Vegetariers, veganisten en flexitariers topic

31-03-2013 11:26 625 berichten
Alle reacties Link kopieren
Goodmorning Dames (en heren)



Zelf ben ik sinds een maand vegetarier en ik merk in mijn omgeving dat veel mensen het maar raar en gedoe vinden.

Wat ik mij eigenlijk afvraag is waarom jullie vegetarier/veganist of flexitarier zijn, hoe lang en hoe jullie omgeving erop reageerde

Alle tips en suggesties zijn welkom
quote:joeliiee schreef op 31 maart 2013 @ 14:55:

Overigens: doen jullie ook aan de 'groene smoothies'? dat zijn smoothies die veelal bestaan uit spinazie, fruit en water. Op internet schijnt het nogal een hype te zijn.

Het lijkt mij in elk geval erg leuk en lekker en gelukkig heb ik een blender zie dit filmpje voor uitleg en voordelen



Ik eet enkele keren per week vlees (biologisch) en de rest vegetarisch. Hoe vaak vlees en hoe vaak vegetarisch verschilt per week. Vleeswaren voor op brood eet ik heel weinig maar als we het halen dan ook biologisch, de grotere vestigingen van de AH hebben daar wel genoeg keus in.



(Groene) smoothies of juices maak ik ook. Zijn erg lekker. Ik volg eigenlijk zelden tot nooit vaste recepten maar mix zelf door elkaar wat ik in huis heb. Wortelen, bieten, bleekselderij, peren, appels en spinazie komen hier het meest voor. Bleekselderijsap vind ik niet lekker dus meestel maar 1 'steeltje' hiervan door een juice. Bij een sapje met bieten is wat gemberpoeder lekker erdoor.
Ik doe trouwens geen water in mijn juices, gewoon puur groenten (en vaak iets van fruit om het wat zoeter te maken)



Smoothies doe ik ook niet met water maar met soyamelk of havermelk met verschillende soorten fruit. Hier kan eventueel gebroken lijnzaad of kokosrasp ofzo doorheen, lekker
Ik meld me ook even, maar reageer nu nog even niet (geen puf door omstandigheden). Maar dan kan ik het topic wel makkelijk terugvinden. Leuk namelijk!
Ik heb een paar maanden geleden ook een dergelijk topic geopend. Worstelde toen nog met de vraag, wat moet ik doen? Alleen biologisch, puur vegetarisch, of wel vlees eten als ik uit eten ga, of bij mensen ga eten (om ze niet tot last te zijn)?



Ik ben er nog steeds niet 100% uit. Ik eet nu al een paar maanden vrijwel geen vlees, en het vlees dat ik eet is zoveel mogelijk biologisch. De laatste weken ben ik wel iets strenger voor mezelf geworden. Heb laatst toen ik ging gourmetten bij vrienden ook maar 2 kleine stukjes vlees gegeten, en bewust varkensvlees en kip laten liggen.



Waarom ben ik flexitarier/vegetarier (eigenlijk pescotarier, want vis eet ik nog wel). Simpelweg omdat ik niet meer wil meedoen aan de bio-industrie en alle misstanden in de vleesindustrie. Je weet gewoon niet meer wat je op je bord krijgt, getuige het paardenvlees-debacle van de afgelopen tijd bijvoorbeeld. Stel ik weet 100% zeker dat de koe of kip een goed leven gehad heeft, dan heb ik geen moeite met vlees eten. Ik vind vlees ook lekker, en heb op zich niks tegen het eten van dieren. Dat maakt het wel extra lastig.



Ik heb vooral moeite met me bezwaard voelen tegenover anderen. Ik heb het gevoel dat ik moeilijk van mensen kan vragen iets anders klaar te maken. De vrienden waar ik zaterdag was gingen overigens wel grapjes maken over plofkippen en zielige dieren. Dit vond ik op zich best begrijpelijk en kon er nog wel om lachen, maar ik kan me voorstellen dat ik het irritant ga vinden als zoiets vaker gebeurt, en als iedereen het gaat doen.

