Eten
alle pijlers
Een gerecht weigeren in restaurant
zaterdag 12 maart 2016 om 13:41
Hoi allemaal!
Ik ben benieuwd naar jullie mening over het volgende;
Dochter is gisteravond met de familie van haar vriend uit eten geweest. Het was nogal een chique bedoening zeg maar. 6 gangen enzo. Vooraf was door de ouders het "feestmenu" bepaald. Bij de 3e gang kreeg iedereen dus levertjes. Nou gruwt mijn dochter van orgaanvlees... Zij heeft deze gang beleefd geweigerd. Tot groot ongenoegen van de vader van haar vriend. Die vond dat dus duidelijk niet kunnen en heeft dat ook laten merken. Dochter kwam dus een beetje verdrietig thuis.. Nou vind mijn man ook dat ze uit fatsoen gewoon een paar hapjes had moeten eten en de rest maar laten staan. Ik vind het zelf prima dat ze het geweigerd heeft. Wat vinden jullie?
Ik ben benieuwd naar jullie mening over het volgende;
Dochter is gisteravond met de familie van haar vriend uit eten geweest. Het was nogal een chique bedoening zeg maar. 6 gangen enzo. Vooraf was door de ouders het "feestmenu" bepaald. Bij de 3e gang kreeg iedereen dus levertjes. Nou gruwt mijn dochter van orgaanvlees... Zij heeft deze gang beleefd geweigerd. Tot groot ongenoegen van de vader van haar vriend. Die vond dat dus duidelijk niet kunnen en heeft dat ook laten merken. Dochter kwam dus een beetje verdrietig thuis.. Nou vind mijn man ook dat ze uit fatsoen gewoon een paar hapjes had moeten eten en de rest maar laten staan. Ik vind het zelf prima dat ze het geweigerd heeft. Wat vinden jullie?
dinsdag 15 maart 2016 om 15:23
quote:Hayek schreef op 15 maart 2016 @ 10:46:
[...]
Ja en dat zit dus tussen de oren. Gelukkig heb ik m'n vrouw vaak genoeg kunnen verrassen, ze weet nu dat het goed is om af en toe eens iets te proberen.
Wat een belerende, badinerende posting.
Ook als je iets geprobeerd hebt kan het zijn dat je het niet lust.
Zo lust mijn moeder geen kaas, al probeert mijn vader haar er al zestig jaar aan te krijgen.
Ook na zestig jaar vertelt hij haar nog steeds regelmatig hóe stom het is dat ze geen kaas lust.
En ze lust het nog steeds niet.
Ik lust geen koffie en geen alcoholische dranken, vooral sterke drank en wijn (behalve mierzoete witte) vind ik erg niet lekker.
Óók na vele, véle malen proberen, proeven, tóch maar een bodempje meedrinken, tóch uit beleefdheid een slokje nemen, toch meeproosten en sippen als de gelegenheid er om vraagt. Heel lang gedaan en nu doe ik het niet meer.
Want ik lust het niet.
Wie en hoe men mij er ook mee verrast.
Datzelfde geldt voor sterk smakende (schimmel)kazen.
Ik zou dólgraag zoiets als roquefort willen lusten, alleen al omdat het gewoon zo mooi klinkt. Ik ben zelfs op vakantie geweest in de roquefortstreek en heb er verschillende geproefd, zo graag zou ik dit soort kaas willen lusten, bij een goed glas wijn.
Ik probeer het vrijwillig denk ik al 35 jaar en dan krijg ik het ook nog wel eens opgediend, gepresenteerd, over een salade gebrokkeld, in een kroket verstopt, op pizza geserveerd, door een saus geroerd of bij een kaasplank voorgeschoteld.
En ik lust het nog steeds niet. En dat zit níet tussen mijn oren want ik wíl het juist graag lusten.
Koffie, wijn en schimmelkazen. Juist omdat het in mijn vriendenkring, zakelijk en in de familie regelmatig voorbij komt. Koffie en wijn sowieso maar sterk geurende en smakende kazen ook.
Helaas.
Het is niet altijd onwil, gebrek aan opvoeding of andersoortige bekrompen horkerigheid, iets niet lusten.
[...]
Ja en dat zit dus tussen de oren. Gelukkig heb ik m'n vrouw vaak genoeg kunnen verrassen, ze weet nu dat het goed is om af en toe eens iets te proberen.
Wat een belerende, badinerende posting.
Ook als je iets geprobeerd hebt kan het zijn dat je het niet lust.
Zo lust mijn moeder geen kaas, al probeert mijn vader haar er al zestig jaar aan te krijgen.
Ook na zestig jaar vertelt hij haar nog steeds regelmatig hóe stom het is dat ze geen kaas lust.
En ze lust het nog steeds niet.
Ik lust geen koffie en geen alcoholische dranken, vooral sterke drank en wijn (behalve mierzoete witte) vind ik erg niet lekker.
Óók na vele, véle malen proberen, proeven, tóch maar een bodempje meedrinken, tóch uit beleefdheid een slokje nemen, toch meeproosten en sippen als de gelegenheid er om vraagt. Heel lang gedaan en nu doe ik het niet meer.
Want ik lust het niet.
Wie en hoe men mij er ook mee verrast.
Datzelfde geldt voor sterk smakende (schimmel)kazen.
Ik zou dólgraag zoiets als roquefort willen lusten, alleen al omdat het gewoon zo mooi klinkt. Ik ben zelfs op vakantie geweest in de roquefortstreek en heb er verschillende geproefd, zo graag zou ik dit soort kaas willen lusten, bij een goed glas wijn.
Ik probeer het vrijwillig denk ik al 35 jaar en dan krijg ik het ook nog wel eens opgediend, gepresenteerd, over een salade gebrokkeld, in een kroket verstopt, op pizza geserveerd, door een saus geroerd of bij een kaasplank voorgeschoteld.
En ik lust het nog steeds niet. En dat zit níet tussen mijn oren want ik wíl het juist graag lusten.
