Eten
alle pijlers
De dunne lijn tussen diëten en leven
zondag 11 oktober 2015 om 17:55
Hallo,
Ik heb al jaren een probleem waar ik zelf maar niet uit kom en eigenlijk ook bang ben om te vertellen face2face aan familie, vrienden omdat ik bang ben dat ik voor aandachttrekker wordt uitgemaakt, maar het mij langzamerhand wel opbreekt.
Sinds dat ik mij kan herinneren ben ik met eten bezig. Wat ik weet van mijn middelbare school tijd dat ik altijd mijn vet ribbels probeerde te verbergen. Ook ben ik sinds dien altijd bezig met lijnen. Niet zomaar lijnen, maar meer vasten. Ook heb ik een paar keer laxeermiddelen gebruikt. Natuurlijk hielp dit allemaal niet omdat je dus na z'n periode gigantisch gaat eten en is het daarnaast een aanslag op je lichaam. Dan had ik weer periode's dat het mij allemaal niet zo veel uit maakte en gigantisch in de rondte at. Maar altijd kwam ik weer op dat ongezonde lijnen uit. Die periodes werden wel beter en gezonder, het besef dat niet eten nog ongezonder is dan ongezond eten kwam gelukkig wel. Maar dit resulteerde weer in een overmatig gezond willen eten en onwijs stressen bij ongezond eten, dit hou je dan weer een periode vol maar dan komt algauw weer die vreetbuien van heel erg ongezond eten. Sinds een paar jaar probeer ik hier in een lijn in te creëren, een middenweg te zoeken. Gezond eten met af en toe wat ongezonds. Niet constant super stressen en balen als ik wat ongezonds eet en niet steeds onwijs gaan lijnen.
Maar steeds faal ik, dan ben ik weer overmatig aan het diëten of overmatig aan het ongezond eten. Doordat ik er zo mee bezig ben kan ik mij altijd maar moeilijk concentreren op andere dingen als school en hobby's. En natuurlijk kom je door dit gedrag ook best wel aan.
Ik wil gewoon normaal naar school kunnen gaan, mijn hobby kunnen uitvoeren zonder altijd in een eet-crisis te zitten met mij zelf.
Wie herkent dit en kan mij hier tips in geven?
Ik heb al jaren een probleem waar ik zelf maar niet uit kom en eigenlijk ook bang ben om te vertellen face2face aan familie, vrienden omdat ik bang ben dat ik voor aandachttrekker wordt uitgemaakt, maar het mij langzamerhand wel opbreekt.
Sinds dat ik mij kan herinneren ben ik met eten bezig. Wat ik weet van mijn middelbare school tijd dat ik altijd mijn vet ribbels probeerde te verbergen. Ook ben ik sinds dien altijd bezig met lijnen. Niet zomaar lijnen, maar meer vasten. Ook heb ik een paar keer laxeermiddelen gebruikt. Natuurlijk hielp dit allemaal niet omdat je dus na z'n periode gigantisch gaat eten en is het daarnaast een aanslag op je lichaam. Dan had ik weer periode's dat het mij allemaal niet zo veel uit maakte en gigantisch in de rondte at. Maar altijd kwam ik weer op dat ongezonde lijnen uit. Die periodes werden wel beter en gezonder, het besef dat niet eten nog ongezonder is dan ongezond eten kwam gelukkig wel. Maar dit resulteerde weer in een overmatig gezond willen eten en onwijs stressen bij ongezond eten, dit hou je dan weer een periode vol maar dan komt algauw weer die vreetbuien van heel erg ongezond eten. Sinds een paar jaar probeer ik hier in een lijn in te creëren, een middenweg te zoeken. Gezond eten met af en toe wat ongezonds. Niet constant super stressen en balen als ik wat ongezonds eet en niet steeds onwijs gaan lijnen.
Maar steeds faal ik, dan ben ik weer overmatig aan het diëten of overmatig aan het ongezond eten. Doordat ik er zo mee bezig ben kan ik mij altijd maar moeilijk concentreren op andere dingen als school en hobby's. En natuurlijk kom je door dit gedrag ook best wel aan.
Ik wil gewoon normaal naar school kunnen gaan, mijn hobby kunnen uitvoeren zonder altijd in een eet-crisis te zitten met mij zelf.
