Entertainment
alle pijlers
Wat zou jij nou wel eens op televisie willen vertellen?
woensdag 16 januari 2008 om 09:44
Zoals sommigen van jullie misschien wel weten, werk ik "bij de tv". En wat me daarbij soms verbaast, soms ontroert, soms tot huilens toe in een deuk laat liggen, of soms echt laat janken van verdriet, zijn de verhalen die ik daarbij tegen kom die hele gewone mensen zoals jij en ik dolgraag op televisie willen vertellen.
Maar datzelfde geldt natuurlijk ook op een forum. Ook hier lees ik vaak verhalen waar het plaatsvervangende schaamrood me van op de kaken staat, verhalen waar ik van moet huilen, verhalen die me ontroeren, verhalen waar ik over nadenk, etcetera.
Een forum is echter anoniem, dus daarvan snap ik wel dat mensen hun verhaal vertellen. Televisie is dat echter niet. Toch hoor ik irl vaak van mensen "nou, als je nog op zoek bent naar *vul hier willekeurig verhaal in* dan weet je me te vinden he?"
Ik ben dus eigenlijk benieuwd naar wat forummers op televisie zouden willen vertellen als ze daar de kans toe zouden krijgen. Gewoon uit nieuwsgierigheid overigens, dit is geen oproep ofzo.
Zou jij, als je daar de kans voor had, een heel persoonlijk verhaal op tv vertellen? En zo ja, wat dan?
Maar datzelfde geldt natuurlijk ook op een forum. Ook hier lees ik vaak verhalen waar het plaatsvervangende schaamrood me van op de kaken staat, verhalen waar ik van moet huilen, verhalen die me ontroeren, verhalen waar ik over nadenk, etcetera.
Een forum is echter anoniem, dus daarvan snap ik wel dat mensen hun verhaal vertellen. Televisie is dat echter niet. Toch hoor ik irl vaak van mensen "nou, als je nog op zoek bent naar *vul hier willekeurig verhaal in* dan weet je me te vinden he?"
Ik ben dus eigenlijk benieuwd naar wat forummers op televisie zouden willen vertellen als ze daar de kans toe zouden krijgen. Gewoon uit nieuwsgierigheid overigens, dit is geen oproep ofzo.
Zou jij, als je daar de kans voor had, een heel persoonlijk verhaal op tv vertellen? En zo ja, wat dan?
Am Yisrael Chai!
woensdag 16 januari 2008 om 13:56
woensdag 16 januari 2008 om 14:01
Ja, of als er ergens een kind vermoord is en dan staan er vrouwen met hun eigen kind bij de plek des onheils te zeggen: mijn kind is nu zo bang.
Rot dan op bij die plek, met je kind. Ga naar huis, vertel je kind rustig wat er gebeurd is, zónder die rellerige sbs/Hart van Nederland erbij. Sta daar niet mee te rellen met een beertje in je hand.
En nee, dan gaat het niet om een klasgenootje/vriendje van dochter/zoon, maar om een, voor hun/hen, wildvreemd kind dat tig straten/durpen verderop woont.
Rot dan op bij die plek, met je kind. Ga naar huis, vertel je kind rustig wat er gebeurd is, zónder die rellerige sbs/Hart van Nederland erbij. Sta daar niet mee te rellen met een beertje in je hand.
En nee, dan gaat het niet om een klasgenootje/vriendje van dochter/zoon, maar om een, voor hun/hen, wildvreemd kind dat tig straten/durpen verderop woont.
woensdag 16 januari 2008 om 14:04
Haha, ja, je ziet ze bijna handenwrijven met van die blij glimmende oogjes, en dan maar 's avonds zappen langs alle kanalen of ze ook ergens gekwoot worden, en de volgende ochtend zodra de brievenbus kleppert, hollen naar de mat om te zien of Hun Buurt op de voorpagina van de krant van wakker sensatiebelust Nederland staat.
Zijn ze in elk geval de komende verjaardagsfeestjes weer voorzien van gespreksstof...
woensdag 16 januari 2008 om 14:05
precies fleurtje 
Vriend en ik beginnen altijd al te kreunen als "ze" omstanders gaan intervieuwen.
