Entertainment
alle pijlers
The truth about size zero
dinsdag 3 maart 2009 om 00:02
Ik zit net een beetje zinloos te zappen en ben binnengevallen in een documentaire genaamd 'the truth about size zero'. Ik snap nog niet helemaal waar de documentaire om draait (rtl 7 :s; maar ik denk dat de maakster een extreem dieet volgt en de gevolgen in beeld brengt). Hoe dan ook was ik net op tijd om haar arts ongeveer het volgende te horen zeggen, waar ik het zo hartgrondig mee eens ben dat ik hier maar even met jullie deel:
"Ik ben oprecht van mening dat vrouwen niet gemaakt zijn om dun te zijn. Hun lichaam is er niet op gebouwd, hun cyclus, hun sexleven, hun gevoelsleven (denk ik dat 'ie zei) leiden er allemaal onder."
Wat ik wil met dit topic (op entertainment nota bene...)? Geen idee... ik heb zelf nog nooit gedieet, maar ook ik maak me heus wel druk over mijn gewicht en vond het domweg wel een eye-opener om iemand te horen zeggen dat het vrouwenlichaam niet gemaakt is voor dieeten. (het mannenlichaam evenmin denk ik zo, en oversize doet ons lichaam ook niet goed...).
"Ik ben oprecht van mening dat vrouwen niet gemaakt zijn om dun te zijn. Hun lichaam is er niet op gebouwd, hun cyclus, hun sexleven, hun gevoelsleven (denk ik dat 'ie zei) leiden er allemaal onder."
Wat ik wil met dit topic (op entertainment nota bene...)? Geen idee... ik heb zelf nog nooit gedieet, maar ook ik maak me heus wel druk over mijn gewicht en vond het domweg wel een eye-opener om iemand te horen zeggen dat het vrouwenlichaam niet gemaakt is voor dieeten. (het mannenlichaam evenmin denk ik zo, en oversize doet ons lichaam ook niet goed...).
dinsdag 3 maart 2009 om 10:13
Toen ik in Amerika was werd ik gek van die maten!! Hun maat 34 is zeker niet de onze. Ik ben erg petit gebouwd, maatje mini, ik moet hard zoeken voor passende kleding en 9 van de 10 keer moet er nog iets ingemaakt worden maar in Amerika werd ik gewoon doodongelukkig. Alles te groot..zelfs kindermaten en ook niet in de minste winkels. Nu doe ik niet aan D&G kleding, dat zal vast écht mini zijn in een size zero maar wat ik ermee wil zeggen is dat het eigenlijk niet vergelijkbaar is. Als je Franse, Italiaanse of Spaanse maten neemt is een 32 of 34 gewoon klein, voor kleine vrouwen zoals ik. In America ben je echt geen gratenpakhuis als je in een 32 past.
Maar goed, de vrouwen die zij als voorbeeld namen met die foto's tussendoor waren ook extreem dun. Persoonlijk vind ik ook al snel iemand (te) dik, dat zal door mijn eigen referentiekader zijn.
Maar goed, de vrouwen die zij als voorbeeld namen met die foto's tussendoor waren ook extreem dun. Persoonlijk vind ik ook al snel iemand (te) dik, dat zal door mijn eigen referentiekader zijn.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:19
quote:Eowynn_ schreef op 03 maart 2009 @ 09:56:
En het ligt ook maar aan je eigen houding. Hoor ook weleens van meiden die te zwaar zijn dat ze geen vriendjes kunnen krijgen, dat mannen rotopmerkingen tegen ze maken, dat mensen ze anders behandelen vanwege hun gewicht, dat ze geen ongezonde dingen durven eten in het openbaar, dat mensen over ze roddelen achter hun rug om, enzovoorts.
Nou heb ik de afgelopen 10 jaar heel wat maten gehad, van 46 tot 40, maar ik heb en had nooit gebrek aan aandacht, zat lekker in mijn vel, en heb er ook nooit bij stilgestaan dat ik anders behandeld zou kunnen worden vanwege mijn gewicht.
Heb er gewoon nooit een probleem mee gehad, voel me evengoed wel sexy flirt er op los en heb nooit last gehad met het leggen van contacten. En ik denk dus dat je persoonlijkheid hier véél belangrijker is dan je gewicht.
