Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Hoe gaat het met iedereen? Tips of emoties delen?
vrijdag 26 februari 2021 om 01:47
Hoi allemaal!
Hoe gaat het met jullie nu in deze moeilijke periode van covid-19? Ik praat graag met jullie erover, want ik denk dat heel veel mensen het best zwaar vinden. persoonlijk ikzelf ook!
Last van eenzaamheid, depressieve klachten of iets anders?
En hebben jullie tips voor andere mensen? laten we er voor elkaar zijn in deze moeilijke tijd! <3
Veel liefs! X
Hoe gaat het met jullie nu in deze moeilijke periode van covid-19? Ik praat graag met jullie erover, want ik denk dat heel veel mensen het best zwaar vinden. persoonlijk ikzelf ook!
Last van eenzaamheid, depressieve klachten of iets anders?
En hebben jullie tips voor andere mensen? laten we er voor elkaar zijn in deze moeilijke tijd! <3
Veel liefs! X
vrijdag 26 februari 2021 om 08:26
Dit ook ja. Dat er veel hufters waren wist ik al wel maar het ligt er zo dik boven op nu.
O ja veel viezerikken ook trouwens.
Als iedereen gewoon de handen goed zou wassen waren er veel minder besmettingen en al die andere maatregelen niet nodig. Maar er zijn gewoon nog steeds superveel mensen die hun handen niet of niet regelmatig wassen. Tja.
vrijdag 26 februari 2021 om 08:26
Een beetje een combinatie van burn out, Corona en gevoelig voor somberheid. Waarbij Corona het laatste zetje heeft gegeven denk ik.
vrijdag 26 februari 2021 om 08:28
Goed idee, laten we de mensen die ziek zijn ook nog als vies bestempelen. We noemen de mensen met aids of griep toch ook niet vies?
1 infectieziekte en de denkbeelden gaan terug naar de middeleeuwen, je wordt nog net niet opgesloten in een melaatsenkolonie.
Mensen die zo denken als jij zijn pas vies.
1 infectieziekte en de denkbeelden gaan terug naar de middeleeuwen, je wordt nog net niet opgesloten in een melaatsenkolonie.
Mensen die zo denken als jij zijn pas vies.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 26 februari 2021 om 08:38
vrijdag 26 februari 2021 om 08:55
Ik voel me op zich nog wel oke maar ik merk wel dat ik langzaam alles wat lastiger trek dan vorig jaar. Het duurt me gewoon te lang. Zelfs als introvert die toch al een piepkleine sociale cirkel had en vrijwel nergens heen ging vind ik het nu echt saai worden. Mijn ( parttime ) uitzendwerk hield bijna een jaar geleden op en sindsdien heb ik niets anders kunnen vinden dus het zijn lange dagen en weken.
Ik mag goddank nog naar de sportschool omdat ik sport onder begeleiding van de fysio dus daar ga ik nog 2x per week heen en dat geeft een soort van ritme in de eentonigheid van de week. Verder zie ik mijn moeder veel, mijn broer, schoonzus en baby neefje eens per maand en ik ga soms naar mijn oom en tante.
Ik had een vriendin gemaakt vorig jaar ( voor mij best uniek want dankzij mijn ASS ben ik niet zo sterk met vriendschappen ) maar dat is helaas ook heel erg verwaterd en ik hoor niets meer van haar.
Bovendien snak ik naar een weekje Griekenland of een weekendje Rome of Madrid. Zou zo graag boeken voor mei met mijn moeder maar ik heb er geen zin in om me er enorm op te verheugen en dan teleurgesteld te worden omdat je straks wellicht een vaccinatiebewijs moet laten zien voor reizen. Ik sta achteraan de rij met vaccineren dus dat zit er voor mij nog lang niet in.
Ik was net uit een depressie geklommen van 5 jaar toen de crisis begon en ik merk dat ik langzaamaan weer een beetje terug gevallen ben in de somberheid.
