldt dat een prijsverlaging leidt tot een toename van de consumptie. Het valt niet in te zien waarom dat niet ook zou gelden voor softdrugs. De relatief hoge prijs is een van de factoren die nu mensen – met name jonge mensen met een smalle beurs – ervan weerhoudt om aan drugs te beginnen of ze vaak te gebruiken. Die factor valt dan helemaal weg. Volgens sommige experts zou bij legalisering van drugs er zelfs sprake zijn van een verdubbeling van het aantal gebruikers. Voor Nederland zou dit betekenen dat tussen de één en twee miljoen mensen drugs zouden gaan gebruiken.
6 Het overheidsbeleid ten aanzien van drugs heeft gefaald.
Eens. Anders dan de voorstanders van liberaliSering echter ben ik van mening dat dit komt omdat het beleid te liberaal is en niet te repressief. Juist doordat men in Nederland de laatste decennia zo'n liberaal beleid heeft gevoerd, is de drugsproblematiek zo groot als ze is.
In de VS wordt een geheel ander drugsbeleid gevoerd. Men spreekt er wat bombastisch over de `war on drugs', maar die term geeft wel de ernst van de zaak aan en de kwaadaardigheid van de vijand. Anders dan wel eens gedacht wordt is de Amerikaanse `war on drugs' een betrekkelijk groot succes. Het drugsgebruik in de VS is sedert de jaren zeventig, toen men ook daar een liberaal beleid voerde, met meer dan éénderde gedaald. Kan men meer vragen dan zo'n gedeeltelijk succes. Drugs zullen helaas waarschijnlijk nooit meer verdwijnen. In die zin zullen we ermee moeten leren leven. Maar dat betekent niet dat we de handdoek in de ring moeten gooien en kunnen stoppen met de bestrijding van het kwaad.
Wat is het Amerikaanse beleid? Het is gebaseerd op drie pijlers:
1. een keiharde aanpak van de productie en de handel in drugs.
2. een niet-vrijblijvende behandeling van drugsverslaafden, in de rug gesteund door politie en justitie.
3. de voortdurende publieke stigmatisering van alle drugs, door steeds maar weer, via de scholen, de media etc., te wijzen op de gevaren ervan en de negatieve consequenties ervan voor het eigen leven en het maatschappelijk welzijn.
Afrondend en concluderend: in plaats van het gebruik van softdrugs te legaliseren, moeten we het gebruik ervan veel meer dan nu tegengaan. Het gaat tenslotte niet om een kleinigheid, maar om een maatschappij waarin onze kinderen veilig en gezond kunnen opgroeien en volwassenen gelukkige en vruchtbare levens kunnen leiden
Andreas is duidelijk voorstander van het Amerikaanse systeem. En jullie?
donderdag 15 november 2007 om 22:36
Moet ik die hele lap tekst gaan lezen?
Nee, dat Amerikaanse systeem is echt supertof! Daar zijn de pubers verslaafd aan hoestdrank..
Ik ben allang blij dat ik tolerant Nederland woon. Mijn pleegouders weten wat ik eventueel gebruik en hoe vaak ik het gebruik (en dat zijn dan hard-drugs, gevaarlijk!!!). Ze weten ook wat mijn broertje gebruikt en hoe vaak die het gebruikt. We hebben daar gewoon hele open gesprekken over, en als we gewoon kunnen functioneren, niet in geldproblemen raken, netjes ons werk/school doen, oftewel echte "voorbeeld"burgers zijn: dan mag alles.
Nou hebben ze over mij ook niet zo heel veel meer te vertellen, maar goed.
Ik haat trouwens hasj en wiet. Gore, vieze troep. Bah, bah, bah! Doe mij maar eenmaal per jaar een lijntje coke, dan kan ik echt supergefocust door het leven. Krijg ik ineens in de kroeg te horen: wat luister je vandaag toch goed!! Hahaha. En daarnaast natuurlijk af en toe een biertje. (en dat is de echte harddrugs, ik zou me daar maar zorgen over gaan maken).
En nou ga ik slapen. Heb morgen veel te veel te doen.
Nee, dat Amerikaanse systeem is echt supertof! Daar zijn de pubers verslaafd aan hoestdrank..