Ik ben het hier dus roerend mee eens! Het ligt helemaal aan je eigen manieren hoe mensen je beoordelen (uitzonderingen daargelaten natuurlijk) en niet aan je maat.
Het valt mij op dat de meeste reacties op het topic als een soort van excuus voor zichzelf overkomen. "Mannen houden niet van dun maar gemiddeld of wat voller" (denk dat mannen niet perse van gemiddeld houden maar eerder kijken wat er voor hen beschikbaar is daar ze in zo'n geval zelf ook vaak gemiddeld zijn en dus niet al te veel te eisen hebben) etc. Ik heb het gevoel dat een hoop reacties uit onzekerheid voortkomen.
Als je morgen zonder moeite ineens maat 36 zou hebben, zou je dan blij zijn met die maat of toch terug willen naar je gemiddelde maat 40?
Ik ben benieuwd..,
En het ligt ook maar aan je eigen houding. Hoor ook weleens van meiden die te zwaar zijn dat ze geen vriendjes kunnen krijgen, dat mannen rotopmerkingen tegen ze maken, dat mensen ze anders behandelen vanwege hun gewicht, dat ze geen ongezonde dingen durven eten in het openbaar, dat mensen over ze roddelen achter hun rug om, enzovoorts.
Nou heb ik de afgelopen 10 jaar heel wat maten gehad, van 46 tot 40, maar ik heb en had nooit gebrek aan aandacht, zat lekker in mijn vel, en heb er ook nooit bij stilgestaan dat ik anders behandeld zou kunnen worden vanwege mijn gewicht.
Heb er gewoon nooit een probleem mee gehad, voel me evengoed wel sexy flirt er op los en heb nooit last gehad met het leggen van contacten. En ik denk dus dat je persoonlijkheid hier véél belangrijker is dan je gewicht.
Ik ben het hier dus roerend mee eens! Het ligt helemaal aan je eigen manieren hoe mensen je beoordelen (uitzonderingen daargelaten natuurlijk) en niet aan je maat.
Het valt mij op dat de meeste reacties op het topic als een soort van excuus voor zichzelf overkomen. "Mannen houden niet van dun maar gemiddeld of wat voller" (denk dat mannen niet perse van gemiddeld houden maar eerder kijken wat er voor hen beschikbaar is daar ze in zo'n geval zelf ook vaak gemiddeld zijn en dus niet al te veel te eisen hebben) etc. Ik heb het gevoel dat een hoop reacties uit onzekerheid voortkomen.
Als je morgen zonder moeite ineens maat 36 zou hebben, zou je dan blij zijn met die maat of toch terug willen naar je gemiddelde maat 40?
Ik ben benieuwd..,
Dat dan weer wel..
dinsdag 3 maart 2009 om 10:23
quote:marie_liselotte1981 schreef op 03 maart 2009 @ 10:15:
Ben ik de enige die schrikt als iemand zegt 70 kilo te zijn afgevallen?! Dat is ruim 1,5x (bijna 2x) mijn totale gewicht.Daar schrik ik dan weer van. Dan heb je toch 'n hartstikke anorexia-figuur als je maar goed de helft van 70 kilo weegt.
Ben ik de enige die schrikt als iemand zegt 70 kilo te zijn afgevallen?! Dat is ruim 1,5x (bijna 2x) mijn totale gewicht.Daar schrik ik dan weer van. Dan heb je toch 'n hartstikke anorexia-figuur als je maar goed de helft van 70 kilo weegt.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:24
Eerlijk Sunshine? Nee, ik zou geen maat 36 willen hebben, omdat ik persoonlijk iets voller gewoon echt mooier vind staan bij mezelf. Bij maat 40 ben ik dik tevreden, niet omdat dat het 'hoogst haalbare is', want zoals jij het schrijft zou iedereen wel stiekem 36 willen hebben. En dat is dus niet zo. Ik wil gewoon puur een gezond gewicht, ik wil geen verhoogd risico op hart en vaatziekten, ik wil gewoon fit en gezond zijn, daarom val ik af. Niet persé om zo dun mogelijk te worden.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:28
Oi Pilous, ik hoop dan dat je het me niet kwalijk neemt dat ik zei dat iemand die daar een punt van maakt niet zo snel een leuk iemand zou vinden. Overigens vind ik het wel weer anders als het je vriend betreft... ik wil van mijn vriendje toch ook wel een beetje weten 'waar hij eigenlijk op valt', al zou hij er niet te pas en te onpas op moeten hameren als het iets anders is dan wat ik ben... als je begrijpt wat ik bedoel. Aangenomen dat jullie relatie goed is, en dat je de operatie en het afvallen voor jezelf (en je gezondheid) hebt gedaan en niet 'alleen voor hem' en dat hij je heel veel meer geeft dan 'ik val op slanke vrouwen'.
