Entertainment
alle pijlers
Van mannenzalf tot koolraap
dinsdag 26 januari 2016 om 14:00
Van mannenzalf tot koolraap
De wereld van de tv-reclame is soms, naast vooral vrolijk debiel opwekkend en dodelijk irritant, soms ook gewoon hilarisch. Hieronder een kleine greep uit het huidige aanbod.
Een of ander mokkel dat met een vreemd Oost-Europees-achtig accent vertelt dat ze dàcht dat ze altijd goed haar tanden poetste. Nu geef ik toe dat tanden poetsen als taak wat betreft complexiteit slechts concurrentie te dulden heeft van, laten we zeggen, een deeltjesversneller bouwen. In de kelder van je oma. Met Lego. Of een hersenoperatie uitvoeren met een op afstand bedienbare robot. Terwijl je stoned bent. En in een achtbaan zit. Die in het donker keihard achteruit rijdt, om een of andere aparte reden. Lastig, dat geef ik ronduit toe. De dame op tv is gelukkig ook tot dit rijpe inzicht gekomen. Met behulp van haar tandarts, want 'die zei van niet.' Haar letterlijke woorden. Persoonlijk zou ik met mijn tandarts geen gesprek voeren over de kwaliteit van mijn poetswerk. Als mijn tandarts daar ooit op eigen houtje over zou beginnen zou ik hem eerst een tijdje vreemd aankijken en dan een andere tandarts zoeken. Als mijn tandarts dan ook nog, nadat ik hem toch op de hoogte had gesteld van de uitmuntende staat van mijn dagelijks borstelen, zou beweren 'van niet', zou ik hem op z'n bek slaan. Vrij hard ook. Al was het maar om hem te overtuigen van het nut van een gedegen en goed onderbouwde argumentatie. Als deze tandarts, deze demon uit de hel, dit vuig stuk smerigheid, me dààrna dan ook nog eens een elektrische tandenborstel zou aanbieden voor maar vijfennegentig euro, wel... Laten we het er maar op houden dat tandenborstel en tandarts elkaar daar en op dat moment zouden ontmoeten op een wijze die zowel spectaculair, onverwacht als dodelijk zou zijn. Snoep verstandig en sterf, meneer de tandarts.
Misschien maar goed dat ik geen tandarts heb. In een volgend briljant stukje dertig-seconden-proza zien we een tv-kok in een akker staan. Vòòr hem staat een tafel met daarop een gasbrander en een pan met een of ander ranzig groentesoepje er in. Daar omheen staan wat verse groenten uitgestald met wat kruidjes en blaadjes en andere rotzooi die geen enkel ander mens ooit zo op zijn tafel heeft liggen als hij aan het koken is, en natuurlijk het product in kwestie: voorgekookte ingemaakte bagger. Bonen en zo'n onzin. Waarom deze geld-, aandacht- en mediahoer van een tv-kok in een weiland staat te kokkerellen weet niemand. Ergens zal er wel een nuttige link bestaan tussen die bietenstruiken, het product, de kok en het feit dat hij daar staat, maar om dat allemaal uit te vogelen binnen dat korte tijdsbestek dat ze daar hun best doen om mij iets aan te smeren dat ik van z'n leven nooit niet zou kopen is veel te ingewikkeld. Dat ontgaat me dus volledig. Tegelijkertijd is er weinig in het geheel der mogelijke universa dat me op dat moment minder boeit, dus echt erg is het allemaal niet. Uiteindelijk mikt dat kale monster van een kok de raapstelen of wat het ook zijn uit dat potje in die pan en zegt dan deze onvergetelijke zin: 'ook voor als u eens op zoek bent naar een frisse bite in uw salade!'
Ik heb mij sindsdien vaak afgevraagd wanneer ik ooit, op wat voor punt dan ook in mijn toch vrij avontuurlijke leven, mezelf zou kunnen betrappen op het verlangen naar een frisse bite in mijn salade. Ik kreeg het niet voor elkaar.
Het is wellicht maar goed dat ik ook geen grote kale schreeuwende tv-kok heb. Tot slot nog enkele woorden over het laatste nieuwe in de vrij recent ontstane richting van 'we gaan van alle mannen baard-dragende creme-smerende met barbecues en I-Pads stuntelende idioten maken en ze gaan ons er verdomme nog voor betalen ook': de Nivea Men Creme.