Ik ben allang blij dat ik tolerant Nederland woon. Mijn pleegouders weten wat ik eventueel gebruik en hoe vaak ik het gebruik (en dat zijn dan hard-drugs, gevaarlijk!!!). Ze weten ook wat mijn broertje gebruikt en hoe vaak die het gebruikt. We hebben daar gewoon hele open gesprekken over, en als we gewoon kunnen functioneren, niet in geldproblemen raken, netjes ons werk/school doen, oftewel echte "voorbeeld"burgers zijn: dan mag alles.
Nou hebben ze over mij ook niet zo heel veel meer te vertellen, maar goed.
Ik haat trouwens hasj en wiet. Gore, vieze troep. Bah, bah, bah! Doe mij maar eenmaal per jaar een lijntje coke, dan kan ik echt supergefocust door het leven. Krijg ik ineens in de kroeg te horen: wat luister je vandaag toch goed!! Hahaha. En daarnaast natuurlijk af en toe een biertje. (en dat is de echte harddrugs, ik zou me daar maar zorgen over gaan maken).
En nou ga ik slapen. Heb morgen veel te veel te doen.
donderdag 15 november 2007 om 22:55
Amen.
Kan het met bovenstaande enkel eens zijn. Drugs kill. Niet enkel het lichaam maar ook de geest. Ik zal nooit begrijpen waarom mensen met gezond verstand hun gezondheid op het spel zetten of effe stoned te wezen. Hebben ze zo weinig zelfvertrouwen dat ze die drugs nodig hebben om iets te doen, te durven.
Een paar redenen die ik al te horen kreeg van mensen die slikken, snuiven, roken, drinken
Met een paar pintjes op gaat het gemakkelijker.
Als je effe een sigartje rookt dan voel je je zoveel meer ontspannen.
Als je een lijntje snuift ben veel helderder..
Als je een pilletje neemt kun je langer...
Is dit logisch of is dit een gevolg van de consumptie maatschappij, Is de druk om te presteren echt zo hoog dat men naar dit soort dingen grijpt om zich goed te moeten voelen?
Conclusie.. ik ben duidelijk voor meer voorlichting en niet legaliseren. Integendeel.
Men moet een beetje abnormaal zijn om normaal te kunnen leven
donderdag 15 november 2007 om 23:55
Heb even gegoogled wie die Andreas is:
Prof. Dr. Andreas A.M. Kinneging (Eindhoven, 26 februari 1962) is hoogleraar rechtsfilosofie aan de Universiteit Leiden en een van Nederlands prominentste conservatieven.
Ik ben zelf voor legalisering en heb ook niets tegen "recreatief" gebruik. Zolang je niet afhankelijk bent van je jointje kan het volgens mij geen kwaad.
Net als bij alcohol, zolang je er niet afhankelijk van bent en je niet elke dag "moet" drinken is het toch niet erg als je af en toe een wijntje drinkt, of 2 of 3, of af en toe een jointje rookt, of 2 of 3.
Heb zelf vroeger wel geblowd, maar tegenwoordig niet meer. Maar ik zeg niet dat ik het nooit meer zou doen. Harddrugs vind ik iets anders, zo ook de discussie over paddo's. Dat zijn toch wel andere drugs en kunnen naar mijn mening veel meer kwaad...
Prof. Dr. Andreas A.M. Kinneging (Eindhoven, 26 februari 1962) is hoogleraar rechtsfilosofie aan de Universiteit Leiden en een van Nederlands prominentste conservatieven.
Ik ben zelf voor legalisering en heb ook niets tegen "recreatief" gebruik. Zolang je niet afhankelijk bent van je jointje kan het volgens mij geen kwaad.
Net als bij alcohol, zolang je er niet afhankelijk van bent en je niet elke dag "moet" drinken is het toch niet erg als je af en toe een wijntje drinkt, of 2 of 3, of af en toe een jointje rookt, of 2 of 3.
Heb zelf vroeger wel geblowd, maar tegenwoordig niet meer. Maar ik zeg niet dat ik het nooit meer zou doen. Harddrugs vind ik iets anders, zo ook de discussie over paddo's. Dat zijn toch wel andere drugs en kunnen naar mijn mening veel meer kwaad...