De mijne valt, gek genoeg, op kleine borsten, maar dat is dan weer iets waar ik me helemaal nooit zorgen over maak... (dat ik grote borsten heb dus), terwijl ik me over mijn gewicht (ik ben een kleine 10 kilo aangekomen sinds ik hem ken) wel druk kan maken terwijl hij blijft roepen dat hij het helemaal niet ziet, en mijn buikje schitterend vind. Oftewel: blijkbaar kan hij roepen wat hij wil: maar bepaal ik zelf waar ik me al of niet druk over maak en dat is dan wel mijn wat hogere gewicht (dan gewenst door mij) en niet mijn grotere borsten (dan waar hij eigenlijk op valt). Zijn mening doet er dus eigenlijk minder toe dan de mijne terwijl 'de mening van alle anderen' misschien wel meer invloed heeft. Ik ben nu blij met mijn borsten maar toen ik veel jonger was en er weleens mee gepest werd vond ik ze afschuwelijk.
De mijne valt, gek genoeg, op kleine borsten, maar dat is dan weer iets waar ik me helemaal nooit zorgen over maak... (dat ik grote borsten heb dus), terwijl ik me over mijn gewicht (ik ben een kleine 10 kilo aangekomen sinds ik hem ken) wel druk kan maken terwijl hij blijft roepen dat hij het helemaal niet ziet, en mijn buikje schitterend vind. Oftewel: blijkbaar kan hij roepen wat hij wil: maar bepaal ik zelf waar ik me al of niet druk over maak en dat is dan wel mijn wat hogere gewicht (dan gewenst door mij) en niet mijn grotere borsten (dan waar hij eigenlijk op valt). Zijn mening doet er dus eigenlijk minder toe dan de mijne terwijl 'de mening van alle anderen' misschien wel meer invloed heeft. Ik ben nu blij met mijn borsten maar toen ik veel jonger was en er weleens mee gepest werd vond ik ze afschuwelijk.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:30
quote:Eowynn_ schreef op 03 maart 2009 @ 10:24:
Eerlijk Sunshine? Nee, ik zou geen maat 36 willen hebben, omdat ik persoonlijk iets voller gewoon echt mooier vind staan bij mezelf. Bij maat 40 ben ik dik tevreden, niet omdat dat het 'hoogst haalbare is', want zoals jij het schrijft zou iedereen wel stiekem 36 willen hebben. En dat is dus niet zo. Ik wil gewoon puur een gezond gewicht, ik wil geen verhoogd risico op hart en vaatziekten, ik wil gewoon fit en gezond zijn, daarom val ik af. Niet persé om zo dun mogelijk te worden.De reacties komen inderdaad als zodanig op mij over; ik wil wel maat 36 maar dat is toch niet haalbaar dus dan ga ik doen alsof maat 36 niet normaal is. Vraag me af of ik daar gelijk in heb.
Eerlijk Sunshine? Nee, ik zou geen maat 36 willen hebben, omdat ik persoonlijk iets voller gewoon echt mooier vind staan bij mezelf. Bij maat 40 ben ik dik tevreden, niet omdat dat het 'hoogst haalbare is', want zoals jij het schrijft zou iedereen wel stiekem 36 willen hebben. En dat is dus niet zo. Ik wil gewoon puur een gezond gewicht, ik wil geen verhoogd risico op hart en vaatziekten, ik wil gewoon fit en gezond zijn, daarom val ik af. Niet persé om zo dun mogelijk te worden.De reacties komen inderdaad als zodanig op mij over; ik wil wel maat 36 maar dat is toch niet haalbaar dus dan ga ik doen alsof maat 36 niet normaal is. Vraag me af of ik daar gelijk in heb.
