Heibel in de familie

Zijn er meer mensen die door Corona heibel hebben in de familie? Hoe los je dat in vredesnaam op, zonder dat de ene of de andere zich moet schikken?

De afgelopen maanden zijn we met onze kinderen vooral thuis gebleven, en hebben thuis gewerkt. Dat ging allemaal prima. Niet iedereen in de familie was daar blij mee, want ze wilden graag dat we aanschoven bij evenementen zoals de paasbrunch en de verjaardag van een neefje en mijn zus. Wij hebben dat afgehouden, aangezien een paar mensen in de familie in de zorg werken en sommige kinderen nog naar de noodopvang gingen. Dit gaf nogal wat wrijving, maar we hebben het er maar bij gelaten. Onder het mom van, wat zij doen moeten ze zelf weten, maar wij doen niet mee.

Inmiddels wordt alles versoepeld, en springen ze bijna uit elkaar van ongeduld om onze kinderen weer te mogen knuffelen. We ontvangen weL weer bezoek (in de tuin) maar liever op afstand tot we weten hoe alles uitwerkt de komende tijd.

Ze zijn not amused, want: We zijn te strict, we volgen de regels teveel, we zijn ongezellig, en we denken te weinig zelf na. Niemand heeft klachten dus hoezo kan er niet geknuffeld worden? En zij hebben al die tijd alles gewoon gedaan en zijn niet ziek geworden, dus hoezo zouden wij nog afstand houden?

Ik word er moe van. Moet ik nou doen wat zij zeggen omdat ze dat willen? Dat gaat tegen al mijn principes in. Waarom is aanpassen zo moeilijk? Nu is er radiostilte met sommigen in de familie, totdat wij aangeven dat we weer contact willen. Nou ja, het liefst wil ik elke dag contact, maar wel op afstand. Maar ja, zij niet. Ik voel me er heel naar bij, maar zij hebben 1 oplossing: gewoon weer bij elkaar over de vloer komen alsof er niks aan de hand is.

Wie heeft wijs advies?

Het gaat niet om al dat geknuffel met iedereen, want dat doen wij ook niet. Maar kruipen jullie kinderen nooit eens bij iemand op schoot, of wordt er niet gestoeid op de grond met zoveel mogelijk fysiek contact en over elkaar heen duikelen?
Dat wordt in onze familie tenminste wel gedaan. En dat ze dat nu al maanden niet mogen, daar hebben ze moeite mee. Ze respecteren die keuze, maar ik baal er zo van dat ze dan dus liever helemaal geen contact hebben tot er wel weer gestoeid en op schoot gezeten mag worden (dat bedoel ik met knuffelen). Of fysiek getroost wanneer er een kind is gevallen.

Afstand houden is iets tegennatuurlijks, maar dat wordt nu wel gevraagd van mensen die dat niet willen.

Miskotto schreef: ↑

28-05-2020 20:25

[/b][/b]

Het probleem zit 'm in het feit dat mensen de grens van TO niet respecteren.
Het gaat allang niet meer om elkaar weer zien, het gaat er nu om wie de strijd wint, ik zou hier trouwens hele korte metten mee hebben gemaakt.

Hoe maak je daar korte metten mee? Tips graag

malibu82 schreef: ↑

28-05-2020 18:54

Mijn nichtjes (peuter en kleuter) doen dat ook, die kruipen ook bij mij en bij anderen op schoot. Dat hebben we nooit tegengehouden, zowel ik als de ouders niet. Dat heeft ook geen zin bij zulke jonge kinderen, die snappen daar niets van.

Hoe oud zijn jouw kinderen?

Ook peuter en kleuter, dus niks leuker dan klimmen op mensen. En dat vinden de grote mensen ook geweldig.
Met degenen met wie we wel afspreken, hebben we duidelijk afspraken gemaakt en letterlijk afgebakend zodat de kinderen er niet bij konden. Dan kunnen we elkaar toch zien en spreken, en van de kinderen genieten, iedereen blij.
Maar ja, niet iedereen kan dat aan.