Entertainment
alle pijlers
Louis Theroux - Autisme
vrijdag 31 januari 2014 om 22:10
vrijdag 31 januari 2014 om 22:17
vrijdag 31 januari 2014 om 22:17
vrijdag 31 januari 2014 om 22:21
Al eerder gezien ja. Mooi.
Ik zou het denk moeilijk vinden - als mijn kind zo was -, dat je hier zo vaak hoort over mensen met autisme en hoe moeilijk ze het wel niet hebben in de maatschappij, terwijl ze wel gewoon kunnen communiceren, leren, werken. (Niet dat ik hun problemen wil bagatelliseren, maar het is zó niet vergelijkbaar met deze kinderen).
Zo raar eigenlijk dat er zulke extremen zijn, maar dat ze allemaal onder dezelfde noemer vallen.
Ik zou het denk moeilijk vinden - als mijn kind zo was -, dat je hier zo vaak hoort over mensen met autisme en hoe moeilijk ze het wel niet hebben in de maatschappij, terwijl ze wel gewoon kunnen communiceren, leren, werken. (Niet dat ik hun problemen wil bagatelliseren, maar het is zó niet vergelijkbaar met deze kinderen).
Zo raar eigenlijk dat er zulke extremen zijn, maar dat ze allemaal onder dezelfde noemer vallen.
vrijdag 31 januari 2014 om 22:27
quote:SpringDing schreef op 31 januari 2014 @ 22:21:
Al eerder gezien ja. Mooi.
Ik zou het denk moeilijk vinden - als mijn kind zo was -, dat je hier zo vaak hoort over mensen met autisme en hoe moeilijk ze het wel niet hebben in de maatschappij, terwijl ze wel gewoon kunnen communiceren, leren, werken. (Niet dat ik hun problemen wil bagatelliseren, maar het is zó niet vergelijkbaar met deze kinderen).
Zo raar eigenlijk dat er zulke extremen zijn, maar dat ze allemaal onder dezelfde noemer vallen.Helemaal mee eens, als ik vertel dat mijn zoontje een vorm van autisme heeft, verwachten mensen dus zoiets. Terwijl het een vreemde niet eens meteen zou opvallen bij hem. Er zijn zoveel vormen dat het moeilijk is om er een beeld van te vormen, zeker voor een buitenstaander. Zeker een mooie docu, had 'm al gezien.
Al eerder gezien ja. Mooi.
Ik zou het denk moeilijk vinden - als mijn kind zo was -, dat je hier zo vaak hoort over mensen met autisme en hoe moeilijk ze het wel niet hebben in de maatschappij, terwijl ze wel gewoon kunnen communiceren, leren, werken. (Niet dat ik hun problemen wil bagatelliseren, maar het is zó niet vergelijkbaar met deze kinderen).
Zo raar eigenlijk dat er zulke extremen zijn, maar dat ze allemaal onder dezelfde noemer vallen.Helemaal mee eens, als ik vertel dat mijn zoontje een vorm van autisme heeft, verwachten mensen dus zoiets. Terwijl het een vreemde niet eens meteen zou opvallen bij hem. Er zijn zoveel vormen dat het moeilijk is om er een beeld van te vormen, zeker voor een buitenstaander. Zeker een mooie docu, had 'm al gezien.
vrijdag 31 januari 2014 om 22:39
quote:SpringDing schreef op 31 januari 2014 @ 22:21:
Al eerder gezien ja. Mooi.
Ik zou het denk moeilijk vinden - als mijn kind zo was -, dat je hier zo vaak hoort over mensen met autisme en hoe moeilijk ze het wel niet hebben in de maatschappij, terwijl ze wel gewoon kunnen communiceren, leren, werken. (Niet dat ik hun problemen wil bagatelliseren, maar het is zó niet vergelijkbaar met deze kinderen).
Zo raar eigenlijk dat er zulke extremen zijn, maar dat ze allemaal onder dezelfde noemer vallen.Dit herken ik trouwens wel, mijn zoon heeft klassiek autisme en een ontwikkelingsachterstand en dat is inderdaad helemaal niet te vergelijken met kinderen die gewoon naar het regulier onderwijs kunnen, al dan niet met een rugzakje, aan wie je als buitenstaander weinig merkt. Dat is soms wel eens frustrerend. Overigens is onze situatie ook weer niet te vergelijken met de situatie van de mensen in de documentaire. Ons zoontje is heel leuk en meestal ook heel lief en zachtaardig en we genieten ook wel erg van hem.
Al eerder gezien ja. Mooi.
