Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Pandemie
zaterdag 11 april 2020 om 13:40
Deze heb ik gecopieerd, omdat ik hem zo waar en mooi vind. Het zal ons steeds duidelijker worden, ervoor en na corona.
Pandemie
Ineens ben ik in tranen
Voel ik me alleen en maakt de uitzichtloosheid me gek.
Grijpt de angst me naar de keel.
Op andere momenten ben ik positief, zie ik wat het ons brengt.
Hoe we dit op de een of andere manier nodig hadden.
De wereld die steeds harder draaide.
Het milieu dat schreeuwde om aandacht.
Mensen die schreeuwden om rust.
En nu lijkt het alsof de natuur aan de rem heeft getrokken.
Aan de noodrem.
Alles komt tot stilstand.
Behalve in de zorg. Daar is de druk enorm.
Die mensen die we jarenlang onderwaardeerden,
een hongerloontje betaalden, zijn nu onze helden.
We klappen voor ze.
Nu wordt zichtbaar wat er echt toe doet.
Gezondheid, saamhorigheid, liefde en verbinding
De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.
We leren nu hoe kwetsbaar we zijn, dat niets zeker is in het leven.
En hoe dom we zijn geweest,
om geld, status en schoonheid tot het hoogste goed te verheffen.
Honder km/uur rijden voor het milieu?
Velen zouden zich er niet aan gehouden hebben.
Nu is er bijna niemand meer op de weg.
Verre vakanties waren de normaalste zaak van de wereld.
Sterker nog, het was een trend waar iedereen graag aan meedeed.
Hoe verder, hoe beter. En nu vliegt er bijna niemand meer.
Kinderen brachten we massaal naar de kinderdagverblijven en bso's.
Onze carrieres waren belangrijk. Gaven ons aanzien.
Thuisblijfmoeders moesten zich altijd verdedigen.
Het woord alleen al....
Nu we verplicht thuis zitten en onze kinderen ook, weten we de spelletjes weer te vinden.
De verf en de klei. Worden we zelf weer een beetje kind.
Onze ouderen, waar we voorheen nauwelijks naar omkeken,
worden nu beschermd met man en macht.
We bieden onze hulp aan, doen boodschappen voor ze en zingen ze toe.
Zodat ze zich niet vergeten voelen.
We bellen en skypen omdat we ze niet kunnen bezoeken.
En nu we de kapper, de schoonheidssalons, de rimpeldokter niet meer kunnen bezoeken,
wat zal er overblijven van onze schoonheidsidealen?
Onze drang om jong te blijven terwijl we nu niets liever willen dan oud worden.
De natuur kan eindelijk adrmhalen.
De natuur waar wij deel van uitmaken maar waarvan wij zo vervreemd waren geraakt.
Wat zijn we nietig als de natuur van zich laat horen.
Tsunami's, orkanen, bosbranden, epidemieen.
Dan laten we alles vallen en hebben alleen elkaar nog.
Naakt en kwetsbaar.
Ik haal ook eens diep adem en droog mijn tranen.
Het komt goed.
Harold Zoet 2020
Pandemie
Ineens ben ik in tranen
Voel ik me alleen en maakt de uitzichtloosheid me gek.
Grijpt de angst me naar de keel.
Op andere momenten ben ik positief, zie ik wat het ons brengt.
Hoe we dit op de een of andere manier nodig hadden.
De wereld die steeds harder draaide.
Het milieu dat schreeuwde om aandacht.
Mensen die schreeuwden om rust.
En nu lijkt het alsof de natuur aan de rem heeft getrokken.
Aan de noodrem.
Alles komt tot stilstand.
Behalve in de zorg. Daar is de druk enorm.
Die mensen die we jarenlang onderwaardeerden,
een hongerloontje betaalden, zijn nu onze helden.
We klappen voor ze.
Nu wordt zichtbaar wat er echt toe doet.
Gezondheid, saamhorigheid, liefde en verbinding
De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.
We leren nu hoe kwetsbaar we zijn, dat niets zeker is in het leven.
En hoe dom we zijn geweest,
om geld, status en schoonheid tot het hoogste goed te verheffen.
Honder km/uur rijden voor het milieu?
Velen zouden zich er niet aan gehouden hebben.
