Geld & Recht
alle pijlers
Samengesteld gezin. Hoe verdelen we de financien?
donderdag 30 oktober 2008 om 10:38
Mijn vriend en ik wonen sinds een aantal maanden samen onder een dak met mijn twee kinderen (16 en 13 jaar) uit mijn eerste huwelijk. Ik heb een parttime baan en zorg voor het huishouden. Het netto inkomen van mijn vriend is dubbel zoveel als dat van mij (2500 tegenover 1250). Wij zijn telkens op zoek naar een manier om de vaste laten/huishoudgeld op een eerlijke manier te verdelen maar komen hier niet uit! Op dit moment hanteren we de volgende regeling. Alle vaste lasten (incl. boodschappengeld) komt bij ons per maand uit op 2500 euro. We leggen daarvoor een evenredig deel in (1675/825). Met het bedrag dat overblijft mag ieder van ons doen wat hij/zij leuk vindt. Verder hebben wij de afspraak dat ik verantwoordelijk ben voor de uitgaven van mijn kinderen (zakgeld, kleedgeld, sporten, bijdrage GSM, schoolgeld enz enz). Dat betaal ik dus van het bedrag dat ik overhoud! Ik ontvang daarnaast ook alimentatie van mijn ex (250 euro voor 2 kinderen) en kinderbijslag!
Wat mij niet lekker zit is het volgende: Toen ik nog alleen met de kinderen woonde, had ik recht op verschillende toeslagen (kindertoeslag, zorgtoeslag, teruggave IB belasting ivm alleenstaande ouder kortingen). Nadat ik ben gaan samenwonen zijn deze toeslagen komen te vervallen. Hierdoor heb ik 300 euro per maand minder te besteden. De maandelijke lasten m.b.t. de kids gaan echter gewoon door. Ik wil daarvoor niet bij mijn vriend aankloppen. Hij heeft immers ook zijn eigen verplichtingen en betaald alimentatie aan zijn ex vrouw.
Mijn vraag is : Hoe doen andere samengestelde gezinnen dit? Is onze strikte verdeling goed en vooral eerlijk?
Wat mij niet lekker zit is het volgende: Toen ik nog alleen met de kinderen woonde, had ik recht op verschillende toeslagen (kindertoeslag, zorgtoeslag, teruggave IB belasting ivm alleenstaande ouder kortingen). Nadat ik ben gaan samenwonen zijn deze toeslagen komen te vervallen. Hierdoor heb ik 300 euro per maand minder te besteden. De maandelijke lasten m.b.t. de kids gaan echter gewoon door. Ik wil daarvoor niet bij mijn vriend aankloppen. Hij heeft immers ook zijn eigen verplichtingen en betaald alimentatie aan zijn ex vrouw.
Mijn vraag is : Hoe doen andere samengestelde gezinnen dit? Is onze strikte verdeling goed en vooral eerlijk?
maandag 3 november 2008 om 14:00
Vesude,dat is een kwestie van mentaliteit.
Ook mijn ex kan niet veel bijdrage,daar kan hij niets aan doen.
Hij zorgt heel goed voor onze kinderen.We hebben een co-ouderschap dus hij neemt ook een deel van de verzorgende taak op zich.En dat vind ik nog wel belangrijker dan zijn financiele bijdrage.
Mijn oudste kids zijn ook al ouder (12 en 18)
En nee,vriend krabt nog steeds niet achter zijn oren.
Ze horen bij het gezin,ook de uitgaven die daarbij horen.
Ik kan mijn kids zelf goed onderhouden,maar dat is dankzij vriend die elke douchebeurt van mijn kids,het licht op hun kamer,het gas van hun eten,het beleg op hun boterham, het dak boven hun hoofd betaalt,mijn eigen inkomsten(en die zijn ook niet groot,want ik ben afgekeurd) en de bijdrage van hun vader
Mocht ik grote rekeningen niet kunnen betalen,dan draagt hij bij.
Daar hoef ik niet eens om te vragen.
Ook mijn ex kan niet veel bijdrage,daar kan hij niets aan doen.
Hij zorgt heel goed voor onze kinderen.We hebben een co-ouderschap dus hij neemt ook een deel van de verzorgende taak op zich.En dat vind ik nog wel belangrijker dan zijn financiele bijdrage.
Mijn oudste kids zijn ook al ouder (12 en 18)
En nee,vriend krabt nog steeds niet achter zijn oren.
Ze horen bij het gezin,ook de uitgaven die daarbij horen.
Ik kan mijn kids zelf goed onderhouden,maar dat is dankzij vriend die elke douchebeurt van mijn kids,het licht op hun kamer,het gas van hun eten,het beleg op hun boterham, het dak boven hun hoofd betaalt,mijn eigen inkomsten(en die zijn ook niet groot,want ik ben afgekeurd) en de bijdrage van hun vader
Mocht ik grote rekeningen niet kunnen betalen,dan draagt hij bij.
Daar hoef ik niet eens om te vragen.
maandag 3 november 2008 om 14:19
quote:Vesude schreef op 03 november 2008 @ 13:44:
Nell, dat is allemaal prachtig gezegd en het zal voor jullie goed werken. Hetgeen er bij ons inhakt in de biologische vader. Je zult wel ergens gelezen hebben dat hij op bijstandniveau zit en dat hij slechts 250 euro betaald (voor 2 kinderen). Het is voor mijn gevoel ook niet goed dat alles op de grote hoop gegooid wordt, dat mijn vriend een groot deel van zn geld naar de kinderen moet laten vloeien terwijl "papa" een schijntje inbrengt.
Het kan wel allemaal niet zo gezellig klinken, maar we moeten ook realistisch blijven met zn allen.
Ik weet niet welke leeftijd jouw kids hebben, maar neem van mij aan dat ze duur zijn en steeds meer geld kosten naarmate ze ouder worden. Is jouw vriend over een aantal jaren ook bereid om mee te gaan betalen voor een universitaire opleiding? (ik noem maar wat). Als een substantieel deel van het inkomen van jouw vriend over een tijdje naar de kinderen gaat, zal hij op een gegeven moment echt wel gaan piepen.... er zijn toch grenzen?
Maar goed, studerende kinderen zijn niet hulpbehoevend en kunnen zelf ook werken naast hun studie. Dus dat vind ik dan weer van een heel andere orde, want vanaf hun 18e zijn de kinderen officieel meerderjarig. Zij hebben dan maatschappelijk gezien ook hun verplichtingen en rechten en de keuze om te gaan studeren is tegen die tijd ook hun eigen keuze. Wanneer ouders daaraan niet voldoende kunnen bijdragen, dan zijn er nog wel meer mogelijkheden voor hen om toch te gaan studeren wanneer zij dat graag willen.
En hoe duur kinderen zijn tot hun 18e, dat bepaal je grotendeels zelf. Ook dan kunnen kinderen een bijbaantje nemen om hun luxe (in de zin van 'niet basaal noodzakelijke') bezigheden/liefhebberijen (mede) te bekostigen.
Dus hoeveel gaat je partner er nu daadwerkelijk 'op achteruit' wanneer hij meebetaalt aan voeding, huur, gas, licht en water waar de kinderen ook het gebruik van hebben?