Verder denk ik dat vegetarisme wel zodanig ingeburgerd is dat je je weinig zorgen hoeft te maken om de reacties van anderen, hoewel je dus aangeeft daar wel problemen mee te hebben.
Mensen wennen na een tijdje aan je nieuwe eetgewoontes. Ik eet zelf geen zuivelproducten en geen half of heel fabrikaten. Was eerst huiverig voor reacties, maar heb nu strategien ontwikkeld om opmerkingen te voorkomen. Wat ik ook vaak doe als ik thee ga drinken of iets eten bij iemand thuis, is dat ik iets te eten meeneem, bijvoorbeeld zelfgebakken brood en een bak hummus of een tomatendip en maischips/dipgroente of bijvoorbeeld muffins. Zo heb ik altijd iets te eten en introduceer ik iets nieuws. Ik zeg er natuurlijk niet bij dat ik eten mee heb genomen omdat ik hun eten niet eet. En als het echt om een maaltijd gaat zorg ik dat men weet dat ik geen vlees en zuivel eet.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben nu ruim dertig jaar vegetariër. Twintig jaar geleden was het nog weleens lastig om uit te leggen wat ik dan wel eet. Maar de afgelopen tien jaar is er erg veel veranderd: mensen hebben steeds meer interesse gekregen in gezond en milieubewust eten. De laatste tien jaar heb ik eigenlijk alleen maar hele makkelijke, begripvolle reacties gekregen. En de laatste drie jaar zelfs steeds vaker de reactie: "Oh, dat wil ik eigenlijk ook, maar ik moet nog even mijn draai vinden in het vegetarisch koken.." Hartstikke leuk om nieuwe mensen ook kennis te laten maken met vegetarisch eten!
Ik drink ook regelmatig groene smoothies. Ben behoorlijk bewust met eten bezig.quote:leentje71 schreef op 31 maart 2013 @ 12:03:

Ik ben ook al zo'n 20 jaar vegetariër. Het begon uit principe, maar nu moet ik niet meer aan vlees, gevogelte of vis eten denken. Jakkes, zo'n dood dier in mijn mond.

Hadden mijn woorden kunnen zijn!



Mijn omgeving heeft het eigenlijk altijd for granted genomen. Alleen mag ik van een goede vriend niet over dode dieren praten als we zitten te eten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben een planteneter en ervaar geen enkel probleem hiermee in mijn omgeving. Ik denk dat mijn "uitstraling en overtuiging" hierin een grote rol speelt . Hier dus alleen positieve ervaringen, tenminste wat men achter men rug doet of zegt weet ik niet maar deert me ook niet . Ik weet waarom ik zo leef en wat het mij oplevert.. Ben er happy mee.
Alle reacties Link kopieren
quote:zuidwester schreef op 31 maart 2013 @ 13:55:

Ik herken het telkens weer moeten verantwoorden.



Alleen ik eet dan wel vlees, maar helemaal geen suikers. Dus alles waar toegevoegde suikers inzit eet ik niet. Dus ook vleeswaar. Bijna niemand weet namelijk dat dat bol staat van de bietensuiker, smaakversterkers en conserveermiddel.



Ik probeer zo puur mogelijk te eten. En elke keer weer die vraagtekens, hoe ik dat kan, bla bla, want een gebakje is zo lekker, enzovoorts... Oervervelend.



Laat mij gewoon.



Dus ik snap wat je bedoelt.



Waarom is dat vervelend? Ik zou je denk ik ook de hemd van het lijf vragen als k je irl tegen zou komen en het komt ter sprake, maar niet omdat ik je veroordeel of raar vindt, maar gewoon uit interesse?

Ik ben zelf vegetarier, maar ik vind het helemaal niet vervelend als mensen erover vragen?
'Tell people there's an invisible man in the sky who created the universe, and the vast majority will believe you. Tell them the paint is wet, and they have to touch it to be sure.' -George Carlin
Alle reacties Link kopieren
Het hangt er vooral vanaf hoe mensen het vragen. Als ze het op een zeurderige manier vragen dan is dat natuurlijk heel anders dan uit oprechte interesse.



