Entertainment
alle pijlers
Gepest!! (TV)
donderdag 5 mei 2011 om 21:33
RTL 4
Confrontatie met oude pestkop
Confrontatie met oude pestkop
Mirelle had geen leuke middelbare schooltijd. Het meisje werd in de brugklas ontzettend gepest. Jongens riepen haar na, sloegen haar tijdens de les op het hoofd en lieten haar struikelen. Ze heeft er haar hele leven last van gehad. In het nieuwe programma Gepest zoekt ze de plaaggeesten uit haar jeugd op en confronteert ze hen met de ingrijpende gevolgen van het pesten.
Kwetsbare mensen
Peter van der Vorst stond aan de wieg van het programma en neemt ook de presentatie op zich. Hij bespeurde tijdens het draaien een aantal opmerkelijke parallellen tussen de kinderen die gepest werden. “Het zijn toch heel vaak kwetsbare mensen. Ze worden niet eens zo zeer gepest omdat ze er anders uitzien, maar gewoon vanwege hun karakter. Ze pakken plagerijen eerder op als pesten. Zodra mensen zien dat dit werkt, dan ben je pas echt de pineut.”
Rode draad
Ook in het vervolg van hun leven zijn er veel overeenkomsten tussen de slachtoffers van pesterijen. “Je ziet dat ze in hun leven opmerkelijk vaak in de zorg gaan werken. Bijna iedere brief die we binnenkrijgen is van iemand in de kraamzorg of de psychische hulpverlening. En ze zijn allemaal heel perfectionistisch, dat zie je ook aan Mirelle. Ze willen het graag goed doen, dat is een rode draad door alle verhalen.”
Signalen
Peter hoopt dat zijn programma een positieve gevolgen zal hebben voor slachtoffers van pesterijen. “Je kunt pesten nooit laten verdwijnen, maar de aandacht ervoor helpt. Net als dit programma: als mensen ernaar kijken, dan weten ze dat ze niet de enige zijn. Ouders en leraren zien het programma ook en gaan misschien beter op de signalen letten en die ook serieus nemen. Dat was eigenlijk ook het doel waarmee ik het programma ging maken. We dachten: prachtig thema, gek dat het er nog niet is. Hier kunnen we echt iets mee betekenen.”
Confrontatie met oude pestkop
Confrontatie met oude pestkop
Mirelle had geen leuke middelbare schooltijd. Het meisje werd in de brugklas ontzettend gepest. Jongens riepen haar na, sloegen haar tijdens de les op het hoofd en lieten haar struikelen. Ze heeft er haar hele leven last van gehad. In het nieuwe programma Gepest zoekt ze de plaaggeesten uit haar jeugd op en confronteert ze hen met de ingrijpende gevolgen van het pesten.
Kwetsbare mensen
Peter van der Vorst stond aan de wieg van het programma en neemt ook de presentatie op zich. Hij bespeurde tijdens het draaien een aantal opmerkelijke parallellen tussen de kinderen die gepest werden. “Het zijn toch heel vaak kwetsbare mensen. Ze worden niet eens zo zeer gepest omdat ze er anders uitzien, maar gewoon vanwege hun karakter. Ze pakken plagerijen eerder op als pesten. Zodra mensen zien dat dit werkt, dan ben je pas echt de pineut.”
Rode draad
Ook in het vervolg van hun leven zijn er veel overeenkomsten tussen de slachtoffers van pesterijen. “Je ziet dat ze in hun leven opmerkelijk vaak in de zorg gaan werken. Bijna iedere brief die we binnenkrijgen is van iemand in de kraamzorg of de psychische hulpverlening. En ze zijn allemaal heel perfectionistisch, dat zie je ook aan Mirelle. Ze willen het graag goed doen, dat is een rode draad door alle verhalen.”
Signalen
Peter hoopt dat zijn programma een positieve gevolgen zal hebben voor slachtoffers van pesterijen. “Je kunt pesten nooit laten verdwijnen, maar de aandacht ervoor helpt. Net als dit programma: als mensen ernaar kijken, dan weten ze dat ze niet de enige zijn. Ouders en leraren zien het programma ook en gaan misschien beter op de signalen letten en die ook serieus nemen. Dat was eigenlijk ook het doel waarmee ik het programma ging maken. We dachten: prachtig thema, gek dat het er nog niet is. Hier kunnen we echt iets mee betekenen.”
donderdag 5 mei 2011 om 23:51
Dank je,Er is wel eens ooit eens een gsprek geweest met een vroegere klasgenoot die een reünie wilde organiseren -die jongen deed er trouwens niet aan mee aan die pesterijen-ik heb gezegd dat hij dat gewoon moest doen maar dat ik echt niet kom,omdat ik daar helemaal geen behoefte aan heb/had.
Het meeste staat me bij dat de meiden je nooit uitnodigde op een verjaardag. Verschrikkelijk gevoel is dat. Of dat ze je de ene dag vragen om te komen om samen huiswerk te maken en je de volgende dag volkomen negeren.. dat vond ik nog het ergste dat deed het meeste zeer..
meiden zijn zoveel veel valser onderling.. tenminste dat was mijn beleving mijn gevoel..
Het meeste staat me bij dat de meiden je nooit uitnodigde op een verjaardag. Verschrikkelijk gevoel is dat. Of dat ze je de ene dag vragen om te komen om samen huiswerk te maken en je de volgende dag volkomen negeren.. dat vond ik nog het ergste dat deed het meeste zeer..
meiden zijn zoveel veel valser onderling.. tenminste dat was mijn beleving mijn gevoel..
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
donderdag 5 mei 2011 om 23:55
"Die Niels komt op mij niet goed over
Nee op mij ook niet. Ik vind het een gladjakker. Ik krijg door zijn houding ook de indruk dat hij het nog wel degelijk weet." qoute..