Daar tegenover staat toch ook dat hij de band met hen erbij heeft gekregen? Het plezier hebben van het meedoen en meeleven met de kinderen? Want hij vindt dat - neem ik aan - toch hartstikke leuk? Hij koos er toch ook daarom voor om met zijn vieren samen te gaan leven?
Nell, dat is allemaal prachtig gezegd en het zal voor jullie goed werken. Hetgeen er bij ons inhakt in de biologische vader. Je zult wel ergens gelezen hebben dat hij op bijstandniveau zit en dat hij slechts 250 euro betaald (voor 2 kinderen). Het is voor mijn gevoel ook niet goed dat alles op de grote hoop gegooid wordt, dat mijn vriend een groot deel van zn geld naar de kinderen moet laten vloeien terwijl "papa" een schijntje inbrengt.
Het kan wel allemaal niet zo gezellig klinken, maar we moeten ook realistisch blijven met zn allen.
Ik weet niet welke leeftijd jouw kids hebben, maar neem van mij aan dat ze duur zijn en steeds meer geld kosten naarmate ze ouder worden. Is jouw vriend over een aantal jaren ook bereid om mee te gaan betalen voor een universitaire opleiding? (ik noem maar wat). Als een substantieel deel van het inkomen van jouw vriend over een tijdje naar de kinderen gaat, zal hij op een gegeven moment echt wel gaan piepen.... er zijn toch grenzen?
Maar goed, studerende kinderen zijn niet hulpbehoevend en kunnen zelf ook werken naast hun studie. Dus dat vind ik dan weer van een heel andere orde, want vanaf hun 18e zijn de kinderen officieel meerderjarig. Zij hebben dan maatschappelijk gezien ook hun verplichtingen en rechten en de keuze om te gaan studeren is tegen die tijd ook hun eigen keuze. Wanneer ouders daaraan niet voldoende kunnen bijdragen, dan zijn er nog wel meer mogelijkheden voor hen om toch te gaan studeren wanneer zij dat graag willen.
En hoe duur kinderen zijn tot hun 18e, dat bepaal je grotendeels zelf. Ook dan kunnen kinderen een bijbaantje nemen om hun luxe (in de zin van 'niet basaal noodzakelijke') bezigheden/liefhebberijen (mede) te bekostigen.
Dus hoeveel gaat je partner er nu daadwerkelijk 'op achteruit' wanneer hij meebetaalt aan voeding, huur, gas, licht en water waar de kinderen ook het gebruik van hebben?
Daar tegenover staat toch ook dat hij de band met hen erbij heeft gekregen? Het plezier hebben van het meedoen en meeleven met de kinderen? Want hij vindt dat - neem ik aan - toch hartstikke leuk? Hij koos er toch ook daarom voor om met zijn vieren samen te gaan leven?
maandag 3 november 2008 om 14:22
quote:Vesude schreef op 03 november 2008 @ 13:51:
[...]
Hij kent ze al een aantal jaren en heeft ze "groot" zien groeien, van kinderen toen, tot pubers nu. De band is door de jaren heen enerzijds hechter geworden (door de tijd die we samen hebben doorgebracht) en anderszijds moeilijker (doordat de kids simpelweg een moeilijke leeftijd hebben; veel conflicten). Hij is een goede, objectieve opvoeder. Hij helpt mij als ik daarom vraag. Brengt naar sportclubjes, haalt van discotheken (ook 's nachts).
Helpt met huiswerk en droogt tranen indien nodig.
Dit klinkt allemaal zo afstandelijk.
Is hij blij met ze? Kan hij dubbel liggen van het lachen met ze? Hebben ze onderlinge grapjes en verstandhoudinkjes? Knipogen ze weleens naar elkaar? Hebben ze plezier in elkaars gezelschap? Zijn zij een verrijking van zijn gevoelsleven, omdat hij er meer warme gevoelens bij heeft gekregen voor die twee jongeren waar hij zo nauw bij betrokken kan zijn?
[...]
Hij kent ze al een aantal jaren en heeft ze "groot" zien groeien, van kinderen toen, tot pubers nu. De band is door de jaren heen enerzijds hechter geworden (door de tijd die we samen hebben doorgebracht) en anderszijds moeilijker (doordat de kids simpelweg een moeilijke leeftijd hebben; veel conflicten). Hij is een goede, objectieve opvoeder. Hij helpt mij als ik daarom vraag. Brengt naar sportclubjes, haalt van discotheken (ook 's nachts).
Helpt met huiswerk en droogt tranen indien nodig.
Dit klinkt allemaal zo afstandelijk.
Is hij blij met ze? Kan hij dubbel liggen van het lachen met ze? Hebben ze onderlinge grapjes en verstandhoudinkjes? Knipogen ze weleens naar elkaar? Hebben ze plezier in elkaars gezelschap? Zijn zij een verrijking van zijn gevoelsleven, omdat hij er meer warme gevoelens bij heeft gekregen voor die twee jongeren waar hij zo nauw bij betrokken kan zijn?
maandag 3 november 2008 om 14:27
Vesude, mijn kinderen hebben de puberleeftijd, en ik heb er twee die studeren. Het moge duidelijk zijn dat mijn lief als hij winst wil maken beter niet met mij kan samenleven. Ik verlies dan mijn alimentatie die ik nu hard nodig heb om rond te komen (niet het bedrag van de kinderen wat zij van hun biovader krijgen) maar hij wint wel een gezellig gezin .
Het kan hem gewoon niks schelen, het kost wat het kost. Als hij er moeite mee zou hebben, zouden we doorlatten tot de kinderen de deur uit zijn, ook goed maar minder intiem. De biovader betaalt wel een redelijk bedrag voor het onderhoud van de kinderen, maar trekt zich verder weinig van ze aan. Dat vind ik nogal pijnlijk voor ze. Als ik mocht kiezen zou ik willen dat de kinderen een lieve betrokken vader hadden, met dan maar minder geld te besteden zoals bij jou. Die hebben ze dus niet. Gelukkig hebben ze een goed voorbeeld aan mijn lief, die voor hen een groot bewijs is dat mannen ook aardig kunnen zijn. Daar kunnen ze zich aan spiegelen.
Het kan hem gewoon niks schelen, het kost wat het kost. Als hij er moeite mee zou hebben, zouden we doorlatten tot de kinderen de deur uit zijn, ook goed maar minder intiem. De biovader betaalt wel een redelijk bedrag voor het onderhoud van de kinderen, maar trekt zich verder weinig van ze aan. Dat vind ik nogal pijnlijk voor ze. Als ik mocht kiezen zou ik willen dat de kinderen een lieve betrokken vader hadden, met dan maar minder geld te besteden zoals bij jou. Die hebben ze dus niet. Gelukkig hebben ze een goed voorbeeld aan mijn lief, die voor hen een groot bewijs is dat mannen ook aardig kunnen zijn. Daar kunnen ze zich aan spiegelen.
maandag 3 november 2008 om 15:36
quote:Pinksterbloempje schreef op 30 oktober 2008 @ 12:35:
Ik heb mijn hoekhuis met grote tuin en badkamer met bubbelbad ingeleverd voor het tussenwoninkje met postzegeltuin en douche van Pinksterman. Maar wat ben ik blij dat ik Pinksterman heb!
