Geld & Recht
alle pijlers
Aangifte doen of niet?
zaterdag 15 mei 2010 om 21:20
Moeilijk om hierover te beginnen, maar het gaat over mijn dochter van 18.
Ze heeft 2 maanden een relatie gehad met een man die 6 jaar ouder was.
Ze had nooit eerder een serieuze relatie en hij was voor haar de allereerste grote liefde.
Ze heeft een sociale angst stoornis dus een dieper contact leggen met iemand was nooit haar sterkste kant.
Deze man is ze volledig gaan vertrouwen omdat ze enorm verliefd was. Ze heeft zich kwetsbaar opgesteld naar hem toe ( zoiets is al héél bijzonder dapper van haar, gezien haar sociale angst stoornis)
Nu kwam mijn dochter er van lieverlee achter dat deze man in het verleden met politie in aanraking is geweest vanwege agressie, geweld en vandalisme.
Maar goed, mensen kunnen veranderen en verdienen een nieuwe kans en dat heb ik ook tegen mijn dochter gezegd.
Toch vertelde ze mij dat ze steeds vaker te maken kreeg met zijn agressieve buien.
In de eerste instantie was die agressie naar anderen gericht, maar mijn dochter werd hier bang van en werd ook bang van hem.
Mijn dochter is communicatief best heel vaardig en kan zich in een vertrouwelijke situatie met iemand zich heel goed verwoorden en houdt rekening met andermans gevoelens.
Ze was m.i. altijd héél redelijk naar hem toe, maar als ze ruzie kregen (en dat was met zijn agressieve aard de laatste tijden nogal vaak) vernederde hij haar en maakte hij haar voor alles en nog wat uit.
Hij wist haar met haar eigen zwakheden en kwetsbaarheden te kwetsen en te raken. Kortom hij manipuleerde haar.
Hij was de eerste die haar ontmaagde en die eerste keer had hij nog wel geduld met haar.
De tweede keer moest zij niet zeuren vond hij en tegen haar wil in heeft hij sex met haar gehad.
Mijn dochter vertelde dat het heel veel pijn deed en dat ze lag te bibberen en te huilen, maar dat hij tóch doorging met de daad.
Naderhand heeft hij haar als oud vuil van zich afgeduwd.
Omdat mijn dochter 35 km bij ons vandaan was,geen autootje had en afhankelijk van hem was,is die nacht bij hem gebleven.
Het liefst had ze direct naar huis gegaan, maar was ze enorm bang voor hem.
Ik heb haar ook gezegd dat als dit ooit nog eens een keer zou gebeuren (met een ander vriendje ofzo) ons ALTIJD op kan bellen.
Ze zei dat ze daar echt wel aan gedacht had, maar dit niet durfde, omdat ze bang was dat hij haar wat aan zou doen.
De dag daarna heeft ze het met hem uitgemaakt telefonisch. Ze durfde de directe confrontatie niet aan met hem.
Nu heeft mijn dochter van anderen gehoord dat ze aangifte moet doen van verkrachting. Inmiddels is het alweer een week geleden dat dit voorval plaats vond.
Ik weet dus niet hoe lang je hiermee kan wachten, of het überhaupt rechtsgeldig is, want ze hadden destijds een relatie.
Daarnaast ben ik ook bang voor represailles naar mijn dochter toe.
Wat is verstandig? Mijn dochter gaat sowieso een afspraak maken met een psychologe, want ze lijdt hier behoorlijk onder.
Wat is wijsheid?
Ik hoop dat iemand ons de juiste tips kan geven.
Bvd
Ze heeft 2 maanden een relatie gehad met een man die 6 jaar ouder was.
Ze had nooit eerder een serieuze relatie en hij was voor haar de allereerste grote liefde.
Ze heeft een sociale angst stoornis dus een dieper contact leggen met iemand was nooit haar sterkste kant.
Deze man is ze volledig gaan vertrouwen omdat ze enorm verliefd was. Ze heeft zich kwetsbaar opgesteld naar hem toe ( zoiets is al héél bijzonder dapper van haar, gezien haar sociale angst stoornis)
Nu kwam mijn dochter er van lieverlee achter dat deze man in het verleden met politie in aanraking is geweest vanwege agressie, geweld en vandalisme.