Dat gevoel had ik ook..
Bij die andere man zag je toch wel,terwijl hij naar het filmpje keek dat hij er door geraakt was..
Nee op mij ook niet. Ik vind het een gladjakker. Ik krijg door zijn houding ook de indruk dat hij het nog wel degelijk weet." qoute..
Dat gevoel had ik ook..
Bij die andere man zag je toch wel,terwijl hij naar het filmpje keek dat hij er door geraakt was..
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
vrijdag 6 mei 2011 om 00:13
Ik heb het helaas gemist, weet iemand of het herhaald wordt?
Ben mn hele lagere en middelbare schoolperiode gepest. Ook school deed er niets aan en mn ouders stonden machteloos. Het heeft me wel gevormd tot wie ik nu ben, vraag me regelmatig af hoe ik in elkaar zou zitten als ik niet gepest zou zijn geweest.
Ben mn hele lagere en middelbare schoolperiode gepest. Ook school deed er niets aan en mn ouders stonden machteloos. Het heeft me wel gevormd tot wie ik nu ben, vraag me regelmatig af hoe ik in elkaar zou zitten als ik niet gepest zou zijn geweest.
vrijdag 6 mei 2011 om 00:25
http://www.rtl.nl/xl/#/u/44af50c8-38a6- ... 6567610e6/
Weet niet of deze link het doet, anders even kijken op rtl4.nl bij gemist.
Weet niet of deze link het doet, anders even kijken op rtl4.nl bij gemist.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
vrijdag 6 mei 2011 om 00:26
Hij staat op de "voorpagina"bij gemist.
http://www.rtl.nl/xl/#/gemist/
http://www.rtl.nl/xl/#/gemist/
“Don’t look back – you’re not going that way.”
vrijdag 6 mei 2011 om 02:31
quote:plops schreef op 05 mei 2011 @ 21:42:
Ik gooi hem er maar even plompverloren in....
Vinden jullie dat hier een programma over gemaakt moet worden? Zo, op de manier waarop het nu gebeurt?
De gepeste, hier Mirelle, moet wel akkoord gaan met het verloop van het programma.
Ik werd vroeger jarenlang getreiterd. Dat bestond uit negeren, uitschelden, agressief gedrag, in scène gezette jaloezie, nep-verliefd zijn en stalken (door meisjes en jongvolwassen vrouwen), roddelen achter mijn rug om, nep-dates.
Ik heb later contact gehad met twee van de pestkoppen:
- een zag ik op een gegeven moment op het station. Die was gewoon vriendelijk. Dus voor mij ook reden om vriendelijk te zijn. Die verwees niet naar mijn pestverleden;
- een ander was een meisje. Ze zei dat ze echt verliefd op me was. Ik zei dat ik dat niet geloofde. Als je verliefd op mij bent, treiter je me niet.
De gevolgen waren ontwijken van mensen, vooral vrouwen. Ik ben nogal wantrouwend geworden. Ik ben 44, en ik vraag me af of ik hier van af kom.
Ik ben benieuwd naar de volgende afleveringen. Ik vind het goed dat daar wat vaker aandacht aan besteed wordt. Op de school waar ik werk, wordt langdurig treiteren als een vorm van geweld gezien. De treiteraar kan op een zware straf rekenen, waarbij ook professionele hulp wordt ingeschakeld. Dat gebeurde niet toen ik zelf op school zat. En nu zit ik met de gebakken peren.
Hoe zit het nu op het werk? Word ik nog getreiterd? Vrijwel niet. Door collega's al helemaal niet, en door leerlingen ook niet. Volgens de directie is er eerder sprake van populariteit (populair bij leerlingen en collega's) dan van een zondebok; ik word immers niet meer getreiterd. Ik kan je wel zeggen, dat dat erg goed voelt.
Helaas heb ik bij vrouwen soms mijn vraagtekens, maar met vrouwelijke collega's heb ik overigens geen enkele moeite.
Ik gooi hem er maar even plompverloren in....
Vinden jullie dat hier een programma over gemaakt moet worden? Zo, op de manier waarop het nu gebeurt?
De gepeste, hier Mirelle, moet wel akkoord gaan met het verloop van het programma.
Ik werd vroeger jarenlang getreiterd. Dat bestond uit negeren, uitschelden, agressief gedrag, in scène gezette jaloezie, nep-verliefd zijn en stalken (door meisjes en jongvolwassen vrouwen), roddelen achter mijn rug om, nep-dates.
Ik heb later contact gehad met twee van de pestkoppen:
- een zag ik op een gegeven moment op het station. Die was gewoon vriendelijk. Dus voor mij ook reden om vriendelijk te zijn. Die verwees niet naar mijn pestverleden;
- een ander was een meisje. Ze zei dat ze echt verliefd op me was. Ik zei dat ik dat niet geloofde. Als je verliefd op mij bent, treiter je me niet.
De gevolgen waren ontwijken van mensen, vooral vrouwen. Ik ben nogal wantrouwend geworden. Ik ben 44, en ik vraag me af of ik hier van af kom.
Ik ben benieuwd naar de volgende afleveringen. Ik vind het goed dat daar wat vaker aandacht aan besteed wordt. Op de school waar ik werk, wordt langdurig treiteren als een vorm van geweld gezien. De treiteraar kan op een zware straf rekenen, waarbij ook professionele hulp wordt ingeschakeld. Dat gebeurde niet toen ik zelf op school zat. En nu zit ik met de gebakken peren.
Hoe zit het nu op het werk? Word ik nog getreiterd? Vrijwel niet. Door collega's al helemaal niet, en door leerlingen ook niet. Volgens de directie is er eerder sprake van populariteit (populair bij leerlingen en collega's) dan van een zondebok; ik word immers niet meer getreiterd. Ik kan je wel zeggen, dat dat erg goed voelt.
