Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Covid in de zorg
zondag 21 juni 2020 om 11:36
Beste allemaal.
Ik ben zelf werkzaam in een umc als verpleegkundige. Ik merk dat, nu de covid periode wat minder word en de reguliere zorg opstart ik meer tijd heb om na te denken wat er allemaal gebeurt is de afgelopen tijd. Ik moet zeggen... het doet me meer dan ik dacht.
Ik heb dit topic geopend met als reden dat er misschien meer zorgmedewerkers zijn die dit ook zo ervaren, hun hart willen luchten of tips hebben voor anderen.
Ik ben zelf werkzaam in een umc als verpleegkundige. Ik merk dat, nu de covid periode wat minder word en de reguliere zorg opstart ik meer tijd heb om na te denken wat er allemaal gebeurt is de afgelopen tijd. Ik moet zeggen... het doet me meer dan ik dacht.
Ik heb dit topic geopend met als reden dat er misschien meer zorgmedewerkers zijn die dit ook zo ervaren, hun hart willen luchten of tips hebben voor anderen.
Leven en laten leven 
zondag 20 september 2020 om 01:13
Bij ons is ook een vreemde tweedeling te zien in het ziekenhuis. Personeel mag nu met een mondkapje de uitslag van een Covid test afwachten en daarmee dus doorwerken als je in een cruciale tak van het ziekenhuis werkt, Zieke huisgenoten is geen reden tot ziekmelden en testen, alleen als je zelf klachten ontwikkelt.
De eerste opnames druppelen binnen, waarvan nu 1 op de IC. Code veilig hier. Maar de artsen waar ik mee werk op de poli zijn zeer negatief gestemd over de ontwikkelingen van het aantal besmettingen. Zij zien er van komen dat komende winter weer de planbare zorg, controles en niet-acute zorgvragen moeten worden afgebeld....
De eerste opnames druppelen binnen, waarvan nu 1 op de IC. Code veilig hier. Maar de artsen waar ik mee werk op de poli zijn zeer negatief gestemd over de ontwikkelingen van het aantal besmettingen. Zij zien er van komen dat komende winter weer de planbare zorg, controles en niet-acute zorgvragen moeten worden afgebeld....
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
zondag 20 september 2020 om 09:39
zondag 20 september 2020 om 11:55
Had dit topic gemist omdat ik de Covid pijler eigenlijk mijd.
Ik ben OK personeel maar voor in de piek heb ik 3 maanden op de IC gewerkt, ons ziekenhuis had 3 IC's waarvan 2 Covid. Ik heb op alle drie gewerkt. Dat was heftig omdat ik werk deed waar ik niet voor opgeleid ben. Ik werkte onder supervisie van de IC verpleegkundige maar die had meer OK personeel waar ze op moesten letten. En als er iemand in elkaar stortte dan had ik geen supervisie.
Nu eindelijk vakantie na een jaar hard werken en andere heftigheid maar ik ben gesloopt maar kom tot niks. Hang een beetje rond, heb een PCR test gehad vanwege een snottebel (negatief gelukkig) maar ondanks negatieve test wil een goede vriendin me vandaag niet zien. Dat vind ik enorm heftig. Ook bij ons was er tijdens de hoge piek veel aandacht voor geestelijk welzijn maar na de piek was dat over. Men kan ze bellen maar echt laagdrempelig vind ik dat niet. Op zich heb ik bewust ook niet heel veel last maar merk dat ik er onbewust wel mee bezig ben, dat het me aanvliegt soms en ik ertegen op zie mocht ik er weer naar toe moeten. Vooral beeldbellen met familie is me bij gebleven, de onmacht en angst van familie en ook dat ik soms vond dat er te ver gegaan werd met het in leven houden van mensen. En nog wat dingen die ik hier niet zal herhalen.
Ik voelde me op de IC niet perse onveilig maar nu wel meer op de OK. Ik doe toch risicovolle handelingen en patiënten zijn wel gescreend, maar toch. Als ik in dan de media zie en hoor dat mensen nog even gaan lunchen na de PCR test of nog boodschappen gaan doen, heb ik niet het idee dat men altijd eerlijk is omdat anders hun operatie uitgesteld gaat worden.