Koffie, wijn en schimmelkazen. Juist omdat het in mijn vriendenkring, zakelijk en in de familie regelmatig voorbij komt. Koffie en wijn sowieso maar sterk geurende en smakende kazen ook.
Helaas.
Het is niet altijd onwil, gebrek aan opvoeding of andersoortige bekrompen horkerigheid, iets niet lusten.
dinsdag 15 maart 2016 om 15:25
Ik eet liever geen bietjes (hier in Rotterdam krootjes geheten, toch @Marianne Davids ?). Mijn schoonmoeder snapte dat niet. "Ook niet als ze lekker zijn klaargemaakt????". Alsof zij de enige was die kon koken. Ook al worden ze in een sterrenrestaurant opgediend, ik proef de zeekleismaak er doorheen. Ik eet het wel als het niet anders kan, maar lekker vind ik het niet.
dinsdag 15 maart 2016 om 15:44
quote:amarna schreef op 15 maart 2016 @ 15:25:
Ik eet liever geen bietjes (hier in Rotterdam krootjes geheten, toch @Marianne Davids ?). Mijn schoonmoeder snapte dat niet. "Ook niet als ze lekker zijn klaargemaakt????". Alsof zij de enige was die kon koken. Ook al worden ze in een sterrenrestaurant opgediend, ik proef de zeekleismaak er doorheen. Ik eet het wel als het niet anders kan, maar lekker vind ik het niet.Ik mag geen krootjes zeggen van mijn moeder, ook geen peen tegen worteltjes.
Ik eet liever geen bietjes (hier in Rotterdam krootjes geheten, toch @Marianne Davids ?). Mijn schoonmoeder snapte dat niet. "Ook niet als ze lekker zijn klaargemaakt????". Alsof zij de enige was die kon koken. Ook al worden ze in een sterrenrestaurant opgediend, ik proef de zeekleismaak er doorheen. Ik eet het wel als het niet anders kan, maar lekker vind ik het niet.Ik mag geen krootjes zeggen van mijn moeder, ook geen peen tegen worteltjes.
verba volant, scripta manent.
dinsdag 15 maart 2016 om 15:47
quote:Eleonora-1 schreef op 15 maart 2016 @ 15:23:
Wat een belerende, badinerende posting.
Ook als je iets geprobeerd hebt kan het zijn dat je het niet lust.
Oh dan kwam mijn post anders over dan ik 'm bedoelde. Mijn vrouw bleek opeens allerlei dingen die ze dacht niet te lusten, wel te lusten toen ze ze eens probeerde.
Andere dingen ook niet hoor. Maar waar het mij om ging, is dat ik er heel slecht tegen kan dat sommige mensen zeggen dingen niet te lusten terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet weten. Sterker nog: het feit dat je iets als kind niet lustte, betekent niet dat je het nu nog steeds niet lust.
Ik lust ook dingen niet, ik bedoel echt niet te zeggen dat het een keuze is om dingen niet te lusten ofzo.
Wat een belerende, badinerende posting.
Ook als je iets geprobeerd hebt kan het zijn dat je het niet lust.
Oh dan kwam mijn post anders over dan ik 'm bedoelde. Mijn vrouw bleek opeens allerlei dingen die ze dacht niet te lusten, wel te lusten toen ze ze eens probeerde.
Andere dingen ook niet hoor. Maar waar het mij om ging, is dat ik er heel slecht tegen kan dat sommige mensen zeggen dingen niet te lusten terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet weten. Sterker nog: het feit dat je iets als kind niet lustte, betekent niet dat je het nu nog steeds niet lust.
Ik lust ook dingen niet, ik bedoel echt niet te zeggen dat het een keuze is om dingen niet te lusten ofzo.
Oh dear, how sad, never mind.
dinsdag 15 maart 2016 om 16:01
quote:Hayek schreef op 15 maart 2016 @ 15:47:
[...]
Oh dan kwam mijn post anders over dan ik 'm bedoelde. Mijn vrouw bleek opeens allerlei dingen die ze dacht niet te lusten, wel te lusten toen ze ze eens probeerde.
Andere dingen ook niet hoor. Maar waar het mij om ging, is dat ik er heel slecht tegen kan dat sommige mensen zeggen dingen niet te lusten terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet weten. Sterker nog: het feit dat je iets als kind niet lustte, betekent niet dat je het nu nog steeds niet lust.
Ik lust ook dingen niet, ik bedoel echt niet te zeggen dat het een keuze is om dingen niet te lusten ofzo.Je smaak verandert in de loop der jaren. Mijn ouders lustten zeker niet alles, kool kwam niet op tafel, behalve bloemkool, capucijners ook niet, die herinnerden teveel aan de oorlog. Vis een enkele keer, mijn vader hield wel van vis, mijn moeder houdt er nog steeds niet van. Toen we in 1962 voor het eerst naar Frankrijk gingen werden er wel andere dingen gegeten maar thuis bleef alles bij het oude. Op mijn 16e volgde ik 's avonds mijn eerste kookcursus, in die tijd was macaroni met ham en kaas bij wijze van spreken al exotisch maar ik werd steeds nieuwsgieriger. Toen ik uit huis ging kon ik lekker mijn eigen gang gaan, het ene experiment na het andere kwam uit de keuken, soms geweldig mislukt, soms geweldig lekker. Ik eet nu kool, capucijners en alle andere dingen die vroeger niet op tafel kwamen. Er zijn wel dingen die ik minder lekker vind of gewoon te machtig, zoals risotto of pasta carbonara, daar kan ik een kinderportie van op, meer niet.
[...]
Oh dan kwam mijn post anders over dan ik 'm bedoelde. Mijn vrouw bleek opeens allerlei dingen die ze dacht niet te lusten, wel te lusten toen ze ze eens probeerde.
Andere dingen ook niet hoor. Maar waar het mij om ging, is dat ik er heel slecht tegen kan dat sommige mensen zeggen dingen niet te lusten terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet weten. Sterker nog: het feit dat je iets als kind niet lustte, betekent niet dat je het nu nog steeds niet lust.
