Entertainment
alle pijlers
Vraag over bladmuziek
zondag 10 oktober 2021 om 20:19
Vandaag was ik bij een klassiek concert met een klein orkest, stuk of 30 muzikanten.
Die spelen niet allemaal hetzelfde. Zien ze dan alleen hun eigen noten? Zo ja, hoe weten ze dan na ee korte pauze, als bijv de strijkers doorspelen wanneer zij weer in moeten vallen?
Kortom, hoe werkt bladmuziek als zoveel verschillende mensen/instrumenten hetzelfde stuk spelen, maar wel ieder haar eien partij?
Die spelen niet allemaal hetzelfde. Zien ze dan alleen hun eigen noten? Zo ja, hoe weten ze dan na ee korte pauze, als bijv de strijkers doorspelen wanneer zij weer in moeten vallen?
Kortom, hoe werkt bladmuziek als zoveel verschillende mensen/instrumenten hetzelfde stuk spelen, maar wel ieder haar eien partij?
zondag 10 oktober 2021 om 20:23
Ja, ieder instrument heeft zijn eigen partituur. Op het moment dat je verschillende maten niks te spelen hebt, is er een manier om dat verkort op te schrijven. Zodat je als triangel niet door 10 lege pagina's zit te bladeren. Alleen de dirigent heeft een partituur waar alle instrumenten/instrumentgroepen in staan. Die houdt het overzicht en geeft ook de inzetten aan.Woll*Stone schreef: ↑10-10-2021 20:19Vandaag was ik bij een klassiek concert met een klein orkest, stuk of 30 muzikanten.
Die spelen niet allemaal hetzelfde. Zien ze dan alleen hun eigen noten? Zo ja, hoe weten ze dan na ee korte pauze, als bijv de strijkers doorspelen wanneer zij weer in moeten vallen?
Kortom, hoe werkt bladmuziek als zoveel verschillende mensen/instrumenten hetzelfde stuk spelen, maar wel ieder haar eien partij?
s7rin wijzigde dit bericht op 10-10-2021 20:24
1.97% gewijzigd
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
zondag 10 oktober 2021 om 20:24
Als musicus zie je alleen je eigen partij inderdaad. Als er een korte pauze valt in de muziek heet dat rust en dat wordt ook aangegeven in de bladmuziek. Bijvoorbeeld twee tellen rust, een hele maat, of 10 maten rust etc. Dat staat allemaal opgeschreven. Als je dan door telt dan weet je wanneer je weer moet beginnen. Daarnaast geeft de dirigent aan wat het tempo is en waar de 1e tel van iedere maat zit.
zondag 10 oktober 2021 om 20:25
Zelfs binnen dezelfde instrumentengroep heeft iedere partij zijn eigen bladmuziek (bijv. 1e viool, 2e viool enz.) Je leest je eigen muziek en telt je eigen maten aan de hand van de maat die de dirigent aangeeft.
Als jij niet heeft te spelen staan er maten rust. Die moet je dan dus tellen.
Op het moment dat je moet spelen val je weer in.
Als jij niet heeft te spelen staan er maten rust. Die moet je dan dus tellen.
Op het moment dat je moet spelen val je weer in.
zondag 10 oktober 2021 om 20:31
Ik weet ook weinig van muziek makenWoll*Stone schreef: ↑10-10-2021 20:29Dank jullie wel voor de antwoorden, duidelijk!
Dus er wordt volop geteld, grappig
Ik hou van klassieke muziek, maar weet heel weinig van muziek maken.
Maar ik moet voor mijn werk "dirigent kunnen lezen".
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
zondag 10 oktober 2021 om 20:38
Ik ben voorstellingsleider bij grote musicals.
Alle changementen, geautomatiseerde effecten en lichtstanden zijn ook vastgelegd in de bladmuziek, zodat ik ieder voorstelling op hetzelfde moment "GO!" zeg en iedere voorstelling er (technisch) hetzelfde uitziet. Dat komt allemaal heel nauw. Daarvoor heb ik o.a. een beeldscherm voor mij met daarop de dirigent, zodat ik precies kan volgen wat hij doet. Sommige cues liggen bijvoorbeeld op de upbeat van de dirigent (1 tel voor de muziek begint) of je hebt een "safety vamp" waarbij een maat herhaald wordt tot er een bepaalde tekst gezegd wordt waarna de dirigent aangeeft dat de muziek weer verder gaat. En soms ben ik lui en laat ik de dirigent voor me tellen
s7rin wijzigde dit bericht op 10-10-2021 20:40
1.77% gewijzigd
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
zondag 10 oktober 2021 om 20:39
Klopt allemaal wat iedereen zegt.Woll*Stone schreef: ↑10-10-2021 20:29Dank jullie wel voor de antwoorden, duidelijk!