Maar goed, mensen kunnen veranderen en verdienen een nieuwe kans en dat heb ik ook tegen mijn dochter gezegd.
Toch vertelde ze mij dat ze steeds vaker te maken kreeg met zijn agressieve buien.
In de eerste instantie was die agressie naar anderen gericht, maar mijn dochter werd hier bang van en werd ook bang van hem.
Mijn dochter is communicatief best heel vaardig en kan zich in een vertrouwelijke situatie met iemand zich heel goed verwoorden en houdt rekening met andermans gevoelens.
Ze was m.i. altijd héél redelijk naar hem toe, maar als ze ruzie kregen (en dat was met zijn agressieve aard de laatste tijden nogal vaak) vernederde hij haar en maakte hij haar voor alles en nog wat uit.
Hij wist haar met haar eigen zwakheden en kwetsbaarheden te kwetsen en te raken. Kortom hij manipuleerde haar.
Hij was de eerste die haar ontmaagde en die eerste keer had hij nog wel geduld met haar.
De tweede keer moest zij niet zeuren vond hij en tegen haar wil in heeft hij sex met haar gehad.
Mijn dochter vertelde dat het heel veel pijn deed en dat ze lag te bibberen en te huilen, maar dat hij tóch doorging met de daad.
Naderhand heeft hij haar als oud vuil van zich afgeduwd.
Omdat mijn dochter 35 km bij ons vandaan was,geen autootje had en afhankelijk van hem was,is die nacht bij hem gebleven.
Het liefst had ze direct naar huis gegaan, maar was ze enorm bang voor hem.
Ik heb haar ook gezegd dat als dit ooit nog eens een keer zou gebeuren (met een ander vriendje ofzo) ons ALTIJD op kan bellen.
Ze zei dat ze daar echt wel aan gedacht had, maar dit niet durfde, omdat ze bang was dat hij haar wat aan zou doen.
De dag daarna heeft ze het met hem uitgemaakt telefonisch. Ze durfde de directe confrontatie niet aan met hem.
Nu heeft mijn dochter van anderen gehoord dat ze aangifte moet doen van verkrachting. Inmiddels is het alweer een week geleden dat dit voorval plaats vond.
Ik weet dus niet hoe lang je hiermee kan wachten, of het überhaupt rechtsgeldig is, want ze hadden destijds een relatie.
Daarnaast ben ik ook bang voor represailles naar mijn dochter toe.
Wat is verstandig? Mijn dochter gaat sowieso een afspraak maken met een psychologe, want ze lijdt hier behoorlijk onder.
Wat is wijsheid?
Ik hoop dat iemand ons de juiste tips kan geven.
Bvd
zaterdag 15 mei 2010 om 21:27
quote:siesa schreef op 15 mei 2010 @ 21:25:
Sjemig zeg.. wat een vreselijke situatie.. ook voor jullie als ouders!
Advies? Hmm lastig.. mijn eerste reactie is niet doen en ga voor de eigen verwerking.
Mijn eerste reactie ook.
Je dochter zal er weinig mee opschieten.
Zijn woord tegen dat van haar.
Sjemig zeg.. wat een vreselijke situatie.. ook voor jullie als ouders!
Advies? Hmm lastig.. mijn eerste reactie is niet doen en ga voor de eigen verwerking.
Mijn eerste reactie ook.
Je dochter zal er weinig mee opschieten.
Zijn woord tegen dat van haar.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 15 mei 2010 om 21:30
Lastig, ik probeer me te verplaatsen in jouw schoenen want ik heb ook een dochter met een angststoornis. Alleen die is 11.
Ik zou allereerst zijn ballen er graag afsnijden.
Probeer in ieder geval de psychologe vandaag of morgen te spreken en vraag haar om advies. Daarnaast zou je even kunnen bellen of langsgaan bij het politiebureau en vragen naar iemand van zedendelicten. Leg de situatie uit. Vraag wat je het beste kan doen, mede gelet op het feit dat het in een 'relatie' voorkwam. Zij kunnen je raden.
Maar het gevoel van machteloosheid....wat een knurft, wat een zak tabak zeg. Ik ben hier plaatsvervangend boos.
Ik zou allereerst zijn ballen er graag afsnijden.
