Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Angst/paniekstoornis en coronacrisis en elke dag aanvallen
zondag 17 mei 2020 om 00:41
Met hunkeren naar liefde van je ouders en je zus word je niet beter, dat is je helaas wel gebleken.
Je hebt er veel meer aan om te leren accepteren dat je ptss hebt en hoe je daar beter mee om kunt gaan.
Als ik jou was, verbrak ik het contact met je ouders en je zus wel, hoe moeilijk ook; ze maken jouw leven alleen maar moeilijker en zwaarder.
Focus op de mensen die wel van je houden!
Leren accepteren is moeilijk, maar het kán. Ik heb het zelf ondervonden en het gaat sindsdien beter met me. Ik had een psychotherapeut via de psychiater in het ziekenhuis.
Je hebt er veel meer aan om te leren accepteren dat je ptss hebt en hoe je daar beter mee om kunt gaan.
Als ik jou was, verbrak ik het contact met je ouders en je zus wel, hoe moeilijk ook; ze maken jouw leven alleen maar moeilijker en zwaarder.
Focus op de mensen die wel van je houden!
Leren accepteren is moeilijk, maar het kán. Ik heb het zelf ondervonden en het gaat sindsdien beter met me. Ik had een psychotherapeut via de psychiater in het ziekenhuis.
zondag 17 mei 2020 om 01:01
Jammer dat je zo geobsedeerd lijkt door je ouders en zus. Dat je zo je leven laat regeren door hun, zelfs door wat zij op sociale media over je schrijven (wat ontzettend kinderachtig is overigens)
Ik weet hoe het is om erkenning en liefde te willen van degene die je juist afwijzen en affakkelen. Maar er moet wel een keer een grens bereikt zijn.
Je schrijft nauwelijks iets over je man en kinderen. Wil je niet liever in hun investeren i.p.v. je letterlijk ziek en suïcidaal te laten maken door je ouders?
Ik weet hoe het is om erkenning en liefde te willen van degene die je juist afwijzen en affakkelen. Maar er moet wel een keer een grens bereikt zijn.
Je schrijft nauwelijks iets over je man en kinderen. Wil je niet liever in hun investeren i.p.v. je letterlijk ziek en suïcidaal te laten maken door je ouders?
anoniem_6666bc6591591 wijzigde dit bericht op 17-05-2020 01:02
0.30% gewijzigd
zondag 17 mei 2020 om 01:02
Kan je telefonisch of per mail contact opnemen met je hulpverlener? Je komt op mij over alsof je er helemaal doorheen zit. EMDR kan dan niet, maar er zijn vast andere mogelijkheden om jou nu te ondersteunen. Laat dit lezen aan je behandelaar. Neem iig contact op met je huisarts!
Duurt alles te lang en wil je je ei kwijt, dan kan je ook gebruik maken van onderstaande website.
https://www.deluisterlijn.nl
Sterkte
Duurt alles te lang en wil je je ei kwijt, dan kan je ook gebruik maken van onderstaande website.
https://www.deluisterlijn.nl
Sterkte
zondag 17 mei 2020 om 06:36
Het klinkt alsof je ouders zelf ook ziek zijn en ook alle redelijkheid voorbij zijn.
Ik zou als ik jou was daar van uitgaan en juist om die reden niet meer in gesprek/discussie met ze gaan. Als je ouders met een psychische aandoening kampen waar ze geen hulp/therapie voor krijgen, word het lastig om tot ze door te dringen.
Hoe moeilijk het ook mag zijn, laat het los. Wat je aan het doen bent voed jouw paniekaanvallen en daarnaast voedt je de psychische aandoening van je ouders ook. Want ze kicken hierop, daarom sturen ze al die nare berichten. Laat het gewoon gaan.
Ik zou als ik jou was daar van uitgaan en juist om die reden niet meer in gesprek/discussie met ze gaan. Als je ouders met een psychische aandoening kampen waar ze geen hulp/therapie voor krijgen, word het lastig om tot ze door te dringen.