Ten eerste: de woorden 'men' (meervoud dus) en 'creme' zo naast elkaar te zien staan roept bij ondergetekende direct beelden op van twee al wat oudere leernichten die op zaterdagavond een nieuw zalfje bij elkaar willen uitproberen. Niks mis mee natuurlijk, maar toch vrij ver verwijderd van de slappe stumpers die hier blijkbaar als doelgroep moeten functioneren, dacht ik zo. Op hun website (dat idee alleen al: er bestaat dus een website over mannenzalf) en ja, dat heb ik dus echt opgezocht, staat het volgende zeer weldoordachte stukje promotie-tekst te lezen:
'NIVEA MEN CREME verzorgt je huid. Het hydrateert je huid onmiddellijk en beschermt tegen uitdroging. De lichte en niet vette formule trekt snel in zonder een plakkerig gevoel achter te laten. Het is speciaal ontwikkeld voor mannen en je kunt het gebruiken op je gezicht, lichaam en handen - overal waar jouw huid het nodig heeft.'
Laten wij, we hebben ten slotte toch niets beters te doen, dit prachtig gestileerd stukje wangedrocht eens nader analyseren. Waarom, zo vragen wij, die hoofdletters? Is men soms bang dat die bezoekers van de site die daadwerkelijk, na het zien van de reclame, nog veel mèèr interesse in mannenzalf gekregen hebben dan anders al het geval was, nu die dorst hier digitaal komen lessen en zonder die hoofdletters wellicht zouden vergeten om welk product het ook alweer ging? Dat zou me niet eens zoveel verbazen. Deze bombastische opening van het nog eens krachtig door je strot duwen van de merknaam wordt terstond gevolgd door de woorden 'verzorgt je huid.' Wel, daar ga ik eerlijk gezegd wel een beetje van uit, ja. Ik ga er over het algemeen nièt van uit dat deze zinloze rommel eigenlijk helemaal geen fuck doet. Dat zou vreemd zijn. Een nogal overbodige opmerking dus. De volgende regel:
'Het hydrateert je huid onmiddellijk en beschermt tegen uitdroging.'
Ook een pareltje. De zin opent met: 'het hydrateert je huid.' Dat is mooi. Maar mijn huid heeft geen extra externe hydratatie nodig. Mijn huid, net zo als die van zo'n beetje elk ander mens op deze planeet, kan dat namelijk prima zelf. Dank dus, mijne heren, voor een zalf die iets doet dat volstrekt overbodig is. Maar soit. Daarna volgt, vrij apart, het woord 'onmiddellijk'. Ik neem aan dat men hier 'vrij snel' bedoeld, maar dat terzijde. Boeiender vind ik dat dit suggereert dat er daar buiten ergens ook mannenzalven zijn die wel hydrateren, maar daar toch behoorlijk lang over doen. Wij leven in een fascinerende wereld. Tot slot: het hydrateren van je huid en het beschermen tegen uitdroging is feitelijk hetzelfde. Presenteer dat dus niet als twee afzonderlijke feiten, want dat slaat helemaal nergens op.
'De lichte en niet vette formule trekt snel in zonder een plakkerig gevoel achter te laten.'
De volgende regel. Ook dit is weer een prachtvoorbeeld van totaal zinloze informatie. Wat hier eigenlijk staat is: 'we hadden eerst een formule die behoorlijk zwaar en vettig aanvoelde, een beetje zoals koude zwarte hompen industrieel smeervet zeg maar, die werkelijk ùren als een dikke slijmerige laag op je bakkes bleef zitten, en was het dan eindelijk een beetje ingetrokken, liet het nog een lang achterblijvend smerig plakkerig gevoel achter. Nou, daar hebben we 'n beetje aan gewerkt, aan die formule, en dit is het geworden. Gefeliciteerd. Geef me je geld.'
Nee. Dat zal ik niet doen, meneer de mannenzalfpooier. Dan nog liever drugs. Waarvan akte.
