Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Ben ik de enige?
woensdag 21 oktober 2020 om 12:29
Ik vraag me af of ik de enige ben die volop geniet van de (gedeeltelijke) lockdown, en het verplicht moeten inperken van sociaal contact en de daarbij horende activiteiten. Toen de regels net begonnen in maart was ik lichtelijk in paniek, maar gedurende de tijd werd ik steeds gelukkiger met alle rust om mij heen. Geen sociale verplichtingen meer, geen lange reistijden voor het werk (lees: uitslapen) en omdat ik niet meer uit (eten) ga, houd ik geld over.
Voor mijn gevoel heb ik mezelf helemaal opnieuw uitgevonden. Ik heb beter leren koken, heb een nieuwe taal geleerd, heb mijn droominterieur bij elkaar gespaard en gezocht, en ben gezonder en regelmatiger gaan leven. Daarnaast ben ik erachter gekomen welke mensen ik nu eigenlijk écht in mijn leven wil houden, omdat ik sommige mensen simpelweg niet miste.
Het feit dat er dit jaar geen borrels en bijeenkomsten zijn rondom kerst en oud & nieuw, is een enorme opluchting voor mij. Ik heb sowieso al niets met de feestdagen.
Begin dit jaar zou ik mijn leven nog niet eens een 2 hebben gegeven, inmiddels geef ik het een 9,5. Gewoon omdat ik zo gelukkig ben en de rust me heel goed doet. Begrijp me overigens niet verkeerd; ik vind het heel erg voor alle mensen die slachtoffer zijn geworden, de zelfstandige ondernemers en de zorg die overloopt.
Herkent iemand dit blije en rustige gevoel? Ik voel me bijna schuldig namelijk, omdat de meeste mensen om mij heen alleen maar klagen.
Voor mijn gevoel heb ik mezelf helemaal opnieuw uitgevonden. Ik heb beter leren koken, heb een nieuwe taal geleerd, heb mijn droominterieur bij elkaar gespaard en gezocht, en ben gezonder en regelmatiger gaan leven. Daarnaast ben ik erachter gekomen welke mensen ik nu eigenlijk écht in mijn leven wil houden, omdat ik sommige mensen simpelweg niet miste.
Het feit dat er dit jaar geen borrels en bijeenkomsten zijn rondom kerst en oud & nieuw, is een enorme opluchting voor mij. Ik heb sowieso al niets met de feestdagen.
Begin dit jaar zou ik mijn leven nog niet eens een 2 hebben gegeven, inmiddels geef ik het een 9,5. Gewoon omdat ik zo gelukkig ben en de rust me heel goed doet. Begrijp me overigens niet verkeerd; ik vind het heel erg voor alle mensen die slachtoffer zijn geworden, de zelfstandige ondernemers en de zorg die overloopt.
Herkent iemand dit blije en rustige gevoel? Ik voel me bijna schuldig namelijk, omdat de meeste mensen om mij heen alleen maar klagen.
woensdag 21 oktober 2020 om 12:56
Je bent niet de enige, ik ben helemaal okay met de nieuwe maatregelen en ik hoop dat een paar dingen ook voor altijd blijven hangen: afschaffen van de verplichte zoenen/handjes en het thuiswerken.
Ik vond het wel heel fijn dat de kinderen in september weer naar school gingen, had ik weer eens een keertje een paar uur het huis voor mij alleen. Maar goed, dat zal de komende tijd ook even anders zijn.
Ik vond het wel heel fijn dat de kinderen in september weer naar school gingen, had ik weer eens een keertje een paar uur het huis voor mij alleen. Maar goed, dat zal de komende tijd ook even anders zijn.
woensdag 21 oktober 2020 om 13:09
Ik kan me voorstellen dat als je voorheen een volgepland leven had terwijl dat eigenlijk niet bij je past, dat deze situatie je dan laat zien hoeveel behoefte aan rust je echt hebt. Wel iets om goed over na te denken voor als het leven weer normaal wordt.
Ik herken het deels; ik houd van alleen zijn en thuis zijn, en heb daar dus ook geen moeite mee. Maar mijn oude leven was al ingericht op die behoefte dus nu alles op een laag pitje staat mis ik vooral het zorgeloos dicht bij mensen zijn en het contact met mensen en collega's die ik wel graag in het echt zou willen zien. Om maar te zwijgen over de stress en angst die dit bij veel mensen veroorzaakt.
Dus nee, ik vind het leven er niet op vooruit gegaan, maar om je nou schuldig te voelen als dat wel zo is... Zolang je het mensen die het zwaar hebben niet onder de neus wrijft, lekker van genieten. Heeft er tenminste nog iemand profijt van.
Ik herken het deels; ik houd van alleen zijn en thuis zijn, en heb daar dus ook geen moeite mee. Maar mijn oude leven was al ingericht op die behoefte dus nu alles op een laag pitje staat mis ik vooral het zorgeloos dicht bij mensen zijn en het contact met mensen en collega's die ik wel graag in het echt zou willen zien. Om maar te zwijgen over de stress en angst die dit bij veel mensen veroorzaakt.