Hoe moeilijk het ook mag zijn, laat het los. Wat je aan het doen bent voed jouw paniekaanvallen en daarnaast voedt je de psychische aandoening van je ouders ook. Want ze kicken hierop, daarom sturen ze al die nare berichten. Laat het gewoon gaan.
zondag 17 mei 2020 om 07:34
Dus het gaat bij jou thuis goed en ook met je kinderen maar je doet ondertussen wel een zelfmoordpoging, ligt dagen in bed en je grootste zorg is om je ouders en zus te overtuigen dat er wel degelijk iets met je aan de hand is.
Ik weet niet of je zo stellig kan beweren dat je gezin prima functioneert, het lijkt me behoorlijk zwaar voor pubers om een moeder te hebben die met name bezig is met haar eigen strijd. Ik snap dat je geen keuze hebt maar ik snap ook wel een beetje de kant van je zus en je ouders. Zij kijken naar je kinderen en naar jou en constateren dat jij, als verantwoordelijke voor je kinderen, daar niet, of veel te weinig, mee bezig bent.
Je bent 46 jaar en in één opzicht hebben je ouders en zus gelijk, wordt volwassen. Jij wil iets van ze wat ze je niet willen geven (om wat voor reden dan ook) en jij blijft er maar energie in storten die je waarschijnlijk beter kan besteden om te accepteren dat dit niet gaat gebeuren. Ik wil je problemen niet bagatelliseren en geloof me, ik weet alles van het pijnlijke van afwijzing door ouders, maar je kan daar je leven niet mee vullen. Psychologen doen nu ook spreekuur met facetimen en ik zou toch even zoeken of je iemand kan vinden die je hiermee helpt voorlopig. Sterkte, het klinkt als een zooitje.
Ik weet niet of je zo stellig kan beweren dat je gezin prima functioneert, het lijkt me behoorlijk zwaar voor pubers om een moeder te hebben die met name bezig is met haar eigen strijd. Ik snap dat je geen keuze hebt maar ik snap ook wel een beetje de kant van je zus en je ouders. Zij kijken naar je kinderen en naar jou en constateren dat jij, als verantwoordelijke voor je kinderen, daar niet, of veel te weinig, mee bezig bent.
Je bent 46 jaar en in één opzicht hebben je ouders en zus gelijk, wordt volwassen. Jij wil iets van ze wat ze je niet willen geven (om wat voor reden dan ook) en jij blijft er maar energie in storten die je waarschijnlijk beter kan besteden om te accepteren dat dit niet gaat gebeuren. Ik wil je problemen niet bagatelliseren en geloof me, ik weet alles van het pijnlijke van afwijzing door ouders, maar je kan daar je leven niet mee vullen. Psychologen doen nu ook spreekuur met facetimen en ik zou toch even zoeken of je iemand kan vinden die je hiermee helpt voorlopig. Sterkte, het klinkt als een zooitje.
zondag 17 mei 2020 om 07:51
Hi, ik ben net zo oud als jij en heb een complexe posttraumatische stressstoornis. Zoals de wereld nu in elkaar zit, dat is niet zo geschikt voor mensen zoals wij. Maar het is wel waar we het mee zullen moeten doen.
Bij een ptss ben je niet ziek. Het is wat er gebeurt als je als ´normaal´ mens in een abnormale situatie terechtkomt die te heftig is om in één keer goed te verwerken. Dus in die zin kun je rustig ademhalen, je bent prima gezond. Als je corona krijgt ben je met je 46 jaar en slanke lichaam in meer dan 98% van de gevallen zo weer boven jan.
Een ptss geeft wel extra uitdagingen in je dagelijkse bestaan. Zijn er dingen waarvan je weet dat ze je rust geven en weer in balans brengen? Ik ga ervan uit dat die in therapie wel aan bod zijn gekomen. Misschien heb je nog werkmappen liggen met wat theorie erin? Ik heb die van mij voor het eerst in bijna tien jaar weer eens opengeslagen en dat voelde net als fietsen, je verleert die kennis niet, alles zit nog ergens in je hoofd.
