Entertainment
alle pijlers
Ruggeprik Done or Not Done?
zaterdag 18 juni 2011 om 12:07
Ik ben 25 weken zwanger van de vierde en laatste.
Maar goed. De eerste bevalling was in mijn ogen (na het lezen en horen van diverse ervaringen) een eitje.Ik dacht pas heel laat van nou als het nog erger wordt dan weet ik het niet meer hoor (dat waren toen al persweeën, wist ik veel), Tweede was kilo zwaarder en omdat je weet wat er gaat gebeuren verzet je ( ik tenminste) er op de een of andere manier tegen waardoor het anders voelt. De derde weer een stapje er bovenop waardoor ik er nu al tegenop zie...
Waarom weet ik niet want het is niet de pijn volgens mij heb een behoorlijk hoge pijngrens maar het idee dat ik de controle kwijt ofzo.Nu hoor ik in de omgeving steeds meer mensen die ruggenprik nemen en dat als heel ontspannen ervaren.
Nu twijfel ik...zal ik het doen (als het überhaupt kan natuurlijk) maar goed dan moet ik wel in het ziekenhuis bevallen (1 en 3 moesten ook ziekenhuis 2 thuis gedaan en dat vond ik heerlijk,3 wilde ik ook graag thuis maar helaas had madame gepoept in het vruchtwater)...
Wie heeft ervaring en zegt Ja doen.....heerlijk of zal ik de vierde ook op eigen kracht (waarmogelijk natuurlijk) doen?
Ja, weet het klinkt misschien als falen maar dat vind ik verder niet van anderen hoor, alleen bij mijzelf. Denk van hé je hebt er 3 zo gedaan ..maar goed ik merk nu dat ik er al mee bezig ben soms,vaak af en toe ...en zou graag ervaringen van anderen horen...
Heb mij nog niet ingelezen hoor, weet ook niet of je daarna juist moet blijven (ik mocht bij 1 e 3 binnen no-time (lees anderhalf uur ofzo) naar huis.
Alvast bedankt voor de reacties.
Maar goed. De eerste bevalling was in mijn ogen (na het lezen en horen van diverse ervaringen) een eitje.Ik dacht pas heel laat van nou als het nog erger wordt dan weet ik het niet meer hoor (dat waren toen al persweeën, wist ik veel), Tweede was kilo zwaarder en omdat je weet wat er gaat gebeuren verzet je ( ik tenminste) er op de een of andere manier tegen waardoor het anders voelt. De derde weer een stapje er bovenop waardoor ik er nu al tegenop zie...
Waarom weet ik niet want het is niet de pijn volgens mij heb een behoorlijk hoge pijngrens maar het idee dat ik de controle kwijt ofzo.Nu hoor ik in de omgeving steeds meer mensen die ruggenprik nemen en dat als heel ontspannen ervaren.
Nu twijfel ik...zal ik het doen (als het überhaupt kan natuurlijk) maar goed dan moet ik wel in het ziekenhuis bevallen (1 en 3 moesten ook ziekenhuis 2 thuis gedaan en dat vond ik heerlijk,3 wilde ik ook graag thuis maar helaas had madame gepoept in het vruchtwater)...
Wie heeft ervaring en zegt Ja doen.....heerlijk of zal ik de vierde ook op eigen kracht (waarmogelijk natuurlijk) doen?
Ja, weet het klinkt misschien als falen maar dat vind ik verder niet van anderen hoor, alleen bij mijzelf. Denk van hé je hebt er 3 zo gedaan ..maar goed ik merk nu dat ik er al mee bezig ben soms,vaak af en toe ...en zou graag ervaringen van anderen horen...
Heb mij nog niet ingelezen hoor, weet ook niet of je daarna juist moet blijven (ik mocht bij 1 e 3 binnen no-time (lees anderhalf uur ofzo) naar huis.
Alvast bedankt voor de reacties.
Puck
zaterdag 18 juni 2011 om 18:03
Ik ben drie keer bevallen zonder ruggenprik, zou denk ik ook niet gelukt zijn om op tijd te zetten. De langste bevalling van de 3 duurde 4 1/2 uur. Ik heb het niet nodig gehad, ik heb een bevalling als iets heel bijzonders ervaren, een hele heftige, maar mooie ervaring.