Nu is er bijna niemand meer op de weg.
Verre vakanties waren de normaalste zaak van de wereld.
Sterker nog, het was een trend waar iedereen graag aan meedeed.
Hoe verder, hoe beter. En nu vliegt er bijna niemand meer.
Kinderen brachten we massaal naar de kinderdagverblijven en bso's.
Onze carrieres waren belangrijk. Gaven ons aanzien.
Thuisblijfmoeders moesten zich altijd verdedigen.
Het woord alleen al....
Nu we verplicht thuis zitten en onze kinderen ook, weten we de spelletjes weer te vinden.
De verf en de klei. Worden we zelf weer een beetje kind.
Onze ouderen, waar we voorheen nauwelijks naar omkeken,
worden nu beschermd met man en macht.
We bieden onze hulp aan, doen boodschappen voor ze en zingen ze toe.
Zodat ze zich niet vergeten voelen.
We bellen en skypen omdat we ze niet kunnen bezoeken.
En nu we de kapper, de schoonheidssalons, de rimpeldokter niet meer kunnen bezoeken,
wat zal er overblijven van onze schoonheidsidealen?
Onze drang om jong te blijven terwijl we nu niets liever willen dan oud worden.
De natuur kan eindelijk adrmhalen.
De natuur waar wij deel van uitmaken maar waarvan wij zo vervreemd waren geraakt.
Wat zijn we nietig als de natuur van zich laat horen.
Tsunami's, orkanen, bosbranden, epidemieen.
Dan laten we alles vallen en hebben alleen elkaar nog.
Naakt en kwetsbaar.
Ik haal ook eens diep adem en droog mijn tranen.
Het komt goed.
Harold Zoet 2020
ik geef mn bek ook maar een douw
zaterdag 11 april 2020 om 13:50
Want we maakten immers allemaal verre reizen, bezochten massaal de rimpeldokter, en komen er nu achter dat we allemaal zulke makkelijke heerlijke kinderen hebben met wie 24/7 op elkaars lip zitten echt een feestje blijkt te zijn. Ondertussen en masse kotsend op thuisblijfmoeders.
Ya no puede caminar
zaterdag 11 april 2020 om 13:57
Ik kan niet wachten tot de kinderen weer naar school en opvang kunnen. Vind er niks aan. Mijn kinderen wel, het niet zelf verkozen thuisblijfouderschap niet.La_Cucaracha schreef: ↑11-04-2020 13:50Want we maakten immers allemaal verre reizen, bezochten massaal de rimpeldokter, en komen er nu achter dat we allemaal zulke makkelijke heerlijke kinderen hebben met wie 24/7 op elkaars lip zitten echt een feestje blijkt te zijn. Ondertussen en masse kotsend op thuisblijfmoeders.
zaterdag 11 april 2020 om 14:03
Ik weet niet over wie die man het heeft, maar niet over mij.
En 'nu vliegt bijna niemand meer'. Ik weet zeker dat we dat weer doen, zodra het kan, zoals bijna alles in deze tekst.
Echt, heel fijn voor je dat het jou helpt, maar ik vind het vooral afgeven op de moderne tijd, waarin de moderne tijd als een karikatuur neergezet wordt. Alsof iedereen geld, status en schoonheid tot het hoogste goed verheft. In elk geval, niet in mijn omgeving.
En 'nu vliegt bijna niemand meer'. Ik weet zeker dat we dat weer doen, zodra het kan, zoals bijna alles in deze tekst.
Echt, heel fijn voor je dat het jou helpt, maar ik vind het vooral afgeven op de moderne tijd, waarin de moderne tijd als een karikatuur neergezet wordt. Alsof iedereen geld, status en schoonheid tot het hoogste goed verheft. In elk geval, niet in mijn omgeving.
Later is nu
zaterdag 11 april 2020 om 14:04
Inderdaad, ik zie in mijn omgeving juist veel meer consuminderen, bewustere vakanties, veel meer aandacht voor milieu, veel vegetariërs etc.Dreamer schreef: ↑11-04-2020 14:03Ik weet niet over wie die man het heeft, maar niet over mij.
En 'nu vliegt bijna niemand meer'. Ik weet zeker dat we dat weer doen, zodra het kan, zoals bijna alles in deze tekst.