Dan nog vind ik dat ik weinig te klagen heb hoor, mijn inkomen is hetzelfde gebleven, ik heb geen kinderen thuis moeten vermaken of een partner met wie ik in een kleine ruimte opgesloten thuis moet werken dus op zich kan het altijd nog erger.
Maar ik zou zo graag weer eens naar de Intratuin gaan of lekker nieuwe kleding shoppen bij de C&A zelf. Is echt hard nodig want ik pas niets meer omdat ik zoveel afgevallen ben. Al mijn zomerkleding is alweer te groot.
Ik doe echt heel hard mijn best om elke dag toch positief te blijven en de goede dingen te zien maar het lukt niet altijd. Ik snaai ook weer een stuk meer dan een paar maanden terug, daaraan merk ik dan ook dat ik niet helemaal lekker in mijn vel zit.
Ik mag goddank nog naar de sportschool omdat ik sport onder begeleiding van de fysio dus daar ga ik nog 2x per week heen en dat geeft een soort van ritme in de eentonigheid van de week. Verder zie ik mijn moeder veel, mijn broer, schoonzus en baby neefje eens per maand en ik ga soms naar mijn oom en tante.
Ik had een vriendin gemaakt vorig jaar ( voor mij best uniek want dankzij mijn ASS ben ik niet zo sterk met vriendschappen ) maar dat is helaas ook heel erg verwaterd en ik hoor niets meer van haar.
Bovendien snak ik naar een weekje Griekenland of een weekendje Rome of Madrid. Zou zo graag boeken voor mei met mijn moeder maar ik heb er geen zin in om me er enorm op te verheugen en dan teleurgesteld te worden omdat je straks wellicht een vaccinatiebewijs moet laten zien voor reizen. Ik sta achteraan de rij met vaccineren dus dat zit er voor mij nog lang niet in.
Ik was net uit een depressie geklommen van 5 jaar toen de crisis begon en ik merk dat ik langzaamaan weer een beetje terug gevallen ben in de somberheid.
Dan nog vind ik dat ik weinig te klagen heb hoor, mijn inkomen is hetzelfde gebleven, ik heb geen kinderen thuis moeten vermaken of een partner met wie ik in een kleine ruimte opgesloten thuis moet werken dus op zich kan het altijd nog erger.
Maar ik zou zo graag weer eens naar de Intratuin gaan of lekker nieuwe kleding shoppen bij de C&A zelf. Is echt hard nodig want ik pas niets meer omdat ik zoveel afgevallen ben. Al mijn zomerkleding is alweer te groot.
Ik doe echt heel hard mijn best om elke dag toch positief te blijven en de goede dingen te zien maar het lukt niet altijd. Ik snaai ook weer een stuk meer dan een paar maanden terug, daaraan merk ik dan ook dat ik niet helemaal lekker in mijn vel zit.
vrijdag 26 februari 2021 om 09:13
vrijdag 26 februari 2021 om 09:21
Ik heb er helaas ook last van. Zo'n driekwart jaar geleden uitgevallen door een burn out met daarbij pleinvrees en een paniekstoornis. Ik zou juist de plekken moeten opzoeken waar ik last heb van angst en paniek. Dat gaat nu niet, dus ik stagneer een beetje in het proces. Werken lukt niet goed. Alle dagen zijn hetzelfde. Ik zie mijn beste vriendin en mijn ouders. Daar houdt het wel mee op.
Ik woon samen met mijn puberdochter die ook meer stress begint te ervaren. Die angstig wordt van de gedachten dat ze, nu ze weer af en toe naar school mag, overspoeld zal worden met toetsen omdat er wat in te halen valt.
Ik voel me ook wat somber enwat gelaten. Het duurt veel te lang.
Ook de berichten over mutaties, nu weer in New York, maken me bang. Ik werk in de zorg en val onder de risico groep. En dan krijg ik waarschijnlijk ook nog het vaccin met de minste effectiviteit. Schiet mij maar lek.
Ik woon samen met mijn puberdochter die ook meer stress begint te ervaren. Die angstig wordt van de gedachten dat ze, nu ze weer af en toe naar school mag, overspoeld zal worden met toetsen omdat er wat in te halen valt.