Ik zou het denk moeilijk vinden - als mijn kind zo was -, dat je hier zo vaak hoort over mensen met autisme en hoe moeilijk ze het wel niet hebben in de maatschappij, terwijl ze wel gewoon kunnen communiceren, leren, werken. (Niet dat ik hun problemen wil bagatelliseren, maar het is zó niet vergelijkbaar met deze kinderen).
Zo raar eigenlijk dat er zulke extremen zijn, maar dat ze allemaal onder dezelfde noemer vallen.Dit herken ik trouwens wel, mijn zoon heeft klassiek autisme en een ontwikkelingsachterstand en dat is inderdaad helemaal niet te vergelijken met kinderen die gewoon naar het regulier onderwijs kunnen, al dan niet met een rugzakje, aan wie je als buitenstaander weinig merkt. Dat is soms wel eens frustrerend. Overigens is onze situatie ook weer niet te vergelijken met de situatie van de mensen in de documentaire. Ons zoontje is heel leuk en meestal ook heel lief en zachtaardig en we genieten ook wel erg van hem.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 31 januari 2014 om 22:53
Precies zo'n school als daar heb ik nooit gezien, maar er zijn in Nederland wel scholen voor kinderen met autisme, en ook speciale groepen voor kinderen met autisme binnen scholen en instellingen. Volgens mij veel meer dan in Amerika. Daar moet je echt geluk hebben dat je bij zoiets in de buurt woont.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 31 januari 2014 om 23:22
Ik vond het ook erg herkenbaar, gezien mijn eigen ervaring met diverse cliënten met autisme. De strijd van de ouders is echt prachtig in beeld gebracht.
De moeder van die jongen die nu op een woongroep woont... In eerste instantie had ik mijn vooroordelen al klaar. Prop hem maar vol met eten, lach zijn onaangepaste gedrag maar weg. Maar ondertussen gaf ze feilloos aan wat de pijnpunten zijn bij de keuze om je zoon uit huis te laten plaatsen. Het dubbele gevoel van de rust die het je brengt en tegelijkertijd het verdriet dat je hem niet meer thuis kan laten wonen. Ik schaamde me prompt voor mijn vooroordeel over die vrouw.
De moeder van die jongen die nu op een woongroep woont... In eerste instantie had ik mijn vooroordelen al klaar. Prop hem maar vol met eten, lach zijn onaangepaste gedrag maar weg. Maar ondertussen gaf ze feilloos aan wat de pijnpunten zijn bij de keuze om je zoon uit huis te laten plaatsen. Het dubbele gevoel van de rust die het je brengt en tegelijkertijd het verdriet dat je hem niet meer thuis kan laten wonen. Ik schaamde me prompt voor mijn vooroordeel over die vrouw.
If Yoshi manages to find Yoshi's Wings, it will turn into a Blue Yoshi and fly up to a bonus stage.
zaterdag 1 februari 2014 om 09:37
Erg mooie documentaire inderdaad. Ik heb gisteren alleen het einde op tv gezien, kwam er helaas te laat achter dat ie uitgezonden werd. Ik kijk m nu terug via deze link:
http://watchdocumentary.o ... tism-video_daadc03a4.html
Zijn er hier mensen die een broer/zus hebben met (een extreme vorm van) autisme? Ik vraag me af hoe dat voor een broer/zus moet zijn om je broer zo te zien. Toen we dat stuk bijv zagen dat die jongen een woede aanval kreeg (Joey?) zat zijn zusje ineengedoken in een stoel. Ze was geloof ik ook nog een stuk jonger dan haar broer, lijkt me voor haar ook erg moeilijk om mee om te gaan. Bij Nicky daarentegen zag je dat hij best goed in staat was te communiceren en zo, fijn om te zien dat hij zo'n goede band heeft met zijn zus en moeder.
http://watchdocumentary.o ... tism-video_daadc03a4.html
Zijn er hier mensen die een broer/zus hebben met (een extreme vorm van) autisme? Ik vraag me af hoe dat voor een broer/zus moet zijn om je broer zo te zien. Toen we dat stuk bijv zagen dat die jongen een woede aanval kreeg (Joey?) zat zijn zusje ineengedoken in een stoel. Ze was geloof ik ook nog een stuk jonger dan haar broer, lijkt me voor haar ook erg moeilijk om mee om te gaan. Bij Nicky daarentegen zag je dat hij best goed in staat was te communiceren en zo, fijn om te zien dat hij zo'n goede band heeft met zijn zus en moeder.
zaterdag 1 februari 2014 om 14:37
