Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Bah, bah, bah, ik ben er nog steeds zo vreselijk klaar mee 2
zaterdag 6 februari 2021 om 21:19
Een heel topic vol geklaagd, gescholden, geraasd en getierd. Maar de lockdown duurt voort dus we zullen het nog vaak genoeg nodig hebben. Dit schreef ik in deel 1:
Ik zal niet de enige zijn na de opbeurende persconferentie (not!) van zo even. Ik ben toch zo ongelooflijk klaar met die kut lockdown en nog veel erger klaar met die stomme Mark Rutte en die afschuwelijke Hugo de Jonge.
Zo, dat moest ik even kwijt.
Raas, tier, vloek, klaag en fulmineer hier ook even lekker van je af. Het lucht- een heel klein ieniemini beetje - op.
coronavirus-covid-19/bah-bah-bah-ik-ben ... #p32490445
Ik zal niet de enige zijn na de opbeurende persconferentie (not!) van zo even. Ik ben toch zo ongelooflijk klaar met die kut lockdown en nog veel erger klaar met die stomme Mark Rutte en die afschuwelijke Hugo de Jonge.
Zo, dat moest ik even kwijt.
Raas, tier, vloek, klaag en fulmineer hier ook even lekker van je af. Het lucht- een heel klein ieniemini beetje - op.
coronavirus-covid-19/bah-bah-bah-ik-ben ... #p32490445
Am Yisrael Chai!
maandag 15 februari 2021 om 10:56
Ja.
Snap ik.
Ik heb dat in de winter sowieso al jaren, omdat ik dan maar beperkt werk hád en dat bestond dan ook uit computerwerk.
Maar nu is dat er zelfs niet bij, en ga ik enkel nog online krant lezen en forummen
En nu is de hele wereld gedwongen tot online thuiswerken zodra het werk daarnaar is.
Dus al zouden jullie en ik anders willen, álles moet onderhand online, incl bestellen, gewoon álles moet via een beeldscherm/mobieltje, communicatie met werk/scholen/ sociale leven/ winkels en enz, ik beter (ook weer online) kan gaan zoeken naar vacatures.
Je komt er niet onderuit dat dit de standaard is, en ik haat alles online doen (behalve forummen dan)
En dan die overheidsspotjes die ervoor moeten zorgen dat je nóg minder op bezoek gaat en nóg meer binnen moet blijven
Ik leefde afgelopen dagen echt op door contact face to face, gisteren met mijn gezin samen weer eens, jammer dan die ene keer dat we niet 1 huishouden vormen.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 15 februari 2021 om 11:01
maandag 15 februari 2021 om 11:02
Inderdaad. Hoezo nog minder (op) bezoek?!Suzy65 schreef: ↑15-02-2021 10:56Ja.
Snap ik.
Ik heb dat in de winter sowieso al jaren, omdat ik dan maar beperkt werk hád en dat bestond dan ook uit computerwerk.
Maar nu is dat er zelfs niet bij, en ga ik enkel nog online krant lezen en forummen
En nu is de hele wereld gedwongen tot online thuiswerken zodra het werk daarnaar is.
Dus al zouden jullie en ik anders willen, álles moet onderhand online, incl bestellen, gewoon álles moet via een beeldscherm/mobieltje, communicatie met werk/scholen/ sociale leven/ winkels en enz, ik beter (ook weer online) kan gaan zoeken naar vacatures.
Je komt er niet onderuit dat dit de standaard is, en ik haat alles online doen (behalve forummen dan)
En dan die overheidsspotjes die ervoor moeten zorgen dat je nóg minder op bezoek gaat en nóg meer binnen moet blijven
Ik leefde afgelopen dagen echt op door contact face to face, gisteren met mijn gezin samen weer eens, jammer dan die ene keer dat we niet 1 huishouden vormen.
Afgelopen weekend was er een buitenactiviteit met de sportschool waar ik lid ben. Met een bekertje lauwe koffie na afloop (ook buiten, netjes op anderhalve meter). Hoe blij ik was om weer eens wat andere gezichten te zien. Een beetje bij te praten en te lachen met elkaar. Dat krijg je niet voor elkaar achter een beeldscherm!
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 15 februari 2021 om 11:12
Yess, fijn dat je het er ff uit hebt kunnen gooien, dat lucht weer op.