Ook maak ik me enorm zorgen om de oplopende besmettingen en de nonchalance van mensen. Hoe vaak ik niet hoor dat het maar een griepje is, hoe ik me moest inhouden omdat er een werkman hier iets aan een slot moest doen en commentaar had op het mondkapjes beleid.
Door alle gedoe met applaus, een bonus die maar uitgesteld wordt en het niet krijgen van een loonsverhoging heb ik ook niet de behoefte om nogmaals op de IC te gaan werken. Op de IC liggen al weer een aantal Covid mensen.
Ik ben OK personeel maar voor in de piek heb ik 3 maanden op de IC gewerkt, ons ziekenhuis had 3 IC's waarvan 2 Covid. Ik heb op alle drie gewerkt. Dat was heftig omdat ik werk deed waar ik niet voor opgeleid ben. Ik werkte onder supervisie van de IC verpleegkundige maar die had meer OK personeel waar ze op moesten letten. En als er iemand in elkaar stortte dan had ik geen supervisie.
Nu eindelijk vakantie na een jaar hard werken en andere heftigheid maar ik ben gesloopt maar kom tot niks. Hang een beetje rond, heb een PCR test gehad vanwege een snottebel (negatief gelukkig) maar ondanks negatieve test wil een goede vriendin me vandaag niet zien. Dat vind ik enorm heftig. Ook bij ons was er tijdens de hoge piek veel aandacht voor geestelijk welzijn maar na de piek was dat over. Men kan ze bellen maar echt laagdrempelig vind ik dat niet. Op zich heb ik bewust ook niet heel veel last maar merk dat ik er onbewust wel mee bezig ben, dat het me aanvliegt soms en ik ertegen op zie mocht ik er weer naar toe moeten. Vooral beeldbellen met familie is me bij gebleven, de onmacht en angst van familie en ook dat ik soms vond dat er te ver gegaan werd met het in leven houden van mensen. En nog wat dingen die ik hier niet zal herhalen.
Ik voelde me op de IC niet perse onveilig maar nu wel meer op de OK. Ik doe toch risicovolle handelingen en patiënten zijn wel gescreend, maar toch. Als ik in dan de media zie en hoor dat mensen nog even gaan lunchen na de PCR test of nog boodschappen gaan doen, heb ik niet het idee dat men altijd eerlijk is omdat anders hun operatie uitgesteld gaat worden.
Ook maak ik me enorm zorgen om de oplopende besmettingen en de nonchalance van mensen. Hoe vaak ik niet hoor dat het maar een griepje is, hoe ik me moest inhouden omdat er een werkman hier iets aan een slot moest doen en commentaar had op het mondkapjes beleid.
Door alle gedoe met applaus, een bonus die maar uitgesteld wordt en het niet krijgen van een loonsverhoging heb ik ook niet de behoefte om nogmaals op de IC te gaan werken. Op de IC liggen al weer een aantal Covid mensen.
zondag 20 september 2020 om 13:29
Ik kijk er zeker niet naar uit, maar wat moet dat moet. Ik heb mezelf alleen wel voorgenomen om geen extra diensten meer te doen. Ik heb nog erg veel overuren staan van de vorige golf.machientje schreef: ↑20-09-2020 11:45Ik zit zelf gelukkig in het noorden maar goed.. wij hebben hier momenteel meer besmettingen dan in maart bekend waren! Overall.
Succes op de ic Sunlover!
Zie je het een beetje zitten??
zondag 20 september 2020 om 13:32
Ik werk in een verpleeghuis in het buitenland. Tot nu toe geen besmettingen maar voelt als het Zwaard van Damocles wat boven ons hangt. Komt het binnen, dan zijn we de Sjaak.
Standaard tekort aan personeel. Nu regelmatig te weinig mensen ivm quarantaine. Daarbij komt nog de families van de pasienten die een beetje hun eigen regels denken te willen maken en speculatief onder elkaar zijn over personeel als die thuis zijn ivm quarantaine.
We hebben behoorlijk wat beschermingsmiddelen op voorrraad dat is eigenlijk de enige gerusstelling.
Standaard tekort aan personeel. Nu regelmatig te weinig mensen ivm quarantaine. Daarbij komt nog de families van de pasienten die een beetje hun eigen regels denken te willen maken en speculatief onder elkaar zijn over personeel als die thuis zijn ivm quarantaine.
