Geld & Recht
alle pijlers
Samengesteld gezin. Hoe verdelen we de financien?
donderdag 30 oktober 2008 om 10:38
Mijn vriend en ik wonen sinds een aantal maanden samen onder een dak met mijn twee kinderen (16 en 13 jaar) uit mijn eerste huwelijk. Ik heb een parttime baan en zorg voor het huishouden. Het netto inkomen van mijn vriend is dubbel zoveel als dat van mij (2500 tegenover 1250). Wij zijn telkens op zoek naar een manier om de vaste laten/huishoudgeld op een eerlijke manier te verdelen maar komen hier niet uit! Op dit moment hanteren we de volgende regeling. Alle vaste lasten (incl. boodschappengeld) komt bij ons per maand uit op 2500 euro. We leggen daarvoor een evenredig deel in (1675/825). Met het bedrag dat overblijft mag ieder van ons doen wat hij/zij leuk vindt. Verder hebben wij de afspraak dat ik verantwoordelijk ben voor de uitgaven van mijn kinderen (zakgeld, kleedgeld, sporten, bijdrage GSM, schoolgeld enz enz). Dat betaal ik dus van het bedrag dat ik overhoud! Ik ontvang daarnaast ook alimentatie van mijn ex (250 euro voor 2 kinderen) en kinderbijslag!
Wat mij niet lekker zit is het volgende: Toen ik nog alleen met de kinderen woonde, had ik recht op verschillende toeslagen (kindertoeslag, zorgtoeslag, teruggave IB belasting ivm alleenstaande ouder kortingen). Nadat ik ben gaan samenwonen zijn deze toeslagen komen te vervallen. Hierdoor heb ik 300 euro per maand minder te besteden. De maandelijke lasten m.b.t. de kids gaan echter gewoon door. Ik wil daarvoor niet bij mijn vriend aankloppen. Hij heeft immers ook zijn eigen verplichtingen en betaald alimentatie aan zijn ex vrouw.
Mijn vraag is : Hoe doen andere samengestelde gezinnen dit? Is onze strikte verdeling goed en vooral eerlijk?
Wat mij niet lekker zit is het volgende: Toen ik nog alleen met de kinderen woonde, had ik recht op verschillende toeslagen (kindertoeslag, zorgtoeslag, teruggave IB belasting ivm alleenstaande ouder kortingen). Nadat ik ben gaan samenwonen zijn deze toeslagen komen te vervallen. Hierdoor heb ik 300 euro per maand minder te besteden. De maandelijke lasten m.b.t. de kids gaan echter gewoon door. Ik wil daarvoor niet bij mijn vriend aankloppen. Hij heeft immers ook zijn eigen verplichtingen en betaald alimentatie aan zijn ex vrouw.
Mijn vraag is : Hoe doen andere samengestelde gezinnen dit? Is onze strikte verdeling goed en vooral eerlijk?
zondag 2 november 2008 om 19:56
quote:Radiance schreef op 02 november 2008 @ 19:25:
Naja. WERK is bij de een betaald werk en bij de ander (to) onbetaald. Zij doet alles in het huishouden en vangt haar kids op.
Samen is imo ook samen en dan heb je ook allebei even veel zakgeld. Ik neem aan dat zijn kids ook eens in de veertien dagen komen en dat die uitgaven van het gezamenlijk budget afgaan en dat ze een plekkie in het riante huis hebben.
Stel je voor dat je partner allemaal leuke dingen kan doen en jij niet? dat klopt toch van geen kanten.
Ik vind dus de 1/4 en 3/4 kant nog wal raken hoor, tenzij je bewust kiest voor meer vrije tijd hebben en minder geld.
Meer BETAALD werken geeft toch geen recht op meer prive uitgaven? Zal lekker worden!
Haar vriend heeft geen kinderen, hij moet alleen voor z'n ex betalen.
En de huishouding doen is iets waar zij zelf voor kiest. Je bent met 'n huishouding van 4 personen die dus ook alle 4 kunnen bijdragen. Logisch dat haar vriend dat niet doet als zij toch zo vaak thuis is, maar als zij gaat fulltimen zullen die vriend en haar kinderen ook hun handjes uit de mouwen moeten steken. Lijkt me niets mis mee en heel normaal in deze tijd. Thuisblijven is 'n keuze.
Naja. WERK is bij de een betaald werk en bij de ander (to) onbetaald. Zij doet alles in het huishouden en vangt haar kids op.
Samen is imo ook samen en dan heb je ook allebei even veel zakgeld. Ik neem aan dat zijn kids ook eens in de veertien dagen komen en dat die uitgaven van het gezamenlijk budget afgaan en dat ze een plekkie in het riante huis hebben.
Stel je voor dat je partner allemaal leuke dingen kan doen en jij niet? dat klopt toch van geen kanten.
Ik vind dus de 1/4 en 3/4 kant nog wal raken hoor, tenzij je bewust kiest voor meer vrije tijd hebben en minder geld.
Meer BETAALD werken geeft toch geen recht op meer prive uitgaven? Zal lekker worden!
Haar vriend heeft geen kinderen, hij moet alleen voor z'n ex betalen.
En de huishouding doen is iets waar zij zelf voor kiest. Je bent met 'n huishouding van 4 personen die dus ook alle 4 kunnen bijdragen. Logisch dat haar vriend dat niet doet als zij toch zo vaak thuis is, maar als zij gaat fulltimen zullen die vriend en haar kinderen ook hun handjes uit de mouwen moeten steken. Lijkt me niets mis mee en heel normaal in deze tijd. Thuisblijven is 'n keuze.
zondag 2 november 2008 om 20:07
Hij heeft (als ik het goed heb begrepen) geen kids maar betaalt een godsvermogen voor die van haar terwijl de vader van de kinderen een schijntje betaalt en dat vindt TO kennelijk heel normaal. Ik zou persoonlijk te trots zijn om mijn hand op te houden en gewoon meer gaan werken om mijn steentje bij te dragen.
zondag 2 november 2008 om 21:07
Ik vind dat zo'n rotargument steeds, dat van die kinderen. Zal wel komen doordat ik ook een alleenstaande moeder ben, hoor, maar voor mij zou een partner die mijn kind als een last ziet die steeds voor mijn voeten gegooid wordt, acuut mijn partner niet meer zijn.
Als je het vervelend vindt dat mijn kind van jouw zuurverdiende centen profiteert, moet je lekker zonder mij verder.
Als iemand met mij zou willen samenwonen zou dus de automatische consequentie van die keuze zijn dat hij geld aan mijn kind moet uitgeven. En heel eerlijk: dat lijkt me ook niet meer dan normaal. Zou lekker worden, dat mijn kind door mijn toedoen opgroeit met iemand die hem bij wijze van spreken nog niet eens een bord eten gunt als hem dat geld kost.
Als je het vervelend vindt dat mijn kind van jouw zuurverdiende centen profiteert, moet je lekker zonder mij verder.
