Bah, bah, bah, iedereen is er straks klaar mee! Deel 4

fashionvictim schreef: ↑

12-04-2021 13:18

Hee mopperaars,

Ik kom ook weer eens om de hoek kijken. Ik lees heel sporadisch nog mee, maar ik was inmiddels mijn eigen geklaag ook wel zat, dus ik heb even een break van dit topic genomen. Maar jullie hebben aardig doorgefulmineerd, zag ik.

Zal ik alvast een nieuw deel voor jullie openen?

Ja, doe maar.

appelientjex schreef: ↑

12-04-2021 13:18

Spelen ze bij jullie niet buiten? Bij ons is spelen op of kijken naar schermen wel aan tijden gebonden want anders zouden ze dat gerust de hele dag doen. Gelukkig spelen ze hier wel veel buiten met buurkinderen. Of binnen met Lego is ook favoriet.
Neemt niet weg dat ik ook vaak denk: wat moeten we nu weer eens gaan doen? Het is zo verschrikkelijk saai. Je normale routine’s kan je niet meer doen. Het is dus maar een beetje aanrommelen thuis, af en toe op visite ergens, en wandelen. Voor de kids is dat beter te doen dan voor mezelf.

Het ging een hele tijd heel goed met de kinderen. Hoorde ze ook (al heel lang) niet meer over de Efteling, binnenspeeltuin of de speelgoedwinkel. Ik heb ze eens meegenomen naar de Intratuin maar daarna ook geen woord gerept over andere wensen die ze hebben. Ze leken zich er bij neergelegd te hebben, beter dan ik. Maar met dit weer lijkt ineens de stemming te zijn omgeslagen. We hebben alleen ruimte voor een trampoline dus veel buitenspelen is er niet bij. En de speeltuin gaat alleen open met goed weer. We gaan wel eens wandelen en dan nemen de kinderen de stepjes mee, maar met die kille wind en regen en sneeuw van de afgelopen week heb ik er zelf ook niet zo'n zin in.

fashionvictim schreef: ↑

12-04-2021 13:28

Hier heb ik alvast deel 5 geopend, lieve mopperaars!

coronavirus-covid-19/bah-bah-bah-wat-zi ... #p32755336

Heb mij net al gemeld

appelientjex schreef: ↑

12-04-2021 11:28

Haha! Nou die vriendin die beweert dat de maatregelen haar allemaal niet raken, was normaal gesproken een zeer actief iemand die altijd de hort op was. Ik vraag me dan nu af hoe echt zij is. Is ze dan nu helemaal zichzelf in deze rust en was haar eerdere drukbezette leven een manier om erbij te horen, of houdt ze zichzelf juist nu voor de gek?

Misschien heeft ze het licht gezien?!

In mijn omgeving iemand die die het gebrek aan sociale gezelligheid heeft gecompenseerd met al dan niet online kopen, kopen en nog eens kopen.
Zolang de bankrekening dat toelaat iig.
Internet afstruinen, tijdsloten reserveren, van hot naar her of vanuit de nieuwe luie stoel, maar het lijkt een dagtaak.

Een paar weken geleden nog volop afgeven op mijn bezoek ("mijn "arrogante" ex voor wie de regels kennelijk weer eens niet gelden") die de avondklok overtrad, slecht voorbeeld ook voor de kinderen, maar inmiddels zelf wel een bevriende winkel indook (wat toen nog niet mocht, ook niet op reservering, maar dat is iets anders, he, daar was niemand binnen verder en doe je niemand kwaad mee). Dat ex 2 uur later in de auto stapt en thuis eruit zonder iemand te zien is toch niet hetzelfde hoor.

En inmiddels wel winkel in winkel uit en de avondklok ook niet meer aanhoudt met buren en een borrel teveel op.
Maar ik geef toe: flexibel is het wel, als je op een andere "copingstrategie" kan overstappen en daar dan alsnog je plezier uit kunt halen.

En overal vertellen dat het wel meevalt met die maatregelen, nog even volhouden, positief blijven hoor, zo erg is het allemaal niet.
Maar nu iets tegenvalt, bezigheden wegvallen die tot nu toe nog af konden leiden, nu dus pas eenzelfde impact voelt als anderen al heel veel langer, ook énorm teleurgesteld en chagrijnig is, zich geen raad weet, kapotverveelt..

Ik denk dat mensen vaak pas snappen als ze zelf eea ondervinden, of juist innerlijke rust neerdaalt als ze zich ergens eenmaal bij neergelegd hebben (of uiteindelijk interesse of lol in dus maar andere bezigheden krijgen, die wél kunnen).
Is zij single?

Ik denk dat bijv nu liever niet willen/ kunnen daten met vreemden ook druk wegneemt op sommigen, dat het ff niet hoéft en niemand raar van opkijkt, dus die maatregelen ook een excuus kunnen geven voor iets waar je aan meedeed omdat er sociale druk op stond.
Je schoonouders niet hoeven te bezoeken heel fijn is als dat niet klikt, of na jaren druk druk druk eindelijk eens thuis kunt rommelen en niksen, onthaasten, een trager tempo kunt veroorloven.

