Entertainment
alle pijlers
Boeken waar je om moet lachen
donderdag 8 augustus 2013 om 20:46
En dan bedoel ik niet omdat ze slecht geschreven zijn of een belachelijk plot hebben. Nee, ik ben op zoek naar boeken die je geestig geschreven vind. Zelf heb ik dat tot nu toe vooral in non-fictie gevonden, maar sta ook open voor grappige fictie. Wie heeft tips?
2 boeken die mij te binnen schieten:
Paulien Cornelisse - Taal is zeg maar echt mijn ding
Jelle Brandt Corstius - Universele reisgids voor moeilijke landen
2 boeken die mij te binnen schieten:
Paulien Cornelisse - Taal is zeg maar echt mijn ding
Jelle Brandt Corstius - Universele reisgids voor moeilijke landen
I choose happy!
donderdag 8 augustus 2013 om 21:28
quote:baroque schreef op 08 augustus 2013 @ 21:26:
De Avonden van Reve
+1 en zijn gedichten zijn vaak ook hilarisch:
Ik zat met kloppend hart voor de kleurentelevisie, en dacht: "Zijne Heiligheid zal toch wel gewag maken van het toenemend verval der zeden?"
En ja hoor, nauwelijks was hij begonnen, of ik hoorde al:
decadentia, immorale, multi phyl ti corti rocci; influenza filmi i cinema bestiale contra sacrissima matrimoniacale criminale atheistarum rerum novarum, (et cum spiritu tio), cortomo:
nix aan de handa.
Het was jammer, dat het zo kort duurde. Maar toen het uit was, was er fijne muziek van het leger.
Ik vind dit leven al geweldig. En straks nog het eeuwig leven in de Hemel. Je vraagt je wel eens af:
"Waar hebben wij het aan verdiend?"
De Avonden van Reve
+1 en zijn gedichten zijn vaak ook hilarisch:
Ik zat met kloppend hart voor de kleurentelevisie, en dacht: "Zijne Heiligheid zal toch wel gewag maken van het toenemend verval der zeden?"
En ja hoor, nauwelijks was hij begonnen, of ik hoorde al:
decadentia, immorale, multi phyl ti corti rocci; influenza filmi i cinema bestiale contra sacrissima matrimoniacale criminale atheistarum rerum novarum, (et cum spiritu tio), cortomo:
nix aan de handa.
Het was jammer, dat het zo kort duurde. Maar toen het uit was, was er fijne muziek van het leger.
Ik vind dit leven al geweldig. En straks nog het eeuwig leven in de Hemel. Je vraagt je wel eens af:
"Waar hebben wij het aan verdiend?"
donderdag 8 augustus 2013 om 21:28
Adrian mole dagboeken (al eerder genoemd) écht (geschreven door sue townsend, het is een serie). En de boeken van Jasper fforde. Beetje nerdy, sommigen zijn heel veel leuker met wat (literaire) kennis, maar zó grappig.
Ik heb een enorme voorkeur voor tragikomedie. Als ik nog even nadenk, kan ik misschien keer bedenken. Maar
Ik heb een enorme voorkeur voor tragikomedie. Als ik nog even nadenk, kan ik misschien keer bedenken. Maar
donderdag 8 augustus 2013 om 21:30
donderdag 8 augustus 2013 om 21:41
Alle boeken van Christopher Moore:
zoals bijvoorbeeld:
- Lamb: The Gospel According to Biff, Christ's Childhood Pal
- Island of the sequined love nun
- The stupidest angel
"Christopher Moore began writing at the age of six and became the oldest known child prodigy when, in his early thirties, he published his first novel. Chris enjoys cheese crackers, acid jazz, and otter scrubbing and lives in an inaccessible island fortress in the Pacific."
zoals bijvoorbeeld:
- Lamb: The Gospel According to Biff, Christ's Childhood Pal
- Island of the sequined love nun
- The stupidest angel
"Christopher Moore began writing at the age of six and became the oldest known child prodigy when, in his early thirties, he published his first novel. Chris enjoys cheese crackers, acid jazz, and otter scrubbing and lives in an inaccessible island fortress in the Pacific."
donderdag 8 augustus 2013 om 22:14
donderdag 8 augustus 2013 om 22:31
Toon Tellegen, Misschien wisten zij alles, 313 verhalen over de eekhoorn en de andere dieren.