Ik lust ook dingen niet, ik bedoel echt niet te zeggen dat het een keuze is om dingen niet te lusten ofzo.Je smaak verandert in de loop der jaren. Mijn ouders lustten zeker niet alles, kool kwam niet op tafel, behalve bloemkool, capucijners ook niet, die herinnerden teveel aan de oorlog. Vis een enkele keer, mijn vader hield wel van vis, mijn moeder houdt er nog steeds niet van. Toen we in 1962 voor het eerst naar Frankrijk gingen werden er wel andere dingen gegeten maar thuis bleef alles bij het oude. Op mijn 16e volgde ik 's avonds mijn eerste kookcursus, in die tijd was macaroni met ham en kaas bij wijze van spreken al exotisch maar ik werd steeds nieuwsgieriger. Toen ik uit huis ging kon ik lekker mijn eigen gang gaan, het ene experiment na het andere kwam uit de keuken, soms geweldig mislukt, soms geweldig lekker. Ik eet nu kool, capucijners en alle andere dingen die vroeger niet op tafel kwamen. Er zijn wel dingen die ik minder lekker vind of gewoon te machtig, zoals risotto of pasta carbonara, daar kan ik een kinderportie van op, meer niet.
verba volant, scripta manent.
dinsdag 15 maart 2016 om 16:24
quote:sassafras schreef op 15 maart 2016 @ 12:30:
Waarom blijft een aantal mensen hier maar denken/zeggen dat iemand die geen lever lust, het wel lust als het lekker klaargemaakt is?
Het zou kunnen. Ik ben daar neutraal in. Om mijzelf als voorbeeld te noemen:
- Ten eerste lust ik bijna alles;
- Advocaat lust ik niet puur, wel als het ergens in verwerkt is, in combinatie met slagroom, of producten als advocaatpudding, advocaatijs, etc.;
- Hetzelfde voor witlof. Puur lust ik dat niet, te bitter. Maar verwerkt in rauwkost lust ik dat weer wel. Als witlof gebakken is, lust ik het wel;
- Chocolade lust ik puur (d.w.z. uitsluitend chocola), ik ben daar zelfs dol op (alleen is het niet goed voor de lijn). Als het ergens in verwerkt is lust ik het soms wel (brownie, chocoladetaart, moorkop, Bosse Bol), soms niet (chocoladeijs, chocoladevla, chocoladepudding);
- Tuinbonen en olijven lust ik nooit. Of het puur is, of dat het ergens in verwerkt is;
- Bietjes lust ik zowel koud of warm. Ik was vroeger niet gewend om warme bietjes te eten; mijn ouders diende het uitsluitend koud op. Toen ik in een groep warme bietjes at, lust ik het wel. Het smaakverschil is nauwelijks waar te nemen, alleen de temperatuur.
Waarom blijft een aantal mensen hier maar denken/zeggen dat iemand die geen lever lust, het wel lust als het lekker klaargemaakt is?
Het zou kunnen. Ik ben daar neutraal in. Om mijzelf als voorbeeld te noemen:
- Ten eerste lust ik bijna alles;
- Advocaat lust ik niet puur, wel als het ergens in verwerkt is, in combinatie met slagroom, of producten als advocaatpudding, advocaatijs, etc.;
- Hetzelfde voor witlof. Puur lust ik dat niet, te bitter. Maar verwerkt in rauwkost lust ik dat weer wel. Als witlof gebakken is, lust ik het wel;
- Chocolade lust ik puur (d.w.z. uitsluitend chocola), ik ben daar zelfs dol op (alleen is het niet goed voor de lijn). Als het ergens in verwerkt is lust ik het soms wel (brownie, chocoladetaart, moorkop, Bosse Bol), soms niet (chocoladeijs, chocoladevla, chocoladepudding);
- Tuinbonen en olijven lust ik nooit. Of het puur is, of dat het ergens in verwerkt is;
- Bietjes lust ik zowel koud of warm. Ik was vroeger niet gewend om warme bietjes te eten; mijn ouders diende het uitsluitend koud op. Toen ik in een groep warme bietjes at, lust ik het wel. Het smaakverschil is nauwelijks waar te nemen, alleen de temperatuur.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 15 maart 2016 om 17:15
quote:mwcactus schreef op 14 maart 2016 @ 19:38:
Sommige mensen weten zich met hun gedram echt onsterfelijk belachelijk te maken zeg.
Een gastheer of vrouw met echte klasse doet er alles aan om het de gasten naar de zin te maken en maakt zeker geen l*llige opmerking naar een minderjarige. Dat is pas tokkie gedrag. Mijn schoonfamilie is nogal chic zeg maar, maar ik heb ze nog nooit een krimp zien geven bij iemand die iets niet lust of onhandig een artisjok eet of vis fileert. Mijn kinderen die uit een goed milllieu komen zouden zich ook geen raad weten als ze een vis moeten fileren op een chique manier, ik zie het niet als gebrek in mijn opvoeding dat ik niet elk mogelijk ingrediënt in huis haal om ze te leren dat chic te eten. Ik geloof er ook geen zak van dat degene die zo hard roepen dat een kind het heurt te weten allemaal in werkelijkheid hun kind van 17 geleerd hebben wat de etiquette zijn en hoe je de meest bijzondere (in de zin van niet dagelijkse kost) dingen moet eten. Het is zo lekker makkelijk roepen vanachter je beeldschermpje he. De dochter van TO heeft het prima gedaan, haar schoonvader niet en die is alles behalve chic bezig geweest.Ik denk dat ik 6 of 7 was toen ik een tongetje zelf fileerde. Wij aten heel veel in restaurants en ja ik vind wel dat dat bij de opvoeding hoort. En al zul je zelf niet vaak zo eten dan nog kun je als je hoort dat je kind naar een chiquE bedoening gaat even het bestek ed doornemen. Ook mijn zeer onhandige speciale zoon pakt in een restaurant gewoon zijn mes en probeert netjes te snijden. Dat het niet altijd lukt is wat anders maar de intentie is er en dat maakt een heel verschil. Zelfs die zal niet van te voren roepen lust ik niet maar kijkt me vragend aan voor hoe en wat. Dat een 17 jarige met zo'n situatie niet goed om kan gaan vind ik toch wel een gebrekje aan de opvoeding.