We hebben behoorlijk wat beschermingsmiddelen op voorrraad dat is eigenlijk de enige gerusstelling.
zondag 20 september 2020 om 13:50
Wat heftig allemaal! Ook dat die vriendin je nu niet wil zien..cacti schreef: ↑20-09-2020 11:55Had dit topic gemist omdat ik de Covid pijler eigenlijk mijd.
Ik ben OK personeel maar voor in de piek heb ik 3 maanden op de IC gewerkt, ons ziekenhuis had 3 IC's waarvan 2 Covid. Ik heb op alle drie gewerkt. Dat was heftig omdat ik werk deed waar ik niet voor opgeleid ben. Ik werkte onder supervisie van de IC verpleegkundige maar die had meer OK personeel waar ze op moesten letten. En als er iemand in elkaar stortte dan had ik geen supervisie.
Nu eindelijk vakantie na een jaar hard werken en andere heftigheid maar ik ben gesloopt maar kom tot niks. Hang een beetje rond, heb een PCR test gehad vanwege een snottebel (negatief gelukkig) maar ondanks negatieve test wil een goede vriendin me vandaag niet zien. Dat vind ik enorm heftig. Ook bij ons was er tijdens de hoge piek veel aandacht voor geestelijk welzijn maar na de piek was dat over. Men kan ze bellen maar echt laagdrempelig vind ik dat niet. Op zich heb ik bewust ook niet heel veel last maar merk dat ik er onbewust wel mee bezig ben, dat het me aanvliegt soms en ik ertegen op zie mocht ik er weer naar toe moeten. Vooral beeldbellen met familie is me bij gebleven, de onmacht en angst van familie en ook dat ik soms vond dat er te ver gegaan werd met het in leven houden van mensen. En nog wat dingen die ik hier niet zal herhalen.
Ik voelde me op de IC niet perse onveilig maar nu wel meer op de OK. Ik doe toch risicovolle handelingen en patiënten zijn wel gescreend, maar toch. Als ik in dan de media zie en hoor dat mensen nog even gaan lunchen na de PCR test of nog boodschappen gaan doen, heb ik niet het idee dat men altijd eerlijk is omdat anders hun operatie uitgesteld gaat worden.
Ook maak ik me enorm zorgen om de oplopende besmettingen en de nonchalance van mensen. Hoe vaak ik niet hoor dat het maar een griepje is, hoe ik me moest inhouden omdat er een werkman hier iets aan een slot moest doen en commentaar had op het mondkapjes beleid.
Door alle gedoe met applaus, een bonus die maar uitgesteld wordt en het niet krijgen van een loonsverhoging heb ik ook niet de behoefte om nogmaals op de IC te gaan werken. Op de IC liggen al weer een aantal Covid mensen.
Ik ben zelf ook veel op de ic geweest maar kwam daar alleen voor een behandeling en ging dan weer weg.. wij hadden dus niet echt een band met de patienten.. dat scheelt een stuk!
Hopelijk valt de toestroom mee en kan je nog even bijkomen!
Leven en laten leven
zondag 20 september 2020 om 13:50
Wat heftig allemaal! Ook dat die vriendin je nu niet wil zien..cacti schreef: ↑20-09-2020 11:55Had dit topic gemist omdat ik de Covid pijler eigenlijk mijd.
Ik ben OK personeel maar voor in de piek heb ik 3 maanden op de IC gewerkt, ons ziekenhuis had 3 IC's waarvan 2 Covid. Ik heb op alle drie gewerkt. Dat was heftig omdat ik werk deed waar ik niet voor opgeleid ben. Ik werkte onder supervisie van de IC verpleegkundige maar die had meer OK personeel waar ze op moesten letten. En als er iemand in elkaar stortte dan had ik geen supervisie.
Nu eindelijk vakantie na een jaar hard werken en andere heftigheid maar ik ben gesloopt maar kom tot niks. Hang een beetje rond, heb een PCR test gehad vanwege een snottebel (negatief gelukkig) maar ondanks negatieve test wil een goede vriendin me vandaag niet zien. Dat vind ik enorm heftig. Ook bij ons was er tijdens de hoge piek veel aandacht voor geestelijk welzijn maar na de piek was dat over. Men kan ze bellen maar echt laagdrempelig vind ik dat niet. Op zich heb ik bewust ook niet heel veel last maar merk dat ik er onbewust wel mee bezig ben, dat het me aanvliegt soms en ik ertegen op zie mocht ik er weer naar toe moeten. Vooral beeldbellen met familie is me bij gebleven, de onmacht en angst van familie en ook dat ik soms vond dat er te ver gegaan werd met het in leven houden van mensen. En nog wat dingen die ik hier niet zal herhalen.
