Contact
alle pijlers
Moederfiguur gezocht
donderdag 30 juni 2016 om 00:27
Mijn verhaal op het internet zetten is voor mij nieuw. Doordat er geen instanties zijn die mij kunnen helpen met mijn oproep/vraag probeer ik het via fora's.
Door vele obstakels in mijn leven kom ik nu op een punt dat mijn wegen doodlopen en ik ten einde raad ben.
Jaren lang heb ik geleefd in een wereld die ik dacht dat echt was. Ik werd hierheen gejaagd door omstandigheden die op jonge leeftijd plaatsvonden en ben hier vanaf klein kinds af aan gaan “wonen”. Het voelde daar fijn ik was omringd door de dingen die voor mij fijn voelde, de dingen die ik wilde hebben en ben er achter gekomen wat ik had moeten hebben maar niet heb gehad.
Mijn leven was zonder tijdsbesef in mijn eigen wereld terwijl in de echte heel veel voorbij ging. In de echte wereld leefde ik op een automatische piloot en deed wat er verwacht werd zonder een eigen mening of gevoel. Ik voelde geen liefde, emoties en vreugde was mij onbekend. Mijn heil in de echte wereld zocht ik in de muziek en mijn hobby’s.
Mijn wereld werd op een gegeven moment ook werkelijkheid door een gameverslaving ik belandde in een wereld waar ik “alles” had. Het klinkt raar maar ik voelde me gelukkig in het spel, ik had “vrienden”, ik ging met iedereen om zat bijna 24/7 op de chat. Ook toen was de automatische piloot er om te zorgen dat ik buiten deze wereld in de echte mijn verplichtingen deed en daarna direct weer te gamen om in mijn wereld te mogen zijn waardoor ik niet tot nauwelijks rust kreeg. Ook in deze periode ging de echte wereld door. De chat raakte leeg mensen gingen weg en bleef ik alleen achter.
Door omstandigheden en wegvallen van de enige dierbaren in mijn echte leven stond de wereld op zijn kop. Het was ineens of ik op een vreemde planeet was beland in een wereld die nieuw was en nog steeds onbekend is.
Ik heb in mijn gehele leven ervaring met dat mensen mij “verlaten”. Na mijn school periode was ik gameverslaafd en kwam in de arbeidsmarkt niet aan een baan. Na vele sollicitaties en de vele afwijzingen ben ik via het UWV terecht gekomen bij een lieve jobcoach. Deze persoon zag dat er iets mis was en gaf me een zet die ik nodig had en stuurde me naar mijn lieve huisarts die mij heeft doorverwezen en zelf mij zorg aanbied die ik nodig heb.Ik ben in therapie gegaan bij instanties veel gesprekken gehad die helaas door overheidsbezuiniging zijn gestopt. Inmiddels wel met veel moeite weer opgepakt worden maar door de behandeling heen en gesprekken ben ik dingen gaan voelen. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan het is onbekend ik voel dingen die ik niet begrijp.
Wat ik wel weet is dat ik iets mis in mijn leven. Dit is voor mij een belangrijk punt wat ik graag wil hebben en ervaren ik ben opzoek naar een “moederfiguur”. Iemand waarbij ik mijzelf kan zijn, mij omarmt, knuffelt, steunt en helpt. Iemand die mij de normen en waarden leert die je als kind hoort mee te krijgen, mij kan corrigeren als er iets fout gaat en die laat zien dat lichamelijk contact niet altijd negatief is. Ik ben opzoek naar een plek waar ik kan komen en tijd kan doorbrengen en die ook leuke dingen met mij wil doen en mij kan laten voelen en zien hoe het is om een moeder te hebben en mij accepteert voor wie ik ben en mij niet in de steek laat.
Ik ben iemand die volwassen is (35) maar nog steeds draait in de wereld waarin ik leefde toen ik 6 was. Ik voel mij niet volwassen en ik wil ook graag nog eens kind kunnen zijn om te ervaren hoe het is. Ik wil daaruit opgroeien zodat ik op een dag ook voor andere mensen iets kan betekenen.Ik ben loyaal aan de mensen die voor mij veel beteken, zal mensen niet in de steek laten en ik vind het ook fijn en belangrijk om voor andere betekenis te hebben. Ik zal eerst aan mijzelf moeten werken voor ik dit kan realiseren. Hierbij heb ik de hulp nodig van een vrouw (liefst tussen de 40-60 in/omgeving Zoetermeer) die voor mij een “pleegmoeder “wil zijn.
Door vele obstakels in mijn leven kom ik nu op een punt dat mijn wegen doodlopen en ik ten einde raad ben.
Jaren lang heb ik geleefd in een wereld die ik dacht dat echt was. Ik werd hierheen gejaagd door omstandigheden die op jonge leeftijd plaatsvonden en ben hier vanaf klein kinds af aan gaan “wonen”. Het voelde daar fijn ik was omringd door de dingen die voor mij fijn voelde, de dingen die ik wilde hebben en ben er achter gekomen wat ik had moeten hebben maar niet heb gehad.
Mijn leven was zonder tijdsbesef in mijn eigen wereld terwijl in de echte heel veel voorbij ging. In de echte wereld leefde ik op een automatische piloot en deed wat er verwacht werd zonder een eigen mening of gevoel. Ik voelde geen liefde, emoties en vreugde was mij onbekend. Mijn heil in de echte wereld zocht ik in de muziek en mijn hobby’s.