Als iemand met mij zou willen samenwonen zou dus de automatische consequentie van die keuze zijn dat hij geld aan mijn kind moet uitgeven. En heel eerlijk: dat lijkt me ook niet meer dan normaal. Zou lekker worden, dat mijn kind door mijn toedoen opgroeit met iemand die hem bij wijze van spreken nog niet eens een bord eten gunt als hem dat geld kost.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 21:11
quote:fashionvictim schreef op 02 november 2008 @ 21:07:
Ik vind dat zo'n rotargument steeds, dat van die kinderen. Zal wel komen doordat ik ook een alleenstaande moeder ben, hoor, maar voor mij zou een partner die mijn kind als een last ziet die steeds voor mijn voeten gegooid wordt, acuut mijn partner niet meer zijn.
Als je het vervelend vindt dat mijn kind van jouw zuurverdiende centen profiteert, moet je lekker zonder mij verder.
Als iemand met mij zou willen samenwonen zou dus de automatische consequentie van die keuze zijn dat hij geld aan mijn kind moet uitgeven. En heel eerlijk: dat lijkt me ook niet meer dan normaal. Zou lekker worden, dat mijn kind door mijn toedoen opgroeit met iemand die hem bij wijze van spreken nog niet eens een bord eten gunt als hem dat geld kost.Zou dát de reden zijn dat ik met Wuilesman samenwoon en niet met jou?
Ik vind dat zo'n rotargument steeds, dat van die kinderen. Zal wel komen doordat ik ook een alleenstaande moeder ben, hoor, maar voor mij zou een partner die mijn kind als een last ziet die steeds voor mijn voeten gegooid wordt, acuut mijn partner niet meer zijn.
Als je het vervelend vindt dat mijn kind van jouw zuurverdiende centen profiteert, moet je lekker zonder mij verder.
Als iemand met mij zou willen samenwonen zou dus de automatische consequentie van die keuze zijn dat hij geld aan mijn kind moet uitgeven. En heel eerlijk: dat lijkt me ook niet meer dan normaal. Zou lekker worden, dat mijn kind door mijn toedoen opgroeit met iemand die hem bij wijze van spreken nog niet eens een bord eten gunt als hem dat geld kost.Zou dát de reden zijn dat ik met Wuilesman samenwoon en niet met jou?
zondag 2 november 2008 om 21:17
quote:wuiles schreef op 02 november 2008 @ 21:11:
[...]
Zou dát de reden zijn dat ik met Wuilesman samenwoon en niet met jou?
Wat een flauwe opmerking. Maar nee, ik zou inderdaad niet met iemand willen samenwonen die vindt dat mijn kind te gast is in zijn eigen huis.
Hoe werkt dat dan? Als jullie wat gaan doen en de kinderen zijn er toevallig bij, dan haal je voor jezelf wat drinken maar de kinderen moeten het maar bekijken tenzij hun vader betaalt? En aan het eind van de maand wordt verrekend voor hoeveel geld de kinderen gegeten en gedronken hebben en als jij toevallig het eten van woensdag hebt betaald, dan krijg jij nog 3,80 van je man voor de avondmaaltijd van de kinderen?
[...]
Zou dát de reden zijn dat ik met Wuilesman samenwoon en niet met jou?
Wat een flauwe opmerking. Maar nee, ik zou inderdaad niet met iemand willen samenwonen die vindt dat mijn kind te gast is in zijn eigen huis.
Hoe werkt dat dan? Als jullie wat gaan doen en de kinderen zijn er toevallig bij, dan haal je voor jezelf wat drinken maar de kinderen moeten het maar bekijken tenzij hun vader betaalt? En aan het eind van de maand wordt verrekend voor hoeveel geld de kinderen gegeten en gedronken hebben en als jij toevallig het eten van woensdag hebt betaald, dan krijg jij nog 3,80 van je man voor de avondmaaltijd van de kinderen?
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 21:19
zondag 2 november 2008 om 21:21
quote:fashionvictim schreef op 02 november 2008 @ 21:07:
Ik vind dat zo'n rotargument steeds, dat van die kinderen. Zal wel komen doordat ik ook een alleenstaande moeder ben, hoor, maar voor mij zou een partner die mijn kind als een last ziet die steeds voor mijn voeten gegooid wordt, acuut mijn partner niet meer zijn.
Als je het vervelend vindt dat mijn kind van jouw zuurverdiende centen profiteert, moet je lekker zonder mij verder.
Als iemand met mij zou willen samenwonen zou dus de automatische consequentie van die keuze zijn dat hij geld aan mijn kind moet uitgeven. En heel eerlijk: dat lijkt me ook niet meer dan normaal. Zou lekker worden, dat mijn kind door mijn toedoen opgroeit met iemand die hem bij wijze van spreken nog niet eens een bord eten gunt als hem dat geld kost.Ik vind dat idd een heel vreemde instelling. Ik zou juist mijzelf verantwoordelijk voelen voor mijn eigen zaakjes. Als ik bijv. een paard zou hebben dat elke maand 400 euro kost, zou het niet in mijn hoofd opkomen om daar 'n partner aan mee te laten betalen. Waarom zou dat voor 'n kind dan anders moeten zijn? Je gaat zelf de keus aan om een kind te nemen dus vind het dan ook de verantwoording van beide ouders om in het onderhoud daarvan te voorzien ipv partners daarmee te belasten.
Ik vind dat zo'n rotargument steeds, dat van die kinderen. Zal wel komen doordat ik ook een alleenstaande moeder ben, hoor, maar voor mij zou een partner die mijn kind als een last ziet die steeds voor mijn voeten gegooid wordt, acuut mijn partner niet meer zijn.
Als je het vervelend vindt dat mijn kind van jouw zuurverdiende centen profiteert, moet je lekker zonder mij verder.
Als iemand met mij zou willen samenwonen zou dus de automatische consequentie van die keuze zijn dat hij geld aan mijn kind moet uitgeven. En heel eerlijk: dat lijkt me ook niet meer dan normaal. Zou lekker worden, dat mijn kind door mijn toedoen opgroeit met iemand die hem bij wijze van spreken nog niet eens een bord eten gunt als hem dat geld kost.Ik vind dat idd een heel vreemde instelling. Ik zou juist mijzelf verantwoordelijk voelen voor mijn eigen zaakjes. Als ik bijv. een paard zou hebben dat elke maand 400 euro kost, zou het niet in mijn hoofd opkomen om daar 'n partner aan mee te laten betalen. Waarom zou dat voor 'n kind dan anders moeten zijn? Je gaat zelf de keus aan om een kind te nemen dus vind het dan ook de verantwoording van beide ouders om in het onderhoud daarvan te voorzien ipv partners daarmee te belasten.
zondag 2 november 2008 om 21:29
zondag 2 november 2008 om 21:32
quote:fashionvictim schreef op 02 november 2008 @ 21:17:
[...]
Wat een flauwe opmerking. Maar nee, ik zou inderdaad niet met iemand willen samenwonen die vindt dat mijn kind te gast is in zijn eigen huis.