Sommige mensen weten zich met hun gedram echt onsterfelijk belachelijk te maken zeg.
Een gastheer of vrouw met echte klasse doet er alles aan om het de gasten naar de zin te maken en maakt zeker geen l*llige opmerking naar een minderjarige. Dat is pas tokkie gedrag. Mijn schoonfamilie is nogal chic zeg maar, maar ik heb ze nog nooit een krimp zien geven bij iemand die iets niet lust of onhandig een artisjok eet of vis fileert. Mijn kinderen die uit een goed milllieu komen zouden zich ook geen raad weten als ze een vis moeten fileren op een chique manier, ik zie het niet als gebrek in mijn opvoeding dat ik niet elk mogelijk ingrediënt in huis haal om ze te leren dat chic te eten. Ik geloof er ook geen zak van dat degene die zo hard roepen dat een kind het heurt te weten allemaal in werkelijkheid hun kind van 17 geleerd hebben wat de etiquette zijn en hoe je de meest bijzondere (in de zin van niet dagelijkse kost) dingen moet eten. Het is zo lekker makkelijk roepen vanachter je beeldschermpje he. De dochter van TO heeft het prima gedaan, haar schoonvader niet en die is alles behalve chic bezig geweest.Ik denk dat ik 6 of 7 was toen ik een tongetje zelf fileerde. Wij aten heel veel in restaurants en ja ik vind wel dat dat bij de opvoeding hoort. En al zul je zelf niet vaak zo eten dan nog kun je als je hoort dat je kind naar een chiquE bedoening gaat even het bestek ed doornemen. Ook mijn zeer onhandige speciale zoon pakt in een restaurant gewoon zijn mes en probeert netjes te snijden. Dat het niet altijd lukt is wat anders maar de intentie is er en dat maakt een heel verschil. Zelfs die zal niet van te voren roepen lust ik niet maar kijkt me vragend aan voor hoe en wat. Dat een 17 jarige met zo'n situatie niet goed om kan gaan vind ik toch wel een gebrekje aan de opvoeding.
dinsdag 15 maart 2016 om 17:27
quote:sassafras schreef op 15 maart 2016 @ 12:30:
Waarom blijft een aantal mensen hier maar denken/zeggen dat iemand die geen lever lust, het wel lust als het lekker klaargemaakt is?
Ik durf te zeggen dat ik veel verschillende producten ken, veel lust en ook behoorlijk wat restaurant-ervaring heb, inclusief de genoemde Jonnie Boer. Een van de dingen waar ik niet van hou, is spinazie en ik zal dan ook, als ik zelf kook, nooit zo'n Iglo-met-bloeb-derrie klaarmaken, bah. Toch eet ik weleens spinazie, want vaak, in een gerecht, goed klaargemaakt, is het best wel te doen, soms zelfs lekker. Maar ik lust echt, echt, echt geen lever. Niet de lever die mijn ouders zo graag bakten en aten (het is dus geen gebrek aan culinaire opvoeding), niet de kippenlevertjes die ik nog weleens voor man en zoon klaar maak (het is dus geen principekwestie), niet de lever die er in een sterrenrestaurant op tafel komt (het is dus geen gebrek aan levenservaring) En ik bedoel dus alle lever, ook paté, leverworst en smeerworst vind ik echt onmogelijk om te eten zonder omgekeerde peristaltiek. Ik geef dus desgevraagd aan dat ik geen orgaanvlees wens (niertjes ook geprobeerd en heel vies, hersenen idem, man eet het allemaal met smaak, brrr) en als ik het ongevraagd voor mijn neus krijg zou ik ook vriendelijk bedanken, of, als de situatie dat toelaat, het gerecht snel op het bord van mijn man parkeren. Ik zal in ieder geval niet het bord voor mijn neus willen hebben en daar in gaan roeren, omdat ik ten eerste geleerd heb dat spelen met je eten niet hoort en ten tweede echt moeite heb met de aanblik en geur van lever. Eerlijk gezegd word ik al een beetje weeïg door er over te typen......
Het ging mij erom dat in het door mij genoemde voorbeeld de dochter geen lever kreeg voorgeschoteld, maar ree-carpaccio gegarneerd met eendenlever. Dat is nogal een verschil met bijvoorbeeld een bord kalfslever met spek en ui voorgeschoteld krijgen, of een gekookte varkenslever weg moeten zien te krijgen. En in DIE situatie, dat je dus een gerecht krijgt waarbij lever slechts onderdeel is van de garnituur, of slechts 1 van de ingrediënten is, het bord te weigeren omdat je geen orgaanvlees zegt te lusten, dat vind ik raar. Eet er dan omheen, ofzo. Of haal die 3 krullen eendenlever gewoon van je carpaccio af. Of, doe eens gek, als je nog nooit reecarpaccio met eendenleverkrullen gehad hebt, proef het eens. De kok zal namelijk niet voor niks die combinatie bedacht hebben, misschien blijkt eendenlever best te hachelen als het gecombineerd wordt met ree.
Ik hou wel van lever, en ik ga erg vaak uit eten, en zoals Amarna ook al aangaf, er is bijna geen restaurant te vinden waar lever gewoon als hoofd-ingredient op de kaart staat. De kans dat gang 3 dus een bord vol lever was is zeer onwaarschijnlijk, en dan weigerde de dochter dus niet om "lever" te eten, maar om "whatever geserveerd met bladiebla van huppelepuplever" te eten. En dat vind ik een groot verschil in hoe je die weigering opvat.
Waarom blijft een aantal mensen hier maar denken/zeggen dat iemand die geen lever lust, het wel lust als het lekker klaargemaakt is?
