Entertainment
alle pijlers
mooiste nederlandse songteksten
vrijdag 24 april 2009 om 23:19
Bram Vermeulen
de steen
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
het water nooit dezelfde weg kan gaan.
de steen
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
het water nooit dezelfde weg kan gaan.
vrijdag 24 april 2009 om 23:21
Stef Bos
refr.:
Niets is sterker
Dan de stilte
Niets heeft zoveel kracht
Als het zwijgen van de nacht
Niets is sterker
Dan de stilte
Niets is sterker dan het woord
Dat niemand hoort
Er is vandaag weer zoveel gezegd
Zoveel mensen op de wereld
Hebben zoveel uitgelegd
Gekanker op een ander door die beterweters
Maar die beterewters zouden beter moeten weten
En vergeten wat ze weten
Want
refr.
Neem een voorschot op de dood
Voel de stilte om je heen
Wie de zwijgzaamheid verdragen kan
Voelt zich nooit alleen
Kom hier bij me, hou me vast
En vraag niet wat ik voel
Woorden zeggen veel te vaak
Wat ik niet bedoel
refr.
Niets is sterker (niets is sterker)
Dan de stilte (dan de stilte)
Niets heeft zoveel kracht
Als het zwijgen van de nacht (zwijgen van de nacht)
Niets is sterker (niets is sterker)
Dan de stilte (dan de stilte)
Niets is sterker dan het woord
Niets is sterker dan het woord
Dat niemand hoort
refr.:
Niets is sterker
Dan de stilte
Niets heeft zoveel kracht
Als het zwijgen van de nacht
Niets is sterker
Dan de stilte
Niets is sterker dan het woord
Dat niemand hoort
Er is vandaag weer zoveel gezegd
Zoveel mensen op de wereld
Hebben zoveel uitgelegd
Gekanker op een ander door die beterweters
Maar die beterewters zouden beter moeten weten
En vergeten wat ze weten
Want
refr.
Neem een voorschot op de dood
Voel de stilte om je heen
Wie de zwijgzaamheid verdragen kan
Voelt zich nooit alleen
Kom hier bij me, hou me vast
En vraag niet wat ik voel
Woorden zeggen veel te vaak
Wat ik niet bedoel
refr.
Niets is sterker (niets is sterker)
Dan de stilte (dan de stilte)
Niets heeft zoveel kracht
Als het zwijgen van de nacht (zwijgen van de nacht)
Niets is sterker (niets is sterker)
Dan de stilte (dan de stilte)
Niets is sterker dan het woord
Niets is sterker dan het woord
Dat niemand hoort
vrijdag 24 april 2009 om 23:21
Testament
En als ik dood ga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
Het is de heimwee die ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij me bent vergeten.
En als ik dood ga, treur maar niet.
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
't Is het verlangen dat ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij dat bent vergeten.
En als ik dood ga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
't Is maar een lichaam dat ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij me bent vergeten.
(Bram Vermeulen)
En als ik dood ga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
Het is de heimwee die ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij me bent vergeten.
En als ik dood ga, treur maar niet.
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
't Is het verlangen dat ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij dat bent vergeten.
En als ik dood ga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
't Is maar een lichaam dat ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij me bent vergeten.
(Bram Vermeulen)
vrijdag 24 april 2009 om 23:22
Als we toch op de trieste toer zijn:
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet in de aarde, niet in die kist
Niet bij die bomen in de ochtend mist
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar, die lange rij
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij
Nee vandaag begraaf ik jou in mij
Dan kan ik met je praten en antwoord geven
Dan blijf je leven in mijn leven
Neem m'n ogen en kijk met mij
Neem m'n voeten en loop met mij
We gaan naar huis toe, wij allebei
Vanaf vandaag leef jij in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Zal je niet zoeken waar je nu bent
Blijf maar bij ons hier waar je iedereen kent
Jou plaats aan tafel hou ik voor je vrij
We zullen lachen en weer plannen maken
Zal met je slapen en met jou ontwaken
Neem m'n mond en lach met mij
Neem m'n handen en voel met mij
Wat je nog doen wou, doe ik erbij
Vanaf vandaag leef jij in mij
Haal weg dat kruis en al die witte bloemen
Verscheur de krant waar in ze jou naam noemen
Neem m'n ogen en kijk met mij
Neem m'n hart en leef met mij
Want jou dood is nu voorbij
Vanaf vandaag leef jij in mij
Zal twee levens leven
Met jou in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet in de aarde, niet in die kist
Niet bij die bomen in de ochtend mist
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar, die lange rij
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij
Nee vandaag begraaf ik jou in mij
Dan kan ik met je praten en antwoord geven
Dan blijf je leven in mijn leven
Neem m'n ogen en kijk met mij
Neem m'n voeten en loop met mij
We gaan naar huis toe, wij allebei
Vanaf vandaag leef jij in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Zal je niet zoeken waar je nu bent
Blijf maar bij ons hier waar je iedereen kent
Jou plaats aan tafel hou ik voor je vrij
We zullen lachen en weer plannen maken
Zal met je slapen en met jou ontwaken
Neem m'n mond en lach met mij
Neem m'n handen en voel met mij
Wat je nog doen wou, doe ik erbij
Vanaf vandaag leef jij in mij
Haal weg dat kruis en al die witte bloemen
Verscheur de krant waar in ze jou naam noemen
Neem m'n ogen en kijk met mij
Neem m'n hart en leef met mij
Want jou dood is nu voorbij
Vanaf vandaag leef jij in mij
Zal twee levens leven
Met jou in mij
The time is now
vrijdag 24 april 2009 om 23:34
Ach, als we toch allemaal
Kan deze er ook nog wel bij.