Alles dat intensief gebruik maakt van je zintuigen helpt om je in het hier en nu te houden. Niet al die dingen zijn constructief en lekker bruikbaar, dus je moet er met zorg naar kijken. Voor mij werken wandelen in de natuur, planten verzorgen, met een poes knuffelen, schoonmaken (soms stevig schrobben, soms rustig maar met sop dat extra lekker ruikt) en een bewerkelijk recept klaarmaken als ik al te ver uit mijn balans ben. Wanneer ik het aan zie komen dan kan ik het bijsturen door mezelf een paar uur naar de badkamer te sturen om in alle rust langzaam voor mijn lichaam te zorgen (wenkbrauwen bijwerken, masker in mijn haren en op mijn gezicht, mijn lijf en voeten scrubben; echt ieder stukje moet dan liefdevol verzorgd en tot rust worden gebracht) of het plannen van een weekmenu met uitgebreide salades en daar de boodschappen voor doen (liefdevol voor de binnenkant zorgen).
Nu de contactberoepen weer opstarten kan je morgen ook aan de slag met het maken van een afspraak voor therapie. Als emdr niet lukt op korte termijn is er misschien wel een ander soort therapeut beschikbaar. Als er steeds weer nieuwe nare situaties ontstaan met je ouders dan is het misschien ook wel fijn om iets anders (naast de emdr) te doen.
Veel sterkte de komende tijd.
Bij een ptss ben je niet ziek. Het is wat er gebeurt als je als ´normaal´ mens in een abnormale situatie terechtkomt die te heftig is om in één keer goed te verwerken. Dus in die zin kun je rustig ademhalen, je bent prima gezond. Als je corona krijgt ben je met je 46 jaar en slanke lichaam in meer dan 98% van de gevallen zo weer boven jan.
Een ptss geeft wel extra uitdagingen in je dagelijkse bestaan. Zijn er dingen waarvan je weet dat ze je rust geven en weer in balans brengen? Ik ga ervan uit dat die in therapie wel aan bod zijn gekomen. Misschien heb je nog werkmappen liggen met wat theorie erin? Ik heb die van mij voor het eerst in bijna tien jaar weer eens opengeslagen en dat voelde net als fietsen, je verleert die kennis niet, alles zit nog ergens in je hoofd.
Alles dat intensief gebruik maakt van je zintuigen helpt om je in het hier en nu te houden. Niet al die dingen zijn constructief en lekker bruikbaar, dus je moet er met zorg naar kijken. Voor mij werken wandelen in de natuur, planten verzorgen, met een poes knuffelen, schoonmaken (soms stevig schrobben, soms rustig maar met sop dat extra lekker ruikt) en een bewerkelijk recept klaarmaken als ik al te ver uit mijn balans ben. Wanneer ik het aan zie komen dan kan ik het bijsturen door mezelf een paar uur naar de badkamer te sturen om in alle rust langzaam voor mijn lichaam te zorgen (wenkbrauwen bijwerken, masker in mijn haren en op mijn gezicht, mijn lijf en voeten scrubben; echt ieder stukje moet dan liefdevol verzorgd en tot rust worden gebracht) of het plannen van een weekmenu met uitgebreide salades en daar de boodschappen voor doen (liefdevol voor de binnenkant zorgen).
Nu de contactberoepen weer opstarten kan je morgen ook aan de slag met het maken van een afspraak voor therapie. Als emdr niet lukt op korte termijn is er misschien wel een ander soort therapeut beschikbaar. Als er steeds weer nieuwe nare situaties ontstaan met je ouders dan is het misschien ook wel fijn om iets anders (naast de emdr) te doen.