Ik voel me ook wat somber enwat gelaten. Het duurt veel te lang.
Ook de berichten over mutaties, nu weer in New York, maken me bang. Ik werk in de zorg en val onder de risico groep. En dan krijg ik waarschijnlijk ook nog het vaccin met de minste effectiviteit. Schiet mij maar lek.
vrijdag 26 februari 2021 om 09:23
Jammer dat je je nergens aan houdt. Ook echt jammer voor de mensen die wel hun best doen...Paintless schreef: ↑26-02-2021 06:55Is er überhaupt iemand die zich nog 100 procent aan de regels houdt? Ik ken oprecht niemand die zich aan één bezoeker per dag houdt.
Moet zeggen dat ik lang geleden al gestopt ben met handen ontsmetten in winkels, mijn winkelwagentje niet meer schoonmaak (is ook domme klets) en ook geen afstand meer houdt (behalve van mijn oma).
Ik vind het héél erg moeilijk om het allemaal vol te houden, vooral omdat ik in mijn omgeving niet met corona te maken heb gekregen. En ik ben dus echt altijd al best los met de regels geweest... Mondkapjes vind ik persoonlijk echt te smerig voor woorden en ik vind het best triest om te zien wanneer mensen ze zelfs buiten dragen, daar is de kans op besmetting nihil. Lekker de hele dag met zo’n smerig bacterieding op je waffel, nee bedankt.
Aan de avondklok moet ik me wel houden, want hier in de stad staat de politie om 20.55 al klaar om te bekeuren. Ongelofelijk eigenlijk. Ik vind de maatregelen echt niet meer opwegen tegen de gevolgen en ik kan er met mijn verstand niet bij dat de regering de hele economie om zeep helpt.
Mijn vriend heeft regelmatig depressieve gevoelens en ik hoor verhalen over tienerkinderen van vrienden die in de steek zijn gelaten door vriendjes en klasgenoten, in en in triest.
vrijdag 26 februari 2021 om 09:24
sjansje schreef: ↑26-02-2021 08:38Ik voel me voornamelijk verdrietig. Volgende maand is het een jaar geleden dat mijn vader opgenomen werd met corona. Na 4 weken is hij gestorven.
We zijn nu een jaar verder, en ik heb echt zo'n Groundhogday gevoel; er veranderd niks.
Ik ben moe, slaap slecht en voel me gewoon shit.
vrijdag 26 februari 2021 om 09:26
Dit ook! Maar misschien ben ik zelf ook wel hufteriger geworden. Ik kan geen begrip meer opbrengen voor mensen die zich niet willen laten vaccineren vanwege onzininfo die ze op FB hebben gelezen maar verder ook geen antwoord hebben over hoe we hier uit kunnen komen.
Ook ben ik op FB een paar keer verrast door contacten die opeens QAnon-achtige dingen uit lopen te kramen. Ik ben door allen geblockt dus daar heb ik geen last meer van maar het verbaasde me wel.
vrijdag 26 februari 2021 om 09:27
Ik snap echt wat je bedoelt, maar voor sommige is dat toch niet zo makkelijk. Ik woon samen met een kwetsbaar persoon en ik zou er alles aan doen dat zij geen corona krijgt en daar hoor inderdaad al maanden geen fysiek contact (op mijn vriend na natuurlijk) bij.ClaireSophie schreef: ↑26-02-2021 07:30Als ik sommigen hier lees: al maanden niemand fysiek gezien of geknuffeld....wat doe je jezelf aan, je mag best een keer de regels overtreden voor een knuffel hoor. Daar krijg je niet spontaan corona van.
vrijdag 26 februari 2021 om 09:29
Ik woon alleen, maar voel mij echt prima. Ik ben vaak thuis, echt vaak, wel veel contacten via telefoon en beeldbellen, ik geloof dat er straks in de zomer weer van alles mogelijk is, daar verheug ik me op. Nu moet ik zeggen dat ik ook honden heb, daardoor voel je je eigenlijk nooit alleen. Ik heb geen enkele moeite met de maatregelen.