Dus er wordt volop geteld, grappig
Ik hou van klassieke muziek, maar weet heel weinig van muziek maken.
Om het toch nog een beetje complex te maken: Het komt ook nog wel voor dat er van bijvoorbeeld een trompetpartij 2 op 1 blaadje staan. Die staat dan dubbel geschreven, zo noem je dat. De bovenste lijn met noten is dan voor de 1e trompet, de onderste rij noten is voor de 2e trompet. In een orkest heb je vaak 1e, 2e en 3e partij.
zondag 10 oktober 2021 om 20:40
Wat heb jij een superleuk beroep!S7rin schreef: ↑10-10-2021 20:38Ik ben voorstellingsleider bij grote musicals.
Alle changementen, geautomatiseerde effecten en lichtstanden zijn ook vastgelegd in de bladmuziek, zodat ik ieder voorstelling op hetzelfde moment "GO!" zeg en iedere voorstelling er (technisch) hetzelfde uitziet. Daarvoor heb ik o.a. een beeldscherm voor mij met daarop de dirigent, zodat ik precies kan volgen wat hij doet. Sommige cues liggen bijvoorbeeld op de upbeat van de dirigent (1 tel voor de muziek begint) of je hebt een "safety vamp" waarbij een maat herhaald wordt tot er een bepaalde tekst gezegd wordt waarna de dirigent aangeeft dat de muziek weer verder gaat. En soms ben ik lui en laat ik de dirigent voor me tellen
Ik wilde vroeger speler in de orkestbak worden. Nu ben ik dat wel eens, maar dan niet professioneel
zondag 10 oktober 2021 om 20:43
Dank je! Het is ontzettend leuk inderdaad, maar weinig mensen begrijpen wat ik nou eigenlijk doe.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
zondag 10 oktober 2021 om 20:51
Nou, het is meestal wel zo dat musici het stuk zo goed kennen dat ze meestal niet letterlijk hoeven mee te tellen (in hun hoofd). Ze weten gewoon wanneer ze iets moeten spelen en wanneer ze niets hoeven te spelen. Dat geldt overigens ook voor bands in jazz, pop- en rockgenres. Die kennen de stukken ook uit het hoofd en hoeven niet te tellen tussen hun bijdragen. En die spelen doorgaans ook nog eens zonder bladmuziek. Op een gegeven moment heb je een stuk in je hoofd en in je vingers. Ook bij stukken met improvisatie zijn er bepaalde punten en structuren die als houvast dienen. Dus je hoeft niet een stuk noot voor noot in je hoofd te hebben, je hebt de structuur in je hoofd, bepaalde 'cues', en bij klassieke stukken de aanwijzingen van de dirigent. In het lichte genre met ruimte voor wisselende improvisaties geeft de bandleider of de solist aan wanneer er ruimte is voor een solo en hoe lang die duurt. Als een solist dat zelf kan bepalen geeft hij vlak voor het einde van de solo aan dat de solo bijna klaar is, met een hoofdknikje of blik aan de volgende solist of bandleider.
zondag 10 oktober 2021 om 20:55
Wat een bijzondere en gave baan!S7rin schreef: ↑10-10-2021 20:38Ik ben voorstellingsleider bij grote musicals.
Alle changementen, geautomatiseerde effecten en lichtstanden zijn ook vastgelegd in de bladmuziek, zodat ik ieder voorstelling op hetzelfde moment "GO!" zeg en iedere voorstelling er (technisch) hetzelfde uitziet. Dat komt allemaal heel nauw. Daarvoor heb ik o.a. een beeldscherm voor mij met daarop de dirigent, zodat ik precies kan volgen wat hij doet. Sommige cues liggen bijvoorbeeld op de upbeat van de dirigent (1 tel voor de muziek begint) of je hebt een "safety vamp" waarbij een maat herhaald wordt tot er een bepaalde tekst gezegd wordt waarna de dirigent aangeeft dat de muziek weer verder gaat. En soms ben ik lui en laat ik de dirigent voor me tellen
zondag 10 oktober 2021 om 20:56
Dank je voor de aanvulling.Brokkel schreef: ↑10-10-2021 20:39Klopt allemaal wat iedereen zegt.
