Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Zwanger/bevallen/kraamtijd
maandag 19 oktober 2020 om 12:22
Misschien is er al een topic, maar die kon ik zo niet vinden.
Ik ben nu zelf 35 weken zwanger en baal behoorlijk van corona. Waar ik er eerder nog best nuchter in stond, vind ik het nu steeds spannender nu het eind van de zwangerschap en dus de bevalling in zicht komt.
Ik verwacht een geplande keizersnede, waarna ik 48 uur in het ziekenhuis moet blijven.
Ik ben steeds banger dat ik corona krijg, of mijn man. Of misschien mijn zoon die nu 3 is. Of de baby! Het lijkt me vooral heel vervelend als je de kraamtijd niet samen door zou mogen brengen. Buiten natuurlijk dat een van ons echt heel ziek kan worden, maar daar wil ik al helemaal niet aan denken.
Zijn er meer mensen die rond deze periode zwanger/bevallen zijn? En hebben jullie dezelfde zorgen?
Of misschien ervaring met kraamtijd icm corona. Wat doe je met bezoek? Mogen je ouders je baby vasthouden? Dat soort dingen.
Zoals je kan lezen, spookt er vanalles door mijn hoofd. Hormonen helpen natuurlijk niet mee haha!
Vooral benieuwd hoe anderen hierin staan en of iemand misschien tips heeft?
Ik ben nu zelf 35 weken zwanger en baal behoorlijk van corona. Waar ik er eerder nog best nuchter in stond, vind ik het nu steeds spannender nu het eind van de zwangerschap en dus de bevalling in zicht komt.
Ik verwacht een geplande keizersnede, waarna ik 48 uur in het ziekenhuis moet blijven.
Ik ben steeds banger dat ik corona krijg, of mijn man. Of misschien mijn zoon die nu 3 is. Of de baby! Het lijkt me vooral heel vervelend als je de kraamtijd niet samen door zou mogen brengen. Buiten natuurlijk dat een van ons echt heel ziek kan worden, maar daar wil ik al helemaal niet aan denken.
Zijn er meer mensen die rond deze periode zwanger/bevallen zijn? En hebben jullie dezelfde zorgen?
Of misschien ervaring met kraamtijd icm corona. Wat doe je met bezoek? Mogen je ouders je baby vasthouden? Dat soort dingen.
Zoals je kan lezen, spookt er vanalles door mijn hoofd. Hormonen helpen natuurlijk niet mee haha!
Vooral benieuwd hoe anderen hierin staan en of iemand misschien tips heeft?
woensdag 28 oktober 2020 om 11:49
donderdag 29 oktober 2020 om 00:15
Begin maart bevallen toen het net begon. Ik moest in het ziekenhuis bevallen, maar beviel in de auto. Volgende dag naar huis en toen bleek de eerste patiënt daar al te liggen. 3 keer kraamvisite gehad en toen lockdown.
Wij hebben geen kraamvisite meer gehad en hebben afgelopen zomer nog mensen uitgenodigd. Niemand heeft haar vast gehouden, op een enkeling na zoals mijn moeder. Wij hebben wel het voordeel dat we een grote serre hebben waar we afstand kunnen houden.
Hier binnen is al 7 maanden niemand meer geweest. Onze keuzes zijn gebaseerd op het lage geboortegewicht van dochter, zeer slechte weerstand van andere dochter en vergroot risico voor mij.
Wij hebben geen kraamvisite meer gehad en hebben afgelopen zomer nog mensen uitgenodigd. Niemand heeft haar vast gehouden, op een enkeling na zoals mijn moeder. Wij hebben wel het voordeel dat we een grote serre hebben waar we afstand kunnen houden.
