Geld & Recht
alle pijlers
Voogdij en zo
woensdag 21 oktober 2009 om 12:47
Nu ons eerste kindje zich bijna aandient, komt de vraag “wat als er iets met ons gebeurd” af en toe om de hoek kijken. Als we naar onze familie kijken is er eigenlijk geen “goede kandidaat te vinden. Onze ouders zijn allebei geen optie. Ik wil niet dat ons kind verder opgevoed word door mijn schoonouders en mijn moeder kan het fysiek niet meer aan. Hoewel ze het absoluut zou doen als het nodig mocht zijn. Verder in de familie heb ik alleen een broer die licht verstandelijk gehandicapt is, goed kan functioneren, maar geen kind op kan voeden. Mijn man heeft verder geen broers of zussen.
Dus dan kom je op vrienden uit.
We hebben hele goede vrienden, maar niet zo heel veel.
De vrienden die al kinderen hebben die ze opvoeden op een manier welke eigenlijk niet onze manier is. Vind ik wel belangrijk moet ik zeggen.
Andere vrienden die ervoor in aanmerking zouden komen, zou ik dolgraag willen vragen, maar zij heeft een akkefietje gehad met mijn schoonvader op ons trouwen. Ik zou me erg bezwaard voelen om aan haar (en hem ook trouwens) die vraag te stellen, omdat we haar zo erg voor het blok zetten. Want mijn schoonvader blijf wel in het leven van ons kind neem ik zo aan. Qua vrienden absoluut een optie, maar niet qua omstandigheden.
Dan hebben we nog onze buren, hele goede vrienden geworden, de buurvrouw gaat ook 2 dagen op ons kindje passen. Maar nu is het zo dat zij dit al aan ons gevraagd hebben.
Kunnen we dit dan ook weer aan hun vragen? Of is dat niet mogelijk?
Ik vind het allereerst al heel moeilijk om hier over na te denken, het erover te hebben, want eigenlijk ben je over je graf aan het regeren. Maar wat nou als we niets regelen, en er gebeurd iets met ons, wat gebeurd er dan met ons kind?
Gaat het dan automatisch naar familie?
Hoe werkt zoiets?
Ik hoor het graag van jullie wat jullie zouden doen.
Liefs, Barbabella
Dus dan kom je op vrienden uit.
We hebben hele goede vrienden, maar niet zo heel veel.
De vrienden die al kinderen hebben die ze opvoeden op een manier welke eigenlijk niet onze manier is. Vind ik wel belangrijk moet ik zeggen.
Andere vrienden die ervoor in aanmerking zouden komen, zou ik dolgraag willen vragen, maar zij heeft een akkefietje gehad met mijn schoonvader op ons trouwen. Ik zou me erg bezwaard voelen om aan haar (en hem ook trouwens) die vraag te stellen, omdat we haar zo erg voor het blok zetten. Want mijn schoonvader blijf wel in het leven van ons kind neem ik zo aan. Qua vrienden absoluut een optie, maar niet qua omstandigheden.
Dan hebben we nog onze buren, hele goede vrienden geworden, de buurvrouw gaat ook 2 dagen op ons kindje passen. Maar nu is het zo dat zij dit al aan ons gevraagd hebben.
Kunnen we dit dan ook weer aan hun vragen? Of is dat niet mogelijk?
Ik vind het allereerst al heel moeilijk om hier over na te denken, het erover te hebben, want eigenlijk ben je over je graf aan het regeren. Maar wat nou als we niets regelen, en er gebeurd iets met ons, wat gebeurd er dan met ons kind?
Gaat het dan automatisch naar familie?
Hoe werkt zoiets?
Ik hoor het graag van jullie wat jullie zouden doen.
Liefs, Barbabella
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 21 oktober 2009 om 15:05
@ BGB: er is kennelijk toch niet zoveel veranderd in de regels, zie ik aan jouw post. Zo is het bij mij ook gegeaan, destijds. Ik realiseer me nu dat er dus familie moet zijn gevraagd bij die zitting, en dat die dus keihard "nee" hebben gezegd. hmm.
Nu ben ik wel goed terecht gekomen, daar niet van, maar dat is toch wel pijnlijk.