" buurtman Bas ' ja, ik eh, most effe met de hond wandelen, en ja dan zie je dit en word ie toch wel bang he, het komt zo toch wel dichtbij.
" jannie, achter over zijbuurvrouw " ja, ik heb het mn kinderen verteld, en die zijn heel bang nu, ik wil wel weten wat de wijkagent hiermee gaat doen, want het komt wel erg dichtbij nu...
En dan denk ik altijd, 16 miljoen mensen in nederland, iets van 440 (??) gemeentes in nederland, dus de kans dat er iemand in jouw stad of dorp vermoord wordt is vrij groot, dat komt dan niet ineens dichtbij, maar is gewoon de werkelijkheid. Dus.
Vriend en ik beginnen altijd al te kreunen als "ze" omstanders gaan intervieuwen.
" buurtman Bas ' ja, ik eh, most effe met de hond wandelen, en ja dan zie je dit en word ie toch wel bang he, het komt zo toch wel dichtbij.
" jannie, achter over zijbuurvrouw " ja, ik heb het mn kinderen verteld, en die zijn heel bang nu, ik wil wel weten wat de wijkagent hiermee gaat doen, want het komt wel erg dichtbij nu...
En dan denk ik altijd, 16 miljoen mensen in nederland, iets van 440 (??) gemeentes in nederland, dus de kans dat er iemand in jouw stad of dorp vermoord wordt is vrij groot, dat komt dan niet ineens dichtbij, maar is gewoon de werkelijkheid. Dus.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 16 januari 2008 om 15:06
Ik zou zelf niet op televisie willen maar er is wel iets waar ik wel eens een goede documentaire over zou willen zien. Niet zo'n leuk onderwerp hoor!
Mijn broer is onlangs vader geworden en dit weekend hadden mijn vader en ik het erover dat er zo veel veranderd is t.o.v vroeger ook wat betreft bevallingen ed. Hij vertelde dat mijn oma 60 jaar geleden haar eerste kindje kreeg en dat dit kindje doodgeboren was. Dit wist ik al wel maar nu vertelde hij erbij dat ze alleen een glimp van zijn voetje heeft gezien en daarna nooit meer iets omdat de dokter dat beter vond. Iets wat je je nu niet meer kan voorstellen! Toen zei mijn vader ook nog: "ja en dat terwijl haar man (mijn opa dus) aan de andere kant van de wereld aan het vechten was (nederlands indie) en ze dus helemaal alleen was". Dus ik vroeg: "was er dan niemand bij de bevalling?" Nee dat mocht dus ook niet van de artsen. En toen vroeg ik dus:" Weet oma dan wel zeker dat haar kind dood was?" En toen die blik in mijn vaders ogen! En daarna een vertwijfeld:"nee ik denk niet dat ze dat zeker kan weten want er is dus ook geen begrafenis oid geweest.Toen dacht ik: Wat is er in hemelsnaam met dat kind gebeurt en is er een mogelijkheid dat hij nog ergens leeft of is dat absoluut uitgesloten?
Nou een interressant onderwerp voor een documentaire toch?
Mijn broer is onlangs vader geworden en dit weekend hadden mijn vader en ik het erover dat er zo veel veranderd is t.o.v vroeger ook wat betreft bevallingen ed. Hij vertelde dat mijn oma 60 jaar geleden haar eerste kindje kreeg en dat dit kindje doodgeboren was. Dit wist ik al wel maar nu vertelde hij erbij dat ze alleen een glimp van zijn voetje heeft gezien en daarna nooit meer iets omdat de dokter dat beter vond. Iets wat je je nu niet meer kan voorstellen! Toen zei mijn vader ook nog: "ja en dat terwijl haar man (mijn opa dus) aan de andere kant van de wereld aan het vechten was (nederlands indie) en ze dus helemaal alleen was". Dus ik vroeg: "was er dan niemand bij de bevalling?" Nee dat mocht dus ook niet van de artsen. En toen vroeg ik dus:" Weet oma dan wel zeker dat haar kind dood was?" En toen die blik in mijn vaders ogen! En daarna een vertwijfeld:"nee ik denk niet dat ze dat zeker kan weten want er is dus ook geen begrafenis oid geweest.Toen dacht ik: Wat is er in hemelsnaam met dat kind gebeurt en is er een mogelijkheid dat hij nog ergens leeft of is dat absoluut uitgesloten?