Veel sterkte de komende tijd.
zondag 17 mei 2020 om 07:54
Je bent 46 en hebt een eigen gezin. In praktisch opzicht zou je onafhankelijk van je ouders moeten (kunnen) zijn en emotioneel moet dat ook kunnen. Dat lijkt me verstandig om aan te gaan werken, want je probeert uit alle macht om erkenning te krijgen van je ouders en dat gaat niet gebeuren. Heb je hier al therapie voor gehad? Want dat lijkt me een noodzakelijke stap om stabieler te worden. Helemaal niet leuk natuurlijk, maar de interactie werkt op jou duidelijk heel destructief, als je suïcidaal van wordt.
Overigens las ik hier op het forum dat sommige therapeuten emdr wel via videobellen aanbieden, dus wellicht kun je daar ook naar zoeken
Overigens las ik hier op het forum dat sommige therapeuten emdr wel via videobellen aanbieden, dus wellicht kun je daar ook naar zoeken
zondag 17 mei 2020 om 08:47
Het moet ontzettend traumatiserend voor je kinderen zijn geweest om te weten dat hun moeder zichzelf van het leven wilde beroven om zo de ultieme wraak op haar eigen ouders te plegen.
Wat zullen die arme kinderen zich ontzettend weinig waard gevoelt hebben toen bleek dat hun moeder het straffen van haar ouders boven een leven met haar gezin verkoos.
Ik denk daarbij ook dat je je ouders ook alleen maar verder van je afgeduwd hebt met deze actie. Ik hoop van harte dat je professionele hulp gaat zoeken. Misschien zelfs een opname. Hopelijk kun je leren om je bezig te gaan houden met je eigen leven i.p.v obsessief bezig te blijven met een leven dat je achter je moet gaan laten.
Wat zullen die arme kinderen zich ontzettend weinig waard gevoelt hebben toen bleek dat hun moeder het straffen van haar ouders boven een leven met haar gezin verkoos.
Ik denk daarbij ook dat je je ouders ook alleen maar verder van je afgeduwd hebt met deze actie. Ik hoop van harte dat je professionele hulp gaat zoeken. Misschien zelfs een opname. Hopelijk kun je leren om je bezig te gaan houden met je eigen leven i.p.v obsessief bezig te blijven met een leven dat je achter je moet gaan laten.
zondag 17 mei 2020 om 10:20
Dit, woord voor woord. Zeg ik als iemand met een verstoorde band met een overleden moeder én voormalig ptss-patiënt naar aanleiding van een andere traumatische gebeurtenis. Ik respecteer jouw pijn en verdriet, maar niet je keuzes.Geronimo2 schreef: ↑17-05-2020 07:34Dus het gaat bij jou thuis goed en ook met je kinderen maar je doet ondertussen wel een zelfmoordpoging, ligt dagen in bed en je grootste zorg is om je ouders en zus te overtuigen dat er wel degelijk iets met je aan de hand is.
Ik weet niet of je zo stellig kan beweren dat je gezin prima functioneert, het lijkt me behoorlijk zwaar voor pubers om een moeder te hebben die met name bezig is met haar eigen strijd. Ik snap dat je geen keuze hebt maar ik snap ook wel een beetje de kant van je zus en je ouders. Zij kijken naar je kinderen en naar jou en constateren dat jij, als verantwoordelijke voor je kinderen, daar niet, of veel te weinig, mee bezig bent.
Je bent 46 jaar en in één opzicht hebben je ouders en zus gelijk, wordt volwassen. Jij wil iets van ze wat ze je niet willen geven (om wat voor reden dan ook) en jij blijft er maar energie in storten die je waarschijnlijk beter kan besteden om te accepteren dat dit niet gaat gebeuren. Ik wil je problemen niet bagatelliseren en geloof me, ik weet alles van het pijnlijke van afwijzing door ouders, maar je kan daar je leven niet mee vullen. Psychologen doen nu ook spreekuur met facetimen en ik zou toch even zoeken of je iemand kan vinden die je hiermee helpt voorlopig. Sterkte, het klinkt als een zooitje.