Vanuit mijn eigen ervaring gesproken: wat echt traumatisch is geweest, is het heen en weer geschuif. Zo van: wie gaat er voor Klaas zorgen. Niemand? Dan duwen we haar in een tehuis. (beetje cru verwoord, maar daar kwam het wel op neer). Als kind wil je in die situatie gewoon opgevangen worden, met enige warmte en aandacht, en wil je niet als een hete aardappel overgegooid worden. Dat is mij dus overkomen. Dat doet ook hele vervelende dingen met je zelfbeeld en je zelfvertrouwen.
Barbabella, je schreef in je OP dat je bang bent 'over je graf heen te regeren'. zo zie ik het niet hoor. Het gaat om een vangnet, niks meer en niks minder, en een vangnet is er alleen voor noodgevallen. Hoe het allemaal loopt, daar kun je nu nog niets over zeggen. Laten we er maar van uit gaan dat je dat hele vangnet neit nodig zult hebben. Maar als je kunt voorkomen dat je kind - onverhoopt - achterblijft in een soort vacuum, waarin alle betrokkenen eerst nog in discussie moeten over wie wat moet gaan doen, heb je jezelf en je kind al wel een grote dienst bewezen.
Nu ben ik wel goed terecht gekomen, daar niet van, maar dat is toch wel pijnlijk.
Vanuit mijn eigen ervaring gesproken: wat echt traumatisch is geweest, is het heen en weer geschuif. Zo van: wie gaat er voor Klaas zorgen. Niemand? Dan duwen we haar in een tehuis. (beetje cru verwoord, maar daar kwam het wel op neer). Als kind wil je in die situatie gewoon opgevangen worden, met enige warmte en aandacht, en wil je niet als een hete aardappel overgegooid worden. Dat is mij dus overkomen. Dat doet ook hele vervelende dingen met je zelfbeeld en je zelfvertrouwen.
Barbabella, je schreef in je OP dat je bang bent 'over je graf heen te regeren'. zo zie ik het niet hoor. Het gaat om een vangnet, niks meer en niks minder, en een vangnet is er alleen voor noodgevallen. Hoe het allemaal loopt, daar kun je nu nog niets over zeggen. Laten we er maar van uit gaan dat je dat hele vangnet neit nodig zult hebben. Maar als je kunt voorkomen dat je kind - onverhoopt - achterblijft in een soort vacuum, waarin alle betrokkenen eerst nog in discussie moeten over wie wat moet gaan doen, heb je jezelf en je kind al wel een grote dienst bewezen.
woensdag 21 oktober 2009 om 15:08
Jemig Tante Klaas, ik vind het heftig om jouw verhaal te lezen.
Dit is dus inderdaad precies waar ik bang voor bent wat gaat gebeuren als we niets regelen.
Het is eigenlijk ook zo'n onderwerp wat je graag voor je uitschuift en niet wil zien (want dan is het er ook niet en gaat dus niet gebeuren). Maar ik zou het heel erg vinden als we straks dus echt te laat zijn met dingen regelen.
Dit is dus inderdaad precies waar ik bang voor bent wat gaat gebeuren als we niets regelen.
Het is eigenlijk ook zo'n onderwerp wat je graag voor je uitschuift en niet wil zien (want dan is het er ook niet en gaat dus niet gebeuren). Maar ik zou het heel erg vinden als we straks dus echt te laat zijn met dingen regelen.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
woensdag 21 oktober 2009 om 15:09
Geen idee, Klaas , of dat in jouw tijd ook al zo ging.
Ik hoop eigenlijk voor je dat er zich mensen gemeld hebben maar die dan ongeschikt werden bevonden, dat lijkt me een idee wat beter te verteren is.
Zie je nu nog weleens iemand van je familie?
Ik hoop eigenlijk voor je dat er zich mensen gemeld hebben maar die dan ongeschikt werden bevonden, dat lijkt me een idee wat beter te verteren is.
Zie je nu nog weleens iemand van je familie?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 21 oktober 2009 om 15:13
quote:tante Klaas schreef op 21 oktober 2009 @ 15:05:
@ BGB: er is kennelijk toch niet zoveel veranderd in de regels, zie ik aan jouw post. Zo is het bij mij ook gegeaan, destijds. Ik realiseer me nu dat er dus familie moet zijn gevraagd bij die zitting, en dat die dus keihard "nee" hebben gezegd. hmm.
