Geld & Recht
alle pijlers
Hoe van gezamenlijke naar aparte financiën?
woensdag 9 augustus 2023 om 20:34
<update pagina 7>
Mijn man en ik hebben sinds ons huwelijk (in gemeenschap van goederen), alle inkomens en kosten op 1 hoop gegooid.
We hebben kinderen, dus alles van 1 rekening is erg handig.
Daarnaast hebben we een eigen betaalrekening, waar iedere maand een bedrag om zelf uit te geven op komt. Dit bedrag is gelijk.
Mijn inkomen is altijd hoger geweest. Meestal 2 tot 3x wat hij inbracht. Maar omdat ik vind dat we allebei doen wat we kunnen, en ik hem ook gun om leuke dingen te doen, hebben we het gelijk gesplitst.
Alleen, ik wil nu dit ongedaan maken. Omdat ik er achter ben gekomen dat hij al die jaren niet zijn volledige salaris heeft overgemaakt, waardoor hij 2 tot 3x zo veel te besteden had dan ik.
En dat vind ik enorm unfair.
Ik wil dus weten, hoe kan ik het aanpakken om de financieen te splitsen?
Als we alle gezamenlijke lasten 50/50 doen, heeft hij flink te kort en ik flink over.
Als we het naar rato doen, heb ik alsnog een hoop meer over dan nu, en hij nauwelijks wat te besteden.
Eigen lasten komen voor eigen rekening, gezamenlijk en kinderen wordt gedeeld, en als er een ander soort uitgave is (uit eten oid) wil ik dat 50/50 delen.
Maar de kans dat hij er geen geld voor heeft, en ik het alsnog betaal is aanwezig.
Daarbij komt, dat ik binnenkort afhankelijk ga zijn van een uitkering (die nogsteeds hoger is dan wat hij inbrengt). En ik mezelf ook niet in de vingers wil snijden als hij wel meer gaat verdienen dan ik. Want ik heb 10+ jaar financieel voor 'm gezorgd, en als hij dan alsnog meer over gaat houden dan ik, vind ik niet fair.
Of zijn er andere financiële adviezen?
(mijn man kan gewoon echt niet met geld en administratieve dingen omgaan, ik weet dat ik 10+ jaar geleden andere keuzes had moeten maken, maar dat van dat achterhouden ben ik pas zeer recent achter. Zijn reden overigens is "ik werk er toch voor?". Dat ik er ook voor werk(te), ziet hij niet in...)
Mijn man en ik hebben sinds ons huwelijk (in gemeenschap van goederen), alle inkomens en kosten op 1 hoop gegooid.
We hebben kinderen, dus alles van 1 rekening is erg handig.
Daarnaast hebben we een eigen betaalrekening, waar iedere maand een bedrag om zelf uit te geven op komt. Dit bedrag is gelijk.
Mijn inkomen is altijd hoger geweest. Meestal 2 tot 3x wat hij inbracht. Maar omdat ik vind dat we allebei doen wat we kunnen, en ik hem ook gun om leuke dingen te doen, hebben we het gelijk gesplitst.
Alleen, ik wil nu dit ongedaan maken. Omdat ik er achter ben gekomen dat hij al die jaren niet zijn volledige salaris heeft overgemaakt, waardoor hij 2 tot 3x zo veel te besteden had dan ik.
En dat vind ik enorm unfair.
Ik wil dus weten, hoe kan ik het aanpakken om de financieen te splitsen?
Als we alle gezamenlijke lasten 50/50 doen, heeft hij flink te kort en ik flink over.
Als we het naar rato doen, heb ik alsnog een hoop meer over dan nu, en hij nauwelijks wat te besteden.
Eigen lasten komen voor eigen rekening, gezamenlijk en kinderen wordt gedeeld, en als er een ander soort uitgave is (uit eten oid) wil ik dat 50/50 delen.
Maar de kans dat hij er geen geld voor heeft, en ik het alsnog betaal is aanwezig.
Daarbij komt, dat ik binnenkort afhankelijk ga zijn van een uitkering (die nogsteeds hoger is dan wat hij inbrengt). En ik mezelf ook niet in de vingers wil snijden als hij wel meer gaat verdienen dan ik. Want ik heb 10+ jaar financieel voor 'm gezorgd, en als hij dan alsnog meer over gaat houden dan ik, vind ik niet fair.
Of zijn er andere financiële adviezen?