Probeer in ieder geval de psychologe vandaag of morgen te spreken en vraag haar om advies. Daarnaast zou je even kunnen bellen of langsgaan bij het politiebureau en vragen naar iemand van zedendelicten. Leg de situatie uit. Vraag wat je het beste kan doen, mede gelet op het feit dat het in een 'relatie' voorkwam. Zij kunnen je raden.
Maar het gevoel van machteloosheid....wat een knurft, wat een zak tabak zeg. Ik ben hier plaatsvervangend boos.
zaterdag 15 mei 2010 om 21:40
quote:Muis66 schreef op 15 mei 2010 @ 21:30:
Probeer in ieder geval de psychologe vandaag of morgen te spreken en vraag haar om advies.
Inderdaad Muis, ik heb er nog niet zo bij stil gestaan, maar zo'n psychologe weet vaak ook beter wat je in zo'n geval het beste kunt doen.
Toen mijn dochter het mij allemaal vertelde heb ik 's nachts een flinke pot zitten janken en was ik uit boosheid tot alles in staat. Ik kon hem wel wat aandoen.
De keren dat hij bij ons thuis kwam, gedroeg hij zich als een wolf in schaapskleren, super hoffelijk en attent.
Onbegrijpelijk dat je je zo in mensen kunt vergissen.
Buiten dat om zou zo'n eerste (of tweede) keer héél speciaal moeten zijn voor zo'n meiske en niet door zo'n eikel verkloot moeten worden.
Ze heeft zich wel volledig aan hem gegeven. Zo'n kerel verdient haar niet.
Het doet mijn man en ik ook heel veel verdriet, maar het allerbelangrijkste vinden wij dat zij voor zichzelf weer alles op de rails krijgt.
Bedankt voor jullie lieve reacties!
Probeer in ieder geval de psychologe vandaag of morgen te spreken en vraag haar om advies.
Inderdaad Muis, ik heb er nog niet zo bij stil gestaan, maar zo'n psychologe weet vaak ook beter wat je in zo'n geval het beste kunt doen.
Toen mijn dochter het mij allemaal vertelde heb ik 's nachts een flinke pot zitten janken en was ik uit boosheid tot alles in staat. Ik kon hem wel wat aandoen.
De keren dat hij bij ons thuis kwam, gedroeg hij zich als een wolf in schaapskleren, super hoffelijk en attent.
Onbegrijpelijk dat je je zo in mensen kunt vergissen.
Buiten dat om zou zo'n eerste (of tweede) keer héél speciaal moeten zijn voor zo'n meiske en niet door zo'n eikel verkloot moeten worden.
Ze heeft zich wel volledig aan hem gegeven. Zo'n kerel verdient haar niet.
Het doet mijn man en ik ook heel veel verdriet, maar het allerbelangrijkste vinden wij dat zij voor zichzelf weer alles op de rails krijgt.
Bedankt voor jullie lieve reacties!
zaterdag 15 mei 2010 om 21:50
ik zou het idd ook aan de psychologe vragen maar ook zedendelicten vragen bij de politie. Zij weten het natuurlijk het beste.
Natuurlijk kun je aangifte doen als je in een relatie zit van verkrachting.
Zelfs je partner hoort van je af te blijven als je Nee zegt. Zo niet heet ook dat verkrachting en dat mag in die situatie net zo min als in welke andere situatie dan ook.
sterkte voor je dochter en voor jullie!
Natuurlijk kun je aangifte doen als je in een relatie zit van verkrachting.
Zelfs je partner hoort van je af te blijven als je Nee zegt. Zo niet heet ook dat verkrachting en dat mag in die situatie net zo min als in welke andere situatie dan ook.
sterkte voor je dochter en voor jullie!
zaterdag 15 mei 2010 om 22:01
quote:ziva schreef op 15 mei 2010 @ 21:50:
ik zou het idd ook aan de psychologe vragen maar ook zedendelicten vragen bij de politie. Zij weten het natuurlijk het beste.
Natuurlijk kun je aangifte doen als je in een relatie zit van verkrachting.