Hier binnen is al 7 maanden niemand meer geweest. Onze keuzes zijn gebaseerd op het lage geboortegewicht van dochter, zeer slechte weerstand van andere dochter en vergroot risico voor mij.
donderdag 29 oktober 2020 om 00:45
Dit is heel herkenbaar Melony! Hier 25 weken zwanger, een hoog-risico zwangerschap ivm voorgeschiedenis, en ik woon ook in het buitenland. Vriend mag bij hoge uitzondering mee naar de controles, ik heb me nog niet verdiept in de ziekenhuisprotocollen, we moeten nog even.Melony schreef: ↑28-10-2020 09:22Bijna 38 weken zwanger. Mijn man mocht bij geen enkele afspraak mee. Straks mag hij ook niet bij de keizersnede zijn. Mijn oudste mag niet op bezoek komen dus die ziet zijn zusje pas na een paar dagen.
Ik woon in het buitenland, hier kennen ze geen kraamzorg. En zolang Nederland diep donkerrood is qua coronacijfers komt er ook geen (schoon)familie deze kant op. Dus we moeten het samen zien te rooien.
De ene keer vliegt het me aan en de andere keer denk ik tja zo is het nu eenmaal. Ik hoop dat ik die laatste gedachte kan vasthouden tot het einde
Maar qua familie hetzelfde, ze kunnen nu in principe deze kant opkomen, maar ze zijn er nog een beetje huiverig voor. Ik heb me er toch wel een beetje op ingesteld om mijn ouders hier te hebben (ze kennen hier ook geen kraamzorg), het zou echt een enorme teleurstelling zijn als ze niet zouden komen. Ook hier wordt het een geplande keizersnee.
De zwangerschap is een beetje eenzaam, ik zie weinig mensen en ben heel veel thuis. Ons eigen bedrijf ligt stil, en vriend en ik hebben allebei een "bijbaantje" om de financiën op te vangen. Best een hele pil om te slikken, meestal gaat het goed maar soms wordt je er ook zo gefrustreerd van.. We wachten maar rustig af, van dag tot dag.
Sterkte met de laatste loodjes, spannend!
donderdag 29 oktober 2020 om 10:43
Half april ben ik bevallen, het werd een spoed keizersnee waar man gelukkig bij aanwezig mocht zijn. Ik moest een paar dagen blijven, voor mijn eigen herstel maar zoon had ook een slechte start. Man mocht wel op bezoek komen maar mijn dochter en anderen niet.
Kraamzorg kwam toen ik uit het ziekenhuis kwam, kraambezoek werd geadviseerd om niet te ontvangen. Raambezoek wel maar dat vond ik zelf niks. Opa’s en oma’s zijn wel geweest toen kraamzorg er niet was maar in de tuin en ze hebben zoon niet vastgehouden.
In de zomer hebben we af en toe met mensen in de tuin afgesproken.
Wat ik wel heel leuk vond was dat we veel kaarten en cadeautjes via de post kregen, dat heeft me wel goed gedaan. Want inderdaad leuk is anders.
Kraamzorg kwam toen ik uit het ziekenhuis kwam, kraambezoek werd geadviseerd om niet te ontvangen. Raambezoek wel maar dat vond ik zelf niks. Opa’s en oma’s zijn wel geweest toen kraamzorg er niet was maar in de tuin en ze hebben zoon niet vastgehouden.
In de zomer hebben we af en toe met mensen in de tuin afgesproken.
Wat ik wel heel leuk vond was dat we veel kaarten en cadeautjes via de post kregen, dat heeft me wel goed gedaan. Want inderdaad leuk is anders.
vrijdag 30 oktober 2020 om 23:51
Ik ben 4 mei bevallen. De lockdown begon de laatste week voor mijn verlof. Ik werk in het basisonderwijs. Er was al besloten dat onze school zou sluiten een paar uur voordat dit landelijk besloten werd. Ik heb geen afscheid kunnen nemen van de kinderen en collega’s. Super raar en jammer. Maar daarna begon het pas echt.