Dat dan weer wel..
dinsdag 3 maart 2009 om 10:31
quote:Pilous schreef op 03 maart 2009 @ 10:22:
Mja Marie, als je op een gegeven moment merkt dat maat 60/62 aan de krappe kant zit, je niet meer in een normale stoel past, zal je toch iets moeten doen zeg maar....Dat begrijp ik, maar komt dat moment niet al veel eerder? Namelijk als je naar de plus-afdeling moet? Serieuze vraag hoor, niet om je te kwetsen!
Mja Marie, als je op een gegeven moment merkt dat maat 60/62 aan de krappe kant zit, je niet meer in een normale stoel past, zal je toch iets moeten doen zeg maar....Dat begrijp ik, maar komt dat moment niet al veel eerder? Namelijk als je naar de plus-afdeling moet? Serieuze vraag hoor, niet om je te kwetsen!
dinsdag 3 maart 2009 om 10:34
quote:Eowynn_ schreef op 03 maart 2009 @ 10:04:
Ellen, ik heb zelf maat 44, woog vorig jaar nog bijna 100 kilo bij een lengte van 1.70. Maar wat jij schrijft zijn gewoon smoesjes.
Waar haal je dat vandaan? Ik vind het werkelijk onbeschoft wat je hier doet: iemand uitmaken voor "jij spoort niet" en dan ook nog zeggen dat ik smoesjes verkoop.
Ik weeg 88 kilo bij een lengte van 1.77 en ik ben de eerste om te zeggen dat daar best wat af mag.
Wat is nou het smoesje dat ik volgens jou verkoop?
Ellen, ik heb zelf maat 44, woog vorig jaar nog bijna 100 kilo bij een lengte van 1.70. Maar wat jij schrijft zijn gewoon smoesjes.
Waar haal je dat vandaan? Ik vind het werkelijk onbeschoft wat je hier doet: iemand uitmaken voor "jij spoort niet" en dan ook nog zeggen dat ik smoesjes verkoop.
Ik weeg 88 kilo bij een lengte van 1.77 en ik ben de eerste om te zeggen dat daar best wat af mag.
Wat is nou het smoesje dat ik volgens jou verkoop?
dinsdag 3 maart 2009 om 10:34
quote:elninjoo schreef op 03 maart 2009 @ 10:23:
[...]
Daar schrik ik dan weer van. Dan heb je toch 'n hartstikke anorexia-figuur als je maar goed de helft van 70 kilo weegt.Ik ben, zoals sunshine als opperde, maar 1,52m. Ik ben slank en heb geen genotsbuikje, nooit gehad ook. Dan krijg je al snel dat je de 45 kilo niet haalt. Ik heb al maanden niet meer op de weegschaal gestaan maar woog van de zomer 42 kg. Mijn ribben kan je niet tellen..het is dat in mijn paspoort staat dat ik Nederlandse ben maar heb de bouw van een kleine Indiase.
[...]
Daar schrik ik dan weer van. Dan heb je toch 'n hartstikke anorexia-figuur als je maar goed de helft van 70 kilo weegt.Ik ben, zoals sunshine als opperde, maar 1,52m. Ik ben slank en heb geen genotsbuikje, nooit gehad ook. Dan krijg je al snel dat je de 45 kilo niet haalt. Ik heb al maanden niet meer op de weegschaal gestaan maar woog van de zomer 42 kg. Mijn ribben kan je niet tellen..het is dat in mijn paspoort staat dat ik Nederlandse ben maar heb de bouw van een kleine Indiase.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:35
Sunshine, het probleem is dat 36 níet de norm is. Ik denk dat als vrouwen een gezond gewicht hebben dat het dan écht niet zo is dat ze allemaal 36 hebben. 36 is níet 'de normale maat'. Alles met een gezond gewicht is normaal, en dat kan dus varieren van 34 naar 42, denk ik zo. In maat 44 zitten zonder overgewicht lijkt me eigenlijk niet echt mogelijk (of je moet echt 1.90 zijn ofzo) en onder maat 34 zonder ondergewicht ook niet.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:37
dinsdag 3 maart 2009 om 10:43
Nu is Wikipedia zeker niet heilig maar toch de moeite waard om even te plakken;
Size 0 is a women's clothing size in the US catalog sizes system, believed to be equivalent to a UK size 4 or a European size 32. Due to the current hype about super-slim actresses and models, and a public awareness of eating disorders, it's often incorrectly assumed that size 0 and 00 were invented to fit a new class of dangerously thin women. Size 0 is actually designed to cater to those excluded from standard sizing by vanity sizing.