Zelfs je partner hoort van je af te blijven als je Nee zegt. Zo niet heet ook dat verkrachting en dat mag in die situatie net zo min als in welke andere situatie dan ook.
sterkte voor je dochter en voor jullie!Waar. Verkrachting = verkrachting, relatie of niet. En aangifte kan altijd. Zelfs als het niet rechtsgeldig blijkt, is het extra informatie waar de politie graag van op de hoogte is.
ik zou het idd ook aan de psychologe vragen maar ook zedendelicten vragen bij de politie. Zij weten het natuurlijk het beste.
Natuurlijk kun je aangifte doen als je in een relatie zit van verkrachting.
Zelfs je partner hoort van je af te blijven als je Nee zegt. Zo niet heet ook dat verkrachting en dat mag in die situatie net zo min als in welke andere situatie dan ook.
sterkte voor je dochter en voor jullie!Waar. Verkrachting = verkrachting, relatie of niet. En aangifte kan altijd. Zelfs als het niet rechtsgeldig blijkt, is het extra informatie waar de politie graag van op de hoogte is.
zaterdag 15 mei 2010 om 22:03
Ongewenste penetratie is ook binnen een relatie gewoon strafbaar hoor. En gelukkig maar. Stel je voor dat dat niet zo zou zijn, dan zou je op de dag dat je trouwt als vrouw fysiek eigendom worden van een man die naar eigen goeddunken over je lichaam kan beschikken.
Aangezien het dus verkrachting is, ben ik van mening dat je er ook alszodanig mee om moet gaan.
Maarrrr... ik heb dan weer absoluut geen kaas gegeten van een sociale angststoornis, dus dat deel kan ik niet goed inschatten.
Aangifte doen kan, zeker als jij achter haar staat en haar daarin bijstaat, ook èrg empowering zijn (sorry, ik kom niet op het juiste Nederlandse woord). Het kan je een gevoel van controle (terug) geven. Bovendien zal hij dan op het bureau moeten verschijnen, wat richting hem ook een stevig signaal is.
Aangezien het dus verkrachting is, ben ik van mening dat je er ook alszodanig mee om moet gaan.
Maarrrr... ik heb dan weer absoluut geen kaas gegeten van een sociale angststoornis, dus dat deel kan ik niet goed inschatten.
Aangifte doen kan, zeker als jij achter haar staat en haar daarin bijstaat, ook èrg empowering zijn (sorry, ik kom niet op het juiste Nederlandse woord). Het kan je een gevoel van controle (terug) geven. Bovendien zal hij dan op het bureau moeten verschijnen, wat richting hem ook een stevig signaal is.
zaterdag 15 mei 2010 om 22:06
Wat goed van je dochter dat ze het direct heeft uitgemaakt! Je zal de meisjes moeten tellen die er dan toch bij blijven en het gedrag goed praten. Bijkbaar heeft ze ondanks haar sociale angst genoeg zelfwaardering om zich dit niet te accepteren.
Het lijkt me goed om te benadrukken dat ze prima heeft gehandeld door bij hem te blijven die nacht en hem pas de volgende dag telefonisch te benaderen. Ze heeft een rotnacht gehad, maar ze heeft gekozen voor lijfsbehoud. Geen onverstandige keuze.
Wat vind je dochter van het idee van aangifte doen? Ze is meerderjarig, dus ik denk dat je dit niet zomaar meer voor haar moet beslissen. Biedt haar aan om samen bij de politie te gaan praten over wat er is gebeurd en of aangifte verstandig is. Een melding maken lijkt me sowieso wel een goed plan, zodat het voorval wel geregistreerd is.
Sterkte voor jullie en voor je dochter!
Het lijkt me goed om te benadrukken dat ze prima heeft gehandeld door bij hem te blijven die nacht en hem pas de volgende dag telefonisch te benaderen. Ze heeft een rotnacht gehad, maar ze heeft gekozen voor lijfsbehoud. Geen onverstandige keuze.
Wat vind je dochter van het idee van aangifte doen? Ze is meerderjarig, dus ik denk dat je dit niet zomaar meer voor haar moet beslissen. Biedt haar aan om samen bij de politie te gaan praten over wat er is gebeurd en of aangifte verstandig is. Een melding maken lijkt me sowieso wel een goed plan, zodat het voorval wel geregistreerd is.