Ik voelde me op de IC niet perse onveilig maar nu wel meer op de OK. Ik doe toch risicovolle handelingen en patiënten zijn wel gescreend, maar toch. Als ik in dan de media zie en hoor dat mensen nog even gaan lunchen na de PCR test of nog boodschappen gaan doen, heb ik niet het idee dat men altijd eerlijk is omdat anders hun operatie uitgesteld gaat worden.
Ook maak ik me enorm zorgen om de oplopende besmettingen en de nonchalance van mensen. Hoe vaak ik niet hoor dat het maar een griepje is, hoe ik me moest inhouden omdat er een werkman hier iets aan een slot moest doen en commentaar had op het mondkapjes beleid.
Door alle gedoe met applaus, een bonus die maar uitgesteld wordt en het niet krijgen van een loonsverhoging heb ik ook niet de behoefte om nogmaals op de IC te gaan werken. Op de IC liggen al weer een aantal Covid mensen.
Ik ben zelf ook veel op de ic geweest maar kwam daar alleen voor een behandeling en ging dan weer weg.. wij hadden dus niet echt een band met de patienten.. dat scheelt een stuk!
Hopelijk valt de toestroom mee en kan je nog even bijkomen!
Leven en laten leven
zondag 20 september 2020 om 13:52
Nee! Dat inderdaad! De uren die je hebt kan je bijna niet opnemen.
Ga zelf ook niet meer werken.
Succes daar!!!
Leven en laten leven
zondag 20 september 2020 om 14:07
Ik werk ondersteunend op een poli. In het begin van covid druk met afbellen, het plannen van nieuwe afspraken.
Er was begrip maar ook mensen die volledig de weg kwijt waren, uit zicht verdwenen, suïcide pleegden. Zelfs een paar keer mensen die een ts hadden gepleegd en dat je moet inschatten hoe accuut het is en de juiste handelingen moet doen. Afspraken telefonisch of beeldbellen, maar op die wijze kunnen mensen ook een andere indruk geven.
Nu loopt de wachtlijst weer op en de druk vanuit huisartsen is enorm. Ze moeten hun patiënten kwijt, omdat de zorgvraag te hoog is, maar welke wij niet kunnen plaatsen. Sommigen bellen wel 4x per uur. Door covid heeft veel stil gelegen qua nieuwe zorg maar de aanmeldingen komen met scheepsladingen binnen. We kunnen gewoon niet sneller, maar dan krijg je dreigende telefoontjes, meer crisissituaties...het is niet hetzelfde als verpleegkundige op de afdelingen maar ook bij ons is het soms heftig en verdrietig.
Er was begrip maar ook mensen die volledig de weg kwijt waren, uit zicht verdwenen, suïcide pleegden. Zelfs een paar keer mensen die een ts hadden gepleegd en dat je moet inschatten hoe accuut het is en de juiste handelingen moet doen. Afspraken telefonisch of beeldbellen, maar op die wijze kunnen mensen ook een andere indruk geven.
Nu loopt de wachtlijst weer op en de druk vanuit huisartsen is enorm. Ze moeten hun patiënten kwijt, omdat de zorgvraag te hoog is, maar welke wij niet kunnen plaatsen. Sommigen bellen wel 4x per uur. Door covid heeft veel stil gelegen qua nieuwe zorg maar de aanmeldingen komen met scheepsladingen binnen. We kunnen gewoon niet sneller, maar dan krijg je dreigende telefoontjes, meer crisissituaties...het is niet hetzelfde als verpleegkundige op de afdelingen maar ook bij ons is het soms heftig en verdrietig.
zondag 20 september 2020 om 17:33
Volgens de NICE-gegevens wel, maar ik zie mensen toch zeker een week of drie op de IC liggen.
zondag 20 september 2020 om 17:53
Nou het schijnt volgens de statistieken maar ik zie het nog niet zo. Wie weet nu we er weer veel meer hebben zal het me op gaan vallen
zondag 20 september 2020 om 17:56
Wat grappig we zijn soort-van-collega'smachientje schreef: ↑20-09-2020 11:45Ik zit zelf gelukkig in het noorden maar goed.. wij hebben hier momenteel meer besmettingen dan in maart bekend waren! Overall.
