Correct Nederlands a.u.b.?

valt me ook vaak op; iemand schrijft bv.: 'hij betaald zijn huis', incorrect, terwijl in een andere zin staat ; 'hij woont in zijn huis', wel goed.

Aub schrijf je zonder . tussen de letters, als ik me niet vergis. . Gebruik je alleen als het een afkorting van verschillende woorden is. Maar ik kan er naast zitten.



Veel succes, ik word zelf ook steeds slordiger, merk ik. En daar ben ik ook niet trots op.

"Me" in plaats van mijn vind ik zo irritant. Voor de rest niet iedereen heeft een talent op taalgebied. Ik doe mijn best maar laat soms steekjes vallen bij D of T en verleden tijd vervoegen.

De afgelopen dagen is het wel erg op het forum, het lijkt wel of er een blik laaggeletterden is open getrokken. Ik sta iedere avond mijn kromme tenen weer plat te strijken, ongelooflijk wat je leest.

"ME" of "ZE" vind ik vervelend en de/het verkeerd gebruiken



Kijk d/t fouten interesseren mij niet maar iedereen gebruikt me, of ze op zon rare manier dat ik er soms niets van begrijp.

Een hele lap tekst zonder enters, spaties, punten, komma's en hoofdletters is pas iritant!

Ja ik snap je punt. Alleen wat ik laatst een keer zat te bedenken. Hoe erg is het eigenlijk? Tsja het ziet er gek uit. Dom misschien? Als je veel fouten maakt, zegt dat dan iets over hoe slim je bent? Als er bv "allebij" staat ipv "allebei" vind ik dat wel dom staan. Maar aan de andere kant: ik snap wat er bedoeld wordt en het klinkt precies hetzelfde, dus wat maakt het eigenlijk uit? Zelfde met wanneer je een d, t of een dt moet schrijven.

Regelmatig zie ik een plaatje voorbij komen met daarop: 'Me is geen bezittelijk voornaamwoord!'

Ik wil daar altijd aan toevoegen: 'jou ook niet!'



Ik zie vaak dingen staan als jou huis, jou fiets...

Daar moet een 'w' achter! Jouw huis etc.



Ook verbaas ik me telkens over het vergeten van een 'n' in de verleden tijd bij meervoudsvormen.

Zoals : 'wij wachtte al heel lang' 'ik begrijp niet dar jullie zo ver rende'

Alsof de 'n' wegvalt bij de verleden tijd.

Heel vreemd.



En zoals eerder genoemd: verkeerd gebruik van d's en t's. Het is echt simpel! Maar mensen denken niet na en schrijven maar wat op.

Ik vind het schrijven met d, t, en dt's vaak niet simpel helaas. Ik denk dat dat mijn grootste obstakel is.

Niet iedereen is ertoe in staat. Een goede vriendin van me is heel erg slim, maar heeft ernstige dyslexie. Anderen zien niet anders om zich heen en weten niet beter. Weer anderen zijn gewoon lui.



Als het me echt moeite kost om te lezen, dan stop ik. Meestal valt het wel mee.



Maar ik moet ook toegeven dat bepaalde schrijfwijzen wel vooroordelen in me oproepen. En me als bezittelijk voornaamwoord staat daarin met stip op nummer 1. En het erge is dat ik soms dan meer moeite heb om iemand serieus te nemen. En dat is eigenlijk ook niet eerlijk.

Nederlands is ook wel een moeilijke taal. En in deze tijd met sms'jes, chatten en what's appen enz. wordt het er ook niet beter op. Misschien dat er over 100 jaar hele andere regels gelden. Taal blijft in beweging.

Ik erger me aan veel dingen niet, zoals d/dt, woorden niet helemaal goed schrijven (gisteren: complimenteren/complementeren) of andere kleine foutjes. Hoor je mij nooit over. Maar aan domme, onnodige dingen erger ik me scheel. Me/mijn en " toen ging die naar" is gewoon nergens voor nodig. Net als het ontbreken van hoofdletters, komma's, punten en alinea's. Daar hoef je geen genie voor te zijn om dat goed te schrijven, het niet doen is gewoon laksheid.

Gelukkighartje, het is echt heel simpel, je moet je er alleen even in verdiepen.

Aarinda, juist voor dyslecten is deze regel goed te gebruiken, want hij is eenduidig.