Ik durf te zeggen dat ik veel verschillende producten ken, veel lust en ook behoorlijk wat restaurant-ervaring heb, inclusief de genoemde Jonnie Boer. Een van de dingen waar ik niet van hou, is spinazie en ik zal dan ook, als ik zelf kook, nooit zo'n Iglo-met-bloeb-derrie klaarmaken, bah. Toch eet ik weleens spinazie, want vaak, in een gerecht, goed klaargemaakt, is het best wel te doen, soms zelfs lekker. Maar ik lust echt, echt, echt geen lever. Niet de lever die mijn ouders zo graag bakten en aten (het is dus geen gebrek aan culinaire opvoeding), niet de kippenlevertjes die ik nog weleens voor man en zoon klaar maak (het is dus geen principekwestie), niet de lever die er in een sterrenrestaurant op tafel komt (het is dus geen gebrek aan levenservaring) En ik bedoel dus alle lever, ook paté, leverworst en smeerworst vind ik echt onmogelijk om te eten zonder omgekeerde peristaltiek. Ik geef dus desgevraagd aan dat ik geen orgaanvlees wens (niertjes ook geprobeerd en heel vies, hersenen idem, man eet het allemaal met smaak, brrr) en als ik het ongevraagd voor mijn neus krijg zou ik ook vriendelijk bedanken, of, als de situatie dat toelaat, het gerecht snel op het bord van mijn man parkeren. Ik zal in ieder geval niet het bord voor mijn neus willen hebben en daar in gaan roeren, omdat ik ten eerste geleerd heb dat spelen met je eten niet hoort en ten tweede echt moeite heb met de aanblik en geur van lever. Eerlijk gezegd word ik al een beetje weeïg door er over te typen......
Het ging mij erom dat in het door mij genoemde voorbeeld de dochter geen lever kreeg voorgeschoteld, maar ree-carpaccio gegarneerd met eendenlever. Dat is nogal een verschil met bijvoorbeeld een bord kalfslever met spek en ui voorgeschoteld krijgen, of een gekookte varkenslever weg moeten zien te krijgen. En in DIE situatie, dat je dus een gerecht krijgt waarbij lever slechts onderdeel is van de garnituur, of slechts 1 van de ingrediënten is, het bord te weigeren omdat je geen orgaanvlees zegt te lusten, dat vind ik raar. Eet er dan omheen, ofzo. Of haal die 3 krullen eendenlever gewoon van je carpaccio af. Of, doe eens gek, als je nog nooit reecarpaccio met eendenleverkrullen gehad hebt, proef het eens. De kok zal namelijk niet voor niks die combinatie bedacht hebben, misschien blijkt eendenlever best te hachelen als het gecombineerd wordt met ree.
Ik hou wel van lever, en ik ga erg vaak uit eten, en zoals Amarna ook al aangaf, er is bijna geen restaurant te vinden waar lever gewoon als hoofd-ingredient op de kaart staat. De kans dat gang 3 dus een bord vol lever was is zeer onwaarschijnlijk, en dan weigerde de dochter dus niet om "lever" te eten, maar om "whatever geserveerd met bladiebla van huppelepuplever" te eten. En dat vind ik een groot verschil in hoe je die weigering opvat.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 15 maart 2016 om 17:31
quote:mwcactus schreef op 14 maart 2016 @ 19:38:
Sommige mensen weten zich met hun gedram echt onsterfelijk belachelijk te maken zeg.
Een gastheer of vrouw met echte klasse doet er alles aan om het de gasten naar de zin te maken en maakt zeker geen l*llige opmerking naar een minderjarige. Dat is pas tokkie gedrag. Mijn schoonfamilie is nogal chic zeg maar, maar ik heb ze nog nooit een krimp zien geven bij iemand die iets niet lust of onhandig een artisjok eet of vis fileert. Mijn kinderen die uit een goed milllieu komen zouden zich ook geen raad weten als ze een vis moeten fileren op een chique manier, ik zie het niet als gebrek in mijn opvoeding dat ik niet elk mogelijk ingrediënt in huis haal om ze te leren dat chic te eten. Ik geloof er ook geen zak van dat degene die zo hard roepen dat een kind het heurt te weten allemaal in werkelijkheid hun kind van 17 geleerd hebben wat de etiquette zijn en hoe je de meest bijzondere (in de zin van niet dagelijkse kost) dingen moet eten. Het is zo lekker makkelijk roepen vanachter je beeldschermpje he. De dochter van TO heeft het prima gedaan, haar schoonvader niet en die is alles behalve chic bezig geweest.Het is "wat de etiquette IS", etiquette is enkelvoud, geen meervoud.
Sommige mensen weten zich met hun gedram echt onsterfelijk belachelijk te maken zeg.
Een gastheer of vrouw met echte klasse doet er alles aan om het de gasten naar de zin te maken en maakt zeker geen l*llige opmerking naar een minderjarige. Dat is pas tokkie gedrag. Mijn schoonfamilie is nogal chic zeg maar, maar ik heb ze nog nooit een krimp zien geven bij iemand die iets niet lust of onhandig een artisjok eet of vis fileert. Mijn kinderen die uit een goed milllieu komen zouden zich ook geen raad weten als ze een vis moeten fileren op een chique manier, ik zie het niet als gebrek in mijn opvoeding dat ik niet elk mogelijk ingrediënt in huis haal om ze te leren dat chic te eten. Ik geloof er ook geen zak van dat degene die zo hard roepen dat een kind het heurt te weten allemaal in werkelijkheid hun kind van 17 geleerd hebben wat de etiquette zijn en hoe je de meest bijzondere (in de zin van niet dagelijkse kost) dingen moet eten. Het is zo lekker makkelijk roepen vanachter je beeldschermpje he. De dochter van TO heeft het prima gedaan, haar schoonvader niet en die is alles behalve chic bezig geweest.Het is "wat de etiquette IS", etiquette is enkelvoud, geen meervoud.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 15 maart 2016 om 17:32
quote:nina1966 schreef op 15 maart 2016 @ 17:15:
[...]
