Volwassen gehandicapte zoon in huis - moeder (60+) radeloos

Neem contact op met het CIZ voor een nieuwe herindicatie, daarbij kunnen ze aangeven wat de wensen zijn van de zoon en moeder. (maar vooral van de zoon)

Zij kunnen dan raad geven of er zulke woonvormen e.d zijn en welke mensen meer voor hen kunnen betekenen.

Evt huisarts ook inschakelen die kan soms dingen met wat meer spoed regelen.

En naar het Zorgloket gaan in de gemeente

Waarom woont die zoon bij z'n moeder thuis? Kon hij niet ergens in 'n verzorgingstehuis of aanleungebeuren opgenomen worden? Die moeder heeft zo toch geen leven?

De zoon moet toch het PGB aanvragen? En daarmee de moeder betalen?



http://www.pgb.nl/persaldo

Om een plan van aanpak op te stellen kan de zoon (uiteraard met hulp van moeder) zich ook aanmelden bij stichting MEE...

Deze kunnen helpen bij het aanvragen van indicaties en zoeken met je mee naar een eventuele woonvorm.

Volgens mij is dit een landelijke stichting en kun je het gewoon via google vinden.

Is overigens gratis net als maatschappelijk werk.

Volgens mij kan de moeder een PGB aanvragen als zij haar zoon wil blijven verzorgen. Met dat PGB kan zij hulp inkopen bij een thuiszorgorganisatie of daarmee "zichzelf betalen" voor de taken die zij voor haar zoon doet. Als de zoon liever liever zelfstandig wil wonen kan dat in bv een begeleid wonen project maar misschien ook wel in een gewoon huis met de nodige aanpassingen en mbv thuiszorg. Als de moeder er aan onder door dreigt te gaan zou ik haar vragen of zij het goed zou vinden om de huisarts in te schakelen, die weet welke mogelijkheden er verder zijn en waarvoor je daar moet zijn.

Heb je MEE al gegoogled? Echt het hoeft niet zo moeilijk te zijn.

Ik heb er een beetje verstand van via mijn werk en er hoeft geen bewindvoerder te komen! Dan zou hij afstand doen van al zijn financien en dat hoeft echt niet, er zijn ook PGB-bureaus die je PGB voor je kunnen beheren.

Een consulent van MEE vraagt voor de client de indicatie aan en kan je ook naar een PGB-bureau verwijzen als de indicatie via het CIZ aan je wordt toegewezen.

Daarnaast ben ik het eens met Fiba, als de moeder te overbelast raakt heeft haar zoon helemaal niks meer aan haar. Op naar de huisarts dus!



Succes ermee!!

y

Met PGB bureau's die de financien beheren zou ik voorzichtig zijn. Er zijn natuurlijk goede maar ook veel slechte die het alleen maar om het geld te doen is. Verder zijn er ook vrijwilligers/maatjesprojecten die iets met zoon zouden kunnen ondernemen zodat moeder dan tijd voor zichzelf heeft. Werk zelf in de thuiszorg en we worden regelmatig door huisartsen gevraagd als mantelzorgers de zorg niet meer aan kunnen. Je schrijft dat moeder zelf ook in de thuiszorg werkt, je zou dus eigenlijk verwachten dat zij zelf ook wel een beetje op de hoogte is van de wegen in de zorg. Kan het misschien ook zo zijn dat moeder, ondanks dat ze zelf overbelast dreigt te raken, er nog niet aan toe is om de zorg voor haar zoon aan anderen over te laten?

Ik zou niet zelfstandig een PGB aanvragen. De MEE is een goed startpunt; daar kan een consulent aan dit gezin gekoppeld worden die alles uit gaat zoeken en regelen. Die kan kijken naar woonmogelijkheden en de mogelijkheden van een evt PGB.

Aanmelding kan direct gedaan worden door die moeder. MEE zal ws info gaan opvragen bij huisarts, ed.

ik weet niet of je wil vertellen om welke gemeente het gaat? Dan kunnen we hier verder zoeken.



Hoe dan ook: stichting MEE is een goed startpunt.

Oh en als ze niet lang kan praten, kan ze wel evt brieven/mails van te voren naar gesprekken sturen zodat er minder uitleg gegeven hoeft te worden van haar kant.

WMO is het loket van de gemeente waarbij je met dit soort vragen terecht moet. Maar het lijkt me slimmer om e.e.a. inderdaad via MEE te realiseren, deze organisatie is tenslotte bekend met de mogelijkheden voor mensen in een dergelijke situatie, itt tot jij en de vrouw.

