Contact
alle pijlers
Moederfiguur gezocht
donderdag 30 juni 2016 om 00:27
Mijn verhaal op het internet zetten is voor mij nieuw. Doordat er geen instanties zijn die mij kunnen helpen met mijn oproep/vraag probeer ik het via fora's.
Door vele obstakels in mijn leven kom ik nu op een punt dat mijn wegen doodlopen en ik ten einde raad ben.
Jaren lang heb ik geleefd in een wereld die ik dacht dat echt was. Ik werd hierheen gejaagd door omstandigheden die op jonge leeftijd plaatsvonden en ben hier vanaf klein kinds af aan gaan “wonen”. Het voelde daar fijn ik was omringd door de dingen die voor mij fijn voelde, de dingen die ik wilde hebben en ben er achter gekomen wat ik had moeten hebben maar niet heb gehad.
Mijn leven was zonder tijdsbesef in mijn eigen wereld terwijl in de echte heel veel voorbij ging. In de echte wereld leefde ik op een automatische piloot en deed wat er verwacht werd zonder een eigen mening of gevoel. Ik voelde geen liefde, emoties en vreugde was mij onbekend. Mijn heil in de echte wereld zocht ik in de muziek en mijn hobby’s.
Mijn wereld werd op een gegeven moment ook werkelijkheid door een gameverslaving ik belandde in een wereld waar ik “alles” had. Het klinkt raar maar ik voelde me gelukkig in het spel, ik had “vrienden”, ik ging met iedereen om zat bijna 24/7 op de chat. Ook toen was de automatische piloot er om te zorgen dat ik buiten deze wereld in de echte mijn verplichtingen deed en daarna direct weer te gamen om in mijn wereld te mogen zijn waardoor ik niet tot nauwelijks rust kreeg. Ook in deze periode ging de echte wereld door. De chat raakte leeg mensen gingen weg en bleef ik alleen achter.
Door omstandigheden en wegvallen van de enige dierbaren in mijn echte leven stond de wereld op zijn kop. Het was ineens of ik op een vreemde planeet was beland in een wereld die nieuw was en nog steeds onbekend is.
Ik heb in mijn gehele leven ervaring met dat mensen mij “verlaten”. Na mijn school periode was ik gameverslaafd en kwam in de arbeidsmarkt niet aan een baan. Na vele sollicitaties en de vele afwijzingen ben ik via het UWV terecht gekomen bij een lieve jobcoach. Deze persoon zag dat er iets mis was en gaf me een zet die ik nodig had en stuurde me naar mijn lieve huisarts die mij heeft doorverwezen en zelf mij zorg aanbied die ik nodig heb.Ik ben in therapie gegaan bij instanties veel gesprekken gehad die helaas door overheidsbezuiniging zijn gestopt. Inmiddels wel met veel moeite weer opgepakt worden maar door de behandeling heen en gesprekken ben ik dingen gaan voelen. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan het is onbekend ik voel dingen die ik niet begrijp.
Wat ik wel weet is dat ik iets mis in mijn leven. Dit is voor mij een belangrijk punt wat ik graag wil hebben en ervaren ik ben opzoek naar een “moederfiguur”. Iemand waarbij ik mijzelf kan zijn, mij omarmt, knuffelt, steunt en helpt. Iemand die mij de normen en waarden leert die je als kind hoort mee te krijgen, mij kan corrigeren als er iets fout gaat en die laat zien dat lichamelijk contact niet altijd negatief is. Ik ben opzoek naar een plek waar ik kan komen en tijd kan doorbrengen en die ook leuke dingen met mij wil doen en mij kan laten voelen en zien hoe het is om een moeder te hebben en mij accepteert voor wie ik ben en mij niet in de steek laat.
Ik ben iemand die volwassen is (35) maar nog steeds draait in de wereld waarin ik leefde toen ik 6 was. Ik voel mij niet volwassen en ik wil ook graag nog eens kind kunnen zijn om te ervaren hoe het is. Ik wil daaruit opgroeien zodat ik op een dag ook voor andere mensen iets kan betekenen.Ik ben loyaal aan de mensen die voor mij veel beteken, zal mensen niet in de steek laten en ik vind het ook fijn en belangrijk om voor andere betekenis te hebben. Ik zal eerst aan mijzelf moeten werken voor ik dit kan realiseren. Hierbij heb ik de hulp nodig van een vrouw (liefst tussen de 40-60 in/omgeving Zoetermeer) die voor mij een “pleegmoeder “wil zijn.