Size 0 is a women's clothing size in the US catalog sizes system, believed to be equivalent to a UK size 4 or a European size 32. Due to the current hype about super-slim actresses and models, and a public awareness of eating disorders, it's often incorrectly assumed that size 0 and 00 were invented to fit a new class of dangerously thin women. Size 0 is actually designed to cater to those excluded from standard sizing by vanity sizing.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:46
quote:Eowynn_ schreef op 03 maart 2009 @ 10:35:
Sunshine, het probleem is dat 36 níet de norm is. Ik denk dat als vrouwen een gezond gewicht hebben dat het dan écht niet zo is dat ze allemaal 36 hebben. 36 is níet 'de normale maat'. Alles met een gezond gewicht is normaal, en dat kan dus varieren van 34 naar 42, denk ik zo. In maat 44 zitten zonder overgewicht lijkt me eigenlijk niet echt mogelijk (of je moet echt 1.90 zijn ofzo) en onder maat 34 zonder ondergewicht ook niet.Dat is nu juist de issue, de norm is zoals je al omschrijft gewoon het meest gangbare. Ik ga dan even uit van de estetische norm, de medische norm laat ik aan artsen over. Toch kan ik uit weinig reacties hier opmaken dat men tevreden is met haar norm maat. Kijk eens op het forum rond, hoeveel afval topics zijn er wel niet..
Sunshine, het probleem is dat 36 níet de norm is. Ik denk dat als vrouwen een gezond gewicht hebben dat het dan écht niet zo is dat ze allemaal 36 hebben. 36 is níet 'de normale maat'. Alles met een gezond gewicht is normaal, en dat kan dus varieren van 34 naar 42, denk ik zo. In maat 44 zitten zonder overgewicht lijkt me eigenlijk niet echt mogelijk (of je moet echt 1.90 zijn ofzo) en onder maat 34 zonder ondergewicht ook niet.Dat is nu juist de issue, de norm is zoals je al omschrijft gewoon het meest gangbare. Ik ga dan even uit van de estetische norm, de medische norm laat ik aan artsen over. Toch kan ik uit weinig reacties hier opmaken dat men tevreden is met haar norm maat. Kijk eens op het forum rond, hoeveel afval topics zijn er wel niet..
Dat dan weer wel..
dinsdag 3 maart 2009 om 10:47
Eigenlijk ben ik het wel met Eowynn eens hoor.
Ik ben veel te zwaar en heb het er echt zelf bijgegeten.
Als ik een gewoon normaal eetpatroon had aangehouden was ik nooit zo zwaar geworden.
Ik ben geen emo eter maar een lekkere eter.
Heb ook nooit problemen ondervonden met mijn gewicht, altijd vriendjes gehad en flirten deed ik ook wel en regelmatig met succes.
Vind van mezelf dat ik er wel wezen mag, zou alleen beter voor mij zijn dat er wat gewicht afgaat.
Ben er mee bezig en hoop dat het gaat lukken.
Maar nogmaals, om nou te zeggen dat ik niet spoor vind ik dus overdreven.
Ik ben veel te zwaar en heb het er echt zelf bijgegeten.
Als ik een gewoon normaal eetpatroon had aangehouden was ik nooit zo zwaar geworden.
Ik ben geen emo eter maar een lekkere eter.
Heb ook nooit problemen ondervonden met mijn gewicht, altijd vriendjes gehad en flirten deed ik ook wel en regelmatig met succes.
Vind van mezelf dat ik er wel wezen mag, zou alleen beter voor mij zijn dat er wat gewicht afgaat.
Ben er mee bezig en hoop dat het gaat lukken.
Maar nogmaals, om nou te zeggen dat ik niet spoor vind ik dus overdreven.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:49
quote:Eowynn_ schreef op 03 maart 2009 @ 10:37:
Nou Ellen, ik weeg 92 kilo bij 1.70 en ik zit al in maat 44. Dus hoe jij met minder gewicht en een grotere lengte dan in maat 48 zit, zoals je zelf zegt, dat snap ik dan niet.
