Entertainment
alle pijlers
Over mijn lijk 2012
zaterdag 27 februari 2010 om 15:36
De vierde serie alweer en weer terug van een seizoen weggeweest als presentator PATRICK LODIERS
Van de vorige 3 series leeft alleen Wiebe nog
Je bent jong, in de kracht van je leven, maar je hebt te horen gekregen dat je niet lang meer te leven hebt. Wat dan?
In Over Mijn Lijk worden 5 jonge mensen gevolgd die ongeneeslijk ziek zijn, maar toch alles uit het leven proberen te halen. Inmiddels zijn er al drie series van het programma op TV uitgezonden. Ook het vierde seizoen wordt gepresenteerd door Patrick Lodiers.
Over Mijn Lijk zie je vanaf 16 augustus iedere donderdag 22:20 uur bij BNN op 1! #overmijnlijk
Dit seizoen volgen we Marieke, Ronald, Amber, Mehtap en Jip.
Marieke:
"Mijn naam is Marieke en ik ben 37 jaar. In 2009 werd er eierstokkanker bij mij geconstateerd. Na enkele chemo’s en een zware operatie leek de kanker te zijn verdwenen. Helaas… in november 2010 was de kanker terug. ‘Als je het positief benadert, heb je nog 2 jaar’, zeiden de doktoren. Dat was natuurlijk schrikken. Ik heb er meer vertrouwen in. En wat zegt ’t eigenlijk zo’n prognose? Er is uiteindelijk maar één iemand die bepaalt of mijn leven klaar is en dat ben ik. Maar goed, het is ook een beetje naïef te denken dat ik de tachtig nog haal. En dus bereid ik me langzamerhand voor op wat onvermijdelijk is. Het ‘ooit’ wat ik had, is er niet meer en als het er nog wel is, dan is het naar voren geschoven. En dus focus ik me op alle dingen die ik nog zou willen doen en plan ik die nu op korte termijn. Daarom heb ik een ‘bucketlist’ gemaakt. Zo wil ik nog een keer op een brommer rijden, bridgen met bejaarden, op safari gaan en een zeehond vrijlaten. Iets wat hoog bovenaan de lijst staat is dat ik nog wil trouwen. En dat ga ik doen met mijn liefde Lukas!"
Ronald:
"Ik ben Ronald, 32 jaar en erg gelukkig met mijn vrouw Daniëlle. In februari 2010, twee weken nadat we erachter kwamen dat we in verwachting waren van ons dochtertje Evi, kreeg ik te horen dat ik darmkanker had, met uitzaaiingen in de lever. Zonder kans op genezing. Ik zei meteen: vanaf nu gaan we alleen nog maar leuke dingen doen. Ik ben meteen gestopt met werken en vanaf dat moment hebben Daniëlle en ik, en later met Evi, zoveel mogelijk geleefd, en daar gaan we, als het aan mij ligt, nog zo lang mogelijk mee door! Mijn passies zijn ijshockey en muziek. Ik bekijk veel ijshockeywedstrijden in binnen- en buitenland, en ik bezoek veel concerten. Met mijn band ‘The Liszt’ heb ik ook twee platen gemaakt en zelf veel opgetreden. Mijn humor is de zwarte, dus fijngevoelige mensen, wees gewaarschuwd…"
Amber:
"Ik ben Amber en ik ben 18 jaar. Zonder ooit met asbest in aanraking te zijn geweest, kreeg ik in maart 2010 te horen dat ik asbestkanker heb. Het was zo onwerkelijk. Eerst sta je elke dag in de turnzaal, want ik was fanatiek turnster, en dan ben je opeens ziek en kun je bijna niets meer. Dan blijkt het ook nog eens niet te genezen te zijn. Leuke activiteiten houden me op de been. Zoals winkelen met mijn moeder of het bezoeken van Nick & Simon concerten. Dat zijn mijn helden. Ik heb ze al een aantal keer ontmoet. Ik slaap zelfs onder een dekbed van ze!"
Mehtap:
"Mijn naam is Mehtap, ik ben 14 jaar en van oorsprong Turkse. Toen ik 9 jaar was kreeg ik heel erge pijn aan mijn nek. Een ruggenmergtumor was de veroorzaker en ik moest hieraan zo snel mogelijk geopereerd worden. Daar heb ik een dwarslaesie aan overgehouden. Maar ik wil het liefst zo normaal mogelijk leven. Ondanks mijn beperkingen. Het is nou eenmaal zo; ik kan er verder niets aan doen. Zo hou ik enorm van ‘hangen’ met vriendinnen op straat of thuis, lekker kletsen over van alles en nog wat. De islam is onze godsdienst. Mijn moeder vindt het belachelijk dat kanker taboe is onder de meeste moslims. Wij vinden dat je daar gewoon over moet kunnen praten hoor! Dat lucht ook lekker op soms!"