Door vele obstakels in mijn leven kom ik nu op een punt dat mijn wegen doodlopen en ik ten einde raad ben.
Jaren lang heb ik geleefd in een wereld die ik dacht dat echt was. Ik werd hierheen gejaagd door omstandigheden die op jonge leeftijd plaatsvonden en ben hier vanaf klein kinds af aan gaan “wonen”. Het voelde daar fijn ik was omringd door de dingen die voor mij fijn voelde, de dingen die ik wilde hebben en ben er achter gekomen wat ik had moeten hebben maar niet heb gehad.
Mijn leven was zonder tijdsbesef in mijn eigen wereld terwijl in de echte heel veel voorbij ging. In de echte wereld leefde ik op een automatische piloot en deed wat er verwacht werd zonder een eigen mening of gevoel. Ik voelde geen liefde, emoties en vreugde was mij onbekend. Mijn heil in de echte wereld zocht ik in de muziek en mijn hobby’s.
Mijn wereld werd op een gegeven moment ook werkelijkheid door een gameverslaving ik belandde in een wereld waar ik “alles” had. Het klinkt raar maar ik voelde me gelukkig in het spel, ik had “vrienden”, ik ging met iedereen om zat bijna 24/7 op de chat. Ook toen was de automatische piloot er om te zorgen dat ik buiten deze wereld in de echte mijn verplichtingen deed en daarna direct weer te gamen om in mijn wereld te mogen zijn waardoor ik niet tot nauwelijks rust kreeg. Ook in deze periode ging de echte wereld door. De chat raakte leeg mensen gingen weg en bleef ik alleen achter.
Door omstandigheden en wegvallen van de enige dierbaren in mijn echte leven stond de wereld op zijn kop. Het was ineens of ik op een vreemde planeet was beland in een wereld die nieuw was en nog steeds onbekend is.
Ik heb in mijn gehele leven ervaring met dat mensen mij “verlaten”. Na mijn school periode was ik gameverslaafd en kwam in de arbeidsmarkt niet aan een baan. Na vele sollicitaties en de vele afwijzingen ben ik via het UWV terecht gekomen bij een lieve jobcoach. Deze persoon zag dat er iets mis was en gaf me een zet die ik nodig had en stuurde me naar mijn lieve huisarts die mij heeft doorverwezen en zelf mij zorg aanbied die ik nodig heb.Ik ben in therapie gegaan bij instanties veel gesprekken gehad die helaas door overheidsbezuiniging zijn gestopt. Inmiddels wel met veel moeite weer opgepakt worden maar door de behandeling heen en gesprekken ben ik dingen gaan voelen. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan het is onbekend ik voel dingen die ik niet begrijp.
Wat ik wel weet is dat ik iets mis in mijn leven. Dit is voor mij een belangrijk punt wat ik graag wil hebben en ervaren ik ben opzoek naar een “moederfiguur”. Iemand waarbij ik mijzelf kan zijn, mij omarmt, knuffelt, steunt en helpt. Iemand die mij de normen en waarden leert die je als kind hoort mee te krijgen, mij kan corrigeren als er iets fout gaat en die laat zien dat lichamelijk contact niet altijd negatief is. Ik ben opzoek naar een plek waar ik kan komen en tijd kan doorbrengen en die ook leuke dingen met mij wil doen en mij kan laten voelen en zien hoe het is om een moeder te hebben en mij accepteert voor wie ik ben en mij niet in de steek laat.
Ik ben iemand die volwassen is (35) maar nog steeds draait in de wereld waarin ik leefde toen ik 6 was. Ik voel mij niet volwassen en ik wil ook graag nog eens kind kunnen zijn om te ervaren hoe het is. Ik wil daaruit opgroeien zodat ik op een dag ook voor andere mensen iets kan betekenen.Ik ben loyaal aan de mensen die voor mij veel beteken, zal mensen niet in de steek laten en ik vind het ook fijn en belangrijk om voor andere betekenis te hebben. Ik zal eerst aan mijzelf moeten werken voor ik dit kan realiseren. Hierbij heb ik de hulp nodig van een vrouw (liefst tussen de 40-60 in/omgeving Zoetermeer) die voor mij een “pleegmoeder “wil zijn.