Ik was al maanden verkouden en van de een op de andere dag mocht ik niet meer naar mijn afspraken met de verloskundige. Waaronder een echo die de eerste dag van de lockdown gepland stond. Dit maakte mij heel angstig en zeer bewust van het feit dat de zorg voor mij en mijn baby weg kon vallen door een snotneusje, laat staan als ik echt Corona zou oplopen. De echo daar ben ik gewoon nog geweest, alleen. Dochtet groeide te snel dus moest ik nogmaals getest worden op zwangerschapssuiker. Het ziekenhuis deed de glucosetest echter niet meer. Niemand wist hoe ze dit aan moesten pakken. Dan moest ik maar een keertje nuchter prikken. Wat overigens ook niet kon, want ja... beetje verkouden. Als de gezondheid van je baby in het spel is schiet je hier aardig van in de stress. Uiteindelijk zelf met een oplossing gekomen waardoor we met redelijke zekerheid konden zeggen dat het geen suiker was. Maar de angst zat en onzekerheid zat er flink in. Wat als
Ik corona kreeg en ze de baby weghalen, wat als partner het krijgt, wat als we verkouden zijn ten tijde van de bevalling? Wat als we in het ziekenhuis belanden en daar dagen/weken moeten blijven zonder mijn peuter/elkaar. We zijn in isolement gegaan. Niemand naar buiten, niemand naar binnen. Tenzij het echt niet anders kon. Het enige wat we nog wel deden was wandelen. Ik was helemaal op.
De bevalling van dochter ging snel en vond onverwachts thuis plaats, een dag voordat ik ingeleid zou worden. Mijn moeder was aanwezig in huis om op mijn zoontje te passen. Dit was de eerste keer in 8 (?) weken dat wij elkaar gezien hadden. De kraamzorg kwam, mijn moeder was er nog. Oeps, dat mocht niet. Kraamverzorgster deed er niet moeilijk over gelukkig. Lieve vrouw.
De dichtsbijzijnde familie en 3 vriendinnen kwamen op raamvisite. Schoonmoeder mocht binnenkomen want we wisten dat ze super voorzichtig was geweest. Wel op afstand. De rest bleef buiten. Niemand hield dochter vast, zoontje (net 2) bleef ook op afstand van de familie. Raar, ongemakkelijk, verdrietig. Stiefschoonmoeder stond bij het openen van de pui opeens binnen, weer gevraagd naar buiten te gaan. Was beledigd, nam schoonvader direct mee naar huis. Erg ongemakkelijk en verdrietig.
Dit was onze laatste periode en kraamtijd. Angst, onzekerheid en eenzaamheid. Erop terug kijkend wordt ik er weer verdrietig van.
We hebben een prachtige dochter en een heerlijke peuter. We zijn weer wat flexibeler geworden. Na een paar weken mochten de grootouders haar vast houden. Inmiddels hebben de belangrijkste mensen haar wel vastgehouden en hebben we hier een foto van. We proberen weer wat normaler te leven en niet zo angstig te zijn. Ik heb aanvullend aan mijn verlof ouderschapsverlof opgenomen. Zodat mijn dochter hopelijk een wat betere weerstand heeft mocht ik het virus mee naar huis nemen. Over drie weken moet ik weer werken. Ik werk in het onderwijs en ik kijk er erg tegen op. Afstand houden is geen optie.
Zo dit is een lang verhaal geworden. Ik weet dat er een facebookgroep is opgezet door iemand die in het voorjaar bevallen is om zwangeren te steunen. Ik kan de links opzoeken mocht er iemand interesse hebben? Het idee was dat moeders die bevallen zijn tijdens de eerste golf de moedere die bevallen in de tweede golf kunnen steunen.