Ik hoop dat als we al 1 ding leren van deze kl*teperiode, dat dat woord "lukken" verdwijnt als het gaat om allerlei dingen die "nog niet bereikt zijn", waaronder het lijstje waaraan je tegenwoordig blijkbaar aan denkt te moeten "voldoen" om "alles op orde te hebben" (kots).
Dat betekent namelijk dat heel veel mensen die op 1 vlak het niét "voor elkaar" hebben, zich al een mislukkeling voelen, terwijl ze op allerlei andere vlakken het zo goed doen.
De hele focus gaat dan op wat nog niet "gelukt" is en daardoor niet volwaardig voelen of dat je het gevoel krijgt dat je leven stilstaat, je je niet zo ontwikkelen of zelfs achterloopt.
Zeker als je de neiging hebt om jezelf te vergelijken met mensen die het (op dat vlak) "beter" doen.
Dat hele social media is 1 vd oorzaken van deze overtuigingen, omdat dat 1 grote vergelijking is wat de ene "succesvol" heeft/doet en de ander (of jijzelf) niet.
Of nog niet.
Laat je niet opjutten door dat sentiment wat in de maatschappij leeft en ook niet als je dat zelf hebt overgenomen als hoe het "hoort", hoor.
Houd moed, blijf jezelf goede vooruitzichten voorstellen, fantaseer mooie beelden voor je toekomst, ipv jezelf afmeten aan hoe anderen het doen/hebben.
Er zit vaak een grote factor geluk bij, ook bij die mensen, het is vaak niet een verdienste of iets bereikt hebben, het is mazzel hebben.
Het heeft niks met succes (of falen) te máken, maar ook met kansen krijgen, toevalstreffers zoals op het goede moment op de goede plek zijn, net die ene baan, net die ene persoon, net die ene mogelijkheid getroffen hebben.
Dat mensen de factor pech en mazzel hebben uitgeschakeld als factor waarom iets of iemand nog niet op je pad is gekomen, zegt nog niet dat dat geen rol speelt, he.
En waarom zou jij die mazzel niet ook nog krijgen/ "verdienen"?
Natuurlijk wel!
Ik hoop dat als we al 1 ding leren van deze kl*teperiode, dat dat woord "lukken" verdwijnt als het gaat om allerlei dingen die "nog niet bereikt zijn", waaronder het lijstje waaraan je tegenwoordig blijkbaar aan denkt te moeten "voldoen" om "alles op orde te hebben" (kots).
Dat betekent namelijk dat heel veel mensen die op 1 vlak het niét "voor elkaar" hebben, zich al een mislukkeling voelen, terwijl ze op allerlei andere vlakken het zo goed doen.
De hele focus gaat dan op wat nog niet "gelukt" is en daardoor niet volwaardig voelen of dat je het gevoel krijgt dat je leven stilstaat, je je niet zo ontwikkelen of zelfs achterloopt.
Zeker als je de neiging hebt om jezelf te vergelijken met mensen die het (op dat vlak) "beter" doen.
Dat hele social media is 1 vd oorzaken van deze overtuigingen, omdat dat 1 grote vergelijking is wat de ene "succesvol" heeft/doet en de ander (of jijzelf) niet.
Of nog niet.
Laat je niet opjutten door dat sentiment wat in de maatschappij leeft en ook niet als je dat zelf hebt overgenomen als hoe het "hoort", hoor.
Houd moed, blijf jezelf goede vooruitzichten voorstellen, fantaseer mooie beelden voor je toekomst, ipv jezelf afmeten aan hoe anderen het doen/hebben.
Er zit vaak een grote factor geluk bij, ook bij die mensen, het is vaak niet een verdienste of iets bereikt hebben, het is mazzel hebben.
Het heeft niks met succes (of falen) te máken, maar ook met kansen krijgen, toevalstreffers zoals op het goede moment op de goede plek zijn, net die ene baan, net die ene persoon, net die ene mogelijkheid getroffen hebben.
Dat mensen de factor pech en mazzel hebben uitgeschakeld als factor waarom iets of iemand nog niet op je pad is gekomen, zegt nog niet dat dat geen rol speelt, he.
En waarom zou jij die mazzel niet ook nog krijgen/ "verdienen"?