(mijn man kan gewoon echt niet met geld en administratieve dingen omgaan, ik weet dat ik 10+ jaar geleden andere keuzes had moeten maken, maar dat van dat achterhouden ben ik pas zeer recent achter. Zijn reden overigens is "ik werk er toch voor?". Dat ik er ook voor werk(te), ziet hij niet in...)
obvious wijzigde dit bericht op 14-08-2023 22:58
0.68% gewijzigd
zaterdag 12 augustus 2023 om 08:11
Ik snap de gevoelens maar je man financieel straffen terwijl er zo’n groot inkomensverschil is heeft ook invloed op je kinderen hè? Subtiliteit is beter in deze zaak.Sylphide75 schreef: ↑10-08-2023 09:52Echt hè! Wat ik zou doen; de gemeenschap van goederen laten omzetten in huwelijkse voorwaarden en daarna gaan scheiden zodat hij niks meer krijgt. Wat een lul de behanger dat hij je zo belazerd heeft zeg! En wiecqeet wat hij nog meer achterhoudt. Ik zou zo’n kerel nooit meer kunnen vertrouwen.
Al zal dat TO wel pijn doen, dat snap ik
zaterdag 12 augustus 2023 om 08:12
A. Lotus is alleen
B. Ze bedoelt volgens mij dat ze het inkomen van beide partners in balans zou willen hebben; dat de een niet afhankelijk is van de ander
zaterdag 12 augustus 2023 om 08:20
Ik heb nog wel een tip voor je gesprek.
En dat is: leuk dat man in eigen tijd extra geld is gaan verdienen (wat buiten jou omging en dus hem alleen toekomt)
Maar zo werkt dat niet in een huwelijk en zeker niet in gemeenschap van goederen en met een gezin.
Zijn privé bijklussen tellen OOK als gezinsinkomen en moeten meegerekend worden in de grote hoop en bij de verdeling.
Dus ik zou hem dat meedelen en alsie het er niet mee eens is dan verreken jij het alsnog in de hoeveelheid geld die je overmaakt. Gelukkig heb je die “macht”, jij bent degene met het grootste inkomen
zaterdag 12 augustus 2023 om 08:30
Ja echt compleet bizar, al zou ik in haar geval ook zeker die administratie in de gaten willen houden ivm de gemeenschap van goederen. Maar belachelijk dat zij gratis zijn administratie doet in 'haar' tijd en hij vindt dat hij het geld verdiend in 'zijn' tijd zelf mag houden..
zaterdag 12 augustus 2023 om 08:31
Ah ja ik snap t.
Punt B is ook logisch maar soms wel moeilijk in praktijk te brengen bij groot inkomensverschil in de relatie.
Bij ons bijv gewoon echt niet mogelijk. Tussen mij en mijn man zit 4000 euro netto verschil in salaris terwijl we allebei evenveel uren werken. Dat ga je gewoon niet rechtbreien. En daardoor is hij automatisch afhankelijk van mij qua inkomen. Omdat de lasten te hoog zijn om met zijn salaris te dragen.
Dan zou je kunnen zeggen: dan moet je ook qua huis downsizen naar wat HIJ kan betalen en zo is iedereen dan financieel onafhankelijk
Maar dan moet ik in een super oncomfortabele flat op 3 hoog achter wonen (omdat dat is wat hij kan bekostigen) en daar zit ik ook niet op te wachten. Dus dat maakt punt B wel moeilijk.
En dan zoiets qua kinderopvang. Door mijn salaris krijgen we weinig kinderopvangtoeslag. Maar dat maakt per definitie al dat de kosten voor de kinderopvang buiten het bereik van man zijn om te dragen. Waardoor hij voor de vaste lasten financieel afhankelijk is van mij.
Dus punt B realiseren lukt gewoon niet als je ver uit elkaar zit.
En dus kom je bij financiële constructies zoals TO heeft. Wij doen hetzelfde. Alles naar de gezamenlijke rekening en we houden allebei een gelijk bedrag over om zelf te besteden. Het houdt in dat ik per maand meer overmaak naar de gezamenlijke rekening dan man totaal netto per maand verdient. Dat gaat overigens niet allemaal op, wat overblijft gaat naar de gezamenlijke spaarrekening. En we houden zelf allebei dan dus een gelijk bedrag op de eigen rekening voor onszelf.
Die constructie is niet gek. Maar ik zou ook vies Mad zijn als ik erachter kom dat man meer geld heeft en mij dat niet vertelt. Maar als jij (met zoveel geld en dus de touwtjes in handen) dan besluit man met gelijke munt terug te betalen en je geld te houden, dan zet je man financieel aan de grond.
En dat is gewoon geen reeel scenario. Want je kinderen zullen eronder lijden. Je man zal dan misschien schulden maken die ook weer bij jou terecht komen. Het is gewoon een recept voor ellende
-april- wijzigde dit bericht op 12-08-2023 08:37
26.76% gewijzigd
zaterdag 12 augustus 2023 om 08:36
-April- schreef: ↑12-08-2023 08:31Ah ja ik snap t.
Punt B is ook logisch maar soms wel moeilijk in praktijk te brengen bij groot inkomensverschil in de relatie.