Hoe werkt dat dan? Als jullie wat gaan doen en de kinderen zijn er toevallig bij, dan haal je voor jezelf wat drinken maar de kinderen moeten het maar bekijken tenzij hun vader betaalt? En aan het eind van de maand wordt verrekend voor hoeveel geld de kinderen gegeten en gedronken hebben en als jij toevallig het eten van woensdag hebt betaald, dan krijg jij nog 3,80 van je man voor de avondmaaltijd van de kinderen?Wat een simplificatie! Met het verrekenen van de kosten voor catering ben je er natuurlijk nog niet. Ook de kosten voor bewassing (douche/bad/kleding) en onderhoud (arts/tandarts), huisvesting (kameroppervlak gedeeld door woonoppervlak met verdeelsleutel voor huiskamer &badkamer) en vervoer (gewicht gedeeld door aantal PK's van vehicle) worden meegenomen. Dan hebben we natuurlijk nog te maken met variabele kosten als collectes en inzamelingen (totaalbedrag te verdelen over de lengte van de aanwezigen met een forfait van een meter) en vakanties (leeftijd gedeeld door het aantal afgelegde kilometers). Helaas is het ons nog niet gelukt om ook de aanwezigheid van vriendjes of familieleden mee te nemen in de berekeningen. We hebben de kinderen daarom gezegd te stoppen met het uitnodigen van derden en het moet gezegd: ze houden zich er goed aan.
[...]
Wat een flauwe opmerking. Maar nee, ik zou inderdaad niet met iemand willen samenwonen die vindt dat mijn kind te gast is in zijn eigen huis.
Hoe werkt dat dan? Als jullie wat gaan doen en de kinderen zijn er toevallig bij, dan haal je voor jezelf wat drinken maar de kinderen moeten het maar bekijken tenzij hun vader betaalt? En aan het eind van de maand wordt verrekend voor hoeveel geld de kinderen gegeten en gedronken hebben en als jij toevallig het eten van woensdag hebt betaald, dan krijg jij nog 3,80 van je man voor de avondmaaltijd van de kinderen?Wat een simplificatie! Met het verrekenen van de kosten voor catering ben je er natuurlijk nog niet. Ook de kosten voor bewassing (douche/bad/kleding) en onderhoud (arts/tandarts), huisvesting (kameroppervlak gedeeld door woonoppervlak met verdeelsleutel voor huiskamer &badkamer) en vervoer (gewicht gedeeld door aantal PK's van vehicle) worden meegenomen. Dan hebben we natuurlijk nog te maken met variabele kosten als collectes en inzamelingen (totaalbedrag te verdelen over de lengte van de aanwezigen met een forfait van een meter) en vakanties (leeftijd gedeeld door het aantal afgelegde kilometers). Helaas is het ons nog niet gelukt om ook de aanwezigheid van vriendjes of familieleden mee te nemen in de berekeningen. We hebben de kinderen daarom gezegd te stoppen met het uitnodigen van derden en het moet gezegd: ze houden zich er goed aan.
zondag 2 november 2008 om 21:33
quote:elninjoo schreef op 02 november 2008 @ 21:21:
[...]
Ik vind dat idd een heel vreemde instelling. Ik zou juist mijzelf verantwoordelijk voelen voor mijn eigen zaakjes. Als ik bijv. een paard zou hebben dat elke maand 400 euro kost, zou het niet in mijn hoofd opkomen om daar 'n partner aan mee te laten betalen. Waarom zou dat voor 'n kind dan anders moeten zijn? Je gaat zelf de keus aan om een kind te nemen dus vind het dan ook de verantwoording van beide ouders om in het onderhoud daarvan te voorzien ipv partners daarmee te belasten.
Mijn kind gaat voor op iedereen, hoor. Dus ik ben inderdaad voor hem verantwoordelijk. Mijn huis is ook zijn huis, en een partner die ik krijg zal zich dus moeten aanpassen aan mijn kind, in plaats van andersom. Weliswaar in het redelijke, een kind is kind en dus niet de baas in huis, maar no way dat mijn kind zou moeten inleveren voor een vergankelijk vriendje. Zou een partner met mij willen samenwonen, is dat dus op de harde voorwaarde dat dat het leven van mijn kind zo min mogelijk ontwricht. Dat wil zeggen dat mijn kind er niet bij mag inschieten, qua zaken die geld kosten. En zelf ben ik ook niet gek natuurlijk, ik ga natuurlijk niet samenwonen om er zelf bij in te schieten zoals Vesude nu doet.
Dan blijf ik liever met mijn kind alleen samenwonen, ik ga toch niet ons leven opgeven om het slechter te maken?
Als samenwonen met iemand zou betekenen dat mijn vaste lasten enorm gaan stijgen, zelfs dusdanig dat ik of zelf nooit meer iets voor mezelf zou kunnen betalen of dat ik tegen mijn kind ineens zou moeten zeggen dat hij weetikveelwat niet meer mag doen omdat ik daar het geld niet voor heb, terwijl ik het zonder die man wel aan mijn kind zou kunnen geven, dan is die man exit hoor. Meer mannen dan kerken, tenslotte.
[...]
Ik vind dat idd een heel vreemde instelling. Ik zou juist mijzelf verantwoordelijk voelen voor mijn eigen zaakjes. Als ik bijv. een paard zou hebben dat elke maand 400 euro kost, zou het niet in mijn hoofd opkomen om daar 'n partner aan mee te laten betalen. Waarom zou dat voor 'n kind dan anders moeten zijn? Je gaat zelf de keus aan om een kind te nemen dus vind het dan ook de verantwoording van beide ouders om in het onderhoud daarvan te voorzien ipv partners daarmee te belasten.
Mijn kind gaat voor op iedereen, hoor. Dus ik ben inderdaad voor hem verantwoordelijk. Mijn huis is ook zijn huis, en een partner die ik krijg zal zich dus moeten aanpassen aan mijn kind, in plaats van andersom. Weliswaar in het redelijke, een kind is kind en dus niet de baas in huis, maar no way dat mijn kind zou moeten inleveren voor een vergankelijk vriendje. Zou een partner met mij willen samenwonen, is dat dus op de harde voorwaarde dat dat het leven van mijn kind zo min mogelijk ontwricht. Dat wil zeggen dat mijn kind er niet bij mag inschieten, qua zaken die geld kosten. En zelf ben ik ook niet gek natuurlijk, ik ga natuurlijk niet samenwonen om er zelf bij in te schieten zoals Vesude nu doet.
Dan blijf ik liever met mijn kind alleen samenwonen, ik ga toch niet ons leven opgeven om het slechter te maken?
Als samenwonen met iemand zou betekenen dat mijn vaste lasten enorm gaan stijgen, zelfs dusdanig dat ik of zelf nooit meer iets voor mezelf zou kunnen betalen of dat ik tegen mijn kind ineens zou moeten zeggen dat hij weetikveelwat niet meer mag doen omdat ik daar het geld niet voor heb, terwijl ik het zonder die man wel aan mijn kind zou kunnen geven, dan is die man exit hoor. Meer mannen dan kerken, tenslotte.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 21:37
Als het paard teveel geld kost elninjoo kun je het verkopen. Een paard woont niet onder hetzelfde dak. Een paard raakt niet emotioneel beschadigd als de partner van de eigenaar het paard haat. De vorige eigenaar van het paard speelt geen rol in het leven van de eigenaar en haar partner. Voor een paard zou de eigenaar haar leven niet geven.