Wie herkent dit en kan mij hier tips in geven?
zondag 11 oktober 2015 om 17:59
Ik zou naar de huisarts gaan en dit aan hem/haar vertellen. De manier waarop je met eten omgaat is niet gezond, dwangmatig, en ik denk dat je dat in je eentje niet kunt oplossen. Met je huisarts kun je overleggen welke hulp je hierbij kunt krijgen.
En je hoeft je echt niet te schamen, zat mensen die vergelijkbare problemen hebben en ik vind het goed dat je inziet dat er iets niet goed zit.
Succes.
En je hoeft je echt niet te schamen, zat mensen die vergelijkbare problemen hebben en ik vind het goed dat je inziet dat er iets niet goed zit.
Succes.
zondag 11 oktober 2015 om 18:07
zondag 11 oktober 2015 om 18:58
Lieverd, jij bent niet alleen. Heel goed van jou dat je dit bespreekbaar maakt! Samen met jou heel veel mensen die zich herkennen in wat je schrijft!
Ik tip je echt om met de huisarts te gaan praten. Op een gegeven moment ben jij zo ver om eraan te gaan werken. Jij hebt de eerste stap gezet door het op dit forum te bespreken. De volgende stap is hulp in het echte leven in te schakelen.
De huisarts weet je te verwijzen naar het juiste adres. En ook op dat adres ben jij niet de eerste, niet de enige en niet de laatste met dit verhaal.
Ik tip je echt om met de huisarts te gaan praten. Op een gegeven moment ben jij zo ver om eraan te gaan werken. Jij hebt de eerste stap gezet door het op dit forum te bespreken. De volgende stap is hulp in het echte leven in te schakelen.
De huisarts weet je te verwijzen naar het juiste adres. En ook op dat adres ben jij niet de eerste, niet de enige en niet de laatste met dit verhaal.
zondag 11 oktober 2015 om 21:46
Dank jullie wel voor de reacties! Ik wil het zo graag oplossen. Alleen ik weet niet waar ik moet beginnen. Daarnaast ben ik heel erg bang dat mensen vinden dat ik mij aanstel en niet serieus nemen, omdat ik geen ondergewicht heb, zelfs een klein beetje overgewicht. Omdat ik dus zeg dat ik op mijn voeding let en vervolgens het niet vol kan houden en in een ongezonde vreetbui beland ben ik bang dat vooral mijn ouders mij niet serieus nemen. Daarnaast zijn zij best ouderwets en vinden zij dat je alleen naar de dokter moet als je lichamelijk iets mankeert. Maar ik wil zo graag normaal kunnen leven en niet dat eten en niet-eten overheerst, natuurlijk het is heel belangrijk, maar ik moet ook kunnen genieten.
maandag 12 oktober 2015 om 06:08
Saratje, hoe oud ben je?
Je hebt je ouders toestemming om gezond te zijn en te worden niet nodig. Je kunt ook naar de huisarts gaan, dat gesprek afwachten en eventueel ook het gesprek met gespecialiseerde hulp afwachten en daarna je ouders inseinen.
Creëer eerst extra info en hulp en daarmee, wellicht met behulp van die hulp, meer houvast om het gesprek met je ouders aan te gaan.
Je hebt je ouders toestemming om gezond te zijn en te worden niet nodig. Je kunt ook naar de huisarts gaan, dat gesprek afwachten en eventueel ook het gesprek met gespecialiseerde hulp afwachten en daarna je ouders inseinen.
Creëer eerst extra info en hulp en daarmee, wellicht met behulp van die hulp, meer houvast om het gesprek met je ouders aan te gaan.
maandag 12 oktober 2015 om 09:24
Je stelt je zeker niet aan en je hebt inderdaad hulp nodig als ik dit zo lees. Dit is een eetprobleem in wording, als het niet eigenlijk allang een eetstoornis is. Vat moed en stap naar je huisarts.
Een goede website waar veel ervaringsdeskundigen aan verbonden zijn en waar je steun kunt vinden voor de stappen die je moet gaan zetten is proud2bme . Je zult daar veel herkenning vinden denk ik.
Veel sterkte, een eetprobleem is heel ingrijpend.
Een goede website waar veel ervaringsdeskundigen aan verbonden zijn en waar je steun kunt vinden voor de stappen die je moet gaan zetten is proud2bme . Je zult daar veel herkenning vinden denk ik.