Bij ons bijv gewoon echt niet mogelijk. Tussen mij en mijn man zit 4000 euro netto verschil in salaris terwijl we allebei evenveel uren werken. Dat ga je gewoon niet rechtbreien. En daardoor is hij automatisch afhankelijk van mij qua inkomen. Omdat de lasten te hoog zijn om met zijn salaris te dragen.
Dan zou je kunnen zeggen: dan moet je ook qua huis downsizen naar wat HIJ kan betalen en zo is iedereen dan financieel onafhankelijk
Maar dan moet ik in een super oncomfortabele flat op 3 hoog achter wonen (omdat dat is wat hij kan bekostigen) en daar zit ik ook niet op te wachten. Dus dat maakt punt B wel moeilijk.
En dan zoiets qua kinderopvang. Door mijn salaris krijgen we weinig kinderopvangtoeslag. Maar dat maakt per definitie al dat de kosten voor de kinderopvang buiten het bereik van man zijn om te dragen. Waardoor hij voor de vaste lasten financieel afhankelijk is van mij.
Dus punt B realiseren lukt gewoon niet als je ver uit elkaar zit.
Voor mij betekent financiële onafhankelijkheid niet dat je het leven dat je nu hebt kan bekostigen, maar dat je een zelfstandig leven kan bekostigen. Mijn man en ik verdienen ongeveer evenveel, maar wij kunnen ieder niet het huis betalen waar we wonen. Of in ieder geval niet zo makkelijk als dat het nu gaat. En een leven inrichten op één salaris vind ik idioot. Dan houden we elke maand duizenden euro's over.
nerdopviva wijzigde dit bericht op 12-08-2023 08:43
0.06% gewijzigd
zaterdag 12 augustus 2023 om 08:38
Nee, in jouw voorbeeld begrijp ik dat heel goed!-April- schreef: ↑12-08-2023 08:31Ah ja ik snap t.
Punt B is ook logisch maar soms wel moeilijk in praktijk te brengen bij groot inkomensverschil in de relatie.
Bij ons bijv gewoon echt niet mogelijk. Tussen mij en mijn man zit 4000 euro netto verschil in salaris terwijl we allebei evenveel uren werken. Dat ga je gewoon niet rechtbreien. En daardoor is hij automatisch afhankelijk van mij qua inkomen. Omdat de lasten te hoog zijn om met zijn salaris te dragen.
Dan zou je kunnen zeggen: dan moet je ook qua huis downsizen naar wat HIJ kan betalen en zo is iedereen dan financieel onafhankelijk
Maar dan moet ik in een super oncomfortabele flat op 3 hoog achter wonen (omdat dat is wat hij kan bekostigen) en daar zit ik ook niet op te wachten. Dus dat maakt punt B wel moeilijk.
En dan zoiets qua kinderopvang. Door mijn salaris krijgen we weinig kinderopvangtoeslag. Maar dat maakt per definitie al dat de kosten voor de kinderopvang buiten het bereik van man zijn om te dragen. Waardoor hij voor de vaste lasten financieel afhankelijk is van mij.
Dus punt B realiseren lukt gewoon niet als je ver uit elkaar zit.
zaterdag 12 augustus 2023 om 08:41
Ik geloof ook echt niet dat er veel stellen zijn die dit zouden doen. Kijk, dat je niet tot de max gaat met je hypotheek op twee inkomens; alleen maar verstandig. Maar ik denk dat de meeste mensen (let op, niet allemaal dus) niet op exact dezelfde financiële voet verder kunnen na een scheiding.nerdopviva schreef: ↑12-08-2023 08:36Voor mij betekent financiële afhankelijkheid niet dat je het leven dat je nu hebt kan bekostigen, maar dat je een zelfstandig leven kan bekostigen. Mijn man en ik verdienen ongeveer evenveel, maar wij kunnen ieder niet het huis betalen waar we wonen. Of in ieder geval niet zo makkelijk als dat het nu gaat. En een leven inrichten op één salaris vind ik idioot. Dan houden we elke maand duizenden euro's over.
zaterdag 12 augustus 2023 om 11:28
Dan kan je het toch zo doen dat - bijvoorbeeld - jij 60% eigenaar van het huis bent en hij 40%? En dat je de hypotheek dus ook in die verhoudingen afbetaalt? Zou je dan uit elkaar gaan, dan verkoop je het huis en krijg jij 60% en hij 40%?-April- schreef: ↑12-08-2023 08:31
Dan zou je kunnen zeggen: dan moet je ook qua huis downsizen naar wat HIJ kan betalen en zo is iedereen dan financieel onafhankelijk
Maar dan moet ik in een super oncomfortabele flat op 3 hoog achter wonen (omdat dat is wat hij kan bekostigen) en daar zit ik ook niet op te wachten. Dus dat maakt punt B wel moeilijk.