Nou een interressant onderwerp voor een documentaire toch?
woensdag 16 januari 2008 om 15:08
Aan de andere kant, dat die mensen een bana krijgen oke, maar wat denk je van de andere kant mensen die voor de camera niet durven zeggen dat ze vinden dat die tegel gewoon in de gevel moet blijven zitten
(even voorbeeld waar ik wel eens aan terugdenk in deze gevallen. Weet niet meer welk programma het was, iig jaren geleden op tv. Was iemand die zn huis had verkocht en er na jaren achterkwam dat hij die tegel die naast de voordeur zat toch eigenlijk wel wou hebben (had zn vader gemaakt ofzo) Nieuwe bewonders (die er al jaren woonden dus)wilden dit in eerste instantie niet, totdat de camera erbij kwam:" natuurlijk meneer ,hak hem er maar uithoor"
En dan al die middenstanders die ook hard werken voor hun brood , en die maar gelijk klaar moeten staan, en weer maar een hoop artikelen van de plank moeten plukken als er weer iemand op de stoep staat als er weer zonodig iets gedaan moet worden zoals in 14 dagen tijd ergens n sportzaal of recreatiezaal of vakantiehuis opbouwen.
Niet geven is gelijk een slechte naam in je dorp of stad, wel geven is werken zonder te verdienen, en welke werknemer wil dat wel?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 16 januari 2008 om 15:15
@ nlies:
dat is wel gratis reclamezendtijd als ze die spullen meegeven en ook nog eens goed voor de naam van het bedrijf in de vestigingsplaats/streek of zelfs in heel nederland.
ondernemers zijn heel gevoelig daarvoor goed bekend te staan in hun omgeving, ik kan het weten ( vader heeft een klein bedrijf ), dus als er een camera bij komt kijken zijn ze al snel bereid te "helpen", daar is in mijn ogen ook niets mis mee, het gaat erom dat je iets doet, niet waarom je het doet in zo een geval.
dat is wel gratis reclamezendtijd als ze die spullen meegeven en ook nog eens goed voor de naam van het bedrijf in de vestigingsplaats/streek of zelfs in heel nederland.
ondernemers zijn heel gevoelig daarvoor goed bekend te staan in hun omgeving, ik kan het weten ( vader heeft een klein bedrijf ), dus als er een camera bij komt kijken zijn ze al snel bereid te "helpen", daar is in mijn ogen ook niets mis mee, het gaat erom dat je iets doet, niet waarom je het doet in zo een geval.
woensdag 16 januari 2008 om 15:25
@ maze:
volgens mij heeft mijn oma ook een tijdlang veel gepraat over een bevalling waarbij het kind ook doodgeboren was of heel snel dood na de geboorte en wij snapten daar ook niets van.
ik denk dat er, mede door gebrek aan mogelijkheden sommige kinderen te redden, gezegd werd dat een kind dood was, het niet werd getoond aan de moeder, want het leefde wel nog en vervolgens liet men het kind dan vanzelf doodgaan, ik speculeer nu maar ik vrees dat het wel echt zo gebeurde.
of men vond echt dat het niet nodig was mensen een dode baby te laten zien, je weet het niet, vooral omdat deze volgens de katholieke leer met de erfzonde belast was.
volgens mij heeft mijn oma ook een tijdlang veel gepraat over een bevalling waarbij het kind ook doodgeboren was of heel snel dood na de geboorte en wij snapten daar ook niets van.
ik denk dat er, mede door gebrek aan mogelijkheden sommige kinderen te redden, gezegd werd dat een kind dood was, het niet werd getoond aan de moeder, want het leefde wel nog en vervolgens liet men het kind dan vanzelf doodgaan, ik speculeer nu maar ik vrees dat het wel echt zo gebeurde.
of men vond echt dat het niet nodig was mensen een dode baby te laten zien, je weet het niet, vooral omdat deze volgens de katholieke leer met de erfzonde belast was.