De gezelligheid, liefde, steun en de kameraadschap is zoveel meer waard dan een ligbad. Onze relatie is nu het warme bad waar ik iedere dag in stap.Dit ervaar ik ook al 2 jaar inmiddels! En wat is het heerlijk... Mijn oude mooie appartement aan de gracht in Amsterdam, kan me gestolen worden. Er is niets mooiers dan echte liefde en dat te voelen, een 'wij' in de relatie te ervaren ...
Ik heb mijn hoekhuis met grote tuin en badkamer met bubbelbad ingeleverd voor het tussenwoninkje met postzegeltuin en douche van Pinksterman. Maar wat ben ik blij dat ik Pinksterman heb!
De gezelligheid, liefde, steun en de kameraadschap is zoveel meer waard dan een ligbad. Onze relatie is nu het warme bad waar ik iedere dag in stap.Dit ervaar ik ook al 2 jaar inmiddels! En wat is het heerlijk... Mijn oude mooie appartement aan de gracht in Amsterdam, kan me gestolen worden. Er is niets mooiers dan echte liefde en dat te voelen, een 'wij' in de relatie te ervaren ...
maandag 3 november 2008 om 15:38
Ik wou nog een kleine aanvulling plaatsen. Misschien is het anders als je zoals wij er flink de tijd voor hebben genomen. Wij hebben jarenlang een lat-relatie gehad. De band tussen mijn kinderen en mijn lief is door de jaren heen gegroeid en hechter geworden, dat is een heel proces geweest. Ook de band tussen mijn lief en mij is veel hechter geworden. In het begin keken de kinderen hem de deur uit, nu lopen ze met hem weg. Voor hem is dat natuurlijk heel leuk, zijn kring van mensen die van hem houden en hem waarderen is op deze manier flink groter geworden. Het voelt helemaal goed nu we gaan samenwonen, er zijn geen hindernissen meer. Wat ik hiermee wil zeggen is dat je er rekening mee moet houden dat je nieuwe lief en je kinderen aan elkaar moeten wennen. Dat je enig geduld moet hebben voordat er een band is, ze hebben toch niet voor elkaar gekozen? ze zitten vooreerst met elkaar opgescheept. Maar die band komt als het goed is hoe dan ook. Als het niet 'werkt' tussen je lief en de kinderen kun je altijd nog blijven latten, als het wel 'werkt', prima, dan kun je met een gerust hart samenwonen en dan zal hij zich ook op allerlei manieren voor ze inzetten. Je hoeft kinderen echt niet zelf verwekt te hebben om van ze te kunnen houden.
maandag 3 november 2008 om 15:40
Waarschijnlijk heb ik, ten onrechte, mijn vriend afgeschilderd als een gevoelloze man die mijn kids niet ziet zitten.
Omen: het mag wel afstandelijk klinken, maar dat is het niet! Humor en leuke dingen samen doen speelt in onze relatie een grote rol. En we doen allemaal mee! Tuurlijk wordt er gelachen en geknipoogd. Ik wordt, als moeder, ook regelmatig enorm voor de gek gehouden. Dan is het ineens 3 tegen 1. Jammer dat ik een andere indruk gewekt heb, maar dat is dan een verkeerde interpretatie. Wij zijn een gezin als ieder ander, met leuke en minder leuke momenten. Overal is wat en de een heeft hiermee een probleem en de ander weer daarmee. Onze knelpunten zitten m in de finacieen. Dat maakt onze relatie niet minder sterk of mooi!
Omen ... mn partner betaald overigens veel voor de kids. Ze wonen onder ons dak, hebben prachtige kamers met alles erop en eraan (door mijn vriend gemaakt). Ze wonen, eten, drinken en vertoeven onder ons dak .... ook van zijn geld. De discussie is gestart over het feit of hij ook zou moeten meebetalen aan de "overige kosten" (abonnementjes, tijdschriften, zakgeld, sporten, kleding enz.).....
Omen: het mag wel afstandelijk klinken, maar dat is het niet! Humor en leuke dingen samen doen speelt in onze relatie een grote rol. En we doen allemaal mee! Tuurlijk wordt er gelachen en geknipoogd. Ik wordt, als moeder, ook regelmatig enorm voor de gek gehouden. Dan is het ineens 3 tegen 1. Jammer dat ik een andere indruk gewekt heb, maar dat is dan een verkeerde interpretatie. Wij zijn een gezin als ieder ander, met leuke en minder leuke momenten. Overal is wat en de een heeft hiermee een probleem en de ander weer daarmee. Onze knelpunten zitten m in de finacieen. Dat maakt onze relatie niet minder sterk of mooi!
Omen ... mn partner betaald overigens veel voor de kids. Ze wonen onder ons dak, hebben prachtige kamers met alles erop en eraan (door mijn vriend gemaakt). Ze wonen, eten, drinken en vertoeven onder ons dak .... ook van zijn geld. De discussie is gestart over het feit of hij ook zou moeten meebetalen aan de "overige kosten" (abonnementjes, tijdschriften, zakgeld, sporten, kleding enz.).....
maandag 3 november 2008 om 15:47
quote:Omen schreef op 03 november 2008 @ 14:22:
[...]
Dit klinkt allemaal zo afstandelijk.
Is hij blij met ze? Kan hij dubbel liggen van het lachen met ze? Hebben ze onderlinge grapjes en verstandhoudinkjes? Knipogen ze weleens naar elkaar? Hebben ze plezier in elkaars gezelschap? Zijn zij een verrijking van zijn gevoelsleven, omdat hij er meer warme gevoelens bij heeft gekregen voor die twee jongeren waar hij zo nauw bij betrokken kan zijn?
Overigens... is niet niet erg roze-wolkjes achtige prietpraat. "Zijn zij een verrijking van zijn gevoelsleven".... ahum ... dit gaat me wat ver..... Hij vindt ze erg leuk en soms kan hij ze achter het behang plakken. Zij vinden hem soms leuk en soms niet, net zo goed als dat ze mij ook wel eens hartstikke zat zijn.
We zijn een gezin zoals vele anderen ..... en die zitten, net als wij, niet allemaal op "cloud nr. 9".
Ik blijf wel graag een beetje realistisch hoor!
[...]
Dit klinkt allemaal zo afstandelijk.
Is hij blij met ze? Kan hij dubbel liggen van het lachen met ze? Hebben ze onderlinge grapjes en verstandhoudinkjes? Knipogen ze weleens naar elkaar? Hebben ze plezier in elkaars gezelschap? Zijn zij een verrijking van zijn gevoelsleven, omdat hij er meer warme gevoelens bij heeft gekregen voor die twee jongeren waar hij zo nauw bij betrokken kan zijn?
Overigens... is niet niet erg roze-wolkjes achtige prietpraat. "Zijn zij een verrijking van zijn gevoelsleven".... ahum ... dit gaat me wat ver..... Hij vindt ze erg leuk en soms kan hij ze achter het behang plakken. Zij vinden hem soms leuk en soms niet, net zo goed als dat ze mij ook wel eens hartstikke zat zijn.
We zijn een gezin zoals vele anderen ..... en die zitten, net als wij, niet allemaal op "cloud nr. 9".
Ik blijf wel graag een beetje realistisch hoor!
maandag 3 november 2008 om 15:53
quote:Vesude schreef op 03 november 2008 @ 15:40:
Waarschijnlijk heb ik, ten onrechte, mijn vriend afgeschilderd als een gevoelloze man die mijn kids niet ziet zitten.