Jip:
"Ik ben Jip en ik ben 23 jaar. Op 23 juni 2008 kreeg ik te horen dat er botkanker in mijn pols zat. Vanaf het begin putte ik kracht uit de gedachte dat het leven je gebeurt terwijl je andere plannen maakt (quote John Lennon). Maar ja, oké, ik heb dus kanker. Daar heb ik geen invloed op. Het ergste wat er in mijn ogen kon gebeuren was mijn hand verliezen. Nou, weg is ie!"
Van de vorige 3 series leeft alleen Wiebe nog
Je bent jong, in de kracht van je leven, maar je hebt te horen gekregen dat je niet lang meer te leven hebt. Wat dan?
In Over Mijn Lijk worden 5 jonge mensen gevolgd die ongeneeslijk ziek zijn, maar toch alles uit het leven proberen te halen. Inmiddels zijn er al drie series van het programma op TV uitgezonden. Ook het vierde seizoen wordt gepresenteerd door Patrick Lodiers.
Over Mijn Lijk zie je vanaf 16 augustus iedere donderdag 22:20 uur bij BNN op 1! #overmijnlijk
Dit seizoen volgen we Marieke, Ronald, Amber, Mehtap en Jip.
Marieke:
"Mijn naam is Marieke en ik ben 37 jaar. In 2009 werd er eierstokkanker bij mij geconstateerd. Na enkele chemo’s en een zware operatie leek de kanker te zijn verdwenen. Helaas… in november 2010 was de kanker terug. ‘Als je het positief benadert, heb je nog 2 jaar’, zeiden de doktoren. Dat was natuurlijk schrikken. Ik heb er meer vertrouwen in. En wat zegt ’t eigenlijk zo’n prognose? Er is uiteindelijk maar één iemand die bepaalt of mijn leven klaar is en dat ben ik. Maar goed, het is ook een beetje naïef te denken dat ik de tachtig nog haal. En dus bereid ik me langzamerhand voor op wat onvermijdelijk is. Het ‘ooit’ wat ik had, is er niet meer en als het er nog wel is, dan is het naar voren geschoven. En dus focus ik me op alle dingen die ik nog zou willen doen en plan ik die nu op korte termijn. Daarom heb ik een ‘bucketlist’ gemaakt. Zo wil ik nog een keer op een brommer rijden, bridgen met bejaarden, op safari gaan en een zeehond vrijlaten. Iets wat hoog bovenaan de lijst staat is dat ik nog wil trouwen. En dat ga ik doen met mijn liefde Lukas!"
Ronald:
"Ik ben Ronald, 32 jaar en erg gelukkig met mijn vrouw Daniëlle. In februari 2010, twee weken nadat we erachter kwamen dat we in verwachting waren van ons dochtertje Evi, kreeg ik te horen dat ik darmkanker had, met uitzaaiingen in de lever. Zonder kans op genezing. Ik zei meteen: vanaf nu gaan we alleen nog maar leuke dingen doen. Ik ben meteen gestopt met werken en vanaf dat moment hebben Daniëlle en ik, en later met Evi, zoveel mogelijk geleefd, en daar gaan we, als het aan mij ligt, nog zo lang mogelijk mee door! Mijn passies zijn ijshockey en muziek. Ik bekijk veel ijshockeywedstrijden in binnen- en buitenland, en ik bezoek veel concerten. Met mijn band ‘The Liszt’ heb ik ook twee platen gemaakt en zelf veel opgetreden. Mijn humor is de zwarte, dus fijngevoelige mensen, wees gewaarschuwd…"
Amber:
"Ik ben Amber en ik ben 18 jaar. Zonder ooit met asbest in aanraking te zijn geweest, kreeg ik in maart 2010 te horen dat ik asbestkanker heb. Het was zo onwerkelijk. Eerst sta je elke dag in de turnzaal, want ik was fanatiek turnster, en dan ben je opeens ziek en kun je bijna niets meer. Dan blijkt het ook nog eens niet te genezen te zijn. Leuke activiteiten houden me op de been. Zoals winkelen met mijn moeder of het bezoeken van Nick & Simon concerten. Dat zijn mijn helden. Ik heb ze al een aantal keer ontmoet. Ik slaap zelfs onder een dekbed van ze!"
