Eten
alle pijlers
Zonder aandacht eten, irriteert het jou ook?
donderdag 19 juni 2008 om 10:49
Mensen die zonder nadenken of aandacht hun eten zo snel mogelijk naar binnen schuiven. In twee happen een boterham/gebakje/koek of wat dan ook zonder proeven naar binnen werken. Dat vind ik echt verschrikkelijk.
Kan er niet naar kijken. Krijg ook een hekel aan die mensen.
Maar ik heb eigenlijk geen idee waarom ik dat nou zo erg vind.
Ik vroeg me af of ik nou de enige ben met deze afwijking.
Kan er niet naar kijken. Krijg ook een hekel aan die mensen.
Maar ik heb eigenlijk geen idee waarom ik dat nou zo erg vind.
Ik vroeg me af of ik nou de enige ben met deze afwijking.
donderdag 19 juni 2008 om 10:53
Ja en nee. Ik krijg geen hekel aan mensen die dat doen. Maar ik vind het niet leuk om te zien omdat ik het er zelf benauwd van krijg. Ik eet zelf vrij langzaam en wil ook eigenlijk alleen eten als ik daar de rust en tijd voor heb en krijg zelf al het opgejaagde gevoel als ik iemand snel zie eten. Ik heb geen hekel aan mensen die het wel doen, maar ik heb wel een soort van medelijden (weet je wel wat je doet?), zoiets.
donderdag 19 juni 2008 om 10:54
Nee irriteren niet. Of bedoel je als je uren hebt gezwoegd in de keuken en zonder blikken of blozen, complimentje over het eten of al die moeite die je hebt gedaan, het zo naar binnen schuift?
Het laatste zou ik ook niet zo leuk vinden. Gelukkig heb ik alleen maar vrienden en kennissen die attent zijn en vroegere partners ook.
Maar in het algemeen, ja denk dat velen door het gemak en vanzelfsprekendheid van het hebben van eten in overvloed dat het zo normaal is geworden dat er velen niet bij nadenken.
Als je uit geld gebrek je warme maaltijd moet compenseren een andere dag met een broodje met beleg, kijk je er denk ik al heel anders tegenaan.
Het laatste zou ik ook niet zo leuk vinden. Gelukkig heb ik alleen maar vrienden en kennissen die attent zijn en vroegere partners ook.
Maar in het algemeen, ja denk dat velen door het gemak en vanzelfsprekendheid van het hebben van eten in overvloed dat het zo normaal is geworden dat er velen niet bij nadenken.
Als je uit geld gebrek je warme maaltijd moet compenseren een andere dag met een broodje met beleg, kijk je er denk ik al heel anders tegenaan.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 19 juni 2008 om 11:03
quote:twijfelmeid schreef op 19 juni 2008 @ 10:57:
Ik eet juist heel snel. Als ik eet, dan eet ik en praat ik ook niet ofzo, dan ben ik alleen maar bezig met het naar binnen werken van mijn maaltijd
Maar dat wil niet zeggen dat ik niet proef wat ik eet hoor! Ik geniet er echt wel van!Zit je dan tijdens een etentje (of thuis) of met vrienden of partner gewoon helemaal stil te eten? Voelt dat niet heel erg ongemakkelijk? Naar je bord kijken en alles snel opeten. Of bedoel je iets anders?
Ik eet juist heel snel. Als ik eet, dan eet ik en praat ik ook niet ofzo, dan ben ik alleen maar bezig met het naar binnen werken van mijn maaltijd
Maar dat wil niet zeggen dat ik niet proef wat ik eet hoor! Ik geniet er echt wel van!Zit je dan tijdens een etentje (of thuis) of met vrienden of partner gewoon helemaal stil te eten? Voelt dat niet heel erg ongemakkelijk? Naar je bord kijken en alles snel opeten. Of bedoel je iets anders?
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 19 juni 2008 om 11:04
quote:mylenevalerie schreef op 19 juni 2008 @ 10:54:
Of bedoel je als je uren hebt gezwoegd in de keuken en zonder blikken of blozen, complimentje over het eten of al die moeite die je hebt gedaan, het zo naar binnen schuift?
Nee, ik hoef het niet zelf gemaakt te hebben. Als mensen met twee happen een mars naar binnenwerken irriteert het me ook.