woensdag 16 januari 2008 om 16:01
het zou wel moeilijk zijn, denk ik, de vrouwen zelf nog te laten getuigen over hoe er vroeger met premature kinderen, doodgeboren kinderen en dergelijke om werd gegaan in ziekenhuizen en / of thuis na de bevalling.
maar het zou me wel interesseren zo een programma te zien, misschien ook met artsen erbij en verpleegkundigen die zouden kunnen toelichten wat er precies gebeurde, de kans zit er namelijk dik in dat de vrouwen zelf niet veel vragen gesteld hebben en ook niet veel informatie gekregen hebben.
het was in die tijd toch ook gebruikelijk tegen mensen niet te zeggen dat ze kanker hadden, omdat ze dan misschien te bang voor de dood zouden worden, onwetend zouden ze rustiger doodgaan.
maar het zou me wel interesseren zo een programma te zien, misschien ook met artsen erbij en verpleegkundigen die zouden kunnen toelichten wat er precies gebeurde, de kans zit er namelijk dik in dat de vrouwen zelf niet veel vragen gesteld hebben en ook niet veel informatie gekregen hebben.
het was in die tijd toch ook gebruikelijk tegen mensen niet te zeggen dat ze kanker hadden, omdat ze dan misschien te bang voor de dood zouden worden, onwetend zouden ze rustiger doodgaan.
woensdag 16 januari 2008 om 17:20
Jaja, eens met Dhelia!! Ik krijg echt last van plaatsvervange schaamte bij programma's als Opgelicht. Tuurlijk is het erg dat mensen dat soort dingen doen, maar die schaamteloze binnentredingen bij iedereen. Vreselijke chantage en machtsmisbruik. Net als bij Kassa e.d., waarbij mensen te beroerd zijn het zelf uit te zoeken met mensen die ervoor hebben doorgeleerd, maar direct naar dat soort programma's stappen. (En dan vaak ook nog met onderwerpen waarbij ik denk dat ze geen problemen hadden gehad als ze zelf gewoon even hadden nagedacht....). Ik kan daar dus gewoon niet naar kijken. En ik snap het ook best als bedrijven er geen camera bij willen hebben, maar dat wordt vaak ook al niet geaccepteerd.
Iedere keer als ik Hello Goodbye kijk, vraag ik me af wat ik zou vertellen als ik daar zou staan. Ik heb geen idee.
Iedere keer als ik Hello Goodbye kijk, vraag ik me af wat ik zou vertellen als ik daar zou staan. Ik heb geen idee.
woensdag 16 januari 2008 om 18:23
Ik heb pasgeleden meegedaan met een tv programma.
Een fout programma in jullie ogen denk ik. Niet gewaardeerde, commerciele televisie.
Het betrof een makeover programma waarin ik een verandering heb ondergaan in vorm van plastisch chirugie.
Ik dacht ook altijd dat ik daar nooit mee aan zou doen. Maar als je al zolang iets wenst, en het dan ook mogelijk wordt............. Dan twijfel je geen 2 x maar (in mijn geval dan he) besluit je de gok te wagen en er voor te gaan.
Tuurlijk,.............. toen het eenmaal zover was, dat ik daadwerkelijk met alles op tv te zien was, moest ik wel even slikken. Vooral de reacties van bv kids op school van mijn kinderen........... ik heb u op tv gezien. Ik dacht echt bij mijzelf, 'waarom kijk je naar dat soort programma's' maar goed.
Het is al weer een paar weken geleden en het is alweer voorbij "gewaaid".
Ik ben er iig heeeel erg blij mee!
Een fout programma in jullie ogen denk ik. Niet gewaardeerde, commerciele televisie.
Het betrof een makeover programma waarin ik een verandering heb ondergaan in vorm van plastisch chirugie.
Ik dacht ook altijd dat ik daar nooit mee aan zou doen. Maar als je al zolang iets wenst, en het dan ook mogelijk wordt............. Dan twijfel je geen 2 x maar (in mijn geval dan he) besluit je de gok te wagen en er voor te gaan.
Tuurlijk,.............. toen het eenmaal zover was, dat ik daadwerkelijk met alles op tv te zien was, moest ik wel even slikken. Vooral de reacties van bv kids op school van mijn kinderen........... ik heb u op tv gezien. Ik dacht echt bij mijzelf, 'waarom kijk je naar dat soort programma's' maar goed.