Natuurlijk wel!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 15 februari 2021 om 11:24
Ja nood breekt wetten.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑15-02-2021 11:01Ik heb echt zo geen zin om de honden uit te laten.
Er ligt een soort ijsbaan voor de deur, de jongste wil nog weleens een sprintje naar de wandelroute trekken en ik denk dat ik alles breek wat ik aan botten heb.
Is het legitiem om de rest van de dag te Nintendo Switchen?
maandag 15 februari 2021 om 11:42
Mijn dag begon met een mededeling van school dat de kinderen toch konden komen maar dan op een hele onhandige tijd, gevolgd door een boze mail van een collega en een appje van mijn leidinggevende. Ik had kennelijk iets verkeerd gedaan (was ik me niet van bewust) dus ik zat om 3 minuten over 9 met aan de ene kant een kleuter aan mijn been en aan de andere kant een boze collega op de chat al te janken in een call met mijn leidinggevende.
Ik ben er zo klaar mee. Ik ben op.
Ik ben er zo klaar mee. Ik ben op.
Am Yisrael Chai!
maandag 15 februari 2021 om 11:47
fashionvictim schreef: ↑15-02-2021 11:42Mijn dag begon met een mededeling van school dat de kinderen toch konden komen maar dan op een hele onhandige tijd, gevolgd door een boze mail van een collega en een appje van mijn leidinggevende. Ik had kennelijk iets verkeerd gedaan (was ik me niet van bewust) dus ik zat om 3 minuten over 9 met aan de ene kant een kleuter aan mijn been en aan de andere kant een boze collega op de chat al te janken in een call met mijn leidinggevende.
Ik ben er zo klaar mee. Ik ben op.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 15 februari 2021 om 11:48
Hahaha, ja, die kant gaat het bij mij ook op.Doornroosje75 schreef: ↑15-02-2021 10:15Appen en privémail checken doe ik op kantoor ook wel. Forummen inderdaad niet.
Ik merk nu dat ik meer binding met jullie ervaar dan met mijn collega's. Is dat erg?
Bij overleggen (met meerdere collega's maar ook 1-op-1 komt natuurlijk altijd de vraag voorbij hoe het gaat en de meeste mensen zeggen dan nog steeds "goed! prima! druk!". Terwijl ik denk, flikker op, met wie gaat het nou echt nog "prima" op dit moment? Laatst antwoordde ik een keer "gaat wel" op die vraag en toen werd er meteen heel verbaasd gereageerd. Alsof ik op het randje van overspannenheid stond of zoiets. Neehee, maar ik baal gewoon van alles. Bij collega's moet je toch steeds de schijn ophouden (niet bij allemaal hoor, gelukkig).
In dit topic kan ik gewoon mezelf zijn en dat schept een band
Nothing happens for a reason
maandag 15 februari 2021 om 11:52
Jij wint vandaag, FVfashionvictim schreef: ↑15-02-2021 11:42Mijn dag begon met een mededeling van school dat de kinderen toch konden komen maar dan op een hele onhandige tijd, gevolgd door een boze mail van een collega en een appje van mijn leidinggevende. Ik had kennelijk iets verkeerd gedaan (was ik me niet van bewust) dus ik zat om 3 minuten over 9 met aan de ene kant een kleuter aan mijn been en aan de andere kant een boze collega op de chat al te janken in een call met mijn leidinggevende.
Ik ben er zo klaar mee. Ik ben op.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 15 februari 2021 om 11:59
FV geen leuk begin van de week ... maar het is niet fout om het er eens uit te laten. Die collega heeft het misschien net zo lastig. En dan kan het helpen om je eens van je kwetsbare kant te laten zien en even te breken. Niet leuk, maar hopelijk leidt het tot meer wederzijds begrip.
In elk geval
In elk geval
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
maandag 15 februari 2021 om 12:10
Het was gisteren zo'n oppeppertje, die paar "gestolen" uurtjes met eigen vertrouwde gezin. We lijken op elkaar, denk en over eea hetzelfde en ik heb dat zó gemist, ook de humor, erg gelachen.
Dan lijkt even alles op te lichten, ga je gesterkt en optimistisch vol goede moed keurig voor negenen >:-( naar huis en is het lastig om dat vast te houden als je weer in je eentje bent.
