Geld & Recht
alle pijlers
Angst om geldzorgen te krijgen, hoeveel achter de hand?
maandag 11 oktober 2021 om 14:18
Toen ik nog getrouwd was had ik dit al. We hadden op een gegeven moment een spaarrekening van 80.000 euro maar nog was ik bang dat we geldzorgen zouden krijgen.
Nu gescheiden en inmiddels weer een spaarrekening van 25.000 euro. Daarnaast vrij lage woonlasten en een overwaarde van bijna 2 ton. Toch bang om ooit te kort te hebben aan geld.
Mogelijk dat dit te maken heeft met mijn jeugd waarin er altijd geld te kort was.
Wat is nou een reëel spaarbedrag om te hebben en niet wakker te hoeven liggen?
Nu gescheiden en inmiddels weer een spaarrekening van 25.000 euro. Daarnaast vrij lage woonlasten en een overwaarde van bijna 2 ton. Toch bang om ooit te kort te hebben aan geld.
Mogelijk dat dit te maken heeft met mijn jeugd waarin er altijd geld te kort was.
Wat is nou een reëel spaarbedrag om te hebben en niet wakker te hoeven liggen?
vrijdag 15 oktober 2021 om 22:51
Oh nee?Anahera schreef: ↑15-10-2021 22:44De schuld naar een ander verschuiven, is inderdaad eenvoudiger. Dat zie je trouwens zelfs in de respons die je krijgt waarin zelfs succes dan per definitie ook wel aan iets of iemand anders moet liggen.
Eigen keuzes en eigen acties bepalen heel veel; eigen verantwoordelijkheid weegt absoluut door. Geluk helpt je hoogstens een handje, maar geluk weerhoudt je niet van de afgrond bij slechte keuzes en acties, of bij een gebrek aan eigen verantwoordelijkheid.
Het hoeft niet, kan wel.
Waarom is het zo moeilijk om gewoon te accepteren dat geluk en een handje van een ander je wel degelijk helpt?
vrijdag 15 oktober 2021 om 23:13
Oh. Raar om dat al als onheil te zien. Vanuit die visie heb je idd een vermogen aan spaargeld nodig.
vrijdag 15 oktober 2021 om 23:14
Dit is een klassiek voorbeeld van een attributiebias: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Fundame ... ibutiefoutAnahera schreef: ↑15-10-2021 22:44De schuld naar een ander verschuiven, is inderdaad eenvoudiger. Dat zie je trouwens zelfs in de respons die je krijgt waarin zelfs succes dan per definitie ook wel aan iets of iemand anders moet liggen.
Eigen keuzes en eigen acties bepalen heel veel; eigen verantwoordelijkheid weegt absoluut door. Geluk helpt je hoogstens een handje, maar geluk weerhoudt je niet van de afgrond bij slechte keuzes en acties, of bij een gebrek aan eigen verantwoordelijkheid.
zaterdag 16 oktober 2021 om 09:21
Het zou idd mooi zijn geweest als ik eerder geinformeerd was over sparen en echt het nut er van en hoe het werkt.
Want ik weet niet hoe het bij jullie thuis ging, bij mij werd wel gezegd dat ik mijn zakgeld niet in één keer uit mocht geven en moest de helft sparen, maar echt een toelichting? Sowieso mocht ik vrij lang niet zomaar zelf mijn spaargeld uitgeven, wat best raar is nu ik er over nadenk.
Over dat als je je geld op de bank zet, je rente krijgt en het automatisch meer waard wordt. Wat het voordeel is op lang termijn.
Naast dat je moet sparen, waren mijn ouders vrij zuinig, geld werd niet zomaar uitgegeven en veel dingen waren voor bijzondere momenten. Niet echt de beste financiële opvoeding.
Mijn voordeel was dat ik zelf geld en sparen heel interessant vond dus mij daar zelf in ontwikkeld heb.
Want ik weet niet hoe het bij jullie thuis ging, bij mij werd wel gezegd dat ik mijn zakgeld niet in één keer uit mocht geven en moest de helft sparen, maar echt een toelichting? Sowieso mocht ik vrij lang niet zomaar zelf mijn spaargeld uitgeven, wat best raar is nu ik er over nadenk.
Over dat als je je geld op de bank zet, je rente krijgt en het automatisch meer waard wordt. Wat het voordeel is op lang termijn.
Naast dat je moet sparen, waren mijn ouders vrij zuinig, geld werd niet zomaar uitgegeven en veel dingen waren voor bijzondere momenten. Niet echt de beste financiële opvoeding.
Mijn voordeel was dat ik zelf geld en sparen heel interessant vond dus mij daar zelf in ontwikkeld heb.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zaterdag 16 oktober 2021 om 09:32
Er staat letterlijk "geluk helpt je hoogstens een handje", dus hoezo, dat is moeilijk te accepteren?
Maar nee, geluk alleen is geen garantie en het is al helemaal geen conditio sine qua non. Je eigen keuzes en acties, zijn dat wel.
zaterdag 16 oktober 2021 om 09:42
Idd.
Natuurlijk helpen de omstandigheden, maar door alles op omstandigheden te gooien, lijkt het of iemand er niets voor gedaan heeft.
Ik heb bijna fluitend mijn opleidingen doorlopen. Er zullen vast mensen zijn, die zeggen dat ik mazzel had dat ik zo slim was of het geld voor een hbo-opleiding had. Maar die gaan er dan aan voorbij dat ik heus huiswerk ed moest doen en dit ook braaf deed. En dat geld kreeg ik ook niet in de schoot geworpen, daar werkte ik voor, bij een bijbaan die ik zelf geregeld had. Dingen die ik zelf moest doen, waar ik ook andere keuzes voor had kunnen maken. Al hoewel je altijd kunt zeggen, dat het allemaal maar mazzel is.
Ook ik heb wel dingen in mijn leven meegemaakt die niet leuk waren. Die het gevolg waren van pech, keuzes van een ander of mijn eigen keuzes. Dat betekent niet dat al ik anderen de schuld geef van mijn pech of doe of ik er niets aan kon doen. Soms kun je er wel iets aan doen, maar soms ook niet.