Verleden is verboden
Ik wou dat het verdween.
Maar ik zie ons samen lopen
en we wisten niet waarheen.
Nog raak ik je aan
maar de afstand wordt al groot
Nee, ik heb niet geleerd
te leven met jouw dood.
Want ik hou zo van jou.
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet
en het einde blijft nu open,
zoals jij het achterliet.
Ik droom je terug bij mij.
Ik hou je zo goed vast.
Heb ik je vaak genoeg gezegd dat
Er niet een zo bij mij past.
En ze zeggen dat het went
Maar niemand zegt wanneer.
Dus ik leef met de dag
en jij sterft telkens weer.
Want ik hou zo van jou!
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
en natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet.
En het einde blijft nu open
zoals jij het achter liet.
Want ik hou zo van jou!
Misschien is het niet waar
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet
En het einde blijft nu open,
zoals jij het achter liet
Want ik hou zo van jou...
Kan deze er ook nog wel bij.
Verleden is verboden
Ik wou dat het verdween.
Maar ik zie ons samen lopen
en we wisten niet waarheen.
Nog raak ik je aan
maar de afstand wordt al groot
Nee, ik heb niet geleerd
te leven met jouw dood.
Want ik hou zo van jou.
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet
en het einde blijft nu open,
zoals jij het achterliet.
Ik droom je terug bij mij.
Ik hou je zo goed vast.
Heb ik je vaak genoeg gezegd dat
Er niet een zo bij mij past.
En ze zeggen dat het went
Maar niemand zegt wanneer.
Dus ik leef met de dag
en jij sterft telkens weer.
Want ik hou zo van jou!
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
en natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet.
En het einde blijft nu open
zoals jij het achter liet.
Want ik hou zo van jou!
Misschien is het niet waar
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet
En het einde blijft nu open,
zoals jij het achter liet
Want ik hou zo van jou...
vrijdag 24 april 2009 om 23:37
Ok laatste extreem trieste tekst, maar wel 'n mooie:
Duizend dagen
Duizend dagen duurt het voor ik jouw dood kan dragen.
En honderd volle manen vermijd ik de klank van je naam.
Angst om met mijn stemgeluid je band te verbreken,
je naam te onbezonnen en te luid weer uit te spreken
en je te verliezen.
Tien troosteloze winters zoek ik de warmte van je lijf.
En negen nachten sterrenregen verlang ik naar je zachte
vingertoppen.
Ik probeer je in mijn dromen dicht tegen me aan te voelen,
maar ik ontwaak en zie je als de eb van me wegspoelen.
Jij ver weg, en ik, verkleumd, ik blijf.
Vijf volle februarimaanden staar ik naar je foto naast m'n bed.
En vier duistere zomerzonnen zie ik je blik vervagen.
Herinneringen vertroebelen en verliezen zich in een mist.
Ik, die altijd alles bewaarde, door de tijd word ik geklist,
leer ik leven en berust ik met je bleker wordend portret.
Twee zielen voor eeuwig, jij en ik, verstrengeld in elkaar.
En mijn enig leven lang tel ik af, puzzel van momenten.
Je ziel, ooit van me weggevlucht, sluimert stilaan dichterbij.
Ik klamp me vast aan ijdele hoop.
Weldra ben ik vrij.
Nog duizend tranen, lief,
en dan,
dan ben ik daar.
(…)
Duizend dagen
Duizend dagen duurt het voor ik jouw dood kan dragen.
