Hoe van gezamenlijke naar aparte financiën?

<update pagina 7>

Mijn man en ik hebben sinds ons huwelijk (in gemeenschap van goederen), alle inkomens en kosten op 1 hoop gegooid.
We hebben kinderen, dus alles van 1 rekening is erg handig.

Daarnaast hebben we een eigen betaalrekening, waar iedere maand een bedrag om zelf uit te geven op komt. Dit bedrag is gelijk.

Mijn inkomen is altijd hoger geweest. Meestal 2 tot 3x wat hij inbracht. Maar omdat ik vind dat we allebei doen wat we kunnen, en ik hem ook gun om leuke dingen te doen, hebben we het gelijk gesplitst.

Alleen, ik wil nu dit ongedaan maken. Omdat ik er achter ben gekomen dat hij al die jaren niet zijn volledige salaris heeft overgemaakt, waardoor hij 2 tot 3x zo veel te besteden had dan ik.

En dat vind ik enorm unfair.

Ik wil dus weten, hoe kan ik het aanpakken om de financieen te splitsen?
Als we alle gezamenlijke lasten 50/50 doen, heeft hij flink te kort en ik flink over.
Als we het naar rato doen, heb ik alsnog een hoop meer over dan nu, en hij nauwelijks wat te besteden.

Eigen lasten komen voor eigen rekening, gezamenlijk en kinderen wordt gedeeld, en als er een ander soort uitgave is (uit eten oid) wil ik dat 50/50 delen.
Maar de kans dat hij er geen geld voor heeft, en ik het alsnog betaal is aanwezig.

Daarbij komt, dat ik binnenkort afhankelijk ga zijn van een uitkering (die nogsteeds hoger is dan wat hij inbrengt). En ik mezelf ook niet in de vingers wil snijden als hij wel meer gaat verdienen dan ik. Want ik heb 10+ jaar financieel voor 'm gezorgd, en als hij dan alsnog meer over gaat houden dan ik, vind ik niet fair.

Of zijn er andere financiële adviezen?

(mijn man kan gewoon echt niet met geld en administratieve dingen omgaan, ik weet dat ik 10+ jaar geleden andere keuzes had moeten maken, maar dat van dat achterhouden ben ik pas zeer recent achter. Zijn reden overigens is "ik werk er toch voor?". Dat ik er ook voor werk(te), ziet hij niet in...)

We hebben een paar maanden geleden al geknald met elkaar hierover. En toen was 't zeker aangekomen.

Het eerst idee was, we gaan verder op dezelfde voet, alleen zonder die privé onttrekkingen. Alleen dat bleef wringen. Vandaar dit topic. Dat ik het los wil trekken van elkaar, juist omdat het niet zonder consequenties kan gaan en ik het stukje vertrouwen hierin ben kwijtgeraakt.
Omdat de lamp ook is aangegaan, dat dit niet langer zo kan. Dat het tijd was om dingen eerlijker te gaan doen, waar ik zelf in de regie ben. Ik wilde niet langer af hoeven te vragen wat hij binnenkreeg en daar mogelijk door benadeeld worden. Dat heb ik hem ook gezegd.
Dat ik er klaar mee ben hoe het ging en dat dit nu voor mij de enige oplossing is en ik me niet meer wegcijfer.

En natuurlijk is hij toen geschrokken van mijn reactie. Hij heeft zijn excuses aangeboden (niet zo beknopt als 1 zin) en heef toen ook geen opnames meer gedaan. En toen is de afspraak ook gekomen dat ik zelf dat deel van de transitievergoeding ga houden.
Maar dat voelde niet genoeg voor mij, als hij dan nogsteeds maar dat kleine deel betaalde en ik alsnog het grootste deel van mijn salaris moest inleveren.

Dat hebben we nu rechtgetrokken. Zodat als hij iets doet, dat hij zelf de nadelen voelt. En niet ik. En dat begrijpt hij heel goed.