MEE is voor een client van me aan de slag gegaan en dan wel direct met een contactpersoon en eventueel praktische ondersteuning ter overbrugging van de periode waarin indicaties worden aangevraagd (zorgen zij ook voor). Het werd wel op prijs gesteld als er zoveel mogelijk documentatie was over de onmogelijkheden van de client, en zijn hulpbehoefte.

Het klinkt alsof hier een foute indicatie gesteld is. Sec het gezinslid zijn sluit niet uit van zorg. Wat wél uitgesloten wordt is zogenaamde gebruikelijke zorg. Zorg waarvan je kunt verwachten dat gezinsleden deze onderling verlenen. Soms kan er discussie zijn over wat daar onder valt, maar 30 uur zorg per week is níet gebruikelijke zorg voor een volwassen persoon, period.



Voor wat betreft zelfstandig wonen; als eerste zal er gekeken moeten worden naar de vorm waarin men dit wil gieten. Zelfstandig met hulp in natura of middels PGB? Of toch liever via een Fokuswoning, verpleeghuis of andere zorgwoningsvormen? Aan het hand van het antwoord daarop kan gezocht worden. De eerste stap is dan zoon in schrijven bij de instantie die desbetreffende woonruimte biedt. Dus bijv. de woningbouwvereniging voor reguliere huisvesting, het CIZ voor Fokuswonen etc. Zoals bij een ieder ander die woonruimte zoekt zal er een wachtlijst gehanteerd worden en bijhorende regels. In sommige gevallen kan er urgentie afgegeven worden als een situatie bijv. onhoudbaar blijkt. Voor reguliere woonruimte verloopt dit via de gemeente. In verreweg de meeste gemeenten is urgentie iets dat bepaald niet makkelijk meer verleend wordt, ook niet op medische gronden.



Zodra er duidelijk is hoe of wat qua woonruimte kan er pas hulp toegespitst op de nieuwe woonsituatie geregeld worden. Zorg kan namelijk pas toegekend worden voor een bekende situatie. Zonder woning geen duidelijkheid over hoe de zorg er precies uit moet zien, namelijk. Voor zaken omtrent huishoudelijke hulp dient men bij de gemeente te zijn, bij het WMO-loket. (Wet Maatschappelijke Ondersteuning). Dit kan zowel in de natura vorm (thuiszorg) als in een PGB. Indien gemachtigd, kan moeder de aanvraag en beheer van eventueel PGB doen voor zoon.



Zorg voor bijv. persoonlijke verzorging valt onder de AWBZ. Een aanvraag hiervoor wordt ingediend bij het CIZ. Wederom kan ook hierbij gekozen worden voor zowel zorg in natura als een PGB. Op beide vormen van zorg zit overigens een inkomensafhankelijke eigen bijdrage.



Let bij dit alles wel dat indicaties niet binnen een werkdag rond zijn! Men dient dus goed na te denken hoe die eerste periode zelf op te vangen!



Inkomen, een andere belangrijke factor. Indien het inkomen van zoon onder het geldend sociaal minimum voor een alleenstaande is, wanneer hij zelfstandig gaat wonen dan zijn hier diverse aanvullingen voor. Zo is er een toeslag vanuit het UWV die op dat moment aangevraagd kan worden indien zoon een AO-uitkering heeft. Is dat niet het geval en/of niet toereikend, dan kan er een aanvulling aangevraagd worden via de WWB (in de volksmond nog wel eens bijstand genoemd, is de opvolger hiervan), waardoor het inkomen aangevuld wordt tot het sociaal minimum.



De dagbesteding; is daar al een nieuwe indicatie voor afgegeven voor dit jaar? Hij zal waarschijnlijk een indicatie ondersteuning hebben. Sinds dit jaar zijn daar drastische bezuinigingen in gaande. Enorm veel mensen worden hierin gekort en simpelweg volledig afgewezen. Mocht dat het geval zijn voor zoon; wendt je tot het WMO-loket. Het verschilt erg per gemeente hoe en überhaupt óf ze het al opgepakt hebben, maar ze zijn er voor verantwoordelijk om deze groep op te vangen en waar mogelijk binnen de WMO gepaste zorg te bieden.



