Entertainment
alle pijlers
Fortuinlijke (en soms heul Ordinaire) Kakwijven!
donderdag 16 juni 2011 om 11:21
Oh god god god wat is die Lydia dom!!! Echt dom ook. Als die praat dan zie je gewoon hoeveel moeite het kost om een paar fatsoenlijke zinnen te produceren (en nog mislukt het). Tegelijkertijd komt het over alsof het totaal geen moeite kost en ze maar wat bazelt. Omdat ze toch niet beter weet.
Mijn pa had me een trap onder m'n reet gegeven in plaats van een zak geld.
Mijn pa had me een trap onder m'n reet gegeven in plaats van een zak geld.
donderdag 16 juni 2011 om 11:54
Wat ik stuitend vind bij dit soort programma's ( en bij dit soort mensen trouwens for that mather) is dat het net lijkt alsof the sky nog niet the limit is, als je maar wil. Die kinderen krijgen werkelijk alle mogelijkheden op een presenteerblaadje aangereikt zien op zeer jonge leeftijd al de hele wereld, hebben privé les, zitten op muziek, sport en gaan in de spaarzame vrije tijd die er is op kunstbezoek in allerhande musea all over the world. Waar de meesten in dit land als volwassene nog niet eens in een vliegtuig hebben gezeten, groeien deze fortuinlijke kinderen er welhaast in óp, en waar de meesten al blij zijn als hun zoon of dochter zonder al te veel kleerscheuren de havo afrond, is in dit soort gezinnen nog niet het beste goed genoeg. Ze benutten werkelijk alle kansen, wánt er is geld zat,en als er iets niet aan talent aanwezig blijkt dan flikker je er een portie tutors bovenop. Ja weet je, zo kan ik het ook!
Zo heb ik een dochter die enorm goed kan zingen, dol is op toneel spelen en het liefste op musical les wil of zingen bij kinderen voor kinderen. Helaas wonen we a daar niet bij in de buurt en hebben we b geen geld voor zang of musical les ( ik heb me al rot gegoogeld naar iets wat binnen ons budget past dus don't bother)
Het lijkt alsof alles maar mogelijk is en de wereld aan je voeten ligt als je rijk bent. Je koopt waar je zin in hebt, zet wat vrijwilligers events op poten, veilt wat schilderijtjes en steunt een goed doel et voila. Dat zijn dingen die een gewone sterveling zonder bepaalde contacten, gewoon niet op poten krijgt, maar als miljonair gaan er deuren voor je open die voor de normale mens gesloten blijven. En dát vind ik niet eerlijk. Want jantje modaal wil ook wel eens wat, en wat dacht je van hele volksstammen uit de vogelaarswijken? Daar zitten genoeg kinderen met potentie, maar omdat ze uit een derdehands wieg komen, zullen hun kinderen daar ook weer in terecht komen en dat zit me dwars. Door een kijkje in de luxe en weelde van dit soort mensen te nemen ( met bijbehorende kleding smaak en accent) lijkt het net of wij maar kansen laten liggen en onze kinderen niet het beste van het beste gunnen. Ik heb ook heel slimme kinderen die barstensvol talent zitten, maar een particuliere kostschool in Schotland zit er toch écht niet in. Om maar even wat te noemen.
En tig keer per jaar naar verweggiestan op vakantie gaan, wintersport ( ik kán niet eens skieeen, en mijn man en kinderen nog minder) culturele verantwoorde city trips etc etc.
Door dit soort programma's baal ik nog meer van de onverdeeldheid van de centen in de wereld. Wij werken ons ook de schompes, maar het lijkt wel of sommigen met de gouden lepel in de strot worden geboren. Oud geld maakt nieuw geld. En een lege bankrekening, blijft een lege bankrekening. Als je in weelde opgroeit en alle kansen tot in de puntjes toe benut en een schip met centen als back-up hebt ja dan heb je de contacten wel mee ja. Maar als je als kansloze baby de pech hebt te worden geworpen driehoog achter, dan zal je het wel kunnen shacken dat je later je schaapjes goed op het droge zal krijgen. Het zal in ieder geval een stuk harder werken zijn en een stuk minder haalbaar. Zo is het nu eenmaal en zo zal het altijd blijven zijn. En dat is wat mij dus zo tegen de borst stuit. Het lijkt allemaal maar zo normaal, je werkt hard en speelt hard. Maar helaas is dat voor bijna niemand in het normale leven weggelegd, maar dat vergeten we voor het gemak er even bij te melden lijkt het wel.
Zo heb ik een dochter die enorm goed kan zingen, dol is op toneel spelen en het liefste op musical les wil of zingen bij kinderen voor kinderen. Helaas wonen we a daar niet bij in de buurt en hebben we b geen geld voor zang of musical les ( ik heb me al rot gegoogeld naar iets wat binnen ons budget past dus don't bother)
Het lijkt alsof alles maar mogelijk is en de wereld aan je voeten ligt als je rijk bent. Je koopt waar je zin in hebt, zet wat vrijwilligers events op poten, veilt wat schilderijtjes en steunt een goed doel et voila. Dat zijn dingen die een gewone sterveling zonder bepaalde contacten, gewoon niet op poten krijgt, maar als miljonair gaan er deuren voor je open die voor de normale mens gesloten blijven. En dát vind ik niet eerlijk. Want jantje modaal wil ook wel eens wat, en wat dacht je van hele volksstammen uit de vogelaarswijken? Daar zitten genoeg kinderen met potentie, maar omdat ze uit een derdehands wieg komen, zullen hun kinderen daar ook weer in terecht komen en dat zit me dwars. Door een kijkje in de luxe en weelde van dit soort mensen te nemen ( met bijbehorende kleding smaak en accent) lijkt het net of wij maar kansen laten liggen en onze kinderen niet het beste van het beste gunnen. Ik heb ook heel slimme kinderen die barstensvol talent zitten, maar een particuliere kostschool in Schotland zit er toch écht niet in. Om maar even wat te noemen.
