Geld & Recht
alle pijlers
Samengesteld gezin. Hoe verdelen we de financien?
donderdag 30 oktober 2008 om 10:38
Mijn vriend en ik wonen sinds een aantal maanden samen onder een dak met mijn twee kinderen (16 en 13 jaar) uit mijn eerste huwelijk. Ik heb een parttime baan en zorg voor het huishouden. Het netto inkomen van mijn vriend is dubbel zoveel als dat van mij (2500 tegenover 1250). Wij zijn telkens op zoek naar een manier om de vaste laten/huishoudgeld op een eerlijke manier te verdelen maar komen hier niet uit! Op dit moment hanteren we de volgende regeling. Alle vaste lasten (incl. boodschappengeld) komt bij ons per maand uit op 2500 euro. We leggen daarvoor een evenredig deel in (1675/825). Met het bedrag dat overblijft mag ieder van ons doen wat hij/zij leuk vindt. Verder hebben wij de afspraak dat ik verantwoordelijk ben voor de uitgaven van mijn kinderen (zakgeld, kleedgeld, sporten, bijdrage GSM, schoolgeld enz enz). Dat betaal ik dus van het bedrag dat ik overhoud! Ik ontvang daarnaast ook alimentatie van mijn ex (250 euro voor 2 kinderen) en kinderbijslag!
Wat mij niet lekker zit is het volgende: Toen ik nog alleen met de kinderen woonde, had ik recht op verschillende toeslagen (kindertoeslag, zorgtoeslag, teruggave IB belasting ivm alleenstaande ouder kortingen). Nadat ik ben gaan samenwonen zijn deze toeslagen komen te vervallen. Hierdoor heb ik 300 euro per maand minder te besteden. De maandelijke lasten m.b.t. de kids gaan echter gewoon door. Ik wil daarvoor niet bij mijn vriend aankloppen. Hij heeft immers ook zijn eigen verplichtingen en betaald alimentatie aan zijn ex vrouw.
Mijn vraag is : Hoe doen andere samengestelde gezinnen dit? Is onze strikte verdeling goed en vooral eerlijk?
Wat mij niet lekker zit is het volgende: Toen ik nog alleen met de kinderen woonde, had ik recht op verschillende toeslagen (kindertoeslag, zorgtoeslag, teruggave IB belasting ivm alleenstaande ouder kortingen). Nadat ik ben gaan samenwonen zijn deze toeslagen komen te vervallen. Hierdoor heb ik 300 euro per maand minder te besteden. De maandelijke lasten m.b.t. de kids gaan echter gewoon door. Ik wil daarvoor niet bij mijn vriend aankloppen. Hij heeft immers ook zijn eigen verplichtingen en betaald alimentatie aan zijn ex vrouw.
Mijn vraag is : Hoe doen andere samengestelde gezinnen dit? Is onze strikte verdeling goed en vooral eerlijk?
zondag 2 november 2008 om 22:25
quote:fashionvictim schreef op 02 november 2008 @ 22:13:
[...]
Ik heb het al eerder gezegd, maar een relatie is toch meer dan een financiële kosten-baten analyse? Tijd bijvoorbeeld, is ook een kostenpost. Aandacht, is ook een kostenpost.
Al betaal je aan die 4 paarden geen cent van je eigen rekening, dan nog kosten die paarden je toch tijd? Als in: als je partner bij zijn paarden is, is ie niet bij jou, dus kost het jou tijd samen. Andersom geldt: als je partner bij jou is, is ie niet bij die paarden, dus kost het die paarden tijd. Ja, tijd is ook nog 'n extra kostenpost buiten 't feit of de partner er al dan niet financieel aan bijdraagt. Dat is dus ook iets waar de partner van iemand met 'n kind mee te maken krijgt. Er zal ongetwijfeld veel tijd naar de kinderen gaan terwijl die nieuwe partner eigenlijk veel liever qualitytime met zijn lief had gehad.
[...]
Ik heb het al eerder gezegd, maar een relatie is toch meer dan een financiële kosten-baten analyse? Tijd bijvoorbeeld, is ook een kostenpost. Aandacht, is ook een kostenpost.
Al betaal je aan die 4 paarden geen cent van je eigen rekening, dan nog kosten die paarden je toch tijd? Als in: als je partner bij zijn paarden is, is ie niet bij jou, dus kost het jou tijd samen. Andersom geldt: als je partner bij jou is, is ie niet bij die paarden, dus kost het die paarden tijd. Ja, tijd is ook nog 'n extra kostenpost buiten 't feit of de partner er al dan niet financieel aan bijdraagt. Dat is dus ook iets waar de partner van iemand met 'n kind mee te maken krijgt. Er zal ongetwijfeld veel tijd naar de kinderen gaan terwijl die nieuwe partner eigenlijk veel liever qualitytime met zijn lief had gehad.
zondag 2 november 2008 om 22:29
Maar E, je moet de vergelijking omdraaien: Je hield al van paarden en nu heb je een partner gevonden met een enig paard, iets wat je kunt delen, genieten over praten, samen naar toe gaan. En ook de stallen uitmesten, paard poetsen en de kosten horen daar bij. Maar dat geeft niets het is immers een verrijkking van jullie leven.
zondag 2 november 2008 om 22:30
quote:Mevrouwdekees schreef op 02 november 2008 @ 22:14:
Maar waarom zou je met iemand gaan samenwonen als je niet van zijn/haar kinderen houdt? Je geeft toch wel zoveel om iemand dat je het zijn/ haar kinderen gunt in een huis te wonen met mensen die van ze houden? Als ouder heb je net zo goed die verantwoordelijkheid zoals FV schetst. Kortom als je samen gaat wonen kies je voor een nieuwe eenheid van partners en kind(eren).Er om geven wil toch niet zeggen dat je er financieel ook voor zou moeten betalen? Zou lekker zijn als je 'n partner treft met dure hobbies dat ie z'n nieuwe lief dan wil laten meebetalen. Vind niet omdat 't een kind is dat 't dan anders zou liggen. Iemand die met de pil stopt kent de financiele consequenties en ik vind dat die hun verantwoording moeten nemen (dus de vader en de moeder samen) als nieuwe partners iets voor hun kinderen willen betalen is dat puur goodwill, het zou geen vanzelfsprekendheid moeten zijn.
