Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Bah, bah, bah, ik ben er zo ontzettend klaar mee.
dinsdag 2 februari 2021 om 19:54
Ik zal niet de enige zijn na de opbeurende persconferentie (not!) van zo even. Ik ben toch zo ongelooflijk klaar met die kut lockdown en nog veel erger klaar met die stomme Mark Rutte en die afschuwelijke Hugo de Jonge.
Zo, dat moest ik even kwijt.
Raas, tier, vloek, klaag en fulmineer hier ook even lekker van je af. Het lucht- een heel klein ieniemini beetje - op.
Zo, dat moest ik even kwijt.
Raas, tier, vloek, klaag en fulmineer hier ook even lekker van je af. Het lucht- een heel klein ieniemini beetje - op.
Am Yisrael Chai!
woensdag 3 februari 2021 om 23:21
Slaap lekker!
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
woensdag 3 februari 2021 om 23:31
Ja, ik word er gefrustreerd van, dat klopt. Maar er gebeurt momenteel zoveel dat ik alles op de voet wil volgen, ik kan het echt niet laten.
Af en toe neem ik een paar dagen afstand en duik ik in een serie of speel uren een dom spelletje op m'n telefoon.
Gelukkig mag ik twee dagen per week op locatie werken (MBO). Wij zijn al sinds september open al zijn de klassen gehalveerd maar er zijn dagelijks studenten aanwezig (kwetsbare jongeren dus zij krijgen les). We dragen mondkapjes in de gangen maar de jongeren houden vaak echt niet genoeg afstand. Ze zijn gewoon fearless. En als je ze er op aanspreekt, is het 'oh sorry' en wijken ze even een metertje verder uit elkaar.
Er is ook een aanzienlijk aantal studenten dat 'uit beeld' is en dat baart iedereen zorgen.
Morgen de hele dag online in overleg over dit soort problemen, dus weer de hele dag geconfronteerd worden met de gevolgen van de coronamaatregelen. Het is gewoon overal, er is geen ontsnappen aan.
woensdag 3 februari 2021 om 23:32
en mag ik ff zeiken over t week komende week
gaat t eindelijk fatsoenlijk sneeuwen, moeten de kinderen weer naar school. stom!
en vriest t eindelijk, gaat t ook windkracht 4 waaien uit t oosten, alleen t idee al krijg ik t koud van
Ik wil terug in mn mt 40 in een hippie jurkje op slippers dansen op pinkpop. grom
gaat t eindelijk fatsoenlijk sneeuwen, moeten de kinderen weer naar school. stom!
en vriest t eindelijk, gaat t ook windkracht 4 waaien uit t oosten, alleen t idee al krijg ik t koud van
Ik wil terug in mn mt 40 in een hippie jurkje op slippers dansen op pinkpop. grom
Been there, done that, got the T-shirt.
woensdag 3 februari 2021 om 23:43
Ja, het wordt wel serieus nu. Afgelopen week een enorme vechtpartij in de klas, tussen twee meiden notabene. Hadden elkaar zitten opfokken op snapchat. De lontjes worden erg kort nu. Vanaf eind maart moeten ze allemaal examens doen waar ze ook niet blijer van worden want ze voelen zich niet goed genoeg voorbereid. Er komen nog roerige maanden aan. Als het dan in september weer een beetje normaal zou zijn, trekken we het nog wel even met het hele team. Maar dit vergt best veel van de collega's.
woensdag 3 februari 2021 om 23:53
Wow, jij hebt recht van klagen. Natuurlijk voelen die kinderen/jongeren zich niet goed voorbereid. Er is de afgelopen maanden enorm veel druk gezet op hun zelfdiscipline en als je daar ook nog thuis geen motivatie of druk voelt. Best erg.Despierta schreef: ↑03-02-2021 23:43Ja, het wordt wel serieus nu. Afgelopen week een enorme vechtpartij in de klas, tussen twee meiden notabene. Hadden elkaar zitten opfokken op snapchat. De lontjes worden erg kort nu. Vanaf eind maart moeten ze allemaal examens doen waar ze ook niet blijer van worden want ze voelen zich niet goed genoeg voorbereid. Er komen nog roerige maanden aan. Als het dan in september weer een beetje normaal zou zijn, trekken we het nog wel even met het hele team. Maar dit vergt best veel van de collega's.