Echt, heel fijn voor je dat het jou helpt, maar ik vind het vooral afgeven op de moderne tijd, waarin de moderne tijd als een karikatuur neergezet wordt. Alsof iedereen geld, status en schoonheid tot het hoogste goed verheft. In elk geval, niet in mijn omgeving.
zaterdag 11 april 2020 om 14:04
Jawel! Ook jij bent er zoals iedereen inmiddels achter hoe heerlijk deze situatie is. Dat lees je toch duidelijk in dit schattige versje hierboven? En anders komt het nog welcaptain_hindsight schreef: ↑11-04-2020 13:57Ik kan niet wachten tot de kinderen weer naar school en opvang kunnen. Vind er niks aan.
Ook echt tof dat ik nu weet wat ik kan adviseren aan mijn tante, die al amper rond kon komen van haar hongerloontje en nu nog grotere zorgen heeft omdat ze haar werk in de huishouding is kwijtgeraakt en klappen krijgt van haar autistische zoon die niet met zoveel onzekerheid en verandering kan omgaan. Gewoon eventjes kappen met al die botoxbehandelingen en neuscorrecties. En dat gecruise van haar kan ook wel teruggebracht worden naar een keer in de vier maanden. Is ze nou helemaal zeg. Er is nu Corona hoor.
Ya no puede caminar
zaterdag 11 april 2020 om 14:21
Misschien goed om erbij stil te staan dat er mensen zijn die al jaren eenzaam leven, geen familie zien en/of vrienden. Ik heb er een hard hoofd in dat mensen na deze lock-down zich wat socialer gaan opstellen jegens deze groep. Ze spontaan eens worden uitgenodigd voor een BBQ of een drankje doen op het terras.
Eenzame mensen zijn blijkbaar eng of 'besmettelijk' maar nu voelt dit zooooo verbindend. Ga toch weg, Harold Zoet.
Eenzame mensen zijn blijkbaar eng of 'besmettelijk' maar nu voelt dit zooooo verbindend. Ga toch weg, Harold Zoet.
zaterdag 11 april 2020 om 14:24
Erg overtrokken en melodramatisch. En onwaar
Zoals 'hongerloontje', onzin, ze krijgen gewoon een net salaris, pensioen en vakantiegeld. Niet een topsalaris (hoewel, ik kén operatie-assistenten die in de detachering werken...) en je kan onderhandelen of het moet zijn maar het is niet alsof medisch personeel voor minimumloon werkt zeg.
En 'we keken niet naar onze ouders om". Misschien bedoelt de schrijver zichzelf maar ik weet niet waar hij het over heeft.
Dat waren twee voorbeelden, daar laat ik het maar bij. Wat een gedrocht.
Zoals 'hongerloontje', onzin, ze krijgen gewoon een net salaris, pensioen en vakantiegeld. Niet een topsalaris (hoewel, ik kén operatie-assistenten die in de detachering werken...) en je kan onderhandelen of het moet zijn maar het is niet alsof medisch personeel voor minimumloon werkt zeg.
En 'we keken niet naar onze ouders om". Misschien bedoelt de schrijver zichzelf maar ik weet niet waar hij het over heeft.
Dat waren twee voorbeelden, daar laat ik het maar bij. Wat een gedrocht.
zaterdag 11 april 2020 om 14:57
Gedicht van Margo BeentjesLa_Cucaracha schreef: ↑11-04-2020 14:55
Er is dus serieus iemand die denkt: “verhip, wat een goed versje. Had ik dit maar geschreven.”
Geschreven door ruudgrabijn
Ineens ben ik in Tranen.
En Ruud maakt er een trio van? Zoveel vragen.
Honey, you should see me in a crown
zaterdag 11 april 2020 om 14:58
La_Cucaracha schreef: ↑11-04-2020 14:55
Er is dus serieus iemand die denkt: “verhip, wat een goed versje. Had ik dit maar geschreven.”
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk
zaterdag 11 april 2020 om 15:01
Floris1976 schreef: ↑11-04-2020 14:52Het gedicht is niet geschreven door Harold Zoet maar Margo Beentjes.
Ordinair knip en plakwerk van gristelijke Harold.
Plagiaat dus? Wie dit steelt moet opgesloten worden, en snel!