Sterkte voor jullie en voor je dochter!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 15 mei 2010 om 22:24
Ik zou overleggen met je dochter wat ze wil en of ze aangifte wil doen. Ze heeft seks gehad tegen haar wil dus je kan aangifte doen, ik zou er dan alleen niet te lang mee wachten en een gesprek met een therapeut is erg goed.
Heel veel sterkte voor jou en je dochter
Heel veel sterkte voor jou en je dochter
Het gras aan de overkant is niet groen.
zaterdag 15 mei 2010 om 23:03
Vreselijk om dit mee te maken, voor je dochter maar zeker ook voor jullie als ouders. Ik heb helaas met een soortgelijk iets te maken gehad, en idd aangifte gedaan. Als eerste wil ik zeggen dat dat behoorlijk zwaar is, omdat je alle details moet oplepelen. Het tweede punt is dat bij mij alles is geseponeerd vanwege gebrek aan bewijs, het was mijn woord tegen zijn woord.
Ik zou dan ook zeker even wachten met aangifte doen, en eerst zorgen dat je dochter weer wat op dreef komt, bijvoorbeeld door eerst alles goed te verwerken met behulp van de therapeut. Daarna kan ze altijd nog aangifte doen. Volgens mij is de verjaringstermijn 12 jaar, maar dat weet ik niet helemaal zeker.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Ik zou dan ook zeker even wachten met aangifte doen, en eerst zorgen dat je dochter weer wat op dreef komt, bijvoorbeeld door eerst alles goed te verwerken met behulp van de therapeut. Daarna kan ze altijd nog aangifte doen. Volgens mij is de verjaringstermijn 12 jaar, maar dat weet ik niet helemaal zeker.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
zaterdag 15 mei 2010 om 23:18
quote:Carinkootje schreef op 15 mei 2010 @ 21:20:
De dag daarna heeft ze het met hem uitgemaakt telefonisch. Ze durfde de directe confrontatie niet aan met hem.
Nu heeft mijn dochter van anderen gehoord dat ze aangifte moet doen van verkrachting. Inmiddels is het alweer een week geleden dat dit voorval plaats vond.
Ik weet dus niet hoe lang je hiermee kan wachten, of het überhaupt rechtsgeldig is, want ze hadden destijds een relatie.
Daarnaast ben ik ook bang voor represailles naar mijn dochter toe.
Wat is verstandig? Mijn dochter gaat sowieso een afspraak maken met een psychologe, want ze lijdt hier behoorlijk onder.
Wat is wijsheid?
Ik hoop dat iemand ons de juiste tips kan geven.
Bvd
Ookal heb je een relatie betekend het niet dat je dan met "ongewilde" sex weg komt.
Handiger had natuurlijk geweest op de avond zelf. Maar ze kan nog steeds aangifte doen ookal is het een week geleden.
En over dat zijn woord tegen het hare. (dat is meestal met verkrachting, staan niet bij veel zaken meerdere toe te kijken) Voor de aangifte een afspraak maken bij zedenzaken zij zullen haar dan horen.
Veel sterkte!
De dag daarna heeft ze het met hem uitgemaakt telefonisch. Ze durfde de directe confrontatie niet aan met hem.
Nu heeft mijn dochter van anderen gehoord dat ze aangifte moet doen van verkrachting. Inmiddels is het alweer een week geleden dat dit voorval plaats vond.
Ik weet dus niet hoe lang je hiermee kan wachten, of het überhaupt rechtsgeldig is, want ze hadden destijds een relatie.
Daarnaast ben ik ook bang voor represailles naar mijn dochter toe.
Wat is verstandig? Mijn dochter gaat sowieso een afspraak maken met een psychologe, want ze lijdt hier behoorlijk onder.
Wat is wijsheid?
Ik hoop dat iemand ons de juiste tips kan geven.
Bvd
Ookal heb je een relatie betekend het niet dat je dan met "ongewilde" sex weg komt.
Handiger had natuurlijk geweest op de avond zelf. Maar ze kan nog steeds aangifte doen ookal is het een week geleden.
En over dat zijn woord tegen het hare. (dat is meestal met verkrachting, staan niet bij veel zaken meerdere toe te kijken) Voor de aangifte een afspraak maken bij zedenzaken zij zullen haar dan horen.