woensdag 3 februari 2021 om 23:56
Ik had nog beloofd hier op terug te komen. Je hebt nogal wat op je bord dus heel begrijpelijk dat je het soms niet meer overziet.Suzy65 schreef: ↑03-02-2021 12:28Calamitycat: hoe lukt het jou om het niet teveel binnen te laten komen?
Mijn dochter werkt ook in de psychiatrie en is goddank van nature al een stuk laconieker dan ik, ik ben daar zelf zó niet goed in!
Bij mij komt vanalles lijkt het al harder binnen dan bij anderen (zelf gevoeliger voor) en dat geldt ook als ik niet doseer wat ik van buitenaf "toelaat" aan in- en meeleven met anderen.
Op afstand lukt me dat normaliter prima, maar nu raakt eea op afstand én dichtbij ook veel meer mijn eigen zorgen, merk ik.
Onmacht (mbt naasten) en denken in ónmogelijkheden hakken er altijd al in, dus dat vermijd ik zoveel mogelijk en dan kan ik anderen nog oppeppen en moed inspreken, maar nu ik zelf ook wat laag in mijn energie zit heb ik relatief meer voor mezelf nodig.
Met toch wel wat ADD-trekjes moet ik echt moeite doen om uit een impasse te blijven en bewust te kunnen focussen op gezonde en meer gestructureerde aanpak.
Ipv burnout soort van "bore out" en schop mezelf wel in aktie, en ben hopelijk op de goede weg om fysieke klachten te boven te komen.
Ook als eea na lockdown op gang komt is nu voor mij nog onzeker of ik dat werk wel kan voortzetten tegen die tijd (niet alleen financieel, maar ook fysiek haalbaar is).
En wat dan wél evt als alternatief aan opties heb, he?
Ik weet dus niet zo goed waar ik nu het beste op kan mikken, omdat het overál op de arbeidsmarkt (waar ik evt mogelijkheden zou zien) onzeker is.
En bovendien: als ik er helemaal mee stop, sleep ik nog een partner in business mee.
We hebben er allebei best een aardig bedrag in geinvesteerd, wat nu verdampt, dus ik kan niet "zomaar" uitstappen, zou allebei privé verlies opleveren, maar wat als er zometeen privégeld bij moet, terwijl ik dat niet heb?
Diegene kan zoals het er nu voor staat ook niet zomaar een andere bedrijfspartner vinden en was nooit van plan geweest het in haar eentje te doen. Dus als ik er al vanaf zou willen zadel ik diegene op met (aankomende) kosten of verkoop (die nu niks oplevert), terwijl zij het nog ziet zitten en privé nog wel even kan uitzingen?
Tijdelijk werk is ook weinig kans op (waar ik voor in aanmerking zou komen is allemaal dicht en moet bestaand/al ervaren personeel er juist uit) en met zoveel concurrentie van mensen met aansluitende opleiding en recente ervaring die op hetzelfde mikken zie ik het soms wel ff somber in.
Ben wel hoogopgeleid, maar dat is inmiddels hopeloos verouderd en ook geen werkervaring in. Kan ook nog tegen me werken, als overgekwalificeerd en mijn leeftijd helpt ook niet mee.
Dus ik zin op bedenken van mogelijkheden wat ik dan wél kan doen én zoden aan de dijk zet.. Zorgen maken helpt daar niet bepaald bij, en ik moet extra goed voor mezelf zorgen, zodat ik ook fysiek alvast weer vanalles kan en kan aanpakken!
Moet mezelf echt moed blijven inpraten!
(en ik ben bij lange na de enige niet, ik weet het, we hebben allemaal kei- en keihard wat positieve perspectieven nodig)!
Goed voor jezelf zorgen is altijd een goed idee en moed inpraten ook. Hopelijk kan je de juiste beslissingen maken als je focust op wat je wel kan en wil en je weer toekomstperspectief geeft, sterkte daarmee!
Tsja... hoe lukt het mij om narigheid niet teveel binnen te laten komen. Dat heb ik echt moeten leren, loop al een tijdje bij een hele goede psychologe waar ik echt een klik mee heb. Ik was ook altijd erg geneigd om de ellende van de hele wereld op mijn schouders mee te dragen (en val ondanks alles wat ik geleerd heb nog wel eens in die valkuil hoor). De crisisbrieven die ik dagelijks onder ogen krijg zijn vaak erg heftig, omdat daar alle achterliggende ellende van dit k*tvirus vanaf spat.
Mensen die hun baan kwijt zijn, suïcidaal zijn, etc. Ik probeer het echt te zien als werk, als ik stop met werken trek ik letterlijk de deur achter me dicht. Ik werk 'maar' op het secretariaat, ik kan deze mensen niet beter maken, ik ben al blij als ik lees dat behandelaren alles doen om deze mensen zo goed mogelijk te helpen. Enige wat ik dan nog kan doen is zorgen dat er een nette en volledige brief naar de huisarts wordt gestuurd, daarmee maak ik immers ook deel uit van dat behandelproces.
Ik heb geleerd de narigheid in bekertjes te stoppen (niet echt dan he, maar in gedachten). Klinkt heel simplistisch, en dat is het eigenlijk ook. Eén narigheid per bekertje. Dan kan je ervoor kiezen al die bekertjes voor je neus op het bureau of de tafel te laten staan en je veel stress te geven of je het gevoel te geven dat je erin verdrinkt, je kan er ook voor kiezen de bekertjes met zaken waar je geen invloed op uit kan oefenen, of dingen die je nu niet aan kan maar misschien op een later moment wel, in een doos te doen of gewoonweg in de prullenbak te gooien. Je houdt je dan heel bewust niet meer met die problemen bezig en hebt ruimte om te focussen op de dingen waar je wel iets mee moet en/of die je wel aan moet pakken. Snap je een beetje wat ik bedoel? Dit werkt natuurlijk ook niet voor iedereen, maar misschien kan je er iets mee.
V.w.b. mijn ziekte heb ik ook een hele goede tip gekregen van de psychologe. Zij noemt dit het kankerprogramma. Je moet het zien als een beeldscherm waarin je bijvoorbeeld diverse browsers, je mail, word, excel o.i.d. open hebt staan. Er staat altijd één programma volop in beeld, de andere staan 'klein' (weggeklikt) in de taakbalk. Op de momenten dat ik weer een controle heb in het ziekenhuis, komt het kankerprogramma automatisch weer volop in beeld te staan, het is dan lastig focussen op andere dingen, die verdwijnen dan weer naar de achtergrond wat natuurlijk heel logisch is.
De truc die is nu geleerd heb is om tussen de controles door het kankerprogramma klein te maken in de taakbalk. Daardoor heb ik weer ruimte voor andere zaken die op de momenten tussen de controles door belangrijk zijn. Ik vond dit, zeker in het begin, heel moeilijk, mijn ziekte beheerste een tijd lang mijn hele leven, ik piekerde (te)veel, was continue angstig etc. Maar nu gaat het al veel beter, na de laatste controle in januari die gelukkig goed was, heb ik nu het kankerprogramma in mijn taakbalk staan en dat gaat pas weer naar boven komen over een half jaar, als de volgende controle weer in beeld komt. Tussendoor geeft me dat nu de rust die ik nodig heb.