Omen: het mag wel afstandelijk klinken, maar dat is het niet! Humor en leuke dingen samen doen speelt in onze relatie een grote rol. En we doen allemaal mee! Tuurlijk wordt er gelachen en geknipoogd. Ik wordt, als moeder, ook regelmatig enorm voor de gek gehouden. Dan is het ineens 3 tegen 1. Jammer dat ik een andere indruk gewekt heb, maar dat is dan een verkeerde interpretatie. Wij zijn een gezin als ieder ander, met leuke en minder leuke momenten. Overal is wat en de een heeft hiermee een probleem en de ander weer daarmee. Onze knelpunten zitten m in de finacieen. Dat maakt onze relatie niet minder sterk of mooi!
Omen ... mn partner betaald overigens veel voor de kids. Ze wonen onder ons dak, hebben prachtige kamers met alles erop en eraan (door mijn vriend gemaakt). Ze wonen, eten, drinken en vertoeven onder ons dak .... ook van zijn geld. De discussie is gestart over het feit of hij ook zou moeten meebetalen aan de "overige kosten" (abonnementjes, tijdschriften, zakgeld, sporten, kleding enz.).....
Gelukkig dat het allemaal minder afstandelijk is dan het leek. Klinkt al veel leuker zo!
Die abonnementjes en tijdschriften, zakgeld en sport vind ik iets voor een bijbaantje. En eventueel voor die volwassene die daaraan iets wil bijdragen. Kleding kan uit de kinderbijslag, uit een bijbaantje en uit de ouderbijdrage van de biologische vader.
Waarschijnlijk heb ik, ten onrechte, mijn vriend afgeschilderd als een gevoelloze man die mijn kids niet ziet zitten.
Omen: het mag wel afstandelijk klinken, maar dat is het niet! Humor en leuke dingen samen doen speelt in onze relatie een grote rol. En we doen allemaal mee! Tuurlijk wordt er gelachen en geknipoogd. Ik wordt, als moeder, ook regelmatig enorm voor de gek gehouden. Dan is het ineens 3 tegen 1. Jammer dat ik een andere indruk gewekt heb, maar dat is dan een verkeerde interpretatie. Wij zijn een gezin als ieder ander, met leuke en minder leuke momenten. Overal is wat en de een heeft hiermee een probleem en de ander weer daarmee. Onze knelpunten zitten m in de finacieen. Dat maakt onze relatie niet minder sterk of mooi!
Omen ... mn partner betaald overigens veel voor de kids. Ze wonen onder ons dak, hebben prachtige kamers met alles erop en eraan (door mijn vriend gemaakt). Ze wonen, eten, drinken en vertoeven onder ons dak .... ook van zijn geld. De discussie is gestart over het feit of hij ook zou moeten meebetalen aan de "overige kosten" (abonnementjes, tijdschriften, zakgeld, sporten, kleding enz.).....
Gelukkig dat het allemaal minder afstandelijk is dan het leek. Klinkt al veel leuker zo!
Die abonnementjes en tijdschriften, zakgeld en sport vind ik iets voor een bijbaantje. En eventueel voor die volwassene die daaraan iets wil bijdragen. Kleding kan uit de kinderbijslag, uit een bijbaantje en uit de ouderbijdrage van de biologische vader.
maandag 3 november 2008 om 16:01
quote:Vesude schreef op 03 november 2008 @ 15:47:
[...]
Overigens... is niet niet erg roze-wolkjes achtige prietpraat. "Zijn zij een verrijking van zijn gevoelsleven".... ahum ... dit gaat me wat ver..... Hij vindt ze erg leuk en soms kan hij ze achter het behang plakken. Zij vinden hem soms leuk en soms niet, net zo goed als dat ze mij ook wel eens hartstikke zat zijn.
We zijn een gezin zoals vele anderen ..... en die zitten, net als wij, niet allemaal op "cloud nr. 9".
Ik blijf wel graag een beetje realistisch hoor!
Lijkt me wel zo verstandig, om realistisch te blijven. Prietpraat en roze wolken zijn aan mij in ieder geval niet besteed.
Ik heb geen idee hoe lang jullie erover hebben gedaan om in een relatie met elkaar en met de kinderen te groeien en toen te gaan besluiten om samen te gaan leven.
Maar ik zou niet aan samenleven beginnen voordat ik zeer zeker weet dat er een positieve emotionele band (= verrijking van je gevoelsleven) is ontstaan tussen mijn nieuwe partner en mijn kinderen.
Dat vind ik heel realistisch. Juist omdat de kinderen en de partner degenen zijn die er iemand bij krijgen waar ze in eerste instantie niet op zaten te wachten.
[...]
Overigens... is niet niet erg roze-wolkjes achtige prietpraat. "Zijn zij een verrijking van zijn gevoelsleven".... ahum ... dit gaat me wat ver..... Hij vindt ze erg leuk en soms kan hij ze achter het behang plakken. Zij vinden hem soms leuk en soms niet, net zo goed als dat ze mij ook wel eens hartstikke zat zijn.
We zijn een gezin zoals vele anderen ..... en die zitten, net als wij, niet allemaal op "cloud nr. 9".
Ik blijf wel graag een beetje realistisch hoor!
Lijkt me wel zo verstandig, om realistisch te blijven. Prietpraat en roze wolken zijn aan mij in ieder geval niet besteed.
Ik heb geen idee hoe lang jullie erover hebben gedaan om in een relatie met elkaar en met de kinderen te groeien en toen te gaan besluiten om samen te gaan leven.
Maar ik zou niet aan samenleven beginnen voordat ik zeer zeker weet dat er een positieve emotionele band (= verrijking van je gevoelsleven) is ontstaan tussen mijn nieuwe partner en mijn kinderen.
Dat vind ik heel realistisch. Juist omdat de kinderen en de partner degenen zijn die er iemand bij krijgen waar ze in eerste instantie niet op zaten te wachten.
maandag 3 november 2008 om 16:06
He vesude,
Ik vind ook weer niet dat je je vriend afschildert als een gevoelloze man.
Ik geloof je ook op je woord dat hij een goede verstandhouding heeft met de kids.
Als dat niet zo zou zijn zou hij,en jij als moeder niet deze stap hebben genomen toch?
Je knelpunt zijn de financieen,en ik lees ook nergens dat je kids iets te kort komen.Daar zorg jij,je vriend en je ex op ieders manier goed voor.
Je knelpunt zit hem gewoon in het feit dat er een stukje ruimte voor jezelf bij inschiet.
Dat dat indirect te maken heeft met de kosten voor je kids staat eigenlijk hier buiten.
De vraag die je jezelf moet stellen.
Ben je tevreden met je mooie huis,goed verzorgde kids en kan je daardoor je eigen deel wegcijferen?
Is dat wel zo gezond.
En hoe voelt dat voor je vriend,de vrouw waar hij voor gekozen heeft en hij zo van houdt,heeft weinig ruimte voor zichzelf.
Kan hij daarmee leven?
Kan hij zichzelf recht in de spiegel kijken als hij zijn geld wel aan zichzelf uit kan geven door bv het aan iets duurs uit te geven,terwijl zijn vriendin twee keer moet nadenken of ze die winterjas kan kopen.
Het is een gevoelskwestie,ook voor je vriend.