Het is al weer een paar weken geleden en het is alweer voorbij "gewaaid".
Ik ben er iig heeeel erg blij mee!
woensdag 16 januari 2008 om 20:11
O ja, héél fout
Fijn voor jou dat 't goed bevalt, maar als er één soort programma is dat wat mij betreft echt acuut van de buis zou moeten verdwijnen, dan is dat 't wel. Het promoten van onnodig geknutsel aan lichamen, alsof zware operaties niets zijn en volkomen gespeend van elk risico, het bevestigen van het idee dat vrouwen 'slechts' uiterlijk zijn, het suggereren dat problemen met innerlijk (zelfvertrouwen e.d.) in een oogwenk kunnen worden opgelost met wat verbouwingswerkzaamheden aan het uiterlijk enz.enz.
woensdag 16 januari 2008 om 21:05
Wat ik echt gaaf vond was 'Buren', (ook al is de Frans Bromet met z'n zeurstemmetje methode nu wel een beetje te vaak voor voorbij gekomen). Maar echt toch wel fantastische tv momenten gezien met mensen die zichzelf voor lul zetten door buiten proportioneel over iets kleins te gaan zitten zeiken .
Ik hoef ook niet zo op t.v. heb niet zo veel te melden eigenlijk. Niet dat ik nergens een mening over heb (meningen genoeg), maar bijvoorbeeld zo iets als het lagerhuis. Ik verbaas me er toch over hoe graag mensen kennelijk hun meninkje met de wereld delen. Niet dat ik me schaam voor mijn mening, maar gewoon, ik besteed mijn tijd dan liever aan iets structurelers, dan dat ik zo nodig met mijn kop op de tv hoef..
Oh ja, ik weet nog iets, ik zou graag dat Afrika eens wat normaler in beeld zou worden gebracht. Niet alleen maar elende verhalen (ook al zijn die er genoeg) maar ook eens het gewone leven van de mensen daar.
Ik kan me ok nog een programma herinneren dat over tv ging, het Blauwe licht ofzo. Waarin tv werd geannalyseerd door een panel. Veel van opgestoken. Hoe je soms voor de gek wordt gehouden, of wordt beinvloed in de manier van filmen. (Dus iamnd die van fraude wordt verdacht vannuit de bosjes filmen ofzo, zonder dat het nodig is, maar het zet wel een sfeertje (netwerk had daar een handje van). Sindsdien kijk ik een stuk kritischer tv!
.Ik hoef ook niet zo op t.v. heb niet zo veel te melden eigenlijk. Niet dat ik nergens een mening over heb (meningen genoeg
), maar bijvoorbeeld zo iets als het lagerhuis. Ik verbaas me er toch over hoe graag mensen kennelijk hun meninkje met de wereld delen. Niet dat ik me schaam voor mijn mening, maar gewoon, ik besteed mijn tijd dan liever aan iets structurelers, dan dat ik zo nodig met mijn kop op de tv hoef.. Oh ja, ik weet nog iets, ik zou graag dat Afrika eens wat normaler in beeld zou worden gebracht. Niet alleen maar elende verhalen (ook al zijn die er genoeg) maar ook eens het gewone leven van de mensen daar.
Ik kan me ok nog een programma herinneren dat over tv ging, het Blauwe licht ofzo. Waarin tv werd geannalyseerd door een panel. Veel van opgestoken. Hoe je soms voor de gek wordt gehouden, of wordt beinvloed in de manier van filmen. (Dus iamnd die van fraude wordt verdacht vannuit de bosjes filmen ofzo, zonder dat het nodig is, maar het zet wel een sfeertje (netwerk had daar een handje van). Sindsdien kijk ik een stuk kritischer tv!
