Entertainment
alle pijlers
Overleden in showbizzland - deel 2
dinsdag 27 februari 2018 om 14:29
Zal een cultuur iets zijn denk ikamarna schreef: ↑27-02-2018 14:19Sorry, maar dat vind ik grote onzin! En een beetje hard bovendien.
Waarom "mag" je geen verdriet hebben als iemand van wie je houdt is overleden? Verdriet hebben heeft m.i. helemaal NIETS te maken met loslaten. Mijn vader was ziek. Zijn overlijden was een verlossing voor hem. Het was goed zo. Maar mogen wij dan geen verdriet hebben omdat we nooit meer met hem kunnen praten en lachen? Wat is daar egoïstisch aan? We huilen toch niet omdat we hem terug willen hebben? We huilen om de pijn die hij had en om de rust waarmee hij overleden is.
Ik begrijp jou en je familie echt helemaal niet in dit opzicht.
Cateautje is Surinaams meen ik?
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 27 februari 2018 om 14:32
Kan best dat het een cultuuruiting is.
Ik begrijp écht helemaal niet dat je iemand kunt opleggen dat je geen verdriet mag vóelen.
Verdriet UITEN is iets anders dan het voelen.
amarna wijzigde dit bericht op 27-02-2018 14:35
0.00% gewijzigd
dinsdag 27 februari 2018 om 14:33
Volgens mij zegt niemand dat je moet huilen of dat niet huilen respectloos is. Jij mag van mij rouwen hoe je wil. Ik heb het idee dat jij een ander niet in zijn waarde laat.
dinsdag 27 februari 2018 om 14:33
En dat is dikke prima, maar dan hoef je nog niet iets te vinden van hoe anderen het doen.
Een van mijn grootouders ging dood toen ik 27 was, ik was dól op die man. Nu bijna 25 jaar later gaat er nog zelden een dag voorbij dat ik niet even aan hem denk en soms ben ik er nog verdrietig om dat ik hem niet even iets kan vragen.
Zolang ik daar anderen niet continue mee lastig val is dat toch helemaal mijn eigen zaak hoe en of ik rouw?
dinsdag 27 februari 2018 om 14:34
Ik ga niet lopen brullen op begrafenissen, maar tranen kan ik écht niet binnenhouden al zou mijn leven ervan af hangen. Die leiden echt hun eigen leven.
Overigens, wie is een ander om te bepalen hoe jij je emoties uit of niet?
dinsdag 27 februari 2018 om 14:40
dinsdag 27 februari 2018 om 15:18
Mijn ouders zijn overleden beide 86 jaar geworden. Tuurlijk heb je verdriet.maar kort voor mijn vader overleed is mijn broer overleden 52 jaar. Had liever gehad die ie voor mijn broer gegaan , dan had ik het verdriet van mijn vader niet hoeven mee maken.mijn moeder hetzelfde. heeft na mijn broer nog enkele jaren geleefd maar begon daardoor te dementeren . .en heeft nooit meer met een woord over mijn broer gesproken.
Heb er vrede mee dat mijn ouders nu rust hebben.en niet meer het verdriet voelen om mijn broer.en al hun andere dierbaren.Broers en zussen van mijn ouders. Vrienden en kennissen. Er gingen steeds meer mensen dood die ze kenden.
En ja ik vind het verdriet anders.als oudere mensen overlijden. Ik heb toen mijn ouders overleden miet zo veel verdriet gehad als bij mijn broer . Niet iedereen kan 100 jaar worden.en als het lichaam of de geest op is .is het goed.
Het overlijden van mijn broer vond ik zo onzinnig . Leuk gezin .lieve vrouw.
Maar verdriet is toch geen wedstrijd . Ik heb toch meer verdriet dan jij.
Heb nu als ik aan mijn ouders denk een gevoel van heimwee.naar de tijd toen alles nog was zo als het was. Ongecompliceerd en goed maar toen was ik nog kind.