'Het is speciaal ontwikkeld voor mannen'
Zo begint de laatste regel van dit eindeloos boeiend stuk wanstaltigheid. Hoe en waarom het speciaal voor mannen ontwikkeld is staat er niet bij, voornamelijk omdat ook dit helemaal nergens op slaat en het gewoon dezelfde zooi is die mijn lieve moeder dertig jaar geleden al op haar wintertenen smeerde. Alleen staat er nu 'Men Creme' op. Want dat vind ik opwindend.
'en je kunt het gebruiken op je gezicht, lichaam en handen - overal waar jouw huid het nodig heeft.'
Zo eindigt de regel en het vers. Ik kan het dus gebruiken, zo vertelt men mij. Dit is fabelachtig. Ik begon juist genoeg te krijgen van al die mannenzalven die ik om allerlei niet nader verklaarde redenen allemaal nièt heb kunnen gebruiken. Dank, dus, alweder. Dan: handen en gezicht zijn onderdeel van het lichaam. Deze apart daarvan te benoemen suggereert dat mannen dus naast hun lichaam, ergens buiten zichzelf, een paar handen en een gezicht hebben liggen. Als reserve misschien. Voor als hij eens een hand in de auto laat liggen. Of z'n gezicht verliest. Als gevolg van teveel creme, misschien. U ziet, uw suggestie leidt tot absurditeiten. Gelukkig bestaat uw product daar ook uit. Daar. Het moet gezegd. En 'overal waar mijn huid het nodig heeft'? Dat is dus helemaal fucking nergens.
Heren en dames reclamemakers. U probeert mij iets te verkopen dat ik niet wil en niet nodig heb en dat iets overbodigs doet op een manier die blijkbaar nog veel erger had gekund en waarmee ik, als wèl echte man, op geen enkele manier, ooit, geassocieerd zou willen worden. En mannenzalf 'Men Creme' noemen is gewoon heel erg fout. Gaat u weg, met uw zalf. Neemt uw tandenborstel en uw koolraap en lazer op. Laat mij en mijn man-zijn met rust. Wij moeten bier drinken en everzwijn eten en ons mokkel enigszins ruw penetreren. Zonder zalf.
De wereld van de tv-reclame is soms, naast vooral vrolijk debiel opwekkend en dodelijk irritant, soms ook gewoon hilarisch. Hieronder een kleine greep uit het huidige aanbod.
Een of ander mokkel dat met een vreemd Oost-Europees-achtig accent vertelt dat ze dàcht dat ze altijd goed haar tanden poetste. Nu geef ik toe dat tanden poetsen als taak wat betreft complexiteit slechts concurrentie te dulden heeft van, laten we zeggen, een deeltjesversneller bouwen. In de kelder van je oma. Met Lego. Of een hersenoperatie uitvoeren met een op afstand bedienbare robot. Terwijl je stoned bent. En in een achtbaan zit. Die in het donker keihard achteruit rijdt, om een of andere aparte reden. Lastig, dat geef ik ronduit toe. De dame op tv is gelukkig ook tot dit rijpe inzicht gekomen. Met behulp van haar tandarts, want 'die zei van niet.' Haar letterlijke woorden. Persoonlijk zou ik met mijn tandarts geen gesprek voeren over de kwaliteit van mijn poetswerk. Als mijn tandarts daar ooit op eigen houtje over zou beginnen zou ik hem eerst een tijdje vreemd aankijken en dan een andere tandarts zoeken. Als mijn tandarts dan ook nog, nadat ik hem toch op de hoogte had gesteld van de uitmuntende staat van mijn dagelijks borstelen, zou beweren 'van niet', zou ik hem op z'n bek slaan. Vrij hard ook. Al was het maar om hem te overtuigen van het nut van een gedegen en goed onderbouwde argumentatie. Als deze tandarts, deze demon uit de hel, dit vuig stuk smerigheid, me dààrna dan ook nog eens een elektrische tandenborstel zou aanbieden voor maar vijfennegentig euro, wel... Laten we het er maar op houden dat tandenborstel en tandarts elkaar daar en op dat moment zouden ontmoeten op een wijze die zowel spectaculair, onverwacht als dodelijk zou zijn. Snoep verstandig en sterf, meneer de tandarts.