En tig keer per jaar naar verweggiestan op vakantie gaan, wintersport ( ik kán niet eens skieeen, en mijn man en kinderen nog minder) culturele verantwoorde city trips etc etc.
Door dit soort programma's baal ik nog meer van de onverdeeldheid van de centen in de wereld. Wij werken ons ook de schompes, maar het lijkt wel of sommigen met de gouden lepel in de strot worden geboren. Oud geld maakt nieuw geld. En een lege bankrekening, blijft een lege bankrekening. Als je in weelde opgroeit en alle kansen tot in de puntjes toe benut en een schip met centen als back-up hebt ja dan heb je de contacten wel mee ja. Maar als je als kansloze baby de pech hebt te worden geworpen driehoog achter, dan zal je het wel kunnen shacken dat je later je schaapjes goed op het droge zal krijgen. Het zal in ieder geval een stuk harder werken zijn en een stuk minder haalbaar. Zo is het nu eenmaal en zo zal het altijd blijven zijn. En dat is wat mij dus zo tegen de borst stuit. Het lijkt allemaal maar zo normaal, je werkt hard en speelt hard. Maar helaas is dat voor bijna niemand in het normale leven weggelegd, maar dat vergeten we voor het gemak er even bij te melden lijkt het wel.
donderdag 16 juni 2011 om 11:55
Wat ik stuitend vind bij dit soort programma's ( en bij dit soort mensen trouwens for that mather) is dat het net lijkt alsof the sky nog niet the limit is, als je maar wil. Die kinderen krijgen werkelijk alle mogelijkheden op een presenteerblaadje aangereikt zien op zeer jonge leeftijd al de hele wereld, hebben privé les, zitten op muziek, sport en gaan in de spaarzame vrije tijd die er is op kunstbezoek in allerhande musea all over the world. Waar de meesten in dit land als volwassene nog niet eens in een vliegtuig hebben gezeten, groeien deze fortuinlijke kinderen er welhaast in óp, en waar de meesten al blij zijn als hun zoon of dochter zonder al te veel kleerscheuren de havo afrond, is in dit soort gezinnen nog niet het beste goed genoeg. Ze benutten werkelijk alle kansen, wánt er is geld zat,en als er iets niet aan talent aanwezig blijkt dan flikker je er een portie tutors bovenop. Ja weet je, zo kan ik het ook!
Zo heb ik een dochter die enorm goed kan zingen, dol is op toneel spelen en het liefste op musical les wil of zingen bij kinderen voor kinderen. Helaas wonen we a daar niet bij in de buurt en hebben we b geen geld voor zang of musical les ( ik heb me al rot gegoogeld naar iets wat binnen ons budget past dus don't bother)
Het lijkt alsof alles maar mogelijk is en de wereld aan je voeten ligt als je rijk bent. Je koopt waar je zin in hebt, zet wat vrijwilligers events op poten, veilt wat schilderijtjes en steunt een goed doel et voila. Dat zijn dingen die een gewone sterveling zonder bepaalde contacten, gewoon niet op poten krijgt, maar als miljonair gaan er deuren voor je open die voor de normale mens gesloten blijven. En dát vind ik niet eerlijk. Want jantje modaal wil ook wel eens wat, en wat dacht je van hele volksstammen uit de vogelaarswijken? Daar zitten genoeg kinderen met potentie, maar omdat ze uit een derdehands wieg komen, zullen hun kinderen daar ook weer in terecht komen en dat zit me dwars. Door een kijkje in de luxe en weelde van dit soort mensen te nemen ( met bijbehorende kleding smaak en accent) lijkt het net of wij maar kansen laten liggen en onze kinderen niet het beste van het beste gunnen. Ik heb ook heel slimme kinderen die barstensvol talent zitten, maar een particuliere kostschool in Schotland zit er toch écht niet in. Om maar even wat te noemen.
En tig keer per jaar naar verweggiestan op vakantie gaan, wintersport ( ik kán niet eens skieeen, en mijn man en kinderen nog minder) culturele verantwoorde city trips etc etc.
Door dit soort programma's baal ik nog meer van de onverdeeldheid van de centen in de wereld. Wij werken ons ook de schompes, maar het lijkt wel of sommigen met de gouden lepel in de strot worden geboren. Oud geld maakt nieuw geld. En een lege bankrekening, blijft een lege bankrekening. Als je in weelde opgroeit en alle kansen tot in de puntjes toe benut en een schip met centen als back-up hebt ja dan heb je de contacten wel mee ja. Maar als je als kansloze baby de pech hebt te worden geworpen driehoog achter, dan zal je het wel kunnen shaken dat je later je schaapjes goed op het droge zal krijgen. Het zal in ieder geval een stuk harder werken zijn en een stuk minder haalbaar. Zo is het nu eenmaal en zo zal het altijd blijven zijn. En dat is wat mij dus zo tegen de borst stuit. Het lijkt allemaal maar zo normaal, je werkt hard en speelt hard. Maar helaas is dat voor bijna niemand in het normale leven weggelegd, maar dat vergeten we voor het gemak er even bij te melden lijkt het wel.