Helaas heb ik bij vrouwen soms mijn vraagtekens, maar met vrouwelijke collega's heb ik overigens geen enkele moeite.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 6 mei 2011 om 07:21
Ik vraag me ook altijd af wat 'echte' pestkoppen beweegt.
Ik zeg niet dat het zo is maar mijn gevoel zegt dat pesters even onzeker etc zijn als degene die gepest word alleen 'overschreeuwen' ze hun onzekerheid.
Ik denk dat het een soort van negatieve aandacht vragen is.
Ik woon vlakbij een speeltuintje en ik zie het hier ook gebeuren,kinderen die gepest worden door altijd hetzelfde groepje.
Het gebeurd altijd in een groepje want zijn de pesters alleen zonder hun meelopers erbij dan pesten ze ook niet.
Ik zeg niet dat het zo is maar mijn gevoel zegt dat pesters even onzeker etc zijn als degene die gepest word alleen 'overschreeuwen' ze hun onzekerheid.
Ik denk dat het een soort van negatieve aandacht vragen is.
Ik woon vlakbij een speeltuintje en ik zie het hier ook gebeuren,kinderen die gepest worden door altijd hetzelfde groepje.
Het gebeurd altijd in een groepje want zijn de pesters alleen zonder hun meelopers erbij dan pesten ze ook niet.
vrijdag 6 mei 2011 om 08:19
Superstar,
Dat vraag ik me ook af. Maar volgens mij is er vooral bij jongeren sprake van groepen met bepaalde normen en waarden. De regels zijn zeer streng. Wie daar niet aan voldoet wordt getreiterd.
Of iemand heeft afwijkende uiterlijke en gedragskenmerken. Ik had en heb rood haar en heb een vorm van autisme. Ook worden weleens onwaarheden als aanleiding gebruikt om te treiteren. Ik zou een homo zijn, zeer aantrekkelijk bij meisjes of verstandelijk gehandicapt, omdat ik soms dom reageer.
Een verschil tussen plagen en pesten moet wel worden gemaakt. Ikzelf treiter en pest nooit, maar ik plaag weleens collega's, en in een enkel geval leerlingen. Ik moet wel heel erg opletten dat ik hen niet irriteer. Ik word ook weleens geplaagd, maar niet gepest. Bij plagen zijn de "relaties" gelijkwaardig. De plager lacht, en de geplaagde ook. Bij pesten is er een dader en slachtoffer.
Dat vraag ik me ook af. Maar volgens mij is er vooral bij jongeren sprake van groepen met bepaalde normen en waarden. De regels zijn zeer streng. Wie daar niet aan voldoet wordt getreiterd.
Of iemand heeft afwijkende uiterlijke en gedragskenmerken. Ik had en heb rood haar en heb een vorm van autisme. Ook worden weleens onwaarheden als aanleiding gebruikt om te treiteren. Ik zou een homo zijn, zeer aantrekkelijk bij meisjes of verstandelijk gehandicapt, omdat ik soms dom reageer.
Een verschil tussen plagen en pesten moet wel worden gemaakt. Ikzelf treiter en pest nooit, maar ik plaag weleens collega's, en in een enkel geval leerlingen. Ik moet wel heel erg opletten dat ik hen niet irriteer. Ik word ook weleens geplaagd, maar niet gepest. Bij plagen zijn de "relaties" gelijkwaardig. De plager lacht, en de geplaagde ook. Bij pesten is er een dader en slachtoffer.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 6 mei 2011 om 08:52
quote:AlettaJacobs schreef op 05 mei 2011 @ 23:37:
Nu word ik persoonlijk, maar voor ik naar bed ga wil ik het toch even kwijt.
Plops, ik ben oprecht blij voor je dat je je pestverleden achter je hebt kunnen laten. Maar toch een kleine opmerking. Ik ken je niet, niet irl en niet op dit forum, maar op basis van de posts die je hier deed wil ik je toch heel voorzichtig iets zeggen, om over na te denken, of om heel hard om te lachen, mag ook .
Pesten achter je laten is niet hetzelfde als een muur om je heen bouwen. Het is niet hetzelfde als iedere mogelijke dreiging bij voorbaat neerslaan. Het is niet hetzelfde als hard worden en stoer zijn en een leven opbouwen waarin je eigenlijk nog steeds bezig bent te laten zien dat je er echt geen last meer van hebt.
Ik heb dat zelf gedaan, en dat werkt niet Maar misschien is het wel niet zo. Nouja, slaap lekker in ieder geval.
Eerder werd in dit topic ook genoemd dat streven naar een goed leven de ultieme wraak is. Het 'kijk eens hoe goed ik het heb, nu ben ik veilig'. Naar mijn idee is dat eenzelfde soort muur. Want wie ben je als het leven even tegenzit en je niet de status / of het geld / of het snelle leventje / het gelukkige gezinnetje meer hebt. Naar mijn idee ligt de oplossing in je innerlijk, juist door die zachtheid of kwetsbaarheid of wat het dan ook is waardoor je gepest werd te accepteren en er trots op te zijn. Of zo. Dan kunnen mensen je minder 'raken' en hoef je geen muurtje op te bouwen of en minstens een fantastisch leven te creeren.
(Mijn fantastische snelle leventje knalde in elkaar en toen was het verdomde lastig om het zelfvertrouwen weer uit mezelf te halen. Ik wist even niet meer dat ik ook ok was zonder alle buitenkanthoempapa. Om maar in het kumbaya-thema te blijven )
Nu word ik persoonlijk, maar voor ik naar bed ga wil ik het toch even kwijt.