Nu ben ik wel goed terecht gekomen, daar niet van, maar dat is toch wel pijnlijk.Het is wellicht niet keihard 'nee' geweest, maar 'n afweging of ze het wel aankonden, een (extra) kind in huis nemen. Maar idd wel uiterst pijnlijk als het je overkomt en niemand wil je.
@ BGB: er is kennelijk toch niet zoveel veranderd in de regels, zie ik aan jouw post. Zo is het bij mij ook gegeaan, destijds. Ik realiseer me nu dat er dus familie moet zijn gevraagd bij die zitting, en dat die dus keihard "nee" hebben gezegd. hmm.
Nu ben ik wel goed terecht gekomen, daar niet van, maar dat is toch wel pijnlijk.Het is wellicht niet keihard 'nee' geweest, maar 'n afweging of ze het wel aankonden, een (extra) kind in huis nemen. Maar idd wel uiterst pijnlijk als het je overkomt en niemand wil je.
woensdag 21 oktober 2009 om 16:02
Het zal zeker een afweging geweest zijn, dat weet ik wel zeker, maar onder aan de streep staat wel "nee". Overigens had ik er ook niet aan moeten denken bij die bewuste familieleden in huis te moeten gaan wonen, maar da's weer een ander verhaal. Ik zie er nog wel eens een paar, BGB. Een tante bijvoorbeeld, maar die was toen eigenijk al dermate krakkemikkig (en kinderloos) dat zij om die reden afviel. No hard feelings ten opzichte van haar. Enkele andere familieleden daarentegen... nou ja.
@barbabella, ik denk dat je de spijker op z'n kop slaat met je opmerking dat veel mensen het voor zich uit schuiven. Volledig begrijpelijk, want het is nou eenmaal niet iets waar je heel vrolijk van wordt als je er over na moet denken. Net als testamenten; (hoewel ik de indruk heb dat meer mensen een testament hebben dan een voogdij-regeling maar daar kan ik ook naast zitten).
Aan de andere kant, als je het eenmaal geregeld hebt hoef je er ook een hele tijd niet meer bij stil te staan. Dus even doorbijten
en daarna vooral weer gaan genieten van je zwangerschap en vooral al het moois dat er komen gaat !
@barbabella, ik denk dat je de spijker op z'n kop slaat met je opmerking dat veel mensen het voor zich uit schuiven. Volledig begrijpelijk, want het is nou eenmaal niet iets waar je heel vrolijk van wordt als je er over na moet denken. Net als testamenten; (hoewel ik de indruk heb dat meer mensen een testament hebben dan een voogdij-regeling maar daar kan ik ook naast zitten).
Aan de andere kant, als je het eenmaal geregeld hebt hoef je er ook een hele tijd niet meer bij stil te staan. Dus even doorbijten
en daarna vooral weer gaan genieten van je zwangerschap en vooral al het moois dat er komen gaat !
woensdag 21 oktober 2009 om 16:23
quote:mizuki schreef op 21 oktober 2009 @ 13:56:
DTJ betekent dat, dat de kinderen van jouw zus na de dood van hun ouders ook nog eens uit elkaar worden gehaald (beide naar een andere voogd)? Dat zou ik zelf niet wenselijk vinden!
Ja, dat klopt. Is inderdaad niet ideaal/wenselijk, maar ons inziens beter dan dat ze samen naar een totaal vreemd gezin gaan of de oudste wel naar mijn zus en de jongste buiten de familie! En uiteraard zullen wij ze wel heel veel contact laten hebben.
De oudste zal dat uit elkaar halen overigens niet zo heel erg vinden hoor. Die zou liever het kindje van mijn oudste zus als broertje gehad hebben dan het zusje dat ie nu heeft. En hij heeft een zo sterke band met zijn zus en haar vriend dat dit voor hem echt het beste is. (als ie vandaag daar zou mogen wonen zou ie dat doen, maar dat is weer een ander verhaal). Hij is daar gemiddeld ook al een weekend per maand.