Zo heb ik een dochter die enorm goed kan zingen, dol is op toneel spelen en het liefste op musical les wil of zingen bij kinderen voor kinderen. Helaas wonen we a daar niet bij in de buurt en hebben we b geen geld voor zang of musical les ( ik heb me al rot gegoogeld naar iets wat binnen ons budget past dus don't bother)
Het lijkt alsof alles maar mogelijk is en de wereld aan je voeten ligt als je rijk bent. Je koopt waar je zin in hebt, zet wat vrijwilligers events op poten, veilt wat schilderijtjes en steunt een goed doel et voila. Dat zijn dingen die een gewone sterveling zonder bepaalde contacten, gewoon niet op poten krijgt, maar als miljonair gaan er deuren voor je open die voor de normale mens gesloten blijven. En dát vind ik niet eerlijk. Want jantje modaal wil ook wel eens wat, en wat dacht je van hele volksstammen uit de vogelaarswijken? Daar zitten genoeg kinderen met potentie, maar omdat ze uit een derdehands wieg komen, zullen hun kinderen daar ook weer in terecht komen en dat zit me dwars. Door een kijkje in de luxe en weelde van dit soort mensen te nemen ( met bijbehorende kleding smaak en accent) lijkt het net of wij maar kansen laten liggen en onze kinderen niet het beste van het beste gunnen. Ik heb ook heel slimme kinderen die barstensvol talent zitten, maar een particuliere kostschool in Schotland zit er toch écht niet in. Om maar even wat te noemen.
En tig keer per jaar naar verweggiestan op vakantie gaan, wintersport ( ik kán niet eens skieeen, en mijn man en kinderen nog minder) culturele verantwoorde city trips etc etc.
Door dit soort programma's baal ik nog meer van de onverdeeldheid van de centen in de wereld. Wij werken ons ook de schompes, maar het lijkt wel of sommigen met de gouden lepel in de strot worden geboren. Oud geld maakt nieuw geld. En een lege bankrekening, blijft een lege bankrekening. Als je in weelde opgroeit en alle kansen tot in de puntjes toe benut en een schip met centen als back-up hebt ja dan heb je de contacten wel mee ja. Maar als je als kansloze baby de pech hebt te worden geworpen driehoog achter, dan zal je het wel kunnen shaken dat je later je schaapjes goed op het droge zal krijgen. Het zal in ieder geval een stuk harder werken zijn en een stuk minder haalbaar. Zo is het nu eenmaal en zo zal het altijd blijven zijn. En dat is wat mij dus zo tegen de borst stuit. Het lijkt allemaal maar zo normaal, je werkt hard en speelt hard. Maar helaas is dat voor bijna niemand in het normale leven weggelegd, maar dat vergeten we voor het gemak er even bij te melden lijkt het wel.
donderdag 16 juni 2011 om 12:02
Als jouw kinderen echt zo goed in alles zijn komen ze er echt wel, niet zo jaloers doen naar deze mensen met al dat geld. Naast het vele geld zijn ze ook maar een persoon, met hun eigen sores. Wilt echt niet altijd zeggen dat ze gelukkiger zijn.
Het is wel makkelijk al dat geld, maar echt niet zaligmakend.
Van jaloezie word je alleen maar ongelukkiger.
Het is wel makkelijk al dat geld, maar echt niet zaligmakend.
Van jaloezie word je alleen maar ongelukkiger.
donderdag 16 juni 2011 om 12:06
quote:bunnerbobbelien schreef op 16 juni 2011 @ 12:03:
Zei Susanna nou dat ze 48 is? 48! Ik had haar op 68 geschat. En dan die vriendin die bloedserieus vertelt dat iedereen haar echt veeel jonger dan haar werkelijke leeftijd schat Ja, dat verstond ik ook! Ik ben zelf 43 en ik lijk wel haar dochter (of kleindochter ), als die vrouw 48 is, ben ik 15 .
Zei Susanna nou dat ze 48 is? 48! Ik had haar op 68 geschat. En dan die vriendin die bloedserieus vertelt dat iedereen haar echt veeel jonger dan haar werkelijke leeftijd schat Ja, dat verstond ik ook! Ik ben zelf 43 en ik lijk wel haar dochter (of kleindochter ), als die vrouw 48 is, ben ik 15 .
donderdag 16 juni 2011 om 12:15
Inderdaad niet jaloers zijn..Deze dames met al hun centen, dure kleding, merktassen en dure weet ik veel wat zien er ook verlopen uit. Ik vind Susanna net een clown die niet zou misstaan in circus Renz, wat een afschuwelijke kledij draagt zij.. en de andere zien er niet veel beter uit met hun schoonheidsbehandelingen, paardenbek, lage stem en haakneus.
donderdag 16 juni 2011 om 12:17
Volgens de site van RTL is Susanna al jaren 48. 
Ze is op haar 29ste getrouwd, later gescheiden, en is toen eerst in Canada en toen in Duitsland gaan wonen. IN Duitsland heeft ze haar tweede man ontmoet, waarmee ze 2 kinderen heeft gekregen. Haar oudste kind is nu 29.
Nou... ik ben geen rekenwonder, maar 48.. dat is ze inderdaad al heel lang niet meer,
Ze is op haar 29ste getrouwd, later gescheiden, en is toen eerst in Canada en toen in Duitsland gaan wonen. IN Duitsland heeft ze haar tweede man ontmoet, waarmee ze 2 kinderen heeft gekregen. Haar oudste kind is nu 29.