Veel sterkte!
zaterdag 15 mei 2010 om 23:19
quote:sosofie schreef op 15 mei 2010 @ 21:28:
Ik zou samen met je dochter naar de politie gaan. Maak een afspraak voor een gesprek en vraag wat hun advies is.Sluit me hierbij aan. Ik weet niet wat je dochter te wachten staat namelijk. Kan de politie beter beoordelen. Het lijkt me ook goed om haar ex door de politie te laten doorlichten als dat kan. Misschien is er eerder aangifte tegen hem gedaan van verkrachting door een vriendin, en hoe is dat afgelopen (met haar, is hij veroordeeld of is het daardoor geescaleerd, etc?). Dan weet je wat je te wachten staat. Veel sterkte.
Ik zou samen met je dochter naar de politie gaan. Maak een afspraak voor een gesprek en vraag wat hun advies is.Sluit me hierbij aan. Ik weet niet wat je dochter te wachten staat namelijk. Kan de politie beter beoordelen. Het lijkt me ook goed om haar ex door de politie te laten doorlichten als dat kan. Misschien is er eerder aangifte tegen hem gedaan van verkrachting door een vriendin, en hoe is dat afgelopen (met haar, is hij veroordeeld of is het daardoor geescaleerd, etc?). Dan weet je wat je te wachten staat. Veel sterkte.
zaterdag 15 mei 2010 om 23:36
In plaats van aangifte doen zou het ook alleen gemeld kunnen worden.
Dan hoeft er nu niets mee te gebeuren, maar wordt het wel opgetekend en komt het in zijn dossier te staan.
Ik dacht dat hij daar dan niet van op de hoogte wordt gebracht, als je dochter bang is voor represailles.
Wat een rot situatie, maar wat fijn dat je dochter hiermee bij jou terecht kan.
Dan hoeft er nu niets mee te gebeuren, maar wordt het wel opgetekend en komt het in zijn dossier te staan.
Ik dacht dat hij daar dan niet van op de hoogte wordt gebracht, als je dochter bang is voor represailles.
Wat een rot situatie, maar wat fijn dat je dochter hiermee bij jou terecht kan.
zondag 16 mei 2010 om 04:06
quote:twinkeling schreef op 15 mei 2010 @ 22:03:
Ongewenste penetratie is ook binnen een relatie gewoon strafbaar hoor. En gelukkig maar. Stel je voor dat dat niet zo zou zijn, dan zou je op de dag dat je trouwt als vrouw fysiek eigendom worden van een man die naar eigen goeddunken over je lichaam kan beschikken.
Wist je dat dat binnen een huwelijk tot 1991 (!) wettelijk zo was? Verkrachting binnen het huwelijk is nog geen 20 jaar strafbaar! Daarvoor was je als vrouw inderdaad zo'n beetje fysiek eigendom van je man na je ja-woord. Er bestond zoiets als "echtelijke plicht" (in 1991 is de wet ook pas sekse-neutraal gemaakt...)
Maar on-topic: ik denk dat het voor je dochter misschien voor haar verwerking goed is om aangifte of melding te doen. Al was het maar om hem te laten merken dat dit absoluut niet kan, en dat ze dit niet pikt!
En stel nou dat hij dit vaker doet, dan is haar zaak misschien niet genoeg voor een veroordeling. Maar als andere meisjes ook aangifte doen ontstaat er een patroon waardoor hij misschien wel veroordeeld kan worden!
Ongewenste penetratie is ook binnen een relatie gewoon strafbaar hoor. En gelukkig maar. Stel je voor dat dat niet zo zou zijn, dan zou je op de dag dat je trouwt als vrouw fysiek eigendom worden van een man die naar eigen goeddunken over je lichaam kan beschikken.
Wist je dat dat binnen een huwelijk tot 1991 (!) wettelijk zo was? Verkrachting binnen het huwelijk is nog geen 20 jaar strafbaar! Daarvoor was je als vrouw inderdaad zo'n beetje fysiek eigendom van je man na je ja-woord. Er bestond zoiets als "echtelijke plicht" (in 1991 is de wet ook pas sekse-neutraal gemaakt...)
Maar on-topic: ik denk dat het voor je dochter misschien voor haar verwerking goed is om aangifte of melding te doen. Al was het maar om hem te laten merken dat dit absoluut niet kan, en dat ze dit niet pikt!