Ik weet alleen niet of dat kan bij gemeenschap van goederen, maar zo kan je wonen in de woning die je wil zonder dat de meer verdienende het allemaal "cadeau geeft" aan de andere.
zaterdag 12 augustus 2023 om 11:29
nerdopviva schreef: ↑12-08-2023 08:36Voor mij betekent financiële onafhankelijkheid niet dat je het leven dat je nu hebt kan bekostigen, maar dat je een zelfstandig leven kan bekostigen. Mijn man en ik verdienen ongeveer evenveel, maar wij kunnen ieder niet het huis betalen waar we wonen. Of in ieder geval niet zo makkelijk als dat het nu gaat. En een leven inrichten op één salaris vind ik idioot. Dan houden we elke maand duizenden euro's over.
Precies, dat dacht ik ook. Je bent financieel afhankelijk als je MOET bij je partner blijven omdat je een zelfstandig leven niet kan betalen. Maar zolang je indien nodig weg kan, zij het dan misschien naar een kleinere woning, ben je gewoon financieel onafhankelijk.
En financieel afhankelijk, dat zou ik nooit willen zijn en zal ook niet gebeuren.
zaterdag 12 augustus 2023 om 12:23
Dat is inderdaad een mogelijke constructie en wat mijn ouders weleens hebben gesuggereerd.Rosanna1985 schreef: ↑12-08-2023 11:28Dan kan je het toch zo doen dat - bijvoorbeeld - jij 60% eigenaar van het huis bent en hij 40%? En dat je de hypotheek dus ook in die verhoudingen afbetaalt? Zou je dan uit elkaar gaan, dan verkoop je het huis en krijg jij 60% en hij 40%?
Ik weet alleen niet of dat kan bij gemeenschap van goederen, maar zo kan je wonen in de woning die je wil zonder dat de meer verdienende het allemaal "cadeau geeft" aan de andere.
Ik heb er zelf bewust voor gekozen dat niet te doen. Waarom niet: als we uit elkaar zouden gaan zou ik dan meer uit het vermogen krijgen dan hij. Terwijl ik ook na een scheiding natuurlijk meer verdien dan hij. Onze koopkracht zou na een scheiding dan nog verder uit elkaar lopen.
Dat vond ik gewoon geen aantrekkelijk scenario voor mijn kinderen. Het betekent inderdaad dat ik meer “geef”. Maar dit is wel de vader van mijn kinderen. Ik doe het dus ook voor hen. Na een scheiding zal ik er geen boterham minder om eten als we beide een gelijk deel van het vermogen krijgen. En dat is het belangrijkst. En ik vind het dan bijv belangrijk dat na een scheiding mijn man ook dicht bij ons kan wonen ivm de kinderen. In een beetje goede buurt dus. De huizenmarkt is al gekte. Maar dan moet hij dat wel kunnen bekostigen.
Het maakt natuurlijk uit hoe de gezinsconstructie is. Man en ik hebben onze kinderen samen, we zijn geen samengesteld gezin, we hebben geen exen, geen rugzakjes en geen andere kinderen buiten de onze.
Maar goed, als bij ons iets zou gebeuren als dat van TO weet ik niet hoe ik zou reageren maar ik zou man financieel op z’n nummer zetten geen heel aantrekkelijke optie vinden ookal zouden mijn handen jeuken om gerechtigheid
zaterdag 12 augustus 2023 om 12:40
Daar heb je zeker een belangrijk punt. Alleen geldt dat natuurlijk alleen zolang de kinderen nog thuis wonen. Bij een eventuele scheiding als de kinderen al lang het huis uit zijn, zou je nog steeds alles gelijk moeten verdelen, en op dat moment zou je er misschien wel anders over denken? Binnen de huidige regels is het eigenlijk moeilijk om de ideale regeling te vinden denk ik. Een andere optie zou eventueel ook kunnen zijn om bij een eventuele scheiding dan vrijwillig wat meer alimentatie te betalen voor de kinderen zolang als nodig is. Ik ben maar hardop aan het nadenken hoor.-April- schreef: ↑12-08-2023 12:23
Ik heb er zelf bewust voor gekozen dat niet te doen. Waarom niet: als we uit elkaar zouden gaan zou ik dan meer uit het vermogen krijgen dan hij. Terwijl ik ook na een scheiding natuurlijk meer verdien dan hij. Onze koopkracht zou na een scheiding dan nog verder uit elkaar lopen.