Zolang jij je vroegere gezin boven je huidige gezin stelt (en dat doe je) zul je niet uit deze problematiek bevrijd raken. En zul je niet kunnen beweren dat het met je eigen gezin 'goed' gaat. Je zadelt je man en kinderen op met jouw trauma's, en dat kan echt niet.
Ik zou als ik jou was achter andere/betere hulpverlening aan gaan.
zondag 17 mei 2020 om 10:42
Griebus67 schreef: ↑17-05-2020 10:20Dit, woord voor woord. Zeg ik als iemand met een verstoorde band met een overleden moeder én voormalig ptss-patiënt naar aanleiding van een andere traumatische gebeurtenis. Ik respecteer jouw pijn en verdriet, maar niet je keuzes.
Zolang jij je vroegere gezin boven je huidige gezin stelt (en dat doe je) zul je niet uit deze problematiek bevrijd raken. En zul je niet kunnen beweren dat het met je eigen gezin 'goed' gaat. Je zadelt je man en kinderen op met jouw trauma's, en dat kan echt niet.
Ik zou als ik jou was achter andere/betere hulpverlening aan gaan.
Ja dit!
anoniem_6666bc6591591 wijzigde dit bericht op 18-05-2020 07:26
38.83% gewijzigd
zondag 17 mei 2020 om 23:17
Een heftig bericht. Ik hoop dat het inmiddels wat beter met je gaat. Goed dat je dit hier deelt in plaats van er alleen mee blijft zitten. Zoals anderen ook zeggen: deel dit bericht aan je huisarts of aan je hulpverlener of www.113.nl (24u per dag bereikbaar via chat of telefoon) of crisisdienst.
Ik zou ook aanraden om het contact met je ouders en zus te verbreken en je vooral nu op je eigen herstel te richten. Het is niet gezond als ze jou steeds maar weer afbreken en het contact enkel pijn doet. Op zijn minst zou ik een break nemen van het contact en je aanraden het boek "Breken met je ouders" te lezen. Daar staan veel verhalen in van mensen die het contact met hun ouders hebben verbroken omdat het contact gewoon niet meer ging en het te pijnlijk was.
Ik heb zelf ook PTSS, oa doordat mijn vader zelfmoord heeft gepleegd... Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het een afschuwelijke inpact heeft op dierbaren (in het gezin). Er bestaat hele goede hulp in Nederland. Probeer de hulp te krijgen die je nodig hebt en verdient, ik weet zeker dat er mensen zijn die veel om je geven. Probeer om te gaan met mensen die mild, liefdevol en begripvol voor je zijn en verbreek (tijdelijk) contact met mensen die alleen maar bestraffend en respectloos tegen je doen. Je hebt het al zwaar genoeg met PTSS en een angststoornis, dan kan je het er niet ook nog bij hebben dat mensen je zo lelijk naar beneden halen, je eigen familie nog wel. Veel sterkte!
Ik zou ook aanraden om het contact met je ouders en zus te verbreken en je vooral nu op je eigen herstel te richten. Het is niet gezond als ze jou steeds maar weer afbreken en het contact enkel pijn doet. Op zijn minst zou ik een break nemen van het contact en je aanraden het boek "Breken met je ouders" te lezen. Daar staan veel verhalen in van mensen die het contact met hun ouders hebben verbroken omdat het contact gewoon niet meer ging en het te pijnlijk was.
Ik heb zelf ook PTSS, oa doordat mijn vader zelfmoord heeft gepleegd... Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het een afschuwelijke inpact heeft op dierbaren (in het gezin). Er bestaat hele goede hulp in Nederland. Probeer de hulp te krijgen die je nodig hebt en verdient, ik weet zeker dat er mensen zijn die veel om je geven. Probeer om te gaan met mensen die mild, liefdevol en begripvol voor je zijn en verbreek (tijdelijk) contact met mensen die alleen maar bestraffend en respectloos tegen je doen. Je hebt het al zwaar genoeg met PTSS en een angststoornis, dan kan je het er niet ook nog bij hebben dat mensen je zo lelijk naar beneden halen, je eigen familie nog wel. Veel sterkte!
maandag 18 mei 2020 om 08:03
het is ook niet nodig om TO een trap na te geven.Pindakaasjes schreef: ↑17-05-2020 08:47Het moet ontzettend traumatiserend voor je kinderen zijn geweest om te weten dat hun moeder zichzelf van het leven wilde beroven om zo de ultieme wraak op haar eigen ouders te plegen.