Van het soort houvast waar je blij van wordt en je je al gelukkig mee mag prijzen nu, en je langer en vaker wil of nodig hebt, en niet telefonisch maar in het echt!
Ik wist het al, maar deze hele kl*tecoronaperiode vergroot levensgroot uit wat nou echt belangrijk is en levensgroot voor je neus ligt.
En vervolgens "niet mag".
Echt hoor, waar ik vorig jaar maart nog megabraaf en voorzichtig was, heb ik steeds meer neiging om
te krijgen aan sommige maatregelen en iig voor mezelf dat als een normaal risico te gaan inbouwen, net als je in het verkeer begeven risico's geeft (en je daarom voortaan maar thuis in een straal van 100 m zou blijven).
Tov anderen zal ik voorzichtig blijven, omdat anderen dat recht hebben zich te beschermen waar dat maar kan, maar om nu mijn hele eigen leven maar stil te leggen uit voorzorg?
Bijv kijk ik naar bepaalde vacatures zocht die op lokatie zijn (liever geen thuiswerken als dat niet hoeft, zit ik nog tussen die 4 muren), hield dat risico metot nu toe tegen, als ik veilig in eigen bubbel kon blijven en (nog) geen noodzaak was.
Daar ga ik langzamerhand anders over denken.
Het is een mager leven als sociale contacten hét verschil moeten maken, hoe blij ik daar ook van kan worden en dé (enige) lichtpuntjes momenteel zijn om de moed erin te houden.
Het wordt hoog tijd om de invloed (voor zover ik die daarnaast zelf heb op eigen situatie) ook ga inzetten!
Dan lijkt even alles op te lichten, ga je gesterkt en optimistisch vol goede moed keurig voor negenen >:-( naar huis en is het lastig om dat vast te houden als je weer in je eentje bent.
Van het soort houvast waar je blij van wordt en je je al gelukkig mee mag prijzen nu, en je langer en vaker wil of nodig hebt, en niet telefonisch maar in het echt!
Ik wist het al, maar deze hele kl*tecoronaperiode vergroot levensgroot uit wat nou echt belangrijk is en levensgroot voor je neus ligt.
En vervolgens "niet mag".
Echt hoor, waar ik vorig jaar maart nog megabraaf en voorzichtig was, heb ik steeds meer neiging om
te krijgen aan sommige maatregelen en iig voor mezelf dat als een normaal risico te gaan inbouwen, net als je in het verkeer begeven risico's geeft (en je daarom voortaan maar thuis in een straal van 100 m zou blijven).Tov anderen zal ik voorzichtig blijven, omdat anderen dat recht hebben zich te beschermen waar dat maar kan, maar om nu mijn hele eigen leven maar stil te leggen uit voorzorg?
Bijv kijk ik naar bepaalde vacatures zocht die op lokatie zijn (liever geen thuiswerken als dat niet hoeft, zit ik nog tussen die 4 muren), hield dat risico metot nu toe tegen, als ik veilig in eigen bubbel kon blijven en (nog) geen noodzaak was.
Daar ga ik langzamerhand anders over denken.
Het is een mager leven als sociale contacten hét verschil moeten maken, hoe blij ik daar ook van kan worden en dé (enige) lichtpuntjes momenteel zijn om de moed erin te houden.
Het wordt hoog tijd om de invloed (voor zover ik die daarnaast zelf heb op eigen situatie) ook ga inzetten!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 15 februari 2021 om 12:12
Ja, vreselijk. Merk dat ik er echt obstinaat van word intussen. Jahaaaa, nou weten we het wel!Suzy65 schreef: ↑15-02-2021 10:56Ja.
Snap ik.
Ik heb dat in de winter sowieso al jaren, omdat ik dan maar beperkt werk hád en dat bestond dan ook uit computerwerk.
Maar nu is dat er zelfs niet bij, en ga ik enkel nog online krant lezen en forummen
En nu is de hele wereld gedwongen tot online thuiswerken zodra het werk daarnaar is.
Dus al zouden jullie en ik anders willen, álles moet onderhand online, incl bestellen, gewoon álles moet via een beeldscherm/mobieltje, communicatie met werk/scholen/ sociale leven/ winkels en enz, ik beter (ook weer online) kan gaan zoeken naar vacatures.
