Geld & Recht
alle pijlers
Ik wil steun geven maar hoe
woensdag 11 maart 2009 om 09:18
Ik lees altijd de aankondigingen van de executieverkopen in de krant. Vanochtend zie ik een aankondiging staan betreffende de openbare verkoop van huisraad en auto's van de ouders van een kindje uit de klas van mijn oudste. Zij spelen niet heel veel samen maar soms zoeken zij elkaar op. Ik heb dan ophaalcontact met de ouders kortom geen intensief contact.
Ik vind het zo rot voor ze en ik wil ze een kaartje sturen met sterkte ofzoiets erop en het aanbod dat kind mag altijd komen spelen of als ik iets voor ze kan doen (ws hebben ze hierna dus geen auto meer) dat ze altijd mogen vragen. Ik wil dit via een kaartje doen want ik kan mij zo voorstellen dat het ook wat genant is om even op het schoolplein te bespreken en bellen/langsgaan vind ik ook weer zo wat. Wie weet zitten ze er niet op te wachten vandaar dat ik dacht aan een kaartje en dan het vervolg initiatief bij hen te laten of is dat ook al te opdringerig en zal ik er alleen maar sterkte inzetten. Wie heeft hier ervaring mee en kan mij goede raad geven.
Ik wil geen ramptoeristje uithangen, ik wil mij ook niet opdringen maar ik denk dat ze wel een beetje hulp kunnen gebruiken. Het is per slot van rekening niet zo maar iets wat hen overkomt, hun hele hebben en houden ligt op straat en hun toekomst is nog niet zo rooskleurig kan ik mij voorstellen. Ik vind het ook zo sneu voor de kinderen.
Ik vind het zo rot voor ze en ik wil ze een kaartje sturen met sterkte ofzoiets erop en het aanbod dat kind mag altijd komen spelen of als ik iets voor ze kan doen (ws hebben ze hierna dus geen auto meer) dat ze altijd mogen vragen. Ik wil dit via een kaartje doen want ik kan mij zo voorstellen dat het ook wat genant is om even op het schoolplein te bespreken en bellen/langsgaan vind ik ook weer zo wat. Wie weet zitten ze er niet op te wachten vandaar dat ik dacht aan een kaartje en dan het vervolg initiatief bij hen te laten of is dat ook al te opdringerig en zal ik er alleen maar sterkte inzetten. Wie heeft hier ervaring mee en kan mij goede raad geven.
Ik wil geen ramptoeristje uithangen, ik wil mij ook niet opdringen maar ik denk dat ze wel een beetje hulp kunnen gebruiken. Het is per slot van rekening niet zo maar iets wat hen overkomt, hun hele hebben en houden ligt op straat en hun toekomst is nog niet zo rooskleurig kan ik mij voorstellen. Ik vind het ook zo sneu voor de kinderen.
Ik doe mijn best
woensdag 11 maart 2009 om 09:23
Lief van je, en een kaartje kun je natuurlijk altijd doen.
Wel zou ik hem persoonlijk in de bus gooien. Soms zitten mensen in de schuldhulpverlening en wordt alle post door een bewindvoerder ontvangen en geopend. Zou ik persoonlijk (voor dit soort post) niet echt leuk vinden.
Wel zou ik hem persoonlijk in de bus gooien. Soms zitten mensen in de schuldhulpverlening en wordt alle post door een bewindvoerder ontvangen en geopend. Zou ik persoonlijk (voor dit soort post) niet echt leuk vinden.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 11 maart 2009 om 09:25
Je zou ze ook gewoon kunnen steunen zonder het zo op een kaart te benoemen. Ik zou me denk ik 'betrapt' voelen als iemand mijn financiele sores uit de krant verneemt en er een kaartje over stuurt. Dat is heel persoonlijk denk ik. Dus gewoon vriendleijk doen op het schoolplein, kind wat langer laten spelen, en als ze het er over willen hebben met je doen ze dat vanzelf.
woensdag 11 maart 2009 om 09:43
Een kaartje in zo'n situatie? Ik vind dat niet echt gepast.
