Bah, bah, bah, ik ben er nog steeds zo vreselijk klaar mee 2

Dankjewel voor de virtuele knuffels
Vind dit ook echt een fijn topic moet ik zeggen.

@Tanteslankie, dat heb ik ook.
Heb altijd het idee dat wij in het dagelijks leven goed zouden klikken (is dat wel een goed woord op die manier nog niet helemaal wakker)

Nou het regent hier ik zal zo blij zijn ALS DIE SNEEUW EINDELIJK WEG IS! Mis mijn hardlooprondje en wil weer sporten.
(Zou er nog bijna een Lente liefhebber van worden )

En voor de mensen die de weg op moeten, goed uitkijken en als het niet hoeft zou ik thuis blijven..

Ik merk vooral dat ik helemaal geen zin meer heb om te gaan werken. Als je 's ochtends ergens naartoe moet en daar weer wat mensen tegenkomt etc is het toch wat makkelijker om motivatie op te brengen dan als je enkel naar de kamer hiernaast hoeft te gaan om achter je computer te gaan zitten, merk ik. Hebben jullie dat ook?

Anna2208 schreef: ↑

15-02-2021 08:09

Ik merk vooral dat ik helemaal geen zin meer heb om te gaan werken. Als je 's ochtends ergens naartoe moet en daar weer wat mensen tegenkomt etc is het toch wat makkelijker om motivatie op te brengen dan als je enkel naar de kamer hiernaast hoeft te gaan om achter je computer te gaan zitten, merk ik. Hebben jullie dat ook?

Ja, heel erg. Op kantoor kun je ook niet echt wat anders doen dan werken, dus dan werk je wel door.

Als je naar je werk moet, wordt je ook gedwongen om jezelf een beetje op te peppen. Nu blijf ik veel meer hangen in mijn depri-modus.

LadyLola schreef: ↑

15-02-2021 05:56

Nou kom hier

Het is ook klote en ruk, maar een gekookt ei, zo weet ik is het beste teken van liefde ja echt
Doe vandaag voorzichtig het is verraderlijk glad, laat je vandaag nog wel even weten hoe kut je dag was?

Ik vind het nu al kut, wel blij dat de sneeuw weggaat, maar de regen deprimeert me.

Ik moet zo wel de douche in en de haren en make-up doen heb meerdere Teams vergaderingen vandaag, inclusief een ohhhh wat leuk lunch meeting met een groepje collega's om de spirit erin te houden. Geining man met elkaar een bammetje eten voor een beeldscherm.

Wel vanmiddag na het werk naar mijn vriend, samen borrelen, koken en bankhangen.

Serieus? Zoom lunchen met je collega's? Het moet niet gekker worden.

Ik kreeg gisteravond om 22.30 u bericht dat we, kvd, vandaag om 12 u open gaan ivm ijzel. Fijn voor mij, balen voor de ouders...

Ik ben gewoon het overzichtelijke zat.
Van het weekend verkouden, getest, hele dag thuis, heel snel gehoord dat ik negatief was.
Dus op stel en sprong toch maar ijspret, kinderen toch afspraken etc.
Had vandaag deze dag gepland: iedereen zou elders zijn en ik was HOME ALONE.
Ik heb een vrije dag, werk had iets verzonnen als extra activiteit, ik had vanwege verkoudheid en vrije dag perfect excuus niet te komen.
Daarnaast is corona tijdens onze personeelsbijeenkomsten blijkbaar al de wereld uit, moeten we niet met zijn allen taartjes decoreren dan krijgen we wel pizza van een grote plaat waar iedereen van graait en afstand is 50 cm afstand.
En ik ben de enige die afstand houdt en niet mee eet en altijd gezeik daarom.
Dus ik vond het voor mezelf te verantwoorden te skippen.
Lekker mijn eigen muziek aan, kamers opruimen, beetje in mijn eentje rommelen.
Realiteit:
Kinderen moeten op een vage tijd worden gehaald en gebracht (hebben 3 uur school ofzo), man hangt ook maar war rond.
Hij wilde net een gesprek over het gezicht van dirk kuijt en ik kon wel gillen! (en voel me daar schuldig om).
Studiedag is online dus 'daar kun je makkelijk bij zijn, Surebaby!'
Dus ik kan met mijn verkouden kop inloggen, wat meedoen, de hele tijd de tijd de tijd in de gaten houden vanwege de afwijkende tijden en langere reistijd (even 10 minuten fietsen lijkt me ook niet realistisch), eind van de dag leuk werk combineren met de kinderen die gewoon thuis zijn etc.
Echt getver.