Dat zeg ik je al: omdat mijn gewicht nogal vreemd is verdeeld. Slanke benen, maar van nature al brede heupen, en dan het gewicht vooral op de romp hebben. Dus bij mijn broeken moet ik een grote maat hebben voor de bovenkant, maar dan zijn de pijpen heel wijd.
Bovenkant idem dito: dankzij mijn flinke cup D moet ik vaak wat wijdere bloesjes nemen, die dan rond mijn armen ook te wijd zijn.
Nogmaals: de meeste mensen geloven ook niet dat ik maat 48 heb. Dat heb ik je al uitgelegd, maar jij meet het af aan je eigen maatstaf: ik weeg 92 kilo met maat 44, dús moet iemand met maat 48 wel veel zwaarder zijn.
En op grond van jouw eigen maatstaf vel je een oordeel over anderen, en je aarzelt daarbij niet grote en fel veroordelende woorden te gebruiken.
Ik vind dat je nu wel iets terug te nemen hebt.
Ik bedoel met smoesjes: als je zo gezond eet en zo goed bezig bent, hoe kom je dan in maat 48?
Nogmaals zie uitleg hierboven, kennelijk is het duidelijker voor je als ik gewicht en lengte gebruik. Hoe kom ik met gezond eten aan 88 kilo? Te weinig bewegen denk ik, enige aanleg, en in het verleden crashdieten gevolgd die mijn stofwisseling geen goed hebben gedaan.
Ook hier geldt dat het gewoon zo is zoals ik het zeg, maar dat dat voor jou kennelijk moeilijk te geloven is omdat jouw ervaring anders is. En ook hier vind ik het onbeleefd om te suggereren dat iemand liegt en zichzelf belazert, alleen omdat je je zelf niet zo kunt voorstellen dat het zo is.
Nou Ellen, ik weeg 92 kilo bij 1.70 en ik zit al in maat 44. Dus hoe jij met minder gewicht en een grotere lengte dan in maat 48 zit, zoals je zelf zegt, dat snap ik dan niet.
Dat zeg ik je al: omdat mijn gewicht nogal vreemd is verdeeld. Slanke benen, maar van nature al brede heupen, en dan het gewicht vooral op de romp hebben. Dus bij mijn broeken moet ik een grote maat hebben voor de bovenkant, maar dan zijn de pijpen heel wijd.
Bovenkant idem dito: dankzij mijn flinke cup D moet ik vaak wat wijdere bloesjes nemen, die dan rond mijn armen ook te wijd zijn.
Nogmaals: de meeste mensen geloven ook niet dat ik maat 48 heb. Dat heb ik je al uitgelegd, maar jij meet het af aan je eigen maatstaf: ik weeg 92 kilo met maat 44, dús moet iemand met maat 48 wel veel zwaarder zijn.
En op grond van jouw eigen maatstaf vel je een oordeel over anderen, en je aarzelt daarbij niet grote en fel veroordelende woorden te gebruiken.
Ik vind dat je nu wel iets terug te nemen hebt.
Ik bedoel met smoesjes: als je zo gezond eet en zo goed bezig bent, hoe kom je dan in maat 48?
Nogmaals zie uitleg hierboven, kennelijk is het duidelijker voor je als ik gewicht en lengte gebruik. Hoe kom ik met gezond eten aan 88 kilo? Te weinig bewegen denk ik, enige aanleg, en in het verleden crashdieten gevolgd die mijn stofwisseling geen goed hebben gedaan.
Ook hier geldt dat het gewoon zo is zoals ik het zeg, maar dat dat voor jou kennelijk moeilijk te geloven is omdat jouw ervaring anders is. En ook hier vind ik het onbeleefd om te suggereren dat iemand liegt en zichzelf belazert, alleen omdat je je zelf niet zo kunt voorstellen dat het zo is.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:51
Ik heb maat 38/40 en zou echt niet slanker hoeven zijn ben hartstikke tevreden. Zou wel graag wat strakker zijn, dus zelfde figuur maar minder blubberig Want met mijn in verhouding brede heupen en brede schouders zou een maatje 36 geen gezicht zijn.