Maar waarom zou je met iemand gaan samenwonen als je niet van zijn/haar kinderen houdt? Je geeft toch wel zoveel om iemand dat je het zijn/ haar kinderen gunt in een huis te wonen met mensen die van ze houden? Als ouder heb je net zo goed die verantwoordelijkheid zoals FV schetst. Kortom als je samen gaat wonen kies je voor een nieuwe eenheid van partners en kind(eren).Er om geven wil toch niet zeggen dat je er financieel ook voor zou moeten betalen? Zou lekker zijn als je 'n partner treft met dure hobbies dat ie z'n nieuwe lief dan wil laten meebetalen. Vind niet omdat 't een kind is dat 't dan anders zou liggen. Iemand die met de pil stopt kent de financiele consequenties en ik vind dat die hun verantwoording moeten nemen (dus de vader en de moeder samen) als nieuwe partners iets voor hun kinderen willen betalen is dat puur goodwill, het zou geen vanzelfsprekendheid moeten zijn.
zondag 2 november 2008 om 22:31
quote:wuiles schreef op 02 november 2008 @ 22:13:
[...]
Ik heb in dit topic al meerder malen aangegeven hoe wij de zaken geregeld hebben. Een herhaling zou iets teveel van het goede worden. Bovendien heb ik volstrekt niet de ambitie om aan te geven hoe "het zou moeten". Zoals gezegd: meerdere wegen leiden naar Rome en wat voor de één werkt hoeft niet voor de ander te werken. Dé goede manier bestaat volgens mij niet. De kinderen in ons huis weten niet hoe wij onze financiële zaken geregeld hebben want dat gaat hen niets aan. Wél weten en voelen ze dat we aandacht, liefde, energie en tijd aan hen besteden. Dát maakt dat zij zich veilig en geliefd voelen. Bovendien zien ze dat Wuilesman en ik veel van elkaar houden en dat we geen ruzie maken, laat staan dat we conflicten hebben over zakelijke aangelegenheden als geld. Ook dat draagt bij aan hun gevoel voor veiligheid.Je hebt volgens mij alleen gezegd dat het volledig aparte geldstromen zijn, en dat kan ik me niet voorstellen. Vandaar dat ik vraag hoe dat dan in de praktijk werkt? De meubels in de kinderkamers worden alleen door je man betaald? Voor de woonlasten hebben jullie een verdeelsleutel van jij 1/8e en hij 7/8e (geen idee hoeveel kinderen jullie hebben, maar je zei veel, dus ik roep maar even wat)? Voor de boodschappen idem? Vakanties idem?
[...]
Ik heb in dit topic al meerder malen aangegeven hoe wij de zaken geregeld hebben. Een herhaling zou iets teveel van het goede worden. Bovendien heb ik volstrekt niet de ambitie om aan te geven hoe "het zou moeten". Zoals gezegd: meerdere wegen leiden naar Rome en wat voor de één werkt hoeft niet voor de ander te werken. Dé goede manier bestaat volgens mij niet. De kinderen in ons huis weten niet hoe wij onze financiële zaken geregeld hebben want dat gaat hen niets aan. Wél weten en voelen ze dat we aandacht, liefde, energie en tijd aan hen besteden. Dát maakt dat zij zich veilig en geliefd voelen. Bovendien zien ze dat Wuilesman en ik veel van elkaar houden en dat we geen ruzie maken, laat staan dat we conflicten hebben over zakelijke aangelegenheden als geld. Ook dat draagt bij aan hun gevoel voor veiligheid.Je hebt volgens mij alleen gezegd dat het volledig aparte geldstromen zijn, en dat kan ik me niet voorstellen. Vandaar dat ik vraag hoe dat dan in de praktijk werkt? De meubels in de kinderkamers worden alleen door je man betaald? Voor de woonlasten hebben jullie een verdeelsleutel van jij 1/8e en hij 7/8e (geen idee hoeveel kinderen jullie hebben, maar je zei veel, dus ik roep maar even wat)? Voor de boodschappen idem? Vakanties idem?
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 22:34
quote:elninjoo schreef op 02 november 2008 @ 22:30:
[...]
Er om geven wil toch niet zeggen dat je er financieel ook voor zou moeten betalen? Zou lekker zijn als je 'n partner treft met dure hobbies dat ie z'n nieuwe lief dan wil laten meebetalen. Vind niet omdat 't een kind is dat 't dan anders zou liggen. Iemand die met de pil stopt kent de financiele consequenties en ik vind dat die hun verantwoording moeten nemen (dus de vader en de moeder samen) als nieuwe partners iets voor hun kinderen willen betalen is dat puur goodwill, het zou geen vanzelfsprekendheid moeten zijn.
Maar lieve schat, wat mijn punt nu juist is, is dat als jij een GOEDE relatie hebt met iemand met een dure hobby, dat je er hoe dan ook geld aan uitgeeft. Al is het maar doordat jij dan die bioscoop betaalt omdat je partner net zijn nieuwe mengpaneel en draaitafels gekocht heeft en zelf geen geld meer heeft.
Als jij dan zegt: nou, dan ga ik wel met de buurvrouw, die is namelijk niet blut, dan heb je in mijn ogen een shitrelatie.
[...]
Er om geven wil toch niet zeggen dat je er financieel ook voor zou moeten betalen? Zou lekker zijn als je 'n partner treft met dure hobbies dat ie z'n nieuwe lief dan wil laten meebetalen. Vind niet omdat 't een kind is dat 't dan anders zou liggen. Iemand die met de pil stopt kent de financiele consequenties en ik vind dat die hun verantwoording moeten nemen (dus de vader en de moeder samen) als nieuwe partners iets voor hun kinderen willen betalen is dat puur goodwill, het zou geen vanzelfsprekendheid moeten zijn.
Maar lieve schat, wat mijn punt nu juist is, is dat als jij een GOEDE relatie hebt met iemand met een dure hobby, dat je er hoe dan ook geld aan uitgeeft. Al is het maar doordat jij dan die bioscoop betaalt omdat je partner net zijn nieuwe mengpaneel en draaitafels gekocht heeft en zelf geen geld meer heeft.
Als jij dan zegt: nou, dan ga ik wel met de buurvrouw, die is namelijk niet blut, dan heb je in mijn ogen een shitrelatie.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 22:36
mevr. de kees: pardon degene waar de verzorgende partner mee gaat samen wonen is echt niet de vervanging van de andere ouder, hallo zeg!
Ik vind dat nog de (meestal) moeder nog de vader kunnen stellen, dat de kosten voor stroom, huisvesting e.d. door andere ouder te betalen zijn in de vorm van Kinderalimentatie. Ik vind het dus ook kul als een moeder met argument komt, ja maar kind eet hier wel en ik heb ook een groter huis nodig met eigen kamer. Dat geldt voor beide partijen, natuurlijk afhankelijk van omvang van omgangsregeling.
Wat ik wel vind, is dat de ouders gezamelijk verantwoordelijk zijn voor schoolkosten, hobbie kosten en ook kleding bijvoorbeeld. Lijken me kosten die ook makkelijk te "bewijzen" en dus te delen zijn.