Een paard is GEEN KIND, hou op die vergelijking te maken want hij gaat op geen enkele manier op.
Een paard is GEEN KIND, hou op die vergelijking te maken want hij gaat op geen enkele manier op.
zondag 2 november 2008 om 21:39
quote:wuiles schreef op 02 november 2008 @ 21:32:
[...]
Wat een simplificatie! Met het verrekenen van de kosten voor catering ben je er natuurlijk nog niet. Ook de kosten voor bewassing (douche/bad/kleding) en onderhoud (arts/tandarts), huisvesting (kameroppervlak gedeeld door woonoppervlak met verdeelsleutel voor huiskamer &badkamer) en vervoer (gewicht gedeeld door aantal PK's van vehicle) worden meegenomen. Dan hebben we natuurlijk nog te maken met variabele kosten als collectes en inzamelingen (totaalbedrag te verdelen over de lengte van de aanwezigen met een forfait van een meter) en vakanties (leeftijd gedeeld door het aantal afgelegde kilometers). Helaas is het ons nog niet gelukt om ook de aanwezigheid van vriendjes of familieleden mee te nemen in de berekeningen. We hebben de kinderen daarom gezegd te stoppen met het uitnodigen van derden en het moet gezegd: ze houden zich er goed aan.
Zeg dan niks. De manier waarop je over je stiefkinderen praat vind ik tenminste totaal niet grappig, eerder liefdeloos, koud en harteloos.
Maar goed, misschien waarderen anderen het wel.
[...]
Wat een simplificatie! Met het verrekenen van de kosten voor catering ben je er natuurlijk nog niet. Ook de kosten voor bewassing (douche/bad/kleding) en onderhoud (arts/tandarts), huisvesting (kameroppervlak gedeeld door woonoppervlak met verdeelsleutel voor huiskamer &badkamer) en vervoer (gewicht gedeeld door aantal PK's van vehicle) worden meegenomen. Dan hebben we natuurlijk nog te maken met variabele kosten als collectes en inzamelingen (totaalbedrag te verdelen over de lengte van de aanwezigen met een forfait van een meter) en vakanties (leeftijd gedeeld door het aantal afgelegde kilometers). Helaas is het ons nog niet gelukt om ook de aanwezigheid van vriendjes of familieleden mee te nemen in de berekeningen. We hebben de kinderen daarom gezegd te stoppen met het uitnodigen van derden en het moet gezegd: ze houden zich er goed aan.
Zeg dan niks. De manier waarop je over je stiefkinderen praat vind ik tenminste totaal niet grappig, eerder liefdeloos, koud en harteloos.
Maar goed, misschien waarderen anderen het wel.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 21:40
Het is een beetje als die vergelijkingen tussen vrouwen en bier; simplistisch en beledigend. http://www.lachmee.nl/Teksten/tekst%20b ... rvrouw.htm
zondag 2 november 2008 om 21:45
quote:lieve_kiwi schreef op 02 november 2008 @ 21:29:
Een paard is toch wel iets anders als een kind, ik heb zelf een paard en een kind en .. ik ben alleenstaand maar als ik een andere partner krijg sta ik er wat betreft mijn kind precies hetzelfde in als fashionvictim. Maar mbt mijn paard zal ik dat niet verwachten.
Dat je nieuwe partner moet accepteren dat het kind in jullie huis woont snap ik. Maar waarom zou je verlangen dat hij mee betaalt in zijn/haar onderhoud? Als het om kinderen gaat vind ik dat vrouwen zich echt enorm verlagen door zich zo afhankelijk op te stellen. Sta voor je keuze en voldoe zelf aan je verplichtingen tov die keus en belast er je partner niet mee.
quote:fashionvictim schreef op 02 november 2008 @ 21:33:
[...]
Mijn kind gaat voor op iedereen, hoor. Dus ik ben inderdaad voor hem verantwoordelijk. Mijn huis is ook zijn huis, en een partner die ik krijg zal zich dus moeten aanpassen aan mijn kind, in plaats van andersom.
Dat is dus ook de reden dat ik nooit een man met kinderen wil, zelfs al heeft ie ze maar 1 keer per 2 weken. Je krijgt toch nooit 'n gelijkwaardige relatie als 1 van de 2 kinderen heeft die altijd voor gaan.
quote:Mevrouwdekees schreef op 02 november 2008 @ 21:37:
Als het paard teveel geld kost elninjoo kun je het verkopen. Een paard woont niet onder hetzelfde dak. Een paard raakt niet emotioneel beschadigd als de partner van de eigenaar het paard haat. De vorige eigenaar van het paard speelt geen rol in het leven van de eigenaar en haar partner. Voor een paard zou de eigenaar haar leven niet geven.
Een paard is GEEN KIND, hou op die vergelijking te maken want hij gaat op geen enkele manier op.Het is inderdaad veel simpeler voor 'n partner om het paard van de nieuwe liefde te accepteren dan 'n kind wat veel meer effect op de relatie heeft. Daarom vind ik het helemaal van de zotte dat een partner moet meebetalen in de kosten van 'n kind waar ie zelf ook al andere opofferingen voor moet doen qua privacy bijv. Alles wat je hier nu opnoemt wat er bij 'n kind uit een andere relatie komt kijken zijn dus al extra moeilijkheidsfactoren nog zonder dat er financieel ook nog wat van je gevraagd wordt.
Een paard is toch wel iets anders als een kind, ik heb zelf een paard en een kind en .. ik ben alleenstaand maar als ik een andere partner krijg sta ik er wat betreft mijn kind precies hetzelfde in als fashionvictim. Maar mbt mijn paard zal ik dat niet verwachten.
Dat je nieuwe partner moet accepteren dat het kind in jullie huis woont snap ik. Maar waarom zou je verlangen dat hij mee betaalt in zijn/haar onderhoud? Als het om kinderen gaat vind ik dat vrouwen zich echt enorm verlagen door zich zo afhankelijk op te stellen. Sta voor je keuze en voldoe zelf aan je verplichtingen tov die keus en belast er je partner niet mee.
quote:fashionvictim schreef op 02 november 2008 @ 21:33:
[...]
Mijn kind gaat voor op iedereen, hoor. Dus ik ben inderdaad voor hem verantwoordelijk. Mijn huis is ook zijn huis, en een partner die ik krijg zal zich dus moeten aanpassen aan mijn kind, in plaats van andersom.