Wanneer je de ouders ziet, dan zou je eens kunnen vragen hoe het met ze gaat en kijken hoe ze terug reageren. Mogelijk kun je zeggen dat je nog wat kleding van je kinderen over hebt en dit aan hun geven.
In Nederland is men zeer gesteld op de privacy wanneer het gaat om de financien.
Wanneer je de ouders ziet, dan zou je eens kunnen vragen hoe het met ze gaat en kijken hoe ze terug reageren. Mogelijk kun je zeggen dat je nog wat kleding van je kinderen over hebt en dit aan hun geven.
In Nederland is men zeer gesteld op de privacy wanneer het gaat om de financien.
woensdag 11 maart 2009 om 09:46
Ik zou wel een kaartje sturen. Ik vind het een heel lief gebaar. Laten weten dat je klaarstaat voor mensen, i.p.v. oordelen over mensen is heel fijn. Er zullen vast meer mensen de krant hebben gelezen en niets laten horen, maar wel oordelen.
Een aantal weken/maanden later kun je ze wel aanspreken op het schoolplein. Ik zou wel het moment afwachten van, dus niet opdringerig zijn.
Een aantal weken/maanden later kun je ze wel aanspreken op het schoolplein. Ik zou wel het moment afwachten van, dus niet opdringerig zijn.
woensdag 11 maart 2009 om 09:47
quote:butterfly69 schreef op 11 maart 2009 @ 09:46:
Ik zou wel een kaartje sturen. Ik vind het een heel lief gebaar. Laten weten dat je klaarstaat voor mensen, i.p.v. oordelen over mensen is heel fijn. Er zullen vast meer mensen de krant hebben gelezen en niets laten horen, maar wel oordelen.Een aantal weken/maanden later kun je ze wel aanspreken op het schoolplein. Ik zou wel het moment afwachten van, dus niet opdringerig zijn.
Inderdaad!
Iedereen "die in de krant komt" weet dat men dat kan lezen en dus op de hoogte is van hun situatie....juist een kaartje met hulp, steun etc komt dan beter aan dan maar te gaan zwijgen....
Ik zou wel een kaartje sturen. Ik vind het een heel lief gebaar. Laten weten dat je klaarstaat voor mensen, i.p.v. oordelen over mensen is heel fijn. Er zullen vast meer mensen de krant hebben gelezen en niets laten horen, maar wel oordelen.Een aantal weken/maanden later kun je ze wel aanspreken op het schoolplein. Ik zou wel het moment afwachten van, dus niet opdringerig zijn.
Inderdaad!
Iedereen "die in de krant komt" weet dat men dat kan lezen en dus op de hoogte is van hun situatie....juist een kaartje met hulp, steun etc komt dan beter aan dan maar te gaan zwijgen....
woensdag 11 maart 2009 om 09:50
Wat ik mij afvraag is wat soort mensen daar spullen kopen. Ben je dan op een koopje uit ofzo? Ik ga graag op koopjes jacht, maar ik zou nooit naar zo iets gaan en 'gezellig' tussen de persoonlijke spullen van mensen snuffelen om te kijken of ik nog een leuk autootje op de kop kan tikken o.i.d.
Of heb ik nu een totaal verkeerd beeld van executieverkoop?
Of heb ik nu een totaal verkeerd beeld van executieverkoop?
woensdag 11 maart 2009 om 11:14
Vrienden van ons hebben hun huis per openbare verkoop moeten verkopen. Wanneer ze hun kinderen naar school brachten zei niemand iets maar kregen ze wel meewarrige blikken toegeworpen.
Het feit dat niemand het benoemde vonden ze nog het ergste, dat iederen deed alsof er niets was maar ondertussen dropen de blikken van medelijden, hooghartigheid en zelfgenoegzaamheid er wel vanaf.