Je komt er niet onderuit dat dit de standaard is, en ik haat alles online doen (behalve forummen dan)
En dan die overheidsspotjes die ervoor moeten zorgen dat je nóg minder op bezoek gaat en nóg meer binnen moet blijven
Ik leefde afgelopen dagen echt op door contact face to face, gisteren met mijn gezin samen weer eens, jammer dan die ene keer dat we niet 1 huishouden vormen.
Gisteren ben ik ook burgerlijk ongehoorzaam geweest en heb een niet-noodzakelijke treinreis gemaakt om met mijn broer een boswandeling te maken. Is natuurlijk niet de bedoeling, I know. Maar ik merk dat ik toch heel langzaam de grenzen een klein beetje op ga rekken om het nog een beetje leefbaar te houden voor mezelf.
Nothing happens for a reason
maandag 15 februari 2021 om 12:16
Aaaaaaahhhhhhhhh!!! Ik wil ook gewoon even gillen.
Ik heb er zó geen zin meer in. Dreumes van net 1 en kleuter van bijna 5. Kleuter kan zich totaal niet alleen vermaken en vraagt continue aandacht. Dreumes hangt de godganse dag aan mijn broek. Ze vindt ook dat ze nog maar 1x per dag 45 minuten hoeft te slapen, maar is eigenlijk doodmoe.
Ik ben het zat! Alle dagen zien er zo ongeveer hetzelfde uit. Nergens zit meer uitdaging of plezier in.
De drie dagen dat ik werk zit ik ook thuis en dan zijn ouders of schoonouders over de vloer (thankgod for them). Ik ben gewoon nooit meer eens alleen. Alleen met mijn eigen gedachten, zonder iemand die iets van me wil.
Ik wil weer leven!
Zo, dat was even genoeg geklaag.
Knuffel voor iedereen die het nodig heeft.
Ik heb er zó geen zin meer in. Dreumes van net 1 en kleuter van bijna 5. Kleuter kan zich totaal niet alleen vermaken en vraagt continue aandacht. Dreumes hangt de godganse dag aan mijn broek. Ze vindt ook dat ze nog maar 1x per dag 45 minuten hoeft te slapen, maar is eigenlijk doodmoe.
Ik ben het zat! Alle dagen zien er zo ongeveer hetzelfde uit. Nergens zit meer uitdaging of plezier in.
De drie dagen dat ik werk zit ik ook thuis en dan zijn ouders of schoonouders over de vloer (thankgod for them). Ik ben gewoon nooit meer eens alleen. Alleen met mijn eigen gedachten, zonder iemand die iets van me wil.
Ik wil weer leven!
Zo, dat was even genoeg geklaag.
Knuffel voor iedereen die het nodig heeft.
maandag 15 februari 2021 om 12:21
Ik sluit me weer even aan bij dit topic. Ik heb ZO de balen in van corona en alles eromheen. Ik voel me echt een schim van mezelf gewoon, en mensen die zeggen 'och maar het went ook ergens wel' wil ik echt een klap geven.
Ik vind het helemaal niet wennen, ik vind het iedere dag vervelender en kutter worden. Het is niet dat ik me verveel, het is niet dat ik het slecht heb, maar mijn leven voelt op deze manier zo enorm tweedimensionaal dat ik er moedeloos van wordt. Geen enkele prikkeling meer, ik begin me soms af te vragen waar ik het allemaal nog voor doe. Mijn leven glipt aan me voorbij, zo voelt het.
(okay, dat laatste is nogal dramatisch, ik geef het toe, maar soms voel ik me echt zo
)
Ik vind het helemaal niet wennen, ik vind het iedere dag vervelender en kutter worden. Het is niet dat ik me verveel, het is niet dat ik het slecht heb, maar mijn leven voelt op deze manier zo enorm tweedimensionaal dat ik er moedeloos van wordt. Geen enkele prikkeling meer, ik begin me soms af te vragen waar ik het allemaal nog voor doe. Mijn leven glipt aan me voorbij, zo voelt het.
(okay, dat laatste is nogal dramatisch, ik geef het toe, maar soms voel ik me echt zo
)
maandag 15 februari 2021 om 12:24
Suusje666 schreef: ↑15-02-2021 12:21Ik sluit me weer even aan bij dit topic. Ik heb ZO de balen in van corona en alles eromheen. Ik voel me echt een schim van mezelf gewoon, en mensen die zeggen 'och maar het went ook ergens wel' wil ik echt een klap geven.