Dat is dus ook de reden dat ik nooit een man met kinderen wil, zelfs al heeft ie ze maar 1 keer per 2 weken. Je krijgt toch nooit 'n gelijkwaardige relatie als 1 van de 2 kinderen heeft die altijd voor gaan.
quote:Mevrouwdekees schreef op 02 november 2008 @ 21:37:
Als het paard teveel geld kost elninjoo kun je het verkopen. Een paard woont niet onder hetzelfde dak. Een paard raakt niet emotioneel beschadigd als de partner van de eigenaar het paard haat. De vorige eigenaar van het paard speelt geen rol in het leven van de eigenaar en haar partner. Voor een paard zou de eigenaar haar leven niet geven.
Een paard is GEEN KIND, hou op die vergelijking te maken want hij gaat op geen enkele manier op.Het is inderdaad veel simpeler voor 'n partner om het paard van de nieuwe liefde te accepteren dan 'n kind wat veel meer effect op de relatie heeft. Daarom vind ik het helemaal van de zotte dat een partner moet meebetalen in de kosten van 'n kind waar ie zelf ook al andere opofferingen voor moet doen qua privacy bijv. Alles wat je hier nu opnoemt wat er bij 'n kind uit een andere relatie komt kijken zijn dus al extra moeilijkheidsfactoren nog zonder dat er financieel ook nog wat van je gevraagd wordt.
zondag 2 november 2008 om 21:53
Maar als je nou niets met kinderen hebt, wat doe je dan op dit topic, jij kunt je helemaal niets voorstellen bij het willen van kinderen, vergelijkt ze met konijnen en paarden. Een vergelijking die dermate mank gaat dat je misschien maar helemaal niet over het onderwerp moet praten.
Zowel TO als huidige partner hebben kinderen, zij houden dus van kinderen, dus de vergelijking die jij maakt gaan helemaal nergens over.
Zowel TO als huidige partner hebben kinderen, zij houden dus van kinderen, dus de vergelijking die jij maakt gaan helemaal nergens over.
zondag 2 november 2008 om 21:55
quote:elninjoo schreef op 02 november 2008 @ 21:45:
[...]
Dat je nieuwe partner moet accepteren dat het kind in jullie huis woont snap ik. Maar waarom zou je verlangen dat hij mee betaalt in zijn/haar onderhoud? Als het om kinderen gaat vind ik dat vrouwen zich echt enorm verlagen door zich zo afhankelijk op te stellen. Sta voor je keuze en voldoe zelf aan je verplichtingen tov die keus en belast er je partner niet mee.
Dat zou ik niet verlangen, hij HOEFT niet samen te wonen, toch? Maar wil hij dat wel, is het logische gevolg van die keuze dat hij dus ook geld aan mijn kind uitgeeft. Want ik ben pertinent niet van plan om tot op de cent nauwkeurig uit te rekenen wat mijn kind kost, het is namelijk geen hond of paard, zoals jij zo graag wil doen geloven. En sterker nog, zelfs voor een goudvis of hond zou ik dat niet doen, kom nou. Ik zie het al voor me, dan moet ik 0,004% meer aan de waterrekening betalen omdat die vis van mij is en we daar 0.004% meer water voor gebruiken in een maand. Of in het geval van mijn kind, dat ik moet gaan bijhouden hoeveel % wasgoed van hem is, zodat ik zoveel meer aan water en energie kan betalen dan mijn partner. En zoveel % meer aan de boodschappen omdat mijn kind daarvan mee eet. Toedeledokie, die is gek.
En hoezo verlagen? Het is nog altijd zo dat die partner er bij mijn kind bijkomt hoor, en niet andersom. Dat kind was eerst, die leeft nu ook, dus daar heb ik geen partner voor nodig.
[...]
Dat je nieuwe partner moet accepteren dat het kind in jullie huis woont snap ik. Maar waarom zou je verlangen dat hij mee betaalt in zijn/haar onderhoud? Als het om kinderen gaat vind ik dat vrouwen zich echt enorm verlagen door zich zo afhankelijk op te stellen. Sta voor je keuze en voldoe zelf aan je verplichtingen tov die keus en belast er je partner niet mee.
Dat zou ik niet verlangen, hij HOEFT niet samen te wonen, toch? Maar wil hij dat wel, is het logische gevolg van die keuze dat hij dus ook geld aan mijn kind uitgeeft. Want ik ben pertinent niet van plan om tot op de cent nauwkeurig uit te rekenen wat mijn kind kost, het is namelijk geen hond of paard, zoals jij zo graag wil doen geloven. En sterker nog, zelfs voor een goudvis of hond zou ik dat niet doen, kom nou. Ik zie het al voor me, dan moet ik 0,004% meer aan de waterrekening betalen omdat die vis van mij is en we daar 0.004% meer water voor gebruiken in een maand. Of in het geval van mijn kind, dat ik moet gaan bijhouden hoeveel % wasgoed van hem is, zodat ik zoveel meer aan water en energie kan betalen dan mijn partner. En zoveel % meer aan de boodschappen omdat mijn kind daarvan mee eet. Toedeledokie, die is gek.
En hoezo verlagen? Het is nog altijd zo dat die partner er bij mijn kind bijkomt hoor, en niet andersom. Dat kind was eerst, die leeft nu ook, dus daar heb ik geen partner voor nodig.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 22:00
Wat jammer dat je niet ziet dat er een hele wereld ligt tussen als stiefouder alle kosten betalen enerzijds en geen enkele financiële bijdrage leveren anderzijds. De kern van de zaak is dat je als volwassenen goede afspraken maakt waar je allebei tevreden over bent. Er zijn tenslotte meer wegen die naar Rome leiden en elke relatie bestaat bij de gratie van geven en nemen.
zondag 2 november 2008 om 22:00
quote:Mevrouwdekees schreef op 02 november 2008 @ 21:53:
Maar als je nou niets met kinderen hebt, wat doe je dan op dit topic, jij kunt je helemaal niets voorstellen bij het willen van kinderen, vergelijkt ze met konijnen en paarden. Een vergelijking die dermate mank gaat dat je misschien maar helemaal niet over het onderwerp moet praten.
Zowel TO als huidige partner hebben kinderen, zij houden dus van kinderen, dus de vergelijking die jij maakt gaan helemaal nergens over.Het gaat niet over kinderen an sich, maar aan wat beide partners inbrengen aan kostenposten in de relatie en wat ze financieel bij kunnen dragen. Al houd ik zelf enorm van paarden en mijn partner heeft er 4, dikke doei dat ik dan in die kosten zou gaan delen natuurlijk.quote:fashionvictim schreef op 02 november 2008 @ 21:55:
[...]