Dat vond ik gewoon geen aantrekkelijk scenario voor mijn kinderen. Het betekent inderdaad dat ik meer “geef”. Maar dit is wel de vader van mijn kinderen. Ik doe het dus ook voor hen. Na een scheiding zal ik er geen boterham minder om eten als we beide een gelijk deel van het vermogen krijgen. En dat is het belangrijkst. En ik vind het dan bijv belangrijk dat na een scheiding mijn man ook dicht bij ons kan wonen ivm de kinderen.
zaterdag 12 augustus 2023 om 12:56
Bedankt voor het meedenken. En ik waardeer de constructieve gedachtes ook heel erg, ik neem ze allemaal me om mijn eigen mening te vormen.
Voor mij werkt het het prettigste als ik een plan met varianten heb, zodat ik man de keuzes kan geven en zeggen wat er mogelijk is. Of hoe hij tegen dingen aankijkt, waar ik voor mezelf al een uiterste grens heb bepaald wat voor mij acceptabel zou zijn.
@April, zo doen/deden wij het dus ook. Juist omdat je samen een gezin hebt en iedereen mag profiteren dat het goed gaat. En dat was ook mijn gedachten naar mijn man, hem steunen in de opbouw van z'n bedrijf, door de financiële ruimte te creëren. Maar wat hij nu overmaakt, is nieteens minimumloon ben ik achter gekomen.
Omdat ik de administratie en zijn bedrijf gedetailleerd in zicht heb, weet ik ook wat hij nog zou kunnen, en hoe hij nog wat meer er uit kan halen, zonder het bedrijf volledig leeg te trekken.
En als ik weet wat hij van het (overigens witte) bijklussen krijgt, (wat volgens mij zo'n 200 tot 300 per maand is), dan kan hij de 50% prima redden.
Heeft hij bijna niks om uit te geven, maar daar moet hij dan zelf maar dingen voor laten. Of extra werken.
Hij kwam gisteren ook nog zelf met een optie om meer geld te genereren. Dus hij denkt er wel over na. En met die optie red hij 50% + beetje om uit te geven prima. En ik heb uitgerekend met alleen mijn uitkering kan ik het ook redden, waar ik met 50% van mijn verdiencapaciteit nog een leuke cent overhoud.
Na het weekend hebben we het gesprek en gaan we een plan maken.
En het voelt zo goed om te weten dat ik straks ipv keuzes maken wat ik ga doen, zelfs kan gaan sparen voor grote dingen die ik wil. Dat het niet altijd nuttig moet zijn of ik eerst moet kijken of ik nog wel geld heb als iemand vraagt of ik mee koffie ga drinken, en ik nog plannen heb verderop in de maand.
Dit is wat ik altijd al gewild heb.. Waar ik voor gewerkt heb..
Voor mij werkt het het prettigste als ik een plan met varianten heb, zodat ik man de keuzes kan geven en zeggen wat er mogelijk is. Of hoe hij tegen dingen aankijkt, waar ik voor mezelf al een uiterste grens heb bepaald wat voor mij acceptabel zou zijn.
@April, zo doen/deden wij het dus ook. Juist omdat je samen een gezin hebt en iedereen mag profiteren dat het goed gaat. En dat was ook mijn gedachten naar mijn man, hem steunen in de opbouw van z'n bedrijf, door de financiële ruimte te creëren. Maar wat hij nu overmaakt, is nieteens minimumloon ben ik achter gekomen.
Omdat ik de administratie en zijn bedrijf gedetailleerd in zicht heb, weet ik ook wat hij nog zou kunnen, en hoe hij nog wat meer er uit kan halen, zonder het bedrijf volledig leeg te trekken.
En als ik weet wat hij van het (overigens witte) bijklussen krijgt, (wat volgens mij zo'n 200 tot 300 per maand is), dan kan hij de 50% prima redden.
Heeft hij bijna niks om uit te geven, maar daar moet hij dan zelf maar dingen voor laten. Of extra werken.
Hij kwam gisteren ook nog zelf met een optie om meer geld te genereren. Dus hij denkt er wel over na. En met die optie red hij 50% + beetje om uit te geven prima. En ik heb uitgerekend met alleen mijn uitkering kan ik het ook redden, waar ik met 50% van mijn verdiencapaciteit nog een leuke cent overhoud.
Na het weekend hebben we het gesprek en gaan we een plan maken.
En het voelt zo goed om te weten dat ik straks ipv keuzes maken wat ik ga doen, zelfs kan gaan sparen voor grote dingen die ik wil. Dat het niet altijd nuttig moet zijn of ik eerst moet kijken of ik nog wel geld heb als iemand vraagt of ik mee koffie ga drinken, en ik nog plannen heb verderop in de maand.