zondag 24 juli 2016 om 21:06
Hoi Allison,
Jouw wens is heel herkenbaar voor mij. Ik ben een 32 jarige vrouw en altijd al op zoek naar een moederfiguur geweest. Ik ben hier heel erg mee op mijn plaat gegaan... Want het nadeel van een moeder-kind relatie is dat het een ongelijkwaardige relatie is. En de meeste gezonde volwassenen willen geen ongelijkwaardige relatie. Ik heb een paar moederfiguren getroffen die mij nog verder hebben beschadigd. Zij werden redder figuren. Hierdoor werden mijn psychische klachten alleen maar groter. Ze belemmerden mijn groei. Inmiddels heb ik door deze ervaringen geleerd dat het niet meer kan. Ik ga nooit meer een moederfiguur vinden. Maar dankzij therapie heb ik wel onderzocht wat ik nodig heb en hoe ik dat op een gezonde manier kan vinden. Zo heb ik een vriendin die tien jaar ouder is en af en toe even over mij moedert, maar ook onmiddelijk weer in de gelijkwaardige rol gaat zitten. Deze vriendschap blijft heel gelijkwaardig en het gebeurt ook dat ik even voor haar moet 'zorgen'.
Mijj advies aan jou zou dan ook zijn om niet op zoek te gaan naar een moederfiguur maar naar een vriendin met moederlijke kwaliteiten. Maar zorg ervoor dat je niet in een kindrol komt. Houd de vriendschap gelijkwaardig! Mijn vriendinnen staam altijd voor me klaar. Maar soms kan het even niet. Dat is het leven.
Daarnaast heb ik door therapie ook geleerd hoe ik mezelf wat moederliefde kan geven...
Heel veel succes met jouw zoektocht!
Jouw wens is heel herkenbaar voor mij. Ik ben een 32 jarige vrouw en altijd al op zoek naar een moederfiguur geweest. Ik ben hier heel erg mee op mijn plaat gegaan... Want het nadeel van een moeder-kind relatie is dat het een ongelijkwaardige relatie is. En de meeste gezonde volwassenen willen geen ongelijkwaardige relatie. Ik heb een paar moederfiguren getroffen die mij nog verder hebben beschadigd. Zij werden redder figuren. Hierdoor werden mijn psychische klachten alleen maar groter. Ze belemmerden mijn groei. Inmiddels heb ik door deze ervaringen geleerd dat het niet meer kan. Ik ga nooit meer een moederfiguur vinden. Maar dankzij therapie heb ik wel onderzocht wat ik nodig heb en hoe ik dat op een gezonde manier kan vinden. Zo heb ik een vriendin die tien jaar ouder is en af en toe even over mij moedert, maar ook onmiddelijk weer in de gelijkwaardige rol gaat zitten. Deze vriendschap blijft heel gelijkwaardig en het gebeurt ook dat ik even voor haar moet 'zorgen'.
Mijj advies aan jou zou dan ook zijn om niet op zoek te gaan naar een moederfiguur maar naar een vriendin met moederlijke kwaliteiten. Maar zorg ervoor dat je niet in een kindrol komt. Houd de vriendschap gelijkwaardig! Mijn vriendinnen staam altijd voor me klaar. Maar soms kan het even niet. Dat is het leven.
Daarnaast heb ik door therapie ook geleerd hoe ik mezelf wat moederliefde kan geven...
Heel veel succes met jouw zoektocht!
Niet mokken, maar knokken!
dinsdag 31 juli 2018 om 23:41
Hoi @Allisson,
Je verhaal is erg herkenbaar en wat iedereen hierover zegt is begrijpelijk en kan ik me hier en daar zeker in vinden. Het is al lang geleden ben benieuwd hoe het met je zoektocht is gegaan?