Nou... ik ben geen rekenwonder, maar 48.. dat is ze inderdaad al heel lang niet meer,
Wat wilde ik nou toch typen?
donderdag 16 juni 2011 om 12:19
quote:mimsey schreef op 16 juni 2011 @ 12:17:
Volgens de site van RTL is Susanna al jaren 48.
Ze is op haar 29ste getrouwd, later gescheiden, en is toen eerst in Canada en toen in Duitsland gaan wonen. IN Duitsland heeft ze haar tweede man ontmoet, waarmee ze 2 kinderen heeft gekregen. Haar oudste kind is nu 29.
Nou... ik ben geen rekenwonder, maar 48.. dat is ze inderdaad al heel lang niet meer,
Oh jij bent een betere speurneus dan ik ben
Flauw gedoe altijd over je leeftijd verborgen houden.
Volgens de site van RTL is Susanna al jaren 48.
Ze is op haar 29ste getrouwd, later gescheiden, en is toen eerst in Canada en toen in Duitsland gaan wonen. IN Duitsland heeft ze haar tweede man ontmoet, waarmee ze 2 kinderen heeft gekregen. Haar oudste kind is nu 29.
Nou... ik ben geen rekenwonder, maar 48.. dat is ze inderdaad al heel lang niet meer,
Oh jij bent een betere speurneus dan ik ben
Flauw gedoe altijd over je leeftijd verborgen houden.
donderdag 16 juni 2011 om 12:26
quote:47084 schreef op 16 juni 2011 @ 12:21:
Het valt me op dat er voornamelijk beoordeeld wordt op basis van uiterlijkheden...
Door wie de kijker, of de vrouwen zelf.
Als kijker leer je de mensen toch niet echt kennen, dan zijn de uiterlijkheden en het uiterlijk vertoon toch alles waar je een oordeel over kan vellen, of denk jij daar anders over.
Het valt me op dat er voornamelijk beoordeeld wordt op basis van uiterlijkheden...
Door wie de kijker, of de vrouwen zelf.
Als kijker leer je de mensen toch niet echt kennen, dan zijn de uiterlijkheden en het uiterlijk vertoon toch alles waar je een oordeel over kan vellen, of denk jij daar anders over.
donderdag 16 juni 2011 om 12:33
quote:47084 schreef op 16 juni 2011 @ 12:21:
Het valt me op dat er voornamelijk beoordeeld wordt op basis van uiterlijkheden...
Wat een loze reactie. Natuurlijk wordt er over uiterlijkheden gekletst hier, het is nou eenmaal tv. Met boer zoekt vrouw doen we dat ook.
We kunnen ook wel een zinvolle en diepgaande discussie houden of het nou wel of niet politiek correct is dat Susanna zoveel goud om haar nek heeft dat er een klein Afrikaans land 2 jaar van zou kunnen eten, incluis alle morele voors en tegens, maar inderdaad, dat doen we niet.
Het valt me op dat er voornamelijk beoordeeld wordt op basis van uiterlijkheden...
Wat een loze reactie. Natuurlijk wordt er over uiterlijkheden gekletst hier, het is nou eenmaal tv. Met boer zoekt vrouw doen we dat ook.
We kunnen ook wel een zinvolle en diepgaande discussie houden of het nou wel of niet politiek correct is dat Susanna zoveel goud om haar nek heeft dat er een klein Afrikaans land 2 jaar van zou kunnen eten, incluis alle morele voors en tegens, maar inderdaad, dat doen we niet.
donderdag 16 juni 2011 om 12:34
quote:47084 schreef op 16 juni 2011 @ 12:21:
Het valt me op dat er voornamelijk beoordeeld wordt op basis van uiterlijkheden...Ja inderdaad en toch vind ik de dames sympathiek en gun ik hen hun rijke leventje van harte, ze werken er immer hard voor. Verder zullen ze ook als ieder ander hun portie rottigheid in het leven kennen.
Het valt me op dat er voornamelijk beoordeeld wordt op basis van uiterlijkheden...Ja inderdaad en toch vind ik de dames sympathiek en gun ik hen hun rijke leventje van harte, ze werken er immer hard voor. Verder zullen ze ook als ieder ander hun portie rottigheid in het leven kennen.
donderdag 16 juni 2011 om 13:20
quote:mariamena schreef op 16 juni 2011 @ 11:55:
Wat ik stuitend vind bij dit soort programma's ( en bij dit soort mensen trouwens for that mather) is dat het net lijkt alsof the sky nog niet the limit is, als je maar wil. Die kinderen krijgen werkelijk alle mogelijkheden op een presenteerblaadje aangereikt zien op zeer jonge leeftijd al de hele wereld, hebben privé les, zitten op muziek, sport en gaan in de spaarzame vrije tijd die er is op kunstbezoek in allerhande musea all over the world. Waar de meesten in dit land als volwassene nog niet eens in een vliegtuig hebben gezeten, groeien deze fortuinlijke kinderen er welhaast in óp, en waar de meesten al blij zijn als hun zoon of dochter zonder al te veel kleerscheuren de havo afrond, is in dit soort gezinnen nog niet het beste goed genoeg. Ze benutten werkelijk alle kansen, wánt er is geld zat,en als er iets niet aan talent aanwezig blijkt dan flikker je er een portie tutors bovenop. Ja weet je, zo kan ik het ook!