Mijn wereld werd op een gegeven moment ook werkelijkheid door een gameverslaving ik belandde in een wereld waar ik “alles” had. Het klinkt raar maar ik voelde me gelukkig in het spel, ik had “vrienden”, ik ging met iedereen om zat bijna 24/7 op de chat. Ook toen was de automatische piloot er om te zorgen dat ik buiten deze wereld in de echte mijn verplichtingen deed en daarna direct weer te gamen om in mijn wereld te mogen zijn waardoor ik niet tot nauwelijks rust kreeg. Ook in deze periode ging de echte wereld door. De chat raakte leeg mensen gingen weg en bleef ik alleen achter.
Door omstandigheden en wegvallen van de enige dierbaren in mijn echte leven stond de wereld op zijn kop. Het was ineens of ik op een vreemde planeet was beland in een wereld die nieuw was en nog steeds onbekend is.
Ik heb in mijn gehele leven ervaring met dat mensen mij “verlaten”. Na mijn school periode was ik gameverslaafd en kwam in de arbeidsmarkt niet aan een baan. Na vele sollicitaties en de vele afwijzingen ben ik via het UWV terecht gekomen bij een lieve jobcoach. Deze persoon zag dat er iets mis was en gaf me een zet die ik nodig had en stuurde me naar mijn lieve huisarts die mij heeft doorverwezen en zelf mij zorg aanbied die ik nodig heb.Ik ben in therapie gegaan bij instanties veel gesprekken gehad die helaas door overheidsbezuiniging zijn gestopt. Inmiddels wel met veel moeite weer opgepakt worden maar door de behandeling heen en gesprekken ben ik dingen gaan voelen. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan het is onbekend ik voel dingen die ik niet begrijp.
Wat ik wel weet is dat ik iets mis in mijn leven. Dit is voor mij een belangrijk punt wat ik graag wil hebben en ervaren ik ben opzoek naar een “moederfiguur”. Iemand waarbij ik mijzelf kan zijn, mij omarmt, knuffelt, steunt en helpt. Iemand die mij de normen en waarden leert die je als kind hoort mee te krijgen, mij kan corrigeren als er iets fout gaat en die laat zien dat lichamelijk contact niet altijd negatief is. Ik ben opzoek naar een plek waar ik kan komen en tijd kan doorbrengen en die ook leuke dingen met mij wil doen en mij kan laten voelen en zien hoe het is om een moeder te hebben en mij accepteert voor wie ik ben en mij niet in de steek laat.
Ik ben iemand die volwassen is (35) maar nog steeds draait in de wereld waarin ik leefde toen ik 6 was. Ik voel mij niet volwassen en ik wil ook graag nog eens kind kunnen zijn om te ervaren hoe het is. Ik wil daaruit opgroeien zodat ik op een dag ook voor andere mensen iets kan betekenen.Ik ben loyaal aan de mensen die voor mij veel beteken, zal mensen niet in de steek laten en ik vind het ook fijn en belangrijk om voor andere betekenis te hebben. Ik zal eerst aan mijzelf moeten werken voor ik dit kan realiseren. Hierbij heb ik de hulp nodig van een vrouw (liefst tussen de 40-60 in/omgeving Zoetermeer) die voor mij een “pleegmoeder “wil zijn.
donderdag 30 juni 2016 om 00:37
Hoe rot ik het ook voor je vind, ik kan me niet voorstellen dat een surrogaatmoeder de oplossing voor jouw problemen gaat zijn. Heb je je verlangen daarnaar al eens besproken met je therapeut? Vindt die het een goed idee dat je een oproepje als dit plaatst? (Zo ja, dan heb ik niks gezegd. )
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
donderdag 30 juni 2016 om 01:35
donderdag 30 juni 2016 om 02:00
Ik denk dat je door moet gaan met je therapie en daar ook dit onderwerp moet bespreken.
Het is logisch dat je door de therapie nu dingen ineens voelt en logisch dat je die nu nog niet kunt plaatsen en begrijpt, dit is een proces. Dat je nu dingen voelt is de eerste stap, het begrijpen komt daarna. Je therapeut helpt je daar vast bij.
Ik denk dat je niet een vervangende moeder moet willen. De eisen die jij stelt aan die moeder vind ik onrealistisch.
Deze wereld is niet perfect, er zijn veel mensen die geen liefde, steun, erkenning voor wie ze zijn hebben ervaren in hun opvoeding.
Relaties, ook die met moeders zijn soms niet leuk. Omdat je moeder je ook gewoon soms niet begrijpt, je relatie bijvoorbeeld niet goedkeurd, je studiekeuze niet verstandig vind, vind dat je je haar anders moet doen.
Jij hebt een perfect beeld van een moeder, dat niet bestaat. Ouders en moeders zijn soms juist kritisch, geven je advies wat je eigenlijk niet wilt horen. Of staan niet achter de keuzes die je maakt, dat is juist mooi, want daardoor leer je als kind op een gegeven moment je eigenlijk keuzes te maken en dus zelfstandig te worden.