En als alles enkel komt door de omstandigheden, dan is dat niet helemaal onwaar, want bepaalde omstandigheden zullen tot bepaalde keuzes en acties leiden. Ik ben alleen geen fan van dit noodlot-scenario, want daar lijkt het op. Dat de omstandigheden volledig bepalen hoe jouw leven er uit ziet. Alsof je er nul invloed op hebt. Dat het helemaal geen moeite of inspanning kost, want tja, de omstandigheden bepalen.
Ik sta liever positiever in het leven dan dat en dat ik denk dat als ik iets wil, ik gewoon mijn best moet doen om het te bereiken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zaterdag 16 oktober 2021 om 09:57
"Geluk helpt je hoogstens een handje, maar geluk weerhoudt je niet van de afgrond bij slechte keuzes en acties" Dit is al een groter deel van je zin. Ik kan zo wat scenarios bedenken dat geluk en een helpende hand van een ander je nou net wel van die afgrond afhoudt.
zaterdag 16 oktober 2021 om 09:59
Waarom zo zwart-wit? Dat wordt een beetje lullig kletsen dan, want zo zwart-wit heb ik mijn post totaal niet geschreven.dianaf schreef: ↑16-10-2021 09:42Idd.
Natuurlijk helpen de omstandigheden, maar door alles op omstandigheden te gooien, lijkt het of iemand er niets voor gedaan heeft.
Ik heb bijna fluitend mijn opleidingen doorlopen. Er zullen vast mensen zijn, die zeggen dat ik mazzel had dat ik zo slim was of het geld voor een hbo-opleiding had. Maar die gaan er dan aan voorbij dat ik heus huiswerk ed moest doen en dit ook braaf deed. En dat geld kreeg ik ook niet in de schoot geworpen, daar werkte ik voor, bij een bijbaan die ik zelf geregeld had. Dingen die ik zelf moest doen, waar ik ook andere keuzes voor had kunnen maken. Al hoewel je altijd kunt zeggen, dat het allemaal maar mazzel is.
Ook ik heb wel dingen in mijn leven meegemaakt die niet leuk waren. Die het gevolg waren van pech, keuzes van een ander of mijn eigen keuzes. Dat betekent niet dat al ik anderen de schuld geef van mijn pech of doe of ik er niets aan kon doen. Soms kun je er wel iets aan doen, maar soms ook niet.
En als alles enkel komt door de omstandigheden, dan is dat niet helemaal onwaar, want bepaalde omstandigheden zullen tot bepaalde keuzes en acties leiden. Ik ben alleen geen fan van dit noodlot-scenario, want daar lijkt het op. Dat de omstandigheden volledig bepalen hoe jouw leven er uit ziet. Alsof je er nul invloed op hebt. Dat het helemaal geen moeite of inspanning kost, want tja, de omstandigheden bepalen.
Ik sta liever positiever in het leven dan dat en dat ik denk dat als ik iets wil, ik gewoon mijn best moet doen om het te bereiken.
zaterdag 16 oktober 2021 om 10:05
Dat tapijt was geen onheil dat zag iedereen al jaren aankomen, het stukgaan van de vier jaar oude diepvriezer wel. Maar als je voor beiden geen geld reserveert terwijl dat wel zou kunnen loop je altijd achter de feiten aan terwijl dat strikt genomen niet zou hoeven. Prima dat iemand zo wil leven, zijn keus. Klagen en klagen dat je het geld niet hebt dat is dan ook een keus maar niet iets waar ik met empathie naar kan luisteren.
zaterdag 16 oktober 2021 om 12:56
En dat klopt ook; geluk weerhoudt je niet van de afgrond bij slechte keuzes en acties. Eigen verantwoordelijkheid blijft doorslaggevend, dat je dat nu leuk vindt of niet.Mevrouw75 schreef: ↑16-10-2021 09:57"Geluk helpt je hoogstens een handje, maar geluk weerhoudt je niet van de afgrond bij slechte keuzes en acties" Dit is al een groter deel van je zin. Ik kan zo wat scenarios bedenken dat geluk en een helpende hand van een ander je nou net wel van die afgrond afhoudt.
zaterdag 16 oktober 2021 om 13:06
Ik lees hier veel herkenbare dingen. Oordelen van mensen over je leven en over gevolgen van keuzes (die je niet altijd in de hand hebt), over pech en geluk. Ik denk dat het leven een heel groot deel maakbaar is, áls je dat kunt. Er zijn genoeg mensen die dit mentaal, fysiek, emotioneel of gewoon vanuit intelligentie niet kunnen. Kun je deze mensen dan nog kwalijk nemen dat zij andere (in andere ogen misschien 'foute') keuzes maken?
Ik ben erg arm geweest. Een deel was foute keuzes, vanuit angst, vanuit psychische problematiek. Je kunt dat mijn eigen schuld noemen, maar ik ben op een manier opgevoed die dit veroorzaakte. Ik heb de verantwoordelijkheid pas laat genomen om dit aan te pakken, omdat ik bang was, en ook omdat ik niet begreep hoe het om te keren was. Ik had het vertrouwen niet.
Ik ben nooit financieel opgevoed door mijn ouders trouwens. Sparen, beleggen, afwegen, vooruitkijken en kiezen heb ik nooit geleerd. Heb ik door schade en schande moeten leren toen ik al volwassen was.
En toen ik eindelijk na moeizaam werken (want psychische problematie) en samen met werkende man een goede spaarpot had, ging mijn vader dood en bleek dat hij geen uitvaartverzekering had, en ook het huis kregen we 2 jaar lang niet verkocht want een slechte tijd. Weg spaarpot van 27.000 euro. Daarna werd ik een tijd arbeidsongeschikt, en had ik geen inkomen.
Hoeveel oordelen we niet hebben gekregen uit onze omgeving als tweeverdieners zonder spaarpot in die tijd. Schaamte en boosheid hebben we gevoeld, alsof wij onze zaakjes niet voor elkaar hadden.