Mehtap:
"Mijn naam is Mehtap, ik ben 14 jaar en van oorsprong Turkse. Toen ik 9 jaar was kreeg ik heel erge pijn aan mijn nek. Een ruggenmergtumor was de veroorzaker en ik moest hieraan zo snel mogelijk geopereerd worden. Daar heb ik een dwarslaesie aan overgehouden. Maar ik wil het liefst zo normaal mogelijk leven. Ondanks mijn beperkingen. Het is nou eenmaal zo; ik kan er verder niets aan doen. Zo hou ik enorm van ‘hangen’ met vriendinnen op straat of thuis, lekker kletsen over van alles en nog wat. De islam is onze godsdienst. Mijn moeder vindt het belachelijk dat kanker taboe is onder de meeste moslims. Wij vinden dat je daar gewoon over moet kunnen praten hoor! Dat lucht ook lekker op soms!"
Jip:
"Ik ben Jip en ik ben 23 jaar. Op 23 juni 2008 kreeg ik te horen dat er botkanker in mijn pols zat. Vanaf het begin putte ik kracht uit de gedachte dat het leven je gebeurt terwijl je andere plannen maakt (quote John Lennon). Maar ja, oké, ik heb dus kanker. Daar heb ik geen invloed op. Het ergste wat er in mijn ogen kon gebeuren was mijn hand verliezen. Nou, weg is ie!"
dinsdag 9 maart 2010 om 15:50
quote:Maleficent schreef op 08 maart 2010 @ 16:51:
[...]
Het lijkt me nogal een verschil wanneer het iemand is die je kent, of iemand van de TV die je nooit zal ontmoeten in het echt. Ik ben het dus niet met je eens. Ik kan me best voorstellen dat je jezelf wil beschermen tegen het leed in de wereld, als je daar niet deel uit van HOEFT te maken. Als het iemand is in je directe omgeving, dan heb je die keuze niet.Bedankt! Jij legt het precies uit hoe ik het bedoel.
[...]
Het lijkt me nogal een verschil wanneer het iemand is die je kent, of iemand van de TV die je nooit zal ontmoeten in het echt. Ik ben het dus niet met je eens. Ik kan me best voorstellen dat je jezelf wil beschermen tegen het leed in de wereld, als je daar niet deel uit van HOEFT te maken. Als het iemand is in je directe omgeving, dan heb je die keuze niet.Bedankt! Jij legt het precies uit hoe ik het bedoel.
dinsdag 9 maart 2010 om 20:35
Ik ben vanavond begonnen met afl. 1 van dit seizoen, maar heb het afgezet. Ik vind dat Yvon het helemaal niet goed doet en ze irriteert me.
Erg jammer (maar begrijpelijk) dat Patrick het niet meer doet.
Ik zal het nog wel een aflevering proberen, maar niet meer zo trouw volgen als destijds met de eerste 2 seizoenen.
Erg jammer (maar begrijpelijk) dat Patrick het niet meer doet.
Ik zal het nog wel een aflevering proberen, maar niet meer zo trouw volgen als destijds met de eerste 2 seizoenen.
dinsdag 9 maart 2010 om 21:57
Ik heb de eerste aflevering ook gezien. Heftig. Vind dat Yvon het juist op haar eigen manier doet, erg nuchter. Mij lijkt het wel wat vroeg om na 1 aflevering al over haar rol in het programma te oordelen, zij moet er natuurlijk ook aan wennen en de mensen beter leren kennen. En daarbij, het draait natuurlijk niet om Yvon maar om de mensen die meedoen aan het programma.
woensdag 10 maart 2010 om 11:24
Ik heb net de eerste aflevering bekeken en irriteerde me ook aan Yvon. Misschien is ze te nuchter voor mij, misschien is het haar kinderlijke manier van doen of gewoon de manier hoe ze een vraag stelt . Het gaat over verhuisdozen dragen en dan zegt ze iets in de trant van... 'Hoe ziek ben je nou eigenlijk?'
Ik wilde het eigenlijk afzetten, maar omdat ik alweer met tranen in mn ogen zat niet gedaan.
Ik vind de blogs eigenlijk mooier om te lezen, al is dat dit seizoen nogal leeg. Dit natuurlijk omdat Pieter Jan, Sandra en Maartje al overleden zijn.