Misschien maar goed dat ik geen tandarts heb. In een volgend briljant stukje dertig-seconden-proza zien we een tv-kok in een akker staan. Vòòr hem staat een tafel met daarop een gasbrander en een pan met een of ander ranzig groentesoepje er in. Daar omheen staan wat verse groenten uitgestald met wat kruidjes en blaadjes en andere rotzooi die geen enkel ander mens ooit zo op zijn tafel heeft liggen als hij aan het koken is, en natuurlijk het product in kwestie: voorgekookte ingemaakte bagger. Bonen en zo'n onzin. Waarom deze geld-, aandacht- en mediahoer van een tv-kok in een weiland staat te kokkerellen weet niemand. Ergens zal er wel een nuttige link bestaan tussen die bietenstruiken, het product, de kok en het feit dat hij daar staat, maar om dat allemaal uit te vogelen binnen dat korte tijdsbestek dat ze daar hun best doen om mij iets aan te smeren dat ik van z'n leven nooit niet zou kopen is veel te ingewikkeld. Dat ontgaat me dus volledig. Tegelijkertijd is er weinig in het geheel der mogelijke universa dat me op dat moment minder boeit, dus echt erg is het allemaal niet. Uiteindelijk mikt dat kale monster van een kok de raapstelen of wat het ook zijn uit dat potje in die pan en zegt dan deze onvergetelijke zin: 'ook voor als u eens op zoek bent naar een frisse bite in uw salade!'
Ik heb mij sindsdien vaak afgevraagd wanneer ik ooit, op wat voor punt dan ook in mijn toch vrij avontuurlijke leven, mezelf zou kunnen betrappen op het verlangen naar een frisse bite in mijn salade. Ik kreeg het niet voor elkaar.
Het is wellicht maar goed dat ik ook geen grote kale schreeuwende tv-kok heb. Tot slot nog enkele woorden over het laatste nieuwe in de vrij recent ontstane richting van 'we gaan van alle mannen baard-dragende creme-smerende met barbecues en I-Pads stuntelende idioten maken en ze gaan ons er verdomme nog voor betalen ook': de Nivea Men Creme.
Ten eerste: de woorden 'men' (meervoud dus) en 'creme' zo naast elkaar te zien staan roept bij ondergetekende direct beelden op van twee al wat oudere leernichten die op zaterdagavond een nieuw zalfje bij elkaar willen uitproberen. Niks mis mee natuurlijk, maar toch vrij ver verwijderd van de slappe stumpers die hier blijkbaar als doelgroep moeten functioneren, dacht ik zo. Op hun website (dat idee alleen al: er bestaat dus een website over mannenzalf) en ja, dat heb ik dus echt opgezocht, staat het volgende zeer weldoordachte stukje promotie-tekst te lezen:
'NIVEA MEN CREME verzorgt je huid. Het hydrateert je huid onmiddellijk en beschermt tegen uitdroging. De lichte en niet vette formule trekt snel in zonder een plakkerig gevoel achter te laten. Het is speciaal ontwikkeld voor mannen en je kunt het gebruiken op je gezicht, lichaam en handen - overal waar jouw huid het nodig heeft.'
Laten wij, we hebben ten slotte toch niets beters te doen, dit prachtig gestileerd stukje wangedrocht eens nader analyseren. Waarom, zo vragen wij, die hoofdletters? Is men soms bang dat die bezoekers van de site die daadwerkelijk, na het zien van de reclame, nog veel mèèr interesse in mannenzalf gekregen hebben dan anders al het geval was, nu die dorst hier digitaal komen lessen en zonder die hoofdletters wellicht zouden vergeten om welk product het ook alweer ging? Dat zou me niet eens zoveel verbazen. Deze bombastische opening van het nog eens krachtig door je strot duwen van de merknaam wordt terstond gevolgd door de woorden 'verzorgt je huid.' Wel, daar ga ik eerlijk gezegd wel een beetje van uit, ja. Ik ga er over het algemeen nièt van uit dat deze zinloze rommel eigenlijk helemaal geen fuck doet. Dat zou vreemd zijn. Een nogal overbodige opmerking dus. De volgende regel:
'Het hydrateert je huid onmiddellijk en beschermt tegen uitdroging.'