woensdag 16 januari 2008 om 21:19
:
Wat ik echt gaaf vond was 'Buren', (ook al is de Frans Bromet met z'n zeurstemmetje methode nu wel een beetje te vaak voor voorbij gekomen). Maar echt toch wel fantastische tv momenten gezien met mensen die zichzelf voor lul zetten door buiten proportioneel over iets kleins te gaan zitten zeiken
Ik hoef ook niet zo op t.v. heb niet zo veel te melden eigenlijk. Niet dat ik nergens een mening over heb (meningen genoeg
Grappig dat veel mensen direct over (hun eigen of die van anderen) meningen beginnen, want daar dacht ik zelf niet aan toen ik dit topic opende. Ik dacht meer aan verhalen over je eigen leven. Mooie liefdesverklaringen, inspirerende verhalen over het overwinnen van iets, omgaan met ziekte ofzo, weer opkrabbelen na tegenslag, of bijvoorbeeld mensen die iets fantastisch doen en daar aandacht voor willen. Zo zapte ik gisteren toevallig langs het nieuwe programma van Martijn Krabbe en Winston Gerschtanowitz voor de Postcodeloterij, en daarin worden mensen die iets bijzonders doen "geëerd". Dat gaat geloof ik om mensen die vrijwilligerswerk doen, of voor Artsen zonder Grenzen werken ofzo, of die een weeshuis in Afrika ofzo voor aidsbabies opzetten, dat soort dingen.
Wat iemand vindt van de brand in de straat boeit mij ook geen hol, maar ik vind het over het algemeen altijd wel erg leuk om dergelijke verhalen te zien.
Am Yisrael Chai!
woensdag 16 januari 2008 om 23:00
:
Wat ik echt gaaf vond was 'Buren', (ook al is de Frans Bromet met z'n zeurstemmetje methode nu wel een beetje te vaak voor voorbij gekomen). Maar echt toch wel fantastische tv momenten gezien met mensen die zichzelf voor lul zetten door buiten proportioneel over iets kleins te gaan zitten zeiken
Haha, en je als kijker al wist dat het niets zou worden met die verbouwing oid. En ik me afvroeg of waarom die mensen zelf dat niet al aan zagen komen, want als Frans je vragen gaat stellen is er echt iets aan de hand
Nee, ik zou niet durven, op tv komen. Vind camera's eng, loop er voor weg en hoop altijd dat dit weglopen niet in beeld komt want misschien is dat nog erger dan 'gewoon' in beeld blijven.
Wat ik vaker zou willen zien zijn mensen die vertellen over wat ze wel kunnen/kennen. Ivm hun werk, studie, hobby, interesses leerzame verhalen, mooie muziek, en hierdoor geinspireerd raken.
Of interessante debatten met (alweer) mensen met kennis van zaken. Of als er geen kennis aanwezig is, mensen met verstand van debatteren en argumenteren.
Ben doodmoe namelijk van de inhoudsloze door buikgevoelens gevoerde meningen van jan en alleman
.
donderdag 17 januari 2008 om 00:07
:
[...]
Haha, en je als kijker al wist dat het niets zou worden met die verbouwing oid. En ik me afvroeg of waarom die mensen zelf dat niet al aan zagen komen, want als Frans je vragen gaat stellen is er echt iets aan de hand
Nee, ik zou niet durven, op tv komen. Vind camera's eng, loop er voor weg en hoop altijd dat dit weglopen niet in beeld komt want misschien is dat nog erger dan 'gewoon' in beeld blijven.
Wat ik vaker zou willen zien zijn mensen die vertellen over wat ze wel kunnen/kennen. Ivm hun werk, studie, hobby, interesses leerzame verhalen, mooie muziek, en hierdoor geinspireerd raken.
Of interessante debatten met (alweer) mensen met kennis van zaken. Of als er geen kennis aanwezig is, mensen met verstand van debatteren en argumenteren.
Ben doodmoe namelijk van de inhoudsloze door buikgevoelens gevoerde meningen van jan en alleman
Haha, inderdaad :D, zodra Frans je een vraag stelt zoiuden de alarmbellen moeten afgaan, hahaha
En inderdaad, iedereen z'n mening die maar gehoord moet worden. Ik luister af en toe via internet naar radio1 hier in den buitenlande, maar wordt altijd griebelig van standpuntNL... "Ja, en dan heb ik zoiets van, dat mag best wel es gezegd worre...je mag het eigenlijk niet denke, maah tis tenslotte wel zo en naar de gewone man wordt weer nie geluisterd....balablabla" Nou, ik heb wel genoeg gehoord van 'de gewone man' (no offense, ik kom zelf uit een super doorsnee 'gewone man' milieu). Heb meer de indruk dat niemand zich meer 'gehinderd ziet door enige kennis' om maar uit z'n nek te blaten....Kijk, dat je dat thuis doet, maar ga daar op tv (of radio) toch niemand mee lastig vallen zeg. Gelukkig kijk ik alleen nog via uitzending gemist.