Dat zou ik niet verlangen, hij HOEFT niet samen te wonen, toch? Maar wil hij dat wel, is het logische gevolg van die keuze dat hij dus ook geld aan mijn kind uitgeeft. Want ik ben pertinent niet van plan om tot op de cent nauwkeurig uit te rekenen wat mijn kind kost, het is namelijk geen hond of paard, zoals jij zo graag wil doen geloven. En sterker nog, zelfs voor een goudvis of hond zou ik dat niet doen, kom nou. Ik zie het al voor me, dan moet ik 0,004% meer aan de waterrekening betalen omdat die vis van mij is en we daar 0.004% meer water voor gebruiken in een maand. Of in het geval van mijn kind, dat ik moet gaan bijhouden hoeveel % wasgoed van hem is, zodat ik zoveel meer aan water en energie kan betalen dan mijn partner. En zoveel % meer aan de boodschappen omdat mijn kind daarvan mee eet. Toedeledokie, die is gek.Zij hoefde toch ook niet samen te gaan wonen, maar toch heeft ze voor de riante boerderij gekozen ipv van voor haar kleine huurflatje. En nu voelt ze zich tekort gedaan. Vind dat dus onterecht omdat ze voor de extra bijdragen wel een betere woning heeft gekregen (wat haar eigen keus was) en daarnaast de keus heeft om gewoon extra uren te gaan werken, waardoor het financiele probleem ook opgelost zou zijn.
Maar als je nou niets met kinderen hebt, wat doe je dan op dit topic, jij kunt je helemaal niets voorstellen bij het willen van kinderen, vergelijkt ze met konijnen en paarden. Een vergelijking die dermate mank gaat dat je misschien maar helemaal niet over het onderwerp moet praten.
Zowel TO als huidige partner hebben kinderen, zij houden dus van kinderen, dus de vergelijking die jij maakt gaan helemaal nergens over.Het gaat niet over kinderen an sich, maar aan wat beide partners inbrengen aan kostenposten in de relatie en wat ze financieel bij kunnen dragen. Al houd ik zelf enorm van paarden en mijn partner heeft er 4, dikke doei dat ik dan in die kosten zou gaan delen natuurlijk.quote:fashionvictim schreef op 02 november 2008 @ 21:55:
[...]
Dat zou ik niet verlangen, hij HOEFT niet samen te wonen, toch? Maar wil hij dat wel, is het logische gevolg van die keuze dat hij dus ook geld aan mijn kind uitgeeft. Want ik ben pertinent niet van plan om tot op de cent nauwkeurig uit te rekenen wat mijn kind kost, het is namelijk geen hond of paard, zoals jij zo graag wil doen geloven. En sterker nog, zelfs voor een goudvis of hond zou ik dat niet doen, kom nou. Ik zie het al voor me, dan moet ik 0,004% meer aan de waterrekening betalen omdat die vis van mij is en we daar 0.004% meer water voor gebruiken in een maand. Of in het geval van mijn kind, dat ik moet gaan bijhouden hoeveel % wasgoed van hem is, zodat ik zoveel meer aan water en energie kan betalen dan mijn partner. En zoveel % meer aan de boodschappen omdat mijn kind daarvan mee eet. Toedeledokie, die is gek.Zij hoefde toch ook niet samen te gaan wonen, maar toch heeft ze voor de riante boerderij gekozen ipv van voor haar kleine huurflatje. En nu voelt ze zich tekort gedaan. Vind dat dus onterecht omdat ze voor de extra bijdragen wel een betere woning heeft gekregen (wat haar eigen keus was) en daarnaast de keus heeft om gewoon extra uren te gaan werken, waardoor het financiele probleem ook opgelost zou zijn.
zondag 2 november 2008 om 22:06
quote:wuiles schreef op 02 november 2008 @ 22:00:
Wat jammer dat je niet ziet dat er een hele wereld ligt tussen als stiefouder alle kosten betalen enerzijds en geen enkele financiële bijdrage leveren anderzijds. De kern van de zaak is dat je als volwassenen goede afspraken maakt waar je allebei tevreden over bent. Er zijn tenslotte meer wegen die naar Rome leiden en elke relatie bestaat bij de gratie van geven en nemen.
Jij begon te sneren dat het maar goed was dat je niet met mij samenwoont, terwijl ik slechts zei dat het in mijn ogen absoluut onmogelijk is om een gezin te hebben met kinderen, ook al zijn die niet van jou, zonder een cent aan die kinderen uit te geven. Relatie met iemand met kinderen = betalen aan dingen die die kinderen betreffen.
Vervolgens vraag ik je hoe dat dan bij jullie gaat, want kennelijk vond je mijn opmerking zo absurd dat je er zelfs een sneer in moest gooien, maar daar weiger je dan antwoord op te geven.
Zeg dan niks, of vertel gewoon hoe het dan wel moet. Ik kan namelijk echt niet bedenken hoe je samen met kinderen in 1 huis kunt wonen zonder er geld aan uit te geven. Noch kan ik bedenken hoe kinderen zich in godsnaam veilig en geliefd kunnen voelen als er iemand in hun eigen huis woont die niets voor ze betaalt en vooral: niets voor ze WIL betalen.
Wat jammer dat je niet ziet dat er een hele wereld ligt tussen als stiefouder alle kosten betalen enerzijds en geen enkele financiële bijdrage leveren anderzijds. De kern van de zaak is dat je als volwassenen goede afspraken maakt waar je allebei tevreden over bent. Er zijn tenslotte meer wegen die naar Rome leiden en elke relatie bestaat bij de gratie van geven en nemen.
Jij begon te sneren dat het maar goed was dat je niet met mij samenwoont, terwijl ik slechts zei dat het in mijn ogen absoluut onmogelijk is om een gezin te hebben met kinderen, ook al zijn die niet van jou, zonder een cent aan die kinderen uit te geven. Relatie met iemand met kinderen = betalen aan dingen die die kinderen betreffen.
Vervolgens vraag ik je hoe dat dan bij jullie gaat, want kennelijk vond je mijn opmerking zo absurd dat je er zelfs een sneer in moest gooien, maar daar weiger je dan antwoord op te geven.
Zeg dan niks, of vertel gewoon hoe het dan wel moet. Ik kan namelijk echt niet bedenken hoe je samen met kinderen in 1 huis kunt wonen zonder er geld aan uit te geven. Noch kan ik bedenken hoe kinderen zich in godsnaam veilig en geliefd kunnen voelen als er iemand in hun eigen huis woont die niets voor ze betaalt en vooral: niets voor ze WIL betalen.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 22:10
quote:fashionvictim schreef op 02 november 2008 @ 21:07:
Als je het vervelend vindt dat mijn kind van jouw zuurverdiende centen profiteert, moet je lekker zonder mij verder.
Weet je als mijn toekomstige tegen me zou zeggen jij MOET voor het kind van mij en mijn ex betalen, zou ik zeggen daar is het gat van de deur, ga maar fijn terug naar je ex ik ben toch zeker de bank niet.
Ik betaal graag indirect en vrijwillig dingen voor het kind van mijn partner, maar zeker niet omdat mijn partner het van me eist omdat het moet.
Betalen MOET je voor verleende diensten!
Als je het vervelend vindt dat mijn kind van jouw zuurverdiende centen profiteert, moet je lekker zonder mij verder.
Weet je als mijn toekomstige tegen me zou zeggen jij MOET voor het kind van mij en mijn ex betalen, zou ik zeggen daar is het gat van de deur, ga maar fijn terug naar je ex ik ben toch zeker de bank niet.
Ik betaal graag indirect en vrijwillig dingen voor het kind van mijn partner, maar zeker niet omdat mijn partner het van me eist omdat het moet.