Zijn er hier ook mensen die een relatie hebben met een vleeseter? en hoe doen jullie dat met de opvoeding van jullie kinderen?
Een vegetariër is tegenwoordig toch hartstikke normaal? Als je nou zegt dat je bijvoorbeeld glutenvrij moet eten dan zou ik dat lastiger vinden om voor te koken dan voor een vegetariër.
Alle reacties Link kopieren
Joelieee mijn vriend eet vlees. Voor nu (kinderen zijn er nog niet) denken we dqt we ze in het begin vegetarisch voeden en ze zelf laten aangeven of ze vlees willen op een gegeven moment.
Ik zou het ingewikkeld vinden als ik kinderen zou hebben. Van de ene kant zou ik het moeilijk vinden om voor hen vlees te braden. Van de andere kant wil ik niet voor hen beslissen over hun levensstijl. Als je vanaf je geboorte vleesloos opgroeit, mis je bepaalde bacteriën in je maag om later vlees goed te kunnen verdragen. Wellicht lukt het met een hoop moeite en buikpijn nog wel, maar ik zou het mijn kinderen wel veel lastiger maken om later zelf te beslissen wél vlees te willen eten.
Alle reacties Link kopieren
quote:Rasa schreef op 01 april 2013 @ 09:39:

Als je vanaf je geboorte vleesloos opgroeit, mis je bepaalde bacteriën in je maag om later vlees goed te kunnen verdragen. Wellicht lukt het met een hoop moeite en buikpijn nog wel. Mijn kinderen hebben hun eerste levensjaren geen vlees gegeten. Ze hebben uiteindelijk zelf besloten om dit af en toe wel te doen. En nee hoor , ze hebben nooit buikpijn gekregen toen ze het wel gingen eten. Inmiddels zijn ze 13 en 12 jaar en hebben allebei nog nooit last gehad van buikpijn na het eten van vlees.
Ik had geen schoonmoeder. Ik had een trouwma.
Ik ben zo'n vijfentwintig jaar vegetariër, en zou liever nog veganist zijn. Moet ik ook eigenlijk doen, maar dat is een andere discussie.

Punt is, ik heb altijd gedacht dat ik eventuele kinderen, mijn kinderen, vegetarisch zou opvoeden, maar dat doe ik dus niet. Mijn peuter is 2,5 en dol op vlees. Mijn man eet ook vlees, maar vindt vegetarisch eten ook geen punt, dat doen we dan ook meestal.

Heel vaak heb ik al gehoord dat je zo'n keuze niet moet maken voor je kind, maar daar ben ik het niet mee eens. Je maakt zo veel keuzes voor je kind, hele belangrijke, qua religie, omgang met familie, welke school etc en dan zou dat mbt eten ineens niet kunnen. Bovendien zijn vegetariërs vaak juist heel bewust met eten bezig, en is vlees eten zeker niet per definitie gezonder.
Alle reacties Link kopieren
quote:Rasa schreef op 01 april 2013 @ 09:39:

Ik zou het ingewikkeld vinden als ik kinderen zou hebben. Van de ene kant zou ik het moeilijk vinden om voor hen vlees te braden. Van de andere kant wil ik niet voor hen beslissen over hun levensstijl. Als je vanaf je geboorte vleesloos opgroeit, mis je bepaalde bacteriën in je maag om later vlees goed te kunnen verdragen. Wellicht lukt het met een hoop moeite en buikpijn nog wel, maar ik zou het mijn kinderen wel veel lastiger maken om later zelf te beslissen wél vlees te willen eten.Ik at op mijn 18e voor het eerst vlees en heb dat een jaar of 2 gedaan. Nooit geen enkel probleem gehad met verteren hoor.
quote:Rasa schreef op 01 april 2013 @ 09:39:

Ik zou het ingewikkeld vinden als ik kinderen zou hebben. Van de ene kant zou ik het moeilijk vinden om voor hen vlees te braden. Van de andere kant wil ik niet voor hen beslissen over hun levensstijl. Als je vanaf je geboorte vleesloos opgroeit, mis je bepaalde bacteriën in je maag om later vlees goed te kunnen verdragen. Wellicht lukt het met een hoop moeite en buikpijn nog wel, maar ik zou het mijn kinderen wel veel lastiger maken om later zelf te beslissen wél vlees te willen eten.



