Entertainment
alle pijlers
TV Tip: NCRV Babyboom
dinsdag 16 oktober 2007 om 16:45
A.s. donderdag (18 oktober) om half 9 's avonds is op Nederland 1 de eerste uitzending te zien van NCRV Babyboom. In de 10-delige NCRV serie worden 100 stellen met een kinderwens gevolgd.
Vanochtend las ik in NRC Next er een uitgebreid artikel over.
Op YouTube vond ik deze drie intro filmpjes: Bedverhalen (leuk!), Spermatest (kom op mannen!, presteren
) en Zwangerschapstest (ontroerend).
Vanochtend las ik in NRC Next er een uitgebreid artikel over.
Op YouTube vond ik deze drie intro filmpjes: Bedverhalen (leuk!), Spermatest (kom op mannen!, presteren
) en Zwangerschapstest (ontroerend).
zondag 11 november 2007 om 21:45
Wat bedoel je met onbegrip? Ik kan me nl. wel voorstellen dat je enorm baalt en dat het je leven gaat beheersen als het om je eerste kindje gaat en het maar niet lukt om zwanger te worden. Wat ik me niet voor kan stellen is dat er mensen zijn die wel al kinderen hebben, dan toch nog voor een 3e of een 4e gaan, en koste wat kost dat kind ook willen hebben. Dat snap ik niet. Waarom kan je niet gewoon blij zijn met wat je wel hebt? Ikzelf heb 2 kinderen en bij mij zit een derde er ook niet meer in. Het is me door de gynaecoloog afgeraden om nog zwanger te worden, maar ik ben blij met wat ik nu heb (een zoon en een dochter). Voor sommige mensen is het nooit genoeg heb ik het idee.
zondag 11 november 2007 om 22:21
onbregrip dan bedoel ik dat er gewoon in je gezicht word gezegd, ach meis je heb toch al een hond .... of joh jullie hebben het met zijn twee toch ook leuk ? of de altijd goed geplaatste dan doe je toch gewoon effe ivf? (misschien zien mensen nu ook in dat IVF zware trajecten zijn, wat je zeker niet "effe"doet )
bij mijn man is het niet in orde, bij mij ook niet, zonder medisch spektakel gaan we geen kinderen krijgen, met medisch spektakel is het nog maar de vraag... maar we hebben wel al jaren een kinder wens, zouden ik dan gewoon moeten denken, joh het zit er gewoon niet in .. jammer dan .. doe nog maar een hond ... ook gezellig?
ik denk dat als je niet in de schoenen staat van die personen die het betreft dat het brullen vanaf de zijlijn wel erg makkelijk is.
bij mijn man is het niet in orde, bij mij ook niet, zonder medisch spektakel gaan we geen kinderen krijgen, met medisch spektakel is het nog maar de vraag... maar we hebben wel al jaren een kinder wens, zouden ik dan gewoon moeten denken, joh het zit er gewoon niet in .. jammer dan .. doe nog maar een hond ... ook gezellig?
ik denk dat als je niet in de schoenen staat van die personen die het betreft dat het brullen vanaf de zijlijn wel erg makkelijk is.
zondag 11 november 2007 om 22:24
Brullen vanaf de zijlijn is altíjd makkelijk, waar het ook over gaat. Maar betekent het dan dat je nergens een mening over mag hebben, tenzij je het hebt meegemaakt?
Vind ik niet, en ik blijf erbij dat je je bij sommige dingen moet neerleggen, hoe kut dat soms ook is.
En nee, ik heb nooit gedacht dat ivf gemakkelijk is.
Vind ik niet, en ik blijf erbij dat je je bij sommige dingen moet neerleggen, hoe kut dat soms ook is.
En nee, ik heb nooit gedacht dat ivf gemakkelijk is.
zondag 11 november 2007 om 22:25
Als je eventjes beter had gelezen, dan had je geweten dat een derde zwangerschap voor mij er niet meer inzit.....nu kan ik ook wel gaan lopen janken dat het allemaal zo erg is dat een derde kind er nooit zal komen, maar wat heb ik daaraan? Ik heb 2 gezonde kinderen en daar ben ik heel blij mee. Nogmaals: ik kan me heel goed voorstellen dat het op een gegeven moment je leven gaat beheersen als het om een eerste kindje gaat en waarbij het maar niet gaat lukken - ook dat hebben we van dichtbij meegemaakt en is een vriendschap daarop bijna stukgelopen omdat de vriendin in kwestie het niet meer aankon steeds weer geconfronteerd te worden met mijn 1e kind - maar ik kan me niet voorstellen dat het bij een 3e of een 4e kind nog zo je leven kan beheersen. Geniet er toch van denk ik dan.