En flikker op met artikeltjes over dat zitten slecht is voor je kont, viva!

Anna2208 schreef: ↑

15-02-2021 08:09

Ik merk vooral dat ik helemaal geen zin meer heb om te gaan werken. Als je 's ochtends ergens naartoe moet en daar weer wat mensen tegenkomt etc is het toch wat makkelijker om motivatie op te brengen dan als je enkel naar de kamer hiernaast hoeft te gaan om achter je computer te gaan zitten, merk ik. Hebben jullie dat ook?

Ja! Ik vind er geen hol aan. Kan me ook slecht concentreren. En ik mis het thuiskomen na het werk. (die twee stappen naar de eethoek of drie stappen naar de bank volstaan niet echt.)

spuit-elf schreef: ↑

15-02-2021 07:53

Daar ben ik ook zo klaar mee: die stomme initiatieven voor gezelligheden via teams. Als ik toch niet naar kantoor kan, laat me dan gewoon met rust!

Ja, inderdaad. Wij hebben 2 x per week een coffee- en lunchbreak via Teams (goddank niet verplicht), maar ik ben er al tijden niet meer geweest. Ik kan het niet meer opbrengen, die quasi-gezelligheid. Niet dat ik de enige ben, want er zit regelmatig maar 1 iemand die dan in de groepsapp een oproep doet waar iedereen blijft
En ik ben ook klaar met al die koffie-, thee-, borrel-, thuiswerktoolkit- en god mag weten wat nog meer voor pakketjes. En die Tony Chocolonyreep met een motiverende spreuk erop mogen ze ook houden. Zo

Anna2208 schreef: ↑

15-02-2021 08:09

Ik merk vooral dat ik helemaal geen zin meer heb om te gaan werken. Als je 's ochtends ergens naartoe moet en daar weer wat mensen tegenkomt etc is het toch wat makkelijker om motivatie op te brengen dan als je enkel naar de kamer hiernaast hoeft te gaan om achter je computer te gaan zitten, merk ik. Hebben jullie dat ook?

Ja, heb ik ook. Wat jij zegt, drie stappen (of mijn geval de trap op) naar mijn werkkamer en daar zit ik dan weer, blegh. Alle dagen zijn hetzelfde. Vooral op maandagochtend kom ik bijzonder slecht op gang - vandaar dat ik nu ook op het forum zit

Surebaby schreef: ↑

15-02-2021 08:27

Kinderen moeten op een vage tijd worden gehaald en gebracht (hebben 3 uur school ofzo), man hangt ook maar war rond.
Hij wilde net een gesprek over het gezicht van dirk kuijt en ik kon wel gillen! (en voel me daar schuldig om).
Studiedag is online dus 'daar kun je makkelijk bij zijn, Surebaby!'
Dus ik kan met mijn verkouden kop inloggen, wat meedoen, de hele tijd de tijd de tijd in de gaten houden vanwege de afwijkende tijden en langere reistijd (even 10 minuten fietsen lijkt me ook niet realistisch), eind van de dag leuk werk combineren met de kinderen die gewoon thuis zijn etc.
Echt getver.

zo herkenbaar dit!
Ik had gisteren een soort van leven voor mezelf (afspraak met mijn broer voor een boswandeling elders in het land) en toen ik weer thuiskwam aan het eind van de middag zaten zoon en vriend op de bank alsof ze niet bewogen hadden sinds die ochtend en viel ik midden in een discussie over privacywetgeving ofzoiets. Toen ben ik maar weer zuchtend een boodschap gaan doen.

Anna2208 schreef: ↑

15-02-2021 08:09

Ik merk vooral dat ik helemaal geen zin meer heb om te gaan werken. Als je 's ochtends ergens naartoe moet en daar weer wat mensen tegenkomt etc is het toch wat makkelijker om motivatie op te brengen dan als je enkel naar de kamer hiernaast hoeft te gaan om achter je computer te gaan zitten, merk ik. Hebben jullie dat ook?

ja heel herkenbaar, wordt steeds erger. Zit nu ook alweer een uur scherm te staren terwijl ik echt wel het een en ander te doen heb.