Hieronder de uitleg:



Men stelt zich de vraag: wie of wat doet iets in de zin? Dan vindt men het onderwerp.



Persoonsvorm

De persoonsvorm is het enige woord dat verandert in de zin, als men deze in de andere tijd zet.

Voorbeeld: De man loopt op straat. Het woord "loopt" verandert in de verleden tijd in "liep". Dit woord is dus de persoonsvorm.



Spellen van de persoonsvorm

Tegenwoordige tijd



De ik-vorm in een zin krijgt nooit een t.

Voorbeeld: ik loop, ik verhuis, ik fiets, ik vind, ik kijk, ik lees.

De ander in een zin krijgt altijd een t.

De t wordt dan geplaatst achter de ik-vorm.

Voorbeeld: jij loopt, hij verhuist, zij vindt, het vliegtuig landt, men leest, de hond blaft, de plant groeit, de zon schijnt.



Wel geldt: bij werkwoorden waar al een t in zit, wordt die altijd gebruikt.

Voorbeeld: ik wacht, de ander wacht. Ik eet, de ander eet.

Ook geldt: staan de woorden jij of je achter de persoonsvorm, dan krijgen de persoonsvormen van jij of je geen t.

Voorbeeld: verhuis jij, vind jij, fiets je, zing jij, lees je, land je, antwoord jij, begrijp je.

De derde uitzondering vormen de zogenaamde "bijzondere werkwoorden".

zijn, hebben, kunnen, mogen, willen, zullen

Zie artikel op infonu: De bijzondere werkwoorden.



Verleden tijd

De Nederlandse taal kent twee soorten werkwoorden: sterke(onregelmatige) en zwakke(regelmatige) werkwoorden.

Voor de sterke werkwoorden geldt: Ze veranderen van klank in de verleden tijd.

Voor de zwakke werkwoorden geldt: Ze krijgen de of te achter de ik-vorm als het onderwerp enkelvoud is.

Ze krijgen den of ten achter de ik-vorm als het onderwerp meervoud is.

Voorbeeld: het vliegtuig landde, de zon draaide, hij fietste, het kind kraaide, de bloem bloeide, ik wachtte.

Voorbeeld: de vliegtuigen landden, de jongens fietsten, de kinderen speelden, de bloemen verlepten.



Als men niet weet of de vorm de(n) of te(n) achter de ik-vorm komt, is 't Kofschip een ezelsbruggetje.



't Kofschip,'t Fokschaap en 't Taxikofschip

Men neme de stam van een werkwoord. Dit is dan het hele werkwoord min -en. Eindigt de stam op een stemloze medeklinker dan krijgt deze een t. Zo ook het voltooid deelwoord van dit werkwoord.

De stemloze medeklinkers staan in 't kofschip:t, k, f, s, ch, p.

Voorbeeld: Pakken pak - te, poffen, pof-te, passen, pas - te, douchen, douch - te, gapen, gaap - te.

Voorbeeld: gepakt, gepoft, gepast, gedoucht, gegaapt.

Achter alle andere medeklinkers volgt de(n). Achter de voltooid deelwoorden een d.



't Kofschip heeft als nadeel dat het slechts een ezelsbruggetje is voor de meeste van de werkwoorden met stemloze medeklinkers. Zoals zo vaak in het Nederlands zijn er natuurlijk weer uitzonderingen. Twee veel voorkomende zijn de werkwoorden waar een z of v in voorkomt.

Voorbeeld: zweven zweef-de, schaven schaaf - de, verbazen verbaas - de, verhuizen verhuis - de.

Dit omdat in het werkwoord de z en de v de stemhebbende medeklinkers zijn.

Neemt men de stam van ZWEVEN, die is zwev (dus geen kofschipletter. Neemt men de stam van VERBAZEN, die is verbaz (dus geen kofschipletter).

Daarentegen zijn de Engelse leenwoorden racen en faxen weer wel werkwoorden die in het Kofschip passen.

Voorbeeld: racen race - te, faxen fax - te. En ook: lunchen lunch - te.

Aan het eind van de stam hoort men namelijk de s.

Pop, het is me nooit gelukt om die regel te onthouden, ik zie of het goed of fout is, maar waarom? En dom ben ik echt niet, maar grammatica beredeneren kan ik niet. Het ziet er goed of fout uit. Ik maak er heel erg weinig fouten in.