De jongste denk ik dat daar meer moeite mee heeft. Maar ja, ik kan mijn zus moeilijk verplichten ze beiden in huis te nemen.
Mocht de situatie gaan spelen (wat we uiteraard niet hopen), dan zal het in de praktijk toch zo worden dat we elkaar hierin veel zullen helpen met de opvang waardoor ze toch nog veel samen zijn.
DTJ betekent dat, dat de kinderen van jouw zus na de dood van hun ouders ook nog eens uit elkaar worden gehaald (beide naar een andere voogd)? Dat zou ik zelf niet wenselijk vinden!
Ja, dat klopt. Is inderdaad niet ideaal/wenselijk, maar ons inziens beter dan dat ze samen naar een totaal vreemd gezin gaan of de oudste wel naar mijn zus en de jongste buiten de familie! En uiteraard zullen wij ze wel heel veel contact laten hebben.
De oudste zal dat uit elkaar halen overigens niet zo heel erg vinden hoor. Die zou liever het kindje van mijn oudste zus als broertje gehad hebben dan het zusje dat ie nu heeft. En hij heeft een zo sterke band met zijn zus en haar vriend dat dit voor hem echt het beste is. (als ie vandaag daar zou mogen wonen zou ie dat doen, maar dat is weer een ander verhaal). Hij is daar gemiddeld ook al een weekend per maand.
De jongste denk ik dat daar meer moeite mee heeft. Maar ja, ik kan mijn zus moeilijk verplichten ze beiden in huis te nemen.
Mocht de situatie gaan spelen (wat we uiteraard niet hopen), dan zal het in de praktijk toch zo worden dat we elkaar hierin veel zullen helpen met de opvang waardoor ze toch nog veel samen zijn.
woensdag 21 oktober 2009 om 16:30
Tante Klaas,
Ik begrijp dat het voor jou hard is om je te realiseren dat blijkbaar niemand in de familie de zorg voor jou op zich wilde nemen. Het is alleen de vraag of dat niet wel het beste was: dat men eerlijk was.
Als iemand het nl alleen maar doet omdat diegene zich verplicht voelt tov jou of je ouders, maar het eigenlijk niet wil, denk ik dat een kind veel slechter af is.
Volwassenen kunnen nl niet zo lang acteren dus een kind gaat voelen dat hij of zij niet gewenst is (en vroeg of laat wordt het ze wellicht recht in het gezicht gezegd tijdens een ruzie ofzo). Ik denk dat dat kind dan beter af is in een pleeggezin ofzo waar hij/zij wel gewenst is en liefdevol opgenomen wordt.
Ik begrijp dat het voor jou hard is om je te realiseren dat blijkbaar niemand in de familie de zorg voor jou op zich wilde nemen. Het is alleen de vraag of dat niet wel het beste was: dat men eerlijk was.
Als iemand het nl alleen maar doet omdat diegene zich verplicht voelt tov jou of je ouders, maar het eigenlijk niet wil, denk ik dat een kind veel slechter af is.
Volwassenen kunnen nl niet zo lang acteren dus een kind gaat voelen dat hij of zij niet gewenst is (en vroeg of laat wordt het ze wellicht recht in het gezicht gezegd tijdens een ruzie ofzo). Ik denk dat dat kind dan beter af is in een pleeggezin ofzo waar hij/zij wel gewenst is en liefdevol opgenomen wordt.
woensdag 21 oktober 2009 om 19:44
quote:DTJ schreef op 21 oktober 2009 @ 16:23:
[...]
Mocht de situatie gaan spelen (wat we uiteraard niet hopen), dan zal het in de praktijk toch zo worden dat we elkaar hierin veel zullen helpen met de opvang waardoor ze toch nog veel samen zijn.DTJ, het klinkt alsof jullie het inderdaad goed doordacht en geregeld hebben. Mijn familie woont verspreidt over het land, als mijn kinderen bij twee ooms zouden worden ondergebracht zouden ze meer dan 100 km bij elkaar vandaan wonen, dus vandaar dat ik het in mijn geval zeer onwenselijk zou vinden. Als je het zo kunt regelen dat ze elkaar toch vaak zien, is het idd beter dan in een 'vreemd' gezin zitten.