Dit is wat ik altijd al gewild heb.. Waar ik voor gewerkt heb..
zaterdag 12 augustus 2023 om 13:11
Ik zou er zeker anders over kunnen denken. Maar onze kinderen zijn nog in de luiers dus man en ik hebben nog 20 jaar werk te doen. Terwijl je vroeg in je relatie (en als je trouwt) die beslissingen neemt. Ik kan niet overzien hoe het is als de kinderen volwassen zijn. Misschien heb ik dan spijt. Maar misschien is dat helemaal niet nodig want je hebt wel dan 20 jaar goed werk voor je kinderen geleverd en ze netjes groot gebracht.Rosanna1985 schreef: ↑12-08-2023 12:40Daar heb je zeker een belangrijk punt. Alleen geldt dat natuurlijk alleen zolang de kinderen nog thuis wonen. Bij een eventuele scheiding als de kinderen al lang het huis uit zijn, zou je nog steeds alles gelijk moeten verdelen, en op dat moment zou je er misschien wel anders over denken? Binnen de huidige regels is het eigenlijk moeilijk om de ideale regeling te vinden denk ik. Een andere optie zou eventueel ook kunnen zijn om bij een eventuele scheiding dan vrijwillig wat meer alimentatie te betalen voor de kinderen zolang als nodig is. Ik ben maar hardop aan het nadenken hoor.
Hoewel het zeker ook een overweging kan zijn om gewoon meer alimentatie te betalen.
zaterdag 12 augustus 2023 om 13:27
Dit is precies hoe wij het doen, al 18 jaar. Destijds waren onze uren en inkomens redelijk gelijk, inmiddels zit er een enorm gat in van maandelijks bijna 3000 euro netto. Mijn man is in ons geval de grootverdiener. Er zit bij ons wel een reden achter, we hebben een ‘zorgenkind’ waardoor ik veel minder uren en op een ander niveau ben gaan werken, om voor hem te kunnen zorgen, wat echt noodzakelijk is bij gebrek aan goede zorg/hulpverlening en familie die kan helpen.-April- schreef: ↑12-08-2023 08:31Ah ja ik snap t.
Punt B is ook logisch maar soms wel moeilijk in praktijk te brengen bij groot inkomensverschil in de relatie.
Bij ons bijv gewoon echt niet mogelijk. Tussen mij en mijn man zit 4000 euro netto verschil in salaris terwijl we allebei evenveel uren werken. Dat ga je gewoon niet rechtbreien. En daardoor is hij automatisch afhankelijk van mij qua inkomen. Omdat de lasten te hoog zijn om met zijn salaris te dragen.
Dan zou je kunnen zeggen: dan moet je ook qua huis downsizen naar wat HIJ kan betalen en zo is iedereen dan financieel onafhankelijk
Maar dan moet ik in een super oncomfortabele flat op 3 hoog achter wonen (omdat dat is wat hij kan bekostigen) en daar zit ik ook niet op te wachten. Dus dat maakt punt B wel moeilijk.
En dan zoiets qua kinderopvang. Door mijn salaris krijgen we weinig kinderopvangtoeslag. Maar dat maakt per definitie al dat de kosten voor de kinderopvang buiten het bereik van man zijn om te dragen. Waardoor hij voor de vaste lasten financieel afhankelijk is van mij.
Dus punt B realiseren lukt gewoon niet als je ver uit elkaar zit.
En dus kom je bij financiële constructies zoals TO heeft. Wij doen hetzelfde. Alles naar de gezamenlijke rekening en we houden allebei een gelijk bedrag over om zelf te besteden. Het houdt in dat ik per maand meer overmaak naar de gezamenlijke rekening dan man totaal netto per maand verdient. Dat gaat overigens niet allemaal op, wat overblijft gaat naar de gezamenlijke spaarrekening. En we houden zelf allebei dan dus een gelijk bedrag op de eigen rekening voor onszelf.
Die constructie is niet gek. Maar ik zou ook vies Mad zijn als ik erachter kom dat man meer geld heeft en mij dat niet vertelt. Maar als jij (met zoveel geld en dus de touwtjes in handen) dan besluit man met gelijke munt terug te betalen en je geld te houden, dan zet je man financieel aan de grond.
En dat is gewoon geen reeel scenario. Want je kinderen zullen eronder lijden. Je man zal dan misschien schulden maken die ook weer bij jou terecht komen. Het is gewoon een recept voor ellende
Nog steeds gaat alles op 1 hoop en hebben we allebei elke maand hetzelfde bedrag aan ‘zakgeld’. In het geval van een scheiding wordt alles 50/50 verdeeld en zal man het financieel veel beter hebben dan ik, door zijn hoge inkomen.
zaterdag 12 augustus 2023 om 14:51
Lila-Linda schreef: ↑12-08-2023 14:30Heb je het ook over emotie? Wat zijn bedrog met jou gedaan heeft??
Ja dit vooral.
Geld komt en gaat, maar het gevoel van bedrog blijft wel heel lang hangen.