Maar Sofie2010, als je hebt gemerkt dat je bevallingen steeds zwaarder zijn geworden door je ervaringen, dan ga je toch voor pijnstilling. En laat je hierover informeren, dan ga je toch niet als een berg tegen de 4e opkijken en met angst en beven deze bevalling in.
Dat het not-done is onzin, daar laat je toch niet je leven door bepalen.
Maar Sofie2010, als je hebt gemerkt dat je bevallingen steeds zwaarder zijn geworden door je ervaringen, dan ga je toch voor pijnstilling. En laat je hierover informeren, dan ga je toch niet als een berg tegen de 4e opkijken en met angst en beven deze bevalling in.
Dat het not-done is onzin, daar laat je toch niet je leven door bepalen.
zaterdag 18 juni 2011 om 18:09
Reisa heeft gelijk. De angst die je nu al hebt wordt alleen maar sterker naarmate je bevalling dichterbij komt. Daar wordt het niet makkelijker van. Angst kan de bevalling ook vertragen. Als je weet dat je pijnstilling kan krijgen is dat misschien al genoeg om de angst weg te nemen. En als het niet genoeg is en het toch niet lukt dan neem je de ruggenprik (of andere pijnstilling). Iedere vrouw moet dit voor zichzelf bepalen en dat moet je per bevalling doen. Ik kijk echt met een supergevoel op mijn bevalling terug. (ik had zo'n pompje). Nu ik weer zwanger ben kijk ik al uit naar de bevalling. Dat gevoel zakt misschien wel weg naarmate de einddatum nadert maar tot nu toe heb ik er echt zin in. Ik ga het proberen zonder pompje maar ik weet nu dat ik, als de pijn me teveel wordt, terug kan vallen op de pijnstilling. De vorige keer moest ik ingeleid worden. Ze zeggen dat de weeen dan heftiger zijn. Misschien beval ik deze keer wel zonder inleiding en is het inderdaad minder heftig.
zaterdag 18 juni 2011 om 18:23
Ben 2x zonder bevallen. 1e kind was de hartactiviteit te zwak en wilden ze het risico niet nemen. (16 jaar geleden) Was een rampbevalling, viel flauw van de pijn en was zo over mijn toeren dat ik de bevalling alleen maar als traumatisch ervaren heb. Bij de 2e was het in de kraamkliniek waar ik beviel niet mogelijk en het ziekenhuis waar ik dan naartoe zou moeten zou ik voor mijn verdriet nog niet heen willen. (buitenland) Was een betere bevalling dan de 1e, maar heb gezworen dat ik nooit van mijn leven meer onverdooft een kind op de aarde zet als ik het kan voorkomen.
zaterdag 18 juni 2011 om 20:22
quote:Chantalo1984 schreef op 18 juni 2011 @ 15:49:
[...]
Die pers weeen ervaar je ook als je een ruggenprik hebt gehad, ze stoppen namelijk met het toedienen van de ruggenprik op het moment dat je moet gaan persen dus die persdrang en die oerkracht heb je dan ook.wel hoor.Klopt, maar toch vond ik de persweeën met ruggeprik veel minder heftig als zonder. Maar goed, dat hoeft natuurlijk niet persé aan de ruggeprik te liggen.
[...]
Die pers weeen ervaar je ook als je een ruggenprik hebt gehad, ze stoppen namelijk met het toedienen van de ruggenprik op het moment dat je moet gaan persen dus die persdrang en die oerkracht heb je dan ook.wel hoor.Klopt, maar toch vond ik de persweeën met ruggeprik veel minder heftig als zonder. Maar goed, dat hoeft natuurlijk niet persé aan de ruggeprik te liggen.
zaterdag 18 juni 2011 om 20:49
Ik heb met de ruggenprik geen persweeen gevoeld maar heb geperst op de aanwijzingen van de gynaecoloog. Ik kon ondanks dat ik niets voelde hartstikke goed persen en mijn zoon was er na 5 minuten.
