Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Neerslachtig door de huidige situatie
donderdag 18 februari 2021 om 16:13
De coronamaatregelen beïnvloeden mijn gemoedstoestand enorm en ik lijk er niet meer tegen op gewassen. Mijn baan hangt al een jaar aan een zijden draadje sinds corona zijn intrede deed in ons land. Ik was toen net klaar met mijn studie, die ik naast mijn baan heb gevolgd. Helaas zijn er in deze tijd weinig vacatures in mijn nieuwe vakgebied en als zij-instromer/starter kom je er haast niet tussen. Keer op keer word ik afgewezen. Binnenkort verlies ik waarschijnlijk mijn huidige baan en ik maak me heel veel zorgen dat ik niets anders kan vinden.
Daarbij vind ik de maatregelen heel zwaar. Hoewel ik geen feestbeest ben en de festivals/kroegen niet mis, vind ik mijn sociale contacten heel belangrijk. Met mijn hele familie samen zijn om gebeurtenissen te vieren of verdriet te delen, lachen met vrienden, spelletjesavonden, samen eten; dingen die zo vanzelfsprekend waren maar dat inmiddels al lang niet meer zijn. Dat soort dingen zijn zo belangrijk voor me, dus het wegvallen hiervan valt me zwaar. Mijn belangrijkste uitlaatklep, de sportschool waar ik vijf keer in de week te vinden was, is natuurlijk ook gesloten.
Gelukkig woon ik samen met mijn vriend, hij is mijn steun en toeverlaat. We wandelen ons suf, we zien onze ouders af en toe, spelen een stomme digitale pubquiz met vrienden en bellen met de mensen die we nu niet meer zien. En zo kabbelt ons leven voort. Het voelt zo uitzichtloos. Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Het liefst zou ik inmiddels de hele dag in mijn bed blijven liggen met de dekens over mijn hoofd. Tot nu toe heb ik mezelf kunnen motiveren goed voor mezelf te blijven zorgen. Gezonde voeding, thuis sporten en wandelen. Maar ik vind het steeds moeilijker vol te houden.
Heeft iemand misschien tips of wijze woorden ?
Daarbij vind ik de maatregelen heel zwaar. Hoewel ik geen feestbeest ben en de festivals/kroegen niet mis, vind ik mijn sociale contacten heel belangrijk. Met mijn hele familie samen zijn om gebeurtenissen te vieren of verdriet te delen, lachen met vrienden, spelletjesavonden, samen eten; dingen die zo vanzelfsprekend waren maar dat inmiddels al lang niet meer zijn. Dat soort dingen zijn zo belangrijk voor me, dus het wegvallen hiervan valt me zwaar. Mijn belangrijkste uitlaatklep, de sportschool waar ik vijf keer in de week te vinden was, is natuurlijk ook gesloten.
Gelukkig woon ik samen met mijn vriend, hij is mijn steun en toeverlaat. We wandelen ons suf, we zien onze ouders af en toe, spelen een stomme digitale pubquiz met vrienden en bellen met de mensen die we nu niet meer zien. En zo kabbelt ons leven voort. Het voelt zo uitzichtloos. Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Het liefst zou ik inmiddels de hele dag in mijn bed blijven liggen met de dekens over mijn hoofd. Tot nu toe heb ik mezelf kunnen motiveren goed voor mezelf te blijven zorgen. Gezonde voeding, thuis sporten en wandelen. Maar ik vind het steeds moeilijker vol te houden.
Heeft iemand misschien tips of wijze woorden ?
donderdag 18 februari 2021 om 16:20
Ik heb niet direct een tip maar misschien helpt het om te lezen dat je niet de enige bent. Gelukkig is mijn baan niet in gevaar maar ik werk al wel een jaar volledig thuis. En alle andere zaken herken ik volledig.
Wat misschien helpt is leuke dingen plannen voor wat verder weg, dan heb je iets om naar uit te kijken. Of zelf iets leuks organiseren. In het begin van de crisis heb ik voor heel weinig een grote lading tulpen online gekocht (die anders vernietigd zouden worden) en bij vrienden een bosje langs gebracht. Je zou ook iets kunnen bakken en dat rondbrengen. Iets om uit de sleur te komen.
Wat misschien helpt is leuke dingen plannen voor wat verder weg, dan heb je iets om naar uit te kijken. Of zelf iets leuks organiseren. In het begin van de crisis heb ik voor heel weinig een grote lading tulpen online gekocht (die anders vernietigd zouden worden) en bij vrienden een bosje langs gebracht. Je zou ook iets kunnen bakken en dat rondbrengen. Iets om uit de sleur te komen.
donderdag 18 februari 2021 om 16:20
Dik respect dat je het nog voor elkaar krijgt om thuis te sporten. Sportscholen dicht vind ik inderdaad zo ruk. Het is alleen maar corona dit, corona dat. Andere aspecten van de volksgezondheid moeten maar wijken voor dat virus.
Sorry geen tips, wou alleen even zeggen dat ik het al knap vind dat je tot nu toe zo 'on track' was met alles.
Sorry geen tips, wou alleen even zeggen dat ik het al knap vind dat je tot nu toe zo 'on track' was met alles.
donderdag 18 februari 2021 om 16:23
Erg herkenbaar wat je schrijft Vogelkip. Vooral het uitzichtloze, en alle doemscenario's die elke dag weer over de mensheid uitgestort worden maken mij ook moedeloos. Kleine tegenslagen, zoals een ziek huisdier, verkeerde leveringen en kleine irritaties lijken ineens allemaal heel groot. Voor mij zou de sportschool in dat opzicht ook heel erg helpen trouwens.
Ik probeer mezelf eigenlijk elke dag voor ogen te houden wat ik wèl heb en wat er wèl goed gaat, een lieve partner en onverwachte leuke kleine dingen en gebeurtenissen. Ik klink nu als een Flow-abonnee, maar elke dag even focussen op kleine dingetjes waar je een beetje geluk uit kan halen helpt echt!
Vorige week lag er ineens een kleurplaat van ons buurjongetje (hij is 4) in de bus -waar we eigenlijk nooit contact mee hebben. Zo lief! (meteen een kaartje teruggestuurd om hem te bedanken) Zulke dingen maken me in deze tijd ineens extreem blij
Ik probeer mezelf eigenlijk elke dag voor ogen te houden wat ik wèl heb en wat er wèl goed gaat, een lieve partner en onverwachte leuke kleine dingen en gebeurtenissen. Ik klink nu als een Flow-abonnee, maar elke dag even focussen op kleine dingetjes waar je een beetje geluk uit kan halen helpt echt!
Vorige week lag er ineens een kleurplaat van ons buurjongetje (hij is 4) in de bus -waar we eigenlijk nooit contact mee hebben. Zo lief! (meteen een kaartje teruggestuurd om hem te bedanken) Zulke dingen maken me in deze tijd ineens extreem blij
En nú in één keer goed
donderdag 18 februari 2021 om 16:26
Herkenbaar, ik zie dit ook veel in mijn omgeving en voel mijzelf ook niet heel best. Ik mis echt de sociale contacten, het dansen, festivals, niet hoeven na te denken over afstand houden, etc. Elke dag is hetzelfde (ik werk ook volledig vanuit huis), ik zie weinig mensen buiten het computerscherm en er zijn weinig mogelijkheden om er op uit te gaan. Vanwege onze peuter ondernemen we nog wel veel in het weekend maar omdat de mogelijkheden beperkt zijn is het ook steeds hetzelfde.....
Ik ken veel mensen die een huisje huren voor een weekend/midweek of een paar weken en daar gaan zitten. Ze werken daar (deels) gewoon door maar ze zitten in een andere omgeving en als ze een wandeling maken dan zien ze even wat anders dan altijd hetzelfde rondje tussen het werken door.
Ik ken veel mensen die een huisje huren voor een weekend/midweek of een paar weken en daar gaan zitten. Ze werken daar (deels) gewoon door maar ze zitten in een andere omgeving en als ze een wandeling maken dan zien ze even wat anders dan altijd hetzelfde rondje tussen het werken door.
donderdag 18 februari 2021 om 17:08
Dat hebben wij nog wel gedaan toen deze nog open waren. Een weekendje Efteling (was echt heerlijk) en de dierentuin ook regelmatig (we hebben een abonnement). Dat mis ik echt wel. We gingen regelmatig voor een paar uurtjes en gingen op de terugweg een hapje eten of we namen eten mee voor naar huis. Daar zat ook echt 0 risico in want vrijwel alles is/was buiten.
donderdag 18 februari 2021 om 17:17
Mijn tip zou zijn: bespreek eens met je huisarts of je 'gewoon' neerslachtig bent of last hebt van (beginnende) depressieve klachten. Een psycholoog kan goede tips geven, de eerste 5 consulten worden vergoed uit de basisverzekering en kunnen enorm helpen.
Ik besprak bijvoorbeeld met de psych wat er allemaal niet meer kon, en zij hielp me om dingen te vinden die nog wel kunnen en mij weer een gevoel van zingeving geven. Ook hadden we het over mijn 'innerlijke dialoog'- wat ik tegen mezelf zeg in gedachten, en of ik dat kon veranderen. Heel praktische tips die mij er bovenop hebben geholpen.
Of dat voor jou van toepassing is, kan ik niet zeggen natuurlijk. Het is voor idereen herkenbaar en de situatie is kut. Maar deze zinnen doen me denken dat het misschien goed is om even met de huisarts te overleggen: "Het voelt zo uitzichtloos. Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Het liefst zou ik inmiddels de hele dag in mijn bed blijven liggen met de dekens over mijn hoofd."
Ik besprak bijvoorbeeld met de psych wat er allemaal niet meer kon, en zij hielp me om dingen te vinden die nog wel kunnen en mij weer een gevoel van zingeving geven. Ook hadden we het over mijn 'innerlijke dialoog'- wat ik tegen mezelf zeg in gedachten, en of ik dat kon veranderen. Heel praktische tips die mij er bovenop hebben geholpen.
Of dat voor jou van toepassing is, kan ik niet zeggen natuurlijk. Het is voor idereen herkenbaar en de situatie is kut. Maar deze zinnen doen me denken dat het misschien goed is om even met de huisarts te overleggen: "Het voelt zo uitzichtloos. Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Het liefst zou ik inmiddels de hele dag in mijn bed blijven liggen met de dekens over mijn hoofd."
donderdag 18 februari 2021 om 17:39
O, kunnen zij wel op vakantie, uiteten, mensen knuffelen en naar de kapper?
TO, geen tips, maar ik begrijp het zeker. Het duurt lang.
Life is short. Eat dessert first.
donderdag 18 februari 2021 om 17:58
Het gebrek aan perpectief is ook zwaar. Als ik dit artikel lees wordt het voor mij allemaal nog zwaarder 
Ik merk dat ik echt behoefte heb aan uitzicht op versoepelingen.
https://nos.nl/artikel/2369268-rutte-zi ... maart.html
Ik merk dat ik echt behoefte heb aan uitzicht op versoepelingen.https://nos.nl/artikel/2369268-rutte-zi ... maart.html
donderdag 18 februari 2021 om 17:59
Naar de kapper wel , zo te zien!doornroosje9 schreef: ↑18-02-2021 17:39O, kunnen zij wel op vakantie, uiteten, mensen knuffelen en naar de kapper?
Genoeg menselijk contact hebben ze ook.
donderdag 18 februari 2021 om 18:01
Tuurlijk, geen mens die vrolijker wordt, als je altijd maar thuis moet zitten.
Zelfs de bioscoop, de sauna en de musea zijn dicht.
donderdag 18 februari 2021 om 18:03
Bedankt voor de lieve berichten, de tranen springen me gelijk in de ogen als iemand me een digitale knuffel geeft. Ik ben echt een emotionele muts geworden, ik herken mezelf haast niet meer.
En dan nu dat bericht dat Rutte niet 'optimistich' is over versoepelingen op 2 maart. Dit is toch waanzin?! Dit is toch geen leven? Alle franje van het leven is verdwenen. Vorig jaar gaf ik het leven een 10+, nu een magere 3.
En dan nu dat bericht dat Rutte niet 'optimistich' is over versoepelingen op 2 maart. Dit is toch waanzin?! Dit is toch geen leven? Alle franje van het leven is verdwenen. Vorig jaar gaf ik het leven een 10+, nu een magere 3.
donderdag 18 februari 2021 om 18:04
Oh, wat voor geweldig leven hebben zij dan? Zijn de restaurants e.d. voor hun wel open? Dat is dan nieuw.