Maatschappelijk werk is níet de meest handige weg om te gaan. Das leuk en aardig om te ventileren, maar die hebben weinig in de melk te brokkelen en kunnen slechts als doorgeefluik functioneren. Daarnaast weten ze veelal een stuk minder van regelingen dan de consulenten van MEE. Wil moeder begeleiding in alles omtrent handicap- en voorzieningenland, dan is MEE de aangewezen plek. Voor alle aanvragen en vragen omtrent 'loketten' is het WMO-loket binnen de gemeente de juiste plek. Veel taken horen bij het WMO-loket thuis, waaronder het doorverwijzen en kenbaar maken van de juiste opties voor zaken die niet onder de WMO vallen. Daarbij moet ik wel de kanttekening maken dat het helaas toch nog altijd kan vallen of staan met de vaardigheid en kennis van de WMO-loketmedewerker/ster die je treft voor wat betreft de 'buiten WMO-informatie'.





Daarnaast wil ik moeder ERNSTIG adviseren als zoon zelfstandig gaat wonen buiten een zorgvorm om vooral NIET alle zorg op zich te blijven nemen, ook niet als dit wel mogelijk zou worden door indicaties die in PGB-vorm te kiezen zijn. Ze trekt het nu al niet, na 2 jaar is de koek al op. Die koek groeit niet spontaan weer blijvend aan enkel en alleen omdat zoon elders woont. De zorg, het verantwoordelijkheidsgevoel en de grote afhankelijkheid van zoon richting moeder blijven in dat geval. Tellen we daarbij moeders leeftijd op, dan is het vragen om problemen voor een van beiden of allebei. Wat als bijv. moeder morgen ziek wordt? Niet geheel ondenkbaar gezien haar leeftijd. Als er al voor een PGB gekozen wordt, dan raad ik ernstig aan om minimaal 1 andere vaste zorgverlener in dienst te nemen voor een meerderheid van de zorgtaken. Als moeder weer gewóón moeder kan worden, wellicht wat mantelzorgen en/of een enkel uurtje per week voor zoon werken, dat is al meer dan genoeg. Daarnaast is het zeer raadzaam om te zorgen voor een grotere achterban van zorgverleners zodat er bij ziekte van een zorgverlener, tijdelijk grotere zorgvraag van zoon en/of bijv. ontslag van zorgverlener een vangnet is en niet moeder weer volop de zorg moet gaan dragen.



Een PGB is in deze situatie misschien sowieso niet enorm aan te raden. Zoon kan zelf het beheer en administratie niet doen, dat zal iemand dus voor hem moeten doen. Een deel kan uitbesteed worden (denk bijv. aan de SVB, deze doen het gratis!), maar zaken zoals het noteren van uren, contractbesprekingen etc. zullen dan alsnog gedaan moeten worden. Correspondentie met het SVB, Zorgkantoor etc; idem dito. Moeder wordt wat ouder en hopelijk 80+. Maar wat als zij uitvalt door ziekte -niet geheel onvoorspelbaar gezien leeftijd-? Is er iemand anders die acuut deze taken op zich kan nemen? Zo niet, dan is het de vraag of het PGB de juiste optie is of dat zorg in natura (thuiszorg) niet een veel minder belastende optie is.



Los van dit alles; speur even de meest recente indicatie van het CIZ op. Indien hierin vermeld wordt dat moeder mantelzorg verleend (wat ze doet) en de indicatie is redelijk recent (zeg 2008 of jonger), dan kan zoon -of zijn volmacht- voor haar jaarlijks het zogenaamde mantelzorgcompliment aanvragen. Een netto bedrag van ¤250,- dat toegekend kan worden aan 1 mantelzorger, op keuze van degene die de mantelzorg ontvangt. Een aanvraagformulier kan bij het SVB verkregen worden.

Even een kanttekening na het lezen van het verhaal. Ik kwam via werk wel met dit soort verhalen in aanraking al lied ik de papieren rompslomp door anderen afhandelen. Als de man niet alleen thuis kan zijn (dat haal ik uit het verhaal, omdat de moeder nergens alleen naar toe kan) is het hoogstwaarschijnlijk niet haalbaar om hem zelfstandig te laten wonen. Dit vergt toch een hogere mate van ... zelfstandigheid.

Er zijn echter genoeg andere mogelijkheden. Daarnaast zou je via de zorgverzekering (gratis op de eigen wettelijke bijdrage van 150 euro per jaar) 10 uur ergotherapie kunnen aanvragen om wat meer zelfstandigheid te trainen om hem zo klaar te maken voor hij uit huis gaat.

quote:natemy schreef op 09 januari 2010 @ 21:08:

Wauw Roosvrouw, je bent geweldig!! Daarmee beweer ik niet dat alle andere adviezen nutteloos waren hoor. Maar de opsomming van aangewezen instanties voor elk probleem ansich is voor mij even heel verhelderend. Ik kan nu een lijst maken van alle instanties en lees nu ook weer dat MEE een hele belangrijke factor is. Ik denk dat deze situatie ook zolang heeft standgehouden vanwege het feit dat iedereen, ook familie en bekenden, dacht dat alles goed geregeld was. En de moeder klaagt eigenlijk nooit.