Veel sterkte, een eetprobleem is heel ingrijpend.
maandag 12 oktober 2015 om 09:28
quote:saratje93 schreef op 11 oktober 2015 @ 21:55:
Ik wil het ze graag vertellen zodat ik de stap kan zetten om hier iets aan te gaan doen, maar ik zou niet weten waar te beginnen..misschien heb je hier iets aan
http://www.proud2bme.nl/info/Hoe_vertel_ik_het
Ik wil het ze graag vertellen zodat ik de stap kan zetten om hier iets aan te gaan doen, maar ik zou niet weten waar te beginnen..misschien heb je hier iets aan
http://www.proud2bme.nl/info/Hoe_vertel_ik_het
maandag 12 oktober 2015 om 10:12
Sarah, veel mensen hebben problemen met eten en inderdaad wat retrostar zegt, meestal heeft dat een functie. Zoals het bieden van troost wanneer je eet, het verstoppen van emoties, het vervullen van iets wat onvervuld is etc. Zolang je er geen last van hebt en het niet je dagelijks functioneren of je geestelijke gezondheid belemmerd wordt het meestal niet als een probleem gezien. Maar bij jou klinkt het inderdaad dusdanig problematisch dat je er hulp bij kan gebruiken om niet nog verder door te slaan en om voor jezelf een fijner leven te creeren.
Dus goed idee om naar de huisarts te gaan, misschien kan je samen met de GGZ praktijkondersteuner hier verder mee komen. Als je er nog nooit met iemand over gepraat hebt is het fijn om wat helderheid te krijgen over het hoe en waarom van jouw eetpatroon.
Misschien dat je met hem/haar ook kan bepraten hoe je dit aan je omgeving verteld en hoe je reageert op de mogelijke reacties.
Is het voor jou een optie om eerst naar de huisarts te gaan voordat je het met je omgeving bespreekt?
Of heb je misschien 1 vertrouwenspersoon in je omgeving waar je dit wel bij kwijt kan?
Het hoeft niet allemaal tegelijk he, kleine stapjes mogen ook en meestal bereik je daar juist meer mee.
Dus goed idee om naar de huisarts te gaan, misschien kan je samen met de GGZ praktijkondersteuner hier verder mee komen. Als je er nog nooit met iemand over gepraat hebt is het fijn om wat helderheid te krijgen over het hoe en waarom van jouw eetpatroon.
Misschien dat je met hem/haar ook kan bepraten hoe je dit aan je omgeving verteld en hoe je reageert op de mogelijke reacties.
Is het voor jou een optie om eerst naar de huisarts te gaan voordat je het met je omgeving bespreekt?
Of heb je misschien 1 vertrouwenspersoon in je omgeving waar je dit wel bij kwijt kan?
Het hoeft niet allemaal tegelijk he, kleine stapjes mogen ook en meestal bereik je daar juist meer mee.
maandag 12 oktober 2015 om 14:42
Ik herken je verhaal wel. Ik ben twee jaar geleden begonnen met gezond leven. Tot die tijd was ik van en makkelijke simpele maaltijd en onwijs veel snaaien. Zakken chips, nootjes, koekjes, repen chocolade, ontbijtkoek met dikke laag nutella. Alles verdween in mijn mond. Nu leef ik heel gezond, maar dat is niet 24/7 vol te houden dus in het weekend mag ik 'zondigen'. Echter mijn zondigen is weer 3 chocoladerepen en een zak kruidnoten in een weekend. Ik vind het heel moeilijk om hier een balans in te vinden. Ik denk dat het gedeeltelijk genetisch is, omdat ik altijd een snaaier ben geweest en ten tweede te streng ben geweest. Als je jezelf van alles ontzegt dan wordt het des te moeilijker. De verboden vrucht. Je moet jezelf niet schuldig voelen. Zelfs topsporters en modellen snoepen weleens. We zijn mensen. Je moet van het leven genieten en je lichaam heeft alle voedingsstoffen nodig. Af en toe iets lekkers kan geen kwaad. Het beste is om jezelf het lekkers gewoon toe te staan en niet te denken in goed en slecht. Dan voel je je minder schuldig als je een keer uit de ban bent gesprongen. De 80 - 20 regel, oftewel 80% van de tijd eet je gezond en 20% van de tijd mag je pakket wat je lekker vind. Wat ook kan helpen is My Fitness Pall om je voeding te tracken. Je kan dan zien hoeveel je eet, wat je eet en of je aan je macro's (KH, Eiwitten en Vetten) komt. Als je calorieën over hebt kan je zoals fitness meiden vaak doen ervoor kiezen om dat stukje aan te vullen met iets lekkers. Gevaar van tracken is dat je weer obsessief kan raken door het continue willen en moeten tracken van al je voeding. De diëtiste gaf aan dat ik bewuster moet eten en er een geniet moment van moet maken en alleen als ik denk dat de tweede hap zo lekker is als de eerste nog een hap moet nemen. En als ik uit emotie eet op een andere manier troost zoeken, bijvoorbeeld kaarsjes aan, goed boek lezen, nagels lakken, uitgebreid in bad etc. Echter als ik aan zoetigheid begin dan krijg ik bodemdrang. Als jij denkt dat het obsessief is en er hulp bij nodig hebt of wil dan moet je dat zeker doen. Maar tegelijkertijd laat je niks aanpraten. Mensen zeggen als snel dat je een eetstoornis hebt maar een stoornis is echt heel heftig. Het hoeft niet per definitie zo te zijn als je moeite hebt met een gezond voedingspatroon dat je meteen een stoornis hebt.