Maar als je wél vlees geeft aan je kinderen, dan is dat toch net zo goed een beslissing over hun levensstijl? Dat is net zoals met geloof: 'Ik voed mijn kinderen religie-loos op, want ik wil ze niets opdringen.' Dat is in mijn ogen hetzelfde als wél een religie aanhouden. Beetje te volgen wat ik bedoel?



En daaruit volgend vind ik het volgende iets om om over na te denken (vooral door niet-vegetariërs). Want waarom noemt men vegetarisme een levensstijl/dieet/etc., maar het wel vlees eten is geen levensstijl??



Ik weet niet of ik mijn punt nu duidelijk omschrijf, dus als iemand me begrijpt en het even beter kan verwoorden.... graag.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap je en ben het helemaal met je eens, Molly!

Al vind ik het wel lastig hoor, ik bedoel: ik ben pas op mijn 19e vegetarier geworden, dus ik weet wel wat ik mis. Ik weet hoe een biefstuk/kipfilet/e.d. smaakt

Heb een bewuste keuze gemaakt.



Mijn kinderen eten thuis vegetarisch. ze zijn nu nog klein, (de jongste 'eet' alleen nog maar borstvoeding )

Maar mochten ze later wel vlees willen eten ga ik ze niet tegenhouden... Ik kan me voorstellen dat ze het toch zouden willen proeven..

Wel ga ik ze tegen die tijd op hun leeftijdsniveau informeren over vlees trouwens.
'Tell people there's an invisible man in the sky who created the universe, and the vast majority will believe you. Tell them the paint is wet, and they have to touch it to be sure.' -George Carlin
Alle reacties Link kopieren
quote:Lebowski schreef op 01 april 2013 @ 14:49:

Ik ben zo'n vijfentwintig jaar vegetariër, en zou liever nog veganist zijn. Moet ik ook eigenlijk doen, maar dat is een andere discussie.

Punt is, ik heb altijd gedacht dat ik eventuele kinderen, mijn kinderen, vegetarisch zou opvoeden, maar dat doe ik dus niet. Mijn peuter is 2,5 en dol op vlees. Mijn man eet ook vlees, maar vindt vegetarisch eten ook geen punt, dat doen we dan ook meestal.

Heel vaak heb ik al gehoord dat je zo'n keuze niet moet maken voor je kind, maar daar ben ik het niet mee eens. Je maakt zo veel keuzes voor je kind, hele belangrijke, qua religie, omgang met familie, welke school etc en dan zou dat mbt eten ineens niet kunnen. Bovendien zijn vegetariërs vaak juist heel bewust met eten bezig, en is vlees eten zeker niet per definitie gezonder.Tsjonge, ik wilde net, afgezien van die peuter die ik niet heb, precies hetzelfde schrijven.
Alle reacties Link kopieren
Wij eten vegetarisch. 2 van mijn 4 kinderen zijn (bewust gekozen) vegetariër en ik ook. Digiman eet thuis vegetarisch, maar als we bij vrienden eten of uit eten gaan eet hij wel eens vlees/ vis. Mijn oudste eet graag vlees/ vis, maar zij is al het huis uit. Als ze hier mee-eet, smult ze ook van vegetarisch. De jongste houdt erg van vlees. We kopen vlees voor op brood, avondeten eet ze vegetarisch mee. Een enkele keer bakt Digiman een visje of wat vlees voor 'erbij' maar dat is eigenlijk altijd als de 2 vegadochters niet thuis zijn.

Ik merk dat het niet moeilijk is om er flexibel mee om te gaan. En het is ook lang niet zo moeilijk als veel mensen denken om lekker vegetarisch te koken!
Helemaal eens met Molly, en met mevrouw natuurlijk