Verantwoordelijkheid is belangrijk, maar waarom hebben mensen toch vaak zo weinig begrip voor elkaar?
Ik ben als de dood dat we weer zo arm worden, dat we elk dubbeltje moeten omdraaien. Dus ik probeer met man ons potje van 7500euro (met moeite gespaard) vast te houden. En dat vind ik stressvol, ben bij elke uitgave bang om terug te vallen.
Ik ben erg arm geweest. Een deel was foute keuzes, vanuit angst, vanuit psychische problematiek. Je kunt dat mijn eigen schuld noemen, maar ik ben op een manier opgevoed die dit veroorzaakte. Ik heb de verantwoordelijkheid pas laat genomen om dit aan te pakken, omdat ik bang was, en ook omdat ik niet begreep hoe het om te keren was. Ik had het vertrouwen niet.
Ik ben nooit financieel opgevoed door mijn ouders trouwens. Sparen, beleggen, afwegen, vooruitkijken en kiezen heb ik nooit geleerd. Heb ik door schade en schande moeten leren toen ik al volwassen was.
En toen ik eindelijk na moeizaam werken (want psychische problematie) en samen met werkende man een goede spaarpot had, ging mijn vader dood en bleek dat hij geen uitvaartverzekering had, en ook het huis kregen we 2 jaar lang niet verkocht want een slechte tijd. Weg spaarpot van 27.000 euro. Daarna werd ik een tijd arbeidsongeschikt, en had ik geen inkomen.
Hoeveel oordelen we niet hebben gekregen uit onze omgeving als tweeverdieners zonder spaarpot in die tijd. Schaamte en boosheid hebben we gevoeld, alsof wij onze zaakjes niet voor elkaar hadden.
Verantwoordelijkheid is belangrijk, maar waarom hebben mensen toch vaak zo weinig begrip voor elkaar?
Ik ben als de dood dat we weer zo arm worden, dat we elk dubbeltje moeten omdraaien. Dus ik probeer met man ons potje van 7500euro (met moeite gespaard) vast te houden. En dat vind ik stressvol, ben bij elke uitgave bang om terug te vallen.
zaterdag 16 oktober 2021 om 13:24
PaterPen schreef: ↑16-10-2021 13:06Ik lees hier veel herkenbare dingen. Oordelen van mensen over je leven en over gevolgen van keuzes (die je niet altijd in de hand hebt), over pech en geluk. Ik denk dat het leven een heel groot deel maakbaar is, áls je dat kunt. Er zijn genoeg mensen die dit mentaal, fysiek, emotioneel of gewoon vanuit intelligentie niet kunnen. Kun je deze mensen dan nog kwalijk nemen dat zij andere (in andere ogen misschien 'foute') keuzes maken?
Ik ben erg arm geweest. Een deel was foute keuzes, vanuit angst, vanuit psychische problematiek. Je kunt dat mijn eigen schuld noemen, maar ik ben op een manier opgevoed die dit veroorzaakte. Ik heb de verantwoordelijkheid pas laat genomen om dit aan te pakken, omdat ik bang was, en ook omdat ik niet begreep hoe het om te keren was. Ik had het vertrouwen niet.
Ik ben nooit financieel opgevoed door mijn ouders trouwens. Sparen, beleggen, afwegen, vooruitkijken en kiezen heb ik nooit geleerd. Heb ik door schade en schande moeten leren toen ik al volwassen was.
En toen ik eindelijk na moeizaam werken (want psychische problematie) en samen met werkende man een goede spaarpot had, ging mijn vader dood en bleek dat hij geen uitvaartverzekering had, en ook het huis kregen we 2 jaar lang niet verkocht want een slechte tijd. Weg spaarpot van 27.000 euro. Daarna werd ik een tijd arbeidsongeschikt, en had ik geen inkomen.
Hoeveel oordelen we niet hebben gekregen uit onze omgeving als tweeverdieners zonder spaarpot in die tijd. Schaamte en boosheid hebben we gevoeld, alsof wij onze zaakjes niet voor elkaar hadden.
Verantwoordelijkheid is belangrijk, maar waarom hebben mensen toch vaak zo weinig begrip voor elkaar?
Ik ben als de dood dat we weer zo arm worden, dat we elk dubbeltje moeten omdraaien. Dus ik probeer met man ons potje van 7500euro (met moeite gespaard) vast te houden. En dat vind ik stressvol, ben bij elke uitgave bang om terug te vallen.
Iedereen mag doen wat hij/zij wil, zolang het mijzelf niet heel veel zal kosten en dat is nu net wat er soms kan mis gaan. Zo'n ouder die geen uitvaartverzekering heeft en ook geen spaarpot, en in mijn geval ook geen koophuis. Er valt straks niks aan geld te erven maar wel bij te leggen op de uitvaart. En dat steekt, als je dan ziet dat ze zich daar zelf helemaal geen zorgen over maken en lekker 'onzin' blijven consumeren.
Onlangs hebben we helpen verhuizen en dus gezien waar de kasten mee gevuld zijn. Het zijn geen hoarders maar van gewone gebruiksgoederen is voorraad voor veertig jaar, tegen een zeer geringe levensverwachting. Niet erg courant om dat tzt te verkopen. Sokken, badhanddoeken, beddengoed is tweedehands niks waard.
zondag 17 oktober 2021 om 19:19
De eigen verdienste van succesvol zijn wordt in mijn ogen veel te hard overschat.
Je sociaal-economische achtergrond is zo sterk bepalend voor iemands ontwikkeling, voor waar iemand in zijn/haar leven geraakt. Voor bepalender dan de eigen wil.
Als je opgroeit in een kansarm milieu is het verdomd moeilijk om daar uit te geraken. En uiteraard zij er altijd uitzonderingen, maar de grote meerderheid blijft in het milieu hangen waarin het opgroeit. Dat heeft met geld, maar ook nog met veel meer te maken dan dat.