Succes op de ic Sunlover!
Zie je het een beetje zitten??
Succes met werken. Groningen is met een inhaalslag bezig. Vooral ook in het umcg momenteel.
zondag 20 september 2020 om 23:48
woensdag 23 september 2020 om 18:38
donderdag 24 september 2020 om 01:14
Herkenbaar! Ik werk ook op een poli om de verwijzingen in te plannen en de triage te doen van de telefoontjes. De achterstand is bij ons inmiddels redelijk weggewerkt...redelijk, want de patienten die in september een afspraak zouden moeten krijgen, zijn nog niet allemaal benaderd. Een aantal van hen, met name de jaarlijkse controles, bellen zelf en hebben dan hun wachtlijst positie uit zelf initiatief grotendeels ondervangen. Een groot deel wacht echter in vertrouwen af dat de afspraak volgt en moet hierdoor nog langer wachten. De huisartsen zijn overduidelijk bezig met een inhaalslag met doorverwijzen. Wij sturen de verwijzingen door aan de specialist zodat zij kunnen zeggen binnen hoeveel tijd iemand gezien moet worden en met welke onderzoeken. De trend is werkelijk dat patiënten en masse binnen twee weken een afspraak moeten krijgen op een specifieke onderzoeksplek. . Je raadt het al...dat staat bomvol al tot half november. Dus of overboeken, of de afspraak toch weken later geven omdat we ook niet tot 19 uur of later kunnen overboeken. Komt nog bij, alle spoed wat na ern eerste hulp bezoek binnen een week gezien moet worden, controles op korte termijn na opname. Momenteel is er een overvloed aan vraag en een te beperkt aantal plekken op de spreekuren. Ik kan de plekken ook niet toveren, dus de afspraken die ik niet op korte termijn kan inplannen, daar draait de huisarts voor op om de klachten te behandelen. De artsen op mijn poli zijn momenteel zeer bezorgd dat de niet-spoed afspraken weer moeten worden afgebeld. Patienten komen nu ook zwaar verkouden toch op de poli, op hun dood dat ze anders weer 6 weken moeten wachten op de volgende kans.Polsjef schreef: ↑20-09-2020 14:07Ik werk ondersteunend op een poli. In het begin van covid druk met afbellen, het plannen van nieuwe afspraken.
Er was begrip maar ook mensen die volledig de weg kwijt waren, uit zicht verdwenen, suïcide pleegden. Zelfs een paar keer mensen die een ts hadden gepleegd en dat je moet inschatten hoe accuut het is en de juiste handelingen moet doen. Afspraken telefonisch of beeldbellen, maar op die wijze kunnen mensen ook een andere indruk geven.
Nu loopt de wachtlijst weer op en de druk vanuit huisartsen is enorm. Ze moeten hun patiënten kwijt, omdat de zorgvraag te hoog is, maar welke wij niet kunnen plaatsen. Sommigen bellen wel 4x per uur. Door covid heeft veel stil gelegen qua nieuwe zorg maar de aanmeldingen komen met scheepsladingen binnen. We kunnen gewoon niet sneller, maar dan krijg je dreigende telefoontjes, meer crisissituaties...het is niet hetzelfde als verpleegkundige op de afdelingen maar ook bij ons is het soms heftig en verdrietig.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
maandag 12 oktober 2020 om 22:00
Hoe gaat het met iedereen?
Hier wordt alweer gevraagd om vakanties in te leveren en fulltime te werken. Dwang zal hopelijk niet nodig zijn.
Ook is het hier zwaar wetende dat er een hoop op ons afkomt, weer meer werken en meer patiënten dan gebruikelijk, maar dit keer zonder hulp, want de buddies zijn er niet. En hoe lang dit weer gaat duren is natuurlijk ook onbekend.
Ik maak me echt zorgen over de effecten die dit op de langere termijn gaat hebben.
Hier wordt alweer gevraagd om vakanties in te leveren en fulltime te werken. Dwang zal hopelijk niet nodig zijn.