[...]
Mocht de situatie gaan spelen (wat we uiteraard niet hopen), dan zal het in de praktijk toch zo worden dat we elkaar hierin veel zullen helpen met de opvang waardoor ze toch nog veel samen zijn.DTJ, het klinkt alsof jullie het inderdaad goed doordacht en geregeld hebben. Mijn familie woont verspreidt over het land, als mijn kinderen bij twee ooms zouden worden ondergebracht zouden ze meer dan 100 km bij elkaar vandaan wonen, dus vandaar dat ik het in mijn geval zeer onwenselijk zou vinden. Als je het zo kunt regelen dat ze elkaar toch vaak zien, is het idd beter dan in een 'vreemd' gezin zitten.
Bij vlagen ben ik geniaal! Helaas is het vandaag windstil.
woensdag 21 oktober 2009 om 19:48
Als reaktie op het verhaal van tante Klaas.
Ik heb er zelf bewust voor gekozen om twee kinderen te krijgen, en niet meer omdat ik denk dat dat niet te combineren is met het leven dat ik wil leiden. Maar mocht het zo ver komen dat ik gevraagd wordt de kinderen van mijn broer (nu nog 1, maar worden er waarschijnlijk nog wel meer) in huis op te nemen omdat de ouders zijn overleden kan ik me niet voorstellen dat ik 'nee' zeg, en de kinderen in een pleeggezin laat opgroeien.
Ik heb er zelf bewust voor gekozen om twee kinderen te krijgen, en niet meer omdat ik denk dat dat niet te combineren is met het leven dat ik wil leiden. Maar mocht het zo ver komen dat ik gevraagd wordt de kinderen van mijn broer (nu nog 1, maar worden er waarschijnlijk nog wel meer) in huis op te nemen omdat de ouders zijn overleden kan ik me niet voorstellen dat ik 'nee' zeg, en de kinderen in een pleeggezin laat opgroeien.
Bij vlagen ben ik geniaal! Helaas is het vandaag windstil.
vrijdag 23 oktober 2009 om 11:32
quote:mizuki schreef op 21 oktober 2009 @ 19:44:
[...]
DTJ, het klinkt alsof jullie het inderdaad goed doordacht en geregeld hebben. Mijn familie woont verspreidt over het land, als mijn kinderen bij twee ooms zouden worden ondergebracht zouden ze meer dan 100 km bij elkaar vandaan wonen, dus vandaar dat ik het in mijn geval zeer onwenselijk zou vinden. Als je het zo kunt regelen dat ze elkaar toch vaak zien, is het idd beter dan in een 'vreemd' gezin zitten.Of het 'goed' geregeld is weet ik niet. Het had wellicht beter gekund, nl voor beide kinderen 1 voogd. Maar dit was in ons geval het best haalbare. We hebben er in ieder geval wel goed over nagedacht. Het is ook erg belangrijk. In dit geval nog meer, aangezien mijn zus alleenstaande moeder is en geen contact meer heeft met de vaders van de kinderen (zijn 2 verschillende). Normaal heb je 2 ouders, maar in dit geval zijn de vaders al niet meer in hun leven en is het risico dus nog groter.
[...]
DTJ, het klinkt alsof jullie het inderdaad goed doordacht en geregeld hebben. Mijn familie woont verspreidt over het land, als mijn kinderen bij twee ooms zouden worden ondergebracht zouden ze meer dan 100 km bij elkaar vandaan wonen, dus vandaar dat ik het in mijn geval zeer onwenselijk zou vinden. Als je het zo kunt regelen dat ze elkaar toch vaak zien, is het idd beter dan in een 'vreemd' gezin zitten.Of het 'goed' geregeld is weet ik niet. Het had wellicht beter gekund, nl voor beide kinderen 1 voogd. Maar dit was in ons geval het best haalbare. We hebben er in ieder geval wel goed over nagedacht. Het is ook erg belangrijk. In dit geval nog meer, aangezien mijn zus alleenstaande moeder is en geen contact meer heeft met de vaders van de kinderen (zijn 2 verschillende). Normaal heb je 2 ouders, maar in dit geval zijn de vaders al niet meer in hun leven en is het risico dus nog groter.