Een blog waar ik heel veel aan heb is die van Fit Beauty
Lees bijvoorbeeld dit artikel; http://fitbeauty.nl/de-vo ... rek-in-hebt-mag-principe/
Lees anders eens de blogs van een meiden die kampen met hetzelfde
http://charlies-kitchen.nl/je-mag-eten-wat-je-wil/
http://carmenketelaar.com/2015/05/02/struggles/
https://debshealthylife.w ... 15/03/09/een-zeik-stukje/
http://www.fitwithmarit.nl/fitness/motivatie-is-kwijt/
https://debshealthylife.w ... -ook-wel-eens-verdrietig/
Een blog waar ik heel veel aan heb is die van Fit Beauty
Lees bijvoorbeeld dit artikel; http://fitbeauty.nl/de-vo ... rek-in-hebt-mag-principe/
Lees anders eens de blogs van een meiden die kampen met hetzelfde
http://charlies-kitchen.nl/je-mag-eten-wat-je-wil/
http://carmenketelaar.com/2015/05/02/struggles/
https://debshealthylife.w ... 15/03/09/een-zeik-stukje/
http://www.fitwithmarit.nl/fitness/motivatie-is-kwijt/
https://debshealthylife.w ... -ook-wel-eens-verdrietig/
maandag 12 oktober 2015 om 17:04
Leuk en aardig Misha, maar de tekst -laat je niets aanpraten- slaat de plank mijns inziens in deze finaal mis.
Durft Saratje eindelijk haar verhaal te doen en dan komt jij voorbij, jij die notabene zelf geen gezonde verstandhouding met eten heeft, met deze nietszeggende one-liner.
Kan me hier dus echt boos om maken!
Durft Saratje eindelijk haar verhaal te doen en dan komt jij voorbij, jij die notabene zelf geen gezonde verstandhouding met eten heeft, met deze nietszeggende one-liner.
Kan me hier dus echt boos om maken!
maandag 12 oktober 2015 om 20:48
Bedankt voor alle helpende reacties! Echt super lief!
Ik heb gisteravond een heel lang gesprek met mijn ouders gehad, ze vonden gelukkig dat ik mij niet aanstel. Wel heb ik het idee dat ze het niet helemaal snappen. Mijn moeder zei de hele tijd "Je moet gewoon normaal eten, dat is het beste." Maar dat is nu juist het probleem, dat lukt niet en dat ik daar iets aan wil doen maar niet weet hoe ik het wil gaan doen. Mijn vader zei da ik altijd over de lat heel erg hoog leg met alles. Sport, eten ect. En dat ik dat niet moet doen en ik best eens wat lekkers mag hebben. Dit klopt allemaal, maar ik heb het idee dat zij het gevoel niet snappen. Dat frustrerende gevoel. Zo ook als vanmorgen, dan is er niks gezonds in huis voor het ontbijt en dan baal ik zo enorm, en uit dat naar mijn vader en hij zegt "Begint het gezeur weer?" Euh ja, dat is wat ik nu bedoel met alles. Ik denk dat zij naar de huisarts onzin vinden want zoals mijn moeder zegt "Je moet gewoon normaal eten." Maar ik wil het wel graag oplossen, ik heb vandaag gewoon normaal gegeten, gezond en een beetje ongezond. Het frustrerende gevoel van het ongezonde eten probeer ik weg te stoppen, te negeren. Ook wil ik mij meer focussen op het gezonde dat ik eet ipv te balen dat ik ongezond eet. Bijvoorbeeld ik eet een appel en een stukje chocola. Dan kan ik balen dat ik chocola eet, maar ik kan ook trots zijn dat ik een appel heb gegeten. Hier mee wil ik beginnen, als dit mij nog niet helpt ga ik naar de huisarts.