Ben ook zo aan een massage toe.....

juliet64 schreef: ↑

15-02-2021 08:40

Ja, inderdaad. Wij hebben 2 x per week een coffee- en lunchbreak via Teams (goddank niet verplicht), maar ik ben er al tijden niet meer geweest. Ik kan het niet meer opbrengen, die quasi-gezelligheid. Niet dat ik de enige ben, want er zit regelmatig maar 1 iemand die dan in de groepsapp een oproep doet waar iedereen blijft
En ik ben ook klaar met al die koffie-, thee-, borrel-, thuiswerktoolkit- en god mag weten wat nog meer voor pakketjes. En die Tony Chocolonyreep met een motiverende spreuk erop mogen ze ook houden. Zo

Vreselijk.. dit is sowieso iets wat me enorm stoort in deze periode.
Nee je hoeft niet altijd positief te zijn en allerlei creatieve oplossingen te bedenken.. je mag je ook gewoon k.. voelen en balen van de situatie!

Ik zie dat ik niet de enige ben, dat helpt al weer wat

juliet64 schreef: ↑

15-02-2021 08:40

Ja, inderdaad. Wij hebben 2 x per week een coffee- en lunchbreak via Teams (goddank niet verplicht), maar ik ben er al tijden niet meer geweest. Ik kan het niet meer opbrengen, die quasi-gezelligheid. Niet dat ik de enige ben, want er zit regelmatig maar 1 iemand die dan in de groepsapp een oproep doet waar iedereen blijft
En ik ben ook klaar met al die koffie-, thee-, borrel-, thuiswerktoolkit- en god mag weten wat nog meer voor pakketjes. En die Tony Chocolonyreep met een motiverende spreuk erop mogen ze ook houden. Zo

Wauw, jij verwoord precies mijn gevoel wat ik maar niet onder woorden kan brengen. En wandelen als oplossing voor alles....mag ik een teiltje...

juliet64 schreef: ↑

15-02-2021 08:46

zo herkenbaar dit!
Ik had gisteren een soort van leven voor mezelf (afspraak met mijn broer voor een boswandeling elders in het land) en toen ik weer thuiskwam aan het eind van de middag zaten zoon en vriend op de bank alsof ze niet bewogen hadden sinds die ochtend en viel ik midden in een discussie over privacywetgeving ofzoiets. Toen ben ik maar weer zuchtend een boodschap gaan doen.

Die gesprekken inderdaad. Mijn ene kind komt alleen maar dingen laten zien die ze wil hebben en de andere speelt minecraft en gaat daarna uitgebreid vertellen wat er in minecraft voor leuks is gebeurd.
Gister waren ze schaatsen, hoe was dat?.
'leuk en ik kon het heel goed.

maar weet je mamma, Sterre had een hele leuke skibroek *urenlang verslag over ieder detail van de skibroek, waar het is gekocht, dat het is geruild etc* en die wil ik oooooook /
ik zong met Boet de hele tijd het minecraft lied wil je het ook horen...'

tanteslankie schreef: ↑

15-02-2021 08:24

Serieus? Zoom lunchen met je collega's? Het moet niet gekker worden.

Ik kreeg gisteravond om 22.30 u bericht dat we, kvd, vandaag om 12 u open gaan ivm ijzel. Fijn voor mij, balen voor de ouders...

Nou inderdaad ik wil gewoon lunchen zonder dat ik achter mijn laptop zit.
Ze verzinnen van alles, hoewel in het begin we vaker een bos bloemen of een doos chocolade en zelfs een Bol bon om iedereen te bedanken voor de inzet blablabla.

Ook worden nieuwe medewerkers per Zoom voorgesteld, wel fijn om te weten wie er nieuw is en zo maar ik ben er zo klaar mee.

Op de vraag of ik het thuiswerken an sicj zat ben, enerzijds wel, het in de werkmodus komen is op kantoor natuurlijk heel anders.
Maar aan de andere kant, het scheelt me 1,5 uur reistijd en in de kou op het perron staan.