Ik ben wel geschrokken van de vele mensen die in gekke theorieën geloven, ik vind het lastig om met deze mensen om te gaan.
Ik ben wel geschrokken van de vele mensen die in gekke theorieën geloven, ik vind het lastig om met deze mensen om te gaan.
vrijdag 26 februari 2021 om 09:30
Ik vind het kut. Mijn werk in zwembad zit al weer maanden dicht, ik moet wel mijn uren maken, dus ben daar onder schooltijd steeds koffie aan het drinken. Want bso is ook dicht. Mijn collega vindt mensen die depressief worden aanstellers, en daar word ik juist verdrietig van.
Ik heb nog nooit zoveel stress ervaren als afgelopen jaar.
Ik vind het onnodig me te laten inenten, maar doe het nu maar wel omdat ik de bui al zie hangen, dat ik dan nooit meer kan reizen, en dat vind ik voor mijn mentale toestand, als alleenstaande moeder die in 85% van de tijd voor 3 kinderen zorg, toch een te grote opoffering om nooit meer een weekje met mijn vriend de zon op kan zoeken, als mijn kinderen bij hun vader zijn. Vast egoïstisch, en mijn collega die mensen aanstellers vindt, zegt ook dat mensen die vliegen asocialen zijn.
Ik denk dat hij een hekel aan me heeft
Ik heb nog nooit zoveel stress ervaren als afgelopen jaar.
Ik vind het onnodig me te laten inenten, maar doe het nu maar wel omdat ik de bui al zie hangen, dat ik dan nooit meer kan reizen, en dat vind ik voor mijn mentale toestand, als alleenstaande moeder die in 85% van de tijd voor 3 kinderen zorg, toch een te grote opoffering om nooit meer een weekje met mijn vriend de zon op kan zoeken, als mijn kinderen bij hun vader zijn. Vast egoïstisch, en mijn collega die mensen aanstellers vindt, zegt ook dat mensen die vliegen asocialen zijn.
Ik denk dat hij een hekel aan me heeft
vrijdag 26 februari 2021 om 09:45
Hier ben ik het wel mee eens. Natuurlijk is het allemaal niet makkelijk, maar geen regels opvolgen gaat niet helpen om alles weer normaal te krijgen. Ik begrijp niet dat hier mensen schrijven dat ze niemand kennen die zich houden aan regel van 1 bezoeker per dag. Van de mensen die ik ken houdt bijna iedereen zich hieraan. Ik ben begrijp wel dat de besmettingen oplopen als mensen zich niet meer aan de regels houden. Ik word hier wat somber van.
vrijdag 26 februari 2021 om 09:58
Weet niet of je het nu over / tegen mij hebt, maar indien ja, voordat je zo uit je panty schiet....: ik bestempel mensen die ziek zijn niet als vies. Dan heb je me toch echt verkeerd gelezen / geïnterpreteerd. Ik zeg dat ik mensen die hun handen niet wassen, viezerikken vind. En dat vond ik trouwens al lang vóór corona.viva-amber schreef: ↑26-02-2021 08:28Goed idee, laten we de mensen die ziek zijn ook nog als vies bestempelen. We noemen de mensen met aids of griep toch ook niet vies?
1 infectieziekte en de denkbeelden gaan terug naar de middeleeuwen, je wordt nog net niet opgesloten in een melaatsenkolonie.
Mensen die zo denken als jij zijn pas vies.
vrijdag 26 februari 2021 om 10:00
Herkenbaar. Het sucks. Big time.Wattenbolleke schreef: ↑26-02-2021 08:26Een beetje een combinatie van burn out, Corona en gevoelig voor somberheid. Waarbij Corona het laatste zetje heeft gegeven denk ik.
Het is dat afkicken zo ontzettend moeilijk is maar anders was ik allang weer aan de antidepressiva gegaan. Maar ja, ben er net 2 jaar vanaf. Had dat graag zo gehouden. Maar 't is moeilijk. Ik vreet me een ongeluk aan chocola, al zo lang als corona duurt (en vooruit, voor corona at ik er ook al teveel van... maar zo extreem als nu is het nooit eerder geweest).
vrijdag 26 februari 2021 om 10:04
Oh fuck. Is dat met alle AD zo? Ik overweeg het echt.. zo door maakt alles ook alleen maar moeilijker voor m’n gevoel. Maarja. Wanneer ben je depressief genoeg he?HobbeltVerder schreef: ↑26-02-2021 10:00Herkenbaar. Het sucks. Big time.
Het is dat afkicken zo ontzettend moeilijk is maar anders was ik allang weer aan de antidepressiva gegaan. Maar ja, ben er net 2 jaar vanaf. Had dat graag zo gehouden. Maar 't is moeilijk. Ik vreet me een ongeluk aan chocola, al zo lang als corona duurt (en vooruit, voor corona at ik er ook al teveel van... maar zo extreem als nu is het nooit eerder geweest).
gelukkig val ik alleen maar af, elk nadeel heeft z’n voordeel..
vrijdag 26 februari 2021 om 10:04
Waar ik dan wel nieuwsgierig naar ben, hoezo hebbe zij jou geblockt i.p.v. jij hen?Lady_Day schreef: ↑26-02-2021 09:26Dit ook! Maar misschien ben ik zelf ook wel hufteriger geworden. Ik kan geen begrip meer opbrengen voor mensen die zich niet willen laten vaccineren vanwege onzininfo die ze op FB hebben gelezen maar verder ook geen antwoord hebben over hoe we hier uit kunnen komen.
Ook ben ik op FB een paar keer verrast door contacten die opeens QAnon-achtige dingen uit lopen te kramen. Ik ben door allen geblockt dus daar heb ik geen last meer van maar het verbaasde me wel.
Ik heb ook geen contact meer met een aantal voorheen goede kennissen en 1 vriendin. Die houden zich niet aan de regels en doen mee met die stomme 'manifestaties'. Met zulke mensen hoef ik ook geen vrienden meer te zijn, onder het mom van vrijheid de regels negeren terwijl mensen eenzaam liggen dood te gaan en familie geen afscheid mag nemen van naasten. 'gelukkig' heb ik direct in 't begin van heel dichtbij ervaren wat een eng klote virus het is en heb daardoor nog nooit de regels bewust niet nageleefd.
Begin het nu echt moeilijk te krijgen omdat we dus ook nergens meer op bezoek kunnen samen. Niet dat we dat veel deden , maar toch.
vrijdag 26 februari 2021 om 10:06
Ik ben het vreselijk zat. Ik merk dat ik er ook geen begrip meer voor heb en erg rebels begin te worden.
Ik mis het zorgeloos samenzijn met iedereen. Gewoon, het leven te leven in alle vrijheid.
Overal naar toe kunnen en leuke dingen te doen met mijn kinderen.
Veel dingen waar ik levensvreugde uithaal kunnen en mogen niet.
In het begin had ik alle begrip voor de maatregelen en het flatten the Curve om ziekenhuizen te ontlasten.
Nu lijkt het alsof niemand ook maar überhaupt snotterig mag worden.
We worden opgesloten met een avondklok, mondkapjes, en gechanteerd met het feit; wil je je oude leventje terug?? Dan moet je eerst een prikje halen.
Dat! Daar krijg ik mentale en lichamelijke klachten van.
Ik mis het zorgeloos samenzijn met iedereen. Gewoon, het leven te leven in alle vrijheid.
Overal naar toe kunnen en leuke dingen te doen met mijn kinderen.
Veel dingen waar ik levensvreugde uithaal kunnen en mogen niet.
In het begin had ik alle begrip voor de maatregelen en het flatten the Curve om ziekenhuizen te ontlasten.
Nu lijkt het alsof niemand ook maar überhaupt snotterig mag worden.