Plops, ik ben oprecht blij voor je dat je je pestverleden achter je hebt kunnen laten. Maar toch een kleine opmerking. Ik ken je niet, niet irl en niet op dit forum, maar op basis van de posts die je hier deed wil ik je toch heel voorzichtig iets zeggen, om over na te denken, of om heel hard om te lachen, mag ook .
Pesten achter je laten is niet hetzelfde als een muur om je heen bouwen. Het is niet hetzelfde als iedere mogelijke dreiging bij voorbaat neerslaan. Het is niet hetzelfde als hard worden en stoer zijn en een leven opbouwen waarin je eigenlijk nog steeds bezig bent te laten zien dat je er echt geen last meer van hebt.
Ik heb dat zelf gedaan, en dat werkt niet Maar misschien is het wel niet zo. Nouja, slaap lekker in ieder geval.
Eerder werd in dit topic ook genoemd dat streven naar een goed leven de ultieme wraak is. Het 'kijk eens hoe goed ik het heb, nu ben ik veilig'. Naar mijn idee is dat eenzelfde soort muur. Want wie ben je als het leven even tegenzit en je niet de status / of het geld / of het snelle leventje / het gelukkige gezinnetje meer hebt. Naar mijn idee ligt de oplossing in je innerlijk, juist door die zachtheid of kwetsbaarheid of wat het dan ook is waardoor je gepest werd te accepteren en er trots op te zijn. Of zo. Dan kunnen mensen je minder 'raken' en hoef je geen muurtje op te bouwen of en minstens een fantastisch leven te creeren.
(Mijn fantastische snelle leventje knalde in elkaar en toen was het verdomde lastig om het zelfvertrouwen weer uit mezelf te halen. Ik wist even niet meer dat ik ook ok was zonder alle buitenkanthoempapa. Om maar in het kumbaya-thema te blijven )
vrijdag 6 mei 2011 om 08:56
Jeetje Friezin, daar heb je helemaal gelijk in.
Zo had ik het nog niet bekeken.
In de Openingspost zegt Peter vd Vorst eigenlijk zoals ik het ook zie.
Kwetsbare mensen
Peter van der Vorst stond aan de wieg van het programma en neemt ook de presentatie op zich. Hij bespeurde tijdens het draaien een aantal opmerkelijke parallellen tussen de kinderen die gepest werden. “Het zijn toch heel vaak kwetsbare mensen. Ze worden niet eens zo zeer gepest omdat ze er anders uitzien, maar gewoon vanwege hun karakter. Ze pakken plagerijen eerder op als pesten. Zodra mensen zien dat dit werkt, dan ben je pas echt de pineut.”
Zo had ik het nog niet bekeken.
In de Openingspost zegt Peter vd Vorst eigenlijk zoals ik het ook zie.
Kwetsbare mensen
Peter van der Vorst stond aan de wieg van het programma en neemt ook de presentatie op zich. Hij bespeurde tijdens het draaien een aantal opmerkelijke parallellen tussen de kinderen die gepest werden. “Het zijn toch heel vaak kwetsbare mensen. Ze worden niet eens zo zeer gepest omdat ze er anders uitzien, maar gewoon vanwege hun karakter. Ze pakken plagerijen eerder op als pesten. Zodra mensen zien dat dit werkt, dan ben je pas echt de pineut.”
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 6 mei 2011 om 09:02
quote:Friezin71 schreef op 06 mei 2011 @ 08:52:
[...]
Eerder werd in dit topic ook genoemd dat streven naar een goed leven de ultieme wraak is. Het 'kijk eens hoe goed ik het heb, nu ben ik veilig'. Naar mijn idee is dat eenzelfde soort muur. Want wie ben je als het leven even tegenzit en je niet de status / of het geld / of het snelle leventje / het gelukkige gezinnetje meer hebt. Naar mijn idee ligt de oplossing in je innerlijk, juist door die zachtheid of kwetsbaarheid of wat het dan ook is waardoor je gepest werd te accepteren en er trots op te zijn. Of zo. Dan kunnen mensen je minder 'raken' en hoef je geen muurtje op te bouwen of en minstens een fantastisch leven te creeren.
(Mijn fantastische snelle leventje knalde in elkaar en toen was het verdomde lastig om het zelfvertrouwen weer uit mezelf te halen. Ik wist even niet meer dat ik ook ok was zonder alle buitenkanthoempapa. Om maar in het kumbaya-thema te blijven )Calvijn bedoelde je dit met je opmerking dat sommige mensen het pesten over zich af roepen? Want met dit gedrag word je in deze "harde"tijd afgemaakt .
[...]
Eerder werd in dit topic ook genoemd dat streven naar een goed leven de ultieme wraak is. Het 'kijk eens hoe goed ik het heb, nu ben ik veilig'. Naar mijn idee is dat eenzelfde soort muur. Want wie ben je als het leven even tegenzit en je niet de status / of het geld / of het snelle leventje / het gelukkige gezinnetje meer hebt. Naar mijn idee ligt de oplossing in je innerlijk, juist door die zachtheid of kwetsbaarheid of wat het dan ook is waardoor je gepest werd te accepteren en er trots op te zijn. Of zo. Dan kunnen mensen je minder 'raken' en hoef je geen muurtje op te bouwen of en minstens een fantastisch leven te creeren.
(Mijn fantastische snelle leventje knalde in elkaar en toen was het verdomde lastig om het zelfvertrouwen weer uit mezelf te halen. Ik wist even niet meer dat ik ook ok was zonder alle buitenkanthoempapa. Om maar in het kumbaya-thema te blijven )Calvijn bedoelde je dit met je opmerking dat sommige mensen het pesten over zich af roepen? Want met dit gedrag word je in deze "harde"tijd afgemaakt .
vrijdag 6 mei 2011 om 09:04
ik vond het wel een goed programma, en hierdoor ga ik denk ik contact opnemen met een klasgenoot van de basisschool. Ik ben zelf vroerger nooit gepest en heb ook nooit gepest.