Molly, je omschrijft eigenlijk precies wat ik ook wel eens aan mensen uit probeer te leggen (maar dat lukt me ook maar moeilijk). Dat vlees eten net zo goed een keuze is als geen vlees eten. Dat je misschien inderdaad bepaalde tekorten kúnt oplopen, maar dat daar voor mij tegenover staat dat je, als je vlees eet, heel veel extra binnenkrijgt dat je niet nodig hebt.
Ik ben ruim dertig jaar geleden vegetariër geworden nadat ik op televisie een filmpje over dieren in de bio-industrie zag. Toen besefte ik pas wat dieren moeten doorstaan voor ze als lapje vlees op ons bord belanden. Ik was kind en gek op dieren, dus ik besloot toen om nooit meer vlees te eten. Mijn ouders dachten dat het een bevlieging was die vanzelf wel weer zou overgaan, omdat ik altijd gek was op vlees, maar tot op de dag van vandaag heb ik nooit meer een hap vlees gegeten. Toen ik erachter kwam dat ook aan zuivel en eieren het nodige dierenleed kleeft (plus alle nadelen voor de gezondheid, het milieu, de wereldvoedselverdeling etc.) ben ik langzamerhand veganist geworden. Tot ik mijn man ontmoette. Hij at wel vlees en vond het maar lastig, zo’n veganist. En ik vond het eigenlijk maar niks om hem te zoenen als hij net vlees had gegeten. Als compromis zijn we toen allebei vegetariër geworden. Ik heb daar meer moeite mee gehad dan hij; ik ging opeens weer allerlei dingen eten waarvan ik wist wat voor dierenleed erachter schuilgaat, en dat ging heel erg tegen mijn principes in. Twee vegetariërs zorgen samen echter voor minder dierenleed dan een veganist en een vleeseter, dus ik heb toch doorgezet. Hij had allang door dat mijn vegetarische en veganistische maaltijden vele malen lekkerder zijn dan zijn maaltijden met vlees, dus hij ging er eigenlijk alleen maar op vooruit toen hij vegetariër werd. Inmiddels weten we niet beter en zijn we allebei naar volle tevredenheid vegetariër. We eten regelmatig veganistisch, gewoon omdat het niet altijd nodig is om dierlijke producten te gebruiken. Zo drink ik drink nog steeds geen melk, en eet ik yofu in plaats van yoghurt. Als er mensen bij ons komen eten kook ik ook vegetarisch of veganistisch, en dat is ook nooit een probleem.

Ik krijg eigenlijk nooit (meer) rare reacties uit de omgeving. Natuurlijk zijn er altijd wel mensen die je proberen te ‘pakken’ op inconsequentheden, maar daar trek ik me tegenwoordig niets meer van aan. Zolang ik anderen niet ter verantwoording roep over wat zij eten, hoeven ze dat andersom ook niet te doen. We hebben geen kinderen, maar als ik die wel zou hebben zou ik die ook vegetarisch opvoeden.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben al sinds ik heel klein was vegetariër. De rest van het gezin at wel vlees. Eerst wilde ik het 'gewoon' niet, later een bewuste keus geworden.

Nu ben ik getrouwd met een 'vleeseter' en we hebben twee kinderen. De oudste (4,5) eet geen vlees, dat is haar eigen keus. Ze heeft een korte periode (zo rond 2 jaar) gehad dat ze het graag at, maar verder zegt ze het niet te lusten. Prima. Jongste (2,5) eet wel vlees. Graag zelfs.
Ik heb vandaag weer zo'n groot stuk tofu gekocht, en heb het nu best wel lekker gemaakt (al zeg ik het zelf). Ik heb het in plakken gesneden (gewoon zo uit de verpakking) en lang in de oven gedaan. heb er halverwege kruiden overheen gegooid, en het was echt lekker. In de pan wordt het nooit wat bij mij, dus was hier wel blij mee.

Trouwens, bij de AH is er tofu voor 99cent deze week (ik hou van die 99 ct weken :-) )



Verder heb ik nog geen kinderen, maar ik denk dat ik ze wel vlees zou geven, 1 of 2x per week ofzo, en dan alleen biologisch. Durf dat toch niet aan om ze vegetarisch op te voeden.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind de tofu van AH zo ehm....soppig, sponzig ofzo



Wat we trouwens hier doen als we eters krijgen en we eten bijvoorbeeld pasta is uitgebakken spekjes (of iets anders) apart op tafel en dan kan wie wil dat er op scheppen en wie niet wil niet.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven