Entertainment
alle pijlers
Sophie in de mentale kreukels
maandag 3 april 2017 om 22:26
Net weer een aevering teruggekeken van Sophie in de mentale kreukels. Ik vind het echt een heel boeiend programma. Zelf heb ik nog nooit een burn-out gehad, maar op mijn werk zijn er wel veel mensen met een burn-out (geweest)
Het programma zet me wel aan het denken. Ik ben een echte workaholic en opgevoed met veel en hard werken. Nog niet zo lang geleden ben ik teruggekomen van een lange reis en realiseer me weer hoezeer mijn leven om werken draait. Dat komt in het programma ook wel een beetje terug.
Zijn er meer mensen die het programma volgen? Ik vind het erg boeiend en ieder geval.
Het programma zet me wel aan het denken. Ik ben een echte workaholic en opgevoed met veel en hard werken. Nog niet zo lang geleden ben ik teruggekomen van een lange reis en realiseer me weer hoezeer mijn leven om werken draait. Dat komt in het programma ook wel een beetje terug.
Zijn er meer mensen die het programma volgen? Ik vind het erg boeiend en ieder geval.
dinsdag 18 april 2017 om 22:11
quote:mick87 schreef op 18 april 2017 @ 13:02:
Ik kom net van de praktijkondersteuner GGZ. Ze vermoedt onverwerkte dingen uit m'n jeugd en wil EMDR inzetten. Ik schrik er een beetje van. Ik ken EMDR van mijn eigen werk en vraag me af of ik dat wel nodig heb en of me dat gaat helpen.
Maar goed, we zullen zien. Baat het niet, dan schaadt het niet.Dat is een pittige therapie als je nu goed functioneert? Kun je er met iemand over praten die daar ervaring mee heeft?
Ik kom net van de praktijkondersteuner GGZ. Ze vermoedt onverwerkte dingen uit m'n jeugd en wil EMDR inzetten. Ik schrik er een beetje van. Ik ken EMDR van mijn eigen werk en vraag me af of ik dat wel nodig heb en of me dat gaat helpen.
Maar goed, we zullen zien. Baat het niet, dan schaadt het niet.Dat is een pittige therapie als je nu goed functioneert? Kun je er met iemand over praten die daar ervaring mee heeft?
dinsdag 18 april 2017 om 22:16
quote:pussywillow schreef op 18 april 2017 @ 21:29:
Wel confronterend dat kinderen tegenwoordig in een vreselijk prestatiegerichte maatschappij opgroeien en dat ze om dat vol te kunnen houden straks, nu al aan yoga en mindfulness doen. Is dat niet een beetje de omgekeerde wereld ?We zijn doorgeslagen met sneller en meer met minder mensen.. maatschappij verhard en alleen maar prestaties tellen..
Wel confronterend dat kinderen tegenwoordig in een vreselijk prestatiegerichte maatschappij opgroeien en dat ze om dat vol te kunnen houden straks, nu al aan yoga en mindfulness doen. Is dat niet een beetje de omgekeerde wereld ?We zijn doorgeslagen met sneller en meer met minder mensen.. maatschappij verhard en alleen maar prestaties tellen..
woensdag 19 april 2017 om 11:01
Als één van de laatsten die geen smartphone heeft en ook niet hele dagen online is, sta ik er toch wel van te kijken hoe snel de meeste mensen zich in de afgelopen 5 a 6 jaar totaal afhankelijk hebben gemaakt van hun telefoon . Misschien klink ik nu als iemand die onder een steen heeft geleefd ( wat ws. ook een beetje zo is ) maar ik wist niet dat mensen het normaal vinden om hun telefoon aan te hebben terwijl ze zitten te eten met anderen of in een gesprek verwikkeld zijn. Eén van die meiden (uit het gezin dat een aantal dagen zonder smartphone ging leven) vertelde dat ze haar telefoon altijd vlak naast zich had liggen, ook in bed ! Dat vind ik echt wel heftig, zeker bij jonge hersenen die nog in ontwikkeling zijn.
woensdag 19 april 2017 om 11:13
Ja inderdaad Katelin. Die psychiater zei ook iets in de trant dat kinderen al zoveel met hun hoofd bezig zijn tegenwoordig en door dat continue geloer op de telefoon blijft dat hoofd bezig en hun brein in de aan-stand. Dat ene meisje werd zelfs 's nachts weleens wakker en activeerde haar hersens dan weer doordat ze op haar telefoon moest kijken.
We zitten dus met een verharde, prestatiegerichte maatschappij en hele generaties die lijden aan mobiele telefoon-verslaving, fear-of-missing-out en angst voor verveling. Alles voor dat geluksstofje, die kick, dat gevoel dat vrijkomt als er maar iets spannends gebeurt en als je maar aandacht krijgt.
We zitten dus met een verharde, prestatiegerichte maatschappij en hele generaties die lijden aan mobiele telefoon-verslaving, fear-of-missing-out en angst voor verveling. Alles voor dat geluksstofje, die kick, dat gevoel dat vrijkomt als er maar iets spannends gebeurt en als je maar aandacht krijgt.
woensdag 19 april 2017 om 11:44
Ik zou ook niet meer zonder mn telefoon kunnen ben ik bang Maar heb niet het idee dat ik er last van heb. Juist gezellig om te 'kletsen' (=whatsappen) als ik 's avonds niet weg kan, doordat man op pad is en de kinderen slapen. Met googlemaps de weg zoeken, hard te lopen met runkeeper, even snel iets op te zoeken, gebruik mijn telefoon als wekker (dus naast mijn bed ja), etc. Maar...ik heb nooit mijn telefoon bij de hand onder het eten, stond daar ook van te kijken. En ook niet als ik met een vriendin koffie drink of met man uit eten ben. Hooguit even checken of de oppas niet heeft geappt, maar verder ben ik met mn aandacht bij het moment zelf. Maar kan me voorstellen dat het voor pubers nog intensiever is, want die leven zo'n beetje voor hun sociale contacten en willen continu op de hoogte blijven van alles.
Verder vind ik die prestatiedrang van kinderen ook wel ver gaan. Wat voor rol hebben de ouders daar precies in? Ik mag toch hopen dat mijn kind over 4 jaar niet zo praat als die kinderen in de aflevering, heel sneu (en faalangstig).
Verder vind ik die prestatiedrang van kinderen ook wel ver gaan. Wat voor rol hebben de ouders daar precies in? Ik mag toch hopen dat mijn kind over 4 jaar niet zo praat als die kinderen in de aflevering, heel sneu (en faalangstig).
woensdag 19 september 2018 om 21:08
Ik vond dat echt ziekelijk. En iedereen slaapt zo weinig. Dat is echt ongezond. En werkdagen van meer dan 10 uur. Maar goed dat dat hier verboden is.
donderdag 20 september 2018 om 20:19
woensdag 10 oktober 2018 om 09:52
Interessant seizoen wel weer. Al vind ik dat er soms niet diep genoeg op dingen in gegaan wordt.
Wat me opvalt is dat de meningen over burn-out zo verschillen. Gisteren waren er twee mannen aan het woord die de burn-out zien als een soort modeziekte. terecht of niet?
Daar in Japan: bizar. Mensen zijn letterlijk slaafjes van hun werkgever. Dat daar geen Arbo-wetten zijn.
Wat me opvalt is dat de meningen over burn-out zo verschillen. Gisteren waren er twee mannen aan het woord die de burn-out zien als een soort modeziekte. terecht of niet?
Daar in Japan: bizar. Mensen zijn letterlijk slaafjes van hun werkgever. Dat daar geen Arbo-wetten zijn.