Ik vind het moeilijk om de beelden te zien, lees het liever. En dan nog.. lezen.. Eigenlijk gaat het mij te ver.. -waarom doe ik het dan toch..
Ik wilde het eigenlijk afzetten, maar omdat ik alweer met tranen in mn ogen zat niet gedaan.
Ik vind de blogs eigenlijk mooier om te lezen, al is dat dit seizoen nogal leeg. Dit natuurlijk omdat Pieter Jan, Sandra en Maartje al overleden zijn.
Ik vind het moeilijk om de beelden te zien, lees het liever. En dan nog.. lezen.. Eigenlijk gaat het mij te ver.. -waarom doe ik het dan toch..
Poelepoelepoelepoes!
woensdag 10 maart 2010 om 12:04
Poeh, vind het zo'n zwaar programma. Heb met mezelf afgesproken dit seizoen niet meer te kijken. Ging er echt mee naar bed, kon het steeds dagen niet van me af zetten. Die moeder die haar kindje achter liet, die jonge kunstenaar die verandere in een kastplantje oh vréselijk. Denk dat het wel een mooi programma is en dat we er ook iets van kunnen leren, maar ik doe dit keer niet meer mee.
woensdag 10 maart 2010 om 14:52
Ik denk dat iedereen goed voor zichzelf kan beslissen of hij/zij dit programma al dan niet wil bekijken.
Ik kan me heel goed voorstellen dat dit voor sommigen te heftig is en inderdaad, je hoeft niet alles te bekijken alleen maar om op de hoogte te zijn van wat er in de wereld gebeurt, zelfbescherming kan een prima keuze zijn.
Ik kijk zelf liever niet naar programma's waarin bijvoorbeeld marteling of sadisme in voorkomen. Helaas vindt marteling in het echt constant voor maar ik wil er niet sterk mee geconfronteerd worden. Ik sluit er mijn ogen absoluut niet voor, organisaties als Amnesty zijn hartstikke goed maar ik wil het niet letterlijk zien, daar slaap ik slecht van.
@Maleficient: wat rot voor jouw vriend dat hij zich zo negatief voelde toen hij het programma keek omdat het allemaal zo positief was. Er bestaat niet 'de' manier waarop je kanker hebt, ieder doet dat op zijn eigen manier. Bovendien kun je je op het ene moment superblij voelen en het volgende moment enorm beroerd.
Ik heb de vorige 2 seizoenen gekeken en ik ga dit keer weer kijken.
Tijdens het 1e seizoen had ik waarschijnlijk al een tumor maar wist ik dat nog niet, tijdens het 2e seizoen wist ik dat inmiddels wel en was ik met de bestralingen bezig.
Momenteel lijkt het erop dat de kanker helemaal weg is uit mijn lijf.
Ik verkeerde dus per seizoen in een andere 'fase'.
Ik ben zelf tijdens en na mijn ziekte de confrontatie met de dood gaan zoeken, ik wilde juist weten wat me te wachten stond als mijn ziekte niet geneselijk zou blijken te zijn en daarom wilde ik ook graag weer OML zien, zelfs tijdens mijn eigen behandelingen.
Daarnaast ken ik mensen met kanker die juist niet willen weten wat ze mogelijk boven het hoofd hangt en daar is ook wel wat voor te zeggen.
Kortom, iedereen gaat anders met ziekte en dood om en dat is prima zolang we elkaar maar niet op gaan leggen hoe het zou 'moeten' want geen enkele manier is 'de enige juiste'
Ik ervaarde OML juist als niet superpositief maar vooral realistisch. Zo vertelde Emmy tijdens een homevideo dat ze zich zo'n loser voelde omdat ze kanker niet 'overwonnen' had.
Ik vond dat een heel sterk moment, ook omdat ik het zelf ook zo voel, van kanker genezen is wat mij betreft vooral een kwestie van mazzel en niet jouw eigen verdienste.
Maar goed, voor sommige mensen werkt het juist weer beter om het wel over 'winnen' te hebben omdat het ze vechtlust geeft, is ook prima zolang je iemand met ongeneselijke kanker maar niet een loser vindt.
Ik kan me heel goed voorstellen dat dit voor sommigen te heftig is en inderdaad, je hoeft niet alles te bekijken alleen maar om op de hoogte te zijn van wat er in de wereld gebeurt, zelfbescherming kan een prima keuze zijn.
Ik kijk zelf liever niet naar programma's waarin bijvoorbeeld marteling of sadisme in voorkomen. Helaas vindt marteling in het echt constant voor maar ik wil er niet sterk mee geconfronteerd worden. Ik sluit er mijn ogen absoluut niet voor, organisaties als Amnesty zijn hartstikke goed maar ik wil het niet letterlijk zien, daar slaap ik slecht van.
@Maleficient: wat rot voor jouw vriend dat hij zich zo negatief voelde toen hij het programma keek omdat het allemaal zo positief was. Er bestaat niet 'de' manier waarop je kanker hebt, ieder doet dat op zijn eigen manier. Bovendien kun je je op het ene moment superblij voelen en het volgende moment enorm beroerd.
Ik heb de vorige 2 seizoenen gekeken en ik ga dit keer weer kijken.
Tijdens het 1e seizoen had ik waarschijnlijk al een tumor maar wist ik dat nog niet, tijdens het 2e seizoen wist ik dat inmiddels wel en was ik met de bestralingen bezig.
Momenteel lijkt het erop dat de kanker helemaal weg is uit mijn lijf.
Ik verkeerde dus per seizoen in een andere 'fase'.
Ik ben zelf tijdens en na mijn ziekte de confrontatie met de dood gaan zoeken, ik wilde juist weten wat me te wachten stond als mijn ziekte niet geneselijk zou blijken te zijn en daarom wilde ik ook graag weer OML zien, zelfs tijdens mijn eigen behandelingen.
Daarnaast ken ik mensen met kanker die juist niet willen weten wat ze mogelijk boven het hoofd hangt en daar is ook wel wat voor te zeggen.
Kortom, iedereen gaat anders met ziekte en dood om en dat is prima zolang we elkaar maar niet op gaan leggen hoe het zou 'moeten' want geen enkele manier is 'de enige juiste'
Ik ervaarde OML juist als niet superpositief maar vooral realistisch. Zo vertelde Emmy tijdens een homevideo dat ze zich zo'n loser voelde omdat ze kanker niet 'overwonnen' had.
Ik vond dat een heel sterk moment, ook omdat ik het zelf ook zo voel, van kanker genezen is wat mij betreft vooral een kwestie van mazzel en niet jouw eigen verdienste.
Maar goed, voor sommige mensen werkt het juist weer beter om het wel over 'winnen' te hebben omdat het ze vechtlust geeft, is ook prima zolang je iemand met ongeneselijke kanker maar niet een loser vindt.
woensdag 10 maart 2010 om 22:40
quote:Ikbenanoniem schreef op 09 maart 2010 @ 13:46:
[...]
Aangezien ik het al meerdere malen van heel dichtbij heb meegemaakt, is het voor mij zeker geen aapjes kijken. Ik vind de mensen die ze filmen heel erg dapper en vol in het leven staan. Ze laten zien dat je met kanker ook kunt leven, al ga je er uiteindelijk wel aan dood.
Het leert mij iets in die zin over leven en relativeren. Over de veerkracht van mensen. En over het uiteindelijke loslaten.Ik zie niet in hoe een programma als 'over mijn lijk' daaraan zou bijdragen. Hoe integer de bedoelingen van de mensen ook zijn. Kanker is gewoon kut en als je pech hebt dan ga je gewoon dood. Hoe wil je dat gaan relativeren? Dat hele programma is een aaneenschakeling van de 'betere' momenten van de kankerpatienten. Natuurlijk laten ze niet zien dat ze de longen uit hun lijf schreeuwen omdat ze bang zijn. Of wanhopig. En ja: ik heb ook in mijn directe omgeving een aantal kankergevallen meegemaakt.
[...]
Aangezien ik het al meerdere malen van heel dichtbij heb meegemaakt, is het voor mij zeker geen aapjes kijken. Ik vind de mensen die ze filmen heel erg dapper en vol in het leven staan. Ze laten zien dat je met kanker ook kunt leven, al ga je er uiteindelijk wel aan dood.
Het leert mij iets in die zin over leven en relativeren. Over de veerkracht van mensen. En over het uiteindelijke loslaten.Ik zie niet in hoe een programma als 'over mijn lijk' daaraan zou bijdragen. Hoe integer de bedoelingen van de mensen ook zijn. Kanker is gewoon kut en als je pech hebt dan ga je gewoon dood. Hoe wil je dat gaan relativeren? Dat hele programma is een aaneenschakeling van de 'betere' momenten van de kankerpatienten. Natuurlijk laten ze niet zien dat ze de longen uit hun lijf schreeuwen omdat ze bang zijn. Of wanhopig. En ja: ik heb ook in mijn directe omgeving een aantal kankergevallen meegemaakt.
woensdag 10 maart 2010 om 22:53
Ik heb respect voor de mensen die dit programma maken, zowel de makers als degene die gefilmd worden.
Om de zelfde rede als Pilatespas zal ik er niet naar kijken, daarom lees/ ga ik ook niet "Er komt een vrouw bij de dokter"
Dit soort dingen valt mij echt zwaar. Misschien betrek ik het dan teveel op mijn omgeving.
Gelukkig wat al gezegd is, je hoeft niet te kijken, maar daarom kan het wel een goed boeiend programma zijn.
Om de zelfde rede als Pilatespas zal ik er niet naar kijken, daarom lees/ ga ik ook niet "Er komt een vrouw bij de dokter"
Dit soort dingen valt mij echt zwaar. Misschien betrek ik het dan teveel op mijn omgeving.
Gelukkig wat al gezegd is, je hoeft niet te kijken, maar daarom kan het wel een goed boeiend programma zijn.
Je bent niet ongelukkig door wat je meemaakt, maar je bent ongelukkig door de manier hoe je ermee omgaat
donderdag 11 maart 2010 om 12:40
quote:traincha2 schreef op 10 maart 2010 @ 22:40:
[...]
Ik zie niet in hoe een programma als 'over mijn lijk' daaraan zou bijdragen. Hoe integer de bedoelingen van de mensen ook zijn. Kanker is gewoon kut en als je pech hebt dan ga je gewoon dood. Hoe wil je dat gaan relativeren? Dat hele programma is een aaneenschakeling van de 'betere' momenten van de kankerpatienten. Natuurlijk laten ze niet zien dat ze de longen uit hun lijf schreeuwen omdat ze bang zijn. Of wanhopig. En ja: ik heb ook in mijn directe omgeving een aantal kankergevallen meegemaakt.
Ik vind dit wel heel kort door de bocht en ook gewoon niet waar, heb je de vorige series wel bekeken?
Zelf ga ik dit jaar niet kijken omdat ik niet zo'n fan ben van Yvon Jaspers, maar de vorige series vond ik indrukwekkend.
[...]
Ik zie niet in hoe een programma als 'over mijn lijk' daaraan zou bijdragen. Hoe integer de bedoelingen van de mensen ook zijn. Kanker is gewoon kut en als je pech hebt dan ga je gewoon dood. Hoe wil je dat gaan relativeren? Dat hele programma is een aaneenschakeling van de 'betere' momenten van de kankerpatienten. Natuurlijk laten ze niet zien dat ze de longen uit hun lijf schreeuwen omdat ze bang zijn. Of wanhopig. En ja: ik heb ook in mijn directe omgeving een aantal kankergevallen meegemaakt.
Ik vind dit wel heel kort door de bocht en ook gewoon niet waar, heb je de vorige series wel bekeken?
Zelf ga ik dit jaar niet kijken omdat ik niet zo'n fan ben van Yvon Jaspers, maar de vorige series vond ik indrukwekkend.
anoniem_97633 wijzigde dit bericht op 11-03-2010 12:40
Reden: privéinformatie bij nader inzien verwijderd.
Reden: privéinformatie bij nader inzien verwijderd.
% gewijzigd
donderdag 11 maart 2010 om 13:11
ik vind het geen sensatiebelust programma en het weinige dat ik ervan heb gezien heeft op mij de indruk van een integer en respectvol gemaakt programma. Maar toch laat ik het aan mij voorbij gaan. Te confronterend en te makkelijk om te hechten aan de deelnemers die met zoveel moed en openhartigheid praten over hun ziek zijn en naderend einde. Ik denk en ik hoop dat het programma voor de deelnemers een mooi document zal zijn voor als ze er niet meer zijn. Ze sterven, maar wel met een bijzondere nalatenschap.
donderdag 11 maart 2010 om 13:56
quote:traincha2 schreef op 11 maart 2010 @ 12:54:
Nauwelijks. En ik hoef het ook niet te zien om eerder genoemde redenen. Er zullen vast wat 'mindere' momenten in zitten, naar het blijft wel TV, dus de nadruk zal altijd liggen op de positieve kant van het programma.
Wat dat betreft volg ik je wel: het is natuurlijk niet de bedoeling van tv-makers dat mensen na het bekijken van hun programma's met een hopeloos en troosteloos gevoel blijven zitten. Het is lastig om daar een middenweg in te vinden met een zo serieus onderwrp, maar in het verleden is dat gelukt met dit programma.
Maar wie niet wil kijken moet dat uiteraard vooral niet doen, ieder zijn smaak en interesses!
Nauwelijks. En ik hoef het ook niet te zien om eerder genoemde redenen. Er zullen vast wat 'mindere' momenten in zitten, naar het blijft wel TV, dus de nadruk zal altijd liggen op de positieve kant van het programma.
Wat dat betreft volg ik je wel: het is natuurlijk niet de bedoeling van tv-makers dat mensen na het bekijken van hun programma's met een hopeloos en troosteloos gevoel blijven zitten. Het is lastig om daar een middenweg in te vinden met een zo serieus onderwrp, maar in het verleden is dat gelukt met dit programma.
Maar wie niet wil kijken moet dat uiteraard vooral niet doen, ieder zijn smaak en interesses!
donderdag 11 maart 2010 om 14:49
Ik kijk er niet naar. Ik heb afgelopen jaren een aantal mensen verloren aan kanker e.d.
Ik ontloop dat soort zaken niet, maar ik vind het heel intens. Ik hoef dat niet ook nog eens op televisie te zien.
Mijn man heeft vorig jaar zijn beste vriend verloren aan darmkanker. Iets wat ik dus ook (zijdelings) meemaakte. Prachtige gesprekken hebben ze gehad, nog intens genoten van wat er nog was en wat er nog kon. Sommige dingen brengen me nog tranen in de ogen. Vriend stond tot op het laatst volop in het leven. Op zijn laatste dag keek hij uit over het water waar hij zo van hield en zei: Dit was het dan, hè? Hij ging voor het laatst terug naar huis en is daar gestorven.
Ik vind dat diep ontroerend, het greep mij heel erg aan.
Het zal van andere mensen vast net zo prachtig en intens zijn, maar eerlijk: ik kan dat niet elke keer bekijken.
Ik ontloop dat soort zaken niet, maar ik vind het heel intens. Ik hoef dat niet ook nog eens op televisie te zien.
Mijn man heeft vorig jaar zijn beste vriend verloren aan darmkanker. Iets wat ik dus ook (zijdelings) meemaakte. Prachtige gesprekken hebben ze gehad, nog intens genoten van wat er nog was en wat er nog kon. Sommige dingen brengen me nog tranen in de ogen. Vriend stond tot op het laatst volop in het leven. Op zijn laatste dag keek hij uit over het water waar hij zo van hield en zei: Dit was het dan, hè? Hij ging voor het laatst terug naar huis en is daar gestorven.
Ik vind dat diep ontroerend, het greep mij heel erg aan.
Het zal van andere mensen vast net zo prachtig en intens zijn, maar eerlijk: ik kan dat niet elke keer bekijken.
donderdag 11 maart 2010 om 21:20
quote:traincha2 schreef op 10 maart 2010 @ 22:40:
[...]
Ik zie niet in hoe een programma als 'over mijn lijk' daaraan zou bijdragen. Hoe integer de bedoelingen van de mensen ook zijn. Kanker is gewoon kut en als je pech hebt dan ga je gewoon dood. Hoe wil je dat gaan relativeren? Dat hele programma is een aaneenschakeling van de 'betere' momenten van de kankerpatienten. Natuurlijk laten ze niet zien dat ze de longen uit hun lijf schreeuwen omdat ze bang zijn. Of wanhopig. En ja: ik heb ook in mijn directe omgeving een aantal kankergevallen meegemaakt.Ik zeg ook dat het mij iets leert Traincha. Ik denk dat het per mens verschilt hoe je dit programma ervaart.
[...]
Ik zie niet in hoe een programma als 'over mijn lijk' daaraan zou bijdragen. Hoe integer de bedoelingen van de mensen ook zijn. Kanker is gewoon kut en als je pech hebt dan ga je gewoon dood. Hoe wil je dat gaan relativeren? Dat hele programma is een aaneenschakeling van de 'betere' momenten van de kankerpatienten. Natuurlijk laten ze niet zien dat ze de longen uit hun lijf schreeuwen omdat ze bang zijn. Of wanhopig. En ja: ik heb ook in mijn directe omgeving een aantal kankergevallen meegemaakt.Ik zeg ook dat het mij iets leert Traincha. Ik denk dat het per mens verschilt hoe je dit programma ervaart.
donderdag 11 maart 2010 om 23:23
Ik ben ook een trouwe kijker van "over mijn lijk" maar ben toch elke keer ontroerd als de aflevering is afgelopen.