Ook is het hier zwaar wetende dat er een hoop op ons afkomt, weer meer werken en meer patiënten dan gebruikelijk, maar dit keer zonder hulp, want de buddies zijn er niet. En hoe lang dit weer gaat duren is natuurlijk ook onbekend.
Ik maak me echt zorgen over de effecten die dit op de langere termijn gaat hebben.
maandag 12 oktober 2020 om 22:19
Wat een verhalen weer hier. Toen het topic geopend werd heb ik mee gelezen, maar ik werk niet in het zh, dus dat voelt wat dubbel soms.
Wij zijn sinds vorige week alweer af het afschalen en merken veel dingen die nu spaak lopen of gemist zijn in de eerste lockdown. Wat een ellende. Ik ben iets meer uren gaan werken, maar overuren doe ik niet meer. Ik kan, en wil gewoon niet alles meer overnemen van collega's met corona, of verdenkingen binnen hun gezin.
Ik word zo boos van het gezeik "Ik wil perspectief". Wanneer gaan mensen inzien dat het oorlog is, tegen een onzichtbare vijand met wie je niet even een staakt-het-vuren afspreekt. Er is geen datum. Er is geen punt om maar toe te werken. We moeten roeien met de riemen die we hebben en wachten tot er een vaccin is.
Wij zijn sinds vorige week alweer af het afschalen en merken veel dingen die nu spaak lopen of gemist zijn in de eerste lockdown. Wat een ellende. Ik ben iets meer uren gaan werken, maar overuren doe ik niet meer. Ik kan, en wil gewoon niet alles meer overnemen van collega's met corona, of verdenkingen binnen hun gezin.
Ik word zo boos van het gezeik "Ik wil perspectief". Wanneer gaan mensen inzien dat het oorlog is, tegen een onzichtbare vijand met wie je niet even een staakt-het-vuren afspreekt. Er is geen datum. Er is geen punt om maar toe te werken. We moeten roeien met de riemen die we hebben en wachten tot er een vaccin is.
"It does not do to dwell on dreams, and forget to live."
maandag 12 oktober 2020 om 23:21
Nou ik moet zeggen... het gaat niet echt top!
Ziekenhuis stroomt langzaam vol.. in de eerste golf hadden we bijna geen besmettingen uit de regio, nu daarentegen wel enorm veel.
Hoop zo dat het snel ombuigt.
Gelukkig bij ons nog geen vakanties inleveren! Heftig voor jullie Sunlover.
Ben ook erg benieuwd hoeveel mensen vrijwillig meer gaan werken.. hoor daar niet heel veel enthousiaste verhalen over.
Sterkte allemaal
Ziekenhuis stroomt langzaam vol.. in de eerste golf hadden we bijna geen besmettingen uit de regio, nu daarentegen wel enorm veel.
Hoop zo dat het snel ombuigt.
Gelukkig bij ons nog geen vakanties inleveren! Heftig voor jullie Sunlover.
Ben ook erg benieuwd hoeveel mensen vrijwillig meer gaan werken.. hoor daar niet heel veel enthousiaste verhalen over.
Sterkte allemaal
Leven en laten leven
dinsdag 13 oktober 2020 om 06:27
Het is weer een drama!!!
Elke middag mensen uitplaatsen naar de andere kant no. Verdrietige patienten. Boze familie. Avonds en nachts lig je weer vol. Ic is overvol. Mensen zijn weer zo ziek. We draaien met personeel van andere afdelingen maar hoelang nog. Reguliere zorg al enorm afgeschaald. Tis verschrikkelijk
Oh en als ik aan die klappende mensen denk en die gratis maaltijden de eerste golf, nu krijg je alleej maar verontwaardiging dat de reguliere zorg afgezegd moet worden. En weet je nog die bonus die we zouden krijgen? Nou voorlopig hebben we nog niets
Elke middag mensen uitplaatsen naar de andere kant no. Verdrietige patienten. Boze familie. Avonds en nachts lig je weer vol. Ic is overvol. Mensen zijn weer zo ziek. We draaien met personeel van andere afdelingen maar hoelang nog. Reguliere zorg al enorm afgeschaald. Tis verschrikkelijk
Oh en als ik aan die klappende mensen denk en die gratis maaltijden de eerste golf, nu krijg je alleej maar verontwaardiging dat de reguliere zorg afgezegd moet worden. En weet je nog die bonus die we zouden krijgen? Nou voorlopig hebben we nog niets
