Entertainment
alle pijlers
Huilen om de schoonheid van muziek.
maandag 12 mei 2008 om 16:24
Vannacht droomde ik van een mannenkoor dat zo prachtig zong dat ik ervan moest huilen. Nou past dat niet zo in mijn imago, maar toch was het zo. Het was ook nog klassieke muziek.
Ik heb dat wel vaker gedroomd, maar in het echt komt het niet voor. Ik weet wel dat het niets met verdriet te maken had, de muziek was mooi en het ontroerde mij. That was all.
Heeft iemand wel eens echt gehuild om de schoonheid van muziek?
Ik heb dat wel vaker gedroomd, maar in het echt komt het niet voor. Ik weet wel dat het niets met verdriet te maken had, de muziek was mooi en het ontroerde mij. That was all.
Heeft iemand wel eens echt gehuild om de schoonheid van muziek?
dinsdag 13 mei 2008 om 16:39
The Promised Land van Bruce Springsteen
Ik ben nou al 2 keer zowat in tranen uitgebarsten tijdens een concert. Ik vind het gewoon zo'n mooi nummer.
En tijdens een uitvoering van Sunset Boulevard in Londen. Elaine Paige (een geweldige Britse musicalster) zong haar eerste solo en ik voelde de tranen over mijn wangen gaan.
Ik ben nou al 2 keer zowat in tranen uitgebarsten tijdens een concert. Ik vind het gewoon zo'n mooi nummer.
En tijdens een uitvoering van Sunset Boulevard in Londen. Elaine Paige (een geweldige Britse musicalster) zong haar eerste solo en ik voelde de tranen over mijn wangen gaan.
dinsdag 13 mei 2008 om 16:50
Oh, alle muziek die ik hoor, beleef ik als onderdeel van mijn persoonlijke soundtrack. Dat levert ook geregeld verrassingen op, want soms weet ik pas na een (overigens random) stukje muziek hoe ik me voel. 
Als ik blij ben, kan vrolijke muziek dat versterken, zie ik het even helemaal niet meer zitten en hoor ik tranentrekkers, dan kun je me opdweilen. Ben ik vrolijk en hoor ik tranentrekkers, dan kan het me weer niet bommen en gaat het volledig langs me heen, dat dan weer wel.
Muziek is heeeeeeel erg belangrijk voor me (ik heb ook jarenlang zelf muziek geschreven en gemaakt), ik heb ook altijd de externe harde schijf met vele gb's aan muziek aangesloten op de pc en stereo, dus dat gaat lekker. Laatst heb ik de nieuwe Portishead beluisterd en da's een zwaar album, pfoe! Geweldig!...
Als ik blij ben, kan vrolijke muziek dat versterken, zie ik het even helemaal niet meer zitten en hoor ik tranentrekkers, dan kun je me opdweilen. Ben ik vrolijk en hoor ik tranentrekkers, dan kan het me weer niet bommen en gaat het volledig langs me heen, dat dan weer wel.
Muziek is heeeeeeel erg belangrijk voor me (ik heb ook jarenlang zelf muziek geschreven en gemaakt), ik heb ook altijd de externe harde schijf met vele gb's aan muziek aangesloten op de pc en stereo, dus dat gaat lekker. Laatst heb ik de nieuwe Portishead beluisterd en da's een zwaar album, pfoe! Geweldig!...
woensdag 21 mei 2008 om 23:18
donderdag 22 mei 2008 om 09:33
Ik had dat laatst, toen ik me zo rot voelde omdat de jongen die ik leuk vond een ander had. Ik draaide Piazolla in de auto en die muziek raakte me op dat moment zo dat ik begon te huilen.
Heb dat trouwens wel vaker. Ik ben niet altijd tot tranen toe geroerd, maar als ik me rot voel wil het wel lukken.
En dan gebeurt het bij muziek van Rachmaninoff (hartverscheurend soms), Mozart, Chopin of Schubert.
Heb dat trouwens wel vaker. Ik ben niet altijd tot tranen toe geroerd, maar als ik me rot voel wil het wel lukken.
En dan gebeurt het bij muziek van Rachmaninoff (hartverscheurend soms), Mozart, Chopin of Schubert.
donderdag 22 mei 2008 om 09:54
Ik luister op dit moment naar het nummer van Willeke Alberti 'morgen ben ik de bruid' en de tranen lopen over mijn wangen. Vooral bij de zin 'dit wordt voor mij de laatste dag in het huis waar ik ben groot gebracht'. Dan kan ik helemaal niets meer zeggen. Ik word daar zo verschrikkelijk verdrietig van en ik kan niet eens uitleggen waarom 
.
Maar bij mannenkoren heb ik het ook, het is niet eens mijn soort van muziek, maar het ontroert heel erg.