De gemaakte opmerking hierboven om tweede hands kleding aan te bieden komt, hoewel ongetwijfeld goed bedoeld, op mij wat denigrerend over.
Een knuffel, een blik van medeleven, een kaartje, een hand op de schouder, kortom een menselijke blijk van medeleven vind ik het minste wat je kunt doen. Dus Senseo; Absoluut doen dat kaartje.
Het feit dat niemand het benoemde vonden ze nog het ergste, dat iederen deed alsof er niets was maar ondertussen dropen de blikken van medelijden, hooghartigheid en zelfgenoegzaamheid er wel vanaf.
De gemaakte opmerking hierboven om tweede hands kleding aan te bieden komt, hoewel ongetwijfeld goed bedoeld, op mij wat denigrerend over.
Een knuffel, een blik van medeleven, een kaartje, een hand op de schouder, kortom een menselijke blijk van medeleven vind ik het minste wat je kunt doen. Dus Senseo; Absoluut doen dat kaartje.
woensdag 11 maart 2009 om 11:24
Volgens mij kan een kaartje best. Kan me voorstellen dat je denkt dat ze zich misschien 'betrapt' voelen, maar he, het heeft in de krant gestaan. Moet je dan doen alsof je dat niet hebt gelezen? Ik denk dat deze mensen nu al wel om zich heen lopen te blikken "wat zullen de mensen wel niet denken". Laten weten dat je met ze meeleeft is dan juist een lief gebaar, lijkt me. Ik zou de vraag of je iets kan doen ook open stellen. Geen kleding aanbieden ofzo.
Nadat je een kaartje hebt gestuurt kun je ze de week erna misschien een keer aanspreken en vragen hoe het met ze gaat. Dan merk je vanzelf of ze er wel of niet verder over willen praten.
En als het kaartje wel verkeerd valt; jammer. Het komt uit een goed hart en het was goed bedoeld.
Nadat je een kaartje hebt gestuurt kun je ze de week erna misschien een keer aanspreken en vragen hoe het met ze gaat. Dan merk je vanzelf of ze er wel of niet verder over willen praten.
En als het kaartje wel verkeerd valt; jammer. Het komt uit een goed hart en het was goed bedoeld.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 11 maart 2009 om 14:01
Vandaag stonden ze op tijd op het schoolplein. Ik vond het wel stoer eerlijk gezegd. Je kan ook op het laatste moment even je kinderen komen halen en weer snel weggaan maar daar hebben ze niet voor gekozen. Het was bekend op het plein en er werd flink over gesproken voordat zij er waren, daarna waren er inderdaad alleen nog maar blikken. Een buurvrouw van hen ging bij hun staan praten, ik heb ze gewoon gedag gezegd net als anders. Ik vond het niet zo gepast om er ook gelijk op af te vliegen. Zij voelde zich ongemakkelijk en durfde nauwelijks op te kijken.
Maar ik heb jullie berichtjes gelezen en ik zou mij ook kapot schamen als het mij zou gebeuren daarom twijfelde ik ook of ik een kaartje zou sturen. Want financien zijn inderdaad erg privé. Maar ik zou het ook heel ongemakkelijk vinden als iedereen het wist maar mij niet zou aanspreken maar wel achter mijn rug er over zou praten zoals nu gebeurde op het plein.
Ik stuur ze toch een kaartje heb ik besloten en ik gooi deze vanavond in de bus. Ik ga er niet teveel opzetten, ik denk dat intentie van het kaartje al duidelijk genoeg is dat ik met ze meeleef en dat ik ze niet wil negeren maar ook niet op het schoolplein het publiek wil bespreken. Het is al rot genoeg zo.
Over een week of twee geeft mijn oudste toch een verjaardagsfeestje en haar kind stond ook op de lijst dus dan is er misschien tegen die tijd nog een moment om te informeren hoe het met ze gaat.
Bedankt voor jullie reacties, het heeft mij wel geholpen om een keus te maken.