Je moet er van houden, ik vind het te hilarisch voor woorden:
"Op zijn verjaardag kreeg de eekhoorn een cadeautje van de krekel. 'Het is een verrassing,' zei de krekel. 'Wat leuk,' zei de eekhoorn. 'Dank je wel.' Er zat een rood papiertje om de verrassing, met daaromheen een touwtje met een knoop erin. De eekhoorn begon aan de knoop te peuteren. 'Niet doen,' zei de krekel. 'Maar ik wil het openmaken...' zei de eekhoorn. 'Het moet een verrassing blijven,' zei de krekel. 'O,' zei de eekhoorn. Hij legde de verrassing op een stapel cadeaus achter hem.
De neushoorn stapte naar voren, feliciteerde de eekhoorn en gaf hem een muts. En de olifant stond al te dringen met een blik beukenotenpoeder. De eekhoorn nam de cadeaus glimlachend in ontvangst en wees iedereen met een breed gebaar naar de tafels vol taarten en gebak. Maar toen het feest afgelopen was en alleen de mier was achtergebleven, trok de eekhoorn de verrassing uit de stapel cadeaus en bekeek hem aan alle kanten. 'Wat zou erin zitten, mier?' vroeg hij. 'Wat denk jij?' 'Ik denk dat ik het weet,' zei de mier. 'Maar als ik het zeg is het geen verrassing meer.' 'Nee,' zei de eekhoorn. Hij zuchtte diep en legde de verrassing in zijn kast. Hij probeerde hem meteen te vergeten. Maar telkens weer moest hij hem even bekijken. Ach, dacht hij, wat ben ik toch nieuwsgierig.
Als hij de krekel tegenkwam vroeg hij hem wanneer hij de verrassing mocht openmaken. 'Nooit,' zei de krekel dan. Soms leek de verrassing wel te gloeien en een gat in zijn kast te branden, en soms droomde de eekhoorn dat er handen en voeten uit het papier staken, dat een stem van binnen uit de verrassing fluisterde: 'Help, help...' en dat de knoop in het touwtje in zijn handen werd geduwd. Dan schrok hij nog net op tijd wakker.
Tenslotte was de eekhoorn zo nieuwsgierig geworden dat hij zich geen raad meer wist. Hij pakte de verrassing uit zijn kast en rende ermee het bos in. De eerste die hij tegenkwam was de reiger, aan de oever van de rivier. 'Alsjeblieft,' zie de eekhoorn. 'Dit is voor jou, reiger.' 'Maar ik ben helemaal niet jarig!' riep de reiger. 'Het is een verrassing,' zei de eekhoorn. 'Alsjeblieft'. 'O,' zei de reiger en nam het pakje aarzelend aan. De eekhoorn holde hard weg en ging achter de wilg staan om te zien wat de reiger deed. 'Zo zo,' mompelde de reiger. Hij schraapte zijn keel en stak zijn snavel in de knoop. Met een ruk vielen het touwtje en het papier op de grond. 'Een leunstoel,' zei de reiger. Hij hield een zware eikehouten leunstoel in zijn poot. Verbaasd zette hij hem op de grond. 'Wat heb ik daar nou aan?' mompelde hij. Hij kon zich niet herinneren dat hij ooit gezeten had en hij had daar nu ook geen zin in. De eekhoorn keek met grote ogen toe hoe de reiger de leunstoel in de rivier gooide, tussen het riet.