Ik bloei op van een kop koffie!
zaterdag 12 augustus 2023 om 16:04
Al is het maar dat er geen woningen beschikbaar zijn.Coolbest schreef: ↑12-08-2023 08:41Ik geloof ook echt niet dat er veel stellen zijn die dit zouden doen. Kijk, dat je niet tot de max gaat met je hypotheek op twee inkomens; alleen maar verstandig. Maar ik denk dat de meeste mensen (let op, niet allemaal dus) niet op exact dezelfde financiële voet verder kunnen na een scheiding.
Daarnaast; man en ik zouden mákkelijk ieder ons huis kunnen blijven afbetalen, maar geen bank gaat daar mee akkoord. Zonder elkaar zouden we dus beide dakloos zijn, en dat terwijl onze hypotheek maar 500 euro per maand is, maar daar vind je echt geen andere woning voor.
maandag 14 augustus 2023 om 23:07
We hebben het gesprek gehad. We gaan per deze maand naar 50/50 verdeling.
Hij gaf aan dat hij ook graag 50/50 wil, maar dat hij zich niet in de schulden wil steken. Hij zit wel wat in de stress omdat het even wat minder gaat in het bedrijf qua inkomsten, maar hij heeft meteen geregeld dat hij extra kan werken volgende maand bij zijn oproepwerk (overdag). Hij zei zelf ook, dat dit waarschijnlijk een hele steile leercurve gaat zijn voor hem mbt verantwoordelijkheid nemen over z'n eigen financiën.
Heb 'm ook gezegd dat ik na 20 jaar klooien met geld en budgetten, ook eens over wil hebben. En zo lang hij de uitgave houdt die hij nu heeft dat hij ook kan bijleggen. En dat ziet hij ook in.
Over het geld wat hij afgelopen jaren extra heeft uitgegeven, dat hou ik ook van mijn transitievergoeding voor mijzelf. Er blijft waarschijnlijk niet veel over, maar dat extra stop ik wel in het huis/gezin.
Hij vind het wel fijn als ik wel blijf helpen met de administratie, zodat het goed blijft gaan, en ik heb 'm gezegd dat ik ook echt wel wil helpen met budgetteren etc, maar dan moet hij wel naar mij komen ervoor.
We hebben afgesproken dat we dit even 3 maanden proberen. En dan evalueren hoe dit gaat. Maar dat hij sowieso meer blijft bijdragen wat hij nu deed, staat buiten kijf.
We zijn zelf niet zo van het ruzie maken en kunnen vrij rationeel over onze emoties hebben. Dus hij weet wat ik er van denk en hoe ik me voel. En ik weet wat hij denkt en hoe hij zich voelt maar hij beseft ook dat wat hij voelt ook niet helemaal terecht en eerlijk is, en daarom wil hij wel gewoon met mijn voorstel meegaan, en dan zien hoe hij het zelf gaat regelen.
Dus de uitkomst voelt goed. Vanaf deze maand heb ik opeens geld over. Het voelt zo onwerkelijk en het maakt me zo blij!
Hij gaf aan dat hij ook graag 50/50 wil, maar dat hij zich niet in de schulden wil steken. Hij zit wel wat in de stress omdat het even wat minder gaat in het bedrijf qua inkomsten, maar hij heeft meteen geregeld dat hij extra kan werken volgende maand bij zijn oproepwerk (overdag). Hij zei zelf ook, dat dit waarschijnlijk een hele steile leercurve gaat zijn voor hem mbt verantwoordelijkheid nemen over z'n eigen financiën.
Heb 'm ook gezegd dat ik na 20 jaar klooien met geld en budgetten, ook eens over wil hebben. En zo lang hij de uitgave houdt die hij nu heeft dat hij ook kan bijleggen. En dat ziet hij ook in.
Over het geld wat hij afgelopen jaren extra heeft uitgegeven, dat hou ik ook van mijn transitievergoeding voor mijzelf. Er blijft waarschijnlijk niet veel over, maar dat extra stop ik wel in het huis/gezin.
Hij vind het wel fijn als ik wel blijf helpen met de administratie, zodat het goed blijft gaan, en ik heb 'm gezegd dat ik ook echt wel wil helpen met budgetteren etc, maar dan moet hij wel naar mij komen ervoor.
We hebben afgesproken dat we dit even 3 maanden proberen. En dan evalueren hoe dit gaat. Maar dat hij sowieso meer blijft bijdragen wat hij nu deed, staat buiten kijf.
We zijn zelf niet zo van het ruzie maken en kunnen vrij rationeel over onze emoties hebben. Dus hij weet wat ik er van denk en hoe ik me voel. En ik weet wat hij denkt en hoe hij zich voelt maar hij beseft ook dat wat hij voelt ook niet helemaal terecht en eerlijk is, en daarom wil hij wel gewoon met mijn voorstel meegaan, en dan zien hoe hij het zelf gaat regelen.