Ik wil tzt 50/50 blijven thuiswerken.

Wordt binnenkort ingewerkt op een nieuwe functie....online weliswaar zie er zo tegenop.

Oh nog een voordeel van thuiswerken ik kan zo af en toe gewoon forummen en appen, privé mail checken enz.

LadyLola schreef: ↑

15-02-2021 10:11

Oh nog een voordeel van thuiswerken ik kan zo af en toe gewoon forummen en appen, privé mail checken enz.

Appen en privémail checken doe ik op kantoor ook wel. Forummen inderdaad niet.
Ik merk nu dat ik meer binding met jullie ervaar dan met mijn collega's. Is dat erg?

yesss schreef: ↑

14-02-2021 22:02

@Tanteslankie
Hier ook een depri dag en gewoon de angst dat ik niet meer gelukkig ga worden en ik altijd alleen blijf

Misschien kun je proberen om tegen deze angst jezelf gerust te stellen door tegen jezelf te herhalen dat dit een tijdelijke situatie is en dat het is wat je (in het) nu kent.
Er is geen enkele aanwijzing noch reden voor om te denken dat iets wat nu zo is ook zo zal blijven?

Het is soms lastig voor te stellen vanuit wat je eerder en nu ervaart dat het morgen of volgende maand of over een jaar er heel anders voor staat voor jou. En dat dat weleens een veel beter en gunstiger scenario kan zijn.

Het is ook lastig om dat te geloven, als het iets is waar je zelf geen invloed op lijkt te hebben, maar iets is wat "op je pad moet komen".
Het gevoel hebt dat je er zelf geen/weinig invloed op hebt.
En zeker nu, nu de omstandigheden er niet bepaald naar zijn dat je "zomaar" iemand tegenkomt, laat staan wederzijds verliefd wordt.

Enerzijds wordt imo liefde al jaren onterecht tevéél eigen invloed toegekend, alsof het maakbaar was als je je maar inspande om te zoeken/vinden, door bijv te daten. Op die manier werd het een soort prestatie waaraan mensen resultaat gingen hangen: het lukt/mislukt, en dan aan zichzelf gaan twijfelen als het maar niet "lukt", alsof ze iets verkeerds doen of er iets aan hun mankeert als dat resultaat uitblijft.

Anderzijds blijft er, hoe/waar je iemand ook ontmoet en leert kennen een "magische klik" nodig wil er verliefdheid en liefde ontstaan. En daar spelen allerlei onbewuste factoren mee, smaken verschillen, dus wie en wat bij elkaar past en tot elkaar aangetrokken wordt ook.
Ik denk dat heel veel mensen bijvoorbeeld als een blok zijn gevallen voor iemand die helemaal niet lijkt op de partner van hun dromen/ "eisen- en wensenlijstje".

Iedereen heeft zo zijn wisselende gevoelens die varieren tussen het volle vertrouwen en niet (meer) in geloven, dus tussen optimistisch blijven en wat pessimistischer gevoel over bepaalde zaken in hun leven, vanuit hoe het er nu voor staat. Ik kamp zelf ook weer andere angsten (zoals werk en inkomen in deze tijd en op deze leeftijd), die nu meer op de voorgrond treden, dat is ook wat corona met mensen doet, nu het langer duurt dan we hadden kunnen bedenken.

Hou vol, probeer op dit soort momenten jezelf een gunstig verloop voor te stellen: mensen, en ook jij dus, krijgen altijd kansen en mogelijkheden op hun weg. Houd je daaraan vast in slechtere tijden.

Men zegt dat angst een slecht raadgever is, ik denk dat dat niet altijd zo is, het geeft ook aan wat belangrijk voor je is, en soms niet voor niks je aandacht vraagt.
Het is wel een slecht raadgever als het irreeel is, zoals voor spinnen die je geen kwaad kunnen doen oid.

Ik geloof dat het enige wat je echt kunt doen om tzt degene aan te trekken die bij jou past is zorgen dat je jezelf bent.
Want je wilt dat iemand voor jou valt voor wie jij wezenlijk bent, hoe je in het leven staat en je leven leidt, incl jouw sterke en minder sterke kanten, en dus niet valt voor wat jij "voorstelt"/ wat je doet oid.
In die zin geloof ik ook niet in dat je "je best moet doen" om liefde te "verdienen".
Of dat je zoiets pas zou verdienen als je je eigen "perfecte versie bent".