Ik denk dat ik 6 of 7 was toen ik een tongetje zelf fileerde. Wij aten heel veel in restaurants en ja ik vind wel dat dat bij de opvoeding hoort.
Deels mee eens. Ik vind dat het bij de opvoeding hoort om je in een restaurant niet ongemakkelijk te voelen, en te weten welk bestek waar voor is. Maar er zijn teveel dingen om allemaal handig in te worden. Echt genoeg volwassenen kunnen geen vis fileren, kunnen niets met een artisjok of een kreeft. Ook genoeg mensen kunnen niet met stokjes eten.
Dat geeft allemaal niets. Echt, zelfs bij poepchique diners vermijden ze dat soort onzin meestal, precies om die reden.
quote:Zelfs die zal niet van te voren roepen lust ik niet maar kijkt me vragend aan voor hoe en wat. Dat een 17 jarige met zo'n situatie niet goed om kan gaan vind ik toch wel een gebrekje aan de opvoeding.Daar ben ik het dus absoluut niet mee eens. De 17-jarige ging er hier prima mee om, het ontbrak aan opvoeding bij de schoonvader.
[...]
Ik denk dat ik 6 of 7 was toen ik een tongetje zelf fileerde. Wij aten heel veel in restaurants en ja ik vind wel dat dat bij de opvoeding hoort.
Deels mee eens. Ik vind dat het bij de opvoeding hoort om je in een restaurant niet ongemakkelijk te voelen, en te weten welk bestek waar voor is. Maar er zijn teveel dingen om allemaal handig in te worden. Echt genoeg volwassenen kunnen geen vis fileren, kunnen niets met een artisjok of een kreeft. Ook genoeg mensen kunnen niet met stokjes eten.
Dat geeft allemaal niets. Echt, zelfs bij poepchique diners vermijden ze dat soort onzin meestal, precies om die reden.
quote:Zelfs die zal niet van te voren roepen lust ik niet maar kijkt me vragend aan voor hoe en wat. Dat een 17 jarige met zo'n situatie niet goed om kan gaan vind ik toch wel een gebrekje aan de opvoeding.Daar ben ik het dus absoluut niet mee eens. De 17-jarige ging er hier prima mee om, het ontbrak aan opvoeding bij de schoonvader.
Anarchie is leuk, maar je blijft van mijn kaas af
dinsdag 15 maart 2016 om 17:33
quote:nina1966 schreef op 15 maart 2016 @ 17:15:
[...]
Ik denk dat ik 6 of 7 was toen ik een tongetje zelf fileerde. Wij aten heel veel in restaurants en ja ik vind wel dat dat bij de opvoeding hoort. En al zul je zelf niet vaak zo eten dan nog kun je als je hoort dat je kind naar een chiquE bedoening gaat even het bestek ed doornemen. Ook mijn zeer onhandige speciale zoon pakt in een restaurant gewoon zijn mes en probeert netjes te snijden. Dat het niet altijd lukt is wat anders maar de intentie is er en dat maakt een heel verschil. Zelfs die zal niet van te voren roepen lust ik niet maar kijkt me vragend aan voor hoe en wat. Dat een 17 jarige met zo'n situatie niet goed om kan gaan vind ik toch wel een gebrekje aan de opvoeding.Uiteraard. Helemaal mee eens. 100% waar. 50 zweepslagen voor fout fileren, dat zal ze leren.
[...]
Ik denk dat ik 6 of 7 was toen ik een tongetje zelf fileerde. Wij aten heel veel in restaurants en ja ik vind wel dat dat bij de opvoeding hoort. En al zul je zelf niet vaak zo eten dan nog kun je als je hoort dat je kind naar een chiquE bedoening gaat even het bestek ed doornemen. Ook mijn zeer onhandige speciale zoon pakt in een restaurant gewoon zijn mes en probeert netjes te snijden. Dat het niet altijd lukt is wat anders maar de intentie is er en dat maakt een heel verschil. Zelfs die zal niet van te voren roepen lust ik niet maar kijkt me vragend aan voor hoe en wat. Dat een 17 jarige met zo'n situatie niet goed om kan gaan vind ik toch wel een gebrekje aan de opvoeding.Uiteraard. Helemaal mee eens. 100% waar. 50 zweepslagen voor fout fileren, dat zal ze leren.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
dinsdag 15 maart 2016 om 17:42
quote:Hayek schreef op 15 maart 2016 @ 15:47:
[...]
Oh dan kwam mijn post anders over dan ik 'm bedoelde. Mijn vrouw bleek opeens allerlei dingen die ze dacht niet te lusten, wel te lusten toen ze ze eens probeerde.
Andere dingen ook niet hoor. Maar waar het mij om ging, is dat ik er heel slecht tegen kan dat sommige mensen zeggen dingen niet te lusten terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet weten. Sterker nog: het feit dat je iets als kind niet lustte, betekent niet dat je het nu nog steeds niet lust.
Ik lust ook dingen niet, ik bedoel echt niet te zeggen dat het een keuze is om dingen niet te lusten ofzo.
Ah, ok, sorry dan voor mijn eerste zin.
[...]
Oh dan kwam mijn post anders over dan ik 'm bedoelde. Mijn vrouw bleek opeens allerlei dingen die ze dacht niet te lusten, wel te lusten toen ze ze eens probeerde.
Andere dingen ook niet hoor. Maar waar het mij om ging, is dat ik er heel slecht tegen kan dat sommige mensen zeggen dingen niet te lusten terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet weten. Sterker nog: het feit dat je iets als kind niet lustte, betekent niet dat je het nu nog steeds niet lust.
Ik lust ook dingen niet, ik bedoel echt niet te zeggen dat het een keuze is om dingen niet te lusten ofzo.
Ah, ok, sorry dan voor mijn eerste zin.
dinsdag 15 maart 2016 om 17:45
quote:simbalabimba schreef op 15 maart 2016 @ 17:33:
[...]