Dus de uitkomst voelt goed. Vanaf deze maand heb ik opeens geld over. Het voelt zo onwerkelijk en het maakt me zo blij!
maandag 14 augustus 2023 om 23:32
dinsdag 15 augustus 2023 om 06:51
dinsdag 15 augustus 2023 om 08:52
Als hij nu al kan waarschuwen dat hij een steile leercurve gaat hebben (ofwel je alvast even voorbereid dat hij nog wat geld voor zichzelf gaat houden) dan kan hij ook gewoon erop letten dat hij het niet doet, maar ja dat is te moeilijk voor die arme man natuurlijk. Is dit echt hoe jij een leuke relatie voor je ziet? Dat jij elke maand moet gaan controleren of hij wel overmaakt wat hij verdient of wat achterhoudt? En als je er dan weer achterkomt dat hij dat niet heeft gedaan (want hij heeft nu eenmaal een steile leercurve) wat doe je dan?
dinsdag 15 augustus 2023 om 09:26
Ik lees eigenlijk:
Hij wil ook 50/50 (nu jij daarmee komt)
Hij wil zich niet in de schulden steken (maar jij mocht wel op een houtje bijten).
Hij is bang voor stress en zijn leercurve (arme man, lief zijn voor ‘em. Dit is indekken en zijn al waarschuwingen: mocht het niet goed lopen kan hij er niets aan doen).
Hij gaat extra werken (deed hij dat niet al en hield dat geld achter?).
Jij blijft hem helpen met de administratie (daar spaart hij geld en verantwoordelijkheid mee uit).
Jouw extra geld gaat naar huis/gezin.
Hij gaat met je voorstel mee en jullie zien wel hoe hij het gaat regelen.
Dit is geen strak plan wat jullie met vereende krachten gaan uitvoeren, er wordt je een rad voor ogen gedraaid zodat hij zo min mogelijk anders hoeft te doen en verantwoording hoeft te nemen. Ja, jij hebt geld over (als zoethoudertje) maar je hebt jaren met minder gedaan en nu moet je er nog steeds voor ‘werken’.
Hoe blij ben je hier echt mee?
dinsdag 15 augustus 2023 om 10:42
@Zenmomentje,
We hebben nu een vast bedrag wat we beiden overmaken naar de gezamenlijke rekening. Wat 50/50 is van de lasten (waar we nu al jaren mee rondkomen). Hoe hij er aan komt, interesseert me weinig.. Zolang hij het bedrijf niet omzeep helpt of gaat lenen.
Met steile leercurve bedoelt hij, dat hij nu van 't ene op 't andere moment moet nadenken hoe hij z'n financiën inregelt, budgetteert en reserveert. Waar hij dat nooit heeft hoeven te doen. Nee zeggen tegen iets omdat hij geen geld heeft.
@nimue_iparis, hij móet wel extra gaan werken om geld over te houden om uit te geven. Het bedrag is fors hoger dan wat hij eerder deed. En hij mag best even op z'n bek gaan. Voelen hoe het is. Op de blaren zitten.
Wat hij afgelopen jaren extra heeft verdiend/uitgegeven zonder te delen tot nu, hou ik uit de transitievergoeding. Dat wil zeggen dat ik straks opeens van 0 euro op mijn spaarrekening naar 10.000+ ga. Of misschien hou ik nog wat meer, moet ik nog even precies over nadenken. Vind ik voldoende rechtvaardig op dit moment.
(plus dan in hv gaan regelen dat persoonlijke bankcredieten buiten de gezamenlijkheid vallen).
We hebben nu een vast bedrag wat we beiden overmaken naar de gezamenlijke rekening. Wat 50/50 is van de lasten (waar we nu al jaren mee rondkomen). Hoe hij er aan komt, interesseert me weinig.. Zolang hij het bedrijf niet omzeep helpt of gaat lenen.
Met steile leercurve bedoelt hij, dat hij nu van 't ene op 't andere moment moet nadenken hoe hij z'n financiën inregelt, budgetteert en reserveert. Waar hij dat nooit heeft hoeven te doen. Nee zeggen tegen iets omdat hij geen geld heeft.
@nimue_iparis, hij móet wel extra gaan werken om geld over te houden om uit te geven. Het bedrag is fors hoger dan wat hij eerder deed. En hij mag best even op z'n bek gaan. Voelen hoe het is. Op de blaren zitten.
Wat hij afgelopen jaren extra heeft verdiend/uitgegeven zonder te delen tot nu, hou ik uit de transitievergoeding. Dat wil zeggen dat ik straks opeens van 0 euro op mijn spaarrekening naar 10.000+ ga. Of misschien hou ik nog wat meer, moet ik nog even precies over nadenken. Vind ik voldoende rechtvaardig op dit moment.
(plus dan in hv gaan regelen dat persoonlijke bankcredieten buiten de gezamenlijkheid vallen).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