Ook een pareltje. De zin opent met: 'het hydrateert je huid.' Dat is mooi. Maar mijn huid heeft geen extra externe hydratatie nodig. Mijn huid, net zo als die van zo'n beetje elk ander mens op deze planeet, kan dat namelijk prima zelf. Dank dus, mijne heren, voor een zalf die iets doet dat volstrekt overbodig is. Maar soit. Daarna volgt, vrij apart, het woord 'onmiddellijk'. Ik neem aan dat men hier 'vrij snel' bedoeld, maar dat terzijde. Boeiender vind ik dat dit suggereert dat er daar buiten ergens ook mannenzalven zijn die wel hydrateren, maar daar toch behoorlijk lang over doen. Wij leven in een fascinerende wereld. Tot slot: het hydrateren van je huid en het beschermen tegen uitdroging is feitelijk hetzelfde. Presenteer dat dus niet als twee afzonderlijke feiten, want dat slaat helemaal nergens op.
'De lichte en niet vette formule trekt snel in zonder een plakkerig gevoel achter te laten.'
De volgende regel. Ook dit is weer een prachtvoorbeeld van totaal zinloze informatie. Wat hier eigenlijk staat is: 'we hadden eerst een formule die behoorlijk zwaar en vettig aanvoelde, een beetje zoals koude zwarte hompen industrieel smeervet zeg maar, die werkelijk ùren als een dikke slijmerige laag op je bakkes bleef zitten, en was het dan eindelijk een beetje ingetrokken, liet het nog een lang achterblijvend smerig plakkerig gevoel achter. Nou, daar hebben we 'n beetje aan gewerkt, aan die formule, en dit is het geworden. Gefeliciteerd. Geef me je geld.'
Nee. Dat zal ik niet doen, meneer de mannenzalfpooier. Dan nog liever drugs. Waarvan akte.
'Het is speciaal ontwikkeld voor mannen'
Zo begint de laatste regel van dit eindeloos boeiend stuk wanstaltigheid. Hoe en waarom het speciaal voor mannen ontwikkeld is staat er niet bij, voornamelijk omdat ook dit helemaal nergens op slaat en het gewoon dezelfde zooi is die mijn lieve moeder dertig jaar geleden al op haar wintertenen smeerde. Alleen staat er nu 'Men Creme' op. Want dat vind ik opwindend.
'en je kunt het gebruiken op je gezicht, lichaam en handen - overal waar jouw huid het nodig heeft.'
Zo eindigt de regel en het vers. Ik kan het dus gebruiken, zo vertelt men mij. Dit is fabelachtig. Ik begon juist genoeg te krijgen van al die mannenzalven die ik om allerlei niet nader verklaarde redenen allemaal nièt heb kunnen gebruiken. Dank, dus, alweder. Dan: handen en gezicht zijn onderdeel van het lichaam. Deze apart daarvan te benoemen suggereert dat mannen dus naast hun lichaam, ergens buiten zichzelf, een paar handen en een gezicht hebben liggen. Als reserve misschien. Voor als hij eens een hand in de auto laat liggen. Of z'n gezicht verliest. Als gevolg van teveel creme, misschien. U ziet, uw suggestie leidt tot absurditeiten. Gelukkig bestaat uw product daar ook uit. Daar. Het moet gezegd. En 'overal waar mijn huid het nodig heeft'? Dat is dus helemaal fucking nergens.
Heren en dames reclamemakers. U probeert mij iets te verkopen dat ik niet wil en niet nodig heb en dat iets overbodigs doet op een manier die blijkbaar nog veel erger had gekund en waarmee ik, als wèl echte man, op geen enkele manier, ooit, geassocieerd zou willen worden. En mannenzalf 'Men Creme' noemen is gewoon heel erg fout. Gaat u weg, met uw zalf. Neemt uw tandenborstel en uw koolraap en lazer op. Laat mij en mijn man-zijn met rust. Wij moeten bier drinken en everzwijn eten en ons mokkel enigszins ruw penetreren. Zonder zalf.
dinsdag 26 januari 2016 om 16:56
Hier, alsjeblieft, ik zal hem even helemaal gratis voor je redigeren. Neem dit als basis en probeer als het even kan nog wat meer te schrappen. Minstens de helft, zou ik zeggen, en maak wat overblijft dan een heel stuk grappiger.