We worden opgesloten met een avondklok, mondkapjes, en gechanteerd met het feit; wil je je oude leventje terug?? Dan moet je eerst een prikje halen.
Dat! Daar krijg ik mentale en lichamelijke klachten van.
vrijdag 26 februari 2021 om 10:13
Een knuffel voor de mensen die het zwaar hebben.
Ik heb als introvert al geen overvolle agenda in normale omstandigheden, maar ik merk dat het nu toch zijn tol begint te eisen.
Ik zie weinig mensen. Ik heb een wandelmaatje, die steeds vaker moppert over maatregelen (begrijpelijk) en waar ik van begin te merken dat we er toch heel verschillend in staan. Begint af en toe wat te wringen. Idem voor mijn moeder, die zie ik wel, maar uiteraard op afstand en zelf neemt ze het steeds minder nauw. Ook dat leidt soms tot irritaties tussen ons, dan laat zij heel terloops vallen dat ze bij een zieke vriendin op bezoek is geweest de dag ervoor, en dan moet ik haar toch steeds weer wijzen op de afstand. Ze vindt steeds vaker dat ik overdrijf als ik me aan de regels wil houden. Dan heb ik afgesproken om op de koffie te komen, belt er een kennis of die op de koffie kan komen en dan zegt ze doodleuk dat dat goed is. Dus dan vertrek ik maar weer, wat zij weer overdreven vindt. Niet leuk, ook daar zijn dus regelmatig wrijvingen.
Thuiswerken staat me inmiddels behoorlijk tegen en ik snak naar een hele vrije dag met het huis voor mezelf. Luxeprobleem, weet ik. Maar toch.
Ik heb als introvert al geen overvolle agenda in normale omstandigheden, maar ik merk dat het nu toch zijn tol begint te eisen.
Ik zie weinig mensen. Ik heb een wandelmaatje, die steeds vaker moppert over maatregelen (begrijpelijk) en waar ik van begin te merken dat we er toch heel verschillend in staan. Begint af en toe wat te wringen. Idem voor mijn moeder, die zie ik wel, maar uiteraard op afstand en zelf neemt ze het steeds minder nauw. Ook dat leidt soms tot irritaties tussen ons, dan laat zij heel terloops vallen dat ze bij een zieke vriendin op bezoek is geweest de dag ervoor, en dan moet ik haar toch steeds weer wijzen op de afstand. Ze vindt steeds vaker dat ik overdrijf als ik me aan de regels wil houden. Dan heb ik afgesproken om op de koffie te komen, belt er een kennis of die op de koffie kan komen en dan zegt ze doodleuk dat dat goed is. Dus dan vertrek ik maar weer, wat zij weer overdreven vindt. Niet leuk, ook daar zijn dus regelmatig wrijvingen.
Thuiswerken staat me inmiddels behoorlijk tegen en ik snak naar een hele vrije dag met het huis voor mezelf. Luxeprobleem, weet ik. Maar toch.
vrijdag 26 februari 2021 om 10:15
Steranijs78 schreef: ↑26-02-2021 10:06Ik ben het vreselijk zat. Ik merk dat ik er ook geen begrip meer voor heb en erg rebels begin te worden.
Ik mis het zorgeloos samenzijn met iedereen. Gewoon, het leven te leven in alle vrijheid.
Overal naar toe kunnen en leuke dingen te doen met mijn kinderen.
Veel dingen waar ik levensvreugde uithaal kunnen en mogen niet.
In het begin had ik alle begrip voor de maatregelen en het flatten the Curve om ziekenhuizen te ontlasten.
Nu lijkt het alsof niemand ook maar überhaupt snotterig mag worden.
We worden opgesloten met een avondklok, mondkapjes, en gechanteerd met het feit; wil je je oude leventje terug?? Dan moet je eerst een prikje halen.
Dat! Daar krijg ik mentale en lichamelijke klachten van.
Het spijt me maar ik vind "rebels worden" heel kinderachtig. Niemand doet dit allemaal voor de lol.