Is samen delen niet leuker?
Vind je vriend dat ook niet gewoon leuker?
kan je het niet op deze manier bespreken.
dat je het enorm waardeert dat hij bijdraagt aan je kinderen,maar dat het deel wat over blijft je graag samen van wil genieten.
Ook als jij meer gaat werken,dat geld ook voor samen is?
Ik zou zeggen weg met die weegschaal!
Geniet gewoon van wat je samen hebt,ook je vriend.
Geef hem je waardering,misschien mist je vriend dat wel en draagt dat ook niet bij aan samen leven,samen delen.
Liefs!
Ik vind ook weer niet dat je je vriend afschildert als een gevoelloze man.
Ik geloof je ook op je woord dat hij een goede verstandhouding heeft met de kids.
Als dat niet zo zou zijn zou hij,en jij als moeder niet deze stap hebben genomen toch?
Je knelpunt zijn de financieen,en ik lees ook nergens dat je kids iets te kort komen.Daar zorg jij,je vriend en je ex op ieders manier goed voor.
Je knelpunt zit hem gewoon in het feit dat er een stukje ruimte voor jezelf bij inschiet.
Dat dat indirect te maken heeft met de kosten voor je kids staat eigenlijk hier buiten.
De vraag die je jezelf moet stellen.
Ben je tevreden met je mooie huis,goed verzorgde kids en kan je daardoor je eigen deel wegcijferen?
Is dat wel zo gezond.
En hoe voelt dat voor je vriend,de vrouw waar hij voor gekozen heeft en hij zo van houdt,heeft weinig ruimte voor zichzelf.
Kan hij daarmee leven?
Kan hij zichzelf recht in de spiegel kijken als hij zijn geld wel aan zichzelf uit kan geven door bv het aan iets duurs uit te geven,terwijl zijn vriendin twee keer moet nadenken of ze die winterjas kan kopen.
Het is een gevoelskwestie,ook voor je vriend.
Is samen delen niet leuker?
Vind je vriend dat ook niet gewoon leuker?
kan je het niet op deze manier bespreken.
dat je het enorm waardeert dat hij bijdraagt aan je kinderen,maar dat het deel wat over blijft je graag samen van wil genieten.
Ook als jij meer gaat werken,dat geld ook voor samen is?
Ik zou zeggen weg met die weegschaal!
Geniet gewoon van wat je samen hebt,ook je vriend.
Geef hem je waardering,misschien mist je vriend dat wel en draagt dat ook niet bij aan samen leven,samen delen.
Liefs!
maandag 3 november 2008 om 16:11
quote:fashionvictim schreef op 01 november 2008 @ 13:48:
[...]
Nee, hij betaalt NIET gewoon. Hij betaalt tweederde van de woonlasten, van een huis wat kennelijk voor hem belangrijker is dan voor Vesude. En bij de godsgratie mogen zij en haar kinderen daarvan "profiteren", dat hij tweederde van de gasrekening betaalt.
Alle kosten van de kinderen betaalt zij en als ze vervolgens zelf door haar lagere inkomen en hogere lasten blut is, zegt hij "tja, het zijn niet mijn kinderen".
Als ik zo'n vriend had, was ie binnen een maand weer vrijgezel geweest, dat kan ik je wel vertellen.
Ik heb 7 jaar in zo een relatie gezeten en zo geleefd met mijn ex. Werd er doodongelukkig van! Ik moest elk dubbeltje omdraaien om idd te kunnen leven naar zijn levensstandaard. En inderdaad, meneer vond dat ik hem dankbaar moest zijn dat ik af en toe mee kon rijden in zijn dure auto en kon wonen bij hem in zijn appartement aan de gracht (terwijl ik een evenredig bedrag huur betaalde).
Tjeeeeee wat heb ik me ongelukkig en alleen gevoeld in die 'zieke, zakelijke' relatie. Ik woon nu in een normaal rijtjeshuis met mijn nieuwe liefde en wat ben ik gelukkig nu. Er is een 'wij gevoel', nooit dat mijn vriend het in zijn hoofd zal halen om te zeggen dat ik blij mag zijn dat hij een auto heeft en dat ik daar van profiteer omdat we er samen mee op vakantie gaan etc...
Pfffff, kan er een boek overschrijven, over mijn vorige relatie!
TO, het spijt me...maar ik denk dat je niet echt gelukkig zult worden met deze vent. Hoe meer de jaren verstrijken, hoe ongelukkiger je je erbij zult voelen, want idd het is niet eerlijk...en het zorgt voor alles behalve het gevoel van 'samen' en verbondenheid.
[...]
Nee, hij betaalt NIET gewoon. Hij betaalt tweederde van de woonlasten, van een huis wat kennelijk voor hem belangrijker is dan voor Vesude. En bij de godsgratie mogen zij en haar kinderen daarvan "profiteren", dat hij tweederde van de gasrekening betaalt.
Alle kosten van de kinderen betaalt zij en als ze vervolgens zelf door haar lagere inkomen en hogere lasten blut is, zegt hij "tja, het zijn niet mijn kinderen".
Als ik zo'n vriend had, was ie binnen een maand weer vrijgezel geweest, dat kan ik je wel vertellen.
Ik heb 7 jaar in zo een relatie gezeten en zo geleefd met mijn ex. Werd er doodongelukkig van! Ik moest elk dubbeltje omdraaien om idd te kunnen leven naar zijn levensstandaard. En inderdaad, meneer vond dat ik hem dankbaar moest zijn dat ik af en toe mee kon rijden in zijn dure auto en kon wonen bij hem in zijn appartement aan de gracht (terwijl ik een evenredig bedrag huur betaalde).
Tjeeeeee wat heb ik me ongelukkig en alleen gevoeld in die 'zieke, zakelijke' relatie. Ik woon nu in een normaal rijtjeshuis met mijn nieuwe liefde en wat ben ik gelukkig nu. Er is een 'wij gevoel', nooit dat mijn vriend het in zijn hoofd zal halen om te zeggen dat ik blij mag zijn dat hij een auto heeft en dat ik daar van profiteer omdat we er samen mee op vakantie gaan etc...
Pfffff, kan er een boek overschrijven, over mijn vorige relatie!
TO, het spijt me...maar ik denk dat je niet echt gelukkig zult worden met deze vent. Hoe meer de jaren verstrijken, hoe ongelukkiger je je erbij zult voelen, want idd het is niet eerlijk...en het zorgt voor alles behalve het gevoel van 'samen' en verbondenheid.
maandag 3 november 2008 om 16:12
quote:Omen schreef op 03 november 2008 @ 16:01:
[...]
Lijkt me wel zo verstandig, om realistisch te blijven. Prietpraat en roze wolken zijn aan mij in ieder geval niet besteed.
Ik heb geen idee hoe lang jullie erover hebben gedaan om in een relatie met elkaar en met de kinderen te groeien en toen te gaan besluiten om samen te gaan leven.
Maar ik zou niet aan samenleven beginnen voordat ik zeer zeker weet dat er een positieve emotionele band (= verrijking van je gevoelsleven) is ontstaan tussen mijn nieuwe partner en mijn kinderen.
Dat vind ik heel realistisch. Juist omdat de kinderen en de partner degenen zijn die er iemand bij krijgen waar ze in eerste instantie niet op zaten te wachten.
Ik weet niet of jij zelf in een gezin met pubers leeft? Een positieve band is bij ons in de basis aanwezig, maar die kan tijdelijk omslaan (ook bij mij hoor), als we een grote mond krijgen of als mn oudste zich niet aan de afspraken houdt (bv thuiskomst tijd zodat wij beiden met buikpijn zitten te wachten waar hij uithangt).
Als ik dus moet wachten op het moment dat mijn kinder geen enkel negatief effect op ons leven hebben, had ik 10 jaar moeten wachten... dan zijn ze nl. de deur uit!
Volgens mij is overal altijd wat! En bij degenen die zeggen dat er nooit iets is moet je dubbel zo goed oppassen!
Nogmaals....."verrijking van gevoelsleven" of "positieve emotionele band" is mij allemaal wat ver gezocht. We hebben het soms leuk, en soms niet. Meestal hebben de grootste lol, maar soms niet. Vaak vinden we elkaars gezelschap leuk, maar soms niet.
[...]
Lijkt me wel zo verstandig, om realistisch te blijven. Prietpraat en roze wolken zijn aan mij in ieder geval niet besteed.
Ik heb geen idee hoe lang jullie erover hebben gedaan om in een relatie met elkaar en met de kinderen te groeien en toen te gaan besluiten om samen te gaan leven.
Maar ik zou niet aan samenleven beginnen voordat ik zeer zeker weet dat er een positieve emotionele band (= verrijking van je gevoelsleven) is ontstaan tussen mijn nieuwe partner en mijn kinderen.
Dat vind ik heel realistisch. Juist omdat de kinderen en de partner degenen zijn die er iemand bij krijgen waar ze in eerste instantie niet op zaten te wachten.
Ik weet niet of jij zelf in een gezin met pubers leeft? Een positieve band is bij ons in de basis aanwezig, maar die kan tijdelijk omslaan (ook bij mij hoor), als we een grote mond krijgen of als mn oudste zich niet aan de afspraken houdt (bv thuiskomst tijd zodat wij beiden met buikpijn zitten te wachten waar hij uithangt).
Als ik dus moet wachten op het moment dat mijn kinder geen enkel negatief effect op ons leven hebben, had ik 10 jaar moeten wachten... dan zijn ze nl. de deur uit!
Volgens mij is overal altijd wat! En bij degenen die zeggen dat er nooit iets is moet je dubbel zo goed oppassen!
Nogmaals....."verrijking van gevoelsleven" of "positieve emotionele band" is mij allemaal wat ver gezocht. We hebben het soms leuk, en soms niet. Meestal hebben de grootste lol, maar soms niet. Vaak vinden we elkaars gezelschap leuk, maar soms niet.
maandag 3 november 2008 om 16:14
En dan nog even een lekker tegenhanger in het algemeen.
Vriend is 8 jaar geleden blind in deze relatie gestapt.
Een stuk jonger dan ik en zonder enige levens,relatie en gezinservaring.
Ik liet hem blind toe,niet verstandig op dat moment maar we waren zo verliefd.
Dat heeft toch heel goed uitgepakt.
Ook mijn kids lieten mijn vriend gelijk toe.
Dat heeft vriend ook zo goed aangepakt.
Die band hebben we allemaal direct binnen het gezin opgebouwt.
Ik besef dat het een sprong in het diepe was.
Maar het ging bij ons bijzonder goed.
Vriend is 8 jaar geleden blind in deze relatie gestapt.
Een stuk jonger dan ik en zonder enige levens,relatie en gezinservaring.
Ik liet hem blind toe,niet verstandig op dat moment maar we waren zo verliefd.
Dat heeft toch heel goed uitgepakt.
Ook mijn kids lieten mijn vriend gelijk toe.
Dat heeft vriend ook zo goed aangepakt.
Die band hebben we allemaal direct binnen het gezin opgebouwt.
Ik besef dat het een sprong in het diepe was.
Maar het ging bij ons bijzonder goed.
maandag 3 november 2008 om 16:21
Ho Ho Vesude,
Nu ga je aan iets essentieels voorbij.
De verstandhouding die tijdelijk niet goed is,komt ook voor als je biologische ouders bent.
Kinderen die puberen kunnen het je heel lastig maken.
Of je een stiefouder bent,of biologisch.
Dat moet echter niets af doen aan de band die je hebt.
Als een stiefouder in moeilijke tijden het opgeeft met de kinderen,vraag ik mij af hoe sterk die band is geweest.
Ik leef hier met grotere kinderen, en nee die zijn niet altijd even makkelijk.
Ik heb daar zelfs meer moeite mee,vriend springt juist in of neemt het over als ik vast loop.
En andersom ook.
Maar dat doe je ook als je een gezin bent waar wel iedereen biologisch aan elkaar vast zit.
Nu ga je aan iets essentieels voorbij.
De verstandhouding die tijdelijk niet goed is,komt ook voor als je biologische ouders bent.
Kinderen die puberen kunnen het je heel lastig maken.
Of je een stiefouder bent,of biologisch.
Dat moet echter niets af doen aan de band die je hebt.
Als een stiefouder in moeilijke tijden het opgeeft met de kinderen,vraag ik mij af hoe sterk die band is geweest.
Ik leef hier met grotere kinderen, en nee die zijn niet altijd even makkelijk.
Ik heb daar zelfs meer moeite mee,vriend springt juist in of neemt het over als ik vast loop.
En andersom ook.
Maar dat doe je ook als je een gezin bent waar wel iedereen biologisch aan elkaar vast zit.
maandag 3 november 2008 om 16:23
quote:iry schreef op 03 november 2008 @ 16:14:
En dan nog even een lekker tegenhanger in het algemeen.
Vriend is 8 jaar geleden blind in deze relatie gestapt.
Een stuk jonger dan ik en zonder enige levens,relatie en gezinservaring.
Ik liet hem blind toe,niet verstandig op dat moment maar we waren zo verliefd.
Dat heeft toch heel goed uitgepakt.
Ook mijn kids lieten mijn vriend gelijk toe.
Dat heeft vriend ook zo goed aangepakt.
Die band hebben we allemaal direct binnen het gezin opgebouwt.
Ik besef dat het een sprong in het diepe was.
Maar het ging bij ons bijzonder goed.Ik vind het echt oprecht fijn voor jou/jullie. Toch vraag ik me af ....jij hebt toch ook een stukje gepost over het feit dat het uit was tussen jullie? Of is dat een andere Iry? Als jij dat bent ben ik heel blij voor jullie dat alles op zn pootjes terecht is gekomen. Toch geeft dit voorbeeld destemeer aan dat zaken "morgen" anders kunnen zijn, toch?
En dan nog even een lekker tegenhanger in het algemeen.
Vriend is 8 jaar geleden blind in deze relatie gestapt.
Een stuk jonger dan ik en zonder enige levens,relatie en gezinservaring.
Ik liet hem blind toe,niet verstandig op dat moment maar we waren zo verliefd.
Dat heeft toch heel goed uitgepakt.
Ook mijn kids lieten mijn vriend gelijk toe.
Dat heeft vriend ook zo goed aangepakt.
Die band hebben we allemaal direct binnen het gezin opgebouwt.
Ik besef dat het een sprong in het diepe was.
Maar het ging bij ons bijzonder goed.Ik vind het echt oprecht fijn voor jou/jullie. Toch vraag ik me af ....jij hebt toch ook een stukje gepost over het feit dat het uit was tussen jullie? Of is dat een andere Iry? Als jij dat bent ben ik heel blij voor jullie dat alles op zn pootjes terecht is gekomen. Toch geeft dit voorbeeld destemeer aan dat zaken "morgen" anders kunnen zijn, toch?
maandag 3 november 2008 om 16:30
Nee het is niet over tussen ons vesude,
Het heeft zeker aan een zijden draadje gehangen en we zijn er nog lang niet.
Maar dit heeft met hele andere zaken te maken,
Echt totaal niets met de kinderen en ons gezin.
Het is juist het gezin en de kinderen (ja ook die niet van vriend zijn)
Waar we zo voor gaan,omdat vriend beseft dat hij dit gezinsleven en mij niet wil verliezen.
Maar idd,het is wel een toevalstreffer dat het goed gin0gaat bij ons wat dat betreft.
Ik denk dat je er best uitkomt met je vriend hoor!
Als de liefde er is,moet het toch op te lossen zijn?
Het heeft zeker aan een zijden draadje gehangen en we zijn er nog lang niet.
Maar dit heeft met hele andere zaken te maken,
Echt totaal niets met de kinderen en ons gezin.
Het is juist het gezin en de kinderen (ja ook die niet van vriend zijn)
Waar we zo voor gaan,omdat vriend beseft dat hij dit gezinsleven en mij niet wil verliezen.
Maar idd,het is wel een toevalstreffer dat het goed gin0gaat bij ons wat dat betreft.
Ik denk dat je er best uitkomt met je vriend hoor!
Als de liefde er is,moet het toch op te lossen zijn?
maandag 3 november 2008 om 18:51
quote:
Omen schreef op 03 november 2008 @ 16:01:
[...]
Lijkt me wel zo verstandig, om realistisch te blijven. Prietpraat en roze wolken zijn aan mij in ieder geval niet besteed.
Ik heb geen idee hoe lang jullie erover hebben gedaan om in een relatie met elkaar en met de kinderen te groeien en toen te gaan besluiten om samen te gaan leven.
Maar ik zou niet aan samenleven beginnen voordat ik zeer zeker weet dat er een positieve emotionele band (= verrijking van je gevoelsleven) is ontstaan tussen mijn nieuwe partner en mijn kinderen.
Dat vind ik heel realistisch. Juist omdat de kinderen en de partner degenen zijn die er iemand bij krijgen waar ze in eerste instantie niet op zaten te wachten."
Ik weet niet of jij zelf in een gezin met pubers leeft? Een positieve band is bij ons in de basis aanwezig, maar die kan tijdelijk omslaan (ook bij mij hoor), als we een grote mond krijgen of als mn oudste zich niet aan de afspraken houdt (bv thuiskomst tijd zodat wij beiden met buikpijn zitten te wachten waar hij uithangt).
Als ik dus moet wachten op het moment dat mijn kinder geen enkel negatief effect op ons leven hebben, had ik 10 jaar moeten wachten... dan zijn ze nl. de deur uit!
Ik heb twee kinderen van 18 en 20. Natuurlijk hoort alles erop en eraan: het je ergeren, het boos worden, het zat zijn, je ongerust maken, enzovoorts. Maar als ik aan mijn kinderen denk, zullen die emoties niet mijn dag overheersen en denk ik met name aan hoe zij in hun totaliteit zijn.
[..]
Nogmaals....."verrijking van gevoelsleven" of "positieve emotionele band" is mij allemaal wat ver gezocht. We hebben het soms leuk, en soms niet. Meestal hebben de grootste lol, maar soms niet. Vaak vinden we elkaars gezelschap leuk, maar soms niet.
Dat is niet anders dan ik het al zei, al gebruik ik andere woorden.
Omen schreef op 03 november 2008 @ 16:01:
[...]
Lijkt me wel zo verstandig, om realistisch te blijven. Prietpraat en roze wolken zijn aan mij in ieder geval niet besteed.
Ik heb geen idee hoe lang jullie erover hebben gedaan om in een relatie met elkaar en met de kinderen te groeien en toen te gaan besluiten om samen te gaan leven.
Maar ik zou niet aan samenleven beginnen voordat ik zeer zeker weet dat er een positieve emotionele band (= verrijking van je gevoelsleven) is ontstaan tussen mijn nieuwe partner en mijn kinderen.
Dat vind ik heel realistisch. Juist omdat de kinderen en de partner degenen zijn die er iemand bij krijgen waar ze in eerste instantie niet op zaten te wachten."
Ik weet niet of jij zelf in een gezin met pubers leeft? Een positieve band is bij ons in de basis aanwezig, maar die kan tijdelijk omslaan (ook bij mij hoor), als we een grote mond krijgen of als mn oudste zich niet aan de afspraken houdt (bv thuiskomst tijd zodat wij beiden met buikpijn zitten te wachten waar hij uithangt).
Als ik dus moet wachten op het moment dat mijn kinder geen enkel negatief effect op ons leven hebben, had ik 10 jaar moeten wachten... dan zijn ze nl. de deur uit!
Ik heb twee kinderen van 18 en 20. Natuurlijk hoort alles erop en eraan: het je ergeren, het boos worden, het zat zijn, je ongerust maken, enzovoorts. Maar als ik aan mijn kinderen denk, zullen die emoties niet mijn dag overheersen en denk ik met name aan hoe zij in hun totaliteit zijn.
[..]
Nogmaals....."verrijking van gevoelsleven" of "positieve emotionele band" is mij allemaal wat ver gezocht. We hebben het soms leuk, en soms niet. Meestal hebben de grootste lol, maar soms niet. Vaak vinden we elkaars gezelschap leuk, maar soms niet.
Dat is niet anders dan ik het al zei, al gebruik ik andere woorden.
maandag 3 november 2008 om 20:31
Waar gaat deze discussie eigenlijk over?
Ik mag hopen dat geen enkele puber dit topic leest. Kan me voorstellen dat ie zich afvraagt of ie nog wel gewenst is, omdat hij stroom en gas verbruikt en moet eten en kleding nodig heeft. Zij hebben er niet om gevraagd op de wereld te worden gezet en gescheiden ouders te hebben, wat het leven van een kind toch al op zn kop zet. Ze worden door nogal wat mensen als een last gezien, vooral in een nieuwe relatie. Mag hopen dat iedereen die opnieuw gaat samenwonen met een nieuwe partner, als er kinderen mee gemoeit zijn, dit eerst goed bespreken en als ze het daar samen over eens zijn pas onder één dak gaan wonen.
Ik mag hopen dat geen enkele puber dit topic leest. Kan me voorstellen dat ie zich afvraagt of ie nog wel gewenst is, omdat hij stroom en gas verbruikt en moet eten en kleding nodig heeft. Zij hebben er niet om gevraagd op de wereld te worden gezet en gescheiden ouders te hebben, wat het leven van een kind toch al op zn kop zet. Ze worden door nogal wat mensen als een last gezien, vooral in een nieuwe relatie. Mag hopen dat iedereen die opnieuw gaat samenwonen met een nieuwe partner, als er kinderen mee gemoeit zijn, dit eerst goed bespreken en als ze het daar samen over eens zijn pas onder één dak gaan wonen.
maandag 3 november 2008 om 21:29
quote:sunrise4u schreef op 03 november 2008 @ 20:31:
Waar gaat deze discussie eigenlijk over?