Maar het feit dat jij zo over politici denkt zegt vooral veel over jou. Het komt best wel dom en calimero-achtig over.
donderdag 18 februari 2021 om 18:06
Ja, dit. Het is gewoon vlak, het hele leven. Geen hoogtepunten, geen blijdschap. Het leven kabbelt voort zonder enige vreugde.
donderdag 18 februari 2021 om 18:07
donderdag 18 februari 2021 om 18:13
hoi vogelkip,
ik wilde je laten weten dat ook ik heel neerslachtig ben geworden door de huidige situatie. het lijkt bij mij zelfs de afgelopen 2 maanden wat erger geworden. Ik studeer en doe sinds maart 2020 alles thuis, ben mijn bijbaan in de horeca kwijtgeraakt. Ik merk dat ik als student niet eens het uitgaan of de feestjes mis (zoals veel ouderen denken), maar simpelweg iets te doen. Ik mis naar de sportschool gaan als uitlaatklep, of studeren in de bibliotheek in plaats van thuis in mijn kamertje.
Ik heb zelf nu ook erg last van het uitizchtloze gevoel, mede veroorzaakt door de telkens kleine tegenslagen (vaccinatie mogelijk later dan gepland, mogelijk derde golf etc,). Ik merk dat het bij mij wel iets heeft geholpen om het nieuws rondom corona iets minder intens te volgen. Ik hoop dit jaar weer iets te hebben waar ik naar uit kan kijken, dat zou mij al veel goeds brengen
ik wilde je laten weten dat ook ik heel neerslachtig ben geworden door de huidige situatie. het lijkt bij mij zelfs de afgelopen 2 maanden wat erger geworden. Ik studeer en doe sinds maart 2020 alles thuis, ben mijn bijbaan in de horeca kwijtgeraakt. Ik merk dat ik als student niet eens het uitgaan of de feestjes mis (zoals veel ouderen denken), maar simpelweg iets te doen. Ik mis naar de sportschool gaan als uitlaatklep, of studeren in de bibliotheek in plaats van thuis in mijn kamertje.
Ik heb zelf nu ook erg last van het uitizchtloze gevoel, mede veroorzaakt door de telkens kleine tegenslagen (vaccinatie mogelijk later dan gepland, mogelijk derde golf etc,). Ik merk dat het bij mij wel iets heeft geholpen om het nieuws rondom corona iets minder intens te volgen. Ik hoop dit jaar weer iets te hebben waar ik naar uit kan kijken, dat zou mij al veel goeds brengen
donderdag 18 februari 2021 om 18:42
Serraluna 
Dat heb ik ook geproduceerd, het nieuws iets minder volgen. Maar dat lukt me uiteindelijk maar kort. Net als vandaag, dan zie ik dat de besmettingen weer zijn opgelopen. En het bericht van Rutte dat er niets versoepeld gaat worden 2 maart. Dan zinkt de moed je toch in de schoenen?
Ik trek dit niet meer. Sorry voor mijn klaagzang. Maar ik vind het steeds moeilijker om de lichtpuntjes te blijven zien. Dit is gewoon geen leven meer.
Dat heb ik ook geproduceerd, het nieuws iets minder volgen. Maar dat lukt me uiteindelijk maar kort. Net als vandaag, dan zie ik dat de besmettingen weer zijn opgelopen. En het bericht van Rutte dat er niets versoepeld gaat worden 2 maart. Dan zinkt de moed je toch in de schoenen?
Ik trek dit niet meer. Sorry voor mijn klaagzang. Maar ik vind het steeds moeilijker om de lichtpuntjes te blijven zien. Dit is gewoon geen leven meer.
donderdag 18 februari 2021 om 19:13
Nou schijnbaar geldt het zoveel mogelijk thuiswerken niet voor hen en kunnen ze ook niet video-vergaderen. Het zou voor mij al een lichtpuntje zijn als ik naar kantoor zou mogen. En geloof maar als ze daar hele dagen en avonden zitten dat er gewoon catering is geregeld voor het eten en dat ze dan ook gezamenlijk eten.ca726647543 schreef: ↑18-02-2021 18:04Oh, wat voor geweldig leven hebben zij dan? Zijn de restaurants e.d. voor hun wel open? Dat is dan nieuw.
Maar het feit dat jij zo over politici denkt zegt vooral veel over jou. Het komt best wel dom en calimero-achtig over.
donderdag 18 februari 2021 om 19:13