Heb er vrede mee dat mijn ouders nu rust hebben.en niet meer het verdriet voelen om mijn broer.en al hun andere dierbaren.Broers en zussen van mijn ouders. Vrienden en kennissen. Er gingen steeds meer mensen dood die ze kenden.
En ja ik vind het verdriet anders.als oudere mensen overlijden. Ik heb toen mijn ouders overleden miet zo veel verdriet gehad als bij mijn broer . Niet iedereen kan 100 jaar worden.en als het lichaam of de geest op is .is het goed.
Het overlijden van mijn broer vond ik zo onzinnig . Leuk gezin .lieve vrouw.
Maar verdriet is toch geen wedstrijd . Ik heb toch meer verdriet dan jij.
Heb nu als ik aan mijn ouders denk een gevoel van heimwee.naar de tijd toen alles nog was zo als het was. Ongecompliceerd en goed maar toen was ik nog kind.
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
dinsdag 27 februari 2018 om 15:45
Mijn grootouders waren 90 + toen ze overleden en zeker voor mijn oma's was het mooi geweest. Ze waren lichamelijk beperkter dan fijn was, hun wereldje werd kleiner en ze hadden allebei vrede met hun aanstaande overlijden.
Maar toch heb ik enorm veel verdriet (gehad)om hun overlijden en heb ik zeker ook flink gehuild. Nog steeds mis ik ze terwijl het al jaren terug is.
En natuurlijk is het anders als iemand jong sterft. Niet de hoeveelheid verdriet maar het is wel makkelijker om vrede te hebben met het sterven van mensen die een lang en rijk leven hebben gehad. Mijn man is jong overleden en daar speelt inderdaad ook wel boosheid mee naast het verdriet. Het is moeilijker om er vrede mee te hebben.
Maar verdriet heb ik als nabestaande ook over mensen die op oudere leeftijd zijn overleden, gewoon omdat ik ze mis. En ik schaam me dan ook niet voor tranen en vind daar niks respectloos aan.
Maar toch heb ik enorm veel verdriet (gehad)om hun overlijden en heb ik zeker ook flink gehuild. Nog steeds mis ik ze terwijl het al jaren terug is.
En natuurlijk is het anders als iemand jong sterft. Niet de hoeveelheid verdriet maar het is wel makkelijker om vrede te hebben met het sterven van mensen die een lang en rijk leven hebben gehad. Mijn man is jong overleden en daar speelt inderdaad ook wel boosheid mee naast het verdriet. Het is moeilijker om er vrede mee te hebben.
Maar verdriet heb ik als nabestaande ook over mensen die op oudere leeftijd zijn overleden, gewoon omdat ik ze mis. En ik schaam me dan ook niet voor tranen en vind daar niks respectloos aan.
dinsdag 27 februari 2018 om 15:46
Jij brengt het hier zelf heel stellig Cateautje, dat dit algemeen geldt. En dat dat zelfs met respect te maken heeft. Terwijl het blijkbaar voor JOU en je familie geldt. Niet voor iedereen dus, zoals je hier leest.
dinsdag 27 februari 2018 om 15:47
Rouge__ schreef: ↑27-02-2018 11:12Bill Cosby’s dochter Ensa (44) overleden
De dochter van Bill Cosby is overleden. Ensa, die vrijdag op 44-jarige leeftijd overleed in de Amerikaanse staat Massachusetts, was de steun en toeverlaat van haar vader sinds hij door meerdere vrouwen werd beschuldigd van seksueel misbruik.
De doodsoorzaak is volgens The Hollywood Reporter een nierziekte. Volgens TMZ stond ze op de wachtlijst voor een niertransplantatie. In het zesde seizoen van The Cosby Show verscheen Ensa in een van de afleveringen op televisie.