Kinderen uit lagere sociale milieus worden veel vaker georiënteerd naar “lagere” schoolopleidingen ( alle objectivering ten spijt die men in centrale testen probeert te steken). Er zijn genoeg onderzoeken die aantonen dat leerkrachten mindere verwachtingen hebben van kinderen uit lagere sociale klassen, het is gewoon een self forfilling profecy… en dit is maar een voorbeeld.
Armoede/gebrek aan geld is zo allesoverheersend dat het dagelijkse leven enkel nog gaat bestaan uit zorgen, stress…en het is genoeg geweten dat dit leidt tot slechte keuzes. Keuzes die een weldenkend mens zelden zou maken…allen dat weldenken lukt vaak niet meer voor mensen die van dag tot dag moeten leven.
Andersom beseffen succesvolle mensen vaak veel te weinig dat hun succes veel minder een eigen verdienste is. Die goede thuis (daarom nog niet bemiddeld, maar bv. Wel stabiel), intelligentie, arbeidsattitude die je mee krijgt en nog zoveel meer daar heb je zelf totaal,geen verdienste aan. Met een goede basis is je vertrekpositie heel anders dan met bv. Een onstabiele basis. En ja dan moet je je schouders er zelf nog onder zetten, maar schouders die redelijk vrij zijn van zorgen, hebben meer kracht dan schouders die al worden neergedrukt door zorgen, of worden beperkt door ervaringen/levenswijsheid die je niet hebt meegekregen.
En ja er zijn altijd uitzonderingen in de ene of andere richting, maar dit neemt niet weg dat die eigen verdienste wel te relativeren valt.
Je sociaal-economische achtergrond is zo sterk bepalend voor iemands ontwikkeling, voor waar iemand in zijn/haar leven geraakt. Voor bepalender dan de eigen wil.
Als je opgroeit in een kansarm milieu is het verdomd moeilijk om daar uit te geraken. En uiteraard zij er altijd uitzonderingen, maar de grote meerderheid blijft in het milieu hangen waarin het opgroeit. Dat heeft met geld, maar ook nog met veel meer te maken dan dat.
Kinderen uit lagere sociale milieus worden veel vaker georiënteerd naar “lagere” schoolopleidingen ( alle objectivering ten spijt die men in centrale testen probeert te steken). Er zijn genoeg onderzoeken die aantonen dat leerkrachten mindere verwachtingen hebben van kinderen uit lagere sociale klassen, het is gewoon een self forfilling profecy… en dit is maar een voorbeeld.
Armoede/gebrek aan geld is zo allesoverheersend dat het dagelijkse leven enkel nog gaat bestaan uit zorgen, stress…en het is genoeg geweten dat dit leidt tot slechte keuzes. Keuzes die een weldenkend mens zelden zou maken…allen dat weldenken lukt vaak niet meer voor mensen die van dag tot dag moeten leven.
Andersom beseffen succesvolle mensen vaak veel te weinig dat hun succes veel minder een eigen verdienste is. Die goede thuis (daarom nog niet bemiddeld, maar bv. Wel stabiel), intelligentie, arbeidsattitude die je mee krijgt en nog zoveel meer daar heb je zelf totaal,geen verdienste aan. Met een goede basis is je vertrekpositie heel anders dan met bv. Een onstabiele basis. En ja dan moet je je schouders er zelf nog onder zetten, maar schouders die redelijk vrij zijn van zorgen, hebben meer kracht dan schouders die al worden neergedrukt door zorgen, of worden beperkt door ervaringen/levenswijsheid die je niet hebt meegekregen.
En ja er zijn altijd uitzonderingen in de ene of andere richting, maar dit neemt niet weg dat die eigen verdienste wel te relativeren valt.
zondag 17 oktober 2021 om 19:30
JapjapII schreef: ↑17-10-2021 19:19
Armoede/gebrek aan geld is zo allesoverheersend dat het dagelijkse leven enkel nog gaat bestaan uit zorgen, stress…en het is genoeg geweten dat dit leidt tot slechte keuzes. Keuzes die een weldenkend mens zelden zou maken…allen dat weldenken lukt vaak niet meer voor mensen die van dag tot dag moeten leven.
Toch ken ik best veel mensen die als tiener al het besef hadden dat ze niet zo wilden leven als hun ouders en zich uit de naad hebben gewerkt om het beter te krijgen.
Die heel bewust andere keuzes maakten. Hun opleiding zelf betaalden van hun bijbaan. In hun eerste baan op hun snipperdagen gingen bijklussen bij een ander. Alles om zich maar te ontworstelen aan die achtergrond.
In die gezinnen waren geen grote schulden maar ook geen reserves.
zondag 17 oktober 2021 om 19:48
Japjappl: eens hoor. Ik kom uit een heel gewoon middenklasse gezin, maar: ik ben in Nederland geboren, met ouders die onderwijs belangrijk vonden en dus stimuleerden, in een regio waar goed onderwijs belangrijk was, en ik kon toevallig goed leren. Daarnaast waren mijn ouders niet rijk, maar hadden ook geen grote schulden of zoiets, zodat ik me als kind nooit zorgen heb gemaakt over geld. Dat zijn allemaal dingen waar ik 0 invloed op gehad heb. Als al die factoren veel negatiever zijn, dan sta je echt al 8-0 achter.
Aan de andere kant zijn juist de mensen die klagen dat ‘het mij allemaal gewoon in de schoot geworpen wordt’, mensen die helemaal niet vanuit zo’n slechte positie komen. Die wonen ook gewoon in een rijk land, komen niet uit problematische gezinnen, hebben geen verleden met bv ernstige ziekte bij zichzelf of omgeving. Die waren meestal toch ook gewoon een beetje te beroerd om er dan wel ook iets mee te doen.