Het zal wel door m'n opvoeding komen.
Eten doe je aan een tafel. Je eet nooit lopend, op straat of voor de tv. Eerst bidden, dan eten (dat doe ik niet meer, maar jaren van bedanken voor het eten hakt er blijkbaar in).
Of bedoel je als je uren hebt gezwoegd in de keuken en zonder blikken of blozen, complimentje over het eten of al die moeite die je hebt gedaan, het zo naar binnen schuift?
Nee, ik hoef het niet zelf gemaakt te hebben. Als mensen met twee happen een mars naar binnenwerken irriteert het me ook.
Het zal wel door m'n opvoeding komen.
Eten doe je aan een tafel. Je eet nooit lopend, op straat of voor de tv. Eerst bidden, dan eten (dat doe ik niet meer, maar jaren van bedanken voor het eten hakt er blijkbaar in).
donderdag 19 juni 2008 om 11:09
quote:mylenevalerie schreef op 19 juni 2008 @ 11:03:
[...]
Zit je dan tijdens een etentje (of thuis) of met vrienden of partner gewoon helemaal stil te eten? Voelt dat niet heel erg ongemakkelijk? Naar je bord kijken en alles snel opeten. Of bedoel je iets anders?Ja, het kost me soms best wel moeite om 'sociaal' te doen tijdens het eten Is trouwens wel iets van de laatste jaren, vroeger at ik snel, maar praatte ik er ook heel veel bij. Mensen begrepen nooit hoe het kon dat mijn bord zo snel leeg was, ik praatte toch aan één stuk door?
[...]
Zit je dan tijdens een etentje (of thuis) of met vrienden of partner gewoon helemaal stil te eten? Voelt dat niet heel erg ongemakkelijk? Naar je bord kijken en alles snel opeten. Of bedoel je iets anders?Ja, het kost me soms best wel moeite om 'sociaal' te doen tijdens het eten Is trouwens wel iets van de laatste jaren, vroeger at ik snel, maar praatte ik er ook heel veel bij. Mensen begrepen nooit hoe het kon dat mijn bord zo snel leeg was, ik praatte toch aan één stuk door?
donderdag 19 juni 2008 om 11:09
Ja, ik irriteer me er ook aan. Ik ken er 2 die dat doet en dat is mijn man (soms) en mijn vader. Ik vind hen niet minder lief, maar ik kan er niet naar kijken. Zo groot mogelijke happen nemen en daardoor niet genieten van lekker eten, maar gewoon even snel wat naar binnen proppen al is het nog zo lekker. Ik begrijp het ook niet.
Ze hebben het niet eens in de gaten.
Ze hebben het niet eens in de gaten.
donderdag 19 juni 2008 om 11:11
donderdag 19 juni 2008 om 11:16
Ik eet heel langzaam, niet met een aanwijsbare reden. Maar ik ervaar dat sommige zich daarover ergeren. Zien je als een treuzelaar, alsof je het niet lekker vindt. Zo van, schiet nou eens op. Vragen tussendoor nog of ze het even moeten opwarmen.
Ik heb in 1991 voor school even verbleven bij een Russisch gezin die zeer arm waren. Moeders moest al om 4 uur snachts in de rij gaan staan voor eten. Dat zal ik nooit vergeten. Het verschil en het gemak waarop wij eten kunnen krijgen.
Ik was laatst bij de voedselbank om voedsel te brengen, ja dan zie je dat niet alles zo vanzelfsprekend is voor iedereen.
Op die manier probeer ik er wel aan te denken over eten.
De enige keer dat ik mij aan andere kan irriteren zijn de mensen die (bijna) alleen al naar de huishoudbeurs gaan voor het gratis eten. Die zowat ruzie maken wie er eerst was. En wat je daar meemaakt is niet in een paar zinnen te vertellen. Dat was eens maar nooit meer dat ik daar heen ben gegaan.
Ik heb in 1991 voor school even verbleven bij een Russisch gezin die zeer arm waren. Moeders moest al om 4 uur snachts in de rij gaan staan voor eten. Dat zal ik nooit vergeten. Het verschil en het gemak waarop wij eten kunnen krijgen.
Ik was laatst bij de voedselbank om voedsel te brengen, ja dan zie je dat niet alles zo vanzelfsprekend is voor iedereen.