Ik mag hopen dat geen enkele puber dit topic leest. Kan me voorstellen dat ie zich afvraagt of ie nog wel gewenst is, omdat hij stroom en gas verbruikt en moet eten en kleding nodig heeft. Zij hebben er niet om gevraagd op de wereld te worden gezet en gescheiden ouders te hebben, wat het leven van een kind toch al op zn kop zet. Ze worden door nogal wat mensen als een last gezien, vooral in een nieuwe relatie. Mag hopen dat iedereen die opnieuw gaat samenwonen met een nieuwe partner, als er kinderen mee gemoeit zijn, dit eerst goed bespreken en als ze het daar samen over eens zijn pas onder één dak gaan wonen.Je hebt blijkbaar veel gemist de laatste pagina's. Mijn kids zijn de allerbelangrijkste wezens in mijn leven....Dit onderwerp gaat niet over de liefde voor onze (stief)kids maar over de verdeling van de financien. Met het een is niks mis en over het andere had ik wat vragen en/of was ik belangstellend over andermans mening.
Waar gaat deze discussie eigenlijk over?
Ik mag hopen dat geen enkele puber dit topic leest. Kan me voorstellen dat ie zich afvraagt of ie nog wel gewenst is, omdat hij stroom en gas verbruikt en moet eten en kleding nodig heeft. Zij hebben er niet om gevraagd op de wereld te worden gezet en gescheiden ouders te hebben, wat het leven van een kind toch al op zn kop zet. Ze worden door nogal wat mensen als een last gezien, vooral in een nieuwe relatie. Mag hopen dat iedereen die opnieuw gaat samenwonen met een nieuwe partner, als er kinderen mee gemoeit zijn, dit eerst goed bespreken en als ze het daar samen over eens zijn pas onder één dak gaan wonen.Je hebt blijkbaar veel gemist de laatste pagina's. Mijn kids zijn de allerbelangrijkste wezens in mijn leven....Dit onderwerp gaat niet over de liefde voor onze (stief)kids maar over de verdeling van de financien. Met het een is niks mis en over het andere had ik wat vragen en/of was ik belangstellend over andermans mening.
maandag 3 november 2008 om 21:55
quote:iry schreef op 03 november 2008 @ 16:30:
Nee het is niet over tussen ons vesude,
Het heeft zeker aan een zijden draadje gehangen en we zijn er nog lang niet.
Maar dit heeft met hele andere zaken te maken,
Echt totaal niets met de kinderen en ons gezin.
Het is juist het gezin en de kinderen (ja ook die niet van vriend zijn)
Waar we zo voor gaan,omdat vriend beseft dat hij dit gezinsleven en mij niet wil verliezen.
Maar idd,het is wel een toevalstreffer dat het goed gin0gaat bij ons wat dat betreft.
Ik denk dat je er best uitkomt met je vriend hoor!
Als de liefde er is,moet het toch op te lossen zijn?
Lieve Iry, Ik heb jouw post vluchtig doorgelezen en besef wat ik gezegd heb. Sorry. Je/jullie hebben geen makkelijke tijd achter de rug. Ik heb me nergens mee willen bemoeien of je willen kwetsen.
XX
Nee het is niet over tussen ons vesude,
Het heeft zeker aan een zijden draadje gehangen en we zijn er nog lang niet.
Maar dit heeft met hele andere zaken te maken,
Echt totaal niets met de kinderen en ons gezin.
Het is juist het gezin en de kinderen (ja ook die niet van vriend zijn)
Waar we zo voor gaan,omdat vriend beseft dat hij dit gezinsleven en mij niet wil verliezen.
Maar idd,het is wel een toevalstreffer dat het goed gin0gaat bij ons wat dat betreft.
Ik denk dat je er best uitkomt met je vriend hoor!
Als de liefde er is,moet het toch op te lossen zijn?
Lieve Iry, Ik heb jouw post vluchtig doorgelezen en besef wat ik gezegd heb. Sorry. Je/jullie hebben geen makkelijke tijd achter de rug. Ik heb me nergens mee willen bemoeien of je willen kwetsen.
XX
dinsdag 4 november 2008 om 01:03
Maakt niet uit Vesude,
Ik kan wel tegen een stootje.
Ik begrijp ook best dat het tegenstijdig overkomt.
Ik hoop dat je er goed uitkomt met je vriend.
O ja ,
En dankzij jouw topic heb ik vanmiddag een mailtje gestuurd naar vriend over mijn waardering voor hem als stiefpapa.
En dat heeft hem geraakt (hij stuurde dat hij met een brok in zijn keel zat).
Dus je draagt indirect bij aan het openstellen naar elkaar bij ons
Ik kan wel tegen een stootje.
Ik begrijp ook best dat het tegenstijdig overkomt.
Ik hoop dat je er goed uitkomt met je vriend.
O ja ,
En dankzij jouw topic heb ik vanmiddag een mailtje gestuurd naar vriend over mijn waardering voor hem als stiefpapa.
En dat heeft hem geraakt (hij stuurde dat hij met een brok in zijn keel zat).
Dus je draagt indirect bij aan het openstellen naar elkaar bij ons
dinsdag 4 november 2008 om 16:36
quote:Vesude schreef op 03 november 2008 @ 21:29:
[...]
Je hebt blijkbaar veel gemist de laatste pagina's. Mijn kids zijn de allerbelangrijkste wezens in mijn leven....Dit onderwerp gaat niet over de liefde voor onze (stief)kids maar over de verdeling van de financien. Met het een is niks mis en over het andere had ik wat vragen en/of was ik belangstellend over andermans mening.Ik heb de hele discussie gelezen, en mijn opmerking was niet voor jou bedoeld (ookal is het jouw topic), maar was in het algemeen bedoeld. Wanneer er mensen zijn zie kinderen denken te kunnen vergelijken met paarden, konijnen of andere dingen die je zomaar bij het oud vuil zet als je een andere relatie aangaat, dan gaan daar mijn haren van overeind staan. Heb van jou wel begrepen dat je kinderen heel belangrijk voor je zijn, en er is niets mis met jouw vraag over de financien, maar de discussie ging volgens mij een heel andere kant op.
[...]
Je hebt blijkbaar veel gemist de laatste pagina's. Mijn kids zijn de allerbelangrijkste wezens in mijn leven....Dit onderwerp gaat niet over de liefde voor onze (stief)kids maar over de verdeling van de financien. Met het een is niks mis en over het andere had ik wat vragen en/of was ik belangstellend over andermans mening.Ik heb de hele discussie gelezen, en mijn opmerking was niet voor jou bedoeld (ookal is het jouw topic), maar was in het algemeen bedoeld. Wanneer er mensen zijn zie kinderen denken te kunnen vergelijken met paarden, konijnen of andere dingen die je zomaar bij het oud vuil zet als je een andere relatie aangaat, dan gaan daar mijn haren van overeind staan. Heb van jou wel begrepen dat je kinderen heel belangrijk voor je zijn, en er is niets mis met jouw vraag over de financien, maar de discussie ging volgens mij een heel andere kant op.