Wat ik vervelend vind is als mensen niet weten wanneer ze hen of hun gebruiken, kennen en kunnen en, hij was al genoemd: me i.p.v. Mijn.

Het valt me inderdaad ook op de lAatst tijd. Zelf ben ik er alert op wat niet wil zeggen dat ik nooit fouten maak.

Ik (3-talig opgevoed en dit probleem in elke van de 3 talen) kreeg laatst van een docent (universiteit, ik sta nota bene aan de vooravond van mijn afstuderen) te horen dat mijn Nederlands onder de maat is. Wat hij daar precies mee bedoelt moet ik nog navragen maar ik baal er flink van want ik doe wel altijd mijn best om taal- en spelfouten te voorkomen en mijn zinnen goed op te bouwen. Maar....wat doe je eraan?

Pop, ik heb me er tientallen keren in verdiept. Er zijn zoveel uitzonderingen op de regel, dit maakt het voor mij verwarrend, dit geldt echter alleen voor d/dt/t's.

Vaak doe ik het op gevoel en dan klopt het meestal ook wel.



Misschien komt het ook wel doordat het Nederlands niet mijn moedertaal is.

En nu de korte versie:



Werkwoordspelling:

Vraag 1: staat de zin in tegenwoordige tijd (tt) of verleden tijd (vt)?



In tt:

Je spelt een werkwoord als volgt:

Ik-vorm: stam

Hij-vorm: stam + t

Wij-vorm: hele werkwoord



Dus bij het werkwoord lopen: ik loop, hij loopt, wij lopen.

Ook; ik word, hij wordt, wij worden

Of; ik betaal, hij betaalt, wij betalen.



Bij de tt komt er dus nooit bij de hij-vorm een 'd' achter de stam.



In de vt:

Kijk naar de zin. Zoek het voltooid deelwoord:

Hij heeft betaald.

Het voltooid deelwoord is hier 'betaald'.



Hoe weet je nou hoe je het voltooid deelwoord schrijft?

Bedenk van welk werkwoord het voltooid deelwoord vandaan komt. In mijn voorbeeld is dat dus 'betalen'.

Haal van het werkwoord de letters -en eraf.

(Dan hou je betal over.)

Kijk naar de laatste letter. In dit geval is dar de l.

Staat die letter in t kofschip?

Zo ja -> t erachter

Zo nee-> d erachter.

In het voorbeeld was de laatste letter de l. Die komt niet voor in t kofschip, dus we moeten er een d achter zetten.



Hij heeft betaald.

@pop: voor jou is het misschien heel simpel, maar dat wil niet zeggen dat het simpel is.

Mijn dochter kreeg laatst een stage-beoordeling ( ze doet PABO) met 4 taalfouten op één A-viertje.

De opvallendste fout is meteen ook mijn grootste ergernis:

X laat zien dat zij wilT leren....

Bootje op de golven, het vervelende is dat er meerdere woorden zijn waarbij beide vormen (dus met d of t) goed zijn.

'Betaalt' en 'betaald' zijn beide goede vormen, maar welke hoort nou in welke tijd? Zie jij dat dan ook? Of raak je bij zulke woorden in de war?

Beste pop, ik heb geen dyslexie en ik ken de regel. Gelukkig gaat dit bij mij doorgaans wel goed. Maar iemand die al heel moeilijk schrijft, ga ik niet op die regeltjes wijzen, hoe simpel ook. Ben allang blij dat ze schrijft, als ze zich continu bewust zou moeten zijn van de regeltjes gaat het spontane en het echte er af. En het kost ook nog eens aanzienlijk meer tijd.



Dus ik laat het lekker zo.

Dank je Pop, zoals jij het beschrijft (de laatste versie) adhv voorbeelden is het een stuk duidelijker!



Oeehhhh, wil/wilt is ook al niet mijn ding

Bekend verhaal Christy. Ik kreeg voor een vak een reader met minimaal 3 fouten op elke pagina en die docent ging ontzettend moeilijk doen over het Nederlands van een klasgenoot (vluchteling, 5 jaar in Nederland). Ik heb tegen de docent gezegd dat ik naar de examencommissie zou stappen met elke fout in de reader gemarkeerd als hij mijn klasgenoot een onvoldoende zou geven op basis van haar taal.