zondag 11 november 2007 om 22:35
ik ben het er wel mee eens dat als je al kinderen hebt, dat je je toch soms moet neerleggenbij hoe de kaarten liggen en blij zijn met wat je hebt.
ookal is een wens naar een derde of vierde nog daar...
ik denk dat je niet per defenitie iets meegemaakt hoeft te hebben om ergens een mening over te mogen hebben
al vind ik wel dat er in over het algemeen op het forum af en toe behoorlijk fel uitgehaald word
ookal is een wens naar een derde of vierde nog daar...
ik denk dat je niet per defenitie iets meegemaakt hoeft te hebben om ergens een mening over te mogen hebben
al vind ik wel dat er in over het algemeen op het forum af en toe behoorlijk fel uitgehaald word
zondag 11 november 2007 om 22:40
Terwijl je bij een eerste nog niet eens echt weet wat je wenst en wat je mist. Bij een tweede bijvoorbeeld, kan het gevoel dat je die graag wenst veel sterker zijn dan bij een eerste, juist doordat je (en je lichaam, want het is niet altijd alleen de ratio) weet wat je mist.
Nou heb ik het niet over je 8e kind hoor, zoals die vent met die 6 dochters en een zoon. Maar ik kan me levendig indenken dat iemand met 1 kind ook heel erg graag en wellicht nog wel 'graager' een tweede wil.
Zelf zou ik echter voor een tweede denk ik niet de medische weg inslaan.
Nou heb ik het niet over je 8e kind hoor, zoals die vent met die 6 dochters en een zoon. Maar ik kan me levendig indenken dat iemand met 1 kind ook heel erg graag en wellicht nog wel 'graager' een tweede wil.
Zelf zou ik echter voor een tweede denk ik niet de medische weg inslaan.
anoniem_30416 wijzigde dit bericht op 11-11-2007 22:48
Reden: spatie teveel
Reden: spatie teveel
% gewijzigd
zondag 11 november 2007 om 23:09
Dat denk ik ook wel. Sowieso staan veel mensen meteen met een oordeel klaar (ik ook), maar ik vind het idd een heel verschil of je al kinderen hebt of niet, in "hoever" je wilt gaan. Van die Coretti en Arnoud krijg ik een beetje de kriebels, wat ik al eerder heb gezegd, als je een oudere vent hebt kun je er gewoon niet vanuit gaan dat je nog een groot gezin krijgt. Ik snap wel dat ze nog een tweede kind wil (zij dus), maar dat het zo'n obsessie wordt (waar het voor mij op lijkt), dat vind ik eigenlijk triest.
Tjee, Ruud en? uit elkaar.
Die Quintus en ? (ben blijkbaar slecht in vrouwennamen onthouden....) vind ik ook een beetje een raar stel. Lijken wel pubers. En dat kussen van elkaar nadat ze een positieve test hadden leek me ook erg gespeeld, want camera's erbij. Maar goed, mss interpreteer ik dat verkeerd.
Jeroen en Diana; daar had ik eerst ook zo m'mn vooroordelen over. Dat petje vind ik nog steeds vreselijk. Maar wat een lief stel, wat een schat is die man. Tuurlijk gun ik alle deelnemers een kind, maar hen zeker. Wat ontzettend kut van die verkeerd ontdooide eitjes.
Dat voorstukje van die mensen die met een pop in het autozitje gingen oefenen.... archhhhh. Kreeg meteen beelden op m'n netvlies van de Catherine Tate show, waar nieuwbakken ouders gaan eten bij vrienden en niet de auto uitkomen want baby bij zich, en tenslotte de maaltijd in de auto geserveerd krijgen. Hylarisch!!!!
Sterkte Yamuna.
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
zondag 11 november 2007 om 23:19
maandag 12 november 2007 om 11:55
Je weet niet of ie in bed z'n petje ook op houdt!
Maar om nog even aan te haken op de "ik wil, ik moet, ik zal" discussie. Je ziet in dit programma ook heel duidelijk dat er een aantal stellen bij zitten die iets heel obsessiefs en eisends over zich hebben in de zin van "wij willen dat, dus het MOET", terwijl andere stellen (o.a met die man die kanker heeft gehad) er (in mijn ogen) veel realistischer mee omgaan. Meer in de zin van: we willen graag, maar als het niet kan houdt het op.