Ik vond de bevalling heerlijk, zo pijnloos, maar ik vond mijn eerste bevalling zonder verdoving achteraf ook heel mooi en voelde me toen wel heel anders toen mijn eerste zoon ter wereld kwam. Het was op de een of andere manier wel magischer ofzo, minder klinisch.
Ik vond de bevalling heerlijk, zo pijnloos, maar ik vond mijn eerste bevalling zonder verdoving achteraf ook heel mooi en voelde me toen wel heel anders toen mijn eerste zoon ter wereld kwam. Het was op de een of andere manier wel magischer ofzo, minder klinisch.
zaterdag 18 juni 2011 om 22:44
Bij mijn eerste bevalling moest ik verplicht een ruggeprik.
Bij de tweede was het gelukkig niet nodig.
Brrrr, ik beval liever zonder.
Ik heb na die eerste bevalling maandenlang pijn gehad aan de plek waar het infuus in mijn rug had gezeten.
En mijn ledematen zijn de hele kraamweek half verlamd geweest.
En als ik dan lees wat de verdere risico's/complicaties hadden kunnen zijn, brrrr, aan mijn lijf geen polonaise.
Verder vond ik het erg vervelend om de halve bevalling 'vast te zitten' aan het bed. Met zo'n infuus in je rug (en een catheter in je plasbuis, en een ECG-draad in je doos) kun je geen kant op.
Ik moest ook nog eens verplicht ieder kwartier van zij wisselen, terwijl verplicht omdraaien wel het laatste is waar je tijdens de ontsluitingsfase op ligt te wachten.
Tijdens de persfase was mijn hele onderlichaam nog zonder gevoel. Ik had geen idee welke richting ik op moest persen en ook niet wanneer, want ik voelde geen persweeën.
Kortom, ik was dolblij dat er bij mijn tweede bevalling geen hulpmiddelen nodig waren, dat ik kon liggen hoe ik wilde, en gewoon alles kon voelen wat er gaande was.
Bij de tweede was het gelukkig niet nodig.
Brrrr, ik beval liever zonder.
Ik heb na die eerste bevalling maandenlang pijn gehad aan de plek waar het infuus in mijn rug had gezeten.
En mijn ledematen zijn de hele kraamweek half verlamd geweest.
En als ik dan lees wat de verdere risico's/complicaties hadden kunnen zijn, brrrr, aan mijn lijf geen polonaise.
Verder vond ik het erg vervelend om de halve bevalling 'vast te zitten' aan het bed. Met zo'n infuus in je rug (en een catheter in je plasbuis, en een ECG-draad in je doos) kun je geen kant op.
Ik moest ook nog eens verplicht ieder kwartier van zij wisselen, terwijl verplicht omdraaien wel het laatste is waar je tijdens de ontsluitingsfase op ligt te wachten.
Tijdens de persfase was mijn hele onderlichaam nog zonder gevoel. Ik had geen idee welke richting ik op moest persen en ook niet wanneer, want ik voelde geen persweeën.
Kortom, ik was dolblij dat er bij mijn tweede bevalling geen hulpmiddelen nodig waren, dat ik kon liggen hoe ik wilde, en gewoon alles kon voelen wat er gaande was.
dinsdag 21 juni 2011 om 11:17
Zou je er goed in verdiepen en gewoon kijken hoe het gaat tijdens de bevalling zelf. Wat je je moet bedenken is dat een ruggeprik niet zomaar gezet is. Ik kwam na heftige weeeen en weinig ontsluiting in het ziekenhuis en wilde graag een ruggeprik. Uiteindelijk is die pas 2,5 uur later gezet en heb er verdomd weinig profijt van gehad. Ik denk dat ie niet goed is gezet. Heb dus heel lang gewacht en dat vond ik bijna het allerzwaarst aan m'n bevalling. Maar heb dus ook een beetje pech gehad. Zou ervoor tekenen een pijnloze bevalling te hebben! En vind het onzin dat het dan minder 'echt' zou zijn. Succes straks!
dinsdag 21 juni 2011 om 12:23
Nova78 schreef op 18 juni 2011 @ 13:50:
[...] Mijn zus heeft bij haar bevalling ook een pijnstiller gehad waar ze erg suf van werd. Ze heeft er moeite mee gehad nadien dat ze niet meer alles wist. Kan ik me ook erg goed voorstellen. Minder pijn, maar ook minder ervaren van de bevalling.