Maar ik heb jullie berichtjes gelezen en ik zou mij ook kapot schamen als het mij zou gebeuren daarom twijfelde ik ook of ik een kaartje zou sturen. Want financien zijn inderdaad erg privé. Maar ik zou het ook heel ongemakkelijk vinden als iedereen het wist maar mij niet zou aanspreken maar wel achter mijn rug er over zou praten zoals nu gebeurde op het plein.
Ik stuur ze toch een kaartje heb ik besloten en ik gooi deze vanavond in de bus. Ik ga er niet teveel opzetten, ik denk dat intentie van het kaartje al duidelijk genoeg is dat ik met ze meeleef en dat ik ze niet wil negeren maar ook niet op het schoolplein het publiek wil bespreken. Het is al rot genoeg zo.
Over een week of twee geeft mijn oudste toch een verjaardagsfeestje en haar kind stond ook op de lijst dus dan is er misschien tegen die tijd nog een moment om te informeren hoe het met ze gaat.
Bedankt voor jullie reacties, het heeft mij wel geholpen om een keus te maken.
Ik doe mijn best
dinsdag 17 maart 2009 om 05:04
Bijzondere school waar iedereen het over een faillissement van één van de ouderparen heeft. Ja, het heeft in de krant gestaan maar die leest echt niet iedereen 's ochtends. Woon zelf ook in dorp (vermoed zomaar dat TO in een klein dorp woont) maar dit soort discussies worden op het schoolplein echt niet gevoerd. (Niet omdat men hier niet van roddelen houdt, maar zo kliekerig is het hier nu eenmaal niet). Bovendien sta ik meestal op één plek op het schoolplein en van daaruit hoor je echt niet waar de andere ouders over praten.
dinsdag 17 maart 2009 om 12:22
quote:shisensa schreef op 17 maart 2009 @ 05:04:
Bijzondere school waar iedereen het over een faillissement van één van de ouderparen heeft. Ja, het heeft in de krant gestaan maar die leest echt niet iedereen 's ochtends. Woon zelf ook in dorp (vermoed zomaar dat TO in een klein dorp woont) maar dit soort discussies worden op het schoolplein echt niet gevoerd. (Niet omdat men hier niet van roddelen houdt, maar zo kliekerig is het hier nu eenmaal niet). Bovendien sta ik meestal op één plek op het schoolplein en van daaruit hoor je echt niet waar de andere ouders over praten.
Wat is de intentie van je post?? Dat er bij jullie niet over gepraat wordt betekend niet dat dit overal zo is.
Voor diegene die vroeg over het kopen van de spullen (sorry ben naam even kwijt). Het gaat vaak om huishoudelijke apparaten en auto's e.d. die worden door handelaren gekocht en doorverkocht. Kleren, normaal kinderspeelgoed(dus geen nintendo/xbox) en persoonlijke dingen mag men gewoon houden(tenzij men voor 3 miljoen aan diamanten in de kluis heeft liggen)
Bijzondere school waar iedereen het over een faillissement van één van de ouderparen heeft. Ja, het heeft in de krant gestaan maar die leest echt niet iedereen 's ochtends. Woon zelf ook in dorp (vermoed zomaar dat TO in een klein dorp woont) maar dit soort discussies worden op het schoolplein echt niet gevoerd. (Niet omdat men hier niet van roddelen houdt, maar zo kliekerig is het hier nu eenmaal niet). Bovendien sta ik meestal op één plek op het schoolplein en van daaruit hoor je echt niet waar de andere ouders over praten.
Wat is de intentie van je post?? Dat er bij jullie niet over gepraat wordt betekend niet dat dit overal zo is.
Voor diegene die vroeg over het kopen van de spullen (sorry ben naam even kwijt). Het gaat vaak om huishoudelijke apparaten en auto's e.d. die worden door handelaren gekocht en doorverkocht. Kleren, normaal kinderspeelgoed(dus geen nintendo/xbox) en persoonlijke dingen mag men gewoon houden(tenzij men voor 3 miljoen aan diamanten in de kluis heeft liggen)