Dat heb ik ook op het verhaal van Arnaud en Corretty tegen: elke keus heeft consequenties en de consequentie van een sterilisatie is dat je daarna geen kinderen meer kunt krijgen resp. verwekken. Als je ziet wat daar al uit de kast is getrokken om dat jochie te krijgen en blijkbaar is het nog steeds niet genoeg, want er moet meer, meer, meer gedaan worden om nog een zwangerschap te forceren. Het zal wel met mijn calvinistische opvoeding te maken hebben, maar ik krijg daar een heel vervelend gevoel bij!
Een vriendin van mij heeft een IVF-tweeling en is daar ook heel ver in gegaan. Terwijl haar zusje, waarbij het ook niet spontaan lukte, heel bewust heeft gezegd "dat niet" en zij en haar man hebben uiteindelijk een kind geadopteerd.
Maar om nog even aan te haken op de "ik wil, ik moet, ik zal" discussie. Je ziet in dit programma ook heel duidelijk dat er een aantal stellen bij zitten die iets heel obsessiefs en eisends over zich hebben in de zin van "wij willen dat, dus het MOET", terwijl andere stellen (o.a met die man die kanker heeft gehad) er (in mijn ogen) veel realistischer mee omgaan. Meer in de zin van: we willen graag, maar als het niet kan houdt het op.
Dat heb ik ook op het verhaal van Arnaud en Corretty tegen: elke keus heeft consequenties en de consequentie van een sterilisatie is dat je daarna geen kinderen meer kunt krijgen resp. verwekken. Als je ziet wat daar al uit de kast is getrokken om dat jochie te krijgen en blijkbaar is het nog steeds niet genoeg, want er moet meer, meer, meer gedaan worden om nog een zwangerschap te forceren. Het zal wel met mijn calvinistische opvoeding te maken hebben, maar ik krijg daar een heel vervelend gevoel bij!
Een vriendin van mij heeft een IVF-tweeling en is daar ook heel ver in gegaan. Terwijl haar zusje, waarbij het ook niet spontaan lukte, heel bewust heeft gezegd "dat niet" en zij en haar man hebben uiteindelijk een kind geadopteerd.
maandag 12 november 2007 om 13:08
Het is erg jammer dat we altijd vanuit ons eigen referentiekader een ander veroordelen. Ikzelf maak mij daar ook schuldig aan.
Wij hebben ervoor gekozen om niet de medische molen in te stappen.
dat wil niet zeggen dat dat een bétere keuze is dan mensen die wel in die molen stappen. het is een àndere keuze. Een keuze die sommigen mensen niet, en sommigen mensen wel willen/kunnen/mogen maken.
Jezelf ergens bij neerleggen wil niet zeggen dat deze mensen flinker, beter, sterker,realistischer zijn. Ze zijn anders. Het wil ook niet zeggen dat mensen die zich nergens bij neerleggen (goh.. kijk die en die eens, die vecht maar door, dapper hoor!) flinker, beter, sterker en realistischer zijn.
Regelmatig krijg ik naar mijn hoofd gesmeten: je zal wel niet zo graag kinderen willen,anders was je wel naar het ziekenhuis gegaan!
Het is ook nooit goed,wat je doet,is het wel?
Ik stel mijzelf ernstige vragen bij de situatie van Arnoud en Coretti. Dat heeft te maken met MIJN ideeën over het aanvaarden van consequenties van je beslissingen in het algemeen. Ik heb de pech dat ik verminderd vruchtbaar ben, waarschijnlijk al in de menopauze zit, en ook nog eens laat (38) aan kinderen wilde beginnen. Dat kwam door omstandigheden, niet door een eigen keuze. Ik worstel elke dag met mijn kinderloosheid.Ik merk dat ik in mijn "GVD , waarom IK??? buien," woest uit kan halen naar mensen als Arnoud en Corretti. Dat ik het onredelijk vindt. Maar..(en nu advocaat van de duivel..) is dat wel zo? mag IK wel beslissen voor een ander wat redelijk is en wat niet? mag ik MIJN normen en waarden wel opleggen aan een ander?
daar is dacht ik de wet en regelgeving voor. En hoe vervelend we het misschien ook vinden: zolang mensen het geld hebben, zolang het mogelijk is, zolang de ruimte er bestaat, zullen de mensen met een kinderwens soms heel ver gaan. Dat is HUN keuze. En ja..dat kan soms obsessief zijn. Helaas wel. En soms moeten mensen tegen zichzelf beschermd worden.