Op die manier probeer ik er wel aan te denken over eten.
De enige keer dat ik mij aan andere kan irriteren zijn de mensen die (bijna) alleen al naar de huishoudbeurs gaan voor het gratis eten. Die zowat ruzie maken wie er eerst was. En wat je daar meemaakt is niet in een paar zinnen te vertellen. Dat was eens maar nooit meer dat ik daar heen ben gegaan.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 19 juni 2008 om 11:22
Nee ik ben dan niet geïrriteerd.
Hooguit verbaasd.
Ervaring in de trein.
In alle vroegte 's morgens zat er een jongen tegenover me met een netje (let wel: netje) mandarijnen.
Hij pelde steeds een mandarijn, pelde ze zo behoedzaam dat ze heel bleven, en stopte er dan één in zijn geheel in zijn mond!
Ik heb echt met verbazing zitten kijken hoe hij ze één voor één wegwerkte...Mick Jagger zou er nog moeite mee gehad hebben, eerlijk waar. Het was geen gezicht, en ik keek een beetje om me heen ook, of het andere reizigers ook opviel, maar nee.
Het was een complete show voor een een-koppig publiek: ik dus.
Hooguit verbaasd.
Ervaring in de trein.
In alle vroegte 's morgens zat er een jongen tegenover me met een netje (let wel: netje) mandarijnen.
Hij pelde steeds een mandarijn, pelde ze zo behoedzaam dat ze heel bleven, en stopte er dan één in zijn geheel in zijn mond!
Ik heb echt met verbazing zitten kijken hoe hij ze één voor één wegwerkte...Mick Jagger zou er nog moeite mee gehad hebben, eerlijk waar. Het was geen gezicht, en ik keek een beetje om me heen ook, of het andere reizigers ook opviel, maar nee.
Het was een complete show voor een een-koppig publiek: ik dus.
donderdag 19 juni 2008 om 11:23
Ow Mylenevalerie, ben toch wel nieuwsgierig naar die huishoudbeursanekdotes.
Ik zeg het ook wel eens dat ik langzaam eet om alvast irritaties of gedachten dat ik het niet lekker vind, weg te nemen. Ik stel eten ook wel eens uit tot een rustig moment, dat vind ik niet zo erg. Ik ben geen fan van zakelijke lunches of diners omdat ik me voor mijn gevoel aan het normale tempo moet houden, anders voel ik me ongemakkelijk worden.
Ik zeg het ook wel eens dat ik langzaam eet om alvast irritaties of gedachten dat ik het niet lekker vind, weg te nemen. Ik stel eten ook wel eens uit tot een rustig moment, dat vind ik niet zo erg. Ik ben geen fan van zakelijke lunches of diners omdat ik me voor mijn gevoel aan het normale tempo moet houden, anders voel ik me ongemakkelijk worden.
donderdag 19 juni 2008 om 11:27
Perel, mijn lief had ook zo'n show.
Op vakantie op straat (!) een gebakje gekocht (nee, ik hoef niet dank je). Hij neemt 1 hap, ik kijk even de andere kant op, ik kijk terug: gebakje weg, niks meer te bekennen. Ik viel zowat van de stoep van verbazing; waar laaaaat je dat ding?!
Is nog steeds een grapje nu. Anyway, aEinstein, je begrijpt dat ik geen hekel kan hebben aan dat soort mensen.
Op vakantie op straat (!) een gebakje gekocht (nee, ik hoef niet dank je). Hij neemt 1 hap, ik kijk even de andere kant op, ik kijk terug: gebakje weg, niks meer te bekennen. Ik viel zowat van de stoep van verbazing; waar laaaaat je dat ding?!
Is nog steeds een grapje nu. Anyway, aEinstein, je begrijpt dat ik geen hekel kan hebben aan dat soort mensen.
donderdag 19 juni 2008 om 11:31
Hahaha, mijn man ergert zich er juist aan dat ik zo langzaam eet!
Ik heb zelf een aantal jaar geleden op de Huishoudbeurs gewerkt (tijdens mijn studie). De stand waar ik voor werkte was die van een bekend kattenvoer-merk. Om de brokjes die gepromoot werden te laten zien aan het publiek, stonden er enkele bakjes op de toonbank. Ik kan je niet vertellen hoeveel mensen de stand opkwamen, een paar brokjes in hun mond stopten en vroegen:"Lekker, zijn dit nieuwe borrelnootjes?"