Sorry voor het lange verhaal, ik heb altijd veel woorden nodig om iets duidelijk uit te leggen
en dan nog twijfel ik er vaak aan of het wel duidelijk genoeg is. Ik hoor het wel als je nog vragen hebt 
O, en mocht je veel/vaak piekeren: schaf een piekerschrift aan. Een kwartier per dag mag je legaal piekeren en je gedachten van je afschrijven in je schrift. Als je dat gedaan hebt, spreek je met jezelf af dat je probeert de rest van de dag niet meer te piekeren. Dit heeft mij ook erg geholpen. Het zijn maar simpele dingen eigenlijk, maar alle beetjes helpen denk ik altijd maar.
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
woensdag 3 februari 2021 om 23:59
Veel hebben ook geen stage kunnen lopen want winkels zijn dicht, horeca is dicht en de zorg wil onze studenten nu niet hebben. Deze studenten hebben best veel begeleiding en sturing nodig en dat kunnen ze er nu niet bij hebben en dat is logisch natuurlijk.Andrieske1976 schreef: ↑03-02-2021 23:53Wow, jij hebt recht van klagen. Natuurlijk voelen die kinderen/jongeren zich niet goed voorbereid. Er is de afgelopen maanden enorm veel druk gezet op hun zelfdiscipline en als je daar ook nog thuis geen motivatie of druk voelt. Best erg.
donderdag 4 februari 2021 om 00:07
Apatura schreef: ↑03-02-2021 23:32en mag ik ff zeiken over t week komende week
gaat t eindelijk fatsoenlijk sneeuwen, moeten de kinderen weer naar school. stom!
en vriest t eindelijk, gaat t ook windkracht 4 waaien uit t oosten, alleen t idee al krijg ik t koud van
Ik wil terug in mn mt 40 in een hippie jurkje op slippers dansen op pinkpop. grom
Nou, dat dacht ik nou nondeju ook!
Toch niet te geloven dat we al weken met nat zeikweer zitten.. en als de kans er dan aankomt dat we misschien de slee uit de schuur kunnen halen en een sneeuwpop kunnen maken, dan moeten ze weer naar school.
Heb ik ook nog eens geen auto volgende week dus lekker kleumen op die fiets met die oostenwind.
Zin an!
donderdag 4 februari 2021 om 00:14
donderdag 4 februari 2021 om 00:17
Op mijn locatie gelukkig wel. Tot op heden dan. Iedereen doet z'n best. Maar er zijn ook wel discussies en irritaties, dat kan ik ook niet ontkennen. Allemaal corona-gerelateerd. Bijvoorbeeld: iedereen moet de juiste looprichting in het gebouw aanhouden, ook als er echt niemand in de gang te zien is. En bij ons betekent dat dan dat je een heel rondje moet lopen. En als er dan een conciërge loopt die zijn taak van het handhaven van de regels wel heel serieus neemt, kan dat nog wel eens botsen.Calamitycat schreef: ↑03-02-2021 23:57Despierta, echt heel heftig
Niet met mij hoor, ik heb geen zin in gezeik dus ik loop dat suffe rondje wel. Maar ik vind er natuurlijk wel wat van.
donderdag 4 februari 2021 om 00:19
Ja, Ab Osterhaus zit er ook en daar kan ik echt niet naar luisteren dus weggezapt.Quaintrelle schreef: ↑04-02-2021 00:14Ik vind Erik fantastisch. Misschien toch maar terug kijken. Of alle corona ellende doorspoelen.
donderdag 4 februari 2021 om 00:23
Gelijk heb je. Ik vond Jinek al deprimerend genoeg vandaag. Ik kom nog terug op je vraag in het andere topic.
Wel heftig op je werk zeg. Mijn dochter heeft ook door alle ellende een kort lontje en dan ben ik altijd blij dat ik er maar 1 heb.
...
donderdag 4 februari 2021 om 00:33
Jij ook, meid! Jij krijgt toch ook heel wat voor je kiezen momenteel.