Om het toch nog een beetje complex te maken: Het komt ook nog wel voor dat er van bijvoorbeeld een trompetpartij 2 op 1 blaadje staan. Die staat dan dubbel geschreven, zo noem je dat. De bovenste lijn met noten is dan voor de 1e trompet, de onderste rij noten is voor de 2e trompet. In een orkest heb je vaak 1e, 2e en 3e partij.
zondag 10 oktober 2021 om 20:59
Dank je!Knuddestudder schreef: ↑10-10-2021 20:51Nou, het is meestal wel zo dat musici het stuk zo goed kennen dat ze meestal niet letterlijk hoeven mee te tellen (in hun hoofd). Ze weten gewoon wanneer ze iets moeten spelen en wanneer ze niets hoeven te spelen. Dat geldt overigens ook voor bands in jazz, pop- en rockgenres. Die kennen de stukken ook uit het hoofd en hoeven niet te tellen tussen hun bijdragen. En die spelen doorgaans ook nog eens zonder bladmuziek. Op een gegeven moment heb je een stuk in je hoofd en in je vingers. Ook bij stukken met improvisatie zijn er bepaalde punten en structuren die als houvast dienen. Dus je hoeft niet een stuk noot voor noot in je hoofd te hebben, je hebt de structuur in je hoofd, bepaalde 'cues', en bij klassieke stukken de aanwijzingen van de dirigent. In het lichte genre met ruimte voor wisselende improvisaties geeft de bandleider of de solist aan wanneer er ruimte is voor een solo en hoe lang die duurt. Als een solist dat zelf kan bepalen geeft hij vlak voor het einde van de solo aan dat de solo bijna klaar is, met een hoofdknikje of blik aan de volgende solist of bandleider.
Er was geen dirigent vandaag, maar de soloist gaf wel aanwijzingen. Ik vind het altijd leuk om vooraan te zitten dan kun je de onderlinge communicatie goed zien. En soms hoe mensen helemaal opgaan in hun muziek.
zondag 10 oktober 2021 om 21:50
zondag 10 oktober 2021 om 22:25
maandag 11 oktober 2021 om 09:11
Dat is een goede manier. En natuurlijk alle musici bladmuziek van dezelfde uitgeverij/serie.parbleumondieu schreef: ↑10-10-2021 21:50Nog een aanvulling (omdat het zo'n leuk onderwerp is): een goede muziekuitgeverij verdeelt de muziek zo handig mogelijk over de bladzijden zodat de maten rust staan afgedrukt op het moment dat de bladzijde gedraaid moet worden. Indien mogelijk natuurlijk.
maandag 11 oktober 2021 om 09:11
maandag 11 oktober 2021 om 13:29
Dan moet je een stuk wel heel vaak spelen. Meestal wordt er gewoon geteld, bepaalde stukken hebben ook geen echte herkenningspunten qua melodie. Licht genre, jazz en popmuziek is dan weer een heel ander verhaal.Knuddestudder schreef: ↑10-10-2021 20:51Nou, het is meestal wel zo dat musici het stuk zo goed kennen dat ze meestal niet letterlijk hoeven mee te tellen (in hun hoofd). Ze weten gewoon wanneer ze iets moeten spelen en wanneer ze niets hoeven te spelen. Dat geldt overigens ook voor bands in jazz, pop- en rockgenres. Die kennen de stukken ook uit het hoofd en hoeven niet te tellen tussen hun bijdragen. En die spelen doorgaans ook nog eens zonder bladmuziek. Op een gegeven moment heb je een stuk in je hoofd en in je vingers. Ook bij stukken met improvisatie zijn er bepaalde punten en structuren die als houvast dienen. Dus je hoeft niet een stuk noot voor noot in je hoofd te hebben, je hebt de structuur in je hoofd, bepaalde 'cues', en bij klassieke stukken de aanwijzingen van de dirigent. In het lichte genre met ruimte voor wisselende improvisaties geeft de bandleider of de solist aan wanneer er ruimte is voor een solo en hoe lang die duurt. Als een solist dat zelf kan bepalen geeft hij vlak voor het einde van de solo aan dat de solo bijna klaar is, met een hoofdknikje of blik aan de volgende solist of bandleider.
anoniem_380947 wijzigde dit bericht op 11-10-2021 13:36
0.14% gewijzigd
maandag 11 oktober 2021 om 13:35
Sowieso speel je heel vaak met twee mensen van 1 lessenaar met partituur. Degene, die aan de binnenzijde zit, slaat de bladzijden om (de ander speelt dan door). Soms heb je binnen 1 partij ook een zogenaamde divisie: degene aan de buitenkant speelt dan de hoge noten en de binnenzijde speelt de lage noten.parbleumondieu schreef: ↑10-10-2021 21:50Nog een aanvulling (omdat het zo'n leuk onderwerp is): een goede muziekuitgeverij verdeelt de muziek zo handig mogelijk over de bladzijden zodat de maten rust staan afgedrukt op het moment dat de bladzijde gedraaid moet worden. Indien mogelijk natuurlijk.
En in sommige partijen zitten volop herhalingen en verwijzingen: je speelt tot C, gaat dan naar A en speelt tot D, dan weer naar het begin tot het einde en dan nog herhalen van B tot D. Dat geef je dan vaak aan met kleurtjes, anders word je helemaal gek.