Zo heb ik een dochter die enorm goed kan zingen, dol is op toneel spelen en het liefste op musical les wil of zingen bij kinderen voor kinderen. Helaas wonen we a daar niet bij in de buurt en hebben we b geen geld voor zang of musical les ( ik heb me al rot gegoogeld naar iets wat binnen ons budget past dus don't bother)
Het lijkt alsof alles maar mogelijk is en de wereld aan je voeten ligt als je rijk bent. Je koopt waar je zin in hebt, zet wat vrijwilligers events op poten, veilt wat schilderijtjes en steunt een goed doel et voila. Dat zijn dingen die een gewone sterveling zonder bepaalde contacten, gewoon niet op poten krijgt, maar als miljonair gaan er deuren voor je open die voor de normale mens gesloten blijven. En dát vind ik niet eerlijk. Want jantje modaal wil ook wel eens wat, en wat dacht je van hele volksstammen uit de vogelaarswijken? Daar zitten genoeg kinderen met potentie, maar omdat ze uit een derdehands wieg komen, zullen hun kinderen daar ook weer in terecht komen en dat zit me dwars. Door een kijkje in de luxe en weelde van dit soort mensen te nemen ( met bijbehorende kleding smaak en accent) lijkt het net of wij maar kansen laten liggen en onze kinderen niet het beste van het beste gunnen. Ik heb ook heel slimme kinderen die barstensvol talent zitten, maar een particuliere kostschool in Schotland zit er toch écht niet in. Om maar even wat te noemen.
En tig keer per jaar naar verweggiestan op vakantie gaan, wintersport ( ik kán niet eens skieeen, en mijn man en kinderen nog minder) culturele verantwoorde city trips etc etc.
Door dit soort programma's baal ik nog meer van de onverdeeldheid van de centen in de wereld. Wij werken ons ook de schompes, maar het lijkt wel of sommigen met de gouden lepel in de strot worden geboren. Oud geld maakt nieuw geld. En een lege bankrekening, blijft een lege bankrekening. Als je in weelde opgroeit en alle kansen tot in de puntjes toe benut en een schip met centen als back-up hebt ja dan heb je de contacten wel mee ja. Maar als je als kansloze baby de pech hebt te worden geworpen driehoog achter, dan zal je het wel kunnen shaken dat je later je schaapjes goed op het droge zal krijgen. Het zal in ieder geval een stuk harder werken zijn en een stuk minder haalbaar. Zo is het nu eenmaal en zo zal het altijd blijven zijn. En dat is wat mij dus zo tegen de borst stuit. Het lijkt allemaal maar zo normaal, je werkt hard en speelt hard. Maar helaas is dat voor bijna niemand in het normale leven weggelegd, maar dat vergeten we voor het gemak er even bij te melden lijkt het wel.
Jeutje meid.....
Ja, het is ongelijk verdeeld in het leven. En niet alleen met materiele zaken en succes. Dat weet toch iedereen.
Misschien knap je ervan op als je uit je slachtofferrol komt en eens de andere kant op vergelijkt, als je dat vergelijken toch nodig hebt.
Want zelfs als je in Nederland op bijstandsniveau leeft behoor je nog altijd bij de 14% meest rijke mensen ter wereld en hebben jouw kinderen legio mogelijkheden en kansen.
Wat ik stuitend vind bij dit soort programma's ( en bij dit soort mensen trouwens for that mather) is dat het net lijkt alsof the sky nog niet the limit is, als je maar wil. Die kinderen krijgen werkelijk alle mogelijkheden op een presenteerblaadje aangereikt zien op zeer jonge leeftijd al de hele wereld, hebben privé les, zitten op muziek, sport en gaan in de spaarzame vrije tijd die er is op kunstbezoek in allerhande musea all over the world. Waar de meesten in dit land als volwassene nog niet eens in een vliegtuig hebben gezeten, groeien deze fortuinlijke kinderen er welhaast in óp, en waar de meesten al blij zijn als hun zoon of dochter zonder al te veel kleerscheuren de havo afrond, is in dit soort gezinnen nog niet het beste goed genoeg. Ze benutten werkelijk alle kansen, wánt er is geld zat,en als er iets niet aan talent aanwezig blijkt dan flikker je er een portie tutors bovenop. Ja weet je, zo kan ik het ook!
Zo heb ik een dochter die enorm goed kan zingen, dol is op toneel spelen en het liefste op musical les wil of zingen bij kinderen voor kinderen. Helaas wonen we a daar niet bij in de buurt en hebben we b geen geld voor zang of musical les ( ik heb me al rot gegoogeld naar iets wat binnen ons budget past dus don't bother)
Het lijkt alsof alles maar mogelijk is en de wereld aan je voeten ligt als je rijk bent. Je koopt waar je zin in hebt, zet wat vrijwilligers events op poten, veilt wat schilderijtjes en steunt een goed doel et voila. Dat zijn dingen die een gewone sterveling zonder bepaalde contacten, gewoon niet op poten krijgt, maar als miljonair gaan er deuren voor je open die voor de normale mens gesloten blijven. En dát vind ik niet eerlijk. Want jantje modaal wil ook wel eens wat, en wat dacht je van hele volksstammen uit de vogelaarswijken? Daar zitten genoeg kinderen met potentie, maar omdat ze uit een derdehands wieg komen, zullen hun kinderen daar ook weer in terecht komen en dat zit me dwars. Door een kijkje in de luxe en weelde van dit soort mensen te nemen ( met bijbehorende kleding smaak en accent) lijkt het net of wij maar kansen laten liggen en onze kinderen niet het beste van het beste gunnen. Ik heb ook heel slimme kinderen die barstensvol talent zitten, maar een particuliere kostschool in Schotland zit er toch écht niet in. Om maar even wat te noemen.
En tig keer per jaar naar verweggiestan op vakantie gaan, wintersport ( ik kán niet eens skieeen, en mijn man en kinderen nog minder) culturele verantwoorde city trips etc etc.