Ik schrijf al jaren op het topic "Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf" en je bent verre van de enige single die dit soort gedachten heeft.
Je hoeft niet altijd optimistisch te kijken, dat zou ook niet reeel zijn, dus die gedachten zijn normaal en nemen nu en dan (zeker in deze tijd dat je als het ware wordt bevolen om menselijk contact (ook close) zoveel mogelijk te vermijden en zeker ontmoedigd wordt óm mensen te ontmoeten, lijkt het verder weg dan ooit.

Maar er komen andere tijden, dus blijf vooral ook hopen daarop, en blijf je óók voorstellen hoe het after corona niet alleen normaal, maar zelfs veel beter kan uitpakken voor je.

spuit-elf schreef: ↑

15-02-2021 07:53

Daar ben ik ook zo klaar mee: die stomme initiatieven voor gezelligheden via teams. Als ik toch niet naar kantoor kan, laat me dan gewoon met rust!

Kan me zo goed voorstellen dat jij (en alle thuiswerkers hier op het topic) daar helemaal klaar mee zijn!
Ik ben irl wel extravert maar dat verdwijnt zodra er een camera op me gericht staat of via (beeld)bellen uberhaupt online contact is, en dán verwacht wordt dat je net zo (fleurig) aanwezig bent, laat staan opgewekt, gezellig en extravert meedoen als altijd.

Wens jullie harde werkers allemaal sterkte!

spuit-elf schreef: ↑

15-02-2021 08:38

En flikker op met artikeltjes over dat zitten slecht is voor je kont, viva!

Daar zijn ze een beetje laat mee ook, heb ik al jaren last van
En dan was dat nog grotendeels vrijwillig, dus los van dat sommige mensen geen keuze hebben omdat dat hun werk is en sporten niet/minder mogelijk, is het in mijn geval dat zoiets lekker achteraf inwrijft dat het mijn eigen schuld is (wat ik zelf ook wel wist, en toch niet kon laten)

Doornroosje75 schreef: ↑

15-02-2021 10:15

Appen en privémail checken doe ik op kantoor ook wel. Forummen inderdaad niet.
Ik merk nu dat ik meer binding met jullie ervaar dan met mijn collega's. Is dat erg?

Hahhaa nee hoor, ik heb dat sowieso wel in dit topic hoor.

Wow Suzy wat lief, dankje.. zit me hier toch even een partij te
Je slaat de spijker echt op zijn kop.

Mijn leven is momenteel verre van de perfecte versie die ik zou willen dus in dat opzicht al best wel onzeker en dat binnen zitten de afgelopen dagen en op social media scrollen heeft dat niet ten goede gedaan.

Het is precies wat je zegt, zeker ook nu mijn sibling helemaal happy(liever niet quoten..) is in de liefde en dat toch ook wel gezien wordt als iets bereikt hebben wat ik dus niet heb.. loop ik regelmatig met een knoop in mijn maag. Alsof ik niet 'genoeg' ben en er inderdaad iets mis is ofzo.
Terwijl het allemaal niks wil zeggen en dat weet ik ook wel maar gevoelsmatig wil dat er niet altijd in.

De afgelopen jaren zijn al niet makkelijk geweest en nu heb ik het gevoel helemaal achter te lopen.., ik red het ergens prima alleen maar er zit gewoon best veel verdriet onder dat bepaalde dingen (nog) niet gelukt zijn en heb dus continu dat gevoel alsof ik mijn leven perfect op orde moet hebben om iemand te ontmoeten...

En inderdaad.. je weet nooit hoe dingen gaan lopen, daar houd ik me echt wel aan vast. Net als Tinder is niks voor mij, ik moet echt iemand tegenkomen waarbij die klik er is hoe iemand is en hoe ik me voel bij iemand.., ik zie dat niet op een foto en geforceerd met een onbekende afspreken is gewoon niet mijn cup of tea. Maar we houden inderdaad hoop deze week weer even goed sporten, dat helpt ook altijd.

Nogmaals heel lief je reactie, even goed janken lucht ook even op