Dus nee, ik vind het leven er niet op vooruit gegaan, maar om je nou schuldig te voelen als dat wel zo is... Zolang je het mensen die het zwaar hebben niet onder de neus wrijft, lekker van genieten. Heeft er tenminste nog iemand profijt van.
What a nuanced anxiety
woensdag 21 oktober 2020 om 13:11
Nee, heb ik niet. Ik hou van thuis zijn en ik hoef niet zo nodig te feesten, maar ik heb nooit het gevoel dat ik die keuze voor corona niet kon maken. Ik gun het mensen die wel van uitgaan houden dat zij ook kunnen kiezen voor wat ze graag doen, bovendien drukt het hele gebeuren toch een aardige stempel op alles, ik ben ook niet zo dat ik het nieuws maar gewoon kan negeren. Van mij mag het allemaal zo snel mogelijk weer normaal worden. En als het dan eenmaal weer normaal is ben ik nog steeds een huismus, maar dan kunnen andere mensen in ieder geval ook weer het leven leiden dat ze graag willen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 21 oktober 2020 om 13:15
Eens Tyche en Susan, het gaat vooral om de ruimte en de vrijheid hebben het leven te leiden dat bij je past. En dat kan nu voor veel mensen niet, of iig niet genoeg. Dat vind ik frustrerend. Ik wil kunnen kiezen wanneer ik even een huismus wil zijn, en wanneer ik wel contact opzoek. Ik wil kunnen kiezen of ik thuiswerken, of naar kantoor ga. Dat ik mijn beste vriendin kan knuffelen. Dat kan nu niet, en dat maakt ook dat ik me eenzaam voel.
woensdag 21 oktober 2020 om 13:19
woensdag 21 oktober 2020 om 13:20
Nee, je bent vast niet de enige, maar dat weet je zelf natuurlijk ook wel.
Ik herken me er in elk geval niet in, ben er helemaal klaar mee. En niet eens omdat ik zo'n vreselijk druk sociaal leven heb - al mis ik wel mijn regelmatige avondjes uit - maar de wetenschap dat deze hele situatie dramatische gevolgen heeft waar we nog heel lang last van gaan houden, maakt dat ik er nou niet echt optimaal van kan genieten, nee.
Ik herken me er in elk geval niet in, ben er helemaal klaar mee. En niet eens omdat ik zo'n vreselijk druk sociaal leven heb - al mis ik wel mijn regelmatige avondjes uit - maar de wetenschap dat deze hele situatie dramatische gevolgen heeft waar we nog heel lang last van gaan houden, maakt dat ik er nou niet echt optimaal van kan genieten, nee.
Nothing happens for a reason
woensdag 21 oktober 2020 om 13:21
Pfoe nee ik mis toch wel een aantal dingen. Ik ben nog jong (begin 20) dus ik vond het heerlijk om af en toe uit te gaan. Mis het uitgaan, de festivals en feestjes, het op vakantie gaan en het uiteten gaan. Ook mis ik het werken op kantoor vreselijk.
Het enige wat ik niet mis is de familiefeesten. Voel me altijd ongemakkelijk daar dus ben blij dat er nu een goede reden is om niet te hoeven gaan.
Het enige wat ik niet mis is de familiefeesten. Voel me altijd ongemakkelijk daar dus ben blij dat er nu een goede reden is om niet te hoeven gaan.
woensdag 21 oktober 2020 om 13:26
Nope, herken het niet.
Heb geen inkomen sinds maart en het ziet er niet naar uit dat ik ooit nog mijn geleerde beroep kan uitoefenen. Terwijl ik daarvoor alles heb gegeven en heel veel gelaten, sinds ik kind was. Dus dit is mijn afscheid van alles waar ik voor gevochten heb.
Ik kan me nu niet om laten scholen, want alles dicht.
Ik ging alleen naar sociale gelegenheden die ik leuk vond en heb het nooit als een verplichting gezien.
Heb geen inkomen sinds maart en het ziet er niet naar uit dat ik ooit nog mijn geleerde beroep kan uitoefenen. Terwijl ik daarvoor alles heb gegeven en heel veel gelaten, sinds ik kind was. Dus dit is mijn afscheid van alles waar ik voor gevochten heb.
Ik kan me nu niet om laten scholen, want alles dicht.
Ik ging alleen naar sociale gelegenheden die ik leuk vond en heb het nooit als een verplichting gezien.
woensdag 21 oktober 2020 om 13:26
Sommige dingen vind ik leuker: meer tijd voor mezelf, minder fomo, meer letterlijke ruimte (mensen staan niet met hun winkelkar tegen je aan te dringen), meer 1-1-contacten.
Maar heel veel dingen beangstigen me ook: de algemene sfeer: heel veel doorgeslagen gekkies aan beide kanten met de nodige agressie, de instortende economie, het feit dat mijn dochter nu op school toch hiaten krijgt, de echt leuke dingen die ook niet meer kunnen.
Per saldo heb ik dingen geleerd, die ik hopelijk straks kan vasthouden, maar ik snak toch wel weer naar het oude normaal met een festival en lekker knuffelen.