Bij ons gaat alles op een hoop hoor, en meestal ben ik het die zegt, laten we kind weer eens volledig in de nieuwe kleren steken, goede schoenen kopen e.d. dit on top of 16% van zijn netto inkomen per maand.
Maar vriend vindt niet dat ik MOET.... snappie??
Ik vind dat nog de (meestal) moeder nog de vader kunnen stellen, dat de kosten voor stroom, huisvesting e.d. door andere ouder te betalen zijn in de vorm van Kinderalimentatie. Ik vind het dus ook kul als een moeder met argument komt, ja maar kind eet hier wel en ik heb ook een groter huis nodig met eigen kamer. Dat geldt voor beide partijen, natuurlijk afhankelijk van omvang van omgangsregeling.
Wat ik wel vind, is dat de ouders gezamelijk verantwoordelijk zijn voor schoolkosten, hobbie kosten en ook kleding bijvoorbeeld. Lijken me kosten die ook makkelijk te "bewijzen" en dus te delen zijn.
Bij ons gaat alles op een hoop hoor, en meestal ben ik het die zegt, laten we kind weer eens volledig in de nieuwe kleren steken, goede schoenen kopen e.d. dit on top of 16% van zijn netto inkomen per maand.
Maar vriend vindt niet dat ik MOET.... snappie??
zondag 2 november 2008 om 22:37
quote:elninjoo schreef op 02 november 2008 @ 22:25:
[...]
Ja, tijd is ook nog 'n extra kostenpost buiten 't feit of de partner er al dan niet financieel aan bijdraagt. Dat is dus ook iets waar de partner van iemand met 'n kind mee te maken krijgt. Er zal ongetwijfeld veel tijd naar de kinderen gaan terwijl die nieuwe partner eigenlijk veel liever qualitytime met zijn lief had gehad.
Wees niet bang, geen enkele ouder (met gezond verstand), zal een relatie willen met iemand die zo over kinderen denkt als jij.
Je kan er dus gevoeglijk vanuit gaan dat alleen mensen die het léuk vinden om tijd met kinderen door te brengen relaties hebben met mensen met kinderen.
[...]
Ja, tijd is ook nog 'n extra kostenpost buiten 't feit of de partner er al dan niet financieel aan bijdraagt. Dat is dus ook iets waar de partner van iemand met 'n kind mee te maken krijgt. Er zal ongetwijfeld veel tijd naar de kinderen gaan terwijl die nieuwe partner eigenlijk veel liever qualitytime met zijn lief had gehad.
Wees niet bang, geen enkele ouder (met gezond verstand), zal een relatie willen met iemand die zo over kinderen denkt als jij.
Je kan er dus gevoeglijk vanuit gaan dat alleen mensen die het léuk vinden om tijd met kinderen door te brengen relaties hebben met mensen met kinderen.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 22:38
quote:Mevrouwdekees schreef op 02 november 2008 @ 22:29:
Maar E, je moet de vergelijking omdraaien: Je hield al van paarden en nu heb je een partner gevonden met een enig paard, iets wat je kunt delen, genieten over praten, samen naar toe gaan. En ook de stallen uitmesten, paard poetsen en de kosten horen daar bij. Maar dat geeft niets het is immers een verrijkking van jullie leven.Zolang mijn eerste keus passie er niet onder zou lijden zou ik het geen probleem vinden daar in mee te delen mits mijn financiele situatie daarvoor toereikend is. Al zou ik het alleen maar doen als partner aangeeft het zelf niet meer te kunnen bolwerken en hij voor de keus komt te moeten verkopen. Hij kon 't immers voor mijn komst ook zelf betalen, dus waarom zou dat dan moeten veranderen? Net zoals ik met mijn reispassie zou echt niet aan mijn partner vragen om 'n bijdrage. Dat is mijn verantwoording, daar werk en spaar ik zelf voor. En die verantwoording zou ik ook voelen als mijn keus een kind was geweest.
Maar E, je moet de vergelijking omdraaien: Je hield al van paarden en nu heb je een partner gevonden met een enig paard, iets wat je kunt delen, genieten over praten, samen naar toe gaan. En ook de stallen uitmesten, paard poetsen en de kosten horen daar bij. Maar dat geeft niets het is immers een verrijkking van jullie leven.Zolang mijn eerste keus passie er niet onder zou lijden zou ik het geen probleem vinden daar in mee te delen mits mijn financiele situatie daarvoor toereikend is. Al zou ik het alleen maar doen als partner aangeeft het zelf niet meer te kunnen bolwerken en hij voor de keus komt te moeten verkopen. Hij kon 't immers voor mijn komst ook zelf betalen, dus waarom zou dat dan moeten veranderen? Net zoals ik met mijn reispassie zou echt niet aan mijn partner vragen om 'n bijdrage. Dat is mijn verantwoording, daar werk en spaar ik zelf voor. En die verantwoording zou ik ook voelen als mijn keus een kind was geweest.
zondag 2 november 2008 om 22:38
Ik had het gisteren even met mijn partner over dit topic aangezien het hier heel anders gaat en ik dacht, toch ff checken of VVL daar nog happy mee is. Zegt ze; jij houdt meer over dan ik na alle verrekeningen en dat moet ook, want jij hebt meer nodig, vanwege de kinderen.
Ik zeg niet dat het zo moet van mij en dat ik niet met een andere verdeling zou kunnen leven, maar ik vind het wel ontzettend mooi dat ze zo over ons gezinsleven denkt.
Ik zeg niet dat het zo moet van mij en dat ik niet met een andere verdeling zou kunnen leven, maar ik vind het wel ontzettend mooi dat ze zo over ons gezinsleven denkt.
zondag 2 november 2008 om 22:42
quote:elninjoo schreef op 02 november 2008 @ 22:38:
[...]
Zolang mijn eerste keus passie er niet onder zou lijden zou ik het geen probleem vinden daar in mee te delen mits mijn financiele situatie daarvoor toereikend is. Al zou ik het alleen maar doen als partner aangeeft het zelf niet meer te kunnen bolwerken en hij voor de keus komt te moeten verkopen. Hij kon 't immers voor mijn komst ook zelf betalen, dus waarom zou dat dan moeten veranderen? Net zoals ik met mijn reispassie zou echt niet aan mijn partner vragen om 'n bijdrage. Dat is mijn verantwoording, daar werk en spaar ik zelf voor. En die verantwoording zou ik ook voelen als mijn keus een kind was geweest.Ik denk dat het verschil met deze situatie is dat TO in dit voorbeeld inderdaad eerst zelf voor haar kinderen moest zorgen, maar allerlei voordeeltjes kreeg van de overheid in de vorm van tegemoetkomingen etc. die ze nu niet meer krijgt'omdat ze samenwoont. Dan gaat de vergelijking 'ze kon het toch eerst ook zelf' niet meer op.