donderdag 17 januari 2008 om 02:03
Ik ben wel ijdel genoeg om op tv te willen in een show a la 'the fabulous life of Margaretha' 
Geen reality uiteraard want dan sta je er altijd slecht op, maar zo'n compilatie van geweldige momenten van mezelf. het feit dat ik niet zo heel veel geweldige momenten heb verklaart waarschijnlijk waarom ik niet op tv kom.
Aan de andere kant wil ik heel graag in de toekomst serieus in mijn vakgebied zijn en carriere maken. In de politiek zou ik niet willen, maar de baan van Ban Ki Moon, daar zou ik natuurlijk geen nee tegen zeggen![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Als je dan een heel oppervlakkig verleden 'in the public eye' hebt gehad: zo'n soort Paris Hilton ofzo, tja dan kan je dat natuurlijk wel op je buik schrijven.
Stiekem droom ik dat ik een invloedrijk persoon word en dat Oprah dan met me wil praten over allerlei belangrijke zaken, maar ook over hoe ik denk over 'de dingen des levens'. En dan vertel ik natuurlijk alleen de dingen die ik kwijt wil, dat is logisch. Dus niets over seksleven, pijnlijke dingen, schaamrood op de kaken, etc.
Ik denk dat tv en exposure leuk is zolang jíj bepaalt wat men van je ziet. maar dat is natuurlijk tegelijk de valkuil want zodra je op tv komt, gaan mensen je stalken en privé info van je opzoeken en gaan opeens exvriendjes smeuiige verhalen vertellen, dat soort shit.
Maargoed, die tv-dromen van mij zijn van 't kaliber man van 35 die droomt van carriere bij Ajax.
Geen reality uiteraard want dan sta je er altijd slecht op, maar zo'n compilatie van geweldige momenten van mezelf. het feit dat ik niet zo heel veel geweldige momenten heb verklaart waarschijnlijk waarom ik niet op tv kom. Aan de andere kant wil ik heel graag in de toekomst serieus in mijn vakgebied zijn en carriere maken. In de politiek zou ik niet willen, maar de baan van Ban Ki Moon, daar zou ik natuurlijk geen nee tegen zeggen
Als je dan een heel oppervlakkig verleden 'in the public eye' hebt gehad: zo'n soort Paris Hilton ofzo, tja dan kan je dat natuurlijk wel op je buik schrijven. Stiekem droom ik dat ik een invloedrijk persoon word en dat Oprah dan met me wil praten over allerlei belangrijke zaken, maar ook over hoe ik denk over 'de dingen des levens'. En dan vertel ik natuurlijk alleen de dingen die ik kwijt wil, dat is logisch. Dus niets over seksleven, pijnlijke dingen, schaamrood op de kaken, etc.
Ik denk dat tv en exposure leuk is zolang jíj bepaalt wat men van je ziet. maar dat is natuurlijk tegelijk de valkuil want zodra je op tv komt, gaan mensen je stalken en privé info van je opzoeken en gaan opeens exvriendjes smeuiige verhalen vertellen, dat soort shit.
Maargoed, die tv-dromen van mij zijn van 't kaliber man van 35 die droomt van carriere bij Ajax.
donderdag 17 januari 2008 om 02:16
FV ik denk dat iedereen zich wel gevleid zou voelen als je benaderd wordt voor tv omdat jóuw ervaring of jóuw werk juist inspirerend genoeg is voor andere mensen om er een tv uitzending aan te wijden. Niemand zet een weeshuis op voor de goedkeuring van de goegemeente lijkt me, en een romantisch liefdesverhaal of een moeilijke periode overwinnen (zoals soms van die mensen bij Oprah die dan een moordaanslag overleefd hebben etc), dat doe je ook niet omdat je er waardering voor wilt.