Maar ook stellen die misschien al jaren nauwelijks oog voor elkaar hadden in de "ratrace" elkaar kunnen "herontdekken"

Er zullen ook echt wel mensen zijn die noodgedwongen écht fijne dingen ontdekken aan huisje boompje beestje, of bepaalde voordelen van hebben (niet in de kou op de trein wachten op weg naar kantoor en dergelijke, uur langer kunnen slapen door geen woon-werk, geconcentreerder kunnen werken, gezonder koken/ leven, geld besparen als alles dicht is, eigen huis herwaarderen of verbouwd hebben, huis en tuin opgefrist en heringericht, meer rust ervaren waar ze eerder aan voorbijliepen met hun sociale verplichtingen en eigenlijk meer iets was om "mee te doen" of "erbij te horen" en merken hoe relatief dat allemaal was met veel aandacht voor uiterlijk/ kleding/ spullen, en hun hakken hebben verruild voor comfortabele jogging en sloffen? Dat het leven niet ophoudt als je kapsel niet goed zit, je nog steeds geliefd bent bij je geliefden gewoon om wie je bent, die leaseauto niet zoveel toevoegt.

Die nu eindelijk eens toekomen aan een boek lezen of hobby, of oefeningen/dieet/uitgebreide seks, whatever, wat ze anders alleen op vakantie doen?

Nu met dit weer zit zelfs wandelen er niet in, gaat geen hond een eind fietsen, hier nu sneeuw- en hagelbuien..

We worden letterlijk en figuurlijk naar de (eigen?) binnenwereld "gedwongen" zo..
Voor huiselijk aangelegde mensen absoluut geen straf en anderen voor wie dat wel zo voelt (zoals ik voor het gedeelte meer tijd dan fijn is aan "me-time) moeten die huiselijke aanleg dus nog ontdekken om eoa reden..

appelientjex schreef: ↑

12-04-2021 13:18

Spelen ze bij jullie niet buiten? Bij ons is spelen op of kijken naar schermen wel aan tijden gebonden want anders zouden ze dat gerust de hele dag doen. Gelukkig spelen ze hier wel veel buiten met buurkinderen. Of binnen met Lego is ook favoriet.
Neemt niet weg dat ik ook vaak denk: wat moeten we nu weer eens gaan doen? Het is zo verschrikkelijk saai. Je normale routine’s kan je niet meer doen. Het is dus maar een beetje aanrommelen thuis, af en toe op visite ergens, en wandelen. Voor de kids is dat beter te doen dan voor mezelf.

Nee helaas. Ze zijn erg moeilijk naar buiten te krijgen. Ook geen vriendjes in de buurt. Hier is schermtijd ook aan regels gebonden, maar soms denk ik, laat maar.

Ik kan ook heel huiselijk zijn Suzy, vind het heerlijk om te lezen, aan te rommelen, huis en tuin leuk in te richten, spelletje te doen of goede serie te kijken. Maar het verschil is dat ik dat nu MOET, ik heb geen keuze. Ik mag behalve wandelen niks anders buiten doen. Vriendinnen zie ik een stuk minder, dat mis ik enorm. Plus de stress dat je niks kunt plannen omdat je continue rekening moet houden met maatregelen. Ik merk dat die onzekerheid mij veel stress geeft.
En ik hoef niet “het licht” te zien, want ik gaf altijd al goed mijn grenzen aan dus had het nooit té druk. Ik deed precies wat ik leuk vond en genoot daar ook echt van. Verder ervaar ik trouwens ook niet dat het thuis nu zoveel rustiger is met gillende kinderen en thuis op elkaars lip zitten terwijl je ook nog moet werken, en huishouden moet doen. Dus juist dat thuis zitten met het hele gezin geeft stress.
Maar goed snap best dat iedereen het anders ervaart. Mensen die het veel te druk hadden voor corona. Mensen die sociaal wenselijk gedrag vertoonden. Etc.
Helaas ben ik zelf dus wel een ondernemend en nieuwsgierig type en heb ik veel energie (en had ik altijd al goede balans voor voldoende me-time), dus ik val soms echt in een gat.

Pyjamaheldin schreef: ↑

12-04-2021 13:45

Nee helaas. Ze zijn erg moeilijk naar buiten te krijgen. Ook geen vriendjes in de buurt. Hier is schermtijd ook aan regels gebonden, maar soms denk ik, laat maar.

Ja dat kan ik me voorstellen hoor. Hier zie ik ook weleens wat door de vingers, zeker als je zelf ook al niet lekker in je vel zit.

Er is een nieuw topic, jongens.

appelientjex schreef: ↑

12-04-2021 09:21

Ah fijn deze herkenbaarheid. Wat me vooral tegenstaat aan mensen die zeggen nergens last van te hebben is dat ze het zo “stoer” verkondigen. Op zo’n stoere toon verkondigen: “Nee hoor mij maakt het helemaal niks uit, ik heb een baby gekregen en druk met verbouwing. Mis helemaal niets.” Ja dus? Ook dan kan je toch behoefte hebben aan ontspanning? Met je baby naar babyzwemmen of babymassage willen, op terrasje koffie drinken in je verlof, naar de bieb gaan, weet ik veel wat?
Ik mis ook dat er geen lichtpuntjes zijn en dat het allemaal veel stress geeft omdat je overal over na moet denken, niks zeker is.

Precies dit inderdaad... maar ook het alles alleen moeten doen ben ik ook zo klaar mee. Dat gevoel is echt heel sterk geworden, vind het gewoon echt niet meer leuk...

Gewoon niet even kunnen ventileren, ja dat kan misschien met vrienden maar dat is toch anders. Voel me met vlagen echt wel heel leeg en alleen.

En tuurlijk heeft iedereen er last van maar als ik dan vanmorgen iemand op de sportschool hoor vertellen over haar vriend enz dan denk ik, jullie hebben elkaar nog. Ik overzie het soms ook even niet en dan moet je toch weer alleen je hoofd boven water zien te houden, terwijl soms wil ik gewoon een sterke arm om me heen en iemand die zegt dat het wel goed komt