Ik heb gisteravond een heel lang gesprek met mijn ouders gehad, ze vonden gelukkig dat ik mij niet aanstel. Wel heb ik het idee dat ze het niet helemaal snappen. Mijn moeder zei de hele tijd "Je moet gewoon normaal eten, dat is het beste." Maar dat is nu juist het probleem, dat lukt niet en dat ik daar iets aan wil doen maar niet weet hoe ik het wil gaan doen. Mijn vader zei da ik altijd over de lat heel erg hoog leg met alles. Sport, eten ect. En dat ik dat niet moet doen en ik best eens wat lekkers mag hebben. Dit klopt allemaal, maar ik heb het idee dat zij het gevoel niet snappen. Dat frustrerende gevoel. Zo ook als vanmorgen, dan is er niks gezonds in huis voor het ontbijt en dan baal ik zo enorm, en uit dat naar mijn vader en hij zegt "Begint het gezeur weer?" Euh ja, dat is wat ik nu bedoel met alles. Ik denk dat zij naar de huisarts onzin vinden want zoals mijn moeder zegt "Je moet gewoon normaal eten." Maar ik wil het wel graag oplossen, ik heb vandaag gewoon normaal gegeten, gezond en een beetje ongezond. Het frustrerende gevoel van het ongezonde eten probeer ik weg te stoppen, te negeren. Ook wil ik mij meer focussen op het gezonde dat ik eet ipv te balen dat ik ongezond eet. Bijvoorbeeld ik eet een appel en een stukje chocola. Dan kan ik balen dat ik chocola eet, maar ik kan ook trots zijn dat ik een appel heb gegeten. Hier mee wil ik beginnen, als dit mij nog niet helpt ga ik naar de huisarts.
maandag 12 oktober 2015 om 21:26
Saratje, jij bepaald uiteraard helemaal zelf wat je aanpakt en hoe je het aanpakt.
Je ouders zijn zich waarschijnlijk niet bewust van jouw schreeuw om hulp. Jij loopt hier reeds lange tijd tegen aan. Voor je ouders is dit nieuwe informatie.
Daarnaast moet/wil jij veranderen. Je omgeving moet/ wil dit niet uit zichzelf.
Kan je niet verplichten. Echter ik denk oprecht dat jij meer ondersteuning nodig hebt dan je jezelf nu gunt.
Succes meid!
Je ouders zijn zich waarschijnlijk niet bewust van jouw schreeuw om hulp. Jij loopt hier reeds lange tijd tegen aan. Voor je ouders is dit nieuwe informatie.
Daarnaast moet/wil jij veranderen. Je omgeving moet/ wil dit niet uit zichzelf.
Kan je niet verplichten. Echter ik denk oprecht dat jij meer ondersteuning nodig hebt dan je jezelf nu gunt.
Succes meid!
vrijdag 22 januari 2016 om 11:18
Hallo iedereen!
Bedankt voor de reacties!
Ik heb hulp gezocht bij de huisarts. Die heeft mij weer doorverwezen naar de psycholoog. Daar ben ik afgelopen dinsdag voor het eerst geweest. In het begin was het wel eventjes wennen, ik vond het een beetje apart. Maar uiteindelijk viel alles echt heel erg mee.
Ik heb mijn verhaal gedaan en ze nam mij serieus. We hebben een plan opzet met verschillende doelen waar we stap voor stap mee gaan werken. Aan het eind van het gesprek heeft ze mij de diagnose Boulimia Nervosa voorgeschreven. Niet heel ernstige boulimia, het is wel een beetje aangedikt, omdat er immers een diagnose gegeven moet worden, omdat eetproblematiek geen diagnose is. Maar de richting klopt wel en ze zegt dat het wel echt ernstiger wordt. Bij boulimia nervosa heb je eetbuien, die je vervolgens compenseert met vasten, overgeven, laxeermiddelen gebruiken ect. Nu heb ik niet echte eetbuien waarbij je jezelf helemaal volpropt. Maar ik heb wel dagen dat ik redelijk wat ongezond eet voor mijn gevoel. Of dan krijg ik trek in iets lekkers en dan ga ik naar de winkel en haal ik vaak een zak snoep, noodles, frisdrank. Ik kan vaak ook niet met 1 koekje zeggen dat het genoeg is. Maar ik krijg ook eigenlijk direct een schuldgevoel, een baal gevoel. Dan wil ik het compenseren, niet met braken of pillen, maar door bijvoorbeeld het dagdeel daarna of de dag erna heel erg op mijn eten te letten. Dan ben ik in mijn hoofd heel erg met eten bezig. Erg onrustig word ik er van.