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
vrijdag 16 november 2007 om 09:22
Meer voorlichting en meer hulpverlening voor mensen die verslaafd zijn. ik denk dat er te weinig info available. Ik denk dat alcohol veel gevaarlijker is. Iklees vaak over mensen die onder invloed van alcohol de meest gruwelijke dingen doen, moord en dergelijke maar ik hoor veel minder over mensen die onder invloed van soft drugs helemaal loesoe gaan.
Informeren en legaliseren.
Informeren en legaliseren.
vrijdag 16 november 2007 om 09:35
Legalisering is voor mij the only way to go. Dat softdrugs nog niet legaal zijn vind ik héél raar, die semi-legale status van nu is natuurlijk niet werkbaar. Ik begrijp dat er negatieve aspecten zitten aan softdrugs, maar zoals gezegd die zitten ook aan alcohol. Ik ben zelf van geen van beiden een hardcore gebruiker trouwens (hoewel ik hier in Spanje toch wel véél vaker drink dan in Nederland), mijn mening is meer op argumenten gebaseerd dan op eigenbelang. Softdrugs legaal maakt trouwens voor 't eigenbelang ook weinig uit want in elk land waar 't illegaal is waar ik ooit ben geweest in mijn leven was 't net zo goed op grote schaal verkrijgbaar.
Harddrugs: ook legaliseren die hap. Je kan dan een aantal problemen véél gemakkelijker aanpakken. Je kan bijhouden wie gebruikt, je kan daar de zorg op aanpassen, je kan controleren wat er verkocht wordt (dus niet versneden rattengif), en zo nog wat binnenlandse aangelegenheden. Verder zorg legalisering ervoor dat er een groot maffianetwerk zonder werk komt te zitten, wat de veiligheid in mijn ogen ten goede komt en de criminaliteit verkleint. Niet alleen de criminaliteit van de heroïnejunk die jat omdat hij geld moet hebben om te scoren maar ook de smokkelaars en de grote jongens. In landen als Afghanistan, Colombia en Bolivia kan door legalisering trouwens eens écht aan opbouw gedacht worden. Je haalt dan de troef uit handen van de drugsbaronnen daar, en zorgt ervoor dat het land zichzelf kan ontwikkelen, zonder dat daar grote maffiakartels tussen zitten. Het kan dan zijn dat papaver en coca nog steeds lucratiever zijn om te verbouwen dan koffie en banaan, maar omdat 't dan legaal is, wordt er gewoon belasting over betaald, worden de exportopbrengsten bij 't Nationaal Product geleverd en kan daarvan weer wat anders gedaan worden: infrastructuur, onderwijs, investeringen of gezondheidszorg, om zomaar eens wat dwarsstraatjes te noemen.
De geschiedenis heeft geleerd dat landen als VS wel willen dat andere landen er álles aan doen om de verbouw van dat soort gewassen tegen te gaan (ik noem maar een kleinigheidje: het bombarderen van cocavelden ) maar vervolgens niet thuis geeft als regeringen aankloppen voor hulp bij de werkloosheid die ontstaat of nieuwe investeringen om mensen toch werk en inkomen te kunnen bieden. Hoog tijd om 't over een andere boeg te gooien dus!
Harddrugs: ook legaliseren die hap. Je kan dan een aantal problemen véél gemakkelijker aanpakken. Je kan bijhouden wie gebruikt, je kan daar de zorg op aanpassen, je kan controleren wat er verkocht wordt (dus niet versneden rattengif), en zo nog wat binnenlandse aangelegenheden. Verder zorg legalisering ervoor dat er een groot maffianetwerk zonder werk komt te zitten, wat de veiligheid in mijn ogen ten goede komt en de criminaliteit verkleint. Niet alleen de criminaliteit van de heroïnejunk die jat omdat hij geld moet hebben om te scoren maar ook de smokkelaars en de grote jongens. In landen als Afghanistan, Colombia en Bolivia kan door legalisering trouwens eens écht aan opbouw gedacht worden. Je haalt dan de troef uit handen van de drugsbaronnen daar, en zorgt ervoor dat het land zichzelf kan ontwikkelen, zonder dat daar grote maffiakartels tussen zitten. Het kan dan zijn dat papaver en coca nog steeds lucratiever zijn om te verbouwen dan koffie en banaan, maar omdat 't dan legaal is, wordt er gewoon belasting over betaald, worden de exportopbrengsten bij 't Nationaal Product geleverd en kan daarvan weer wat anders gedaan worden: infrastructuur, onderwijs, investeringen of gezondheidszorg, om zomaar eens wat dwarsstraatjes te noemen.
De geschiedenis heeft geleerd dat landen als VS wel willen dat andere landen er álles aan doen om de verbouw van dat soort gewassen tegen te gaan (ik noem maar een kleinigheidje: het bombarderen van cocavelden ) maar vervolgens niet thuis geeft als regeringen aankloppen voor hulp bij de werkloosheid die ontstaat of nieuwe investeringen om mensen toch werk en inkomen te kunnen bieden. Hoog tijd om 't over een andere boeg te gooien dus!
vrijdag 16 november 2007 om 10:57
[quote]:
Wat is het Amerikaanse beleid? Het is gebaseerd op drie pijlers:
1. een keiharde aanpak van de productie en de handel in drugs.
2. een niet-vrijblijvende behandeling van drugsverslaafden, in de rug gesteund door politie en justitie.
3. de voortdurende publieke stigmatisering van alle drugs, door steeds maar weer, via de scholen, de media etc., te wijzen op de gevaren ervan en de negatieve consequenties ervan voor het eigen leven en het maatschappelijk welzijn.
Afrondend en concluderend: in plaats van het gebruik van softdrugs te legaliseren, moeten we het gebruik ervan veel meer dan nu tegengaan. Het gaat tenslotte niet om een kleinigheid, maar om een maatschappij waarin onze kinderen veilig en gezond kunnen opgroeien en volwassenen gelukkige en vruchtbare levens kunnen leiden[/i]
Ik ben niet voor betutteling, alleen met 'regel 3' kan ik het eens zijn omdat je de jeugd er voor moet zien te behoeden om niet op jonge leeftijd (soft)drugs te gebruiken.
Verder ben ik van mening dat een ieder mens van gezond verstand en leden kan weten waar hij/zij mee bezig is en dat dus ook zelf mag bepalen.
Dus legaliseren die hap! Wat dacht je hoeveel maffia je daar mee lamlegt? Weer een heel groot politiek drama zonder eind in 1 klap opgelost.
En dan, als de regerig handig is gewoon accijns vragen, snijdt dat mes ook weer aan 2 kanten.
Wat is het Amerikaanse beleid? Het is gebaseerd op drie pijlers:
1. een keiharde aanpak van de productie en de handel in drugs.
2. een niet-vrijblijvende behandeling van drugsverslaafden, in de rug gesteund door politie en justitie.
3. de voortdurende publieke stigmatisering van alle drugs, door steeds maar weer, via de scholen, de media etc., te wijzen op de gevaren ervan en de negatieve consequenties ervan voor het eigen leven en het maatschappelijk welzijn.
Afrondend en concluderend: in plaats van het gebruik van softdrugs te legaliseren, moeten we het gebruik ervan veel meer dan nu tegengaan. Het gaat tenslotte niet om een kleinigheid, maar om een maatschappij waarin onze kinderen veilig en gezond kunnen opgroeien en volwassenen gelukkige en vruchtbare levens kunnen leiden[/i]
Ik ben niet voor betutteling, alleen met 'regel 3' kan ik het eens zijn omdat je de jeugd er voor moet zien te behoeden om niet op jonge leeftijd (soft)drugs te gebruiken.
Verder ben ik van mening dat een ieder mens van gezond verstand en leden kan weten waar hij/zij mee bezig is en dat dus ook zelf mag bepalen.
Dus legaliseren die hap! Wat dacht je hoeveel maffia je daar mee lamlegt? Weer een heel groot politiek drama zonder eind in 1 klap opgelost.
En dan, als de regerig handig is gewoon accijns vragen, snijdt dat mes ook weer aan 2 kanten.
vrijdag 16 november 2007 om 12:42
Ik ben tegen legalisering. Ik vind dat er veel te gemakkelijk over softdrugs gedaan wordt. Het is niet zo gevaarlijk, niet verslavend etc.
Van dichtbij weet ik dat het wel degelijk verslavend is. Men raakt dan misschien niet verslaafd aan het stofje dat er in zit, maar wel aan het gevoel wat je er van krijgt om niet te spreken van de nicotine verslaving die je er 'gratis' bij krijgt.
Wat dat betreft mogen ze van mij alles waar nicotine in zit ook verbieden hoor, maar dat is mijn persoonlijke mening en zal geen draagvlak krijgen. Bij softdrugs is er gelukkig meer draagvlak en kan alleen maar toejuichen dat er een totaal verbod komt op drugs.
Een andere optie zou wellicht zijn om op zijn minste het 'zachte' imaga van softdrugs op te heffen. Want zo onschuldig is het niet.
Van dichtbij weet ik dat het wel degelijk verslavend is. Men raakt dan misschien niet verslaafd aan het stofje dat er in zit, maar wel aan het gevoel wat je er van krijgt om niet te spreken van de nicotine verslaving die je er 'gratis' bij krijgt.
Wat dat betreft mogen ze van mij alles waar nicotine in zit ook verbieden hoor, maar dat is mijn persoonlijke mening en zal geen draagvlak krijgen. Bij softdrugs is er gelukkig meer draagvlak en kan alleen maar toejuichen dat er een totaal verbod komt op drugs.
Een andere optie zou wellicht zijn om op zijn minste het 'zachte' imaga van softdrugs op te heffen. Want zo onschuldig is het niet.
vrijdag 16 november 2007 om 16:49
Ik heb zelf een grote afkeer van (soft)drugs omat ik bij teveel mensen heb gezien dat dit van hen initiatiefloze 'lege' wezens heeft gemaakt, waar dit eerst helemaal niet zo was. Ik gebruik dan zelf ook helemaal niks.
Natuurlijk kunnen veel mensen zelf wel oppassen en af en toe een jointje roken, en daarnaast nog normaal functioneren. Het gaat echter ook om mensen die die beheersing niet hebben. Zij zijn vaak verslavingsgevoelig en kunnen geen maat houden met genotsmiddelen.
Ik ken mensen die van de ene verslaving in de andere rollen (drugs, drank, gokken). Dus het verbieden van één genotsmiddel is niet per se een oplossing, een vervanging is zo gevonden.
Goede voorlichting daarentegen (deels) wel. Er moet gewezen worden op de gevaren van wiet (maar ook van bijvoorbeeld XTC, waar ook steeds makkelijker over gedacht wordt). De effecten moeten niet gebagatelliseerd worden. Als je elke dag flink wiet rookt kun je gewoon vaak niet meer normaal functioneren, en daar moet op gewezen worden. Een jointje in het weekend kan heus geen kwaad, maar elke dag om je te kunnen ontspannen (als dat zonder al moeilijk gaat ga je al richting verslaving) is niet gezond meer.
Er zijn met andere genotsmiddelen ook een hoop verslavingsproblemen (alcohol of gokken bijv), maar die kun je moeilijk nu nog gaan verbieden (nog even afgezien van de grote meerderheid die er wel verantwoord mee om kan gaan). Maar dat betekent niet dat andere genotsmiddelen dan ook maar legaal gemaakt moeten worden.
Ik ben zelf dus nog niet helemaal overtuigd van de voordelen van legalisering, ik vind sommige argumenten van beide kanten een kern van waarheid in zich hebben.
Natuurlijk kunnen veel mensen zelf wel oppassen en af en toe een jointje roken, en daarnaast nog normaal functioneren. Het gaat echter ook om mensen die die beheersing niet hebben. Zij zijn vaak verslavingsgevoelig en kunnen geen maat houden met genotsmiddelen.
Ik ken mensen die van de ene verslaving in de andere rollen (drugs, drank, gokken). Dus het verbieden van één genotsmiddel is niet per se een oplossing, een vervanging is zo gevonden.
Goede voorlichting daarentegen (deels) wel. Er moet gewezen worden op de gevaren van wiet (maar ook van bijvoorbeeld XTC, waar ook steeds makkelijker over gedacht wordt). De effecten moeten niet gebagatelliseerd worden. Als je elke dag flink wiet rookt kun je gewoon vaak niet meer normaal functioneren, en daar moet op gewezen worden. Een jointje in het weekend kan heus geen kwaad, maar elke dag om je te kunnen ontspannen (als dat zonder al moeilijk gaat ga je al richting verslaving) is niet gezond meer.
Er zijn met andere genotsmiddelen ook een hoop verslavingsproblemen (alcohol of gokken bijv), maar die kun je moeilijk nu nog gaan verbieden (nog even afgezien van de grote meerderheid die er wel verantwoord mee om kan gaan). Maar dat betekent niet dat andere genotsmiddelen dan ook maar legaal gemaakt moeten worden.
Ik ben zelf dus nog niet helemaal overtuigd van de voordelen van legalisering, ik vind sommige argumenten van beide kanten een kern van waarheid in zich hebben.
zaterdag 17 november 2007 om 02:19
Just_moi, ik ben 't met je eens dat goed gewezen moet worden op de gevaren van softdrugs. Bijvoorbeeld dat er bij regelmatige blowers vaker schizofrenie geconstateerd wordt, dat soort dingen.
Ook moet aandacht besteed worden aan 't verslavende aspect (geestelijk verslavend). Bij mij op de middelbare school kwam dit geloof ik bij verzorging (of bij bio?) uitgebreid aan bod. We hadden ook themadagen, ook over drugs (en ook over seks bv.).
Voor zover ik weet is softdrugs lichamelijk niet verslavend. Dat houdt dus in dat de mensen die verslaafd raken geestelijk verslaafd zijn. Ik denk persoonlijk dat zelfs al zou er geen drugs voorhanden zijn (maar even eerlijk: ook als softdrugs illegaal is is die vrij makkelijk te koop), geen alcohol en geen gokkasten, dat deze mensen dan verslaafd raken aan porno, internetten, eten, dingen kopen, videospelletjes, sporten, etc.
Je kan in mijn ogen beter zorgen voor 'n goedwerkende hulpverlening waar 't taboe vanaf is.
Ook moet aandacht besteed worden aan 't verslavende aspect (geestelijk verslavend). Bij mij op de middelbare school kwam dit geloof ik bij verzorging (of bij bio?) uitgebreid aan bod. We hadden ook themadagen, ook over drugs (en ook over seks bv.).
Voor zover ik weet is softdrugs lichamelijk niet verslavend. Dat houdt dus in dat de mensen die verslaafd raken geestelijk verslaafd zijn. Ik denk persoonlijk dat zelfs al zou er geen drugs voorhanden zijn (maar even eerlijk: ook als softdrugs illegaal is is die vrij makkelijk te koop), geen alcohol en geen gokkasten, dat deze mensen dan verslaafd raken aan porno, internetten, eten, dingen kopen, videospelletjes, sporten, etc.
Je kan in mijn ogen beter zorgen voor 'n goedwerkende hulpverlening waar 't taboe vanaf is.
zaterdag 17 november 2007 om 18:56
Volgens de definities die gehqnteerd worden om hard- en softdrugs te scheiden is alcohol een hard-drug. Er zijn meer alcoholverslaafden dan softdrugs verslaafden en er gan veel veel meer mensen uiteindelijk dood aan overmatig alcoholmisbruik dan aan sofdrugsmisbruik. En toch is alcohol volkomen legaal, ook in de VS.
Dat is een tijdje anders geweest, ten tijde van de "drooglegging"toen Al capone en zijn maatjes een enorm netwerk van alcoholmaffia opzetten. mss zou juist die periode ons moeten leren dat legalisering van alle drugs samen met een goed netwerk van informatie over risico's eerder een teruggang van drugsrgerelateerde criminalieit zal bewerkstelligen dan strengen handhaven van en verbod.
Daarnaast moeten we ons afvragen in hoeverre we een betuttelden overheid willen of een die dit soort keuzes over laat aan ons eigen verantwoordelijkheidsgevoel.
Dat is een tijdje anders geweest, ten tijde van de "drooglegging"toen Al capone en zijn maatjes een enorm netwerk van alcoholmaffia opzetten. mss zou juist die periode ons moeten leren dat legalisering van alle drugs samen met een goed netwerk van informatie over risico's eerder een teruggang van drugsrgerelateerde criminalieit zal bewerkstelligen dan strengen handhaven van en verbod.
Daarnaast moeten we ons afvragen in hoeverre we een betuttelden overheid willen of een die dit soort keuzes over laat aan ons eigen verantwoordelijkheidsgevoel.