De eis, dat iemand je niet in de steek mag laten is onrealistisch. Iemand kan overlijden. Maar ook in relaties met ouders komen helaas relatie breuken voor, ouders en kinderen die elkaar nooit meer spreken of voor een langere tijd geen contact meer hebben.
Ik vind dat jij nog een wat raar beeld van de werkelijkheid hebt, maar je bent super goed op weg door daarvoor therapie te volgen.
Ik denk dat wat jij mist, je beter kunt zoeken in vriendschappen. Ga bijvoorbeeld op een teamsport of ga een cursus volgen. Dan kun je oefenen hoe (vriendschappelijke) relaties werken. En dat je niet gesteund voelen in relaties er óók bij hoort. Hoe je hier mee om kunt gaan kun je leren.
Het blijft verdrietig, maar die steun en acceptatie ga je vinden en ik denk dat je die eerst bij jezelf moet vinden.
Het is logisch dat je door de therapie nu dingen ineens voelt en logisch dat je die nu nog niet kunt plaatsen en begrijpt, dit is een proces. Dat je nu dingen voelt is de eerste stap, het begrijpen komt daarna. Je therapeut helpt je daar vast bij.
Ik denk dat je niet een vervangende moeder moet willen. De eisen die jij stelt aan die moeder vind ik onrealistisch.
Deze wereld is niet perfect, er zijn veel mensen die geen liefde, steun, erkenning voor wie ze zijn hebben ervaren in hun opvoeding.
Relaties, ook die met moeders zijn soms niet leuk. Omdat je moeder je ook gewoon soms niet begrijpt, je relatie bijvoorbeeld niet goedkeurd, je studiekeuze niet verstandig vind, vind dat je je haar anders moet doen.
Jij hebt een perfect beeld van een moeder, dat niet bestaat. Ouders en moeders zijn soms juist kritisch, geven je advies wat je eigenlijk niet wilt horen. Of staan niet achter de keuzes die je maakt, dat is juist mooi, want daardoor leer je als kind op een gegeven moment je eigenlijk keuzes te maken en dus zelfstandig te worden.
De eis, dat iemand je niet in de steek mag laten is onrealistisch. Iemand kan overlijden. Maar ook in relaties met ouders komen helaas relatie breuken voor, ouders en kinderen die elkaar nooit meer spreken of voor een langere tijd geen contact meer hebben.
Ik vind dat jij nog een wat raar beeld van de werkelijkheid hebt, maar je bent super goed op weg door daarvoor therapie te volgen.
Ik denk dat wat jij mist, je beter kunt zoeken in vriendschappen. Ga bijvoorbeeld op een teamsport of ga een cursus volgen. Dan kun je oefenen hoe (vriendschappelijke) relaties werken. En dat je niet gesteund voelen in relaties er óók bij hoort. Hoe je hier mee om kunt gaan kun je leren.
Het blijft verdrietig, maar die steun en acceptatie ga je vinden en ik denk dat je die eerst bij jezelf moet vinden.
donderdag 30 juni 2016 om 02:08
quote:Gele_Suikerspin schreef op 30 juni 2016 @ 02:00:
Ik denk dat je door moet gaan met je therapie en daar ook dit onderwerp moet bespreken.
Het is logisch dat je door de therapie nu dingen ineens voelt en logisch dat je die nu nog niet kunt plaatsen en begrijpt, dit is een proces. Dat je nu dingen voelt is de eerste stap, het begrijpen komt daarna. Je therapeut helpt je daar vast bij.
Ik denk dat je niet een vervangende moeder moet willen. De eisen die jij stelt aan die moeder vind ik onrealistisch.
Deze wereld is niet perfect, er zijn veel mensen die geen liefde, steun, erkenning voor wie ze zijn hebben ervaren in hun opvoeding.
Relaties, ook die met moeders zijn soms niet leuk. Omdat je moeder je ook gewoon soms niet begrijpt, je relatie bijvoorbeeld niet goedkeurd, je studiekeuze niet verstandig vind, vind dat je je haar anders moet doen.
Jij hebt een perfect beeld van een moeder, dat niet bestaat. Ouders en moeders zijn soms juist kritisch, geven je advies wat je eigenlijk niet wilt horen. Of staan niet achter de keuzes die je maakt, dat is juist mooi, want daardoor leer je als kind op een gegeven moment je eigenlijk keuzes te maken en dus zelfstandig te worden.
De eis, dat iemand je niet in de steek mag laten is onrealistisch. Iemand kan overlijden. Maar ook in relaties met ouders komen helaas relatie breuken voor, ouders en kinderen die elkaar nooit meer spreken of voor een langere tijd geen contact meer hebben.
Ik vind dat jij nog een wat raar beeld van de werkelijkheid hebt, maar je bent super goed op weg door daarvoor therapie te volgen.
Ik denk dat wat jij mist, je beter kunt zoeken in vriendschappen. Ga bijvoorbeeld op een teamsport of ga een cursus volgen. Dan kun je oefenen hoe (vriendschappelijke) relaties werken. En dat je niet gesteund voelen in relaties er óók bij hoort. Hoe je hier mee om kunt gaan kun je leren.
Het blijft verdrietig, maar die steun en acceptatie ga je vinden en ik denk dat je die eerst bij jezelf moet vinden.Wauw, alles wat door mijn hoofd flitste bij het lezen van de openingspost van Allison, maar wat ik niet meteen goed onder woorden wist te brengen, staat hier netjes op een rijtje gezet door Gele Suikerspin.