Mijn zwager die zijn uitkering veel te laag vond, maar ook geen werk ging zoeken. ‘Ja, als ik zo’n baan had als jij (ik dus), dan zou ik wel willen werken. Dat is wel prima’. Maar toen ik hem vroeg waarom hij dat dan niet deed, wees hij me erop dat om mijn huidige baan te krijgen, je vwo moet doen, en studeren, en promotieonderzoek, en ervaring nodig hebt. Of ik wel wist hoeveel tijd dat zou kosten? Eh, ja. Verrassend genoeg weet ik precies hoeveel tijd en gedoe dat is. Want ik heb dat dus ook gedaan. Dat ontging hem dus volledig, dat daar ook gewoon een hoop moeite in zat. Moeite op een gunstige achtergrond, absoluut. Maar toch moeite.
Gek genoeg zijn juist de mensen die het hardste klagen, vaak mensen uit die categorie. De ‘zo slecht was jouw kansrekening helemaal niet, maar je deed gewoon niks’ groep. Ik heb eigenlijk nog nooit jaloerse opmerkingen gehad van mensen die echt een veel minder kansrijke achtergrond hadden, en daar dus eigenlijk meer reden toe zouden hebben.
Aan de andere kant zijn juist de mensen die klagen dat ‘het mij allemaal gewoon in de schoot geworpen wordt’, mensen die helemaal niet vanuit zo’n slechte positie komen. Die wonen ook gewoon in een rijk land, komen niet uit problematische gezinnen, hebben geen verleden met bv ernstige ziekte bij zichzelf of omgeving. Die waren meestal toch ook gewoon een beetje te beroerd om er dan wel ook iets mee te doen.
Mijn zwager die zijn uitkering veel te laag vond, maar ook geen werk ging zoeken. ‘Ja, als ik zo’n baan had als jij (ik dus), dan zou ik wel willen werken. Dat is wel prima’. Maar toen ik hem vroeg waarom hij dat dan niet deed, wees hij me erop dat om mijn huidige baan te krijgen, je vwo moet doen, en studeren, en promotieonderzoek, en ervaring nodig hebt. Of ik wel wist hoeveel tijd dat zou kosten? Eh, ja. Verrassend genoeg weet ik precies hoeveel tijd en gedoe dat is. Want ik heb dat dus ook gedaan. Dat ontging hem dus volledig, dat daar ook gewoon een hoop moeite in zat. Moeite op een gunstige achtergrond, absoluut. Maar toch moeite.
Gek genoeg zijn juist de mensen die het hardste klagen, vaak mensen uit die categorie. De ‘zo slecht was jouw kansrekening helemaal niet, maar je deed gewoon niks’ groep. Ik heb eigenlijk nog nooit jaloerse opmerkingen gehad van mensen die echt een veel minder kansrijke achtergrond hadden, en daar dus eigenlijk meer reden toe zouden hebben.
zondag 17 oktober 2021 om 20:18
Er blijft uiteraard altijd een stuk dat je zelf moet doen. Zelf je schouders onder iets zetten, zelf verantwoordelijkheid nemen…alleen is dat veel gemakkelijker als je kan doen vanuit omstandigheden die gunstig zijn. Stabiele thuis, stimulerende omgeving, zorgzame omgeving (als je dan eens uit de bocht gaat, een slechte keuze maakt of gewoon pech hebt je als het ware opraapt, of een schot onder je kont geeft-op zijn mooi Vlaams gezegd…), zelf stabiel bent, intelligent….
En aan heel veel van die factoren, heb je nul verdienste.
Daarom heb ik moeite met de gangbare houding die ik meer en meer lees en zie: het niet maken is je eigen schuld, een keuze als het ware, maar ook mensen die hun succes veel te makkelijker louter aan zichzelf toeschrijven.
Ik werk in een specifiek gedeelte van de sociale sector, voor een doelgroep die het op veel vlakken moeilijk heeft. Meestal werkende mensen, maar relatief laag betaald. Vaak werken ze veel en in moeilijke omstandigheden. Maar grote buffers opbouwen zit er niet in. Dus keuzes…welke keuzes. Ze doen trouwens jobs waarvan ik blijf hopen dat er nog altijd mensen zijn die ze willen doen…anders zal er veel vierkant draaien.
Met en voor deze doelgroep werken, doet mij wel beseffen hoe nodig een goed systeem van sociale zekerheid en rechtvaardige fiscaliteit is. Waar geen visie van schuld en eigen verdienste de bovenhand neemt.
En aan heel veel van die factoren, heb je nul verdienste.
Daarom heb ik moeite met de gangbare houding die ik meer en meer lees en zie: het niet maken is je eigen schuld, een keuze als het ware, maar ook mensen die hun succes veel te makkelijker louter aan zichzelf toeschrijven.
Ik werk in een specifiek gedeelte van de sociale sector, voor een doelgroep die het op veel vlakken moeilijk heeft. Meestal werkende mensen, maar relatief laag betaald. Vaak werken ze veel en in moeilijke omstandigheden. Maar grote buffers opbouwen zit er niet in. Dus keuzes…welke keuzes. Ze doen trouwens jobs waarvan ik blijf hopen dat er nog altijd mensen zijn die ze willen doen…anders zal er veel vierkant draaien.
Met en voor deze doelgroep werken, doet mij wel beseffen hoe nodig een goed systeem van sociale zekerheid en rechtvaardige fiscaliteit is. Waar geen visie van schuld en eigen verdienste de bovenhand neemt.
zondag 17 oktober 2021 om 20:23
En daar komt de essentie weer boven: eigen verantwoordelijkheid. Eigen keuzes en acties zijn wel degelijk doorslaggevend, al is dat iets dat die zwager niet beseft.nausicaa schreef: ↑17-10-2021 19:48Japjappl: eens hoor. Ik kom uit een heel gewoon middenklasse gezin, maar: ik ben in Nederland geboren, met ouders die onderwijs belangrijk vonden en dus stimuleerden, in een regio waar goed onderwijs belangrijk was, en ik kon toevallig goed leren. Daarnaast waren mijn ouders niet rijk, maar hadden ook geen grote schulden of zoiets, zodat ik me als kind nooit zorgen heb gemaakt over geld. Dat zijn allemaal dingen waar ik 0 invloed op gehad heb. Als al die factoren veel negatiever zijn, dan sta je echt al 8-0 achter.