Uiteraard. Helemaal mee eens. 100% waar. 50 zweepslagen voor fout fileren, dat zal ze leren.
In een echt goed restaurant wórdt je tong gefileerd.
Aan je tafel.
Zelf fileren doe je hooguit thuis.
Tenminste, als je gewend bent in een góed restaurant te eten natuurlijk...
[...]
Uiteraard. Helemaal mee eens. 100% waar. 50 zweepslagen voor fout fileren, dat zal ze leren.
In een echt goed restaurant wórdt je tong gefileerd.
Aan je tafel.
Zelf fileren doe je hooguit thuis.
Tenminste, als je gewend bent in een góed restaurant te eten natuurlijk...
dinsdag 15 maart 2016 om 18:00
quote:nina1966 schreef op 15 maart 2016 @ 17:15:
[...]
Ik denk dat ik 6 of 7 was toen ik een tongetje zelf fileerde. Wij aten heel veel in restaurants en ja ik vind wel dat dat bij de opvoeding hoort. En al zul je zelf niet vaak zo eten dan nog kun je als je hoort dat je kind naar een chiquE bedoening gaat even het bestek ed doornemen. Ook mijn zeer onhandige speciale zoon pakt in een restaurant gewoon zijn mes en probeert netjes te snijden. Dat het niet altijd lukt is wat anders maar de intentie is er en dat maakt een heel verschil. Zelfs die zal niet van te voren roepen lust ik niet maar kijkt me vragend aan voor hoe en wat. Dat een 17 jarige met zo'n situatie niet goed om kan gaan vind ik toch wel een gebrekje aan de opvoeding.
Dat is een andere situatie, want dan zijn zijn ouders er bij. Met haar eigen ouders bij dat etentje had ze zich zelfverzekerder en veilig gevoeld.
Ach toch, dat arme kind. Op je 17e móet je al zo veel en durf je zo weinig. En dan had ze ook nog tegen haar zin iets moeten eten wat ze afgrijselijk vond. Waarschijnlijk stond ze al stijf van de zenuwen. Een chic etentje met de ouders van je vriend en dan nog een schop na krijgen van zijn pa. Rotsnob die vent.
[...]
Ik denk dat ik 6 of 7 was toen ik een tongetje zelf fileerde. Wij aten heel veel in restaurants en ja ik vind wel dat dat bij de opvoeding hoort. En al zul je zelf niet vaak zo eten dan nog kun je als je hoort dat je kind naar een chiquE bedoening gaat even het bestek ed doornemen. Ook mijn zeer onhandige speciale zoon pakt in een restaurant gewoon zijn mes en probeert netjes te snijden. Dat het niet altijd lukt is wat anders maar de intentie is er en dat maakt een heel verschil. Zelfs die zal niet van te voren roepen lust ik niet maar kijkt me vragend aan voor hoe en wat. Dat een 17 jarige met zo'n situatie niet goed om kan gaan vind ik toch wel een gebrekje aan de opvoeding.
Dat is een andere situatie, want dan zijn zijn ouders er bij. Met haar eigen ouders bij dat etentje had ze zich zelfverzekerder en veilig gevoeld.
Ach toch, dat arme kind. Op je 17e móet je al zo veel en durf je zo weinig. En dan had ze ook nog tegen haar zin iets moeten eten wat ze afgrijselijk vond. Waarschijnlijk stond ze al stijf van de zenuwen. Een chic etentje met de ouders van je vriend en dan nog een schop na krijgen van zijn pa. Rotsnob die vent.
dinsdag 15 maart 2016 om 18:03
quote:Eleonora-1 schreef op 15 maart 2016 @ 17:45:
[...]
In een echt goed restaurant wórdt je tong gefileerd.
Aan je tafel.
Zelf fileren doe je hooguit thuis.
Tenminste, als je gewend bent in een góed restaurant te eten natuurlijk...
Ik zou het niet weten, ik neem het maar gewoon aan. En zou niet durven mijn ouders hierom slechte opvoeders te noemen.
Voor de 'veiligheid' zou ik vissticks nemen. Wel goeie, van Iglo.
[...]
In een echt goed restaurant wórdt je tong gefileerd.
Aan je tafel.
Zelf fileren doe je hooguit thuis.
Tenminste, als je gewend bent in een góed restaurant te eten natuurlijk...
Ik zou het niet weten, ik neem het maar gewoon aan. En zou niet durven mijn ouders hierom slechte opvoeders te noemen.
Voor de 'veiligheid' zou ik vissticks nemen. Wel goeie, van Iglo.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
dinsdag 15 maart 2016 om 18:57
quote:fashionvictim schreef op 15 maart 2016 @ 17:27:
[...]
, er is bijna geen restaurant te vinden waar lever gewoon als hoofd-ingredient op de kaart staat. De kans dat gang 3 dus een bord vol lever was is zeer onwaarschijnlijk, en dan weigerde de dochter dus niet om "lever" te eten, maar om "whatever geserveerd met bladiebla van huppelepuplever" te eten. En dat vind ik een groot verschil in hoe je die weigering opvat.Wat ook opvallend is dat de meeste mensen idd doen alsof er een bord vol kippelevers werd opgediend. Zelfs niertjes zijn genoemd. Aangezien het een chic chique sjiek restaurant gaat is dit zeer onwaarschijnlijk. Het zal idd een plakje paté of een beetje eendelever oid geweest zijn als onderdeel van Of een beetje foie gras.
[...]
, er is bijna geen restaurant te vinden waar lever gewoon als hoofd-ingredient op de kaart staat. De kans dat gang 3 dus een bord vol lever was is zeer onwaarschijnlijk, en dan weigerde de dochter dus niet om "lever" te eten, maar om "whatever geserveerd met bladiebla van huppelepuplever" te eten. En dat vind ik een groot verschil in hoe je die weigering opvat.Wat ook opvallend is dat de meeste mensen idd doen alsof er een bord vol kippelevers werd opgediend. Zelfs niertjes zijn genoemd. Aangezien het een chic chique sjiek restaurant gaat is dit zeer onwaarschijnlijk. Het zal idd een plakje paté of een beetje eendelever oid geweest zijn als onderdeel van Of een beetje foie gras.
dinsdag 15 maart 2016 om 19:06
dinsdag 15 maart 2016 om 19:09
quote:Eleonora-1 schreef op 14 maart 2016 @ 21:51:
[...]