En het verhaal van Suzy hierboven raakt mij ook. Ik zat in haar positie: eigen bedrijf in de evenementenbranche. Sinds maart 2020 helemaal niks meer te doen, echt niks. Ik heb het bedrijf per 1 januari jl. opgeheven en heb meer uren kunnen krijgen in mijn werk in het onderwijs.
Het bedrijf werd in 2020 van de lust van mijn leven, het blok aan mijn been.
Ik ben opgelucht dat ik ervan af ben.
En hoe zwaar het werk in het MBO soms is, elke maand wordt netjes mijn salaris gestort. In mei weer vakantiegeld en in december de 13e maand. En dat is toch wel erg luxe voor iemand als ik die altijd haar eigen boontjes heeft moeten doppen.
Dat betekent niet dat ik geen oog meer heb voor mensen met een eigen onderneming die nu zo zwaar zitten. Financiële zorgen zijn echt killing.
donderdag 4 februari 2021 om 00:45
Kan ik me wat bij voorstellen, mijn jongste is ook niet de makkelijkste en soms emotioneel wat onstabiel.Quaintrelle schreef: ↑04-02-2021 00:23Gelijk heb je. Ik vond Jinek al deprimerend genoeg vandaag. Ik kom nog terug op je vraag in het andere topic.
Wel heftig op je werk zeg. Mijn dochter heeft ook door alle ellende een kort lontje en dan ben ik altijd blij dat ik er maar 1 heb.
Komt van je eigen kind toch ook wel wat harder binnen dan van de studenten op school die soms een beetje doordraaien.
Tegenover haar voel ik me dan schuldig dat ze zo'n kutleven (roept zij dan, hè) heeft door dat Kaulo Virus en al die stomme regels
En dan heb ik nog 3 bloedjes...
donderdag 4 februari 2021 om 08:52
Ik lees net de laatste pagina’s van dit topic, met heel prettige, lezenswaardige posts. (Waarvoor dank).
Dus nu wi ik graag teruglezen, maarrr... vanwege dat ik iets las over staffen en een ban: is de rest van dit topic ook zo? Of is het het gewone gehak en gevit op wie wel of niet wat mag zeggen en wie er anders over denkt is te dom om te poepen?
Dus nu wi ik graag teruglezen, maarrr... vanwege dat ik iets las over staffen en een ban: is de rest van dit topic ook zo? Of is het het gewone gehak en gevit op wie wel of niet wat mag zeggen en wie er anders over denkt is te dom om te poepen?
donderdag 4 februari 2021 om 08:54
Oooohhh hier heb ik echt wat aan! Bij mij staat het scheidingsprogramma al een jaar vol in beeld en het geeft zoveel stress. Ik ga die bekertjes en tabbladen proberen gecombineerd met het piekerschrift.Calamitycat schreef: ↑03-02-2021 23:56Ik had nog beloofd hier op terug te komen. Je hebt nogal wat op je bord dus heel begrijpelijk dat je het soms niet meer overziet.
Goed voor jezelf zorgen is altijd een goed idee en moed inpraten ook. Hopelijk kan je de juiste beslissingen maken als je focust op wat je wel kan en wil en je weer toekomstperspectief geeft, sterkte daarmee!
Tsja... hoe lukt het mij om narigheid niet teveel binnen te laten komen. Dat heb ik echt moeten leren, loop al een tijdje bij een hele goede psychologe waar ik echt een klik mee heb. Ik was ook altijd erg geneigd om de ellende van de hele wereld op mijn schouders mee te dragen (en val ondanks alles wat ik geleerd heb nog wel eens in die valkuil hoor). De crisisbrieven die ik dagelijks onder ogen krijg zijn vaak erg heftig, omdat daar alle achterliggende ellende van dit k*tvirus vanaf spat.
Mensen die hun baan kwijt zijn, suïcidaal zijn, etc. Ik probeer het echt te zien als werk, als ik stop met werken trek ik letterlijk de deur achter me dicht. Ik werk 'maar' op het secretariaat, ik kan deze mensen niet beter maken, ik ben al blij als ik lees dat behandelaren alles doen om deze mensen zo goed mogelijk te helpen. Enige wat ik dan nog kan doen is zorgen dat er een nette en volledige brief naar de huisarts wordt gestuurd, daarmee maak ik immers ook deel uit van dat behandelproces.