Dus ik denk niet dat mensen dan snel zeggen, goh, mijn leven is zó leuk, spannend, mooi, inspirerend, dat ik RTL ga bellen!
Al denk ik wel dat wanneer RTL jou belt en zegt 'goh ik heb gehoord van uw spannende, leuke, mooie, inspirerende ervaring, we willen er een programma over maken' er een hoop mensen zijn die meewerken.
Wat ik trouwens verschrikkelijke tv vind, echt nog erger dan idols en al die zooi, is van die man-bijt-hond-achtige reportages, vrijwel altijd bij de publieke omroep, waarbij de interviewer zich dan gigantisch opdringt en superonbeschofte vragen stelt. jakkes.
Een tijdje terug zag ik zoiets: een stel van rond de 80, 60 jaar getrouwd, 20 kinderen ofzo en de interviewer vroeg hen over hun leven (gewoon omdat hij ze op straat tegenkwam, dat gebeurt vrijwel altijd bij dat soort programma's, zal 't wel 'authentiek' maken oid). Toen vroeg hij aan die man (opa van 80) of hij weleens vreemd was gegaan.
HALLO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
De man ging er niet echt op in, en probeerde het af te doen waardoor de interviewer natuurlijk juist doorging. Uiteindelijk zei de man dat hij een tijdje een affaire had gehad en een buitenechtelijk kind, waarop de camera meteen naar de vrouw ging 'uw man vertelde dat hij een buitenechtelijk kind heeft!'. Vrouw wist dit (gelukkig) maar god allemachtig, zo iemand wil je toch zijn tong afsnijden?
Veeeeeeeeeeeeeel erger dan zendtijd gunnen aan allerlei ongetalenteerde nietsnutten die graag op tv willen, vind ik.
donderdag 17 januari 2008 om 06:16
Ik vind vaak ook de verhalen achter de mens interessant om te zien op de televisie. Daar heb ik meer mee dan televisiequizen of al die 'wij hebben een mening en laten we daar eens lekker een uur over gaan lullen' programma's. Daar kijk ik niet naar. Als ik iemand zijn mening wil horen, kom ik wel op het forum ;)
Het programma Schatjes vond ik soms ook leuk. Hing een beetje van het 'achterliggende' probleem af. Een soort herkenning omdat mijn kinderen toen ze nog kleiner waren de boel thuis ook behoorlijk negatief beïnvloedden. Ik kijk naar dit soort programma's voor de tips maar ook als een soort reminder. Wat zou eventueel nog beter kunnen bij mij thuis en wat gaat al goed. Een soort vergelijken, denk ik.
Wat ik ook leuke programma's vind, is van mensen die ervoor kiezen elders opnieuw te beginnen en een bedrijf te starten daarbij. Zoals 'ik vertrek'.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 17 januari 2008 om 10:25
Wat ik graag op TV zou wil vertellen is dat Ik al die mensen die zichzelf keihard naar beneden halen in TV formats ala Gouden Kooi, Big Brother, Idols, So you wanna be (an idiot)..., Ik-wil-grotere-tieten- en-minder-haakneus-show etc. heel errug zielig vind en dat ik totaal geen behoefte heb om hun tekortkomingen op TV te gaan volgen.
Get a REAL life!
Die zogenaamde reallife soaps, grrrr...... Want some real life? Neem dan een cameraploeg mee naar Darfur of Uruzgan of Guantanamo Bay.... Daar zitten denk ik wel wat rauwere en echte verhalen in plaats van ene Huub die ene lieke neukt maar nu niet meer. lekker belangrijk!
Maareuh FV, je bent toch niet stiekum aan het hengelen voor een ideetje voor een volgend (tenenkrommend) "reallife" format?
Get a REAL life!
Die zogenaamde reallife soaps, grrrr...... Want some real life? Neem dan een cameraploeg mee naar Darfur of Uruzgan of Guantanamo Bay.... Daar zitten denk ik wel wat rauwere en echte verhalen in plaats van ene Huub die ene lieke neukt maar nu niet meer. lekker belangrijk!
Maareuh FV, je bent toch niet stiekum aan het hengelen voor een ideetje voor een volgend (tenenkrommend) "reallife" format?