Ik denk dat je door moet gaan met je therapie en daar ook dit onderwerp moet bespreken.
Het is logisch dat je door de therapie nu dingen ineens voelt en logisch dat je die nu nog niet kunt plaatsen en begrijpt, dit is een proces. Dat je nu dingen voelt is de eerste stap, het begrijpen komt daarna. Je therapeut helpt je daar vast bij.
Ik denk dat je niet een vervangende moeder moet willen. De eisen die jij stelt aan die moeder vind ik onrealistisch.
Deze wereld is niet perfect, er zijn veel mensen die geen liefde, steun, erkenning voor wie ze zijn hebben ervaren in hun opvoeding.
Relaties, ook die met moeders zijn soms niet leuk. Omdat je moeder je ook gewoon soms niet begrijpt, je relatie bijvoorbeeld niet goedkeurd, je studiekeuze niet verstandig vind, vind dat je je haar anders moet doen.
Jij hebt een perfect beeld van een moeder, dat niet bestaat. Ouders en moeders zijn soms juist kritisch, geven je advies wat je eigenlijk niet wilt horen. Of staan niet achter de keuzes die je maakt, dat is juist mooi, want daardoor leer je als kind op een gegeven moment je eigenlijk keuzes te maken en dus zelfstandig te worden.
De eis, dat iemand je niet in de steek mag laten is onrealistisch. Iemand kan overlijden. Maar ook in relaties met ouders komen helaas relatie breuken voor, ouders en kinderen die elkaar nooit meer spreken of voor een langere tijd geen contact meer hebben.
Ik vind dat jij nog een wat raar beeld van de werkelijkheid hebt, maar je bent super goed op weg door daarvoor therapie te volgen.
Ik denk dat wat jij mist, je beter kunt zoeken in vriendschappen. Ga bijvoorbeeld op een teamsport of ga een cursus volgen. Dan kun je oefenen hoe (vriendschappelijke) relaties werken. En dat je niet gesteund voelen in relaties er óók bij hoort. Hoe je hier mee om kunt gaan kun je leren.
Het blijft verdrietig, maar die steun en acceptatie ga je vinden en ik denk dat je die eerst bij jezelf moet vinden.Wauw, alles wat door mijn hoofd flitste bij het lezen van de openingspost van Allison, maar wat ik niet meteen goed onder woorden wist te brengen, staat hier netjes op een rijtje gezet door Gele Suikerspin.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
donderdag 30 juni 2016 om 02:56
Die "goede moeder" zul je in jezelf moeten vinden. Je moet als het ware in jezelf, voor jezelf, je eigen goede moeder worden.
Geen enkele echte moeder is perfect. Het beste wat je kunt hopen of naar streven is een moeder die "goed genoeg" is (dat is een term uit de psychologie).
Het gaat er om dat je voldoende gevoel van acceptatie en zorg kunt internaliseren, zodat je goed voor je zelf kunt gaan zorgen (in psychische zin).
Als dit proces in je jeugd niet heeft kunnen plaats vinden, dan kun je dit met behulp van therapie proberen alsnog te verwerven (en het kan best altijd een zwakke plek blijven, maar dan eentje die je kent en waar je rekening mee kunt houden en voor zorgen).
Ik denk dat het een heel belangrijke stap is dat je beseft wat je hebt gemist en vooral waar je naar verlangt.
Stukjes van dit verlangen kunnen waarschijnlijk wel bevredigd worden door verschillende personen en deels door jezelf.
Maar een perfect figuur die je onvoorwaardelijk met alles accepteert en je nooit zal teleurstellen, die zul je in de realiteit niet vinden. Maar dat is niet erg, als je zelf leert omgaan met je verlangen en behoeftes.
Of misschien spreekt dit je aan, een goeroe die het "moederfiguur" zijn en liefde als "specialiteit" heeft: Amma.
http://amma.nl/amma/biografie/wie-is-amma
Geen enkele echte moeder is perfect. Het beste wat je kunt hopen of naar streven is een moeder die "goed genoeg" is (dat is een term uit de psychologie).
Het gaat er om dat je voldoende gevoel van acceptatie en zorg kunt internaliseren, zodat je goed voor je zelf kunt gaan zorgen (in psychische zin).
Als dit proces in je jeugd niet heeft kunnen plaats vinden, dan kun je dit met behulp van therapie proberen alsnog te verwerven (en het kan best altijd een zwakke plek blijven, maar dan eentje die je kent en waar je rekening mee kunt houden en voor zorgen).
Ik denk dat het een heel belangrijke stap is dat je beseft wat je hebt gemist en vooral waar je naar verlangt.
Stukjes van dit verlangen kunnen waarschijnlijk wel bevredigd worden door verschillende personen en deels door jezelf.
Maar een perfect figuur die je onvoorwaardelijk met alles accepteert en je nooit zal teleurstellen, die zul je in de realiteit niet vinden. Maar dat is niet erg, als je zelf leert omgaan met je verlangen en behoeftes.