Aan de andere kant zijn juist de mensen die klagen dat ‘het mij allemaal gewoon in de schoot geworpen wordt’, mensen die helemaal niet vanuit zo’n slechte positie komen. Die wonen ook gewoon in een rijk land, komen niet uit problematische gezinnen, hebben geen verleden met bv ernstige ziekte bij zichzelf of omgeving. Die waren meestal toch ook gewoon een beetje te beroerd om er dan wel ook iets mee te doen.
Mijn zwager die zijn uitkering veel te laag vond, maar ook geen werk ging zoeken. ‘Ja, als ik zo’n baan had als jij (ik dus), dan zou ik wel willen werken. Dat is wel prima’. Maar toen ik hem vroeg waarom hij dat dan niet deed, wees hij me erop dat om mijn huidige baan te krijgen, je vwo moet doen, en studeren, en promotieonderzoek, en ervaring nodig hebt. Of ik wel wist hoeveel tijd dat zou kosten? Eh, ja. Verrassend genoeg weet ik precies hoeveel tijd en gedoe dat is. Want ik heb dat dus ook gedaan. Dat ontging hem dus volledig, dat daar ook gewoon een hoop moeite in zat. Moeite op een gunstige achtergrond, absoluut. Maar toch moeite.
Gek genoeg zijn juist de mensen die het hardste klagen, vaak mensen uit die categorie. De ‘zo slecht was jouw kansrekening helemaal niet, maar je deed gewoon niks’ groep. Ik heb eigenlijk nog nooit jaloerse opmerkingen gehad van mensen die echt een veel minder kansrijke achtergrond hadden, en daar dus eigenlijk meer reden toe zouden hebben.
zondag 17 oktober 2021 om 20:28
En dan krijg je de eeuwige poeha van sossen/pvda: geld van anderen uitgeven om het eigen kiesvee tevreden te stellen. Tot je ook daar tegen het gegeven aan loopt dat uiteindelijk ook andermans geld op geraakt.
zondag 17 oktober 2021 om 21:24
Bij mijn zwager waren het inderdaad de eigen keuzes. Maar die had al het geluk van een goede achtergrond. Tegelijk besef ik ook heel goed dat er heel veel mensen op de wereld, maar ook in Nederland, zijn die gewoon al een veel moeilijkere achtergrond hebben. Als je uit een laagopgeleide omgeving komt, waar ze elk diploma eigenlijk al te veel vinden, met ouders die niets voor je kunnen of willen betalen, en die zo laag begaafd zijn dat jij eigenlijk het huishouden inclusief administratie en instanties runt, dan is ‘geen vwo doen’ niet gewoon een kwestie van eigen verantwoordelijkheid en keuzes. Dat gaat dan gewoon niet.
zondag 17 oktober 2021 om 21:53
Eens. Het is waar het huidige perspectief op rijkdom/ succes vanuit gaat: dat rijk zijn een verdienste is. Je bent rijk omdat je de juiste keuzes hebt gemaakt, omdat je goed je best deed op school, omdat je hard werkt. Alle processen die leiden tot rijkdom: een stabiele jeugd, toegang tot goed onderwijs, de afwezigheid van ziekten, enige intelligentie, een groot sociaal netwerk èn alle maatschappelijke systemen die rijkdom voor rijken faciliteren worden dan voor het gemak gezien als prestaties, in plaats van dom geluk.JapjapII schreef: ↑17-10-2021 19:19De eigen verdienste van succesvol zijn wordt in mijn ogen veel te hard overschat.
Je sociaal-economische achtergrond is zo sterk bepalend voor iemands ontwikkeling, voor waar iemand in zijn/haar leven geraakt. Voor bepalender dan de eigen wil.
Als je opgroeit in een kansarm milieu is het verdomd moeilijk om daar uit te geraken. En uiteraard zij er altijd uitzonderingen, maar de grote meerderheid blijft in het milieu hangen waarin het opgroeit. Dat heeft met geld, maar ook nog met veel meer te maken dan dat.
Kinderen uit lagere sociale milieus worden veel vaker georiënteerd naar “lagere” schoolopleidingen ( alle objectivering ten spijt die men in centrale testen probeert te steken). Er zijn genoeg onderzoeken die aantonen dat leerkrachten mindere verwachtingen hebben van kinderen uit lagere sociale klassen, het is gewoon een self forfilling profecy… en dit is maar een voorbeeld.
Armoede/gebrek aan geld is zo allesoverheersend dat het dagelijkse leven enkel nog gaat bestaan uit zorgen, stress…en het is genoeg geweten dat dit leidt tot slechte keuzes. Keuzes die een weldenkend mens zelden zou maken…allen dat weldenken lukt vaak niet meer voor mensen die van dag tot dag moeten leven.
Andersom beseffen succesvolle mensen vaak veel te weinig dat hun succes veel minder een eigen verdienste is. Die goede thuis (daarom nog niet bemiddeld, maar bv. Wel stabiel), intelligentie, arbeidsattitude die je mee krijgt en nog zoveel meer daar heb je zelf totaal,geen verdienste aan. Met een goede basis is je vertrekpositie heel anders dan met bv. Een onstabiele basis. En ja dan moet je je schouders er zelf nog onder zetten, maar schouders die redelijk vrij zijn van zorgen, hebben meer kracht dan schouders die al worden neergedrukt door zorgen, of worden beperkt door ervaringen/levenswijsheid die je niet hebt meegekregen.
En ja er zijn altijd uitzonderingen in de ene of andere richting, maar dit neemt niet weg dat die eigen verdienste wel te relativeren valt.
zondag 17 oktober 2021 om 23:01
Rechtvaardige fiscaliteit en een goede sociale zekerheid hebben in mijn ogen weinig van doen met andermans geld uitgeven maar met iedereen naar draagkracht laten bijdragen aan collectieve voorzieningen en zorgen voor zij die het nodig hebben. Als iedereen bijdraagt naar draagkracht is er geen enkel probleem om dit te financiëren. Trouwens heel wat maatregelen die geld kosten leveren heel wat op. Het zijn investeringen ipv kosten.