En over het uitvallen van de moeder: Dat was eigenlijk de start van het hele verhaal van vandaag. Moeder durft de deur niet uit, omdat ze bang is te vallen, waardoor haar zoon alleen achter blijft zonder hulp (In haar beleving).

De vrouw weegt waarschijnlijk nog maar 45 kilo (hooguit) en dat bij een lengte van 1,60.



Dank je Natemy, was al bang dat het wat veel was in 1 keer. Heb nog genoeg buiten ogenschouw gelaten, wetende dat veel ook automatisch meegepakt zal worden zodra je MEE inschakeld en binnen de WMO-molen bezig bent.



Heb zelf privé de nodige ervaring (inmiddels alweer bijna 10 jaar gehandicapt, destijds ook zo het ouderlijk huis uitge"werkt" . Tel daarbij op een vader met wat gezondheidsproblemen die ik hierin help) en houdt me sinds 2007 min of meer "professioneel vrijwillig" bezig met dit soort dingen. Ik zit dagelijks volop in de WMO, dus vandaar dat ik de termen, valkuilen etc. aardig ken.





Voor wat betreft moeder; niet alleen zoons situatie dient bekend gemaakt te worden bij het WMO-loket, ook moeders. Ik heb uiteraard niet alle info, maar het kan zijn dat er ook voor haar -dus totaal los van zoon en wat er wel of niet met hem gebeurd in de toekomst- e.e.a. mogelijk is.



Heel praktisch in de tussentijd; informeer bij het WMO-loket naar vrijwilligers- en particuliere initiatieven. In steeds meer regio's (ook kleine) zijn er geweldige dingen opgezet. Organisaties die vrijwillig een handje helpen bij bijv. het bijhouden van de tuin, het doen van een boodschapje, ouderenorganisaties die lokaal vervoer voor ouderen regelen, hulp bij administratie, vrijwillige thuiszorg, vrijwillige begeleiding voor zoon zodat moeder even iets voor zichzelf kan doen; you name it. Allemaal zijn dat vaak gratis opties ook nog. Omdat het vaak vrijwillige initiatieven zijn kan het ook vaak sneller ingezet worden.



Krap qua inkomen; wijs op de eventuele mogelijkheden van Bijzondere Bijstand. Dat is niet alleen voor mensen die een WWB-uitkering hebben, maar een ieder met een laag inkomen en nauwelijks tot geen spaargeld. Vaak wordt een grens gehanteerd van iets meer dan het sociaal minimum geldend voor de gezinsamenstelling. Moeder en zoon hebben bijv. wellicht meer zorgkosten dan 'normaal'. Voor bepaalde zaken die eigenlijk niet meer zelf te dragen zijn, kan vooraf bijzondere bijstand aangevraagd worden. Indien toegekend, dan betaal je zelf nog maar een deel of niets. Ook zijn er in diverse gemeenten steuntjes voor ouderen en/of chronisch zieken en gehandicapten. Er komt wat administratie bij kijken, maar kan erg de moeite waard zijn.



Maar boven alles; contacteer MEE. Het verschilt (helaas!) wat per regio, maar over het algemeen zijn ze daar zeer snel en zeer doortastend. Ze kunnen bijstaan in álle facetten rondom handicap. Of dat nu het aanvragen van iets is, een vraag waar zoon aangepast zou kunnen sporten, meegaan naar gesprekken bij bijv. het UWV of andersoortige vragen; ze zijn er. Kunnen ze ergens zelf niet in voorzien, dan zullen ze sowieso uitzoeken hoe iets zit en aangeven waar je wel terecht kunt. Hun grootste probleem is eigenlijk dat ze geen nee lijken te kunnen zeggen.

Ik werk bij de thuiszorg en wij worden in dergelijke situatie's ook wel ingeschakeld door de huisarts. Er wordt dan gelijk een indicatie aangevraagd maar ook gelijk hulp ingezet. Ook al zou het maar eerst voor een paar keer per week zijn, dat zou de moeder al behoorlijk ontlasten. @Natemy: ben wel benieuwd hoe het verder gaat, laat je dat nog een keertje hier weten?