Actueel
alle pijlers
Werkende allochtone vrouwen hebben het zwaar
woensdag 18 november 2009 om 00:17
AMSTERDAM - Allochtone vrouwen doen het vaak goed op school en op de banenmarkt, maar hebben tegelijkertijd vaak last van burn-outs of depressies.
Dit komt doordat ze vaak tussen twee culturen moeten schipperen: de Nederlandse en die van het land van herkomst.
Ouders
Dat stelt de Adviesraad Diversiteit en Integratie van de gemeente Amsterdam in een maandag gepubliceerd advies.
De raad sprak het afgelopen halfjaar met enkele tientallen voornamelijk Turkse, Marokkaanse en Hindoestaans-Surinaamse vrouwen en met deskundigen op dit gebied.
Opvoeding
De onderzoekers stellen dat de vrouwen hun werk vaak moeten combineren met hun traditionele rol van verzorger. Zo zijn ze voor een groot deel verantwoordelijk voor de opvoeding van de kinderen en moeten ze vaak ook hun ouders verzorgen.
Veel bedrijven weten niet dat hun werkneemsters met deze problemen kampen en houden er daardoor geen rekening mee.
Taboe
Volgens de adviesraad is er als het gaat om de emancipatie van allochtone vrouwen sprake van „verborgen ellende”. Het zou in hun gemeenschap vaak taboe zijn om het over dit soort problemen te hebben. Daardoor kunnen ze nergens terecht voor steun.
De adviesraad stelt dat deze groep vrouwen erg belangrijk is voor de samenleving en dat de gemeente ze daarom moet helpen. Zo zou Amsterdam onderwijzers, huisartsen en welzijnswerkers moeten trainen om hun problemen te herkennen. Ook zou de hoofdstad een rol moeten spelen bij de ontwikkeling van nieuwe therapievormen.
Het advies van de Adviesraad Diversiteit en Integratie staat overigens niet op papier, maar is in de vorm van een film uitgebracht.
Ik vraag me dan af welke drijfveer zo een therapie dan moet hebben, omvorming van cultuur die maakt dat de vrouw is uitgeput (verzorging kinderen en ouders komt alleen op hen neer)
of er leren mee om te gaan.
als het de cultuur betreft lijkt het me dat de partners van de vrouwen in therapie moeten en moeten leren hun handjes te laten wapperen thuis.
en vervolgens zijn autochtone werkende vrouwen ook vaak uitgeput en lijden aan burnouts,
hier
Ik snap niet zo goed waarom er speciale aandacht aan allochtone vrouwen besteed moet worden in deze.
Dit komt doordat ze vaak tussen twee culturen moeten schipperen: de Nederlandse en die van het land van herkomst.
Ouders
Dat stelt de Adviesraad Diversiteit en Integratie van de gemeente Amsterdam in een maandag gepubliceerd advies.
De raad sprak het afgelopen halfjaar met enkele tientallen voornamelijk Turkse, Marokkaanse en Hindoestaans-Surinaamse vrouwen en met deskundigen op dit gebied.
Opvoeding
De onderzoekers stellen dat de vrouwen hun werk vaak moeten combineren met hun traditionele rol van verzorger. Zo zijn ze voor een groot deel verantwoordelijk voor de opvoeding van de kinderen en moeten ze vaak ook hun ouders verzorgen.
Veel bedrijven weten niet dat hun werkneemsters met deze problemen kampen en houden er daardoor geen rekening mee.
Taboe
Volgens de adviesraad is er als het gaat om de emancipatie van allochtone vrouwen sprake van „verborgen ellende”. Het zou in hun gemeenschap vaak taboe zijn om het over dit soort problemen te hebben. Daardoor kunnen ze nergens terecht voor steun.
De adviesraad stelt dat deze groep vrouwen erg belangrijk is voor de samenleving en dat de gemeente ze daarom moet helpen. Zo zou Amsterdam onderwijzers, huisartsen en welzijnswerkers moeten trainen om hun problemen te herkennen. Ook zou de hoofdstad een rol moeten spelen bij de ontwikkeling van nieuwe therapievormen.
Het advies van de Adviesraad Diversiteit en Integratie staat overigens niet op papier, maar is in de vorm van een film uitgebracht.