Door dit soort programma's baal ik nog meer van de onverdeeldheid van de centen in de wereld. Wij werken ons ook de schompes, maar het lijkt wel of sommigen met de gouden lepel in de strot worden geboren. Oud geld maakt nieuw geld. En een lege bankrekening, blijft een lege bankrekening. Als je in weelde opgroeit en alle kansen tot in de puntjes toe benut en een schip met centen als back-up hebt ja dan heb je de contacten wel mee ja. Maar als je als kansloze baby de pech hebt te worden geworpen driehoog achter, dan zal je het wel kunnen shaken dat je later je schaapjes goed op het droge zal krijgen. Het zal in ieder geval een stuk harder werken zijn en een stuk minder haalbaar. Zo is het nu eenmaal en zo zal het altijd blijven zijn. En dat is wat mij dus zo tegen de borst stuit. Het lijkt allemaal maar zo normaal, je werkt hard en speelt hard. Maar helaas is dat voor bijna niemand in het normale leven weggelegd, maar dat vergeten we voor het gemak er even bij te melden lijkt het wel.
Jeutje meid.....
Ja, het is ongelijk verdeeld in het leven. En niet alleen met materiele zaken en succes. Dat weet toch iedereen.
Misschien knap je ervan op als je uit je slachtofferrol komt en eens de andere kant op vergelijkt, als je dat vergelijken toch nodig hebt.
Want zelfs als je in Nederland op bijstandsniveau leeft behoor je nog altijd bij de 14% meest rijke mensen ter wereld en hebben jouw kinderen legio mogelijkheden en kansen.
donderdag 16 juni 2011 om 13:24
Verder leuk programma en vooral geinig gemonteerd en goede voice over.
Ik heb zo'n vermoeden dat er geen tweede seizoen komt en dat het de dames zelf ook nog wel eens kan tegenvallen hoe ze in de serie zijn neergezet.
Het zou me niets verbazen als de dames (in ieder geval Merlin, de donkere moeder van 4 en Susannah) vooral hebben meegedaan om te laten zien hoe hard ze werken en hoeveel ze doen voor charity en kunst en cultuur en hoe 'gewoon' ze verder toch ook zijn, en dat dat er iets anders is uit komen te zien.
Ik heb zo'n vermoeden dat er geen tweede seizoen komt en dat het de dames zelf ook nog wel eens kan tegenvallen hoe ze in de serie zijn neergezet.
Het zou me niets verbazen als de dames (in ieder geval Merlin, de donkere moeder van 4 en Susannah) vooral hebben meegedaan om te laten zien hoe hard ze werken en hoeveel ze doen voor charity en kunst en cultuur en hoe 'gewoon' ze verder toch ook zijn, en dat dat er iets anders is uit komen te zien.
donderdag 16 juni 2011 om 13:32
quote:hiltje schreef op 16 juni 2011 @ 13:24:
Ik heb zo'n vermoeden dat er geen tweede seizoen komt en dat het de dames zelf ook nog wel eens kan tegenvallen hoe ze in de serie zijn neergezet.
Het zou me niets verbazen als de dames (in ieder geval Merlin, de donkere moeder van 4 en Susannah) vooral hebben meegedaan om te laten zien hoe hard ze werken en hoeveel ze doen voor charity en kunst en cultuur en hoe 'gewoon' ze verder toch ook zijn, en dat dat er iets anders is uit komen te zien.
Dat denk ik ook, een tweede seizoen zal wel met andere vrouwen zijn.
Ik denk dat de redenen om mee te doen voor elke vrouw anders is.
Merlin inderdaad wat je hierboven al zegt, om te laten zien hoe hard ze werken en wat ze allemaal bijdragen aan de maatschappij. Madelon om te laten zien wat een bijzondere kinderen ze heeft en hoe gewoon ze onderling toch zijn. Susanna om te netwerken, nog meer bekendheid is goed voor de business. Lydia moest ik heel hard over nadenken, maar de enige reden die ik bij haar kan bedenken is dat ze hoopt dat ze er een vent aan over houdt.
Ik heb zo'n vermoeden dat er geen tweede seizoen komt en dat het de dames zelf ook nog wel eens kan tegenvallen hoe ze in de serie zijn neergezet.
Het zou me niets verbazen als de dames (in ieder geval Merlin, de donkere moeder van 4 en Susannah) vooral hebben meegedaan om te laten zien hoe hard ze werken en hoeveel ze doen voor charity en kunst en cultuur en hoe 'gewoon' ze verder toch ook zijn, en dat dat er iets anders is uit komen te zien.
Dat denk ik ook, een tweede seizoen zal wel met andere vrouwen zijn.
Ik denk dat de redenen om mee te doen voor elke vrouw anders is.
Merlin inderdaad wat je hierboven al zegt, om te laten zien hoe hard ze werken en wat ze allemaal bijdragen aan de maatschappij. Madelon om te laten zien wat een bijzondere kinderen ze heeft en hoe gewoon ze onderling toch zijn. Susanna om te netwerken, nog meer bekendheid is goed voor de business. Lydia moest ik heel hard over nadenken, maar de enige reden die ik bij haar kan bedenken is dat ze hoopt dat ze er een vent aan over houdt.
donderdag 16 juni 2011 om 15:38
quote:mariamena schreef op 16 juni 2011 @ 11:54:
Wat ik stuitend vind bij dit soort programma's ( en bij dit soort mensen trouwens for that mather) is dat het net lijkt alsof the sky nog niet the limit is, als je maar wil. Die kinderen krijgen werkelijk alle mogelijkheden op een presenteerblaadje aangereikt zien op zeer jonge leeftijd al de hele wereld, hebben privé les, zitten op muziek, sport en gaan in de spaarzame vrije tijd die er is op kunstbezoek in allerhande musea all over the world. Waar de meesten in dit land als volwassene nog niet eens in een vliegtuig hebben gezeten, groeien deze fortuinlijke kinderen er welhaast in óp, en waar de meesten al blij zijn als hun zoon of dochter zonder al te veel kleerscheuren de havo afrond, is in dit soort gezinnen nog niet het beste goed genoeg. Ze benutten werkelijk alle kansen, wánt er is geld zat,en als er iets niet aan talent aanwezig blijkt dan flikker je er een portie tutors bovenop. Ja weet je, zo kan ik het ook!
Zo heb ik een dochter die enorm goed kan zingen, dol is op toneel spelen en het liefste op musical les wil of zingen bij kinderen voor kinderen. Helaas wonen we a daar niet bij in de buurt en hebben we b geen geld voor zang of musical les ( ik heb me al rot gegoogeld naar iets wat binnen ons budget past dus don't bother)
Het lijkt alsof alles maar mogelijk is en de wereld aan je voeten ligt als je rijk bent. Je koopt waar je zin in hebt, zet wat vrijwilligers events op poten, veilt wat schilderijtjes en steunt een goed doel et voila. Dat zijn dingen die een gewone sterveling zonder bepaalde contacten, gewoon niet op poten krijgt, maar als miljonair gaan er deuren voor je open die voor de normale mens gesloten blijven. En dát vind ik niet eerlijk. Want jantje modaal wil ook wel eens wat, en wat dacht je van hele volksstammen uit de vogelaarswijken? Daar zitten genoeg kinderen met potentie, maar omdat ze uit een derdehands wieg komen, zullen hun kinderen daar ook weer in terecht komen en dat zit me dwars. Door een kijkje in de luxe en weelde van dit soort mensen te nemen ( met bijbehorende kleding smaak en accent) lijkt het net of wij maar kansen laten liggen en onze kinderen niet het beste van het beste gunnen. Ik heb ook heel slimme kinderen die barstensvol talent zitten, maar een particuliere kostschool in Schotland zit er toch écht niet in. Om maar even wat te noemen.
En tig keer per jaar naar verweggiestan op vakantie gaan, wintersport ( ik kán niet eens skieeen, en mijn man en kinderen nog minder) culturele verantwoorde city trips etc etc.
Door dit soort programma's baal ik nog meer van de onverdeeldheid van de centen in de wereld. Wij werken ons ook de schompes, maar het lijkt wel of sommigen met de gouden lepel in de strot worden geboren. Oud geld maakt nieuw geld. En een lege bankrekening, blijft een lege bankrekening. Als je in weelde opgroeit en alle kansen tot in de puntjes toe benut en een schip met centen als back-up hebt ja dan heb je de contacten wel mee ja. Maar als je als kansloze baby de pech hebt te worden geworpen driehoog achter, dan zal je het wel kunnen shacken dat je later je schaapjes goed op het droge zal krijgen. Het zal in ieder geval een stuk harder werken zijn en een stuk minder haalbaar. Zo is het nu eenmaal en zo zal het altijd blijven zijn. En dat is wat mij dus zo tegen de borst stuit. Het lijkt allemaal maar zo normaal, je werkt hard en speelt hard. Maar helaas is dat voor bijna niemand in het normale leven weggelegd, maar dat vergeten we voor het gemak er even bij te melden lijkt het wel.
Stel je niet aan. Geld laat de wereld al tienduizenden jaren draaien, niks nieuws aan. Kun je wel roepen dat het oneerlijk is maar dan kun je beter ook maar geld gaan verdienen als dat je zo dwars zit.
Daarnaast wordt dit soort programma's juist bevolkt door spiksplinternieuw geld, een beter bewijs dat je van niets iets kan worden is er niet. Die bubbel kan ook weer klappen trouwens, is maar een crisisje voor nodig.
Wat ik stuitend vind bij dit soort programma's ( en bij dit soort mensen trouwens for that mather) is dat het net lijkt alsof the sky nog niet the limit is, als je maar wil. Die kinderen krijgen werkelijk alle mogelijkheden op een presenteerblaadje aangereikt zien op zeer jonge leeftijd al de hele wereld, hebben privé les, zitten op muziek, sport en gaan in de spaarzame vrije tijd die er is op kunstbezoek in allerhande musea all over the world. Waar de meesten in dit land als volwassene nog niet eens in een vliegtuig hebben gezeten, groeien deze fortuinlijke kinderen er welhaast in óp, en waar de meesten al blij zijn als hun zoon of dochter zonder al te veel kleerscheuren de havo afrond, is in dit soort gezinnen nog niet het beste goed genoeg. Ze benutten werkelijk alle kansen, wánt er is geld zat,en als er iets niet aan talent aanwezig blijkt dan flikker je er een portie tutors bovenop. Ja weet je, zo kan ik het ook!
Zo heb ik een dochter die enorm goed kan zingen, dol is op toneel spelen en het liefste op musical les wil of zingen bij kinderen voor kinderen. Helaas wonen we a daar niet bij in de buurt en hebben we b geen geld voor zang of musical les ( ik heb me al rot gegoogeld naar iets wat binnen ons budget past dus don't bother)
Het lijkt alsof alles maar mogelijk is en de wereld aan je voeten ligt als je rijk bent. Je koopt waar je zin in hebt, zet wat vrijwilligers events op poten, veilt wat schilderijtjes en steunt een goed doel et voila. Dat zijn dingen die een gewone sterveling zonder bepaalde contacten, gewoon niet op poten krijgt, maar als miljonair gaan er deuren voor je open die voor de normale mens gesloten blijven. En dát vind ik niet eerlijk. Want jantje modaal wil ook wel eens wat, en wat dacht je van hele volksstammen uit de vogelaarswijken? Daar zitten genoeg kinderen met potentie, maar omdat ze uit een derdehands wieg komen, zullen hun kinderen daar ook weer in terecht komen en dat zit me dwars. Door een kijkje in de luxe en weelde van dit soort mensen te nemen ( met bijbehorende kleding smaak en accent) lijkt het net of wij maar kansen laten liggen en onze kinderen niet het beste van het beste gunnen. Ik heb ook heel slimme kinderen die barstensvol talent zitten, maar een particuliere kostschool in Schotland zit er toch écht niet in. Om maar even wat te noemen.
En tig keer per jaar naar verweggiestan op vakantie gaan, wintersport ( ik kán niet eens skieeen, en mijn man en kinderen nog minder) culturele verantwoorde city trips etc etc.
Door dit soort programma's baal ik nog meer van de onverdeeldheid van de centen in de wereld. Wij werken ons ook de schompes, maar het lijkt wel of sommigen met de gouden lepel in de strot worden geboren. Oud geld maakt nieuw geld. En een lege bankrekening, blijft een lege bankrekening. Als je in weelde opgroeit en alle kansen tot in de puntjes toe benut en een schip met centen als back-up hebt ja dan heb je de contacten wel mee ja. Maar als je als kansloze baby de pech hebt te worden geworpen driehoog achter, dan zal je het wel kunnen shacken dat je later je schaapjes goed op het droge zal krijgen. Het zal in ieder geval een stuk harder werken zijn en een stuk minder haalbaar. Zo is het nu eenmaal en zo zal het altijd blijven zijn. En dat is wat mij dus zo tegen de borst stuit. Het lijkt allemaal maar zo normaal, je werkt hard en speelt hard. Maar helaas is dat voor bijna niemand in het normale leven weggelegd, maar dat vergeten we voor het gemak er even bij te melden lijkt het wel.
Stel je niet aan. Geld laat de wereld al tienduizenden jaren draaien, niks nieuws aan. Kun je wel roepen dat het oneerlijk is maar dan kun je beter ook maar geld gaan verdienen als dat je zo dwars zit.
Daarnaast wordt dit soort programma's juist bevolkt door spiksplinternieuw geld, een beter bewijs dat je van niets iets kan worden is er niet. Die bubbel kan ook weer klappen trouwens, is maar een crisisje voor nodig.
donderdag 16 juni 2011 om 17:34
quote:mariamena schreef op 16 juni 2011 @ 16:11:
Nieuw geld? Heeft die Lydia dan de jackpot gewonnen? En die Merlin komt zeker ook niet uit een rijk nest, en de rest heeft zich van driehoog achteruit omhoog gewerkt. Not.
Maar verder heerlijke tv hoor, daar niet van
Ja, hoor. Dat noem je nouveau riche.
In tegenstelling tot de echte chique oude adelijke families die al van generatie op generatie geld, status en aanzien hebben.
En er een heel andere levensstijl (veel en veel zuiniger en simpeler) op na houden.
Nieuw geld? Heeft die Lydia dan de jackpot gewonnen? En die Merlin komt zeker ook niet uit een rijk nest, en de rest heeft zich van driehoog achteruit omhoog gewerkt. Not.
Maar verder heerlijke tv hoor, daar niet van
Ja, hoor. Dat noem je nouveau riche.
In tegenstelling tot de echte chique oude adelijke families die al van generatie op generatie geld, status en aanzien hebben.
En er een heel andere levensstijl (veel en veel zuiniger en simpeler) op na houden.
donderdag 16 juni 2011 om 18:14
quote:_Hertje_ schreef op 16 juni 2011 @ 11:16:
Wat een vies opgeblazen varken is die vader van Lydia (die ik idd ook afstotelijk vind btw). En die moeder..zo te merken het iq van een zeekomkommer, ontzettend drankorgel (Bonnie St Claire lijkt er nuchter bij) en die dansmoves...ze leek wel spastisch. Verder komen ze ontzettend oppervlakkig over, die hele familie.
Merlin mag ik wel, ondanks d'r te popi-jopi taalgebruik, volgens mij heeft ze het hart wel op de goed eplek zitten, en beter zo dan iemand die alleen maar op d'r terras champagne zit te hijsen. Susanna is hilarisch natuurlijk, maar ze ziet er niet uit, Net een veenlijk wat is opgewarmd in de magnetron.
Wat een vies opgeblazen varken is die vader van Lydia (die ik idd ook afstotelijk vind btw). En die moeder..zo te merken het iq van een zeekomkommer, ontzettend drankorgel (Bonnie St Claire lijkt er nuchter bij) en die dansmoves...ze leek wel spastisch. Verder komen ze ontzettend oppervlakkig over, die hele familie.
Merlin mag ik wel, ondanks d'r te popi-jopi taalgebruik, volgens mij heeft ze het hart wel op de goed eplek zitten, en beter zo dan iemand die alleen maar op d'r terras champagne zit te hijsen. Susanna is hilarisch natuurlijk, maar ze ziet er niet uit, Net een veenlijk wat is opgewarmd in de magnetron.
Always look on the bright side of life