[...]
Zolang mijn eerste keus passie er niet onder zou lijden zou ik het geen probleem vinden daar in mee te delen mits mijn financiele situatie daarvoor toereikend is. Al zou ik het alleen maar doen als partner aangeeft het zelf niet meer te kunnen bolwerken en hij voor de keus komt te moeten verkopen. Hij kon 't immers voor mijn komst ook zelf betalen, dus waarom zou dat dan moeten veranderen? Net zoals ik met mijn reispassie zou echt niet aan mijn partner vragen om 'n bijdrage. Dat is mijn verantwoording, daar werk en spaar ik zelf voor. En die verantwoording zou ik ook voelen als mijn keus een kind was geweest.Ik denk dat het verschil met deze situatie is dat TO in dit voorbeeld inderdaad eerst zelf voor haar kinderen moest zorgen, maar allerlei voordeeltjes kreeg van de overheid in de vorm van tegemoetkomingen etc. die ze nu niet meer krijgt'omdat ze samenwoont. Dan gaat de vergelijking 'ze kon het toch eerst ook zelf' niet meer op.
zondag 2 november 2008 om 22:44
quote:fashionvictim schreef op 02 november 2008 @ 22:34:
[...]
Maar lieve schat, wat mijn punt nu juist is, is dat als jij een GOEDE relatie hebt met iemand met een dure hobby, dat je er hoe dan ook geld aan uitgeeft. Al is het maar doordat jij dan die bioscoop betaalt omdat je partner net zijn nieuwe mengpaneel en draaitafels gekocht heeft en zelf geen geld meer heeft.
Als jij dan zegt: nou, dan ga ik wel met de buurvrouw, die is namelijk niet blut, dan heb je in mijn ogen een shitrelatie.
Dat zou snel ophouden wat mij betreft hoor! Als je geen geld reserveert voor leuke dingen samen, dan ben ik gekke henkie niet die maar blijft voorschieten. Zelfde als ik 'n man zou treffen die niet van reizen houdt en dus thuisblijft terwijl ik weg ga. Dan kan ik 't toch ook niet maken om te zeggen, ik kan niet elk weekend met je uit eten want mijn geld is allemaal in die reis gaan zitten?
Doe mij 't singleleven maar! Zoveel ongecompliceerder!
[...]
Maar lieve schat, wat mijn punt nu juist is, is dat als jij een GOEDE relatie hebt met iemand met een dure hobby, dat je er hoe dan ook geld aan uitgeeft. Al is het maar doordat jij dan die bioscoop betaalt omdat je partner net zijn nieuwe mengpaneel en draaitafels gekocht heeft en zelf geen geld meer heeft.
Als jij dan zegt: nou, dan ga ik wel met de buurvrouw, die is namelijk niet blut, dan heb je in mijn ogen een shitrelatie.
Dat zou snel ophouden wat mij betreft hoor! Als je geen geld reserveert voor leuke dingen samen, dan ben ik gekke henkie niet die maar blijft voorschieten. Zelfde als ik 'n man zou treffen die niet van reizen houdt en dus thuisblijft terwijl ik weg ga. Dan kan ik 't toch ook niet maken om te zeggen, ik kan niet elk weekend met je uit eten want mijn geld is allemaal in die reis gaan zitten?
Doe mij 't singleleven maar! Zoveel ongecompliceerder!
zondag 2 november 2008 om 22:46
quote:Livingston schreef op 02 november 2008 @ 22:36:
mevr. de kees: pardon degene waar de verzorgende partner mee gaat samen wonen is echt niet de vervanging van de andere ouder, hallo zeg!
Nee, natuurlijk niet maar aangezien het ook een opvoeder/ verzorger gaat zijn, iemand die het kind meer ziet dan zijn eigen ouder, mwah denk ik dat je wel degelijk de dingen kunt stellen die ik stel, anders niet samenwonen.
Ik vind dat nog de (meestal) moeder nog de vader kunnen stellen, dat de kosten voor stroom, huisvesting e.d. door andere ouder te betalen zijn in de vorm van Kinderalimentatie. Ik vind het dus ook kul als een moeder met argument komt, ja maar kind eet hier wel en ik heb ook een groter huis nodig met eigen kamer. Dat geldt voor beide partijen, natuurlijk afhankelijk van omvang van omgangsregeling.
Kinderalimentatie is voor kind, dus zijn school, kleren, sport enz.
Wat ik wel vind, is dat de ouders gezamelijk verantwoordelijk zijn voor schoolkosten, hobbie kosten en ook kleding bijvoorbeeld. Lijken me kosten die ook makkelijk te "bewijzen" en dus te delen zijn.
prima, betalen pa en ma fijn de kleren, hobby, cadeautjes, school, sport. Keurig naar salaris/ 50% wat je maar eerlijk vind. Nu heeft moeder haar deel betaalt en geen cent meer over, nieuwe partner gaat met zijn centjes lekker feestje vieren, zonder partner, want die kan het niet betalen, leuke relatie heb je dan. En als je zegt; neee dat kan weer wel, dan doe je toch hetzelfde? Misschien niet direct maar da's het punt niet.
Bij ons gaat alles op een hoop hoor, en meestal ben ik het die zegt, laten we kind weer eens volledig in de nieuwe kleren steken, goede schoenen kopen e.d. dit on top of 16% van zijn netto inkomen per maand.
Maar vriend vindt niet dat ik MOET.... snappie??Ik vind dat als je kunt zien dat besteedbaar inkomen van de ouder in de relatie zo weinig is en die persoon er ongelukkig onder is je een waardeloze partner bent als je er niets aan doet.
mevr. de kees: pardon degene waar de verzorgende partner mee gaat samen wonen is echt niet de vervanging van de andere ouder, hallo zeg!
Nee, natuurlijk niet maar aangezien het ook een opvoeder/ verzorger gaat zijn, iemand die het kind meer ziet dan zijn eigen ouder, mwah denk ik dat je wel degelijk de dingen kunt stellen die ik stel, anders niet samenwonen.
Ik vind dat nog de (meestal) moeder nog de vader kunnen stellen, dat de kosten voor stroom, huisvesting e.d. door andere ouder te betalen zijn in de vorm van Kinderalimentatie. Ik vind het dus ook kul als een moeder met argument komt, ja maar kind eet hier wel en ik heb ook een groter huis nodig met eigen kamer. Dat geldt voor beide partijen, natuurlijk afhankelijk van omvang van omgangsregeling.
Kinderalimentatie is voor kind, dus zijn school, kleren, sport enz.