Ik vind het helemaal niet wennen, ik vind het iedere dag vervelender en kutter worden. Het is niet dat ik me verveel, het is niet dat ik het slecht heb, maar mijn leven voelt op deze manier zo enorm tweedimensionaal dat ik er moedeloos van wordt. Geen enkele prikkeling meer, ik begin me soms af te vragen waar ik het allemaal nog voor doe. Mijn leven glipt aan me voorbij, zo voelt het.
(okay, dat laatste is nogal dramatisch, ik geef het toe, maar soms voel ik me echt zo
Precies zo voel ik me ook. Ik wen ook echt niet aan deze situatie en dat gaat ook niet gebeuren.
maandag 15 februari 2021 om 12:30
Gekkootje schreef: ↑15-02-2021 12:16Aaaaaaahhhhhhhhh!!! Ik wil ook gewoon even gillen.
Ik heb er zó geen zin meer in. Dreumes van net 1 en kleuter van bijna 5. Kleuter kan zich totaal niet alleen vermaken en vraagt continue aandacht. Dreumes hangt de godganse dag aan mijn broek. Ze vindt ook dat ze nog maar 1x per dag 45 minuten hoeft te slapen, maar is eigenlijk doodmoe.
Ik ben het zat! Alle dagen zien er zo ongeveer hetzelfde uit. Nergens zit meer uitdaging of plezier in.
De drie dagen dat ik werk zit ik ook thuis en dan zijn ouders of schoonouders over de vloer (thankgod for them). Ik ben gewoon nooit meer eens alleen. Alleen met mijn eigen gedachten, zonder iemand die iets van me wil.
Ik wil weer leven!
Zo, dat was even genoeg geklaag.
Knuffel voor iedereen die het nodig heeft.
Dit! Ik werk nog wel op locatie maar kan zo genieten van een dagje alleen.
Gisteren gingen man en kinderen schaatsen met zwager en neef en nicht. Ik niet want geblesseerd. Kwam mijn zus even bij mij zitten want anders was ik zo zielig alleen.......
Lief bedoeld maar zo niet wat ik wilde.
maandag 15 februari 2021 om 12:34
En evenzovelen dachten het grote geluk gevonden te hebben en zijn op die leeftijd alweer uit elkaar.
En een illusie armer.
Blijft een momentopname, hoor, het leven heeft ups en downs voor bijna iedereen en ik denk dat veel mensen vroeg of laat het idee loslaten, dat je eenmaal beet moet hebben en je dan levenslang kat in het bakkie hebt. Relaties pas succesvol zijn als je samen oud wordt en anders je je ook mislukt moet voelen oid, dat je daarin faalt, als dit streven niet bewaarheid wordt.
Ook als het voor de meerderheid steeds normaler wordt dat relaties, banen enz niet meer voor de rest van je leven hetzelfde blijven.
Torenhoge verwachtingen van eoa perfect plaatje en zogenaamde "zekerheden" en huidige status van wie dan ook geven geen garanties.
Integendeel juist denk ik een vals beeld, en recept voor waar je bijna uitsluitend teleurgesteld in kan worden.
Dus dat hele vergelijken zegt weinig, ook die voorbeelden waar je je aan meet kunnen morgen een ander scenario tegemoet gaan.
Je weet idd niet welke veranderingen het leven in petto heeft.
Hooguit kun je je een beetje voorbereiden dat je in goede staat bent voor wat je mogelijk "ontvangt" op je pad.
En zelfs dat niet, we zijn mensen met menselijke eigenschappen, geen perfect werkende robots.
Gelukkig maar!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 15 februari 2021 om 12:34
Wat een ellende (en een hysterie met boze collega’s)fashionvictim schreef: ↑15-02-2021 11:42Mijn dag begon met een mededeling van school dat de kinderen toch konden komen maar dan op een hele onhandige tijd, gevolgd door een boze mail van een collega en een appje van mijn leidinggevende. Ik had kennelijk iets verkeerd gedaan (was ik me niet van bewust) dus ik zat om 3 minuten over 9 met aan de ene kant een kleuter aan mijn been en aan de andere kant een boze collega op de chat al te janken in een call met mijn leidinggevende.