Heb net even op de site van bnn gekeken, en zag dat er al 3 mensen zijn overleden, die in seizoen 3 mee doen.
Vreselijk zeg!
1 minpunt van de serie...Yvon Jaspers...wat een lompe boerin :puke: Ik vind haar echt verschrikkelijk, hoe ze praatte en tekeer ging tegen Pieter Jan, toen hij de namen van zijn vriend liet tattoeëren, uitgeput raakte en niet meer verder kon.
Ben in staat om een klacht mail over, naar bnn te sturen, laat d'r maar lekker boer zoekt vrouw presenteren. Over mijn lijk gaat boven haar pet, heb bij de 1e aflevering al gezien, dat ze zich totaal niet kan inleven in de personen die zo ziek zijn.
Heb net even op de site van bnn gekeken, en zag dat er al 3 mensen zijn overleden, die in seizoen 3 mee doen.
Vreselijk zeg!
1 minpunt van de serie...Yvon Jaspers...wat een lompe boerin :puke: Ik vind haar echt verschrikkelijk, hoe ze praatte en tekeer ging tegen Pieter Jan, toen hij de namen van zijn vriend liet tattoeëren, uitgeput raakte en niet meer verder kon.
Ben in staat om een klacht mail over, naar bnn te sturen, laat d'r maar lekker boer zoekt vrouw presenteren. Over mijn lijk gaat boven haar pet, heb bij de 1e aflevering al gezien, dat ze zich totaal niet kan inleven in de personen die zo ziek zijn.
vrijdag 12 maart 2010 om 09:20
De enige reden waarom ik nog nooit een seconde van Boer zoekt Vrouw heb gezien, en waarom ik dit seizoen van Over mijn Lijk ook aan mij voorbij laat gaan, is Yvon Jaspers.
Ik kan dat mens werkelijk niet velen en begrijp er niets van dat iedereen zo met haar wegloopt (behalve hier dan, haha).
Echt zonde dat een mooie serie als OML nu verknoeid wordt door zo'n slechte presentatreutel.
Ik kan dat mens werkelijk niet velen en begrijp er niets van dat iedereen zo met haar wegloopt (behalve hier dan, haha).
Echt zonde dat een mooie serie als OML nu verknoeid wordt door zo'n slechte presentatreutel.
Nothing happens for a reason
vrijdag 12 maart 2010 om 09:32
vrijdag 12 maart 2010 om 12:35
Ik vind wel dat velen heel erg kijken naar hope Yvon het doet. Ja ze doet het anders dan Patrick, maar is het dan gelijk ongepast? Ik snap dat de een haar wel leuk vind en de ander niet, maar waarom zou een ander het programma niet kunnen presenteren.
Persoonlijk vind ik Patrick geen leuke presentator, maar het gaat mijn inziens om de mensen die er inzitten en niet om de presentator.
Ik vond helemaal niet dat ze tekeer ging tegen Pieter jan, ja ze was duidelijk en vroeg aan hem ook of ze niet te hard reageerde. En waarom zou je niet zo mogen reageren? Omdat hij zo ziek is? Mag je daarom niet meer hard reageren op iemand omdat hij iets doet wat je niet begrijpt?
En iemand gaf aan dat die het maar raar vond dat ze lopend de trap op met een verhuisdoos vroeg hoe ziek hij eigenlijk was. Zo deed Patrick het ook, ineens midden in een gesprek hele andere of heftige vragen stellen. Maar toen was dat geen probleem, maar omdat het nu Yvon is wordt daar extra op gelet.
Persoonlijk vind ik Patrick geen leuke presentator, maar het gaat mijn inziens om de mensen die er inzitten en niet om de presentator.
Ik vond helemaal niet dat ze tekeer ging tegen Pieter jan, ja ze was duidelijk en vroeg aan hem ook of ze niet te hard reageerde. En waarom zou je niet zo mogen reageren? Omdat hij zo ziek is? Mag je daarom niet meer hard reageren op iemand omdat hij iets doet wat je niet begrijpt?
En iemand gaf aan dat die het maar raar vond dat ze lopend de trap op met een verhuisdoos vroeg hoe ziek hij eigenlijk was. Zo deed Patrick het ook, ineens midden in een gesprek hele andere of heftige vragen stellen. Maar toen was dat geen probleem, maar omdat het nu Yvon is wordt daar extra op gelet.