Wat ik wel lastig vond was toen ik n Spanje wa,s ik had mij er op ingesteld dat ik maat 42/44 zou moeten kopen, maar die was dan ook nog een moeilijk te vinden. Zag daar zelfs op een gegeven moment een rokje bij de volwassenmaten hangen waar ik er twee van zou moeten kopen, één voor elk been. Daar zou ik mij dus echt niet lekker voelen.
Wat ik wel lastig vond was toen ik n Spanje wa,s ik had mij er op ingesteld dat ik maat 42/44 zou moeten kopen, maar die was dan ook nog een moeilijk te vinden. Zag daar zelfs op een gegeven moment een rokje bij de volwassenmaten hangen waar ik er twee van zou moeten kopen, één voor elk been. Daar zou ik mij dus echt niet lekker voelen.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:54
quote:varuca schreef op 03 maart 2009 @ 10:51:
Wat ik wel lastig vond was toen ik n Spanje wa,s ik had mij er op ingesteld dat ik maat 42/44 zou moeten kopen, maar die was dan ook nog een moeilijk te vinden. Zag daar zelfs op een gegeven moment een rokje bij de volwassenmaten hangen waar ik er twee van zou moeten kopen, één voor elk been. Daar zou ik mij dus echt niet lekker voelen.Voor mij is dat een verademing. Eindelijk écht klein!
Wat ik wel lastig vond was toen ik n Spanje wa,s ik had mij er op ingesteld dat ik maat 42/44 zou moeten kopen, maar die was dan ook nog een moeilijk te vinden. Zag daar zelfs op een gegeven moment een rokje bij de volwassenmaten hangen waar ik er twee van zou moeten kopen, één voor elk been. Daar zou ik mij dus echt niet lekker voelen.Voor mij is dat een verademing. Eindelijk écht klein!
dinsdag 3 maart 2009 om 10:54
quote:ellen2_ schreef op 03 maart 2009 @ 10:34:
[...]
Waar haal je dat vandaan? Ik vind het werkelijk onbeschoft wat je hier doet: iemand uitmaken voor "jij spoort niet" en dan ook nog zeggen dat ik smoesjes verkoop.
Ik weeg 88 kilo bij een lengte van 1.77 en ik ben de eerste om te zeggen dat daar best wat af mag.
Wat is nou het smoesje dat ik volgens jou verkoop?
Ellen, ik heb exact jouw lengte en ik heb maat 44 (soms 42 bij miss etam ofzo) weeg 92 kg en een grote boezem (80F of G) en ik loop echt niet in te kleine kleding.
Lijkt mij dat je of veel zwaarder weegt dan 88 of gewoon te grote kleding koopt.
[...]
Waar haal je dat vandaan? Ik vind het werkelijk onbeschoft wat je hier doet: iemand uitmaken voor "jij spoort niet" en dan ook nog zeggen dat ik smoesjes verkoop.
Ik weeg 88 kilo bij een lengte van 1.77 en ik ben de eerste om te zeggen dat daar best wat af mag.
Wat is nou het smoesje dat ik volgens jou verkoop?
Ellen, ik heb exact jouw lengte en ik heb maat 44 (soms 42 bij miss etam ofzo) weeg 92 kg en een grote boezem (80F of G) en ik loop echt niet in te kleine kleding.
Lijkt mij dat je of veel zwaarder weegt dan 88 of gewoon te grote kleding koopt.