Ik heb zelf een aantal jaar geleden op de Huishoudbeurs gewerkt (tijdens mijn studie). De stand waar ik voor werkte was die van een bekend kattenvoer-merk. Om de brokjes die gepromoot werden te laten zien aan het publiek, stonden er enkele bakjes op de toonbank. Ik kan je niet vertellen hoeveel mensen de stand opkwamen, een paar brokjes in hun mond stopten en vroegen:"Lekker, zijn dit nieuwe borrelnootjes?"
donderdag 19 juni 2008 om 11:35
quote:mylenevalerie schreef op 19 juni 2008 @ 11:16:
De enige keer dat ik mij aan andere kan irriteren zijn de mensen die (bijna) alleen al naar de huishoudbeurs gaan voor het gratis eten. Die zowat ruzie maken wie er eerst was. En wat je daar meemaakt is niet in een paar zinnen te vertellen. Dat was eens maar nooit meer dat ik daar heen ben gegaan.Jeetje, ja. Ik heb gewerkt in de RAI en de hebzucht van die dringende mensen met hun plastic tassen om een gratis stukje toast met een bijzonder smeerseltje te mogen pakken.. brrrr... alsof hun leven er vanaf hangt. Is dat typisch nederlands?
De enige keer dat ik mij aan andere kan irriteren zijn de mensen die (bijna) alleen al naar de huishoudbeurs gaan voor het gratis eten. Die zowat ruzie maken wie er eerst was. En wat je daar meemaakt is niet in een paar zinnen te vertellen. Dat was eens maar nooit meer dat ik daar heen ben gegaan.Jeetje, ja. Ik heb gewerkt in de RAI en de hebzucht van die dringende mensen met hun plastic tassen om een gratis stukje toast met een bijzonder smeerseltje te mogen pakken.. brrrr... alsof hun leven er vanaf hangt. Is dat typisch nederlands?
donderdag 19 juni 2008 om 11:39
Ja ik herken het. Ben ook een langzame eter. Zal er wel mee samenhangen haha. Ik krijg geen hekel aan mensen die hap slik weg eten alleen irriteert het me ergens wel. Niet in de zin van bewuste ergernis maar het "jeukt" op de een of andere rare manier.
Ik ben altijd de langzaamste aan tafel (afgezien van mijn moeder, die is nog veeeel erger ). En het boeit me niet, pech voor de rest. Ik kan simpelweg niet sneller. Daarbij heb ik er een leuke oplossing voor gevonden wanneer het wel een beetje ongemakkelijk is: ik stel een vraag aan iemand waarvan ik weet dat het antwoord uitgebreid gaat worden. Ik vind het heerlijk om te luisteren en tegelijkertijd rustig te eten dus dat werkt prima .
Ik ben altijd de langzaamste aan tafel (afgezien van mijn moeder, die is nog veeeel erger ). En het boeit me niet, pech voor de rest. Ik kan simpelweg niet sneller. Daarbij heb ik er een leuke oplossing voor gevonden wanneer het wel een beetje ongemakkelijk is: ik stel een vraag aan iemand waarvan ik weet dat het antwoord uitgebreid gaat worden. Ik vind het heerlijk om te luisteren en tegelijkertijd rustig te eten dus dat werkt prima .
donderdag 19 juni 2008 om 11:46
quote:Artemis schreef op 19 juni 2008 @ 11:31:
Ik heb zelf een aantal jaar geleden op de Huishoudbeurs gewerkt (tijdens mijn studie). De stand waar ik voor werkte was die van een bekend kattenvoer-merk. Om de brokjes die gepromoot werden te laten zien aan het publiek, stonden er enkele bakjes op de toonbank. Ik kan je niet vertellen hoeveel mensen de stand opkwamen, een paar brokjes in hun mond stopten en vroegen:"Lekker, zijn dit nieuwe borrelnootjes?" oh wat had ik dat graag willen zien.