En stel nou dat hij dit vaker doet, dan is haar zaak misschien niet genoeg voor een veroordeling. Maar als andere meisjes ook aangifte doen ontstaat er een patroon waardoor hij misschien wel veroordeeld kan worden!
zondag 16 mei 2010 om 22:41
Erg fijn te vernemen dat iedereen met ons meeleeft.
Ondertussen heb ik vandaag wederom een gesprek gehad met mijn dochter en ze zou sowieso morgen een afspraak maken met een psychologe.
Uiteraard ook navraag gedaan over hoe ze het zelf ziet om aangifte te doen.
Enerzijds vindt ze het erg moeilijk om bij afdeling zedendelicten haar verhaal te doen. Ze is namelijk best heel gesloten en ervaart het ook nog steeds als "haar" schuld, ondanks dat wij dát uit haar hoofd trachten te praten.
Ze zei vanavond dat ze toegestemd had met de daad uit angst voor hem. Ze heeft zelf hierdoor toch de indruk gekregen dat ze geen recht van spreken heeft omdat ze hier (ondanks dat ze het eigenlijk totaal niet wilde) toch toegestemd heeft. Dat maakt het m.i. toch een stuk lastiger om het hard te maken.
Ik heb haar gezegd dat ze ook beter advies kan inwinnen bij een psychologe over wat ze dan vooralsnog het beste kan doen
Ik ben wel blij dat ze er inderdaad een punt achter gezet had, we hebben toen wel de hele avond behoorlijk op haar ingepraat dat ze hem zou bellen om het uit te maken en ook alle argumenten naar haar toe weerlegt (want uiteraard nam ze het in de eerste instantie nog voor hem op) Daarna heeft ze gelukkig ingezien dat ze zo niet verder kon met hem en kwam de boosheid naar boven.
Het liefst wilt ze nu alles laten rusten (eventuele aangifte), omdat hij toch zo'n 35 km bij haar vandaan woont is ze niet bang om hem ooit nog tegen het lijf te lopen. Ze moet er niet aan denken om wederom de confrontatie met hem aan moeten te gaan als ze daadwerkelijk aangifte wilt doen.
Haar vader denkt er net zo over en ziet hij liever dat ze hulp zoekt en verder gaat met haar leven.
Zelf denk ik er iets anders over, gezien zijn "criminele" verleden vind ik dat hij hiervoor aangepakt moet worden,voordat er misschien nog meer vrouwen het slachtoffer gaan worden van zijn agressieve daden.
Maar goed, mijn dochter is volwassen en ik vind dat het haar keuze is wat zij ermee gaat doen. Ik probeer haar wel alle voors en tegens voor te leggen en ook alle adviezen hier op dit topic neem ik hierbij mee.
Ik hoop dat ze snel terecht kan bij de psychologe, ze heeft haar zinnen er helemaal op gezet en heeft er volledig vertrouwen in dat de psychologe haar verder kan helpen, dus dat vind ik al heel positief.
Het blijft nog even afwachten wat ze verder zal besluiten, tot zover bedankt voor alle tips, adviezen en medeleven!
Ondertussen heb ik vandaag wederom een gesprek gehad met mijn dochter en ze zou sowieso morgen een afspraak maken met een psychologe.
Uiteraard ook navraag gedaan over hoe ze het zelf ziet om aangifte te doen.
Enerzijds vindt ze het erg moeilijk om bij afdeling zedendelicten haar verhaal te doen. Ze is namelijk best heel gesloten en ervaart het ook nog steeds als "haar" schuld, ondanks dat wij dát uit haar hoofd trachten te praten.
Ze zei vanavond dat ze toegestemd had met de daad uit angst voor hem. Ze heeft zelf hierdoor toch de indruk gekregen dat ze geen recht van spreken heeft omdat ze hier (ondanks dat ze het eigenlijk totaal niet wilde) toch toegestemd heeft. Dat maakt het m.i. toch een stuk lastiger om het hard te maken.