Dit heb ik ook meegemaakt. Alleen ik kreeg geen pijnstilling. Dus en pijn en niets meer weten. Dat kan dus ook.
[...] Mijn zus heeft bij haar bevalling ook een pijnstiller gehad waar ze erg suf van werd. Ze heeft er moeite mee gehad nadien dat ze niet meer alles wist. Kan ik me ook erg goed voorstellen. Minder pijn, maar ook minder ervaren van de bevalling.
Dit heb ik ook meegemaakt. Alleen ik kreeg geen pijnstilling. Dus en pijn en niets meer weten. Dat kan dus ook.
dinsdag 21 juni 2011 om 13:31
Hmm.. interessant om allemaal te lezen.
Zelf 1 keer bevallen en nu voor de tweede keer zwanger. Begin september uitgerekend en wil nu toch beter uitzoeken welke opties ik heb wat betreft pijnbestrijding.
Bij zoon vorderde de ontsluiting niet mede door een opspelende spastische darm. Van 's ochtends zeven tot 's avonds elf uur bezig geweest met ontsluitingsweeën. Uitkomst: net 2 cm.
Echt veel pijn gehad 's avonds en daarom besloten naar het ziekenhuis te gaan. Daar zou ik een morfinespuit krijgen zodat ik tenminste wat kon slapen aangezien het nog wel even zou duren.
Nou, dat nooit meer. Ik kreeg eerst een clisma (vanwege darmprobleem) en daarna de spuit. En daarna dus een weeënstorm in buik, rug en benen. Ben in 2,5 uur van 2 naar 10 gegaan en het was een hel. En die verpleegkundige maar vragen of ik nou al lekker suf werd. Beet nog net haar kop er niet af.
Ik weet niet hoe het kwam, maar de pijn werd door de pijnbestrijding zo'n 10 keer erger.
Zelfs nog gesmeekt om een ruggenprik, maar dat kon niet meer omdat ik die spuit al had gehad.
Dus dat nooit meer. Persweeën waren heerlijk trouwens. Vond die pijn ook veel dragelijker. Geweldige oerkracht en dat zou ik dus niet willen missen.
Zit nu te denken aan zo'n pompje, mocht het weer zo lang duren.
Hoop dat dat de pijn wel zal wegnemen.
Ruggenprik durf ik toch niet goed. Ben daar wat bang voor. Zo'n naald in je rug. Maar we zullen zien.
Zelf 1 keer bevallen en nu voor de tweede keer zwanger. Begin september uitgerekend en wil nu toch beter uitzoeken welke opties ik heb wat betreft pijnbestrijding.
Bij zoon vorderde de ontsluiting niet mede door een opspelende spastische darm. Van 's ochtends zeven tot 's avonds elf uur bezig geweest met ontsluitingsweeën. Uitkomst: net 2 cm.
Echt veel pijn gehad 's avonds en daarom besloten naar het ziekenhuis te gaan. Daar zou ik een morfinespuit krijgen zodat ik tenminste wat kon slapen aangezien het nog wel even zou duren.
Nou, dat nooit meer. Ik kreeg eerst een clisma (vanwege darmprobleem) en daarna de spuit. En daarna dus een weeënstorm in buik, rug en benen. Ben in 2,5 uur van 2 naar 10 gegaan en het was een hel. En die verpleegkundige maar vragen of ik nou al lekker suf werd. Beet nog net haar kop er niet af.
Ik weet niet hoe het kwam, maar de pijn werd door de pijnbestrijding zo'n 10 keer erger.
Zelfs nog gesmeekt om een ruggenprik, maar dat kon niet meer omdat ik die spuit al had gehad.
Dus dat nooit meer. Persweeën waren heerlijk trouwens. Vond die pijn ook veel dragelijker. Geweldige oerkracht en dat zou ik dus niet willen missen.
Zit nu te denken aan zo'n pompje, mocht het weer zo lang duren.
Hoop dat dat de pijn wel zal wegnemen.
Ruggenprik durf ik toch niet goed. Ben daar wat bang voor. Zo'n naald in je rug. Maar we zullen zien.