Ik ging zelfs om met iedereen dus pester en gepeste. In groep 8 ,toen ik best wel veel met de gepeste omging zeiden ze tussen neus en lippen door dat we lesbisch waren etc (tja wat weet je daar dan van,helemaal eind 80begin 90er jaren). Toen ben ik hierdoor een tijd niet met haar omgegaan (hoe dom kun je zijn) heb haar niet gepest verder .
Echter 2 jaar later om de middelbareschool kwam ik haar met haar broer en en anderen? tegen en ineens komen die naar mij toe (was in de bus met vriendinnen) en dat ik uit haar buurt moest blijven etc etc bedreigingen hier bedreigingen daar (ik was 14). Daarna nooit weer gezien/gehoord. Tot op de reunie in 2004 . ZIj wilde bijna niet komen omdat ik kwam ,Ik den nu nog steeds huh? watheb ik haar misdaan????? Daar wel gewoon gedaan net zoals tegenanderen. Maar het zit mij toch nog wel dwars. waarom,why me?
Ik ging zelfs om met iedereen dus pester en gepeste. In groep 8 ,toen ik best wel veel met de gepeste omging zeiden ze tussen neus en lippen door dat we lesbisch waren etc (tja wat weet je daar dan van,helemaal eind 80begin 90er jaren). Toen ben ik hierdoor een tijd niet met haar omgegaan (hoe dom kun je zijn) heb haar niet gepest verder .
Echter 2 jaar later om de middelbareschool kwam ik haar met haar broer en en anderen? tegen en ineens komen die naar mij toe (was in de bus met vriendinnen) en dat ik uit haar buurt moest blijven etc etc bedreigingen hier bedreigingen daar (ik was 14). Daarna nooit weer gezien/gehoord. Tot op de reunie in 2004 . ZIj wilde bijna niet komen omdat ik kwam ,Ik den nu nog steeds huh? watheb ik haar misdaan????? Daar wel gewoon gedaan net zoals tegenanderen. Maar het zit mij toch nog wel dwars. waarom,why me?
Puck
vrijdag 6 mei 2011 om 09:06
In de openingspost linkt Peter vd Vorst het werk dat de gepesten nu doen aan hun pestverleden. Het werken in de zorg of in de hulpverlening. Maar misschien komt dit minder door het feit dat ze gepest zijn (en daardoor dus mensen willen helpen) maar dat het verzorgende of 'zachte' al vóór het pesten in hun karakter zat. En dat dit 'zachte' in hun karakter ze kwetsbaarder maakten, waardoor ze eerder slachtoffer van pesterijen zouden kunnen worden.
vrijdag 6 mei 2011 om 09:19
quote:Friezin71 schreef op 06 mei 2011 @ 08:52:
[...]
Eerder werd in dit topic ook genoemd dat streven naar een goed leven de ultieme wraak is. Het 'kijk eens hoe goed ik het heb, nu ben ik veilig'. Naar mijn idee is dat eenzelfde soort muur. Want wie ben je als het leven even tegenzit en je niet de status / of het geld / of het snelle leventje / het gelukkige gezinnetje meer hebt. Naar mijn idee ligt de oplossing in je innerlijk, juist door die zachtheid of kwetsbaarheid of wat het dan ook is waardoor je gepest werd te accepteren en er trots op te zijn. Of zo. Dan kunnen mensen je minder 'raken' en hoef je geen muurtje op te bouwen of en minstens een fantastisch leven te creeren.
Helemaal mee eens. Hoewel ik nog steeds onderweg ben, denk ik inmiddels dat termen als 'ultieme wraak' helemaal geen rol spelen, bij daadwerkelijke verwerking. Pesten achter je laten, betekent accepteren welke effecten het heeft gehad op wie je bent, en compassie voelen voor alle betrokken. Nouja, voor mij dan. Pas nu ik kan meevoelen met de pesters en met mezelf als meisje toen, heb ik er veel minder last van.
Maar ik moet zeggen dat als mensen oorzaken gaan aanwijzen, ik nog steeds pissig word, dus erover heen ben ik nog niet Ik heb er de laatste jaren toevallig het een en ander over gelezen, vooral over de oorzaak van pesten. Die is niet zo eenduidig als in de tekst van Calvijn. Het zijn geen kwetsbare mensen om mee te beginnen, tenminste, niet aangeboren. Pesten zorgt juist voor een groot deel voor die kwetsbaarheid. Vaak zijn het mensen die een van de cruciale factoren tegen hebben: slechte leefomgeving, rare gezinssituatie, kinderen die daardoor sociaal gezien een achterstand hebben. Het pesten versterkt die achterstand, waardoor die kinderen in een vicieuze cirkel terecht komen: raar - gepest - nog raarder - nog meer gepest.
Kinderen weerbaar maken is niet voldoende. Kinderen zijn nog te onvolledig om zelfvertrouwen uit zichzelf te kunnen halen, daar hebben ze anderen voor nodig: volwassenen of kinderen die ze stabiliteit bieden, die ze een identiteit geven. Als gepeste kinderen die in onvoldoende mate hebben, dan houdt het heel vaak op.
quote:(Mijn fantastische snelle leventje knalde in elkaar en toen was het verdomde lastig om het zelfvertrouwen weer uit mezelf te halen. Ik wist even niet meer dat ik ook ok was zonder alle buitenkanthoempapa. Om maar in het kumbaya-thema te blijven )Idem. Hoe gaat het nu met je?
[...]
Eerder werd in dit topic ook genoemd dat streven naar een goed leven de ultieme wraak is. Het 'kijk eens hoe goed ik het heb, nu ben ik veilig'. Naar mijn idee is dat eenzelfde soort muur. Want wie ben je als het leven even tegenzit en je niet de status / of het geld / of het snelle leventje / het gelukkige gezinnetje meer hebt. Naar mijn idee ligt de oplossing in je innerlijk, juist door die zachtheid of kwetsbaarheid of wat het dan ook is waardoor je gepest werd te accepteren en er trots op te zijn. Of zo. Dan kunnen mensen je minder 'raken' en hoef je geen muurtje op te bouwen of en minstens een fantastisch leven te creeren.
Helemaal mee eens. Hoewel ik nog steeds onderweg ben, denk ik inmiddels dat termen als 'ultieme wraak' helemaal geen rol spelen, bij daadwerkelijke verwerking. Pesten achter je laten, betekent accepteren welke effecten het heeft gehad op wie je bent, en compassie voelen voor alle betrokken. Nouja, voor mij dan. Pas nu ik kan meevoelen met de pesters en met mezelf als meisje toen, heb ik er veel minder last van.
Maar ik moet zeggen dat als mensen oorzaken gaan aanwijzen, ik nog steeds pissig word, dus erover heen ben ik nog niet Ik heb er de laatste jaren toevallig het een en ander over gelezen, vooral over de oorzaak van pesten. Die is niet zo eenduidig als in de tekst van Calvijn. Het zijn geen kwetsbare mensen om mee te beginnen, tenminste, niet aangeboren. Pesten zorgt juist voor een groot deel voor die kwetsbaarheid. Vaak zijn het mensen die een van de cruciale factoren tegen hebben: slechte leefomgeving, rare gezinssituatie, kinderen die daardoor sociaal gezien een achterstand hebben. Het pesten versterkt die achterstand, waardoor die kinderen in een vicieuze cirkel terecht komen: raar - gepest - nog raarder - nog meer gepest.
Kinderen weerbaar maken is niet voldoende. Kinderen zijn nog te onvolledig om zelfvertrouwen uit zichzelf te kunnen halen, daar hebben ze anderen voor nodig: volwassenen of kinderen die ze stabiliteit bieden, die ze een identiteit geven. Als gepeste kinderen die in onvoldoende mate hebben, dan houdt het heel vaak op.
quote:(Mijn fantastische snelle leventje knalde in elkaar en toen was het verdomde lastig om het zelfvertrouwen weer uit mezelf te halen. Ik wist even niet meer dat ik ook ok was zonder alle buitenkanthoempapa. Om maar in het kumbaya-thema te blijven )Idem. Hoe gaat het nu met je?
vrijdag 6 mei 2011 om 09:20
Ik heb mee gelezen.
Ben vroeger op BO en VO erg gepest, met grote gevolgen voor mezelf. Was iets molliger dan anderen, daardoor bestempeld als dikzak etc. Vaak in elkaar geslagen, achterna gezeten en natuurlijk uitgescholden. Mijn reactie hierop was dat ik ging provoceren in de klas, grote monden tegen leraren en maar laten zien dat ze me er niet onder kregen. Rond mijn 16e, het pesten was 2 jaar daarvoor gestopt, kreeg ik een eetstoornis, waar ik nog steeds mee kamp. Sinds een tijdje heb ik de stap genomen om hulp te zoeken en zo 'de waarheid' van mijn pesters te wissen en de echte waarheid over mezelf te ontdekken.
Zelf heb ik later tijdens een avond stappen een oud-pester geconfronteerd met zijn gedrag vroeger.. En ja, hij wist natuurlijk van niets. Dat was voor mij een grote tegenvaller. Pesters weten niet wat ze aanrichten. En daarom probeer ik er nu ook 'boven te staan' door te ontdekken wat ik waard ben en wie ik ben, zodat de pesters geen invloed meer hebben op mijn leven.
Ben vroeger op BO en VO erg gepest, met grote gevolgen voor mezelf. Was iets molliger dan anderen, daardoor bestempeld als dikzak etc. Vaak in elkaar geslagen, achterna gezeten en natuurlijk uitgescholden. Mijn reactie hierop was dat ik ging provoceren in de klas, grote monden tegen leraren en maar laten zien dat ze me er niet onder kregen. Rond mijn 16e, het pesten was 2 jaar daarvoor gestopt, kreeg ik een eetstoornis, waar ik nog steeds mee kamp. Sinds een tijdje heb ik de stap genomen om hulp te zoeken en zo 'de waarheid' van mijn pesters te wissen en de echte waarheid over mezelf te ontdekken.
Zelf heb ik later tijdens een avond stappen een oud-pester geconfronteerd met zijn gedrag vroeger.. En ja, hij wist natuurlijk van niets. Dat was voor mij een grote tegenvaller. Pesters weten niet wat ze aanrichten. En daarom probeer ik er nu ook 'boven te staan' door te ontdekken wat ik waard ben en wie ik ben, zodat de pesters geen invloed meer hebben op mijn leven.
vrijdag 6 mei 2011 om 09:48
quote:sofi2010 schreef op 06 mei 2011 @ 09:04:
Tot op de reunie in 2004 . ZIj wilde bijna niet komen omdat ik kwam ,Ik den nu nog steeds huh? watheb ik haar misdaan????? Daar wel gewoon gedaan net zoals tegenanderen. Maar het zit mij toch nog wel dwars. waarom,why me?
Ze is waarschijnlijk bang voor confrontaties en vervelende toestanden. Het blijkt dat pestkoppen de situatie anders beleven dan de omstanders en vooral anders dan de gepeste. Dat blijkt ook uit het programma. Misschien voelde ze zich door jou bedreigd. De reden/aanleiding blijft duister. Vandaar de sneer misschien twee jaar nadat je de middelbare school verlaten hebt.
Sommige pestkoppen zagen mij vroeger ook als een bedreiging. Ik was verstandelijk verder dan de meeste anderen. Ik was - schijnbaar - erg aantrekkelijk voor meisjes. Het eerste geloof ik wel; het tweede waag ik te betwijfelen.
Tot op de reunie in 2004 . ZIj wilde bijna niet komen omdat ik kwam ,Ik den nu nog steeds huh? watheb ik haar misdaan????? Daar wel gewoon gedaan net zoals tegenanderen. Maar het zit mij toch nog wel dwars. waarom,why me?
Ze is waarschijnlijk bang voor confrontaties en vervelende toestanden. Het blijkt dat pestkoppen de situatie anders beleven dan de omstanders en vooral anders dan de gepeste. Dat blijkt ook uit het programma. Misschien voelde ze zich door jou bedreigd. De reden/aanleiding blijft duister. Vandaar de sneer misschien twee jaar nadat je de middelbare school verlaten hebt.
Sommige pestkoppen zagen mij vroeger ook als een bedreiging. Ik was verstandelijk verder dan de meeste anderen. Ik was - schijnbaar - erg aantrekkelijk voor meisjes. Het eerste geloof ik wel; het tweede waag ik te betwijfelen.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 6 mei 2011 om 10:29
@ Aletta, het meeste is weer op orde en ik kan nu eindelijk gewoon 'zacht' zijn zonder er bang voor te zijn. Ik heb een baan waarin ik alles van mezelf in kwijt kan en waar juist die het zachtere nodig is. Dus alle stoerdoenerij en hard fanatisme is overboord gegooid (Tenzij het ergens handig voor is) En ik ben een stuk relaxter, in het algemeen, maar ook zeker voor mezelf. (En mijn omgeving is daar ook erg blij mee;-))
Toch vind ik sommige situaties nog steeds angstaanjagend en komt dat weerloze machteloze gevoel van toen naar boven. Hoe groot en sterk en volwassen ik ook ben, op zo'n moment voel ik me weer dat kleine meisje en kan ik me niet als volwassene weren.
Vroeger ben ik als 11-jarige ook door een (zwem)leraar gepest. Hij noemde me Eierkop, omdat ik een ovaalvormig hoofdje had. Met dat ie dat zei dacht ik: "Uhoh, daar gaat de klas me nu vast mee pesten." Maar ook werd ik heel verdrietig dat een volwassen man zo dom en ondoordacht kon zijn, ik snapte niet dat volwassenen dat konden doen. Dat kinderen dat doen, tja, dat begreep ik wel, maar volwassenen vielen met die ene opmerking volledig van hun voetstuk. En ik vond dat heel eng, dat zelfs de wereld van grote mensen dus onveilig kon zijn.
Toch vind ik sommige situaties nog steeds angstaanjagend en komt dat weerloze machteloze gevoel van toen naar boven. Hoe groot en sterk en volwassen ik ook ben, op zo'n moment voel ik me weer dat kleine meisje en kan ik me niet als volwassene weren.
Vroeger ben ik als 11-jarige ook door een (zwem)leraar gepest. Hij noemde me Eierkop, omdat ik een ovaalvormig hoofdje had. Met dat ie dat zei dacht ik: "Uhoh, daar gaat de klas me nu vast mee pesten." Maar ook werd ik heel verdrietig dat een volwassen man zo dom en ondoordacht kon zijn, ik snapte niet dat volwassenen dat konden doen. Dat kinderen dat doen, tja, dat begreep ik wel, maar volwassenen vielen met die ene opmerking volledig van hun voetstuk. En ik vond dat heel eng, dat zelfs de wereld van grote mensen dus onveilig kon zijn.
vrijdag 6 mei 2011 om 10:42
Ik heb ook zo mijn bagage, hoor.
Ik heb op een bijzondere wijze een confrontatie meegemaakt met een pestkop van de middelbare school.
Tijdens een stage ging ik mee op een basisschoolkamp. Zo ook de vorige stagiaire van die groep, en dat bleek een van de grootste pestkoppen te zijn...
Natuurlijk wilde ik toen niet meer mee op kamp, maar de stage-begeleider was zo wijs om goed door te vragen en zodoende heb ik uiteindelijk mijn probleem/verhaal verteld.
Vervolgens heeft de begeleider een gesprek geregeld met mij en de pester. Dat was (door de goede begeleiding) zo goed geweest: het kamp werd fijn en we gingen respectvol met elkaar om. Ik kreeg meer zelf-inzicht over hoe ik toen was en mijn rol in het hele plaatje.
De pestkoppen kregen een ander 'gezicht'. In mijn hoofd waren zij en groupe uitgegroeid tot onmenselijke wezens, maar nu zag ik ze ook als mensen met een onderscheid tussen persoon en gedrag.
Vanaf toen kreeg ik langzaamaan mijn eigenwaarde terug.
Zonder muur, maar meer met acceptatie van wat er was gebeurd, hoe ik toen was en deed, en mijn eigen persoon en gedrag.
Ik ben gezegend.
Ik heb op een bijzondere wijze een confrontatie meegemaakt met een pestkop van de middelbare school.
Tijdens een stage ging ik mee op een basisschoolkamp. Zo ook de vorige stagiaire van die groep, en dat bleek een van de grootste pestkoppen te zijn...
Natuurlijk wilde ik toen niet meer mee op kamp, maar de stage-begeleider was zo wijs om goed door te vragen en zodoende heb ik uiteindelijk mijn probleem/verhaal verteld.
Vervolgens heeft de begeleider een gesprek geregeld met mij en de pester. Dat was (door de goede begeleiding) zo goed geweest: het kamp werd fijn en we gingen respectvol met elkaar om. Ik kreeg meer zelf-inzicht over hoe ik toen was en mijn rol in het hele plaatje.
De pestkoppen kregen een ander 'gezicht'. In mijn hoofd waren zij en groupe uitgegroeid tot onmenselijke wezens, maar nu zag ik ze ook als mensen met een onderscheid tussen persoon en gedrag.
Vanaf toen kreeg ik langzaamaan mijn eigenwaarde terug.
Zonder muur, maar meer met acceptatie van wat er was gebeurd, hoe ik toen was en deed, en mijn eigen persoon en gedrag.
Ik ben gezegend.
vrijdag 6 mei 2011 om 10:45
Bij kinderen die gepest worden speelt vaak de gezinssituatie mede een rol,wat ik hier in de buurt zie is dat juist de grootste pestkoppen uit een 'probleemgezin' komen.
De woningbouw heeft zelf toegegeven een aantal probleemgezinnen hier naast elkaar te hebben gezet hopende dat het allemaal wel mee zou vallen.
Eigenlijk kun je hier je kind niet zonder dat je er zelf bij bent in de speeltuin laten spelen.
Kinderen worden van het klimrek geduwd,met stenen bekogeld,fietsen worden afgepakt en vernield etc..
En dat altijd door hetzelfde groepje voornamelijk jongens.
Als je ze er op aanspreekt weten ze van niets,bij de ouders krijg je alleen een 'OW' als je ze zegt dat hun zoon met stenen gooit en de wijkagent kan niets doen want onder de 12 jaar.
De woningbouw heeft zelf toegegeven een aantal probleemgezinnen hier naast elkaar te hebben gezet hopende dat het allemaal wel mee zou vallen.
Eigenlijk kun je hier je kind niet zonder dat je er zelf bij bent in de speeltuin laten spelen.
Kinderen worden van het klimrek geduwd,met stenen bekogeld,fietsen worden afgepakt en vernield etc..
En dat altijd door hetzelfde groepje voornamelijk jongens.
Als je ze er op aanspreekt weten ze van niets,bij de ouders krijg je alleen een 'OW' als je ze zegt dat hun zoon met stenen gooit en de wijkagent kan niets doen want onder de 12 jaar.
vrijdag 6 mei 2011 om 10:49
Superstar@ woon je soms bij mij om de hoek?...
Ik woon ook bij dat/zo'n speeltuintje in zo'n/die buurt...
Erg, hoor!
Soms, als het echt te gortig is zeg ik er wat van omdat ik dat mijn burgerplicht vind, en mijn plicht tegenover mijn medemens (het slachtoffer).
Maar aan de andere kant ben ik op mijn hoede want voor je het weet ben je niet meer veilig in je eigen buurt.
Mijn arme oude buurvrouw is jarenlang stelselmatig gepest door kinderen uit de buurt omdat ze opkwam voor slachtoffers. Ze durfde haar huis niet meer uit. (poep in de brievenbus en op de ramen, vuilnis over de schutting, eieren tegen de ramen, schuttingtaal met permanentmarkers op de ramen en meer)
Ik woon ook bij dat/zo'n speeltuintje in zo'n/die buurt...
Erg, hoor!
Soms, als het echt te gortig is zeg ik er wat van omdat ik dat mijn burgerplicht vind, en mijn plicht tegenover mijn medemens (het slachtoffer).
Maar aan de andere kant ben ik op mijn hoede want voor je het weet ben je niet meer veilig in je eigen buurt.
Mijn arme oude buurvrouw is jarenlang stelselmatig gepest door kinderen uit de buurt omdat ze opkwam voor slachtoffers. Ze durfde haar huis niet meer uit. (poep in de brievenbus en op de ramen, vuilnis over de schutting, eieren tegen de ramen, schuttingtaal met permanentmarkers op de ramen en meer)
vrijdag 6 mei 2011 om 11:09
Zou kunnen Lies,ik woon hier nu zo'n 2 jaar in een nieuw huis.
Oude huizen zijn hier afgebroken en nieuwe er voor in de plaats.
De wijkagent weet ook precies over welke groep het gaat want die veroorzaakten in hun vorige buurt ook niets dan rottigheid en overlast.
Ik mag het misschien niet zeggen we wonen hier met allerlei nationaliteiten bij elkaar maar het zijn de kinderen van Marokkaanse afkomst en aan aantal Nigeriaanse kinderen die de overlast veroorzaken.
Er stond er van de week eentje met een neppistool tegenover de buurman te tetteren dat ze toch echt schijt aan de politie en de regering hier hadden..
Nu begrijp ik dat het kinderen zijn maar dit soort praatjes leren ze toch echt thuis.
Ik ben niet bang voor ze mij intimideren ze niet,ze kunnen mij slechts blij maken maar niet bang.
Oude huizen zijn hier afgebroken en nieuwe er voor in de plaats.
De wijkagent weet ook precies over welke groep het gaat want die veroorzaakten in hun vorige buurt ook niets dan rottigheid en overlast.
Ik mag het misschien niet zeggen we wonen hier met allerlei nationaliteiten bij elkaar maar het zijn de kinderen van Marokkaanse afkomst en aan aantal Nigeriaanse kinderen die de overlast veroorzaken.
Er stond er van de week eentje met een neppistool tegenover de buurman te tetteren dat ze toch echt schijt aan de politie en de regering hier hadden..
Nu begrijp ik dat het kinderen zijn maar dit soort praatjes leren ze toch echt thuis.
Ik ben niet bang voor ze mij intimideren ze niet,ze kunnen mij slechts blij maken maar niet bang.