Bedankt voor de reacties!
Ik heb hulp gezocht bij de huisarts. Die heeft mij weer doorverwezen naar de psycholoog. Daar ben ik afgelopen dinsdag voor het eerst geweest. In het begin was het wel eventjes wennen, ik vond het een beetje apart. Maar uiteindelijk viel alles echt heel erg mee.
Ik heb mijn verhaal gedaan en ze nam mij serieus. We hebben een plan opzet met verschillende doelen waar we stap voor stap mee gaan werken. Aan het eind van het gesprek heeft ze mij de diagnose Boulimia Nervosa voorgeschreven. Niet heel ernstige boulimia, het is wel een beetje aangedikt, omdat er immers een diagnose gegeven moet worden, omdat eetproblematiek geen diagnose is. Maar de richting klopt wel en ze zegt dat het wel echt ernstiger wordt. Bij boulimia nervosa heb je eetbuien, die je vervolgens compenseert met vasten, overgeven, laxeermiddelen gebruiken ect. Nu heb ik niet echte eetbuien waarbij je jezelf helemaal volpropt. Maar ik heb wel dagen dat ik redelijk wat ongezond eet voor mijn gevoel. Of dan krijg ik trek in iets lekkers en dan ga ik naar de winkel en haal ik vaak een zak snoep, noodles, frisdrank. Ik kan vaak ook niet met 1 koekje zeggen dat het genoeg is. Maar ik krijg ook eigenlijk direct een schuldgevoel, een baal gevoel. Dan wil ik het compenseren, niet met braken of pillen, maar door bijvoorbeeld het dagdeel daarna of de dag erna heel erg op mijn eten te letten. Dan ben ik in mijn hoofd heel erg met eten bezig. Erg onrustig word ik er van.
vrijdag 22 januari 2016 om 14:27
Dank je wel Troelala. We hebben eerst een formulier ingevuld waar verschillende vakjes op staan met: Probleem (eetprobleem) Situatie (thuis, school, werk, prive ect) Persoonlijkheid (gestrest, vrolijk, boos, onzeker)
Vanuit daar ga je je problemen waar aan je wilt werken op schrijven en daar achter staat doel en daar schrijf je op met welk doel je de problemen gaat aanpakken. Zo ga je dan staps gewijs je problemen oplossen.
Over 3 weken start ik er mee en dan heb ik om de week therapie. Het is wel frustrerend omdat ik zelf ook niet helemaal weet wat het precies is. Ik heb het gevoel dat ik hele duidelijke symptomen moet hebben om in therapie te gaan. (Zoals bij boulima geef je vaak over, eet je in hele grote hoeveelheden, dat doe ik gelukkig allemaal niet en ik heb het gevoel dat ik het lichamelijk moet laten zien dat er iets niet goed is, natuurlijk is dit allemaal onzin, maar toch voelt het zo.) Vanochtend hadden we een stukje taart omdat iemand jarig is, en dan geniet ik er echt heel erg van en heb ik natuurlijk mijn twijfels dat het niet gezond is, maar ik had niet het gevoel dat ik nu super moest compenseren of dat ik mij super rot er over voelde. Maar dan voel ik mij wel weer rot dat ik er zo over na denk en word ik er helemaal gestrest van. Maar elke woensdag eten wij altijd patat op het werk, van te voren was ik er al mee bezig dat we gingen eten, dan heb ik er echt super veel zin in (drang naar ongezond eten), maar weet ik ook dat het erg ongezond is en ik er dik van wordt, dan stres ik er ook helemaal om. Maar op den duur krijg ik z'n ingeving dat als ik de rest van de middag vast of heel weinig eet dat het niet zo erg is, dan lucht het ineens heel erg op. Terwijl ik weet dat het totaal niet gezond is.
Vanuit daar ga je je problemen waar aan je wilt werken op schrijven en daar achter staat doel en daar schrijf je op met welk doel je de problemen gaat aanpakken. Zo ga je dan staps gewijs je problemen oplossen.
