De dunne lijn tussen diëten en leven

Hallo,



Ik heb al jaren een probleem waar ik zelf maar niet uit kom en eigenlijk ook bang ben om te vertellen face2face aan familie, vrienden omdat ik bang ben dat ik voor aandachttrekker wordt uitgemaakt, maar het mij langzamerhand wel opbreekt.



Sinds dat ik mij kan herinneren ben ik met eten bezig. Wat ik weet van mijn middelbare school tijd dat ik altijd mijn vet ribbels probeerde te verbergen. Ook ben ik sinds dien altijd bezig met lijnen. Niet zomaar lijnen, maar meer vasten. Ook heb ik een paar keer laxeermiddelen gebruikt. Natuurlijk hielp dit allemaal niet omdat je dus na z'n periode gigantisch gaat eten en is het daarnaast een aanslag op je lichaam. Dan had ik weer periode's dat het mij allemaal niet zo veel uit maakte en gigantisch in de rondte at. Maar altijd kwam ik weer op dat ongezonde lijnen uit. Die periodes werden wel beter en gezonder, het besef dat niet eten nog ongezonder is dan ongezond eten kwam gelukkig wel. Maar dit resulteerde weer in een overmatig gezond willen eten en onwijs stressen bij ongezond eten, dit hou je dan weer een periode vol maar dan komt algauw weer die vreetbuien van heel erg ongezond eten. Sinds een paar jaar probeer ik hier in een lijn in te creëren, een middenweg te zoeken. Gezond eten met af en toe wat ongezonds. Niet constant super stressen en balen als ik wat ongezonds eet en niet steeds onwijs gaan lijnen.

Maar steeds faal ik, dan ben ik weer overmatig aan het diëten of overmatig aan het ongezond eten. Doordat ik er zo mee bezig ben kan ik mij altijd maar moeilijk concentreren op andere dingen als school en hobby's. En natuurlijk kom je door dit gedrag ook best wel aan.



Ik wil gewoon normaal naar school kunnen gaan, mijn hobby kunnen uitvoeren zonder altijd in een eet-crisis te zitten met mij zelf.



Wie herkent dit en kan mij hier tips in geven?