Je verhaal is herkenbaar omdat ik zelf ook een zeer traumatisch jeugd heb gehad. Ik heb zelf wel een goede ervaring die ik kort kan delen. Ik zocht ook via internet maar dat lukte niet. Ik staakte de zoektocht en concludeerde dat dit niet voor mij was weggelegd. Ik raakte vele jaren later toevallig bevriend met een vrouw die een stuk ouder dan ik was. En soms neemt zij een soort moederrol op zich, al zorg ik natuurlijk ook voor haar. We zorgen eigenlijk voor elkaar en ik noem haar een soort van mijn thuis en ik ben een beetje haar thuis, denk ik? Zij is de persoon waar ik de koelkast kan leeg plunderen. Zij zegt dat het gelijkwaardig is en ik twijfel daar soms wel aan, maar we kunnen het er altijd over hebben. Nu ze ouder en kwetsbaarder word krijg ik ook een soort (natuurlijke?) instinct om voor haar te zorgen op een ander nivo. Bijna zoals bij kinderen, het is haar broosheid die me zo raakt. Het heeft mij een hoop heling gegeven en me daardoor geleerd, door te kijken hoe zij soms tegen mij deed, meer een moeder voor mezelf te worden. Het is een pijnlijk en bijzonder proces en het kost een hoop tijd van geduld, mezelf geruststellen en leren troosten. Ook in therapie heb ik een mooi proces, en nog steeds, daarin doorlopen. Het moraal van mijn verhaal is aan jou en iedereen die dezelfde wens heeft en dit leest, de hoop niet te verliezen. Het universum is groots en raadselachtig en soms komt er iemand op je pad die iets voor je daarin kan betekenen. Ik wens je veel moed en wijsheid toe. Heb vertrouwen, vooral in jezelf en je eigen kracht.
Celina
Je verhaal is erg herkenbaar en wat iedereen hierover zegt is begrijpelijk en kan ik me hier en daar zeker in vinden. Het is al lang geleden ben benieuwd hoe het met je zoektocht is gegaan?
Je verhaal is herkenbaar omdat ik zelf ook een zeer traumatisch jeugd heb gehad. Ik heb zelf wel een goede ervaring die ik kort kan delen. Ik zocht ook via internet maar dat lukte niet. Ik staakte de zoektocht en concludeerde dat dit niet voor mij was weggelegd. Ik raakte vele jaren later toevallig bevriend met een vrouw die een stuk ouder dan ik was. En soms neemt zij een soort moederrol op zich, al zorg ik natuurlijk ook voor haar. We zorgen eigenlijk voor elkaar en ik noem haar een soort van mijn thuis en ik ben een beetje haar thuis, denk ik? Zij is de persoon waar ik de koelkast kan leeg plunderen. Zij zegt dat het gelijkwaardig is en ik twijfel daar soms wel aan, maar we kunnen het er altijd over hebben. Nu ze ouder en kwetsbaarder word krijg ik ook een soort (natuurlijke?) instinct om voor haar te zorgen op een ander nivo. Bijna zoals bij kinderen, het is haar broosheid die me zo raakt. Het heeft mij een hoop heling gegeven en me daardoor geleerd, door te kijken hoe zij soms tegen mij deed, meer een moeder voor mezelf te worden. Het is een pijnlijk en bijzonder proces en het kost een hoop tijd van geduld, mezelf geruststellen en leren troosten. Ook in therapie heb ik een mooi proces, en nog steeds, daarin doorlopen. Het moraal van mijn verhaal is aan jou en iedereen die dezelfde wens heeft en dit leest, de hoop niet te verliezen. Het universum is groots en raadselachtig en soms komt er iemand op je pad die iets voor je daarin kan betekenen. Ik wens je veel moed en wijsheid toe. Heb vertrouwen, vooral in jezelf en je eigen kracht.
Celina
dinsdag 31 juli 2018 om 23:49
Ik heb nog een aanvulling. Met dit proces kwam ook de pijn naar boven van nooit een moeder gehad te hebben. En dat doorleven is nog steeds een erg pijnlijk proces voor mij. Daar zit mijn grootste kwetsbaarheid. Maar dat het er, soms, mag zijn en ik het, soms, kan verdragen is al een hele hoop winst.
Misschien dat jij dit antwoord niet meer leest haha. Maar wie weet is er iemand anders die iets vind in mijn reactie.
Misschien dat jij dit antwoord niet meer leest haha. Maar wie weet is er iemand anders die iets vind in mijn reactie.
woensdag 1 augustus 2018 om 00:07
Sorry laatste reactie. Ik heb wel een haptonoom, die heel waardevol was in dit proces. Zij heeft me geleerd om me te kunnen verbinden aan mezelf . Vergoed vanuit de zorgverzekering voor alternatieve geneeswijzen (Delta Lloyd vergoed tot 1000 euro per jaar. Max 50 euro per consult, mijn haptonoom was zo aardig om me te matsen en 50 euro per consult te declareren). Succes!