Over 3 weken start ik er mee en dan heb ik om de week therapie. Het is wel frustrerend omdat ik zelf ook niet helemaal weet wat het precies is. Ik heb het gevoel dat ik hele duidelijke symptomen moet hebben om in therapie te gaan. (Zoals bij boulima geef je vaak over, eet je in hele grote hoeveelheden, dat doe ik gelukkig allemaal niet en ik heb het gevoel dat ik het lichamelijk moet laten zien dat er iets niet goed is, natuurlijk is dit allemaal onzin, maar toch voelt het zo.) Vanochtend hadden we een stukje taart omdat iemand jarig is, en dan geniet ik er echt heel erg van en heb ik natuurlijk mijn twijfels dat het niet gezond is, maar ik had niet het gevoel dat ik nu super moest compenseren of dat ik mij super rot er over voelde. Maar dan voel ik mij wel weer rot dat ik er zo over na denk en word ik er helemaal gestrest van. Maar elke woensdag eten wij altijd patat op het werk, van te voren was ik er al mee bezig dat we gingen eten, dan heb ik er echt super veel zin in (drang naar ongezond eten), maar weet ik ook dat het erg ongezond is en ik er dik van wordt, dan stres ik er ook helemaal om. Maar op den duur krijg ik z'n ingeving dat als ik de rest van de middag vast of heel weinig eet dat het niet zo erg is, dan lucht het ineens heel erg op. Terwijl ik weet dat het totaal niet gezond is.
vrijdag 22 januari 2016 om 16:54
Klopt. Maar je hebt hulp ingeschakeld. Je kunt niet van jezelf verwachten dat je nu al weet hoe je het moet aanpakken. Want als dat zo zou zijn zou je die hulp niet ingeschakeld hoeven hebben. En het feit dat je na het gesprek terug kunt blijven gaan naar die persoon geeft aan dat die ook vertrouwen erin heeft dat jij met de juiste ondersteuning op je pootjes gerecht gaat komen voor wat betreft het eetprobleem/ boulimia.
Ben trots op je meisje!
Ben trots op je meisje!
vrijdag 22 januari 2016 om 17:58
Zelf eetproblemen gehad en ik herken het wel. Denk dat je het niet kan scheiden, het lichamelijke en emotionele. Het zijn vooral de emoties erachter maar ook je lijf kan ontregeld zijn en dat kan weer vreetbuien in de hand werken. Vraag me af of er überhaupt ruimte is voor je emoties thuis of moet je ook maar 'gewoon doen' en nergens over praten.
Misschien moet je ook een beetje af van gezond of ongezond eten. Zout is gezond maar als je er teveel van eet is het weer niet gezond. Mijn darmen lopen leeg van bietjes dus die eet ik niet, hoewel ze gezond heten te zijn. En groente is gezond maar als je alleen groente eet is het ook weer niet gezond. Ook eens kijken naar wat je lichaam nodig heeft. Het gaat om de balans. Misschien heb je 's ochtends bijvoorbeeld liever muesli dan brood, misschien wat anders. En je kan overmatige behoefte aan zoetigheid hebben doordat je te weinig eiwit eet of tekorten aan chroom of andere stoffen hebt. Bij een eetstoornis kan ook een zinktekort spelen.
Beter wel op tijd hulp zoeken, zodat het niet uit de hand loopt. bij mij is het vroeger nogal uit de hand gelopen en het is nog steeds een gevoelig punt.
Misschien moet je ook een beetje af van gezond of ongezond eten. Zout is gezond maar als je er teveel van eet is het weer niet gezond. Mijn darmen lopen leeg van bietjes dus die eet ik niet, hoewel ze gezond heten te zijn. En groente is gezond maar als je alleen groente eet is het ook weer niet gezond. Ook eens kijken naar wat je lichaam nodig heeft. Het gaat om de balans. Misschien heb je 's ochtends bijvoorbeeld liever muesli dan brood, misschien wat anders. En je kan overmatige behoefte aan zoetigheid hebben doordat je te weinig eiwit eet of tekorten aan chroom of andere stoffen hebt. Bij een eetstoornis kan ook een zinktekort spelen.
Beter wel op tijd hulp zoeken, zodat het niet uit de hand loopt. bij mij is het vroeger nogal uit de hand gelopen en het is nog steeds een gevoelig punt.