Ik was al maanden verkouden en van de een op de andere dag mocht ik niet meer naar mijn afspraken met de verloskundige. Waaronder een echo die de eerste dag van de lockdown gepland stond. Dit maakte mij heel angstig en zeer bewust van het feit dat de zorg voor mij en mijn baby weg kon vallen door een snotneusje, laat staan als ik echt Corona zou oplopen. De echo daar ben ik gewoon nog geweest, alleen. Dochtet groeide te snel dus moest ik nogmaals getest worden op zwangerschapssuiker. Het ziekenhuis deed de glucosetest echter niet meer. Niemand wist hoe ze dit aan moesten pakken. Dan moest ik maar een keertje nuchter prikken. Wat overigens ook niet kon, want ja... beetje verkouden. Als de gezondheid van je baby in het spel is schiet je hier aardig van in de stress. Uiteindelijk zelf met een oplossing gekomen waardoor we met redelijke zekerheid konden zeggen dat het geen suiker was. Maar de angst zat en onzekerheid zat er flink in. Wat als
Ik corona kreeg en ze de baby weghalen, wat als partner het krijgt, wat als we verkouden zijn ten tijde van de bevalling? Wat als we in het ziekenhuis belanden en daar dagen/weken moeten blijven zonder mijn peuter/elkaar. We zijn in isolement gegaan. Niemand naar buiten, niemand naar binnen. Tenzij het echt niet anders kon. Het enige wat we nog wel deden was wandelen. Ik was helemaal op.
De bevalling van dochter ging snel en vond onverwachts thuis plaats, een dag voordat ik ingeleid zou worden. Mijn moeder was aanwezig in huis om op mijn zoontje te passen. Dit was de eerste keer in 8 (?) weken dat wij elkaar gezien hadden. De kraamzorg kwam, mijn moeder was er nog. Oeps, dat mocht niet. Kraamverzorgster deed er niet moeilijk over gelukkig. Lieve vrouw.
De dichtsbijzijnde familie en 3 vriendinnen kwamen op raamvisite. Schoonmoeder mocht binnenkomen want we wisten dat ze super voorzichtig was geweest. Wel op afstand. De rest bleef buiten. Niemand hield dochter vast, zoontje (net 2) bleef ook op afstand van de familie. Raar, ongemakkelijk, verdrietig. Stiefschoonmoeder stond bij het openen van de pui opeens binnen, weer gevraagd naar buiten te gaan. Was beledigd, nam schoonvader direct mee naar huis. Erg ongemakkelijk en verdrietig.
Dit was onze laatste periode en kraamtijd. Angst, onzekerheid en eenzaamheid. Erop terug kijkend wordt ik er weer verdrietig van.
We hebben een prachtige dochter en een heerlijke peuter. We zijn weer wat flexibeler geworden. Na een paar weken mochten de grootouders haar vast houden. Inmiddels hebben de belangrijkste mensen haar wel vastgehouden en hebben we hier een foto van. We proberen weer wat normaler te leven en niet zo angstig te zijn. Ik heb aanvullend aan mijn verlof ouderschapsverlof opgenomen. Zodat mijn dochter hopelijk een wat betere weerstand heeft mocht ik het virus mee naar huis nemen. Over drie weken moet ik weer werken. Ik werk in het onderwijs en ik kijk er erg tegen op. Afstand houden is geen optie.
Zo dit is een lang verhaal geworden. Ik weet dat er een facebookgroep is opgezet door iemand die in het voorjaar bevallen is om zwangeren te steunen. Ik kan de links opzoeken mocht er iemand interesse hebben? Het idee was dat moeders die bevallen zijn tijdens de eerste golf de moedere die bevallen in de tweede golf kunnen steunen.
maandag 2 november 2020 om 18:46
Zoals het er nu uitziet mag mijn man toch bij de keizersnede zijn 
mits zijn COVID test negatief is maar aangezien we nergens komen zal dat wel goed zitten! Toch wel fijn!
En het enige positieve aan het hele coronagebeuren is dat je, als je geen complicaties hebt uiteraard, na 3 dagen al naar huis mag in plaats van 5
Silver linings, het is even zoeken maar ze zijn er wel
mits zijn COVID test negatief is maar aangezien we nergens komen zal dat wel goed zitten! Toch wel fijn!En het enige positieve aan het hele coronagebeuren is dat je, als je geen complicaties hebt uiteraard, na 3 dagen al naar huis mag in plaats van 5
Silver linings, het is even zoeken maar ze zijn er wel
One in a melon