Wat zullen die arme kinderen zich ontzettend weinig waard gevoelt hebben toen bleek dat hun moeder het straffen van haar ouders boven een leven met haar gezin verkoos.
Ik denk daarbij ook dat je je ouders ook alleen maar verder van je afgeduwd hebt met deze actie. Ik hoop van harte dat je professionele hulp gaat zoeken. Misschien zelfs een opname. Hopelijk kun je leren om je bezig te gaan houden met je eigen leven i.p.v obsessief bezig te blijven met een leven dat je achter je moet gaan laten.
mensen die met psychische klachten en depressie kampen denken nu eenmaal niet rationeel. ik denk niet dat ze bewust haar kinderen heeft willen kwetsen.
maandag 18 mei 2020 om 08:16
To, je hebt kinderen. Richt je op hen ipv op je gezin van herkomst.
Laat je gezin van herkomst voor wat het is op deze leeftijd en in deze situatie. Probeer de liefde te vinden in je eigen gezin.
Daarnaast klinkt als je dit zo schrijft het als echt een heftige extreme situatie, misschien is opname dan nu tijdelijk wel het beste voor jou en je gezin..
Laat je gezin van herkomst voor wat het is op deze leeftijd en in deze situatie. Probeer de liefde te vinden in je eigen gezin.
Daarnaast klinkt als je dit zo schrijft het als echt een heftige extreme situatie, misschien is opname dan nu tijdelijk wel het beste voor jou en je gezin..
maandag 18 mei 2020 om 08:38
Ik lees het niet als een trap na, maar als een poging om TO wakker te schudden. Want wat pindakaasjes schrijft, is natuurlijk wel waar: je zadelt je eigen gezin met een enorm trauma op.FlowerBomb19 schreef: ↑18-05-2020 08:03het is ook niet nodig om TO een trap na te geven.
mensen die met psychische klachten en depressie kampen denken nu eenmaal niet rationeel. ik denk niet dat ze bewust haar kinderen heeft willen kwetsen.
maandag 18 mei 2020 om 08:48
Inderdaad. Ik bedoelde het absoluut niet als een trap na.
Je doet je gezin echt heel wat aan op deze manier. Dat is niet te onderschatten kan ik uit ervaring zeggen.
zondag 24 mei 2020 om 07:42
FlowerBomb19 schreef: ↑18-05-2020 08:03het is ook niet nodig om TO een trap na te geven.
mensen die met psychische klachten en depressie kampen denken nu eenmaal niet rationeel. ik denk niet dat ze bewust haar kinderen heeft willen kwetsen.
TO heeft niet door hoe groot haar negatieve invloed is op zowel haar eigen kinderen als haar familie. Lijkt me handig als ze daar wél naar kijkt ipv in een ziekelijk beeld te blijven hangen.
zondag 24 mei 2020 om 08:31
Dat wilde ik net zeggen.. je komt niet heel vriendelijk over in sommige topics.Pindakaasjes schreef: ↑24-05-2020 08:15Jammer dat TO zich zit op te winden op andere topics, en hier niks meer laat weten.
Ik lees ook wel wat tegenstrijdigheden.
Beetje vaag...
zondag 24 mei 2020 om 08:38
Beetje agressief zelfs. Maar ik vind het vooral vreemd dat ze het nu heeft over haar werk buitenshuis, terwijl ze een week geleden nog schreef dat ze sinds de crisis thuis zit.
En het niet contact hebben met haar ouders en familie, is nu vanwege Corona?
Toch wel een heel ander verhaal.