Betalen MOET je voor verleende diensten!
zondag 2 november 2008 om 22:13
quote:fashionvictim schreef op 02 november 2008 @ 22:06:
[...]
Jij begon te sneren dat het maar goed was dat je niet met mij samenwoont, terwijl ik slechts zei dat het in mijn ogen absoluut onmogelijk is om een gezin te hebben met kinderen, ook al zijn die niet van jou, zonder een cent aan die kinderen uit te geven. Relatie met iemand met kinderen = betalen aan dingen die die kinderen betreffen.
Vervolgens vraag ik je hoe dat dan bij jullie gaat, want kennelijk vond je mijn opmerking zo absurd dat je er zelfs een sneer in moest gooien, maar daar weiger je dan antwoord op te geven.
Zeg dan niks, of vertel gewoon hoe het dan wel moet. Ik kan namelijk echt niet bedenken hoe je samen met kinderen in 1 huis kunt wonen zonder er geld aan uit te geven. Noch kan ik bedenken hoe kinderen zich in godsnaam veilig en geliefd kunnen voelen als er iemand in hun eigen huis woont die niets voor ze betaalt en vooral: niets voor ze WIL betalen.Ik heb in dit topic al meerder malen aangegeven hoe wij de zaken geregeld hebben. Een herhaling zou iets teveel van het goede worden. Bovendien heb ik volstrekt niet de ambitie om aan te geven hoe "het zou moeten". Zoals gezegd: meerdere wegen leiden naar Rome en wat voor de één werkt hoeft niet voor de ander te werken. Dé goede manier bestaat volgens mij niet. De kinderen in ons huis weten niet hoe wij onze financiële zaken geregeld hebben want dat gaat hen niets aan. Wél weten en voelen ze dat we aandacht, liefde, energie en tijd aan hen besteden. Dát maakt dat zij zich veilig en geliefd voelen. Bovendien zien ze dat Wuilesman en ik veel van elkaar houden en dat we geen ruzie maken, laat staan dat we conflicten hebben over zakelijke aangelegenheden als geld. Ook dat draagt bij aan hun gevoel voor veiligheid.
[...]
Jij begon te sneren dat het maar goed was dat je niet met mij samenwoont, terwijl ik slechts zei dat het in mijn ogen absoluut onmogelijk is om een gezin te hebben met kinderen, ook al zijn die niet van jou, zonder een cent aan die kinderen uit te geven. Relatie met iemand met kinderen = betalen aan dingen die die kinderen betreffen.
Vervolgens vraag ik je hoe dat dan bij jullie gaat, want kennelijk vond je mijn opmerking zo absurd dat je er zelfs een sneer in moest gooien, maar daar weiger je dan antwoord op te geven.
Zeg dan niks, of vertel gewoon hoe het dan wel moet. Ik kan namelijk echt niet bedenken hoe je samen met kinderen in 1 huis kunt wonen zonder er geld aan uit te geven. Noch kan ik bedenken hoe kinderen zich in godsnaam veilig en geliefd kunnen voelen als er iemand in hun eigen huis woont die niets voor ze betaalt en vooral: niets voor ze WIL betalen.Ik heb in dit topic al meerder malen aangegeven hoe wij de zaken geregeld hebben. Een herhaling zou iets teveel van het goede worden. Bovendien heb ik volstrekt niet de ambitie om aan te geven hoe "het zou moeten". Zoals gezegd: meerdere wegen leiden naar Rome en wat voor de één werkt hoeft niet voor de ander te werken. Dé goede manier bestaat volgens mij niet. De kinderen in ons huis weten niet hoe wij onze financiële zaken geregeld hebben want dat gaat hen niets aan. Wél weten en voelen ze dat we aandacht, liefde, energie en tijd aan hen besteden. Dát maakt dat zij zich veilig en geliefd voelen. Bovendien zien ze dat Wuilesman en ik veel van elkaar houden en dat we geen ruzie maken, laat staan dat we conflicten hebben over zakelijke aangelegenheden als geld. Ook dat draagt bij aan hun gevoel voor veiligheid.
zondag 2 november 2008 om 22:13
quote:elninjoo schreef op 02 november 2008 @ 22:00:
[...]
Het gaat niet over kinderen an sich, maar aan wat beide partners inbrengen aan kostenposten in de relatie en wat ze financieel bij kunnen dragen. Al houd ik zelf enorm van paarden en mijn partner heeft er 4, dikke doei dat ik dan in die kosten zou gaan delen natuurlijk.
Ik heb het al eerder gezegd, maar een relatie is toch meer dan een financiële kosten-baten analyse? Tijd bijvoorbeeld, is ook een kostenpost. Aandacht, is ook een kostenpost.
Al betaal je aan die 4 paarden geen cent van je eigen rekening, dan nog kosten die paarden je toch tijd? Als in: als je partner bij zijn paarden is, is ie niet bij jou, dus kost het jou tijd samen. Andersom geldt: als je partner bij jou is, is ie niet bij die paarden, dus kost het die paarden tijd.
quote:Zij hoefde toch ook niet samen te gaan wonen, maar toch heeft ze voor de riante boerderij gekozen ipv van voor haar kleine huurflatje. En nu voelt ze zich tekort gedaan. Vind dat dus onterecht omdat ze voor de extra bijdragen wel een betere woning heeft gekregen (wat haar eigen keus was) en daarnaast de keus heeft om gewoon extra uren te gaan werken, waardoor het financiele probleem ook opgelost zou zijn.
Ik zou die keuze dus ook niet gemaakt hebben. Want ik zou sowieso niet samen willen wonen met iemand die mijn kind als een financiele last waarvoor ie gecompenseerd moet worden ziet. Als we zo gaan beginnen dan weet ik er nog wel een paar, want dan zou ik dus ook geen flikker voor hem doen. Was je eigen kleren maar, kook je eigen maaltijd maar, ik dek de tafel alleen voor mij en mijn kind en als jij ook wil eten dan weet je waar de borden staan, strijk je eigen hemden maar, als ik schoonmaak doe ik dat om jouw zooi heen, en voor al die blowjobs stuur ik je eind van de maand een mooie factuur.
Geen basis voor een relatie, lijkt mij .
[...]
Het gaat niet over kinderen an sich, maar aan wat beide partners inbrengen aan kostenposten in de relatie en wat ze financieel bij kunnen dragen. Al houd ik zelf enorm van paarden en mijn partner heeft er 4, dikke doei dat ik dan in die kosten zou gaan delen natuurlijk.
Ik heb het al eerder gezegd, maar een relatie is toch meer dan een financiële kosten-baten analyse? Tijd bijvoorbeeld, is ook een kostenpost. Aandacht, is ook een kostenpost.