Wat zeur je nou.
Gewoon beleefd weigeren is geen stennis schoppen. 'Nee, dank u wel', als je het geserveerd krijgt.
Niks aan de hand.
In een beetje etablissement krijg je dan een vervangend gerecht. Klaar.Tja. En soms is er geen beleefde manier om te weigeren. Als je bent uitgenodigd door zakenrelaties, of in een andere formele setting zit. Dus je weigert niet. Je laat dat gerecht gewoon serveren. Anderzijds dwingt niemand jou het op te eten, dus het staat je geheel vrij die gang vrijwel onaangeroerd weer te laten afruimen. Klaar.
[...]
Wat zeur je nou.
Gewoon beleefd weigeren is geen stennis schoppen. 'Nee, dank u wel', als je het geserveerd krijgt.
Niks aan de hand.
In een beetje etablissement krijg je dan een vervangend gerecht. Klaar.Tja. En soms is er geen beleefde manier om te weigeren. Als je bent uitgenodigd door zakenrelaties, of in een andere formele setting zit. Dus je weigert niet. Je laat dat gerecht gewoon serveren. Anderzijds dwingt niemand jou het op te eten, dus het staat je geheel vrij die gang vrijwel onaangeroerd weer te laten afruimen. Klaar.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 15 maart 2016 om 19:18
quote:pejeka schreef op 15 maart 2016 @ 19:09:
[...]
Tja. En soms is er geen beleefde manier om te weigeren. Als je bent uitgenodigd door zakenrelaties, of in een andere formele setting zit. Dus je weigert niet. Je laat dat gerecht gewoon serveren. Anderzijds dwingt niemand jou het op te eten, dus het staat je geheel vrij die gang vrijwel onaangeroerd weer te laten afruimen. Klaar.
Op de, vlgs jou, goede manier, houd je elkaar dus eigenlijk gewoon een beetje voor de gek. Je word niet gedwongen het op te eten, maar wel gedwongen door de (vlgs jou) etiquette iets aan te nemen, dat je niet eet...wat iedereen weet...................
Maar eh, komt dat nou vaak voor, dat je niet zelf mag kiezen wat je wilt eten? Is dat het formele van iets formeels, dat je desnoods 0,0 eet, als je maar aan tafel zit met een bord voor je snufferd?
[...]
Tja. En soms is er geen beleefde manier om te weigeren. Als je bent uitgenodigd door zakenrelaties, of in een andere formele setting zit. Dus je weigert niet. Je laat dat gerecht gewoon serveren. Anderzijds dwingt niemand jou het op te eten, dus het staat je geheel vrij die gang vrijwel onaangeroerd weer te laten afruimen. Klaar.
Op de, vlgs jou, goede manier, houd je elkaar dus eigenlijk gewoon een beetje voor de gek. Je word niet gedwongen het op te eten, maar wel gedwongen door de (vlgs jou) etiquette iets aan te nemen, dat je niet eet...wat iedereen weet...................
Maar eh, komt dat nou vaak voor, dat je niet zelf mag kiezen wat je wilt eten? Is dat het formele van iets formeels, dat je desnoods 0,0 eet, als je maar aan tafel zit met een bord voor je snufferd?
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
dinsdag 15 maart 2016 om 19:21
quote:simbalabimba schreef op 15 maart 2016 @ 19:18:
[...]
Op de, vlgs jou, goede manier, houd je elkaar dus eigenlijk gewoon een beetje voor de gek. Je word niet gedwongen het op te eten, maar wel gedwongen door de (vlgs jou) etiquette iets aan te nemen, dat je niet eet...wat iedereen weet...................
Maar eh, komt dat nou vaak voor, dat je niet zelf mag kiezen wat je wilt eten? Is dat het formele van iets formeels, dat je desnoods 0,0 eet, als je maar aan tafel zit met een bord voor je snufferd?Ik heb geregeld etentjes, met zakenrelaties of andere formele relaties, in binnenland en buitenland, waar er een vastgesteld menu wordt opgediend. En dan vind ik ook niet altijd alles even lekker, of komt er soms een gerecht voorbij waar ik niet van houd. Nou, dan neem ik een slokje wijn, eet een stukje brood, converseer lustig door met de relaties, en laat het geheel weer afruimen na afloop van de gang. Wat is het probleem? Moet ik dan uitgebreid gaan zitten kenbaar maken dat ik dat gerecht te smerig voor woorden vind ofzo?
[...]
Op de, vlgs jou, goede manier, houd je elkaar dus eigenlijk gewoon een beetje voor de gek. Je word niet gedwongen het op te eten, maar wel gedwongen door de (vlgs jou) etiquette iets aan te nemen, dat je niet eet...wat iedereen weet...................
Maar eh, komt dat nou vaak voor, dat je niet zelf mag kiezen wat je wilt eten? Is dat het formele van iets formeels, dat je desnoods 0,0 eet, als je maar aan tafel zit met een bord voor je snufferd?Ik heb geregeld etentjes, met zakenrelaties of andere formele relaties, in binnenland en buitenland, waar er een vastgesteld menu wordt opgediend. En dan vind ik ook niet altijd alles even lekker, of komt er soms een gerecht voorbij waar ik niet van houd. Nou, dan neem ik een slokje wijn, eet een stukje brood, converseer lustig door met de relaties, en laat het geheel weer afruimen na afloop van de gang. Wat is het probleem? Moet ik dan uitgebreid gaan zitten kenbaar maken dat ik dat gerecht te smerig voor woorden vind ofzo?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