Mensen die veel belastingen (zouden) moeten betalen denken steeds dat ze enkel betalen, maar niets is minder waar. Google eens matheuseffect, en het zal je duidelijk gemaakt worden.
maandag 18 oktober 2021 om 10:39
Maar ook wat je hier opsomt zijn toch keuzes?nausicaa schreef: ↑17-10-2021 21:24Bij mijn zwager waren het inderdaad de eigen keuzes. Maar die had al het geluk van een goede achtergrond. Tegelijk besef ik ook heel goed dat er heel veel mensen op de wereld, maar ook in Nederland, zijn die gewoon al een veel moeilijkere achtergrond hebben. Als je uit een laagopgeleide omgeving komt, waar ze elk diploma eigenlijk al te veel vinden, met ouders die niets voor je kunnen of willen betalen, en die zo laag begaafd zijn dat jij eigenlijk het huishouden inclusief administratie en instanties runt, dan is ‘geen vwo doen’ niet gewoon een kwestie van eigen verantwoordelijkheid en keuzes. Dat gaat dan gewoon niet.
Ouders of omgeving die een diploma te veel vinden, neemt niet weg dat je als individu nog steeds kan kiezen om toch voor een diploma te gaan.
Ouders die geen studie kunnen of willen betalen, nemen niet weg dat je als individue nog steeds kan kiezen om zelf voor die kosten in te staan (dat is wat ik deed - onze alleenstaande moeder viel hier in België buiten steunmechanismes omdat ze teveel verdiende, iets dat wel moest wilde ze het huishouden drijvend houdend, wou mij en mijn broer wel degelijk alle kansen geven, maar kon dat niet betalen. Dus zowel hij als ikzelf combineerden studie met werk).
Zelfs ouders die zelf het huishouden niet kunnen runnen, zijn geen volledige block om alsnog te gaan studeren.
En de focus ligt hier nu hard op studeren, maar je hoeft ook niet met alle geweld 2 masters en een doctoraat te halen. Stielmannen en vrouwen, zijn een gegeerd goed. Dat als carrière nemen is ook een keuze.
Types zoals je zwager die vooral kunnen kijken naar wat ze zelf niet hebben, maar die negeren wat ze er zelf al dan niet voor gedaan hebben, daar kan je zelfs winst met de loterij naar smijten, dan nog heb je nog steeds geen garantie dat ze binnen hier en x jaar niet opnieuw staan waar ze nu staan.
maandag 18 oktober 2021 om 10:56
Maar de crux zit hem er net in dat het wel degelijk gaat over andermans geld uitgeven. Iemand moet het op het einde van de rit betalen, en rechtvaardigheid is in deze niet zelden het equivalent van "een ander". Roepen om solidariteit, rechtvaardigheid is meestal een roep dat een specifieke groep minder of niet moet gaan betalen, terwijl een andere groep dan maar meer moet gaan betalen (niet zelden een groep waartoe diegene die roept, niet zelf behoort). Solidariteit en rechtvaardigheid gaan zelden over bijdragen naar draagkracht, en gaan typisch over aannames wat anderen hun draagkracht is en de stelling dat daar dan heus nog wel wat meer af kan.JapjapII schreef: ↑17-10-2021 23:01Rechtvaardige fiscaliteit en een goede sociale zekerheid hebben in mijn ogen weinig van doen met andermans geld uitgeven maar met iedereen naar draagkracht laten bijdragen aan collectieve voorzieningen en zorgen voor zij die het nodig hebben. Als iedereen bijdraagt naar draagkracht is er geen enkel probleem om dit te financiëren. Trouwens heel wat maatregelen die geld kosten leveren heel wat op. Het zijn investeringen ipv kosten.
Mensen die veel belastingen (zouden) moeten betalen denken steeds dat ze enkel betalen, maar niets is minder waar. Google eens matheuseffect, en het zal je duidelijk gemaakt worden.
Het is net door zo'n politiek dat je uiteindelijk in een situatie komt waarbij de bijdragen voor de algemene middelen disporportioneel uit één groep komen, terwijl die groep bitter weinig tot geen voordelen ontvangt vanuit diezelfde middelen. Daardoor ondergraaf je simpelweg elk draagvlak; zeker in tijden van polarisatie waar de ene groep wijsgemaakt wordt dat de andere groep echt wel nog meer kan en moet gaan bijdragen.
Om dat te illustreren met de cijfers vanuit België (geen idee hoe die in NL zitten): van de totale pot aan inkomstenbelastingen, komt zowat 45% vanuit de top 10% verdieners, en komt zowat 80% vanuit de top 30% verdieners. Dat zorgt niet alleen voor anomaliën waarbij je binnen die top 10% verdieners vlot +50% kwijt bent aan fiscale lasten voor parafiscaliteit, het geeft mooi de disbalans mee waar die groepen mee geconfronteerd worden. Die cijfers zijn zo beschikbaar om te consulteren op de Belgische overheidsportalen, maar het is een cijfer dat je zelden tot nooit bekend zal gemaakt zien worden door politici (uitgezonderd dan de eenzame libertair of donkerblauwe) aangezien welke maatregel dan ook die ze nemen, er altijd op gericht is om meer te halen bij die subgroep van 30% of 10% die, hoe je het ook draait of keert, een electorale minderheid is. Rechtvaardig bijdragen zou ook hun bezorgdheden en grieven mee in rekening moeten brengen, maar dat doen ze zelden tot nooit. (jouw Mattheus reactie zit trouwens perfect in lijn daarmee)
Reden te meer dat belastingsontwijking een verdomde plicht is in BE.
maandag 18 oktober 2021 om 12:39
Oh, jij vindt gewoon dat je te veel belasting betaalt, zeg dat dan.