Ik heb zelf een aantal jaar geleden op de Huishoudbeurs gewerkt (tijdens mijn studie). De stand waar ik voor werkte was die van een bekend kattenvoer-merk. Om de brokjes die gepromoot werden te laten zien aan het publiek, stonden er enkele bakjes op de toonbank. Ik kan je niet vertellen hoeveel mensen de stand opkwamen, een paar brokjes in hun mond stopten en vroegen:"Lekker, zijn dit nieuwe borrelnootjes?" oh wat had ik dat graag willen zien.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 19 juni 2008 om 11:56
quote:pomodori schreef op 19 juni 2008 @ 11:09:
Ja, ik irriteer me er ook aan. Ik ken er 2 die dat doet en dat is mijn man (soms) en mijn vader. Ik vind hen niet minder lief, maar ik kan er niet naar kijken. Zo groot mogelijke happen nemen en daardoor niet genieten van lekker eten, maar gewoon even snel wat naar binnen proppen al is het nog zo lekker. Ik begrijp het ook niet.
Ze hebben het niet eens in de gaten.
Hier precies hetzelfde. Ik probeer het mijn man af te leren en dat lukt al aardig. Hij heeft het gewoon van thuis meegekregen. Zijn broers en vader zijn precies hetzelfde. Hij is opgegroeid in een echt mannenhuis, alleen maar broers. Zielig voor zijn moeder vind ik dat. Ik heb ook het idee dat het vaker mannen dan vrouwen zijn die dat doen.
Ik word er zelf trouwens altijd heel erg zenuwachtig van. Ik wil zoveel mogelijk genieten van lekker eten. Het is mijn hobby . En als ik dan zie dat mijn man al klaar is krijg ik altijd de neiging om dan maar wat van mijn bord aan hem te geven. Met als resultaat dat mijn gewicht redelijk stabiel blijft, maar dat van hem juist weer niet .
Ja, ik irriteer me er ook aan. Ik ken er 2 die dat doet en dat is mijn man (soms) en mijn vader. Ik vind hen niet minder lief, maar ik kan er niet naar kijken. Zo groot mogelijke happen nemen en daardoor niet genieten van lekker eten, maar gewoon even snel wat naar binnen proppen al is het nog zo lekker. Ik begrijp het ook niet.
Ze hebben het niet eens in de gaten.
Hier precies hetzelfde. Ik probeer het mijn man af te leren en dat lukt al aardig. Hij heeft het gewoon van thuis meegekregen. Zijn broers en vader zijn precies hetzelfde. Hij is opgegroeid in een echt mannenhuis, alleen maar broers. Zielig voor zijn moeder vind ik dat. Ik heb ook het idee dat het vaker mannen dan vrouwen zijn die dat doen.
Ik word er zelf trouwens altijd heel erg zenuwachtig van. Ik wil zoveel mogelijk genieten van lekker eten. Het is mijn hobby . En als ik dan zie dat mijn man al klaar is krijg ik altijd de neiging om dan maar wat van mijn bord aan hem te geven. Met als resultaat dat mijn gewicht redelijk stabiel blijft, maar dat van hem juist weer niet .
donderdag 19 juni 2008 om 11:59
quote:Feliciaatje schreef op 19 juni 2008 @ 11:39:
Ik ben altijd de langzaamste aan tafel (afgezien van mijn moeder, die is nog veeeel erger ). En het boeit me niet, pech voor de rest. Ik kan simpelweg niet sneller. Daarbij heb ik er een leuke oplossing voor gevonden wanneer het wel een beetje ongemakkelijk is: ik stel een vraag aan iemand waarvan ik weet dat het antwoord uitgebreid gaat worden. Ik vind het heerlijk om te luisteren en tegelijkertijd rustig te eten dus dat werkt prima .Dit vind ik een goede tip. Die ga ik ook in de praktijk brengen bij mijn man
Ik ben altijd de langzaamste aan tafel (afgezien van mijn moeder, die is nog veeeel erger ). En het boeit me niet, pech voor de rest. Ik kan simpelweg niet sneller. Daarbij heb ik er een leuke oplossing voor gevonden wanneer het wel een beetje ongemakkelijk is: ik stel een vraag aan iemand waarvan ik weet dat het antwoord uitgebreid gaat worden. Ik vind het heerlijk om te luisteren en tegelijkertijd rustig te eten dus dat werkt prima .Dit vind ik een goede tip. Die ga ik ook in de praktijk brengen bij mijn man