Ik vraag me dan af welke drijfveer zo een therapie dan moet hebben, omvorming van cultuur die maakt dat de vrouw is uitgeput (verzorging kinderen en ouders komt alleen op hen neer)
of er leren mee om te gaan.
als het de cultuur betreft lijkt het me dat de partners van de vrouwen in therapie moeten en moeten leren hun handjes te laten wapperen thuis.
en vervolgens zijn autochtone werkende vrouwen ook vaak uitgeput en lijden aan burnouts,
hier
Ik snap niet zo goed waarom er speciale aandacht aan allochtone vrouwen besteed moet worden in deze.
woensdag 18 november 2009 om 00:46
woensdag 18 november 2009 om 02:54
Dana, we hebben een goeie dag samen op forumgebied
en dan de mannen
Ook die kunnen moeilijk nee zeggen, zijn soms 7x24 uur inzetbaar, want ja, het is mijn verantwoording, die kunnen ook geen nee zeggen,kunnen vaak ook niet delegeren.
Ik hoor nog steeds een speach in mijn hoofd dat ging over iemand die op vrij jonge leeftijd een hartaanval heeft gekregen door echt te hard te werken : hij was een aanwinst voor het bedrijf, hij was het bedrijf,
ja, en zijn vrouw is nu weduwe en zijn kinderen hebben geen papa meer.
ik vind dus eigenlijk dat het ook niet vrouwgerelateerd is.
het is voor iedereen moeilijk een balans te vinden in werk en prive en niet het gevoel te krijgen iets of iemand te kort te doen.
en dan erger ik me aan het feit dat dit in zo een klein kader onderzocht wordt .
en dan de mannen
Ook die kunnen moeilijk nee zeggen, zijn soms 7x24 uur inzetbaar, want ja, het is mijn verantwoording, die kunnen ook geen nee zeggen,kunnen vaak ook niet delegeren.
Ik hoor nog steeds een speach in mijn hoofd dat ging over iemand die op vrij jonge leeftijd een hartaanval heeft gekregen door echt te hard te werken : hij was een aanwinst voor het bedrijf, hij was het bedrijf,
ja, en zijn vrouw is nu weduwe en zijn kinderen hebben geen papa meer.
ik vind dus eigenlijk dat het ook niet vrouwgerelateerd is.
het is voor iedereen moeilijk een balans te vinden in werk en prive en niet het gevoel te krijgen iets of iemand te kort te doen.
en dan erger ik me aan het feit dat dit in zo een klein kader onderzocht wordt .
woensdag 18 november 2009 om 09:09
Ben het met de openingspost eens. Het is ook bij autochtone vrouwen zo, dat wanneer er een zorgvraag bij ouders of schoonouders ligt, de vrouw deze meer vervult dan de man. Het is dan ook een vrouwenprobleem, dat is ontstaan bij de generatie vrouwen die is gaan werken.
Vroeger was de vrouw primair thuis en zorgde voor haar eigen huishouding en de (schoon)ouders. Nu doet ze er vaak ook nog een baan bij. Ze combineert dus 2 zorgtaken. En dat is zwaar en zorgt dat de vrouwen in kwestie behoorlijk belast worden.
Vroeger was de vrouw primair thuis en zorgde voor haar eigen huishouding en de (schoon)ouders. Nu doet ze er vaak ook nog een baan bij. Ze combineert dus 2 zorgtaken. En dat is zwaar en zorgt dat de vrouwen in kwestie behoorlijk belast worden.
woensdag 18 november 2009 om 09:29
eens met Liv!
het lijkt wel alsof men tegenwoordig niets beter te doen heeft dan allerlei flutonderzoekjes te beginnen, zolang het woord allochtoon of islam er maar in voorkomt.
en net zoals altijd sta ik ook hier weer achter de stelling, je kan niet iedereen over een kam scheren: de ene vrouw heeft het zwaarder dan de ander, daar kunnen miljoenen redenen voor zijn. Of ze nu rood, geel, zwart, bruin of wit is.
het lijkt wel alsof men tegenwoordig niets beter te doen heeft dan allerlei flutonderzoekjes te beginnen, zolang het woord allochtoon of islam er maar in voorkomt.
en net zoals altijd sta ik ook hier weer achter de stelling, je kan niet iedereen over een kam scheren: de ene vrouw heeft het zwaarder dan de ander, daar kunnen miljoenen redenen voor zijn. Of ze nu rood, geel, zwart, bruin of wit is.
woensdag 18 november 2009 om 10:09
quote:lammy schreef op 18 november 2009 @ 09:01:
Belachelijk dit. Waarom hebben nou juist allochtone vrouwen het weer zwaar. Een dubbele taak is voor iedereen zwaar.Ik denk omdat allochtone vrouwen vaker de zorg om hun ouders hebben. Dit omdat het zeker niet gebruikelijk is om ouders in een bejaardetehuis/verzorgingstehuis op te laten nemen in veel culturen, het wordt ook als schande gezien, en dat hierom statistisch misschien (is mijn eigen theorie) meer allochtone vrouwen voor hun ouders zorgen dan autochtone vrouwen. (Het is tenslotte voor autochtonen gebruikelijker om sneller naar een tehuis te grijpen). Ik denk dat hierin het verschil ligt.
Belachelijk dit. Waarom hebben nou juist allochtone vrouwen het weer zwaar. Een dubbele taak is voor iedereen zwaar.Ik denk omdat allochtone vrouwen vaker de zorg om hun ouders hebben. Dit omdat het zeker niet gebruikelijk is om ouders in een bejaardetehuis/verzorgingstehuis op te laten nemen in veel culturen, het wordt ook als schande gezien, en dat hierom statistisch misschien (is mijn eigen theorie) meer allochtone vrouwen voor hun ouders zorgen dan autochtone vrouwen. (Het is tenslotte voor autochtonen gebruikelijker om sneller naar een tehuis te grijpen). Ik denk dat hierin het verschil ligt.
woensdag 18 november 2009 om 10:18
Maar ook denk ik omdat allochtone vaders minder geemancipeerd zijn dan autochtone vaders. Zonder alles over 1 kam te scheren, cijfers weet ik niet. Ken ook ontzettend veel autochtone vaders die zondag het vlees snijden en thats it.
Toch denk ik dat allochtone moeders veel meer verstrikt zitten in de algehele familieverplichtingen als ik er zo ver nadenk. Ze hebben minder vrijheid dan andere moeders, denk ik. Moslimas zie je niet zo snel even bijpraten in de kroeg op vrijdagavond om even de zware week achter te laten vader bij de kinderen moeders even eruit en lekker los gaan,lekker dansen , flirten, om weer vrolijk naar huis te gaan, nee , dat is denk ik geen relaiteit voor moslimas.
Toch denk ik dat allochtone moeders veel meer verstrikt zitten in de algehele familieverplichtingen als ik er zo ver nadenk. Ze hebben minder vrijheid dan andere moeders, denk ik. Moslimas zie je niet zo snel even bijpraten in de kroeg op vrijdagavond om even de zware week achter te laten vader bij de kinderen moeders even eruit en lekker los gaan,lekker dansen , flirten, om weer vrolijk naar huis te gaan, nee , dat is denk ik geen relaiteit voor moslimas.
woensdag 18 november 2009 om 10:53
Mijn ouders hebben binnen afzienbare ook (tijdelijk) heel veel hulp nodig. Nu zie ik hoe lastig het zelfs voor ons grote gezin (nu nog 9 kids) is om eea te organiseren.
Ook voor mensen zonder kids zoals Mr N en ik is het moeilijk plannen. En dan hebben wij allemaal begrip voor ieders situatie, mijn ouders voorop. Die snappen dat zorgen voor hen in combi met werk en gezin lastig is. Die snappen dat ik niet zomaar vrij kan nemen om mee te gaan naar het ziekenhuis oid.
Wanneer dat begrip er niet is, als de hele familie druk op je uitoefent en als je vanwege cultuur en opvoeding daar niet tegenin mag / kunt/ durft gaan, dan kan ik me voorstellen dat het heel zwaar is.
Tel daarbij het taboe op 'zwak zijn' is (lees praten over je gevoelens etc) en een depressie ligt op de loer.
Waarom hebben we alle begrip voor hoe 'zwaar' het voor moeders is (het forum staat vol met voorbeelden) maar lees ik zo weinig empathie voor deze groep?
Ook voor mensen zonder kids zoals Mr N en ik is het moeilijk plannen. En dan hebben wij allemaal begrip voor ieders situatie, mijn ouders voorop. Die snappen dat zorgen voor hen in combi met werk en gezin lastig is. Die snappen dat ik niet zomaar vrij kan nemen om mee te gaan naar het ziekenhuis oid.
Wanneer dat begrip er niet is, als de hele familie druk op je uitoefent en als je vanwege cultuur en opvoeding daar niet tegenin mag / kunt/ durft gaan, dan kan ik me voorstellen dat het heel zwaar is.
Tel daarbij het taboe op 'zwak zijn' is (lees praten over je gevoelens etc) en een depressie ligt op de loer.
Waarom hebben we alle begrip voor hoe 'zwaar' het voor moeders is (het forum staat vol met voorbeelden) maar lees ik zo weinig empathie voor deze groep?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 18 november 2009 om 10:57
Ik denk dat allochtone vrouwen het nóg zwaarder hebben dan autochtone vrouwen hoor, doordat het niet 'normaal' is dat ze werken (dat is het bij Nederlandse vrouwen al nauwelijks), doordat ze mannen hebben die vaak niets doen ( ik ken een aantal vrouwen waarvan de man niet werkt, zij doen het huishouden, brengen het geld binnen, zorgen voor de kinderen, regelen alles met school en met hun ouders, zonder dat de man iets doet, want dat is vrouwen werk, mannen werken en als ze dat niet kunnen doen ze niets) en doordat ze anders met hun ouders omgaan. Er ligt veel meer druk op.
Oh en HPL, waarom er zo weinig begrip is voor moeders en dan vooral werkende moeders: dat komt door de kreet 'je moet nou eenmaal niet álles willen'. Kinderen zijn een keuze, dus als je daarvoor kiest zet je de rest van je leven stop (als vrouw zijnde, belangrijke toevoeging) en richt je je daarop. Mocht je dan het lef hebben om daarnaast te werken en andere dingen te willen doen, dan moet je dat vooral doen, ondanks het gezeik, maar dan moet je níet piepen over hoe zwaar het is, want dan stop je maar met werken.
Oh en HPL, waarom er zo weinig begrip is voor moeders en dan vooral werkende moeders: dat komt door de kreet 'je moet nou eenmaal niet álles willen'. Kinderen zijn een keuze, dus als je daarvoor kiest zet je de rest van je leven stop (als vrouw zijnde, belangrijke toevoeging) en richt je je daarop. Mocht je dan het lef hebben om daarnaast te werken en andere dingen te willen doen, dan moet je dat vooral doen, ondanks het gezeik, maar dan moet je níet piepen over hoe zwaar het is, want dan stop je maar met werken.
woensdag 18 november 2009 om 11:00
HPL, de empathie voor deze groep is wat mij betreft net zo groot hoor. Maar dit is wel wat erg "gezocht" zeg maar. Kijk, ik begrijp best dat deze groep misschien meer of andere problemen heeft, maar weet je, ieder mens heeft andere of meer problemen. Waarom moet dit nou weer specifiek díe groep zijn? Ik kan zó nog wel een aantal groepen verzinnen die extra hulp nodig zouden kunnen hebben.
En als deze groep een therapievorm moet hebben: by my guest, maar het lijkt me zinniger om niet zozeer naar de groep alswel naar het individu te kijken.
En als deze groep een therapievorm moet hebben: by my guest, maar het lijkt me zinniger om niet zozeer naar de groep alswel naar het individu te kijken.
woensdag 18 november 2009 om 11:07
Astarte, de kreet 'je moet nu eenmaal niet alles willen' daar sta ik voor een groot deel wel achter. Ik vind niet dat je leven stopt als je kids hebt, ik vind wel dat je keuzes moet maken. Al is het maar dat je niet alles perfect kunt doen, dat je sommige (tijdelijk) moet laten of op een laag pitje moet zetten. En dat in het geval van de gemiddelde westerse vrouw het ook een keus is of je het pikt dat manlief weinig tot niet helpt.
Maar voor de gemiddelde allochtone vrouw ligt dat net iets anders volgens mij.
En nee Liv, dat lost een therapie niet op. Natuurlijk moet een depressie behandelt worden, maar de oorzaak natuurlijk ook. En die ligt mi bij de cultuur en die verander je niet zomaar.
Dat er zoveel groepen zijn die hulp nodig hebben en dat we zo weet ik hoeveel nog schrijnender gevallen kunnen bedenken, dat staat buiten kijf.
Maar voor de gemiddelde allochtone vrouw ligt dat net iets anders volgens mij.
En nee Liv, dat lost een therapie niet op. Natuurlijk moet een depressie behandelt worden, maar de oorzaak natuurlijk ook. En die ligt mi bij de cultuur en die verander je niet zomaar.
Dat er zoveel groepen zijn die hulp nodig hebben en dat we zo weet ik hoeveel nog schrijnender gevallen kunnen bedenken, dat staat buiten kijf.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