En honderd volle manen vermijd ik de klank van je naam.
Angst om met mijn stemgeluid je band te verbreken,
je naam te onbezonnen en te luid weer uit te spreken
en je te verliezen.
Tien troosteloze winters zoek ik de warmte van je lijf.
En negen nachten sterrenregen verlang ik naar je zachte
vingertoppen.
Ik probeer je in mijn dromen dicht tegen me aan te voelen,
maar ik ontwaak en zie je als de eb van me wegspoelen.
Jij ver weg, en ik, verkleumd, ik blijf.
Vijf volle februarimaanden staar ik naar je foto naast m'n bed.
En vier duistere zomerzonnen zie ik je blik vervagen.
Herinneringen vertroebelen en verliezen zich in een mist.
Ik, die altijd alles bewaarde, door de tijd word ik geklist,
leer ik leven en berust ik met je bleker wordend portret.
Twee zielen voor eeuwig, jij en ik, verstrengeld in elkaar.
En mijn enig leven lang tel ik af, puzzel van momenten.
Je ziel, ooit van me weggevlucht, sluimert stilaan dichterbij.
Ik klamp me vast aan ijdele hoop.
Weldra ben ik vrij.
Nog duizend tranen, lief,
en dan,
dan ben ik daar.
(…)
weeeeheeeehh.. van wie is die?
vrijdag 24 april 2009 om 23:46
De dood is niets
Ik ben maar aan de andere kant
ik ben mijzelf
Jij bent jijzelf
Wat we waren voor mekaar
zijn we nog altijd
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt
spreek tegen mij,zoals weleer
op dezelfde toon
niet plechtig,niet triest
Lach om wat ons samen heeft doen lachen
Bid, glimlach
denk aan mij
bid met mij
Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt
zonder hem te benadrukken
zonder zweem van droefheid
Het leven is wat altijd geweest is
de draad is niet gebroken
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet
Neen,jij bent niet ver
Juist aan de andere kant van de weg
Zie je,alles is goed
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken
en er de tederheid terugvinden
zuiverder dan ooit
Dus droog je tranen
en ween niet als je van me houdt
Ik ben maar aan de andere kant
ik ben mijzelf
Jij bent jijzelf
Wat we waren voor mekaar
zijn we nog altijd
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt
spreek tegen mij,zoals weleer
op dezelfde toon
niet plechtig,niet triest
Lach om wat ons samen heeft doen lachen
Bid, glimlach
denk aan mij
bid met mij
Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt
zonder hem te benadrukken
zonder zweem van droefheid
Het leven is wat altijd geweest is
de draad is niet gebroken
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet
Neen,jij bent niet ver
Juist aan de andere kant van de weg
Zie je,alles is goed
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken
en er de tederheid terugvinden
zuiverder dan ooit
Dus droog je tranen
en ween niet als je van me houdt
zaterdag 25 april 2009 om 01:00
quote:jesluc schreef op 24 april 2009 @ 23:34:
Ach, als we toch allemaal
Kan deze er ook nog wel bij.
Verleden is verboden
Ik wou dat het verdween.
Maar ik zie ons samen lopen
en we wisten niet waarheen.
Nog raak ik je aan
maar de afstand wordt al groot
Nee, ik heb niet geleerd
te leven met jouw dood.
Want ik hou zo van jou.
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet
en het einde blijft nu open,
zoals jij het achterliet.
Ik droom je terug bij mij.
Ik hou je zo goed vast.
Heb ik je vaak genoeg gezegd dat
Er niet een zo bij mij past.
En ze zeggen dat het went
Maar niemand zegt wanneer.
Dus ik leef met de dag
en jij sterft telkens weer.
Want ik hou zo van jou!
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
en natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet.
En het einde blijft nu open
zoals jij het achter liet.
Want ik hou zo van jou!
Misschien is het niet waar
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet
En het einde blijft nu open,
zoals jij het achter liet
Want ik hou zo van jou...
Ach, als we toch allemaal
Kan deze er ook nog wel bij.
Verleden is verboden
Ik wou dat het verdween.
Maar ik zie ons samen lopen
en we wisten niet waarheen.
Nog raak ik je aan
maar de afstand wordt al groot
Nee, ik heb niet geleerd
te leven met jouw dood.
Want ik hou zo van jou.
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet
en het einde blijft nu open,
zoals jij het achterliet.
Ik droom je terug bij mij.
Ik hou je zo goed vast.
Heb ik je vaak genoeg gezegd dat
Er niet een zo bij mij past.
En ze zeggen dat het went
Maar niemand zegt wanneer.
Dus ik leef met de dag
en jij sterft telkens weer.
Want ik hou zo van jou!
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
en natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet.
En het einde blijft nu open
zoals jij het achter liet.
Want ik hou zo van jou!
Misschien is het niet waar
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet
En het einde blijft nu open,
zoals jij het achter liet
Want ik hou zo van jou...
zaterdag 25 april 2009 om 01:19
Niet de mooiste tekst, wel een zeer intrigerende:
Wat ook de reden is
Toch blijf jij voor altijd in mijn gedachten,
en herinner jij mij aan die nachten,
want die tijd is voor ons te snel voorbij gegaan.
Dan denk ik, Corry, lieve schat, je weet het antwoord op je vraag zelf ook, je weet wat de reden is, het antwoord staat in de laatste zin. Het is te snel gegaan en het was zomaar voorbij en daarom blijft die ander voor altijd in haar gedachten. Er is geen closure, zou Dr. Phil zeggen. En dat vind ik dan zo sneu voor Corry, dat ze dat zelf niet ziet
Wat ook de reden is
Toch blijf jij voor altijd in mijn gedachten,
en herinner jij mij aan die nachten,
want die tijd is voor ons te snel voorbij gegaan.
Dan denk ik, Corry, lieve schat, je weet het antwoord op je vraag zelf ook, je weet wat de reden is, het antwoord staat in de laatste zin. Het is te snel gegaan en het was zomaar voorbij en daarom blijft die ander voor altijd in haar gedachten. Er is geen closure, zou Dr. Phil zeggen. En dat vind ik dan zo sneu voor Corry, dat ze dat zelf niet ziet
zaterdag 25 april 2009 om 01:43
Veldhuis & Kemper- Oud Geboren
Waarom word je niet oud geboren,
Zodat het leukste nog komen gaat
Alles ging dan achterstevoren,
En was te vroeg te laat
Was je je onschuld nooit verloren,
Kreeg je die juist aan het einde terug
En was je wijsheid aangeboren,
Je toekomst al achter de rug
En elke dag weer iets naiever werd,
Alles is leuk want je bent niets gewend
Tegen het einde goedgelovig en klein,
Zodat ik niet als de dood voor de dood hoef te zijn
Zag je je lijf steeds sterker worden
Had je je jeugd nog voor de boeg
Alles kwam goed wat ooit ontspoord was
En was te laat te vroeg
Als ik dan zestien ben geworden,
Voer ik mijn laatste strijd
Verlies ik opnieuw mijn wilde haren,
Maar nu in de puberteit
Beter nog,
Ik wil heen en weer
Bijna sterven en dan nog een keer
Hoe het gaat,
Ik wil een zachte dood
Zodat ik kan slapen,
Ik kan slapen,
Ik kan slapen in mijn moeders schoot...
Waarom word je niet oud geboren,
Zodat het leukste nog komen gaat
Alles ging dan achterstevoren,
En was te vroeg te laat
Was je je onschuld nooit verloren,
Kreeg je die juist aan het einde terug
En was je wijsheid aangeboren,
Je toekomst al achter de rug
En elke dag weer iets naiever werd,
Alles is leuk want je bent niets gewend
Tegen het einde goedgelovig en klein,
Zodat ik niet als de dood voor de dood hoef te zijn
Zag je je lijf steeds sterker worden
Had je je jeugd nog voor de boeg
Alles kwam goed wat ooit ontspoord was
En was te laat te vroeg
Als ik dan zestien ben geworden,
Voer ik mijn laatste strijd
Verlies ik opnieuw mijn wilde haren,
Maar nu in de puberteit
Beter nog,
Ik wil heen en weer
Bijna sterven en dan nog een keer
Hoe het gaat,
Ik wil een zachte dood
Zodat ik kan slapen,
Ik kan slapen,
Ik kan slapen in mijn moeders schoot...
zaterdag 25 april 2009 om 01:46
Voel jij dat ook dat ons geluk
Het mooiste van de wereld is
Het is toch zo dat jij en ik
Als fakkels branden in de nacht
Alsof het licht van zon en maan
Ons dag en nacht bestraalt met vuur
Net of een nieuwe levenskracht
Ons dichterbij brengt uur na uur
Zou dan de liefde toch bestaan?