anoniem_2774 wijzigde dit bericht op 03-03-2009 11:12
Reden: wel me gewicht erbij vermelden natuurlijk
Reden: wel me gewicht erbij vermelden natuurlijk
% gewijzigd
dinsdag 3 maart 2009 om 10:56
@ Zeniba: Hij kent mij niet anders dan hoe ik er nu uitzie. Ik heb de keuze om mij te laten opereren bijna 5 jaar geleden gemaakt en ben nu bijna 4 jaar stabiel. Mijn vriend en ik hebben nu 2 jaar een relatie. Dus hij heeft niks met die keuze te maken Hij vindt mij prachtig, misschien wel iets te tenger bij mijn schouders. Maar voor hem hoef ik dus niet te veranderen. Niet dat ik dat had gedaan trouwens
@ Marie: Nee hoor, ik vind het niet kwetsend dat je dat vraagt. Bij mij zijn alle kilo's er in de puberteit aangekomen, nouja, het meeste. 50 Kilo. Toen ik op mijzelf woonde ging het nog sneller. Leven de 3 p's (pizza, patat, pasta's) en geen moeder die geen chips kocht. Toen ik 19 was is er geconstateerd dat mijn schildklier niet deed wat hij moest doen, het kreng, en ik kreeg medicijnen voor geschreven. Op dat moment woog ik rond de 125 kilo en begon ik met dieten. 10 Kilo eraf en dan, na een week of 3 hongeren, verviel ik weer in het oude patroon, want waar deed ik het eigenlijk voor? En kwam er 15 aan. Tot ik zo depressief en ongelukkig was met mijzelf, het dieten niet vol kon houden en mijn leven een dramatische wending nam (klinkt als in een film he? ). Toen nam ik de beslissing dat ik het niet alleen kon en heb mij laten opereren. Dag van operatie woog ik 145 kilo.
Dus ja, ik realiseerde het me natuurlijk wel dat ik dik was, maar ik kón het gewoon niet. Het heeft ook niet zo heel veel met wilskracht te maken, afvallen, al lijkt dat wel zo. Maar je lijf maakt een bepaald gen niet aan als je veel overgewicht hebt, waardoor je veel kan eten en je lijf dus om vet en suiker vraagt. En dat is moeilijk, vrijwel onmogelijk, om daar weerstand aan te bieden. De operatie die ik heb ondergaan, maakt dat ik ziek word van suikers en vetten. Kan er wel wat van eten maar eet ik te veel, word ik ziek. Mijn lijf vraagt nu om gezonde dingen en het klopt gewoon weer.
Zo... knap als jullie dit hebben doorgeworsteld
@ Marie: Nee hoor, ik vind het niet kwetsend dat je dat vraagt. Bij mij zijn alle kilo's er in de puberteit aangekomen, nouja, het meeste. 50 Kilo. Toen ik op mijzelf woonde ging het nog sneller. Leven de 3 p's (pizza, patat, pasta's) en geen moeder die geen chips kocht. Toen ik 19 was is er geconstateerd dat mijn schildklier niet deed wat hij moest doen, het kreng, en ik kreeg medicijnen voor geschreven. Op dat moment woog ik rond de 125 kilo en begon ik met dieten. 10 Kilo eraf en dan, na een week of 3 hongeren, verviel ik weer in het oude patroon, want waar deed ik het eigenlijk voor? En kwam er 15 aan. Tot ik zo depressief en ongelukkig was met mijzelf, het dieten niet vol kon houden en mijn leven een dramatische wending nam (klinkt als in een film he? ). Toen nam ik de beslissing dat ik het niet alleen kon en heb mij laten opereren. Dag van operatie woog ik 145 kilo.
Dus ja, ik realiseerde het me natuurlijk wel dat ik dik was, maar ik kón het gewoon niet. Het heeft ook niet zo heel veel met wilskracht te maken, afvallen, al lijkt dat wel zo. Maar je lijf maakt een bepaald gen niet aan als je veel overgewicht hebt, waardoor je veel kan eten en je lijf dus om vet en suiker vraagt. En dat is moeilijk, vrijwel onmogelijk, om daar weerstand aan te bieden. De operatie die ik heb ondergaan, maakt dat ik ziek word van suikers en vetten. Kan er wel wat van eten maar eet ik te veel, word ik ziek. Mijn lijf vraagt nu om gezonde dingen en het klopt gewoon weer.
Zo... knap als jullie dit hebben doorgeworsteld
dinsdag 3 maart 2009 om 10:58
We hebben allemaal wel wat maar ik vind het, om terug te komn op het oorspronkelijke doel van het topic, een misvatting om te zeggen dat Size Zero belachelijk is. Wellicht wel als je ruim 1.70m lang bent maar ik ben het zeker niet eens met de stelling dat alle Size Zero dames doodongelukkig zouden moeten zijn, hun lijf naar de malle moer helpen, ophouden met menstrueren en allemaal aan een eetstoornis zouden lijden..precies hetzelfde als wanneer een dame met maat 42/44 te dik is.