Of misschien spreekt dit je aan, een goeroe die het "moederfiguur" zijn en liefde als "specialiteit" heeft: Amma.
http://amma.nl/amma/biografie/wie-is-amma
donderdag 30 juni 2016 om 08:01
Als die moederfiguur écht moet zijn, dus echte gevoelens voor jou moet hebben als ware jij haar kindje, dan lijkt het mij onwaarschijnlijk dat je die vindt (pas op voor mensen die profijt uit jou willen trekken) maar misschien lukt het wel om iemand te vinden die doet alsof, uit medemenselijkheid of tegen betaling. Succes en sterkte!
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 30 juni 2016 om 08:05
Nee dat gaat niet. Wat ik voel en doe voor mijn kinderen voel en doe ik ook echt alleen voor mijn eigen kinderen en zou ik nooit voor een volwassen vrouw kunnen voelen of doen. Ik voel het zelfs niet eens voor andere kleine kinderen.
Wat iemand anders zei; zoek het in vriendschappen en goede therapie.
Wat iemand anders zei; zoek het in vriendschappen en goede therapie.
donderdag 30 juni 2016 om 08:22
Een kennis van mij raakte op jonge leeftijd zijn beide ouders kwijt en moest daarna bij zijn tante wonen. Hij kreeg daar een verdrietig - maar realistisch inzicht: alleen de liefde van je ouders is onvoorwaardelijk. Waar je ouders je vergeven na een fout, omdat ze je ouders zijn en van je houden, zal een buitenstaander jou altijd harder veroordelen. Ik wil je niet ontmoedigen in je zoektocht want ik wens je het allerbeste, maar ik ben bang dat je beeld van een moederfiguur niet in de realiteit te vinden zal zijn zoals jij het graag wil. Heel veel sterkte!
donderdag 30 juni 2016 om 08:46
Ik kan me niet voorstellen dat een behandelaar dit een goed plan vindt.
Sterker, er ontstaat dan een zeer ongezonde 'relatie' die gebaseerd is op een droombeeld.
En reken maar dat de vrouw die dit zou willen doen, ook psychische problemen heeft. Anders doe je dit niet.
En verder: je bent 35 maar je 'moeder' zoek je vanaf 40 en max 60? Mmmh.... Apart.
Sterker, er ontstaat dan een zeer ongezonde 'relatie' die gebaseerd is op een droombeeld.
En reken maar dat de vrouw die dit zou willen doen, ook psychische problemen heeft. Anders doe je dit niet.
En verder: je bent 35 maar je 'moeder' zoek je vanaf 40 en max 60? Mmmh.... Apart.
donderdag 30 juni 2016 om 09:35
Bijna ieder mens verliest een ouder, of twee, in zijn leven. Dat er onvoorwaardelijk van je gehouden wordt is prettig, een thuishaven. Een gemis als dat wegvalt, natuurlijk. Maar zoals hierboven al gezegd wordt, iemand die voor je een moederfiguur zou willen zijn, doet dat om eigen behoeftes te vervullen of voor eigen gewin. Je gaat in ieder geval niet krijgen waar je nu zo hard naar op zoekt bent. Alleen je eigen ouders zijn er (in de meeste gevallen) onvoorwaardelijk voor je.
Een behandelaar zal er vermoedelijk ook naar streven om je in te laten zien dat je die behoeftes zelf moet vervullen. Dat je die onvoorwaardelijke liefde in jezelf moet zoeken en moet leren op je eigen benen te staan. Zoals ik het lees heb je daar steeds een uitvlucht voor gezocht en doe je dat eigenlijk nog steeds door naar een moederfiguur te zoeken.
Een volwassene zijn is niet alleen maar verantwoordelijkheden hebben. Als volwassene kun je evengoed fijn vrije tijd hebben, hobby's, een sociaal leven. Dus die vlucht naar het kind zijn is ook onnodig. Praat daar eens met de behandelaar over, hoe jij kunt leren van jezelf te houden, op eigen benen leert staan en een volwassen mindset krijgt.
Een behandelaar zal er vermoedelijk ook naar streven om je in te laten zien dat je die behoeftes zelf moet vervullen. Dat je die onvoorwaardelijke liefde in jezelf moet zoeken en moet leren op je eigen benen te staan. Zoals ik het lees heb je daar steeds een uitvlucht voor gezocht en doe je dat eigenlijk nog steeds door naar een moederfiguur te zoeken.
Een volwassene zijn is niet alleen maar verantwoordelijkheden hebben. Als volwassene kun je evengoed fijn vrije tijd hebben, hobby's, een sociaal leven. Dus die vlucht naar het kind zijn is ook onnodig. Praat daar eens met de behandelaar over, hoe jij kunt leren van jezelf te houden, op eigen benen leert staan en een volwassen mindset krijgt.
donderdag 30 juni 2016 om 12:15
Hallo lezers,
Als eerst wil ik jullie bedanken voor de reacties en het lezen van mijn verhaal.
Ik ga proberen alle vragen die open staan te beantwoorden en hier en daar de puntjes op de i te zetten.
Gebruiker FunnyFace8:
Ik ben een vrouw, mijn eigen biologische moeder is het niet waard om daar worden aan te spenderen. Die heeft mij vroeger en nu nog steeds brengt ze psychische schade toe. Het fysieke doet ze nu niet meer maar de psychische schade werkt ze nog steeds aan. Als is het alleen maar door hard in een supermarkt te zeggen wat een mislukkeling ik ben.