Ik heb geleerd de narigheid in bekertjes te stoppen (niet echt dan he, maar in gedachten). Klinkt heel simplistisch, en dat is het eigenlijk ook. Eén narigheid per bekertje. Dan kan je ervoor kiezen al die bekertjes voor je neus op het bureau of de tafel te laten staan en je veel stress te geven of je het gevoel te geven dat je erin verdrinkt, je kan er ook voor kiezen de bekertjes met zaken waar je geen invloed op uit kan oefenen, of dingen die je nu niet aan kan maar misschien op een later moment wel, in een doos te doen of gewoonweg in de prullenbak te gooien. Je houdt je dan heel bewust niet meer met die problemen bezig en hebt ruimte om te focussen op de dingen waar je wel iets mee moet en/of die je wel aan moet pakken. Snap je een beetje wat ik bedoel? Dit werkt natuurlijk ook niet voor iedereen, maar misschien kan je er iets mee.
V.w.b. mijn ziekte heb ik ook een hele goede tip gekregen van de psychologe. Zij noemt dit het kankerprogramma. Je moet het zien als een beeldscherm waarin je bijvoorbeeld diverse browsers, je mail, word, excel o.i.d. open hebt staan. Er staat altijd één programma volop in beeld, de andere staan 'klein' (weggeklikt) in de taakbalk. Op de momenten dat ik weer een controle heb in het ziekenhuis, komt het kankerprogramma automatisch weer volop in beeld te staan, het is dan lastig focussen op andere dingen, die verdwijnen dan weer naar de achtergrond wat natuurlijk heel logisch is.
De truc die is nu geleerd heb is om tussen de controles door het kankerprogramma klein te maken in de taakbalk. Daardoor heb ik weer ruimte voor andere zaken die op de momenten tussen de controles door belangrijk zijn. Ik vond dit, zeker in het begin, heel moeilijk, mijn ziekte beheerste een tijd lang mijn hele leven, ik piekerde (te)veel, was continue angstig etc. Maar nu gaat het al veel beter, na de laatste controle in januari die gelukkig goed was, heb ik nu het kankerprogramma in mijn taakbalk staan en dat gaat pas weer naar boven komen over een half jaar, als de volgende controle weer in beeld komt. Tussendoor geeft me dat nu de rust die ik nodig heb.
Sorry voor het lange verhaal, ik heb altijd veel woorden nodig om iets duidelijk uit te leggen
O, en mocht je veel/vaak piekeren: schaf een piekerschrift aan. Een kwartier per dag mag je legaal piekeren en je gedachten van je afschrijven in je schrift. Als je dat gedaan hebt, spreek je met jezelf af dat je probeert de rest van de dag niet meer te piekeren. Dit heeft mij ook erg geholpen. Het zijn maar simpele dingen eigenlijk, maar alle beetjes helpen denk ik altijd maar.
Mijn kinderen deden toen ze klein waren altijd rondkijken op Google maps, sinds een maandje hebben ze het weer opgepakt: kijken waar we heen kunnen als we met zn allen weer op vakantie mogen (heb nog niet gezegd dat Hawaï of de maledieven ws te duur is
donderdag 4 februari 2021 om 08:57
Nee, het is een fijn topic met een klein stukje gedoexynix schreef: ↑04-02-2021 08:52Ik lees net de laatste pagina’s van dit topic, met heel prettige, lezenswaardige posts. (Waarvoor dank).
Dus nu wi ik graag teruglezen, maarrr... vanwege dat ik iets las over staffen en een ban: is de rest van dit topic ook zo? Of is het het gewone gehak en gevit op wie wel of niet wat mag zeggen en wie er anders over denkt is te dom om te poepen?