De dirigent telt: de eerste tel van de maat is altijd een beweging omlaag. De dirigent kent dus ook alle partijen en mag nooit de tel kwijtraken (ik heb er enorm veel bewondering voor).
maandag 11 oktober 2021 om 14:20
Ah, nog wat geleerd. Ik (viool) moet beide noten spelen, vroeg me al af hoe dat moest toen ik het in een trompetpartij tegen kwam.Brokkel schreef: ↑10-10-2021 20:39Klopt allemaal wat iedereen zegt.
Om het toch nog een beetje complex te maken: Het komt ook nog wel voor dat er van bijvoorbeeld een trompetpartij 2 op 1 blaadje staan. Die staat dan dubbel geschreven, zo noem je dat. De bovenste lijn met noten is dan voor de 1e trompet, de onderste rij noten is voor de 2e trompet. In een orkest heb je vaak 1e, 2e en 3e partij.
maandag 11 oktober 2021 om 19:58
Oh, wat een leuke vraag! Wat grappig om te ervaren hoe iemand dat ervaart zonder kennis van bladmuziek.
Mijn eigen man snapt niet eens iets van maten en tellen. Hij hoort dat ook echt niet.
Dus ik begin hier even Jip en Janneke:
Muziek is opgedeeld in 'hapjes', we noemen dat maten. Elke maat bestaat meestal uit vier noten. Elke noot is daarbij een tel. (gemakshalve laat ik alle andere maatsoorten even buiten beschouwing). Iedereen heeft exact hetzelfde aantal maten in de bladmuziek staan.
Als je tegelijk begint te tellen, kom je dus altijd tegelijk samen op het einde aan.
(een slagwerker kan héél goed rusten tellen. Elke muzikant doet het tellen op deze manier: 1 2 3 4, 2 2 3 4, 3 2 3 4, 4 2 3 4 etc. Zo weet je precies hoeveel maten je al hebt geteld)
Je kunt dus niet eerder of later dan de rest klaar zijn met de muziek. Je speelt altijd samen en tegelijk hetzelfde gedeelte van de muziek.
Iedereen speelt inderdaad een heel verschillende partij. En toch klinkt het samen als één geheel. Dat is de magie van het samenspel. En om daaraan mee te mogen doen, is een heel bijzonder gevoel. Elke partij is nodig om het mooi te maken, ook als is het de eenvoudigste partij. Met alleen maar solisten, heb je geen orkest.
De dirigent maakt van al die losse partijen de muziek. Hij bepaalt de accenten, de dynamiek (harder, zachter, sneller, langzamer) en geeft persoonlijkheid aan een stuk.
Muziekschrift lees je als een taal. Sommige mensen vinden het wiskunde omdat het ook veel tellen is. (zodra je meerdere sleutels wilt lezen is dat wel echt wiskunde), maar het leest als een taal. Het wordt vanzelf heel gewoon. En dan zijn al die tekens heel begrijpelijk. Dat vergeet ik zelf wel eens, als mijn man weer eens doet alsof Chinees gemakkelijker te lezen is.
Mijn eigen man snapt niet eens iets van maten en tellen. Hij hoort dat ook echt niet.
Dus ik begin hier even Jip en Janneke:
Muziek is opgedeeld in 'hapjes', we noemen dat maten. Elke maat bestaat meestal uit vier noten. Elke noot is daarbij een tel. (gemakshalve laat ik alle andere maatsoorten even buiten beschouwing). Iedereen heeft exact hetzelfde aantal maten in de bladmuziek staan.
Als je tegelijk begint te tellen, kom je dus altijd tegelijk samen op het einde aan.
(een slagwerker kan héél goed rusten tellen. Elke muzikant doet het tellen op deze manier: 1 2 3 4, 2 2 3 4, 3 2 3 4, 4 2 3 4 etc. Zo weet je precies hoeveel maten je al hebt geteld)
Je kunt dus niet eerder of later dan de rest klaar zijn met de muziek. Je speelt altijd samen en tegelijk hetzelfde gedeelte van de muziek.
Iedereen speelt inderdaad een heel verschillende partij. En toch klinkt het samen als één geheel. Dat is de magie van het samenspel. En om daaraan mee te mogen doen, is een heel bijzonder gevoel. Elke partij is nodig om het mooi te maken, ook als is het de eenvoudigste partij. Met alleen maar solisten, heb je geen orkest.
De dirigent maakt van al die losse partijen de muziek. Hij bepaalt de accenten, de dynamiek (harder, zachter, sneller, langzamer) en geeft persoonlijkheid aan een stuk.
Muziekschrift lees je als een taal. Sommige mensen vinden het wiskunde omdat het ook veel tellen is. (zodra je meerdere sleutels wilt lezen is dat wel echt wiskunde), maar het leest als een taal. Het wordt vanzelf heel gewoon. En dan zijn al die tekens heel begrijpelijk. Dat vergeet ik zelf wel eens, als mijn man weer eens doet alsof Chinees gemakkelijker te lezen is.