Gebruiker Dana
Het verlangen naar een moederfiguur is besproken met meerdere instanties en therapeuten. Woonbegeleiding, GGZ (polikliniek), GGZ thuiszorg, Huisarts, React en Piezo.
Vanwege mijn leeftijd val ik buiten de boot voor pleegzorg. En het verhaal op internet te zetten is besproken en in overleg met de genoemde partijen gebeurt.
React heeft zelfs aangeboden als er interesse is in contact dat hun dit kunnen bemiddelen en ook mijn therapeut kan hierin helpen en bemiddelen.
Gebruiker Frizz/Eindeloos
Ik weet dat ik mij kwetsbaar opstel maar de overheid en zorg instanties kunnen mij niet helpen en dit is iets wat ik nodig heb. Ik heb een persoon in de IT die mij help op het forum en ik weet dat er een breed publiek is. Maar er zijn ook goede mensen op de wereld dus ook op forums.
Gebruiker Chocolol
Ja, het is besproken met behandelaren. Ik denk dat een goede moeder/dochterrelatie op een bepaalde leeftijd ook een goede vriendschap word en is. In mijn leven kom ik veel tegen waar ik niet mee kan omgaan. Omdat behandelaren er niet altijd zijn zoek ik iemand als de nood hoog is waar ik naar toe kan gaan, mijn verhaal kan doen en steun kan krijgen. Maar daarnaast wil ik er ook zijn voor de persoon die mij help om leuke dingen te doen maar ook als zij problemen heeft dat ik er voor haar kan zijn.
Gebruiker Gele_Suikerspin
Dit onderwerp is in de therapie vaak aan het licht gekomen en word ook nu nog steeds besproken.
Ik heb goede therapie gehad maar toen de Zorg op de schop ging en werd geplaatst naar de gemeente ben ik deze zorg kwijt geraakt en krijg ik dit niet meer terug. Sinds oktober 2011 ben ik al in behandeling en nu 5 jaar later in 2016 zijn ze pas begonnen met diagnostiek om te zien welke naam ze kunnen geven aan mijn problemen en daar een gerichte behandeling op te doen.
Ik weet dat deze wereld niet perfect is en ook niet kan worden. Maar ik denk/hoop wel dat liefde en steun alsnog te krijgen/vinden is.
Het beeld wat ik heb uit eigen directie ervaring met een moeder heb is niet goed. Ik zou dit mijn ergste vijand niet willen aan doen hoe ik ben opgevoed. Daarnaast als ik buitenloop zie ik kinderen met hun moeders en dat beeld draag ik mee dat ik dat niet ken en wil. Ik weet dat ieder huisje zijn kruisje heeft.
Hoe jij dit neer zet: “Ouders en moeders zijn soms juist kritisch, geven je advies wat je eigenlijk niet wilt horen. Of staan niet achter de keuzes die je maakt, dat is juist mooi, want daardoor leer je als kind op een gegeven moment je eigenlijk keuzes te maken en dus zelfstandig te worden.”
Dat is wat ik zoek en nodig heb. Ik zeg niet dat ik nooit een pak voor mijn donder heb verdient maar als dat in de vorm van misbruik en geweld is ipv een correctie tik is dat niet goed.
Groep activiteiten lukken niet, dit is al geprobeerd met mijn behandelaren. Daarnaast door mijn trauma laat ik geen een man toe in mijn leven. De instantie React en mijn behandelaren vinden ook dat ik klein moet beginnen om vertrouwen op te bouwen.
Gebruiker Wikka
Mijn biologische moeder heeft geweld gebruikt, misbruik gedaan, mijn gekleineerd, vernederd en tot de dag van vandaag nog steeds psychisch schade aan brengt. Wat ik hoor van mijn behandelaren is dat dit niet hoort. Dus een moeder die dit niet doet is voor mij al perfect.
Gebruiker Fame
Het lichamelijke contact wat ik had in mijn opvoeding was in de vorm van misbruik en geweld. Noot een arm om mij heen, schouder klopje, een hand op de rug, een aai over de bol en kus op de wang.
Gebruiker Orangetree
Nadat in 2015 de zorg werd overgedragen naar gemeente is een goede therapie niet te vinden. Voorbeeld mijn Huisarts geeft aan dat een haptonomie goed voor me zal zijn en hoe zij het verteld voel ik mij daar goed bij.
Verzekering op deze therapie is er niet. Mijn huisarts geeft aan dat ik dit wekelijks moet doen en mogelijk voor meerdere jaren om er boven op te komen. Dus wij geïnformeerd en dit is duur en voor mij niet te betalen als ik ook nog wil eten/dringen en mijn vaste kosten moet betalen. Dus ik met mijn woonbegeleider naar de gemeente voor aanvraag bijzondere bijstand om dit te kunnen gaan doen. Maar daar word dit afgewezen omdat zij/gemeente dit niet nodig vinden.
Dus de zorg die ik nodig heb en mij kan helpen kan ik niet gaan doen. Dit is hoe de zorg nu in elkaar zit.
Gebuiker Dubbz
Dit is in overleg gegaan met behandelaren en instanties. Daarnaast zijn er vrouwen die op jonge leeftijd al heel volwassen zijn. Mijn behandelaren geven ook aan dat een hogere leeftijd dan 60 niet zal gaan passen en een klik mogelijk niet zal plaatsvinden.