Bill Cosby verloor in 1997 ook al een kind toen zijn zoon Ennis werd vermoord. Ensa heeft haar vader altijd gesteund sinds hij wordt beschuldigd van seksueel misbruik. Ze was van mening dat haar vader publiekelijk is gelyncht in de media. „Ik ben ervan overtuigd dat mijn vader onschuldig is”, zei ze in april vorig jaar. Ze geloofde dat racisme een grote rol speelde in de beschuldigingen aan haar vaders adres.
Of het allemaal waar is of niet of gedeeltelijk omtrent Bill Cosby, ik vind dat hij de laatste jaren wel heel veel voor zijn kiezen heeft gekregen nu ook nog zijn dochter overleden.
dinsdag 27 februari 2018 om 15:54
Iemand loslaten en snotteren staan volledig los van elkaar.Cateautje schreef: ↑27-02-2018 14:14Tja, daar verschillen de meningen duidelijk. Ik heb geleerd om het overlijden van iemand op hoge leeftijd te respecteren en het niet naar mezelf toe te trekken. Ik heb geleerd dat je die persoon de rust moet gunnen en dus met rust en berusting en dus ook respect met de situatie omgaat.
In mijn familie is snotteren om iemand die op hoge leeftijd is overleden gewoon not done, dat is respectloos en egoïstisch. Je moet mensen gewoon los kunnen laten als de tijd daar is.
En waarom is iemand egoistisch als diegene huilt om het overlijden van een bejaarde? Ik merk dat ik heel veel moeite heb om dit te begrijpen. Waarom mag je niet huilen om het leven dat iemand achter zich laat en het gemis dat daarvoor in de plaats komt? Omdat een leven af was? Maar dan kan je toch nog steeds iemand missen?
Echt. Ik snap hier bar weinig van. Ik ben bij het overlijden van mijn vader en oma geweest en het was op dat moment voor beiden een verlossing dat het leven (en de pijn) voorbij was. Ik had daar echt vrede mee, maar dat nam niet weg dat ik ze nog steeds vreselijk mis en daar keihard om heb gehuild en nog steeds wel eens snotter. Ook al was het klaar, dat neemt niet weg dat ik ze mis en nooit meer om advies kan vragen of gewoon een babbeltje kan maken.
Ben ik dan zo egoistisch als ik daarom huil? Prima. Als dit mij egoistisch maakt, dan ben ik met alle liefde de grootste egoist ter wereld.
dinsdag 27 februari 2018 om 16:42
Dit is wat je zei:
Kennelijk heeft verdriet voor jou niets te maken met gevoelens.
Want je 'hebt het niet over voelen gehad'.
Ik denk daar toch anders over.
dinsdag 27 februari 2018 om 16:54
Dus je mag je verdrietig voelen maar je mag niet huilen?
Lijkt me een hele ongezonde situatie. En je bepaalt toch niet voor een ander dat hij niet mag huilen als zijn oma overlijdt? En als iemand toch huilt is het respectloos?
Ik kan er met mijn hoofd niet bij.
Wat doe je als ik een vriendin van je ben en ik moet huilen om mijn oma? Wat zeg je dan? (Ik heb je dit al eerder gevraagd)
dinsdag 27 februari 2018 om 17:03
Inderdaad, prachtige leeftijd, schitterend gelukkig leven, mooie carriere, geen ziekbed.Cateautje schreef: ↑27-02-2018 14:14Tja, daar verschillen de meningen duidelijk. Ik heb geleerd om het overlijden van iemand op hoge leeftijd te respecteren en het niet naar mezelf toe te trekken. Ik heb geleerd dat je die persoon de rust moet gunnen en dus met rust en berusting en dus ook respect met de situatie omgaat.
In mijn familie is snotteren om iemand die op hoge leeftijd is overleden gewoon not done, dat is respectloos en egoïstisch. Je moet mensen gewoon los kunnen laten als de tijd daar is.
Hoezo huilen? ja van dankbaarheid misschien...