En nee, als jij feitelijk de zorgdrager voor je ouders bent, dan is even een opleiding volgen niet zomaar te bereiken. Dan is vaak het hoofd boven water houden al een hele klus. En dan bedoel ik niet per se een universitaire opleiding, maar ook voor een praktisch vak moet je leren.
Jij hebt gewerkt om je studie mede te bekostigen, hartstikke goed. En dan zijn er dus toch ook nog mensen waar de financiële problemen van de ouders zo groot zijn, dat de kinderen al vanaf dat mag werken gewoon om eten op tafel te krijgen. Waar dat geld niet naar hun opleiding gaat, omdat het al ergens anders heen gaat.
Ja, in extrema is het een keuze. Je kúnt er natuurlijk voor kiezen om je familie te laten verrekken en op je 18e alleen nog maar voor jezelf te gaan. Je kúnt er voor kiezen om je zorgbehoevende zieke ouder alleen te laten en gewoon lekker je eigen gang gaan. Enzovoorts. Maar als je niet kunt inzien dat dát niet het soort keuze is dat mensen bedoelen met: het komt door de keuzes die je zelf maakt, dan mis je echt een flinke empathie.
Er was hier laatst een verhaal van iemand die een partner had die plotseling heel ernstige psychiatrische problemen had gekregen. Partner kon niet meer werken, en viel door ongelukkige ‘timing’ van de problemen enorm terug in inkomen. Degene die hier schreef wilde heel graag zelf meer gaan werken, maar er waren kleine kinderen. En omdat partner nog niet lang ziek was, was er geen recht op kinderopvangtoeslag. Dan ben je in Nederland dus voor 2 kinderen zo 3000 euro per maand kwijt aan opvang alleen, daar valt niet tegenop te werken.
Oftewel: deze mensen waren rap door hun reserves heen aan het gaan, moeder zag aankomen dat dat een probleem ging worden, maar kon daar ook heel weinig aan doen. En die mensen hadden geen hele rare domme keuzes gemaakt. Mensen kunnen echt tussen wal en schip belanden, en daardoor volkomen vast komen te zitten. En dan is ‘even’ 125 euro per maand sparen zoals hier ergens geopperd werd, volstrekt geen optie.
En nee, als jij feitelijk de zorgdrager voor je ouders bent, dan is even een opleiding volgen niet zomaar te bereiken. Dan is vaak het hoofd boven water houden al een hele klus. En dan bedoel ik niet per se een universitaire opleiding, maar ook voor een praktisch vak moet je leren.
Jij hebt gewerkt om je studie mede te bekostigen, hartstikke goed. En dan zijn er dus toch ook nog mensen waar de financiële problemen van de ouders zo groot zijn, dat de kinderen al vanaf dat mag werken gewoon om eten op tafel te krijgen. Waar dat geld niet naar hun opleiding gaat, omdat het al ergens anders heen gaat.
Ja, in extrema is het een keuze. Je kúnt er natuurlijk voor kiezen om je familie te laten verrekken en op je 18e alleen nog maar voor jezelf te gaan. Je kúnt er voor kiezen om je zorgbehoevende zieke ouder alleen te laten en gewoon lekker je eigen gang gaan. Enzovoorts. Maar als je niet kunt inzien dat dát niet het soort keuze is dat mensen bedoelen met: het komt door de keuzes die je zelf maakt, dan mis je echt een flinke empathie.
Er was hier laatst een verhaal van iemand die een partner had die plotseling heel ernstige psychiatrische problemen had gekregen. Partner kon niet meer werken, en viel door ongelukkige ‘timing’ van de problemen enorm terug in inkomen. Degene die hier schreef wilde heel graag zelf meer gaan werken, maar er waren kleine kinderen. En omdat partner nog niet lang ziek was, was er geen recht op kinderopvangtoeslag. Dan ben je in Nederland dus voor 2 kinderen zo 3000 euro per maand kwijt aan opvang alleen, daar valt niet tegenop te werken.
Oftewel: deze mensen waren rap door hun reserves heen aan het gaan, moeder zag aankomen dat dat een probleem ging worden, maar kon daar ook heel weinig aan doen. En die mensen hadden geen hele rare domme keuzes gemaakt. Mensen kunnen echt tussen wal en schip belanden, en daardoor volkomen vast komen te zitten. En dan is ‘even’ 125 euro per maand sparen zoals hier ergens geopperd werd, volstrekt geen optie.
maandag 18 oktober 2021 om 12:47
Daarnaast is het ook een behoorlijk onjuiste aanname dat alleen mensen die zelf buiten de groep vallen vinden dat er een bepaalde verhouding moet zijn.
Er is nu juist een enorme beweging gaande van rijke mensen zelf die vinden dat vermogen hoger getaxeerd moet worden. #taxmenow enzo. En Abigail Disney die juist spreekt over hoe oneerlijk het leven kan vallen en zij zoveel geluk heeft gehad puur doordat ze met een bepaalde achternaam is geboren.
En op kleinere schaal is het ook een bekend gegeven dat veel hoogopgeleide, goed verdienende tweeverdieners GroenLinks stemmen. Ik ken persoonlijk ook bv miljonairs die SP stemmen.
Dus als je vindt dat je zelf te veel belasting betaald is dat je goed recht. Maar dat is wel een persoonlijke mening en niet omdat de meningen altijd zo verdeeld zijn per vermogensklasse.
Er is nu juist een enorme beweging gaande van rijke mensen zelf die vinden dat vermogen hoger getaxeerd moet worden. #taxmenow enzo. En Abigail Disney die juist spreekt over hoe oneerlijk het leven kan vallen en zij zoveel geluk heeft gehad puur doordat ze met een bepaalde achternaam is geboren.
En op kleinere schaal is het ook een bekend gegeven dat veel hoogopgeleide, goed verdienende tweeverdieners GroenLinks stemmen. Ik ken persoonlijk ook bv miljonairs die SP stemmen.
Dus als je vindt dat je zelf te veel belasting betaald is dat je goed recht. Maar dat is wel een persoonlijke mening en niet omdat de meningen altijd zo verdeeld zijn per vermogensklasse.