Als een vrouw met problemen mij wil helpen sta ik klaar om haar te helpen indien mogelijk.
---------------------
Ik hoop dat ik wat meer duidelijkheid en antwoorden heb gegeven die er bij mensen zijn. Wat ik zoek en nodig heb is iemand die voor mij klaar staat als het nodig is. Deze persoon kan zeker rekenen op mijn hulp indien het nodig is. Natuurlijk weet ik dat die andere persoon ook een eigenleven heeft en dat die persoon er niet 24/7 zal zijn. Maar een goede vriendschap met een persoon die qua gedrag volwassen is en mij kan corrigeren waar nodig is en een steun kan zijn is al meer als wat ik oit heb gehad en heb gekend.
Als eerst wil ik jullie bedanken voor de reacties en het lezen van mijn verhaal.
Ik ga proberen alle vragen die open staan te beantwoorden en hier en daar de puntjes op de i te zetten.
Gebruiker FunnyFace8:
Ik ben een vrouw, mijn eigen biologische moeder is het niet waard om daar worden aan te spenderen. Die heeft mij vroeger en nu nog steeds brengt ze psychische schade toe. Het fysieke doet ze nu niet meer maar de psychische schade werkt ze nog steeds aan. Als is het alleen maar door hard in een supermarkt te zeggen wat een mislukkeling ik ben.
Gebruiker Dana
Het verlangen naar een moederfiguur is besproken met meerdere instanties en therapeuten. Woonbegeleiding, GGZ (polikliniek), GGZ thuiszorg, Huisarts, React en Piezo.
Vanwege mijn leeftijd val ik buiten de boot voor pleegzorg. En het verhaal op internet te zetten is besproken en in overleg met de genoemde partijen gebeurt.
React heeft zelfs aangeboden als er interesse is in contact dat hun dit kunnen bemiddelen en ook mijn therapeut kan hierin helpen en bemiddelen.
Gebruiker Frizz/Eindeloos
Ik weet dat ik mij kwetsbaar opstel maar de overheid en zorg instanties kunnen mij niet helpen en dit is iets wat ik nodig heb. Ik heb een persoon in de IT die mij help op het forum en ik weet dat er een breed publiek is. Maar er zijn ook goede mensen op de wereld dus ook op forums.
Gebruiker Chocolol
Ja, het is besproken met behandelaren. Ik denk dat een goede moeder/dochterrelatie op een bepaalde leeftijd ook een goede vriendschap word en is. In mijn leven kom ik veel tegen waar ik niet mee kan omgaan. Omdat behandelaren er niet altijd zijn zoek ik iemand als de nood hoog is waar ik naar toe kan gaan, mijn verhaal kan doen en steun kan krijgen. Maar daarnaast wil ik er ook zijn voor de persoon die mij help om leuke dingen te doen maar ook als zij problemen heeft dat ik er voor haar kan zijn.
Gebruiker Gele_Suikerspin
Dit onderwerp is in de therapie vaak aan het licht gekomen en word ook nu nog steeds besproken.
Ik heb goede therapie gehad maar toen de Zorg op de schop ging en werd geplaatst naar de gemeente ben ik deze zorg kwijt geraakt en krijg ik dit niet meer terug. Sinds oktober 2011 ben ik al in behandeling en nu 5 jaar later in 2016 zijn ze pas begonnen met diagnostiek om te zien welke naam ze kunnen geven aan mijn problemen en daar een gerichte behandeling op te doen.
Ik weet dat deze wereld niet perfect is en ook niet kan worden. Maar ik denk/hoop wel dat liefde en steun alsnog te krijgen/vinden is.
Het beeld wat ik heb uit eigen directie ervaring met een moeder heb is niet goed. Ik zou dit mijn ergste vijand niet willen aan doen hoe ik ben opgevoed. Daarnaast als ik buitenloop zie ik kinderen met hun moeders en dat beeld draag ik mee dat ik dat niet ken en wil. Ik weet dat ieder huisje zijn kruisje heeft.
Hoe jij dit neer zet: “Ouders en moeders zijn soms juist kritisch, geven je advies wat je eigenlijk niet wilt horen. Of staan niet achter de keuzes die je maakt, dat is juist mooi, want daardoor leer je als kind op een gegeven moment je eigenlijk keuzes te maken en dus zelfstandig te worden.”
Dat is wat ik zoek en nodig heb. Ik zeg niet dat ik nooit een pak voor mijn donder heb verdient maar als dat in de vorm van misbruik en geweld is ipv een correctie tik is dat niet goed.
Groep activiteiten lukken niet, dit is al geprobeerd met mijn behandelaren. Daarnaast door mijn trauma laat ik geen een man toe in mijn leven. De instantie React en mijn behandelaren vinden ook dat ik klein moet beginnen om vertrouwen op te bouwen.
Gebruiker Wikka
Mijn biologische moeder heeft geweld gebruikt, misbruik gedaan, mijn gekleineerd, vernederd en tot de dag van vandaag nog steeds psychisch schade aan brengt. Wat ik hoor van mijn behandelaren is dat dit niet hoort. Dus een moeder die dit niet doet is voor mij al perfect.