Dat moet toch gaan, dat moet toch gaan
Hoor jij dat ook die samenzang
Die wondermooie melodie
Die naar ik hoop mijn leven lang
Zal verder klinken in ons hart
We zullen huilen van geluk
Gewoon omdat we samen zijn
En lachen tranen van plezier
Totdat er nooit meer tranen zijn
Zo zal de liefde nooit vergaan
Dat moet toch gaan, dat moet toch gaan
Was ik een bij en jij een bloem
Dan at ik honing uit jouw hand
Was jij de zee en ik het zand
Smolten we samen aan het strand
Zoals geen mens of jaloezie
Tussen ons tweeen komen kan
En zelfs geen psychotherapie
Die jou van mij vervreemden kan
Zo zal de liefde lang bestaan
Dat moet toch gaan, dat moet toch gaan
Zoals de zomer het van winter
Altijd wint
Zoals na elke nacht
Een nieuwe dag begint
Zo moet het gaan
Zo zal het gaan!!
Het mooiste van de wereld is
Het is toch zo dat jij en ik
Als fakkels branden in de nacht
Alsof het licht van zon en maan
Ons dag en nacht bestraalt met vuur
Net of een nieuwe levenskracht
Ons dichterbij brengt uur na uur
Zou dan de liefde toch bestaan?
Dat moet toch gaan, dat moet toch gaan
Hoor jij dat ook die samenzang
Die wondermooie melodie
Die naar ik hoop mijn leven lang
Zal verder klinken in ons hart
We zullen huilen van geluk
Gewoon omdat we samen zijn
En lachen tranen van plezier
Totdat er nooit meer tranen zijn
Zo zal de liefde nooit vergaan
Dat moet toch gaan, dat moet toch gaan
Was ik een bij en jij een bloem
Dan at ik honing uit jouw hand
Was jij de zee en ik het zand
Smolten we samen aan het strand
Zoals geen mens of jaloezie
Tussen ons tweeen komen kan
En zelfs geen psychotherapie
Die jou van mij vervreemden kan
Zo zal de liefde lang bestaan
Dat moet toch gaan, dat moet toch gaan
Zoals de zomer het van winter
Altijd wint
Zoals na elke nacht
Een nieuwe dag begint
Zo moet het gaan
Zo zal het gaan!!
zaterdag 25 april 2009 om 01:58
Kan zoveel teksten neerschrijven die me raken...word er helemaal lyrisch van..snif...tijd om te gaan slapen!
Het gras zal altijd groener zijn
aan de andere kant van de heuvels,
al zien de anderen om ons heen
niet verder dan dit ene dal.
Het gras zal altijd groener zijn,
daar in het land ver weg, achter de heuvels.
Ik weet dat niemand het gelooft,
geen mens, behalve jij en ik.
Het gras zal altijd groener zijn
aan de andere kant van de heuvels.
Laat alles achter wat je hebt
en volg me als je van me houdt.
Het gras zal altijd groener zijn daar in het land,
ver weg, achter de heuvels.
Vervlogen wensen gaan voorbij,
maar aan het verlangen komt geen eind.
Het gras zal altijd groener zijn
aan de andere kant van de heuvels.
En als we nu niet verder gaan,
dan drijft de sleur ons uit elkaar.
Het gras zal altijd groener zijn daar in het land,
ver weg, achter de heuvels.
Ik blijf bij jou omdat ik weet
dat we daar anders zijn dan hier.
Het gras zal altijd groener zijn
aan de andere kant van de heuvels,
al zien de anderen om ons heen
niet verder dan dit ene dal.
Het gras zal altijd groener zijn daar in het land,
ver weg, achter de heuvels.
En na de laatste horizon,
begint misschien een andere tijd.
Het gras zal altijd groener zijn
aan de andere kant van de heuvels,
al zien de anderen om ons heen
niet verder dan dit ene dal.
Het gras zal altijd groener zijn,
daar in het land ver weg, achter de heuvels.
Ik weet dat niemand het gelooft,
geen mens, behalve jij en ik.
Het gras zal altijd groener zijn
aan de andere kant van de heuvels.
Laat alles achter wat je hebt
en volg me als je van me houdt.
Het gras zal altijd groener zijn daar in het land,
ver weg, achter de heuvels.
Vervlogen wensen gaan voorbij,
maar aan het verlangen komt geen eind.
Het gras zal altijd groener zijn
aan de andere kant van de heuvels.
En als we nu niet verder gaan,
dan drijft de sleur ons uit elkaar.
Het gras zal altijd groener zijn daar in het land,
ver weg, achter de heuvels.
Ik blijf bij jou omdat ik weet
dat we daar anders zijn dan hier.
Het gras zal altijd groener zijn
aan de andere kant van de heuvels,
al zien de anderen om ons heen
niet verder dan dit ene dal.
Het gras zal altijd groener zijn daar in het land,
ver weg, achter de heuvels.
En na de laatste horizon,
begint misschien een andere tijd.