Maar heel veel dingen beangstigen me ook: de algemene sfeer: heel veel doorgeslagen gekkies aan beide kanten met de nodige agressie, de instortende economie, het feit dat mijn dochter nu op school toch hiaten krijgt, de echt leuke dingen die ook niet meer kunnen.
Per saldo heb ik dingen geleerd, die ik hopelijk straks kan vasthouden, maar ik snak toch wel weer naar het oude normaal met een festival en lekker knuffelen.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 21 oktober 2020 om 13:27
Ik herken het wel. Thuiswerken vind ik heerlijk (na een aanloop periode), niets 'hoeven' vind ik ook heel fijn. Ironisch genoeg was 'minder plannen' mijn enige voornemen voor 2020. Nou, dat is gelukt! Ik wandel veel, sport meer, eet gezonder, ben weer gaan genieten van koken, dat soort dingen vind ik super fijn.
Wat ik wel mis is met mijn vriendengroep gezellig spontaan afspreken in de kroeg of bij iemand thuis. Ik kijk ook niet uit naar kerst niet met de hele familie kunnen vieren en ik vind het wel spannend hoe de wereld er na corona uit gaat zien (concerten, reizen, festivals). Nu vrijgezel zijn lijkt me ook echt kut.
Ik vind het eigenlijk vooral erg dat anderen er last van hebben.
Wat ik wel mis is met mijn vriendengroep gezellig spontaan afspreken in de kroeg of bij iemand thuis. Ik kijk ook niet uit naar kerst niet met de hele familie kunnen vieren en ik vind het wel spannend hoe de wereld er na corona uit gaat zien (concerten, reizen, festivals). Nu vrijgezel zijn lijkt me ook echt kut.
Ik vind het eigenlijk vooral erg dat anderen er last van hebben.
woensdag 21 oktober 2020 om 13:27
Voor mij verandert er niets, dat is aan paar jaar geleden al gebeurd toen ik een ongeluk kreeg en sindsdien al zo leef. Maar ik ben introvert dus zo heel erg vind ik het niet dat ik niet meer naar verjaardagen, feesten, winkelen, uit eten kan. Uit eten vond ik op zijn tijd wel leuk maar deed ik voorheen ook maar 3 x per jaar ofzoiets.
Als de corona 20 jaar eerder was gebeurd, toen ik nog een jongere was, had ik het er waarschijnlijk veel moelijker mee gehad. Toen voelde ik nog erg de druk van sociaal doen. Toen was ik ook nog niet ziek, en kon ik dat allemaal.
Als de corona 20 jaar eerder was gebeurd, toen ik nog een jongere was, had ik het er waarschijnlijk veel moelijker mee gehad. Toen voelde ik nog erg de druk van sociaal doen. Toen was ik ook nog niet ziek, en kon ik dat allemaal.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
woensdag 21 oktober 2020 om 13:41
Ik vónd het maandenlang prima en fijn, maar zelfs ik begin het nu zat te raken. Helaas pindakaas dat mijn pre-corona leven niet zo heel erg verschilde van het lockdownleven, want ik had toch al nooit sociaal contact of iets te doen.
Dus mensen, prijs je gelukkig als je nu moeite hebt met deze manier van leven want dat betekent dat je anders gewend bent. Zo kun je het ook zien.
Dus mensen, prijs je gelukkig als je nu moeite hebt met deze manier van leven want dat betekent dat je anders gewend bent. Zo kun je het ook zien.
woensdag 21 oktober 2020 om 13:41
woensdag 21 oktober 2020 om 13:42
Wat leuk en interessant om al jullie reacties te lezen. Kan me aan de ene kant goed voorstellen dat sommige mensen wel de drukte van de dag missen. Met leeftijd heeft dat denk ik niets te maken. Ik ben zelf bijvoorbeeld midden 20.
Dat thuiswerken is inderdaad heerlijk. Lekker comfortabel met een dikke trui en de verwarming aan, eten pakken wanneer je dat wil, op tijd kunnen beginnen met koken, waardoor je nog de hele avond over hebt om dingen te doen die jij wil. In mijn geval is dat lekker rommelen in huis of een serie kijken. Heel soms ga ik weleens wandelen met een vriendin (mét 1,5m afstand natuurlijk).
Ik ben mezelf en de dingen om me heen ook veel meer gaan waarderen. En dat komt gewoon omdat je op jezelf bent aangewezen, dan heb je denk ik ook niet veel keus dan behalve echt eens stil te staan en goed om je heen te kijken.
Dat thuiswerken is inderdaad heerlijk. Lekker comfortabel met een dikke trui en de verwarming aan, eten pakken wanneer je dat wil, op tijd kunnen beginnen met koken, waardoor je nog de hele avond over hebt om dingen te doen die jij wil. In mijn geval is dat lekker rommelen in huis of een serie kijken. Heel soms ga ik weleens wandelen met een vriendin (mét 1,5m afstand natuurlijk).
Ik ben mezelf en de dingen om me heen ook veel meer gaan waarderen. En dat komt gewoon omdat je op jezelf bent aangewezen, dan heb je denk ik ook niet veel keus dan behalve echt eens stil te staan en goed om je heen te kijken.