Van mannenzalf tot koolraap
De wereld van de tv-reclame is soms, naast vooral vrolijk debiel opwekkend en dodelijk irritant, soms ook gewoon hilarisch.
Een of ander mokkel dat met een vreemd Oost-Europees-achtig accent vertelt dat ze dàcht dat ze altijd goed haar tanden poetste. Nu geef ik toe dat tanden poetsen als taak wat betreft complexiteit slechts concurrentie te dulden heeft van, laten we zeggen, een deeltjesversneller bouwen. In de kelder van je oma. Met Lego. Of een hersenoperatie uitvoeren met een op afstand bedienbare robot. Terwijl je stoned bent. En in een achtbaan zit.
In een volgend briljant stukje dertig-seconden-proza zien we een tv-kok in een akker staan. Ergens zal er wel een nuttige link bestaan tussen die bietenstruiken, het product, de kok en het feit dat hij daar staat, maar om dat allemaal uit te vogelen binnen dat korte tijdsbestek dat ze daar hun best doen om mij iets aan te smeren dat ik van z'n leven nooit niet zou kopen is veel te ingewikkeld.
Tot slot nog enkele woorden over het laatste nieuwe in de vrij recent ontstane richting van 'we gaan van alle mannen baard-dragende creme-smerende met barbecues en I-Pads stuntelende idioten maken en ze gaan ons er verdomme nog voor betalen ook': de Nivea Men Creme. Hoe en waarom het speciaal voor mannen ontwikkeld is staat er niet bij, voornamelijk omdat ook dit helemaal nergens op slaat en het gewoon dezelfde zooi is die mijn lieve moeder dertig jaar geleden al op haar wintertenen smeerde.
Heren en dames reclamemakers. U probeert mij iets te verkopen dat ik niet wil en niet nodig heb. En mannenzalf 'Men Creme' noemen is gewoon heel erg fout. Gaat u weg, met uw zalf. Neemt uw tandenborstel en uw koolraap en lazer op. Laat mij en mijn man-zijn met rust. Wij moeten bier drinken en everzwijn eten en ons mokkel enigszins ruw penetreren. Zonder zalf.
Van mannenzalf tot koolraap
De wereld van de tv-reclame is soms, naast vooral vrolijk debiel opwekkend en dodelijk irritant, soms ook gewoon hilarisch.
Een of ander mokkel dat met een vreemd Oost-Europees-achtig accent vertelt dat ze dàcht dat ze altijd goed haar tanden poetste. Nu geef ik toe dat tanden poetsen als taak wat betreft complexiteit slechts concurrentie te dulden heeft van, laten we zeggen, een deeltjesversneller bouwen. In de kelder van je oma. Met Lego. Of een hersenoperatie uitvoeren met een op afstand bedienbare robot. Terwijl je stoned bent. En in een achtbaan zit.
In een volgend briljant stukje dertig-seconden-proza zien we een tv-kok in een akker staan. Ergens zal er wel een nuttige link bestaan tussen die bietenstruiken, het product, de kok en het feit dat hij daar staat, maar om dat allemaal uit te vogelen binnen dat korte tijdsbestek dat ze daar hun best doen om mij iets aan te smeren dat ik van z'n leven nooit niet zou kopen is veel te ingewikkeld.
Tot slot nog enkele woorden over het laatste nieuwe in de vrij recent ontstane richting van 'we gaan van alle mannen baard-dragende creme-smerende met barbecues en I-Pads stuntelende idioten maken en ze gaan ons er verdomme nog voor betalen ook': de Nivea Men Creme. Hoe en waarom het speciaal voor mannen ontwikkeld is staat er niet bij, voornamelijk omdat ook dit helemaal nergens op slaat en het gewoon dezelfde zooi is die mijn lieve moeder dertig jaar geleden al op haar wintertenen smeerde.
Heren en dames reclamemakers. U probeert mij iets te verkopen dat ik niet wil en niet nodig heb. En mannenzalf 'Men Creme' noemen is gewoon heel erg fout. Gaat u weg, met uw zalf. Neemt uw tandenborstel en uw koolraap en lazer op. Laat mij en mijn man-zijn met rust. Wij moeten bier drinken en everzwijn eten en ons mokkel enigszins ruw penetreren. Zonder zalf.
Spreuken 18:2