Ik ben er zo klaar mee. Ik ben op.
maandag 15 februari 2021 om 12:37
Precies dit wilde ik ook typen, zodra ik hierin ga berusten en eraan ga wennen, is er letterlijk niks meer. Zolang ik nog wil vechten voor wat normaal was, is er nog iets!Doornroosje75 schreef: ↑15-02-2021 12:26Wennen? Als ik gewend raak aan het leven zoals nu, betekent dat maar één ding: dan ben ik een onverschillige schim geworden van wie ik ooit was.
maandag 15 februari 2021 om 12:42
maandag 15 februari 2021 om 12:43
Heel herkenbaar, er is gewoon geen reet aan zo.Suusje666 schreef: ↑15-02-2021 12:21Ik sluit me weer even aan bij dit topic. Ik heb ZO de balen in van corona en alles eromheen. Ik voel me echt een schim van mezelf gewoon, en mensen die zeggen 'och maar het went ook ergens wel' wil ik echt een klap geven.
Ik vind het helemaal niet wennen, ik vind het iedere dag vervelender en kutter worden. Het is niet dat ik me verveel, het is niet dat ik het slecht heb, maar mijn leven voelt op deze manier zo enorm tweedimensionaal dat ik er moedeloos van wordt. Geen enkele prikkeling meer, ik begin me soms af te vragen waar ik het allemaal nog voor doe. Mijn leven glipt aan me voorbij, zo voelt het.
(okay, dat laatste is nogal dramatisch, ik geef het toe, maar soms voel ik me echt zo
maandag 15 februari 2021 om 12:48
Ja, dit ook idd.Andersom schreef: ↑15-02-2021 12:30Dit! Ik werk nog wel op locatie maar kan zo genieten van een dagje alleen.
Gisteren gingen man en kinderen schaatsen met zwager en neef en nicht. Ik niet want geblesseerd. Kwam mijn zus even bij mij zitten want anders was ik zo zielig alleen.......
Lief bedoeld maar zo niet wat ik wilde.
Mensen gaan dan uit van wat ze zelf zouden willen in jouw plaats (=projectie) en vinden iets dan sneu voor je, terwijl jij het zelf weleens heerlijk vindt.
Heb ik ook, dat mensen vaker bellen of smsen omdat zíj denken dat je wel eenzaampjes zult zijn en ik daar helemaal geen zin in heb, want lekker rustig zelf bezig of ergens in verdiept ben.
Zo staat zus in de startblokken om hier los te gaan op schilderwerk, terwijl ik lekker van dag tot dag wil kijken waar ik energie voor heb en op welk moment (en hoe lang). Dus ook al zou het fijn zijn om niet alles alleen te hóeven doen, ik doe het liever zelf op eigen tijd en wijze..
(behalve plafonds, die doet zij ook niet en ik ook niet, maar daar betaal ik dan liever iemand voor, hoewel een vriend ook al heeft aangeboden dat te doen (en ik daar ook 1 muurtje geschilderd heb).
Omdat ik dat plafond eerst wil ontvetten en schoonmaken zegt die vriend je roept maar als jij daar klaar voor bent.
Dat is fijn, want dan kan ik op eigen tempo stapje voor stapje zo'n klus aanpakken, waar zus dus niet kan wáchten en als een wervelwind ertegenaan zal willen gaan.
En ik daar vorige keer heel nerveus en stressy van werd, dus afhoud.
Eerst wil ik zelf in gang zijn, kijken wat mij zelf al lukt en of dat na al die inaktieve maanden op te bouwen is..
Wat ik ondervind aan de andere zijde van "helpen" is dat degene die wil helpen niet meer, harder of sneller wil dan degene die ze helpen zelf wil (of zelf toe in staat is).
Tuurlijk is hulp iets wat aangeboden/gegeven wordt en waar je blij mee mag zijn, dus niet iets wat je kunt nemen op uur en tijd dat je die hulp wil. Maar als er geen hulpvraag is kan het ook pusherig/opdringerig zijn, hoe goedbedoeld ook.
Omdat diegene zich bijv rotverveelt en een goed gevoel krijgt van iets nuttigs doen door een ander te helpen.
En dan zelf bedenken wat diegene nodig heeft, en dat doorgaans is wat ze zelf zouden willen in die situatie, ipv óf dat wel zo is/ of het wel voor jou zo is.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
