Entertainment
alle pijlers
IDFA 2doc Pilotenmasker, over kinderen met kanker...
woensdag 22 november 2017 om 21:14
Och wat heb ik moeten huilen. Mijn hart is helemaal aan gruzelementen en ik ben er kapot van. Als je het aankan is het echt de moeite waard om naar te kijken. Het geeft het meest realistische beeld dat ik ooit gezien heb vanuit het kinderperspectief over kanker weer. Rauw en niet geregisseerd. Wat dat betreft een must-see.
Maar wat vind ik dit een mooie documentaire. Wat is het echt. Integer. Lief. Schrijnend. Verdrietig. Mooi. Treffend. Integer. Dichtbij; je kan die schitterende kindjes bijna aanraken. De angst en wanhoop is zo voelbaar.
Elke traan raakte me tot in mijn ziel. Hartverscheurend en confronterend.
Ik zit al twee dagen met een knoop in mijn maag en een brok in mijn keel.
Want deze kinderen waren ooit mijn kind........
Maar wat vind ik dit een mooie documentaire. Wat is het echt. Integer. Lief. Schrijnend. Verdrietig. Mooi. Treffend. Integer. Dichtbij; je kan die schitterende kindjes bijna aanraken. De angst en wanhoop is zo voelbaar.
Elke traan raakte me tot in mijn ziel. Hartverscheurend en confronterend.
Ik zit al twee dagen met een knoop in mijn maag en een brok in mijn keel.
Want deze kinderen waren ooit mijn kind........
donderdag 23 november 2017 om 12:48
Eens. Het WKZ Is echt vooroorlogs qua faciliteiten. Je hoorde op een gegeven moment ook een kindje zeggen: fijn een eenpersoonskamer. Dat is namelijk niet vanzelfsprekend. Toen dochter geopereerd werd lag ik een week lang op een 4 persoonskamer. Vier baby's, vier moeders en vier families die op bezoek kwamen. Vreselijk vond ik het vooral met kolven (omdat dochter gereguleerde voedingen moest krijgen en ook overigens teveel slangen had om te voeden. Voor kinderen en hun ouders die er regelmatig en voor langere tijd liggen vind ik het helemaal not done, maarja.alinea schreef: ↑23-11-2017 12:25Ja..
Ik snap niet dat ze die kinderen in zo'n kil tussenstation stoppen, lijkt wel of ze op school wonen.
Met van die simpele tijdelijk ingerichte kamers zodat je je nooit ergens thuis voelt bovenop dat je geen thuis hebt.
Daar zou zoveel in verbeterd kunnen worden.
if we all light up, we can scare away the dark...
donderdag 23 november 2017 om 16:19
Wat een aangrijpende documentaire. Ik vond het zo intens heftig om Owen pijn te zien lijden, dat jongetje was zo ziek.
Heel erg.
Mijn dochtertje heeft een tijdje veel in het WKZ moeten liggen en ondanks dat de artsen & verpleegkundigen heel betrokken en lief waren, vond ik de faciliteiten ook erg simpel. Daar is zeker winst te behalen. Zo zijn er ook CT & MRI apparaten die allerlei features hebben dat het niet zo’n enge ervaring is voor de kinderen. Jammer genoeg kost dit allemaal veel geld maar als ik dan zie hoe bang de kinderen zijn...
Helaas zelf veel de neus/maagsonde in moeten brengen en je wordt idd ergens een soort van: “hup, nu doorzetten” terwijl je natuurlijk ook moeder bent en meeleeft. Net als het geven van vieze drankjes ed. Het is niet dat je afstompt maar je sluit de heftige emoties wel af. Overlevingsmechanisme.
Heel erg.
Mijn dochtertje heeft een tijdje veel in het WKZ moeten liggen en ondanks dat de artsen & verpleegkundigen heel betrokken en lief waren, vond ik de faciliteiten ook erg simpel. Daar is zeker winst te behalen. Zo zijn er ook CT & MRI apparaten die allerlei features hebben dat het niet zo’n enge ervaring is voor de kinderen. Jammer genoeg kost dit allemaal veel geld maar als ik dan zie hoe bang de kinderen zijn...
Helaas zelf veel de neus/maagsonde in moeten brengen en je wordt idd ergens een soort van: “hup, nu doorzetten” terwijl je natuurlijk ook moeder bent en meeleeft. Net als het geven van vieze drankjes ed. Het is niet dat je afstompt maar je sluit de heftige emoties wel af. Overlevingsmechanisme.
donderdag 23 november 2017 om 18:38
Alinea heeft het over de docu Alicia en over de kille kindertehuizentatlitatli schreef: ↑23-11-2017 12:48Eens. Het WKZ Is echt vooroorlogs qua faciliteiten. Je hoorde op een gegeven moment ook een kindje zeggen: fijn een eenpersoonskamer. Dat is namelijk niet vanzelfsprekend. Toen dochter geopereerd werd lag ik een week lang op een 4 persoonskamer. Vier baby's, vier moeders en vier families die op bezoek kwamen. Vreselijk vond ik het vooral met kolven (omdat dochter gereguleerde voedingen moest krijgen en ook overigens teveel slangen had om te voeden. Voor kinderen en hun ouders die er regelmatig en voor langere tijd liggen vind ik het helemaal not done, maarja.
Frankly my dear, I don"t give a damn