Gebruiker Fame
Het lichamelijke contact wat ik had in mijn opvoeding was in de vorm van misbruik en geweld. Noot een arm om mij heen, schouder klopje, een hand op de rug, een aai over de bol en kus op de wang.
Gebruiker Orangetree
Nadat in 2015 de zorg werd overgedragen naar gemeente is een goede therapie niet te vinden. Voorbeeld mijn Huisarts geeft aan dat een haptonomie goed voor me zal zijn en hoe zij het verteld voel ik mij daar goed bij.
Verzekering op deze therapie is er niet. Mijn huisarts geeft aan dat ik dit wekelijks moet doen en mogelijk voor meerdere jaren om er boven op te komen. Dus wij geïnformeerd en dit is duur en voor mij niet te betalen als ik ook nog wil eten/dringen en mijn vaste kosten moet betalen. Dus ik met mijn woonbegeleider naar de gemeente voor aanvraag bijzondere bijstand om dit te kunnen gaan doen. Maar daar word dit afgewezen omdat zij/gemeente dit niet nodig vinden.
Dus de zorg die ik nodig heb en mij kan helpen kan ik niet gaan doen. Dit is hoe de zorg nu in elkaar zit.
Gebuiker Dubbz
Dit is in overleg gegaan met behandelaren en instanties. Daarnaast zijn er vrouwen die op jonge leeftijd al heel volwassen zijn. Mijn behandelaren geven ook aan dat een hogere leeftijd dan 60 niet zal gaan passen en een klik mogelijk niet zal plaatsvinden.
Als een vrouw met problemen mij wil helpen sta ik klaar om haar te helpen indien mogelijk.
---------------------
Ik hoop dat ik wat meer duidelijkheid en antwoorden heb gegeven die er bij mensen zijn. Wat ik zoek en nodig heb is iemand die voor mij klaar staat als het nodig is. Deze persoon kan zeker rekenen op mijn hulp indien het nodig is. Natuurlijk weet ik dat die andere persoon ook een eigenleven heeft en dat die persoon er niet 24/7 zal zijn. Maar een goede vriendschap met een persoon die qua gedrag volwassen is en mij kan corrigeren waar nodig is en een steun kan zijn is al meer als wat ik oit heb gehad en heb gekend.
donderdag 30 juni 2016 om 12:41
Wat goed dat je iedereen zo uitgebreid antwoord geeft.
Ik begrijp je nu beter, ik hoor en zie het meer als dat je een vertrouwenspersoon zoekt. Iemand die je kan bellen als dat nodig is, die luistert en waar je een keer koffie mee drinkt of uit lunchen gaat.
Hopelijk vind je zo iemand. Misschien een buurvrouw of bijvoorbeeld een 'oma' in een bejaardentehuis?
Wordt fysiotherapie vergoed vanuit je zorgverzekering?
Dit is absoluut niet hetzelfde als haptonomie, maar deze persoon zou je wel kunnen laten wennen aan aanraking en bijvoorbeeld je schouders los masseren en ontspanningsoefeningen geven, zodat je meer in contact komt met je lichaam.
Dit zou je kunnen overleggen met de huisarts om zo wel wat steun op dit vlak te krijgen, maar het wel vergoed wordt.
Ik begrijp je nu beter, ik hoor en zie het meer als dat je een vertrouwenspersoon zoekt. Iemand die je kan bellen als dat nodig is, die luistert en waar je een keer koffie mee drinkt of uit lunchen gaat.
Hopelijk vind je zo iemand. Misschien een buurvrouw of bijvoorbeeld een 'oma' in een bejaardentehuis?
Wordt fysiotherapie vergoed vanuit je zorgverzekering?
Dit is absoluut niet hetzelfde als haptonomie, maar deze persoon zou je wel kunnen laten wennen aan aanraking en bijvoorbeeld je schouders los masseren en ontspanningsoefeningen geven, zodat je meer in contact komt met je lichaam.
Dit zou je kunnen overleggen met de huisarts om zo wel wat steun op dit vlak te krijgen, maar het wel vergoed wordt.
zondag 3 juli 2016 om 00:02
Update:
Op diverse fora en blogs heb ik mijn verhaal gezet en zie ik mooie reacties en veel vragen naar mijn verhaal.
Helaas is er nog niemand geweest die mij kan helpen. In mijn verhaal lijkt mijn vraag groot. Daarin omschrijf ik een perfecte moederfiguur. Voor mij is een perfecte moeder 1 die geen misbruik, geweld en psychische niet in de grond trapt. Dus iemand die volwassen is kan aansturen en een steun kan zijn en natuurlijk indien nodig kan ik die persoon ook helpen en steunen.
Is er iemand in de omgeving Zoetermeer die mij kan helpen?
Op diverse fora en blogs heb ik mijn verhaal gezet en zie ik mooie reacties en veel vragen naar mijn verhaal.
Helaas is er nog niemand geweest die mij kan helpen. In mijn verhaal lijkt mijn vraag groot. Daarin omschrijf ik een perfecte moederfiguur. Voor mij is een perfecte moeder 1 die geen misbruik, geweld en psychische niet in de grond trapt. Dus iemand die volwassen is kan aansturen en een steun kan zijn en natuurlijk indien nodig kan ik die persoon ook helpen en steunen.
Is er iemand in de omgeving Zoetermeer die mij kan helpen?