Ik heb haar gezegd dat ze ook beter advies kan inwinnen bij een psychologe over wat ze dan vooralsnog het beste kan doen
Ik ben wel blij dat ze er inderdaad een punt achter gezet had, we hebben toen wel de hele avond behoorlijk op haar ingepraat dat ze hem zou bellen om het uit te maken en ook alle argumenten naar haar toe weerlegt (want uiteraard nam ze het in de eerste instantie nog voor hem op) Daarna heeft ze gelukkig ingezien dat ze zo niet verder kon met hem en kwam de boosheid naar boven.
Het liefst wilt ze nu alles laten rusten (eventuele aangifte), omdat hij toch zo'n 35 km bij haar vandaan woont is ze niet bang om hem ooit nog tegen het lijf te lopen. Ze moet er niet aan denken om wederom de confrontatie met hem aan moeten te gaan als ze daadwerkelijk aangifte wilt doen.
Haar vader denkt er net zo over en ziet hij liever dat ze hulp zoekt en verder gaat met haar leven.
Zelf denk ik er iets anders over, gezien zijn "criminele" verleden vind ik dat hij hiervoor aangepakt moet worden,voordat er misschien nog meer vrouwen het slachtoffer gaan worden van zijn agressieve daden.
Maar goed, mijn dochter is volwassen en ik vind dat het haar keuze is wat zij ermee gaat doen. Ik probeer haar wel alle voors en tegens voor te leggen en ook alle adviezen hier op dit topic neem ik hierbij mee.
Ik hoop dat ze snel terecht kan bij de psychologe, ze heeft haar zinnen er helemaal op gezet en heeft er volledig vertrouwen in dat de psychologe haar verder kan helpen, dus dat vind ik al heel positief.
Het blijft nog even afwachten wat ze verder zal besluiten, tot zover bedankt voor alle tips, adviezen en medeleven!
maandag 17 mei 2010 om 21:34
maandag 17 mei 2010 om 21:57
Hoi Mormeltje,
Het is inderdaad zo dat de bewijsbaarheid nihil is, maar het is fijn om te weten dat een intake gesprek nog wat mogelijkheden kan bieden!
Zo'n intake gesprek is dus zeker geen slecht idee. Bij wie moeten we daar voor zijn, afdeling zedendelicten of kun je gewoon aan de balie melden dat je een intake gesprek wilt?
In dat geval kan mijn dochter altijd nog zelf bepalen of ze stappen wilt ondernemen ja of nee en wat haar kansen zijn.
Reuze bedankt, ik ga het zsm aan haar voorleggen!
Het is inderdaad zo dat de bewijsbaarheid nihil is, maar het is fijn om te weten dat een intake gesprek nog wat mogelijkheden kan bieden!
Zo'n intake gesprek is dus zeker geen slecht idee. Bij wie moeten we daar voor zijn, afdeling zedendelicten of kun je gewoon aan de balie melden dat je een intake gesprek wilt?
In dat geval kan mijn dochter altijd nog zelf bepalen of ze stappen wilt ondernemen ja of nee en wat haar kansen zijn.
Reuze bedankt, ik ga het zsm aan haar voorleggen!
maandag 17 mei 2010 om 22:36
Ga gewoon praten, de meeste zedenrechercheurs zijn heel begripvol en uiteraard speciaal hiervoor getraind, je zou ook evt kunnen vragen om een vrouw ed als je dochter zich daar fijner bij voelt. Daarna kan gekeken worden of ze aangifte wil doen, een melding wil maken of het daarbij laten voor dat moment.
Je kunt gewoon het politienummer (0900-8844) bellen en vragen hoe je het best een afspraak kunt regelen, even binnenlopen bij een bureau kan ook om een afspraak te maken.
Veel sterkte!
Je kunt gewoon het politienummer (0900-8844) bellen en vragen hoe je het best een afspraak kunt regelen, even binnenlopen bij een bureau kan ook om een afspraak te maken.
Veel sterkte!
dinsdag 18 mei 2010 om 18:53
het handigste is om te bellen en te vragen naar de afdeling zeden. Een politiebureau binnen lopen kan ook maar van daaruit wordt ook geadviseerd de zeden tebellen. Zedenafdelingen zitten niet op elk team maar ieder district heeft een afdelingt. Een intake gesprek gaat echter altijd en alleen op afspraak (behalve bij heterdaadsituaties). Gewoon 0900-8844 bellen dus.