En zo overvalt het me regelmatig. Bij allerlei soorten muziek. Ik ben gewoon een huilebalk of ik zit in de overgang
.
.Maar bij mannenkoren heb ik het ook, het is niet eens mijn soort van muziek, maar het ontroert heel erg.
En zo overvalt het me regelmatig. Bij allerlei soorten muziek. Ik ben gewoon een huilebalk of ik zit in de overgang
.
maandag 18 augustus 2008 om 17:44
maandag 18 augustus 2008 om 21:43
Oh ja, vaak. Bij sommige filmmuziek, maar de tranen worden dan altijd door de combinatie met de scènes veroorzaakt. Bijvoorbeeld in La meglio gioventú of in de verfilming van De Avonden door Rudolf van den Berg (die warme klanken als mijn naamgever eenzaam door de straten loopt, dat ontroerde me vroeger)
Bij de aria 'Esta es su cartá' uit de opera Gigantes y Cabezudos (gezongen door Victoria de los Angeles) heb ik ook wel eens een traantje weggepinkt. En ik kan ook ontroerd raken door absolute briljantie, zoals in het Salve Regina van Scarlatti. Acht, te veel om op te noemen.
Bij de aria 'Esta es su cartá' uit de opera Gigantes y Cabezudos (gezongen door Victoria de los Angeles) heb ik ook wel eens een traantje weggepinkt. En ik kan ook ontroerd raken door absolute briljantie, zoals in het Salve Regina van Scarlatti. Acht, te veel om op te noemen.
zondag 31 augustus 2008 om 21:45
Ik heb dat bij dit nummer:
Bryan Adams live
Ik ben sowieso zwaar fan van hem en kan bij elk nummer wel huilen haha, maar ik ben bij een concert geweest en dat was zo prachtig. Het enige jammere was dat ik hier niet bij was. Ik vind hoe het publiek reageert zo prachtig en ook dat zelfs de security mee gaat dansen, hylarisch.
Bryan Adams live
Ik ben sowieso zwaar fan van hem en kan bij elk nummer wel huilen haha, maar ik ben bij een concert geweest en dat was zo prachtig. Het enige jammere was dat ik hier niet bij was. Ik vind hoe het publiek reageert zo prachtig en ook dat zelfs de security mee gaat dansen, hylarisch.
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 31 augustus 2008 om 21:56
Nog meer Bryan Adams spam. Maar serieus, dit is zo mooi gedaan. Op het moment dat de violiste opstaat om even een solootje weg te geven, zo prachtig mooi gedaan! En aan het einde, dat het publiek begint te juichen, dan stromen de tranen over mijn wangen.
18 till I die (live MTV unplugged)
en deze werd gedraaid toen man en ik gingen trouwen en de zaal inliepen, die doedelzak in het begin en in het midden, die snijd door je ziel, zo mooi. Ik ga er zo weer van huilen. Tekst is ook zo mooi. Nu stop ik met mijn Bryan Adams spam
when you love someone (mtv unplugged)
18 till I die (live MTV unplugged)
en deze werd gedraaid toen man en ik gingen trouwen en de zaal inliepen, die doedelzak in het begin en in het midden, die snijd door je ziel, zo mooi. Ik ga er zo weer van huilen. Tekst is ook zo mooi. Nu stop ik met mijn Bryan Adams spam
when you love someone (mtv unplugged)
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 1 september 2008 om 22:48
Veel muziek die me raakt,oa ook hier genoemde (Bryan Adams, Bruce S ).Maar ik kwam net op YT een fragment tegen uit de musical Jezus Christ Superstar.Ben geen musicalliefhebber,maar deze heb ik wel gezien en ik heb ook de muziek ervan.
Bij dit nummer,toch wel even brok in de keel...zo intens http://nl.youtube.com/watch?v=rDHoTOgeNWE&feature=related
Bij dit nummer,toch wel even brok in de keel...zo intens http://nl.youtube.com/watch?v=rDHoTOgeNWE&feature=related
Hey Lord,don't ask me questions
dinsdag 2 september 2008 om 16:30
Ik heb het wel vaker, maar emotioneel word ik sowieso altijd om deze twee nummers (trouwens erg verschillende en de meeste mensen zullen zich denk ik niet kunnen vinden in het tweede nummer..)
Air - All I Need
Reflekt - Need to Feel Loved
Oh en natuurlijk deze componist, waarvan ik elke noot van zijn nummers al om te janken vind (en dat dan ook vaak doe): Práchtig en intens.
Gustavo Santaolalla
Air - All I Need
Reflekt - Need to Feel Loved
Oh en natuurlijk deze componist, waarvan ik elke noot van zijn nummers al om te janken vind (en dat dan ook vaak doe): Práchtig en intens.
Gustavo Santaolalla