Maar dat telt voor elk vlak, niet alleen op het gebied van kinderloosheid.
Wij hebben ervoor gekozen om niet de medische molen in te stappen.
dat wil niet zeggen dat dat een bétere keuze is dan mensen die wel in die molen stappen. het is een àndere keuze. Een keuze die sommigen mensen niet, en sommigen mensen wel willen/kunnen/mogen maken.
Jezelf ergens bij neerleggen wil niet zeggen dat deze mensen flinker, beter, sterker,realistischer zijn. Ze zijn anders. Het wil ook niet zeggen dat mensen die zich nergens bij neerleggen (goh.. kijk die en die eens, die vecht maar door, dapper hoor!) flinker, beter, sterker en realistischer zijn.
Regelmatig krijg ik naar mijn hoofd gesmeten: je zal wel niet zo graag kinderen willen,anders was je wel naar het ziekenhuis gegaan!
Het is ook nooit goed,wat je doet,is het wel?
Ik stel mijzelf ernstige vragen bij de situatie van Arnoud en Coretti. Dat heeft te maken met MIJN ideeën over het aanvaarden van consequenties van je beslissingen in het algemeen. Ik heb de pech dat ik verminderd vruchtbaar ben, waarschijnlijk al in de menopauze zit, en ook nog eens laat (38) aan kinderen wilde beginnen. Dat kwam door omstandigheden, niet door een eigen keuze. Ik worstel elke dag met mijn kinderloosheid.Ik merk dat ik in mijn "GVD , waarom IK??? buien," woest uit kan halen naar mensen als Arnoud en Corretti. Dat ik het onredelijk vindt. Maar..(en nu advocaat van de duivel..) is dat wel zo? mag IK wel beslissen voor een ander wat redelijk is en wat niet? mag ik MIJN normen en waarden wel opleggen aan een ander?
daar is dacht ik de wet en regelgeving voor. En hoe vervelend we het misschien ook vinden: zolang mensen het geld hebben, zolang het mogelijk is, zolang de ruimte er bestaat, zullen de mensen met een kinderwens soms heel ver gaan. Dat is HUN keuze. En ja..dat kan soms obsessief zijn. Helaas wel. En soms moeten mensen tegen zichzelf beschermd worden.
Maar dat telt voor elk vlak, niet alleen op het gebied van kinderloosheid.
maandag 12 november 2007 om 13:24
Meiroosje, ik ben het (gedeeltelijk) met je eens. Zie ook het voorbeeld van mijn vriendin en haar zus dat ik eerder aanhaalde: ieder gaat er op zijn eigen manier mee om!
Maar in dit geval is het geen kwestie dat mensen zelf keuzes maken en ook zelf de (oa. financiële) consequenties dragen; maar het wordt allemaal maar heel normaal gevonden dat omdat ZIJ iets willen meteen het hele medische apparaat wordt opengetrokken en dat ze blijkbaar daarin totaal grenzeloos zijn. Net als zo'n Margreet die op zeer korte termijn een echo eist omdat ze het anders 'niet trekt'. Ze vindt het dan ook nog maar heel normaal dat er op haar eisen wordt ingegaan. En dat zijn dingen waar ik wel veel moeite mee heb!!
Maar goed, dat komt ook omdat ik de hele gezondheidszorg op zijn kop vindt staan. In het verpleeghuis waar mijn vader zit kan 'niks' wegens 'geen geld', maar 3 echo's in de eerste paar zwangerschapsweken omdat zo'n muts anders niet kan slapen, kan dan allemaal gewoon wel.
Maar in dit geval is het geen kwestie dat mensen zelf keuzes maken en ook zelf de (oa. financiële) consequenties dragen; maar het wordt allemaal maar heel normaal gevonden dat omdat ZIJ iets willen meteen het hele medische apparaat wordt opengetrokken en dat ze blijkbaar daarin totaal grenzeloos zijn. Net als zo'n Margreet die op zeer korte termijn een echo eist omdat ze het anders 'niet trekt'. Ze vindt het dan ook nog maar heel normaal dat er op haar eisen wordt ingegaan. En dat zijn dingen waar ik wel veel moeite mee heb!!
Maar goed, dat komt ook omdat ik de hele gezondheidszorg op zijn kop vindt staan. In het verpleeghuis waar mijn vader zit kan 'niks' wegens 'geen geld', maar 3 echo's in de eerste paar zwangerschapsweken omdat zo'n muts anders niet kan slapen, kan dan allemaal gewoon wel.