'Misschien wat voor jou, kikker!' riep hij. 'Het is een verrassing.' Even later klonk er een tevreden gekwaak uit de diepte. Want de kikker hield van zitten en had al lang uitgezien naar een goede stoel. De eekhoorn liep langzaam naar huis. Eigenlijk, dacht hij somber, ben ik nu heel opgelucht."
Je moet er van houden, ik vind het te hilarisch voor woorden:
"Op zijn verjaardag kreeg de eekhoorn een cadeautje van de krekel. 'Het is een verrassing,' zei de krekel. 'Wat leuk,' zei de eekhoorn. 'Dank je wel.' Er zat een rood papiertje om de verrassing, met daaromheen een touwtje met een knoop erin. De eekhoorn begon aan de knoop te peuteren. 'Niet doen,' zei de krekel. 'Maar ik wil het openmaken...' zei de eekhoorn. 'Het moet een verrassing blijven,' zei de krekel. 'O,' zei de eekhoorn. Hij legde de verrassing op een stapel cadeaus achter hem.
De neushoorn stapte naar voren, feliciteerde de eekhoorn en gaf hem een muts. En de olifant stond al te dringen met een blik beukenotenpoeder. De eekhoorn nam de cadeaus glimlachend in ontvangst en wees iedereen met een breed gebaar naar de tafels vol taarten en gebak. Maar toen het feest afgelopen was en alleen de mier was achtergebleven, trok de eekhoorn de verrassing uit de stapel cadeaus en bekeek hem aan alle kanten. 'Wat zou erin zitten, mier?' vroeg hij. 'Wat denk jij?' 'Ik denk dat ik het weet,' zei de mier. 'Maar als ik het zeg is het geen verrassing meer.' 'Nee,' zei de eekhoorn. Hij zuchtte diep en legde de verrassing in zijn kast. Hij probeerde hem meteen te vergeten. Maar telkens weer moest hij hem even bekijken. Ach, dacht hij, wat ben ik toch nieuwsgierig.
Als hij de krekel tegenkwam vroeg hij hem wanneer hij de verrassing mocht openmaken. 'Nooit,' zei de krekel dan. Soms leek de verrassing wel te gloeien en een gat in zijn kast te branden, en soms droomde de eekhoorn dat er handen en voeten uit het papier staken, dat een stem van binnen uit de verrassing fluisterde: 'Help, help...' en dat de knoop in het touwtje in zijn handen werd geduwd. Dan schrok hij nog net op tijd wakker.
Tenslotte was de eekhoorn zo nieuwsgierig geworden dat hij zich geen raad meer wist. Hij pakte de verrassing uit zijn kast en rende ermee het bos in. De eerste die hij tegenkwam was de reiger, aan de oever van de rivier. 'Alsjeblieft,' zie de eekhoorn. 'Dit is voor jou, reiger.' 'Maar ik ben helemaal niet jarig!' riep de reiger. 'Het is een verrassing,' zei de eekhoorn. 'Alsjeblieft'. 'O,' zei de reiger en nam het pakje aarzelend aan. De eekhoorn holde hard weg en ging achter de wilg staan om te zien wat de reiger deed. 'Zo zo,' mompelde de reiger. Hij schraapte zijn keel en stak zijn snavel in de knoop. Met een ruk vielen het touwtje en het papier op de grond. 'Een leunstoel,' zei de reiger. Hij hield een zware eikehouten leunstoel in zijn poot. Verbaasd zette hij hem op de grond. 'Wat heb ik daar nou aan?' mompelde hij. Hij kon zich niet herinneren dat hij ooit gezeten had en hij had daar nu ook geen zin in. De eekhoorn keek met grote ogen toe hoe de reiger de leunstoel in de rivier gooide, tussen het riet.
'Misschien wat voor jou, kikker!' riep hij. 'Het is een verrassing.' Even later klonk er een tevreden gekwaak uit de diepte. Want de kikker hield van zitten en had al lang uitgezien naar een goede stoel. De eekhoorn liep langzaam naar huis. Eigenlijk, dacht hij somber, ben ik nu heel opgelucht."