Wat ik wel vind, is dat de ouders gezamelijk verantwoordelijk zijn voor schoolkosten, hobbie kosten en ook kleding bijvoorbeeld. Lijken me kosten die ook makkelijk te "bewijzen" en dus te delen zijn.
prima, betalen pa en ma fijn de kleren, hobby, cadeautjes, school, sport. Keurig naar salaris/ 50% wat je maar eerlijk vind. Nu heeft moeder haar deel betaalt en geen cent meer over, nieuwe partner gaat met zijn centjes lekker feestje vieren, zonder partner, want die kan het niet betalen, leuke relatie heb je dan. En als je zegt; neee dat kan weer wel, dan doe je toch hetzelfde? Misschien niet direct maar da's het punt niet.
Bij ons gaat alles op een hoop hoor, en meestal ben ik het die zegt, laten we kind weer eens volledig in de nieuwe kleren steken, goede schoenen kopen e.d. dit on top of 16% van zijn netto inkomen per maand.
Maar vriend vindt niet dat ik MOET.... snappie??Ik vind dat als je kunt zien dat besteedbaar inkomen van de ouder in de relatie zo weinig is en die persoon er ongelukkig onder is je een waardeloze partner bent als je er niets aan doet.
zondag 2 november 2008 om 22:47
quote:Livingston schreef op 02 november 2008 @ 22:36:
mevr. de kees: pardon degene waar de verzorgende partner mee gaat samen wonen is echt niet de vervanging van de andere ouder, hallo zeg!
Ik vind dat nog de (meestal) moeder nog de vader kunnen stellen, dat de kosten voor stroom, huisvesting e.d. door andere ouder te betalen zijn in de vorm van Kinderalimentatie. Ik vind het dus ook kul als een moeder met argument komt, ja maar kind eet hier wel en ik heb ook een groter huis nodig met eigen kamer. Dat geldt voor beide partijen, natuurlijk afhankelijk van omvang van omgangsregeling.
Wat ik wel vind, is dat de ouders gezamelijk verantwoordelijk zijn voor schoolkosten, hobbie kosten en ook kleding bijvoorbeeld. Lijken me kosten die ook makkelijk te "bewijzen" en dus te delen zijn.
Bij ons gaat alles op een hoop hoor, en meestal ben ik het die zegt, laten we kind weer eens volledig in de nieuwe kleren steken, goede schoenen kopen e.d. dit on top of 16% van zijn netto inkomen per maand.
Maar vriend vindt niet dat ik MOET.... snappie??
Ik snap je tweede alinea niet.
Maar voor de goede orde: ik zou ook nooit zeggen dat het moet, maar als ik een relatie met iemand met kinderen aanga vind ik het vrij logisch dat ik in mijn bestedingspatroon rekening met die kinderen MOET houden. Dat wil zeggen dat ik ervan uitga dat als ik+ kind samen gaan wonen met man + 3 kinderen, ik ervan uitga dat ik qua boodschappen een budget bereken voor 6 personen, en dat vervolgens door de helft gooi. Of wat onze verdeling dan ook is.
Die verdeling wordt wat mij betreft in ieder geval niet gemaakt op basis van "jij hebt 3 kinderen en ik maar 1, dus jij betaalt 2/3 en ik maar 1/3". Dat is of fifty-fifty, en als ik bijvoorbeeld veel meer zou verdienen dan betaal ik misschien 60-40 of 70-30. De hoeveelheid kinderen speelt echt geen rol daarin.
mevr. de kees: pardon degene waar de verzorgende partner mee gaat samen wonen is echt niet de vervanging van de andere ouder, hallo zeg!
Ik vind dat nog de (meestal) moeder nog de vader kunnen stellen, dat de kosten voor stroom, huisvesting e.d. door andere ouder te betalen zijn in de vorm van Kinderalimentatie. Ik vind het dus ook kul als een moeder met argument komt, ja maar kind eet hier wel en ik heb ook een groter huis nodig met eigen kamer. Dat geldt voor beide partijen, natuurlijk afhankelijk van omvang van omgangsregeling.
Wat ik wel vind, is dat de ouders gezamelijk verantwoordelijk zijn voor schoolkosten, hobbie kosten en ook kleding bijvoorbeeld. Lijken me kosten die ook makkelijk te "bewijzen" en dus te delen zijn.
Bij ons gaat alles op een hoop hoor, en meestal ben ik het die zegt, laten we kind weer eens volledig in de nieuwe kleren steken, goede schoenen kopen e.d. dit on top of 16% van zijn netto inkomen per maand.
Maar vriend vindt niet dat ik MOET.... snappie??
Ik snap je tweede alinea niet.
Maar voor de goede orde: ik zou ook nooit zeggen dat het moet, maar als ik een relatie met iemand met kinderen aanga vind ik het vrij logisch dat ik in mijn bestedingspatroon rekening met die kinderen MOET houden. Dat wil zeggen dat ik ervan uitga dat als ik+ kind samen gaan wonen met man + 3 kinderen, ik ervan uitga dat ik qua boodschappen een budget bereken voor 6 personen, en dat vervolgens door de helft gooi. Of wat onze verdeling dan ook is.
Die verdeling wordt wat mij betreft in ieder geval niet gemaakt op basis van "jij hebt 3 kinderen en ik maar 1, dus jij betaalt 2/3 en ik maar 1/3". Dat is of fifty-fifty, en als ik bijvoorbeeld veel meer zou verdienen dan betaal ik misschien 60-40 of 70-30. De hoeveelheid kinderen speelt echt geen rol daarin.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 22:57
2e alinea, dat het in mijn ogen nonsens is als moeders argumenteren, dat zij toch echt meer aan stroom e.d. uitgeven en groter moet wonen dan als single.
OK ten tijde van babyleeftijd gaat die vlieger nog op, maar niet meer als een kind een jaar of pak em beet 5 en ouder is.
Wij hebben net als de moeder een eigen kamer, met meubels, speelgoed e.d. hier dus die kosten kun je tegen elkaar wegstrepen.
In een ideale "gescheiden" relatie betaal je verder samen kleren, school e.d. en eventueel nog een basisbedrag aan kinderalimentatie om eventuele meerkosten die de verzorgende ouder door de kinderen heeft (verzekering oid) voor de helft te dekken.
Nu is er bij ons maar sprake van 1 kind, maar bij 6, nou dan zou ik er misschien toch wel anders over gaan denken, respectievelijk niet gaan samenwonen, maar latten.
OK ten tijde van babyleeftijd gaat die vlieger nog op, maar niet meer als een kind een jaar of pak em beet 5 en ouder is.
Wij hebben net als de moeder een eigen kamer, met meubels, speelgoed e.d. hier dus die kosten kun je tegen elkaar wegstrepen.
In een ideale "gescheiden" relatie betaal je verder samen kleren, school e.d. en eventueel nog een basisbedrag aan kinderalimentatie om eventuele meerkosten die de verzorgende ouder door de kinderen heeft (verzekering oid) voor de helft te dekken.
Nu is er bij ons maar sprake van 1 kind, maar bij 6, nou dan zou ik er misschien toch wel anders over gaan denken, respectievelijk niet gaan samenwonen, maar latten.
zondag 2 november 2008 om 23:10
Oh okee, dan snap ik het. Maar daar ging de discussie toch helemaal niet over? Het ging er juist over dat jij dan zou zeggen dat omdat het kind die kamer bij jullie heeft, jouw vriend zoveel meer aan de woonlasten moet betalen. En dat alle meubels in die kamer van zijn rekening moeten komen.
Ik zei daarover dat in een goede relatie, mijn fictieve vriend gewoon daaraan moet meebetalen, omdat het onderdeel is van ONS huishouden. En dat als hij vindt dat het alleen mijn huishouden is omdat het ook alleen mijn kind is, dat hij dan lekker in zijn eigen huis mag blijven.
Ik zei daarover dat in een goede relatie, mijn fictieve vriend gewoon daaraan moet meebetalen, omdat het onderdeel is van ONS huishouden. En dat als hij vindt dat het alleen mijn huishouden is omdat het ook alleen mijn kind is, dat hij dan lekker in zijn eigen huis mag blijven.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 23:23
Nee fash, jij schreef dat een toekomstige partner MOET
ipv basis vrijwillig.
wat TO betreft, ik denk dat het hier een kwestie is van niet vantevoren goed doordacht dat samenwonen. Het klinkt fantastisch dat huis, maar volgens mij te duur. Ik zou in hun geval 50-50 verdeling doen, dan houdt partner nog steeds meer over, maar hallo als TO haar ex financieel tegemoet komt, waarom dan haar partner niet? Dan eis je maar de Kinderalimentatie die de kinderen toestaat ipv van je partner te eisen dat hij meer bijdraagt. Dan pas zouden dus beide partners volledig alles bijdragen en dan eerlijk alles delen, nu sponsort ze haar ex nog...
ipv basis vrijwillig.
wat TO betreft, ik denk dat het hier een kwestie is van niet vantevoren goed doordacht dat samenwonen. Het klinkt fantastisch dat huis, maar volgens mij te duur. Ik zou in hun geval 50-50 verdeling doen, dan houdt partner nog steeds meer over, maar hallo als TO haar ex financieel tegemoet komt, waarom dan haar partner niet? Dan eis je maar de Kinderalimentatie die de kinderen toestaat ipv van je partner te eisen dat hij meer bijdraagt. Dan pas zouden dus beide partners volledig alles bijdragen en dan eerlijk alles delen, nu sponsort ze haar ex nog...
zondag 2 november 2008 om 23:41
Oooonngeloofffffeeelliijjjjjjjjjjjjjjk... ben ik een avondje uit naar een SPA (geintje)........ naar mn moeder .....
is er een oeverloze discussie op gang gekomen. Ik blijf het volgen maar hou mn mening er even buiten. Ik heb ondertussen genoeg informatie gekregen en ben blij dat we er (tijdelijk) uit zijn gekomen.......
is er een oeverloze discussie op gang gekomen. Ik blijf het volgen maar hou mn mening er even buiten. Ik heb ondertussen genoeg informatie gekregen en ben blij dat we er (tijdelijk) uit zijn gekomen.......
zondag 2 november 2008 om 23:42
Vesude,
Ik snap je gevoel volledig.
Ik vond jouw voorstel beter dan het tegenvoorstel van je vriend.
Ben het ook met fash eens dat je de kinderbijslag er buiten moet laten.
Verder ben ik het zo'n beetje met fash eens.
En hoewel ik eerder in dit topic schreef dat je als partner met kinderen niet de voeten van je nieuwe "weldoener" hoeft te kussen maar dat het gewoon vanzelfsprekend zou moeten zijn,ga ik dat straks toch doen!!
Niet omdat hij mee betaalt,maar omdat het nooit maar dan ook nooit een discussiepunt zou zijn.
Kinderen staan hier altijd op nummer 1,of het nu mijn kids zijn of onze zoon,wij zijn gewoon een gezin en zo leven wij ook.
Ik snap je gevoel volledig.
Ik vond jouw voorstel beter dan het tegenvoorstel van je vriend.
Ben het ook met fash eens dat je de kinderbijslag er buiten moet laten.
Verder ben ik het zo'n beetje met fash eens.
En hoewel ik eerder in dit topic schreef dat je als partner met kinderen niet de voeten van je nieuwe "weldoener" hoeft te kussen maar dat het gewoon vanzelfsprekend zou moeten zijn,ga ik dat straks toch doen!!
Niet omdat hij mee betaalt,maar omdat het nooit maar dan ook nooit een discussiepunt zou zijn.
Kinderen staan hier altijd op nummer 1,of het nu mijn kids zijn of onze zoon,wij zijn gewoon een gezin en zo leven wij ook.
maandag 3 november 2008 om 00:33
quote:Livingston schreef op 02 november 2008 @ 23:23:
Nee fash, jij schreef dat een toekomstige partner MOET
ipv basis vrijwillig.
Ja, dat zeg ik nog steeds. Wie met mij een huishouden wil voeren en samen een gezin wil vormen, MOET zich ervan bewust zijn dat ie dus ook geld aan mijn kind uitgeeft. Die is namelijk een wezenlijk en onuitwisbaar onderdeel van dat huishouden. Dat wil zeggen dat ie of hij nou wil of niet, meebetaalt aan electriciteit waar mijn kind van gebruikt, aan water dat mijn kind gebruikt, aan boodschappen waar mijn kind van eet, aan een huis waar mijn kind een kamer in heeft, aan feestdagen waarop mijn kind eet en cadeaus krijgt, aan vakanties waarop mijn kind meegaat, aan uitjes waarop mijn kind ook een patatje eet, etcetera, etcetera. Dat is de basis van SAMEN een gezin vormen, als ik ALLEEN een gezin moet vormen met mijn kind en tegelijk los daarvan een relatie moet hebben met een partner, ga ik niet samenwonen.
Daar is dus niks vrijwilligs aan, het is gewoon de logische consequentie van samen een gezin willen vormen met iemand die een kind heeft.
En nogmaals: dat ga ik de ander niet opdragen, ik neem gewoon aan dat iemand niet een IQ van 20 heeft en dus zelf wel kan bedenken dat mijn kind ook geld kost en dat dat geld dus door ons SAMEN opgehoest moet worden, mijn kind is namelijk te jong voor een baan.
Maar nogmaals: ik ga er vanuit dat zelfs Wuiles en jij, die daar zo hard tegenin gaan, dusdanig normale mensen zijn dat jullie niet als jullie gegeten hebben de rekenmachine uit jullie zak trekken om uit te rekenen hoeveel je partner extra moet betalen omdat zijn kind(eren) toevallig meegegeten hebben. Als dat wel zo is: wat een sneue sukkels zijn jullie partners dan, dat ze zichzelf en hun kinderen zo laten behandelen.
Nee fash, jij schreef dat een toekomstige partner MOET
ipv basis vrijwillig.
Ja, dat zeg ik nog steeds. Wie met mij een huishouden wil voeren en samen een gezin wil vormen, MOET zich ervan bewust zijn dat ie dus ook geld aan mijn kind uitgeeft. Die is namelijk een wezenlijk en onuitwisbaar onderdeel van dat huishouden. Dat wil zeggen dat ie of hij nou wil of niet, meebetaalt aan electriciteit waar mijn kind van gebruikt, aan water dat mijn kind gebruikt, aan boodschappen waar mijn kind van eet, aan een huis waar mijn kind een kamer in heeft, aan feestdagen waarop mijn kind eet en cadeaus krijgt, aan vakanties waarop mijn kind meegaat, aan uitjes waarop mijn kind ook een patatje eet, etcetera, etcetera. Dat is de basis van SAMEN een gezin vormen, als ik ALLEEN een gezin moet vormen met mijn kind en tegelijk los daarvan een relatie moet hebben met een partner, ga ik niet samenwonen.
Daar is dus niks vrijwilligs aan, het is gewoon de logische consequentie van samen een gezin willen vormen met iemand die een kind heeft.
En nogmaals: dat ga ik de ander niet opdragen, ik neem gewoon aan dat iemand niet een IQ van 20 heeft en dus zelf wel kan bedenken dat mijn kind ook geld kost en dat dat geld dus door ons SAMEN opgehoest moet worden, mijn kind is namelijk te jong voor een baan.
Maar nogmaals: ik ga er vanuit dat zelfs Wuiles en jij, die daar zo hard tegenin gaan, dusdanig normale mensen zijn dat jullie niet als jullie gegeten hebben de rekenmachine uit jullie zak trekken om uit te rekenen hoeveel je partner extra moet betalen omdat zijn kind(eren) toevallig meegegeten hebben. Als dat wel zo is: wat een sneue sukkels zijn jullie partners dan, dat ze zichzelf en hun kinderen zo laten behandelen.
Am Yisrael Chai!
maandag 3 november 2008 om 13:22
Ik heb met interesse deze discussie gelezen omdat lief en ik na jarenlang latten van plan zijn om samen te gaan wonen.
Lief weet al jaren dat als hij voor mij kiest, dat hij er dan een paar kinderen bij krijgt die ik bij een andere man gemaakt heb. Zolang ik verantwoordelijk ben voor de opvoeding van deze kinderen beschouw ik mezelf samen met de kinderen als een totaalpakket. Mijn lief heeft heel goed door dat het voor mij zeer belangrijk is dat het goed gaat met de kinderen, als het met hen goed gaat, loop ik er stralend bij, en daar heeft hij ook profijt van want dan ben ik een leukere vrouw. Hij zorgt dus op zijn manier ook voor de kinderen en maakt zich druk over hun welzijn. Na al die jaren heeft hij ook een band met de kinderen opgebouwd en vormen wij samen een team. Als ik jullie zo hoor rekenen over wat 'eerlijk' is als je gaat samenwonen krijg ik een knoop in mijn maag. Ik heb nooit gerekend ,daarom heb ik weinig geld te besteden, maar ben wel gelukkig hoor, heb veel tijd en aandacht voor de kinderen (zij hebben dat nodig, i.v.m. een paar fikse aandoeningen), ik heb niet veel geld nodig, ben gewend met heel weinig goed rond te komen, en mijn kinderen zijn ook al snel blij met kleine dingen. Het feit is, dat als wij gaan samenwonen dat wij allen, de kinderen en ik, er financieel enorm op vooruitgaan. Mijn lief heeft al gezegd dat hij er helemaal niets in ziet om dingen te verrekenen, zijn salaris wordt gewoon op de gezamenlijke rekening gestort, we maken samen een begroting en houden ons daar een beetje aan. Alles wat ik verdien, is nu nog niet veel maar dat bedrag zal de komende jaren flink hoger worden dan nu het geval is omdat ik meer wil gaan werken, dan gaat dat ook op de grote hoop. We zien het wel, samen uit samen thuis.
Zelf zou ik nooit samen willen wonen als mijn lief moeilijk zou doen over geld of over de kinderen. Als hij aan de kinderen komt, komt hij aan mij, zo simpel is dat.
Maar de kinderen zijn geen punt want hij houdt ook van hen, geld is geen probleem want hij heeft genoeg, wat hem betreft hoef ik zelfs niet eens te werken. (wat mezelf betreft wel!) Kennelijk is dat toch iets heel bijzonders. Ik dacht het al, maar nu weet ik het zeker.
Andersom: Als ik veel geld had en mijn lief weinig, of allebei heel weinig, dan zouden we ook gaan samenleven en onze inkomentjes op een klein hoopje gooien. Je moet je leven niet door geld of goederen laten bepalen, er is altijd een weg. Hoewel ik geen zweefteef ben is één van mijn levensmotto's waar ik mij aan hou en die ik op de kinderen heb overgebracht de uitspraak van Boeddha: Rijkdom is de beheersing van de begeerte.
Lief weet al jaren dat als hij voor mij kiest, dat hij er dan een paar kinderen bij krijgt die ik bij een andere man gemaakt heb. Zolang ik verantwoordelijk ben voor de opvoeding van deze kinderen beschouw ik mezelf samen met de kinderen als een totaalpakket. Mijn lief heeft heel goed door dat het voor mij zeer belangrijk is dat het goed gaat met de kinderen, als het met hen goed gaat, loop ik er stralend bij, en daar heeft hij ook profijt van want dan ben ik een leukere vrouw. Hij zorgt dus op zijn manier ook voor de kinderen en maakt zich druk over hun welzijn. Na al die jaren heeft hij ook een band met de kinderen opgebouwd en vormen wij samen een team. Als ik jullie zo hoor rekenen over wat 'eerlijk' is als je gaat samenwonen krijg ik een knoop in mijn maag. Ik heb nooit gerekend ,daarom heb ik weinig geld te besteden, maar ben wel gelukkig hoor, heb veel tijd en aandacht voor de kinderen (zij hebben dat nodig, i.v.m. een paar fikse aandoeningen), ik heb niet veel geld nodig, ben gewend met heel weinig goed rond te komen, en mijn kinderen zijn ook al snel blij met kleine dingen. Het feit is, dat als wij gaan samenwonen dat wij allen, de kinderen en ik, er financieel enorm op vooruitgaan. Mijn lief heeft al gezegd dat hij er helemaal niets in ziet om dingen te verrekenen, zijn salaris wordt gewoon op de gezamenlijke rekening gestort, we maken samen een begroting en houden ons daar een beetje aan. Alles wat ik verdien, is nu nog niet veel maar dat bedrag zal de komende jaren flink hoger worden dan nu het geval is omdat ik meer wil gaan werken, dan gaat dat ook op de grote hoop. We zien het wel, samen uit samen thuis.
Zelf zou ik nooit samen willen wonen als mijn lief moeilijk zou doen over geld of over de kinderen. Als hij aan de kinderen komt, komt hij aan mij, zo simpel is dat.
Maar de kinderen zijn geen punt want hij houdt ook van hen, geld is geen probleem want hij heeft genoeg, wat hem betreft hoef ik zelfs niet eens te werken. (wat mezelf betreft wel!) Kennelijk is dat toch iets heel bijzonders. Ik dacht het al, maar nu weet ik het zeker.
Andersom: Als ik veel geld had en mijn lief weinig, of allebei heel weinig, dan zouden we ook gaan samenleven en onze inkomentjes op een klein hoopje gooien. Je moet je leven niet door geld of goederen laten bepalen, er is altijd een weg. Hoewel ik geen zweefteef ben is één van mijn levensmotto's waar ik mij aan hou en die ik op de kinderen heb overgebracht de uitspraak van Boeddha: Rijkdom is de beheersing van de begeerte.
maandag 3 november 2008 om 13:44
Nell, dat is allemaal prachtig gezegd en het zal voor jullie goed werken. Hetgeen er bij ons inhakt in de biologische vader. Je zult wel ergens gelezen hebben dat hij op bijstandniveau zit en dat hij slechts 250 euro betaald (voor 2 kinderen). Het is voor mijn gevoel ook niet goed dat alles op de grote hoop gegooid wordt, dat mijn vriend een groot deel van zn geld naar de kinderen moet laten vloeien terwijl "papa" een schijntje inbrengt.
Het kan wel allemaal niet zo gezellig klinken, maar we moeten ook realistisch blijven met zn allen.
Ik weet niet welke leeftijd jouw kids hebben, maar neem van mij aan dat ze duur zijn en steeds meer geld kosten naarmate ze ouder worden. Is jouw vriend over een aantal jaren ook bereid om mee te gaan betalen voor een universitaire opleiding? (ik noem maar wat). Als een substantieel deel van het inkomen van jouw vriend over een tijdje naar de kinderen gaat, zal hij op een gegeven moment echt wel gaan piepen.... er zijn toch grenzen?
Het kan wel allemaal niet zo gezellig klinken, maar we moeten ook realistisch blijven met zn allen.
Ik weet niet welke leeftijd jouw kids hebben, maar neem van mij aan dat ze duur zijn en steeds meer geld kosten naarmate ze ouder worden. Is jouw vriend over een aantal jaren ook bereid om mee te gaan betalen voor een universitaire opleiding? (ik noem maar wat). Als een substantieel deel van het inkomen van jouw vriend over een tijdje naar de kinderen gaat, zal hij op een gegeven moment echt wel gaan piepen.... er zijn toch grenzen?
maandag 3 november 2008 om 13:51
quote:Omen schreef op 03 november 2008 @ 13:45:
Hoe is de band tussen jouw vriend en je kinderen, Vesude?
Hij kent ze al een aantal jaren en heeft ze "groot" zien groeien, van kinderen toen, tot pubers nu. De band is door de jaren heen enerzijds hechter geworden (door de tijd die we samen hebben doorgebracht) en anderszijds moeilijker (doordat de kids simpelweg een moeilijke leeftijd hebben; veel conflicten). Hij is een goede, objectieve opvoeder. Hij helpt mij als ik daarom vraag. Brengt naar sportclubjes, haalt van discotheken (ook 's nachts).
Helpt met huiswerk en droogt tranen indien nodig.
Hoe is de band tussen jouw vriend en je kinderen, Vesude?
Hij kent ze al een aantal jaren en heeft ze "groot" zien groeien, van kinderen toen, tot pubers nu. De band is door de jaren heen enerzijds hechter geworden (door de tijd die we samen hebben doorgebracht) en anderszijds moeilijker (doordat de kids simpelweg een moeilijke leeftijd hebben; veel conflicten). Hij is een goede, objectieve opvoeder. Hij helpt mij als ik daarom vraag. Brengt naar sportclubjes, haalt van discotheken (ook 's nachts).
Helpt met huiswerk en droogt tranen indien nodig.
maandag 3 november 2008 om 13:53
Nell,
Mooie post.
Ik heb ook zo'n bijzondere vriend.
En mede door dit topic kreeg ik dat ook bevestigd,wat ik dus zelf al wist.
Mijn vriend heeft zelfs nog nooit nagedacht over geld voor de kinderen of voor mij.
Wij zorgen allemaal voor elkaar in ieders vorm.
Het lijkt mij vreselijk om alles op een weegschaal te leggen.
En hoewel de oudste kids van mijn ex en mij zijn en vriend en ik ook samen een zoon hebben,maakt hij geen enkel verschil.
Dat is kennelijk heel bijzonder.
Natuurlijk zal hij een ander gevoel van liefde hebben,en dat vind ik ook normaal.
Maar zijn liefde voor mijn kids is enorm groot,geen haar op zijn hoofd die er aan denkt een rekenmachine erbij te halen of er anders mee om te gaan.
Wat een zegen!!!
Ik ga hem dadelijk een lief mailtje sturen.
Mooie post.
Ik heb ook zo'n bijzondere vriend.
En mede door dit topic kreeg ik dat ook bevestigd,wat ik dus zelf al wist.
Mijn vriend heeft zelfs nog nooit nagedacht over geld voor de kinderen of voor mij.
Wij zorgen allemaal voor elkaar in ieders vorm.
Het lijkt mij vreselijk om alles op een weegschaal te leggen.
En hoewel de oudste kids van mijn ex en mij zijn en vriend en ik ook samen een zoon hebben,maakt hij geen enkel verschil.
Dat is kennelijk heel bijzonder.
Natuurlijk zal hij een ander gevoel van liefde hebben,en dat vind ik ook normaal.
Maar zijn liefde voor mijn kids is enorm groot,geen haar op zijn hoofd die er aan denkt een rekenmachine erbij te halen of er anders mee om te gaan.
Wat een zegen!!!
Ik ga hem dadelijk een lief mailtje sturen.