Al betaal je aan die 4 paarden geen cent van je eigen rekening, dan nog kosten die paarden je toch tijd? Als in: als je partner bij zijn paarden is, is ie niet bij jou, dus kost het jou tijd samen. Andersom geldt: als je partner bij jou is, is ie niet bij die paarden, dus kost het die paarden tijd.
quote:Zij hoefde toch ook niet samen te gaan wonen, maar toch heeft ze voor de riante boerderij gekozen ipv van voor haar kleine huurflatje. En nu voelt ze zich tekort gedaan. Vind dat dus onterecht omdat ze voor de extra bijdragen wel een betere woning heeft gekregen (wat haar eigen keus was) en daarnaast de keus heeft om gewoon extra uren te gaan werken, waardoor het financiele probleem ook opgelost zou zijn.
Ik zou die keuze dus ook niet gemaakt hebben. Want ik zou sowieso niet samen willen wonen met iemand die mijn kind als een financiele last waarvoor ie gecompenseerd moet worden ziet. Als we zo gaan beginnen dan weet ik er nog wel een paar, want dan zou ik dus ook geen flikker voor hem doen. Was je eigen kleren maar, kook je eigen maaltijd maar, ik dek de tafel alleen voor mij en mijn kind en als jij ook wil eten dan weet je waar de borden staan, strijk je eigen hemden maar, als ik schoonmaak doe ik dat om jouw zooi heen, en voor al die blowjobs stuur ik je eind van de maand een mooie factuur.
Geen basis voor een relatie, lijkt mij .
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 22:14
Maar waarom zou je met iemand gaan samenwonen als je niet van zijn/haar kinderen houdt? Je geeft toch wel zoveel om iemand dat je het zijn/ haar kinderen gunt in een huis te wonen met mensen die van ze houden? Als ouder heb je net zo goed die verantwoordelijkheid zoals FV schetst. Kortom als je samen gaat wonen kies je voor een nieuwe eenheid van partners en kind(eren).
zondag 2 november 2008 om 22:21
quote:Livingston schreef op 02 november 2008 @ 22:10:
[...]
Weet je als mijn toekomstige tegen me zou zeggen jij MOET voor het kind van mij en mijn ex betalen, zou ik zeggen daar is het gat van de deur, ga maar fijn terug naar je ex ik ben toch zeker de bank niet.
Ik betaal graag indirect en vrijwillig dingen voor het kind van mijn partner, maar zeker niet omdat mijn partner het van me eist omdat het moet.
Betalen MOET je voor verleende diensten!
Nogmaals: hoe zien jullie dat voor je dan? Ik zou echt niet weten welke kosten hier voor mijn kind zijn, ik doe gewoon boodschappen en wat er in die boodschappen nou specifiek door mijn kind verbruikt wordt, geen idee. Ook heb ik geen idee hoeveel van de gas, water en energie nota door mijn kind verbruikt worden. Ook heb ik geen zin om uit te rekenen hoeveel afschrijving aan meubels en dergelijke door mijn kind veroorzaakt wordt, net zoals ik ook al niet kan zeggen hoeveel woonoppervlak mijn kind verbruikt. Ook hou ik niet bij hoeveel ritjes er voor mijn kind gemaakt worden, hoeveel tijd mijn kind precies kost, en ga zo maar door.
Het is in mijn ogen dan ook onmogelijk om een relatie met iemand met kinderen te hebben zonder voor die kinderen te betalen.
Dat je de schoolnota van de rekening van de ouder af laat gaan, en niet van die van jou, daar kan ik nog wel inkomen. Maar dat je daar vervolgens de consequentie aanhangt dat je dus zelf die maand x euro meer te besteden hebt dan je partner en dus in je eentje naar de kroeg gaat (want partners geld is al op aan de schoolrekening), dat snap ik dan weer niet. En ik geloof ook niet dat mensen met een goede relatie zo met elkaar omgaan.
Dus in mijn optiek is de consequentie van een relatie met iemand met kinderen hebben dat je altijd voor die kinderen betaalt.
En ik persoonlijk zou geen relatie willen met iemand die vindt dat ik dús 2/3 moet betalen en hij 1/3.
[...]
Weet je als mijn toekomstige tegen me zou zeggen jij MOET voor het kind van mij en mijn ex betalen, zou ik zeggen daar is het gat van de deur, ga maar fijn terug naar je ex ik ben toch zeker de bank niet.
Ik betaal graag indirect en vrijwillig dingen voor het kind van mijn partner, maar zeker niet omdat mijn partner het van me eist omdat het moet.
Betalen MOET je voor verleende diensten!
Nogmaals: hoe zien jullie dat voor je dan? Ik zou echt niet weten welke kosten hier voor mijn kind zijn, ik doe gewoon boodschappen en wat er in die boodschappen nou specifiek door mijn kind verbruikt wordt, geen idee. Ook heb ik geen idee hoeveel van de gas, water en energie nota door mijn kind verbruikt worden. Ook heb ik geen zin om uit te rekenen hoeveel afschrijving aan meubels en dergelijke door mijn kind veroorzaakt wordt, net zoals ik ook al niet kan zeggen hoeveel woonoppervlak mijn kind verbruikt. Ook hou ik niet bij hoeveel ritjes er voor mijn kind gemaakt worden, hoeveel tijd mijn kind precies kost, en ga zo maar door.
Het is in mijn ogen dan ook onmogelijk om een relatie met iemand met kinderen te hebben zonder voor die kinderen te betalen.
Dat je de schoolnota van de rekening van de ouder af laat gaan, en niet van die van jou, daar kan ik nog wel inkomen. Maar dat je daar vervolgens de consequentie aanhangt dat je dus zelf die maand x euro meer te besteden hebt dan je partner en dus in je eentje naar de kroeg gaat (want partners geld is al op aan de schoolrekening), dat snap ik dan weer niet. En ik geloof ook niet dat mensen met een goede relatie zo met elkaar omgaan.
Dus in mijn optiek is de consequentie van een relatie met iemand met kinderen hebben dat je altijd voor die kinderen betaalt.
En ik persoonlijk zou geen relatie willen met iemand die vindt dat ik dús 2/3 moet betalen en hij 1/3.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 november 2008 om 22:22
quote:Mevrouwdekees schreef op 02 november 2008 @ 22:14:
Maar waarom zou je met iemand gaan samenwonen als je niet van zijn/haar kinderen houdt? Je geeft toch wel zoveel om iemand dat je het zijn/ haar kinderen gunt in een huis te wonen met mensen die van ze houden? Als ouder heb je net zo goed die verantwoordelijkheid zoals FV schetst. Kortom als je samen gaat wonen kies je voor een nieuwe eenheid van partners en kind(eren).Precies! En niet twee aparte eenheden van ouder-kinderen en ouder-partner.
Maar waarom zou je met iemand gaan samenwonen als je niet van zijn/haar kinderen houdt? Je geeft toch wel zoveel om iemand dat je het zijn/ haar kinderen gunt in een huis te wonen met mensen die van ze houden? Als ouder heb je net zo goed die verantwoordelijkheid zoals FV schetst. Kortom als je samen gaat wonen kies je voor een nieuwe eenheid van partners en kind(eren).Precies! En niet twee aparte eenheden van ouder-kinderen en ouder-partner.
Am Yisrael Chai!
